หัวข้อ: ▌▌You Mean So Much To Me เพราะหนูเป็นลูกป๊า Y ▌▌ตอน special UP! 14/2/58

[mild-dy]

น้องพราวน่ารักอีกแล้ว

[B52]

ตอนนี้ทั้งคู่เลยน่ารัก

[loveview]

พราวหลงตามแมวไปเลย เหอะๆ

[takara]

หุหุ น้องพราวเนี้ยซนจริง แต่กะน่ารัก

[Aoya]

พราวฮามากอ่ะ หลงทางแต่คุยกับแมวฆ่าเวลา 555

[saruttaya]

ปวดชิสุกะ ปวดคิตตี้ โอ้ยยยน่าร๊ากกก~

[dahlia]

พาแมวกลับบ้านด้วยเลย พ่อหมีใหญ่จะได้มีเรื่องปวดหัวเพิ่มขึ้น 5555555

[mutoo]

ลูกหมีกับลูกแมวใครจะน่ารักกว่ากันน๊อ แต่น่าจะซนพอๆกัน... สงสารพ่อหมี

[Inwoสูs]

หวานอะ จะหวานไปไหนห๊ะ 

[Teddysdeath]

อยากอ่านพี่หม่อนน้องมินต์ง่า

[KARMI]

โอยยย น่ารักอะ

[greensnake]

อ่านไปก็ขำไป น้องพราวจะน่ารักไปไหนเนี่ย
ความคิดแต่ละอย่าง น่าให้ป๊าติวเข้มให้หนักเลย
นี่ป่วนคนเดียวไม่พอ มีน้องเหมียวตามมาด้วยอีก
ไม่รู้ว่าน้องพราวกับน้องเหมียวใครจะซนกว่ากัน
ที่แน่ๆป๊าปวดหัวแน่ๆอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[zuu_zaa]

 

[Apple_matinie]

โอ็ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


อารายมันจะฟินขนาดนี้

ขอบคุณนิยายดีๆนะค่ะ

 

[Apple_matinie]

กริ๊ดดดดดดดเค้ารออยู่นะ


 

[fay 13]

 

[Apple_matinie]

รอออออออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


เค้ารออยู่

[★KVH™★]

น้องพราวน่ารัก

[ferrari_L]

30


 

ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็ไม่เห็นไอ้ตัวเล็กรออยู่เหมือนทุกที = = ไม่ใช่ว่าวิ่งตามหมาตามแมวที่ไหนไปอีกนะ ผมรู้ว่าพราวมันรักสัตว์(ที่น่ารักขนปุย)แต่ทำแบบนั้นมันก็เกินไป ไม่คิดถึงอันตรายที่จะเกิดกับตัวเองเลยอ่ะ แล้วคนที่จะเป็นบ้าก็จะเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่ผม

ฟืดดดดดดดดด

ผมคิดว่าพราวอยู่ในเต้นท์เพราะเห็นไฟสลัวๆ แต่พอรูดซิบเปิดประตูไฟกลับดับพรึบ เอาละ... เล่นอะไรของเขาอีกล่ะทีนี้ เหอๆๆ
“พราวปิดไฟทำไมครับ”

“ง่ะ... ทำไมป๊าอาบน้ำเสร็จเร็วจัง”

“ก็ปกตินะ ทำไมพราวเสียงสั่นๆ ไม่สบายหรือเปล่า”

ตอนกลางวันตากแดดเล่นน้ำ ห้ามแล้วก็ไม่ฟัง

พอผมเอื้อมมือไปวัดไข้ที่หน้าผากไอ้ตัวเล็กก็สะดุ้งตัวโยนแล้วถอยหนีผมก็เลยรวบตัวไว้เลย

...

“ไม่ใส่เสื้อ?”

ลูบแผ่นหลังเนียนเรื่อยลงไปด้านล่าง

“ไม่ใส่กางเกง?”

“ป๊าาาาา~~~~~ ปล่อยๆ อย่าบีบก้นดิ งื้อออออออ”

“หึหึหึ จะทำอะไรครับ”

ผมถามพราวที่ดิ้นจะออกจากอ้อมแขน ผมเอื้อมมือไปดันหมอนที่เจ้าตัวเขาเอามาทับตะเกียงไว้ออกไปให้เต้นท์สว่างพอมองเห็นเด็กน้อยนั่งเอาผ้าห่มปกท่อนล่างไว้

“หนูกำลังง้อป๊าอยู่นะ”

หน้าแดงตัวแดงไปหมดละ ฮ่าๆๆ

“ง้อยังไง”

“หนูจะแก้ผ้าให้ป๊าดู”

พรึบ!

