หัวข้อ: ▌▌You Mean So Much To Me เพราะหนูเป็นลูกป๊า Y ▌▌ตอน special UP! 14/2/58

[punchnaja]

รอตอนพิเศษจ้า อยากเห็นตอนหึงอีกกกก
ปล.อยากอ่านคู่แดมกะภีมด้วยยย

[Aladin]

จบแล้ว ต้องคิดถึงน้องพราวแน่ๆ อดอยากรู้ตอนเข้ามหาลัยเลย

จะมีตอนหวานๆ ออกมาอีกมั้ยน้า

[shikyu3211]

คือเราว่ามันก็ทื่อไปนิดนะ น่าจะมีเพิ่มอีกสักตอนสองตอน. แบบไงอ่ะตอนนี้เค้าพึ่งจะดีกันเองน่าจะมีเวลาคุยกันสวีทกันมากกว่านี้หน่อยว่าป่ะ

[mild-dy]

อะไรอ่ะ จะต่ออีกหน่อยก็ไม่ได้
ทำไมจบเร็วจังงงง
รอตอนพิเศษนะ

[haru_na]

  จบละหรอ

[Apple_matinie]

ขอตอนพิเศษษษ
ตอนเดียวน้าา

[dahlia]

เฮ้ย จบจริงอะ ม่ายยยยยยยนะ คือขอตอนพิเศษสักตอนสองตอน หน่อยเถอะ มันเร็วเกินไปนะ

[Inwoสูs]

อ้าว จบแล้วอะแง้   อยากอ่านต่อ ลูกหมีได้อยู่กับพ่อหมีใช่ไหม

[Mississippi]

ขอตอนพิเศษษ ว้ากกกก
แต่งต่อเถอะนะคะ ฮี่ๆๆๆมีคนหลายคนรออ่านอยู่

[Chichi Yuki]

ห๊ะ!? จบแล้วเหรอ? ไม่ได้น้าาาา ยังไม่เคลียร์เลย NC ก็ยังไม่ได้เลย ((นี่หรือที่เธอต้องการ!?))
ยังมีย่าเล็กหน้าเลือดอะไรนั่นอีก อยากให้มีคนเอาคืนจังแก่ปูนนี้แล้ว

[fay 13]

 

[greensnake]

จบแล้วเหรอ ทำไมเร็วอย่างนี้ล่ะ
สรุปคือย่าเล็กยอมถอยทัพไม่มาราวีอีกแล้วใช่มั๊ย
เหมือนไม่ค่อยเคลียร์ ทุกคนยอมรับหมดแล้วเหรอ
คงต้องรอตอนพิเศษ อะไรๆน่าจะลงตัวกว่านี้เนาะ
แอบอยากเห็นหนูพราวเป็นเด็กมหา'ลัยจัง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[lizzii]

ถึงขะจบแบบดื้อๆ
แต่หนูพราวก็น่ารัก อภัยให้ 5555

[ferrari_L]

43


 




ผมนั่งจ้องตากับลุงแดม ไม่ใช่ด้วยสายตาหวานซึ้งอะไร แต่เป็นสายตาฟาดฟันกันต่างหากล่ะ! เป็นอย่างนี้ทุกทีที่ป๊าจะมารับผมไปนอนด้วยตอนวันศุกร์ ตามข้อตกลงของเขาทั้งคู่ ลุงแดมยอมให้ป๊าไปรับผมจากโรงเรียนเย็นวันศุกร์และไปส่งที่โรงเรียนเช้าวันเสาร์เลย แต่ช่วงนี้มันปิดเทอมอยู่ป๊าเลยต้องมารับผมไปที่บริษัทด้วยตั้งแต่เช้าและก็ชอบมีไอ้ตัวขัดขวางมาคอยขัดคอคอยกวนประสาทอยู่เรื่อยเลย


“ป๊าของน้องพราวมาแล้วครับ”


>///////<


อาภีมตะโกนมาจากสนามหน้าบ้าน ผมเลยละสายตาแล้วสะพายกระเป๋าวิ่งจู๊ดออกไปหน้าบ้านทันที เห็นคนตัวสูงกำลังลงจากรถก็พุ่งเข้าใส่โดยที่ป๊าไม่ได้ตั้งตัวเลยพากันเซไปนิด


“คิด”


“...”