=[]=;;

พราวลุกขึ้นยืนนิ่งเอามือกุมปิกาจู๊ตัวเล็กไว้ ไม่เกินห้าวิก็นั่งลงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมเหมือนเดิม

...

เดี๋ยวนะ นี่มันอะไรกันวะ ต้องมีใครเสี้ยมมาแน่ๆอ่ะถึงได้ทำอย่างนี้ แก้ผ้าง้องั้นเหรอ?

“forgive อ่ะยัง”

พราวเอียงหน้าถามอย่างน่ารัก มือก็หอบผ้าห่มไว้แน่น

“ยัง”


“อ่าว”

“ยังไม่ทันได้เห็นเลย จะ forgive ได้ยังไง”

“ป๊าอ่าาาา T^T”

“แล้วใครเขาให้ทำแบบนั้นกัน เขาทำแบบนี้ต่างห่างล่ะ”

ผมดึงพราวมาแหมะอยู่บนตัก ขอบคุณคนที่ยัดความคิดนี้ใส่สมองน้องพราวจริงๆ ไม่ว่าเขาจะมีเจตนายังไงแต่จังหวะนี้ผมขอฉวยโอกาสไว้ก่อนล่ะ หึหึหึ

ผมซุกหน้าสูดความหอมจากแก้มนิ่มและซอกคอขาวเข้าไปเต็มปอดส่วนมือก็ซุกเข้าไปใต้ผ้าห่มลูบไล้ต้นขากลมกลึงเล่นจนเด็กดื้อต้องขยับหนีแล้วรีบดันผมออกเพราะเริ่มรู้แล้วว่าผมหมายถึงอะไร

“ป๊า อย่า มีคนอยู่นะ -///////////-“

“อยู่ตั้งไกล”

“ไม่เอาๆ”

“จะแก้ผ้าให้ดูเฉยๆ แล้วไม่ให้ป๊าทำอะไรเหรอ จับนี่ดู”

ผมดึงมือพราวมาโดนตรงเฟิร์สยักษ์ พอได้สัมผัสส่วนที่แข็งขืนขึ้นมาพราวก็ชักมือหนีอย่างรวดเร็วแล้วทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ทำอะไรไม่ถูกหน้าแดงไปหมดเลย

“ตะ แต่... เดี๋ยวคนอื่นรู้...”

“พราวก็เบาๆไง”

“หนูไม่ได้เสียงดังสักหน่อย!”

“จริงเหรอ งั้นก็ทำได้แล้วอ่ะดิ”

“อ๊ะ ป๊า!”

ผมดึงร่างเล็กเข้ามากอดแล้วซุกไซ้ดอมดมไปทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ รวมถึงปากสีสดที่ช่างต่อล้อต่อเถียงนั่นด้วย บดจูบเคล้าคลึงให้คนตัวเล็กได้เคลิ้มและจูบตอบกลับมาด้วยความเคยชิน ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมไปมา แขนเรียวก็เริ่มเลื้อยมาคล้องคอผมไว้แล้วบดริมฝีปากให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น เก่งสมกับที่สอนมากับมือ หึหึหึ

“อื้อออออออ อ๊ะ!”

“ไหนบอกไม่เสียงดัง หึหึหึ”

ผมกระซิบเสียงพร่าก่อนจะครอบริมฝีปากลงบนยอดอกเม็ดเล็กๆสีชมพูที่ชูชันล่อตาล่อใจผมนัก ร่างเล็กสะท้านเฮือกเมื่อเรียวลิ้นละเลงรัวพร้อมกับปลายนิ้วที่ขยับเล่นกับอีกข้างอย่างเมามัน

“อ๊า อ๊ะๆ”

แผ่นอกเล็กแอ่นขึ้นรับกับริมฝีปากผมราวกับเชื้อเชิญพร้อมกับเสียงครางหวานที่ไอ้ตัวเล็กพยายามกัดปากไว้เพื่อสกัดกั้นไม่ให้ส่งเสียงดังตามที่บอกผม แต่พราวจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าภาพนั้นมันกระตุ้นผมได้ดีขนาดไหน ผมสัมผัสไปทั่วทั้งตัวขาวๆนั่นบีบเค้นเนื้อนุ่มอย่างไม่ออมมือ คนอะไรนุ่มนิ่มน่าฟัดไปหมดทั้งตัวเลย

“อ๊ะ อ๊า! แฮ่กๆ อื๊อออ เจ็บ...”

พราวครางประท้วงเมื่อผมเม้มเนื้ออ่อนแรงๆให้เกิดรอยแดงขึ้นไปทั่วทั้งลำคอ แผ่นอก เรื่อยลงไปถึงต้นขาขาวด้วยความหมั่นเขี้ยว แกล้งจูบไปรอบๆส่วนอ่อนไหวที่มีน้ำใสปริ่มอยู่แต่ไม่ยอมเข้าไปแตะแม้แต่นิด ทำให้เด็กแสบครางพร้อมกับดีดขาอย่างขัดใจ

“ป๊า อ๊า! หื๊อออออ”

“ทำไมเหรอครับ”

ผมแกล้งถามพร้อมยกขาขาวพาดบ่าแล้วจูบไปทั่วต้นขาด้านใน พราวเม้มปากทำหน้าลุ้นอย่างน่ารักก่อนจะลืมตามามองผมอย่างอ้อนวอนจนอดไม่ได้ที่จะปรนเปรอให้ไอ้ตัวเล็กได้เสียวครางหนักๆ

“ป๊าอ่าาาา~~~~~”

ผมผละออกจากตรงนั้นเมื่อพราวใกล้จะถึงขีดสุด ปลดกางเกงตัวเองออกแล้วควักเอาเฟิร์สยักษ์ออกมาดึงมือของไอ้ตัวเล็กมาจับแต่พอพราวจะถอยมือออกผมก็รั้งไว้แน่น

“ง้อไม่ใช่เหรอ ง้อเขาต้องทำแบบนี้นะ”

“ป๊าโกหก >////<”

“ไม่เชื่อตามใจ”

หึหึหึ ไอ้ตัวเล็กมองก็แก้มแดงหูแดงอีกตามเคยแต่ก็ไม่ปฏิเสธเหมือนทีแรก หลับตาเม้มปากแน่นปล่อยให้มือผมชักนำไปในทางที่ถูกที่ควร(?) ขนาดแค่เสียดสีกันเบาๆผมก็แทบยั้งอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ อะไรที่เป็นพราวก็มักจะทำให้ผมปั่นป่วนอยู่เสมอสิน่า

“อ๊ะ! อ๊าาา”

“ทำไปสิครับ”

มือเล็กหยุดชะงักเมื่อผมผละออกไปลูบไล้และมอบจูบดูดดื่มให้ แต่พอผมบอกมือเล็กก็ขยับไปเองอย่างเงอะๆงะๆแค่นั้นก็ทำให้ผมครางต่ำในลำคอด้วยความพอใจได้แล้ว ผมหยิบเจลมาเทใส่มือป้ายไปตรงช่องทางด้านหลังของเด็กน้อยแล้วค่อยๆแทรกนิ้วเข้าไปขยับเข้าออกจงใจให้โดนจุดสำคัญจนคนใต้ร่างครางไม่เป็นภาษา

“อ๊ะ ป๊าจ๋า อย่าแกล้งกันนนนน”


“ป๊าไม่ได้แกล้ง แต่นี่เป็นวิธีง้อนะ แหล่งข่าวพราวบอกขั้นตอนมาไม่หมดหรือเปล่า”

ผมกระซิบข้างหูไอ้ตัวเล็กที่มานอนแหมะอยู่บนแผ่นอกผมหลังจากที่ผมพลิกพราวให้ขึ้นมานอนคร่อมอยู่บนตัวผม ผมแอบขยับสะโพกเบาๆให้แท่งร้อนของเราสัมผัสกัน มือเอื้อมไปค้นกระเป๋าหากล่องถุงยาง เตรียมมาหลายกล่องแต่ได้ใช้คืนเดียวตอนจะกลับบ้านแล้ว = =

“เร็วๆพราว ป๊าไม่ไหวแล้ว ซี๊ดดดด”