“ถึง”


“>//////////<”


เดี๋ยวๆๆ มัวแต่เขินบิดอะไรอยู่เล่า! แพ้เลยเห็นมั้ยเนี้ยยยยยย คือผมกับป๊าตกลงกันว่าใครพูดว่าคิดถึงหรือรักก่อนคนนั้นต้องถูกตามใจ ไม่ได้เตือนกันตลอดเพราะอาทิตย์ที่แล้วเราสองคนก็ลืมๆเรื่องนี้ไป เป็นผมที่คิดขึ้นได้ตอนที่ป๊ามาส่งกลับบ้านลุงแดมแล้ว T_T


“แต่ป๊าต้องตามใจหนูนะ!! >O<”


“พูดก่อนพูดหลังก็ตามใจอยู่ดีไม่ใช่เหรอหึ ฟอดดดดด”


“เย้ ป๊าน่ารักที่สุด”


“แต่...”


“ง่ะ ไม่เอาแต่สิ”


“ตามใจป๊านิดนึง”


“ก็ได้ อะไรเหรอ”


“เดี๋ยวค่อยบอก หึหึหึ”


“งื้ออออออออ” หัวเราะมีเลศนัยด้วย


ยืนกอดกันอยู่หน้าบ้านไม่นานผมก็ชวนป๊าขึ้นรถเพราะเหลือบไปเห็นตาเฒ่าทารกยืนมองตาเขียวมาจากในบ้าน อะไรนักหนาก็ไม่รู้ ตัวเองมาทีหลังแท้ๆเหอะ จะมาให้เขารักเท่าป๊าได้ไง ชิ!!!!


ผมพยายามจะหลอกถามป๊ามาตลอดทางแต่ว่าพ่อหมีก็ไม่ยอมบอกเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่ม คงต้องเป็นเรื่องอย่างว่าแน่เลย เอ๊ะ หรือผมจะหมกมุ่นเกินไป ป๊าอาจจะไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นก็ได้นะ >/////<


“ทำเป็นเข้มนะ”


ผมว่าแซวๆ ก็ป๊าเดินเข้าบริษัททีไรต้องเก๊กหน้าขรึมแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็นทุกทีเลย อย่างตอนคุยงานกับบพวกพี่ๆป้าๆนี่ป๊าราวกับคนละคนตอนอยู่กับผมเลยล่ะ อย่างโหด!


“เก๊กเหรอ ขี้เก๊กจัง”


ป๊าไม่ตอบแค่เหลือบมามองปราม


“ระวังหน้าจะเป็นอัมพาตน้า คิกคิกคิก”


“ฮึ่มมม”


“แบร่ๆๆ คนขี้เก๊กจอมหื่น” ผมแกว่งมือที่จับกับป๊าอยู่ให้ตีวงกว้างแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริง กวนประสาทคนขี้เก๊กให้หลุดระหว่างทางไปห้องทำงานให้ได้ แต่พ่อหมีท่านฝึกฝนมาอย่างดีเชียว ยังคงนิ่งและ...


“เดี๋ยว เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ถึงตอนนั้นอย่ามาร้องนะ”


กระซิบขู่ แต่ผมนี่...นิ่งเลย T///T


แต่คนอย่างป๊า พูดแล้วก็ต้องทำได้ด้วย ประตูยังไม่ทันปิดดีก็ดันผมราบกับโซฟาแล้วฟัดจนหนำใจเขาล่ะถึงปล่อย อาจจะมีการเลยเถิดแต่โชคดีของผมที่ป๊าต้องประชุมยาว ออกมากินข้าวกับผมแค่สิบนาทีก็เข้าต่อ เฮ้ออออออ แกรนด์พาเริ่มป้อนงานให้ป๊าเยอะขึ้นแล้ว พ่อหมีใหญ่ก็เลยยุ่งอย่างนี้แหละ แต่เขาบอกว่าจะพยายามเคลียร์ให้เสร็จภายในเวลางาน จะได้เอาเวลาที่เหลือมาอยู่กับผม


เดินสำรวจห้องป๊าตามปกติ ก็พบว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กรอบรูปของผมยังวางอยู่บนโต๊ะทำงาน ไม่ใช่แค่รูปเดียวแต่มีถึงสามเรียงลำดับตามการเจริญเติบโต ผมว่าอีกไม่นานป๊าคงจะมีรูปผมใส่ชุดนักศึกษามาวางไว้อีกอันนึงแน่ๆ


“ป๊าาาา อ้ามมมมม”


ผมคีบซูชิคำใหญ่ยัดปากป๊า ร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่เป็นทางผ่านพอดี ผมเล็งมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วละแต่ไม่มีโอกาสได้แวะสักที วันนี้เลยชวนคนตัวโตกินซะเลย อันที่จริงวันนี้ผมต้องตามใจป๊าแต่สุดท้ายก็มาลงเอยที่ป๊าตามใจผมอีกครั้ง อิอิ


“หนูตกลงกับลุงแดมว่าจะเลี้ยงหมาเพิ่มแหละ”


“หืมมมม”


“หนูอยู่นู่นไม่มีเพื่อนเลย”


“แล้วเอเธนส์ล่ะ?”