ผมดันพราวให้ลุกขึ้นนั่งยกตัวเล็กขยับขึ้นมาให้บั้นท้ายกลมโดนตรงเฟิร์สยักษ์ที่ชี้โด่พร้อมบุกเต็มแก่แล้ว ส่วนไอ้คนหาเรื่องเจ็บตัวก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คงทั้งอายทั้งกลัว

“จับมันมาใส่เหมือนที่ป๊าเคยทำ”

“ป๊าาาา ยะ อย่าดู อย่าทำหน้าหื่นด้วย T///////T”

พราวค่อยๆจับมันเบาๆ เบามากอย่างกับมันเป็นสัตว์ประหลาดก่อนจะเอาไปจ่อตรงนั้น ไอ้ตัวเล็กส่ายหน้าเหงื่อแตกพลั่กส่วนหัวเข้าไปได้นิดเดียวพราวก็ถอนออกจนผมต้องจัดการจับยัดซะเอง

“ฮึก อ๊ะ! อ๊าาา~~~~~~”

“ซี๊ดดดด เสียว พราวอย่าเกร็งครับ”

ผมบอกคนด้านบนที่ตอดรัดผมแน่น  จับสะโพกเล็กให้ขยับขึ้นลงจนคุ้นชินจึงปล่อยให้พราวขยับไปเองโดยมีผมนอนมองอยู่ด้วยสายตาที่ทำเอาไอ้ตัวเล็กเขินอายแดงไปทั้งคอทั้งอก อยากถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นโคตร ภาพที่บั้นท้ายเล็กขยับเนิบช้า ใบหน้าจิ้มลิ้มแหงนเริ่ดแอ่นอกให้ผมได้ขยี้จุดเล็กๆนั่นเล่นสนุกมือก่อนที่ไอ้ตัวเล็กจะส่ายหน้าทนความสยิวไม่ไหวดึงมือผมออกไปกุมไว้ที่อกแล้วก้มหน้ามาจูบที่มือผมค้างไว้ ใครสอนมาวะ เอ็กซ์มากลูกกู!

คนอะไรขยับเองร้องเอง น่ารักไปไหนวะ!

อารมณ์เริ่มพุ่งและคนตัวเล็กมันไม่ทันใจผมเลยดึงผมลงมานอนกอดไว้แล้วสวนสะพกขึ้นไปรัวเร็วเล่นเอาไอ้ตัวเล็กกรีดร้องออกมาเสียงดัง ผมเลยรีบดึงมาจูบไว้อย่างรวดเร็ว เดี๋ยวเต้นท์แตกก่อนที่น้ำจะแตกครับ

“อ๊ะๆๆๆๆ อ๊า ฮะๆๆ”

พราวฝังหน้าครางที่ซอกคอผม ผมพลิกไอ้ตัวเล็กให้ไปอยู่ด้านร่างรั้งต้นขาขาวมาไว้แล้วกระแทกสะโพกเข้าไปเน้นๆรัวเร็ว

“ป๊า ฮะๆๆ อ๊ะๆ เบาๆ เต้นท์ ตะ..อ๊ะ เต้นท์สั่น”

 ผมมัวแต่หลงร่างเนี้ยไม่ทันสังเกตว่าเต้นท์เริ่มขยับแต่ไม่มากถ้าไม่สังเกตก็ไม่รู้ ผมผ่อนแรงลงและรีบพาทั้งตัวเองและเด็กแสบไปแตะขอบสวรรค์พร้อมกัน และแน่นอนว่าไม่มีคำว่าครั้งเดียวสำหรับผมครับ































































ผมตื่นขึ้นมารับอากาศเช้าที่แสนสดชื่นปล่อยให้เด็กที่ชอบหาเรื่องเจ็บตัวหลับอุตุไว้ในเต้นท์ ชอบอากาศตอนเช้าที่นี่นะไม่เหมือนอยู่ในเมืองที่ตื่นมาก็ต้องรีบทำธุระส่วนตัวแล้วออกไปเผชิญกับรถติด


“ไปวิ่งมาเหรอมึง”


“อืม”


“เมื่อคืนทำอะไรกัน กูรู้นะ ทั้งภาพทั้งเสียง ไอ้ไบรอันนี่แทบจะบุกถ้ำกูตามมึงไป”


ไอ้เค้กทำหน้าเจ้าเล่ห์รี่ตามองผม เหอๆๆ


“ภาพอะไร เสียงอะไร เก็บเรียบเว้ย”


“ภาพเต้นท์สั่นกับเสียง ป๊าจ๋าๆๆ อ๊าๆๆ อ่ะดิ”


เป็นผู้หญิงอะไรวะทำเสียงอ๊าๆๆล้อเพื่อนผู้ชาย = =;;; ผมยักคิ้วส่งไปให้มันกะจะกลับไปดูเด็กน้อยสักหน่อยแต่พราวเดินสะลึมสะลือออกมาหาซะก่อน ใส่กางเกงนอนกับเสื้อนอนที่ผมใส่ให้ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่เปลี่ยน


“ป๊าคร้าบบบบบบบบบบ”


พราวกางแขนออกให้ผมกอดตั้งแต่ยังเดินมาไม่ถึงตัวผมด้วยซ้ำ จะสะดุดทรายหรือเปล่านั่นหลับตาเดินก็ได้นะเด็กคนนี้ หึหึหึ


“ฟอดดดดดด ไปเดินเล่นกันนะ”


ผมหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ก่อนจะนั่งลงพับขากางเกงให้เด็กที่ยังไม่ยอมลืมตาเลย ยืนหลับแล้วมั้งนั่น! ลูบแก้มขาวเบาๆให้พราวลืมตาแต่พอเห็นหน้าผม พราวก็ทำตาหยีอ้อน


“เดินไม่ไหวแล้วง่วง”


“แล้วจะลุกขึ้นมาทำไมหึ”


“ก็หนูตื่นมาไม่เจอป๊านี่ ป๊าต้องไปส่งหนูหลับก่อน”


“หลับอีก?”


“ใครจะไปคึกลุกมาวิ่งแต่เช้าเหมือนป๊าล่ะ -3-”


ผมก้มลงจูบปากอิ่มที่ยื่นยาวอย่างแสนงอนก่อนจะยกไอ้ตัวเล็กขึ้นอย่างนั้นกลับเข้าไปในเต้นท์ กล่อมไม่นานก็หลับไปกันอีกทั้งผมทั้งพราว เพลียขนาดนี้ยังลุกออกไปตามหาได้นะเด็กดื้อเอ๊ย!


พราวตื่นอีกทีประมาณสิบเอ็ดโมงพวกเราก็เตรียมตัวกลับกันไว้ให้ทีมสำรวจมาจัดการกันอีกที เพราะเจอแมวพวกนั้นงานก็เลยดูง่ายขึ้น ช่างเป็นหมู่บ้านที่หัวโบราณมากเพราะคิดว่าแมวเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ขอพรอะไรของเขาก็ไม่รู้ = = แต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องดี ตอนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรพวกเขาก็ยอมหมด ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ ก่อนกลับต้องพาพราวไปร่ำลาลูกแมวก่อน ไอ้ตัวเล็กคุยกัน(กับแมว)อยู่เป็นนานสองนานกว่าจะยอมผละออกมา


“อากาศก็ไม่ร้อนแต่ทำไมหนูเหงื่อออกก็ไม่รู้”


พราวงึมงำอยู่กับอกผม ตอนนี้เรานอนกอดกันอยู่บนดาดฟ้าเรือ ผมก็นอนมองสายลมแสงแดดไปเรื่อย ส่วนพราวน่ะเหรอ... ผมอยู่ที่ไหนพราวก็ต้องอยู่ที่นั่นแหละ


“เป็นธรรมดาน่า”


ผมบอกพลางปาดเหงื่อออกจากไรผมให้พราว ที่จริงอากาศมันร้อนนะแต่ลมมันโชยมาตลอด อยู่ทะเลพอเหงื่อออกก็เหนียวตัวง่ายขึ้นอีก


“สนุกมั้ย”


“ไม่เห็นสนุกเลย ไม่ชอบนอนในเต้นท์ -3- ไม่ชอบห้องน้ำสังกะสีด้วย”


เออ ผมก็เหมือนกัน ฮ่าๆๆ


“ดีที่มีป๊า ไม่งั้นหนูจะโวยวายให้เกาะแตกเลย”


“ป๊าว่าจะร้องไห้น้ำตาแตกมากกว่านะ ฮ่าๆๆ”