“ก็ตอนหนูมาอยู่กับป๊าหนูก็จะเล่นกับพี่เอเธนส์ไง ^O^”


“แต่วันนี้ต้องเล่นกับป๊าก่อนนะ”


“ป๊าน่ะ! ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย”


“แบบไหนครับ ฮ่าๆๆๆ”


“เจ้าเล่ห์ที่สุดเลย”


“รับปากแล้วนะเรา”


“ชิส์!”


ผมคีบซูชิเข้าปากอย่างงอนๆ สั่งซูชิมาหลายเซตเลย แต่เชื่อเถอะว่าไม่อยู่ท้องป๊าแน่ๆ ต้องมีอะไรกินต่อตอนกลับถึงบ้าน แต่ผมกินแค่ไม่กี่ชิ้นก็อิ่มตื้อแล้ว ผมอยากกินได้เยอะๆตามที่ป๊าคะยั้นคะยอนะ แต่มันรู้สึกอิ่มจริงๆนี่นา

 

 

 



















ผมอาบน้ำเสร็จออกมาเจอถุงกระดาษมีโลโก้ห้างของป๊าวางอยู่ส่วนคนให้เขาคงลงไปหาอะไรกินด้านล่าง นี่น่ะเหรอของขวัญที่บอกว่าจะให้ ถึงจะรู้จากป๊าอยู่แล้วว่าเป็นชุดนอนแต่มันก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี


แหวกถุงดูก็เห็นเป็นชุดสีขาว เห้ยยยยยยย O_O ผิดถุงหรืออะไร


นี่มัน...


ชุดพยาบาล!!! >O<


“ป๊า!!!!!!!!”


“ครับ? เสร็จแล้วเหรอ”


“นี่มันอะไร ป๊าซื้อชุดให้พยาบาลที่ไหน ทำไมทำอย่างนี้วะ!”


น้ำตาคลอและเริ่มขึ้นวะแล้วด้วย นี่ซื้อให้ผมแล้วก็ซื้อให้กิ๊กด้วย แต่โชคไม่เข้าข้างเขาไงเลยสลับถุงให้ผมจับได้แบบนี้ คนนิสัยไม่ดี!


“หะ นี่ร้องไห้ทำไม”



“ฮึก...”


“ป๊าซื้อชุดนี้ให้พราว”

“โกหก นี่มันชุดพยาบาลผู้หญิงชัดๆ”


“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”


ดูดิ! ผมร้องไห้แต่อีกคนกลับหัวเราะ ผมจะเดินหนีไปใส่เสื้อผ้าตัวอื่นแต่ร่างสูงรั้งผมไว้ พอจะดิ้นก็พากันล้มไปบนที่นอนเป็นโอกาสให้ป๊าพลิกขึ้นคร่อมผมไว้พร้อมกับดักทางไม่ให้ผมหนีอีกที


“ชุดนั้นป๊าซื้อให้พราว”


“ฮึก...”

“จริงๆนะ ไม่เชื่อลองใส่ดูสิ”


“ไม่ใส่ นั่นมันชุดผู้หญิงชัดๆ ป๊าอย่ามาแถ!”


“เดี๋ยวนี้ว่าป๊าแถด้วยเหรอ ไอ้แดมสอนมาใช่มั้ยเนี้ย ฟอดๆๆๆ” พ่อหมีใหญ่ระดมหอมแก้มผม “อยากรู้ก็ใส่ดู”


“ไม่เอา ป๊าจะมาซื้อชุดผู้หญิงให้หนูทำไม หนูเป็นผู้ชายนะ!”


“ป๊าเห็นมันน่ารัก อยากเห็นพราวใส่”


“จริงๆป๊าก็ชอบผู้หญิง” ผมพูดเสียงอ้อมแอ้มพร้อมสูดน้ำมูก


“ป๊าชอบพราวเนี้ย! อย่าคิดมากสิครับ ไม่ไว้ใจป๊าเลยเหรอหึเรา”

“กะ ก็...”