ผมจูบหน้าผากมนก่อนจะเอาหมวกสานมาปกหน้าพราวไว้เพราะเด็กมันบ่นว่าแสงแยงตา แว่นกันแดดอันโตก็เอาเขาไม่อยู่ครับ ใบหน้าเล็กๆพอใส่แว่นกันแดดของผมไปก็แทบจะปิดหมดทั้งหน้าอ่ะ


พอมาถึงฝั่งก็เป็นเรื่องกันอีกเมื่อไหมบอกว่าไม่อยากนั่งรถตู้เพราะว่าเมารถ แต่พราวก็จะนั่งรถไปกับผมด้วย ไอ้ตัวเล็กเกาะแขนผมไม่ปล่อย


“พี่เขาเมารถ เกิดนั่งรถตู้แล้วอ้วกล่ะ”


“ป๊าอย่าไปเชื่อสิ ตอนมาก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย”


“นั่นฉัน เอ่อ พี่หลับอยู่”


“งั้นก็หลับไปอีกสิ ทำไมต้องวุ่นวายด้วย!”


“ว่าใครวุ่นวายหะ!”


ผมรีบเข้าไปกันไว้เมื่อไหมผลักอกไอ้ตัวเล็กจนเซ ก่อนจะได้ทำอะไรไอ้เค้กก็มาผลักไหมจนเซถอยหลังไปบ้างแถมยังส่งสายตาขู่ใส่จนไหมกลัวไปอีก ขอให้พระเอกได้แสดงบ้างได้มั้ยไอ้ฉากแบบนี้ มึงแย่งไปหมดเลยว่ะเค้ก = =;;; ผู้หญิงเป็นเพศที่ฮาร์ดคอจริงๆ


“ไหมกินยาแก้เมาได้มั้ย มิ้นต์น่าจะมียาเหลืออยู่”


“ไม่ค่ะ! ไหมไม่ชอบกินยา”


“เอาไงดี”


“ช่างมันเถอะค่ะ ไหมมันคนไม่มีความหมายแค่ช่วยบอกทางให้ตามหาพราวเจอ ก็แค่นั้น”


อ่าาาาา~~~ ที่ผมหาพราวเจอเร็วส่วนหนึ่งก็มาจากที่ไหมช่วยบอกทางนั่นแหละว่าพราวอยู่ครั้งล่าสุดตรงไหนและเห็นเดินไปตรงไหนบ้าง


“ที่พราวหายไปมันก็เพราะ...!”


“เพราะพราววิ่งตามหาแมว!”


ไหมพูดแทรกขึ้นมา ไอ้ตัวเล็กเบะปากซุกหน้าลงกับต้นแขนผม ผมโอบพราวเข้ามากอดไอ้ตัวเล็กก็เลยปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่ เฮ้ออออออออ แค่นี้ก็เป็นเรื่องใหญ่ไปซะได้นะ ผมโยนกุญแจรถไปให้จักรินทร์ก่อนจะพาพราวไปขึ้นรถตู้


“ไปกับจักรินทร์แล้วกันนะครับ ผมจะขึ้นรถตู้ไปกับพราว ไว้เจอกันครับ อ้อ ขอบคุณ(ครั้งที่สามแสน แต่ก็ยังทวงบุญคุณ = =)มากๆนะครับที่ช่วยดูแลน้องพราว”


“แบร่ๆๆๆ”


ไม่ใช่พราวหรอกครับที่แลบลิ้นล้อเลียนไหม แต่เป็นไอ้เค้กต่างหากล่ะ


“ป๊าน่ะไม่รู้อะไร พี่ไหมมาแกล้งหนูก่อน”


ไอ้ตัวเล็กฟ้องหลังจากที่รถออกตัวแล้ว พราวถูหน้าไปมากับอกผมเช็ดน้ำตา ผมก็รู้บ้างว่าไหมชอบมาแกล้งพราวบ่อยๆแต่ไม่คิดว่าคนโตๆกันแล้วก็ยังจะเล่นกันแบบนี้อีก


“หนูอยู่ของหนูดีๆ เขาก็เข้ามาว่า”


ฟ้องใหญ่ๆ


“บอกว่าหนูปัญญาอ่อนด้วย”


อ่า แค่สมองช้านิดหน่อยเอง


“ติดพ่อ”


ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่หว่า


“หนูเลยโกรธเลย ป๊าอย่าไปยุ่งกันยัยพี่ไหมนะ หนูไม่ชอบเลย”


“ครับๆๆ ป๊าเชื่อพราวทุกอย่างเลย”


“เย้ๆๆๆ ฟอดดดด พ่อหมีน่ารักที่สุด ^O^”


เด็กน้อยมันต้องการแค่นี้แหละ จะให้ผมไปตีไหมหรือไปดุด่าว่ากล่าวไหมไอ้ตัวเล็กก็คงเข้ามาห้ามอยู่ดี


“ป๊า ใกล้ถึงวันเกิดหนูแล้วนะ”


“เดือนหน้า = =”


“นั่นล่ะๆๆ หนูคิดออกแล้วว่าอยากได้อะไร”


“ป๊ายังไม่บอกเลยว่าจะให้”


“ป๊าอ่ะ”


ตุบๆๆ


ลูกหมีรัวกำปั้นใส่แขนผมรัวๆ ผมเลยต้องแก้แค้นโดยการจับกดลงกับเบาะแล้วระดมฟัดไอ้ตัวเล็กไม้ยั้ง พราวหัวเราะคิกคักด้วยความจั๊กจี้เพราะผมแอบเอามือจี้เอวบางๆนั่นไปด้วย


“อะแฮ่มๆ แฮ่ม! เลี้ยวเปิดโรงแรมที่ข้างทางมั้ยคุณ = =”


“ไอ้มาร์ช มุดหัวไปเบาะมึงเลย ออกจะฟิน *3* ต่อเลยมึง อย่าไปสนใจไอ้มาร์ช”


“มึงกำลังจะทำให้กูกลายเป็นคนเลว กูอยากฆ่ามึงไอ้เฟิร์สสสสสสสส >O<”


“อิจฉาเพราะพี่จักรไม่ได้นั่งรถด้วยน่ะสิ”


“ไอ้เค้ก”


“แบร่ๆๆ”


เอ้อออออออออออออออออออออออออ


“ป๊าอ่ะ >////////////<”


พราวหน้าแดงหูแดงจนผมอดไม่ได้ที่จะกดจูบที่ริมฝีปากเล็กๆของพราวอีกที ดูดดุนลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้าก่อนจะผละออกมาเช็ดคราบน้ำที่เลอะอยู่รอบๆริมฝีปากให้ ทำไมผมอยู่กับพราวทีไรรู้สึกเหมือนโลกนี้มีเราสองคนทุกที©

 -------------------------------------------------------------
 

[nunnan]

  ฟินมากค่ะะะะ

[fay 13]

 

[B52]

หื่นได้ตลอด

[mild-dy]

 

[Inwoสูs]

เอิ้ว ฉากในเต๊นนายไม่บอกเราอะ เราจะได้ไปเจาะตรงช่องระบายอากาศของเต๊น

[Teddysdeath]

สมหน้าชะนีไหม กลับป่าไป๊

[Apple_matinie]

โอ้ยยยยยยยยย

วิธีง้อน้องพราวนี้น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างงงง


55555555

[takara]

ป๊าหื่น อิอิ น้องพราวง้อได้น่ารักมาก

[★KVH™★]

โอ้ พ่อลูกหมี น่ารัก 

[greensnake]

เด็กน้อยเอ๊ย ใครเขาแก้ผ้าอย่างเดียวแล้วหายโกรธกันเล่า
เข้าทางพ่อหมีเลย นานๆน้องพราวจะเริ่มก่อนสักที (แบบไม่ตั้งใจ)
ก็น่ารักอย่างนี้นี่เล่า จะไม่ให้ป๊ารักป๊าหลงได้ยังไงกัน
แล้วก็สร้างความอิจฉาให้ใครหลายคน แต่ถึงขั้นพูดจาไม่ดีก็ไม่ไหวนะ
แต่น้องพราวมีคนคุ้มกันหลายคน คงไม่มีใครทำอะไรได้ง่ายๆ
เว้นเสียแต่ว่าจะเชื่อคนพวกนั้นด้วยความซื่ออ่ะนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[dahlia]

ส่งท้ายลาเกาะ แบบเรียกเลือดกันหน่อย นึกว่าจะไม่มีฉากนี้ซะแล้ว