“เพื่อความสบายใจลองใส่ดู จะรู้ว่ามันพอดีเป๊ะตามไซส์พราวเลย”


ผมยอมพยักหน้า ถึงจะไม่ชอบที่มันเป็นชุดผู้หญิงแต่เพื่อความมั่นใจว่าป๊าตั้งใจซื้อมาให้ผมจริงๆไม่ใช่ให้ผู้หญิงที่ไหนผมจะยอมลองใส่ดูแป๊บๆก็ได้ แต่ใบหน้ายิ้มๆของพ่อหมีนี่สิทำให้ผมหวั่นยิ่งกว่าอะไร! T^T


“ป๊าอย่ามองสิ!”


“จะใส่ให้ด้วยซ้ำ”

“คนบ้า!”

“เหอๆๆ ใส่ไม่เป็นอย่ามาสะกิดแล้วกัน”


คนบ้าจริงๆเลยป๊าเนี้ย ผมคลี่ๆดูก็พบว่ามันตัวเล็กและเข้ารูปมาก เอวผมเว้าแบบนี้เลยเหรอหรือมันจะรัดรูปอ่ะ ผมใส่เสื้อตามด้วยกระโปรงที่สั้นแค่คืบ แต่ไอ้หมวกนี่แหละใส่ไม่เป็น T_T


“ป๊าครับ”


ได้สะกิดจริงๆ


“หืม”


“หันมาใส่นี่ให้หน่อย”


ป๊าหันมาก่อนจะนิ่งค้างราวกับร่างถูกสต๊าฟไว้ ง่ะ ผมว่ามันต้องทุเรศมากแน่ๆเลย ผู้ชายใส่ชุดผู้หญิงได้ซะที่ไหนเล่า แค่สรีระก็ต่างกันมากแล้วถึงผมจะผอมแล้วก็ไหล่แคบมากก็เถอะ


“ป๊าๆ” ผมเรียกซ้ำให้เขารู้สึกตัว


“มานั่งตักป๊านี่เดี๋ยวจะใส่ให้”


ผมทำตามอย่างว่าง่าย แต่ว่าใส่ปกติก็ได้มั้ง ทำไมต้องโอบผมไว้ทั้งตัวด้วยเล่า _////_ ป๊าติดเสร็จก็ไม่ยอมปล่อยเกยคางไว้บนไหล่ผม แขนหนาก็รัดเอวผมแน่นก่อนที่ปลายจมูกโด่งและปากร้อนจะนาบไปตามลำคอผม


“อื้อ ป๊า...”


“มาถ่ายรูปกัน น้องพราวของป๊าน่ารักมาก”


ป๊าบอกเสียงพร่า และดวงตาหวานเยิ้มนั่นยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าหลงใหลผมแค่ไหน ร่างสูงจับผมให้นั่งให้นอนตามแต่ใจ ผมก็ปล่อยให้เขาทำแม้จะเขินกับสายตามากๆก็เถอะ ผมอยากให้ป๊ามองแบบนี้นี่นา มันเหมือนกับว่าเขารักและชอบผมมากๆ >/////<


“ป๊า หนูอยากถอดแล้ว”


“ O_O! “


“หนูไม่ชอบชุดนี้เลย อึดอัดชะมัด”

“อ้อ ป๊าจะถอดให้เอง...”


“...”


“...ทีละชิ้น”


โดนนนนน โดนแน่ บอกแล้วว่าป๊าเป็นคนหื่น! แงๆๆ แต่ตอนนี้เพิ่มให้กลายเป็นคนโรคจิตด้วยเลย
พ่อหมีกดจูบลงมาไม่ให้ผมได้คัดค้านอะไร ลิ้นชื้นควานเข้ามาในปากผมอย่างเร่าร้อนจนผมขยับแทบไม่ทัน ส่วนมือใหญ่ก็ลูบไล้ต้นขาของผมให้ได้เสียวเพิ่มขึ้น

“ป๊ารักพราวนะครับ เด็กดีของป๊า” ป๊าเสยผมหน้าม้าผมขึ้นแล้วหอมหน้าผากผมอย่างอบอุ่นตามมาด้วยปลายจมูก แก้มทั้งสองข้างและหอมสะเปะสะปะไปทั่วใบหน้า


“หื้ออออ หนู ก็รักป๊าครับ”


พูดได้ไม่เต็มเสียงเพราะร่างกายถูกกระตุ้นจากมือและปากอย่างหนักหน่วง คนตัวโตไม่ได้ถอดเสื้อผ้าผมทั้งหมด เขาเพียงแค่ปลดประดุมผ่าหน้าออกแล้วจัดการกับยอดอกสองข้างของผม มือกับปากประสานงานกันเป็นอย่างดี ผละปากจากข้างหนึ่งก็มีปลายนิ้วเข้าไปบดขยี้แทนที่ สะโพกสอบก็ขยับให้ท่อนล่างของเราเสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าบางๆทำเอาผมครางคอแทบแตก


“อ๊ะ อ๊า...ป๊า”

“หืม เด็กอะไรตัวอร่อยขนาดนี้หึ”


ท่อนล่างเขาก็ไม่ได้ถอดกระโปรงสั้นแค่คืบนี่ออกเพียงแค่ปลดกางเกงในให้ไปคล้องอยู่ที่ข้อเท้า พ่อหมีกอบกุมปิกาจู๊ของผมแล้วเล่นกับมันอย่างสนุกมือแต่ผมนี่แทบขาดใจ ใจอยากจะหนีบขาเข้าหากันแต่ร่างกายมันไม่ยอมทำตามคอยแต่จะขยับเข้าหาอีกคนอย่างเผลอไผล


“อ๊ะ อ๊ะ ซี๊ดดด อ๊ะๆๆ”


ป๊าลามเลียไปทั่วทั้งต้นขาด้านใน ความเป็นชายของผมและลามไปถึงช่องทางด้านหลัง ปลายลิ้นขยับเข้าออกทำเอาผมดิ้นเลยทีเดียวและดิ้นพล่านยิ่งขึ้นเมื่อป๊าเอาเจลมาป้ายส่งนิ้วใหญ่เข้ามาในตัวผมเพื่อเบิกทางไม่ให้ผมได้เจ็บตัวมาก


“อ๊ะ ป๊าาาาาา อ๊ะๆๆ” ผมส่ายหน้าส่งสัญญาณว่าไม่ไหวแล้ว มันเสียวเกินไปแต่อีกคนไม่ฟังกลับก้มมาบดจูบดูดดื่มให้จนผมแทบลืมทุกสิ่ง


“นักธุรกิจขอฉีดยาให้พยาบาลหน่อยนะครับ”

“คนบ้า! อ๊ะอ๊า!”


ป๊าดันขาผมขึ้นจนเข่าแทบจะชิดหน้าอกก่อนจะค่อยๆแทรกแก่นกายขนาดใหญ่เข้ามาในร่างผม เจ็บแปลบๆในช่วงแรกแต่สักพักก็จะรู้สึกแน่น อึดอัดและเสียวแทน


“โดนเกือบทุกอาทิตย์ยังแน่น ซี๊ดดดดด”


“อ๊ะ อ๊า ฮะๆๆๆ”


สะโพกแกร่งขยับเนิบช้าในคราแรกให้ผมทำความคุ้นชินก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนหัวสั่นหัวคลอน ผมได้มีเวลาพักหายใจหายคอก็แค่ตอนที่ป๊าจับผมพลิกเปลี่ยนท่าไปมาเท่านั้นเพราะนอกจากนั้นเขาก็โหมกระหน่ำใส่ร่างผมรัวเลย ผมทำได้แค่จิกหมอนผ้าห่มหรืออะไรเพื่อช่วยระบายอารมณ์ที่พุ่งสูงนี้แต่มันก็เหมือนจะไม่ช่วยอะไรเพราะอ้อมแขนอบอุ่นที่คอยกอดรัดร่างเล็กของผมไว้ตลอดเวลาและรอยจูบที่เร่าร้อนไม่แพ้กันนั้นนั่นทำให้ผมหัวสมองขาวโพลน ตอบสนองให้ป๊าจนเราสองคนพากันก้าวข้ามความสุขไปสู่จุดสูงสุดด้วยกันครั้งแล้วครั้งเล่า


“แฮ่กๆๆ”


มือหนาคอยป้วนเปี้ยนอยู่กึ่งกลางลำตัวผมคอยรีดน้ำรักออกมาให้เพราะผมไม่มีแรงแล้ว แค่ครั้งเดียวก็เหมือนจะตายแต่ผู้ชายวัยกำหนัดอย่างป๊านี่ครั้งเดียวได้ที่ไหนเล่า!


มือใหญ่แงะร่างผมขึ้นจากที่นอนแล้วถอดชุดพยาบาลที่ยังคาตัวผมออกไปให้หมด เหลือตัวเปล่าเล่าเปลือยจริงๆแล้วตอนนี้...


“พยาบาลเหนื่อยเหรอครับ”


“ฮื้ออออ ป๊าก็เบาๆหน่อยสิ” ผมบอกเสียงเพลียๆ


“ป๊าก็กะจะเบาๆ แต่เด็กมันยั่วไง”


“ไม่ยั่วสักหน่อย”


“แค่เห็นตัวขาวๆหน้าใสๆนี่ก็ตบะจะแตกแล้วครับ ฟอดดดดด!”


ป๊าหอมกลางหน้าอกผมเสียงดังและแช่นานก่อนที่เราจะเริ่มต้นบทรักบทใหม่ด้วยกันอีก(หลาย)ครั้ง วันจันทร์มีรอยตามตัวไปให้ลุงแดมเห็นผมจะต้องโดนเฉ่งอีกแน่ๆเลย T////T แต่ทำไงได้ล่ะ ถึงผมจะห้ามป๊าห้ามตัวเองได้ แต่พวกเราห้ามความรักไม่ได้นี่นา


“หนูตามใจป๊าแล้ว แฮ่กๆๆ หลังจากนี้ป๊าต้องตามใจหนูนะ”


อยู่กับลุงแดมแล้วเก็บกด ชอบแกล้งผม ชอบขัดใจผมให้ได้อารมณ์เสียแล้วก็เหวี่ยงตลอด คนอะไรอยู่ด้วยแล้วสุขภาพจิตโคตรแย่!


“ความยุติธรรมอยู่ตรงไหน” ป๊าพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ


“ป๊านั่นแหละความยุติธรรมอยู่ตรงหนายยยยยยยยยยย ฮือ! TOT!!”







----------------------------------------------------------------------------
แก้มั้ย ตอนที่แล้วยังไม่จบเอามั้ย



รู้สึกค้างคาอยู่เยอะ 555

หรือว่านี่ควรเป็นตอนพิเศษ

(รีดเดอร์ ::: ขอความแน่นอนในชีวิตด้วยจ้ะเฟอร์บี้)

 

[haru_na]

  อย่าจบก่อนอ่ะดีแล้ว ตกใจหมด มีหลายเรื่องที่ยังไม่เคลียร์ด้วยยย

ชอบมากตอนนี้เลือดกำเดาแทบพุ่ง

[Rizzle]

อย่าพึ่งจบเลยน๊าาาาา    ต่ออีกสักนิดก็ยังดียังค้างอยู่เลย
ป๊าาาา หื่นได้หื่นดีจริงๆเลย

[fay 13]

 

[nunnan]

 

[takara]

ว้า  จบแล้วหราเนี้ย รออ่านตอนพิเศษน๊า

[Aoya]

อยากอ่านน้องพราวต่อไปเรื่อยๆ เลย น้องพราวน่ารักอ้ะ 

[shikyu3211]

เซ็กซี่พราว

[B52]

ป็นเอามากล่ะเดี๋ยวนี้

[loveview]

เลือดกำเดาไหลเป็นสายยยยเลย

[lizzii]

พ่อหมีหื่นจริง 5555

[Teddysdeath]

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[mild-dy]

 
ป๊าหื่น

[Apple_matinie]

แก้คร้าาาาาา

เอาให้สุดๆไปเลยยยย

[Chichi Yuki]

อาจจะเอาเป็นตอนพิเศษก็ได้ค่ แล้วแต่คนเขียนเลย

[waiman]

 :haun4:ฟินนนนนชอบมาก
ป๊า ได้โรคเพิ่มอีกหล่ะ  โรคจิต

[greensnake]

พ่อลูกคู่นี้นี่ยังไง ทำให้เราเขินอยู่ได้ ฮาด้วย
อาทิตย์หนึ่งเจอกันทีก็ช่างสรรหาของเล่นมาให้น้องเนาะ
เจอกันทุกวันดีกว่ามั๊ย น้องพราวจะได้ไม่ต้องรับบทหนัก
ก็เล่นน่ารักน่าฟัดอย่างนี้นี่เล่า ป๊าถึงได้เป็นอย่างนี้
ลุงแดมต้องทำใจนะ มาทีหลังก็อย่างนี้แหละ
ดูเหมือนลูกเขย(?)เขาจะเป็นที่หนึ่งตลอดกาล
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