หัวข้อ: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Special 1 27/02/2015 P.45

[DominikDemain]

รอน้าาาาาาาา ตามมาตั้งนานเพิ่งมาตอบเนี่ยแหละ อยากจะบอกว่า น่าติดตาม มาก x 100000000000....... 

[princenutnut]

ดีจ้า เพิ่่งเข้ามาอ่าน สนุกและน่าติดตามมากเลย
ตื่นเต้นกว่าดูหนังผีอีก ลุ้นมากกก
เป็นกำลังใจและรอคนเขียนน้าาา

[sang som]

แอบบเศร้าาแปป

[shizuruviola]

แจ้งข่าวนิดนุงเนอะ เดี๋ยวจะว่าหายไปเลย

คือช่วงนี้เรายุ่งมากๆ งานที่มหาลัยก็รุม แถมอาทิตย์นี้มีสอบด้วย

อาจจะเป็นหลัง 20 เลยล่ะ กว่าที่ตอนหน้าจะมา

ยังไงก็ขอโทษคนที่ติดตามด้วยนะจ๊ะ ^^~

[monaligo]

รอจ้าาาา

[Min*Jee]

รอฮับ!!!

[Yara]

ยังรอค่ะ

[minneemint]

 

[maru]

รอค่ะ

[fay 13]

 

[Iam_Frong]

ป้าดติโถ่ โอเคๆรอได้ เอาแบบยาวๆจุใจเลยนะ เมื่อไร่วารินทร์จะใจอ่อนสักที

[minneemint]

 
 

[fahhee_zeze]

รับแซ่บ!!!!

[fay 13]

ตั้งตารออ่านนะ

[mystery Y]

จะรอน้า~

[punthipha]

 

[xeruoh]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
อ่านแล้วติดมากก ชอบแนวนี้นะ
แต่ไม่รู้ทำไม แนวนี้มีน้อย แต่มีคุณภาพทุกทีเลย
คนที่สนใจแต่งแนวนี้คือแปลกจัง แต่งออกมาได้ดีเกือบทุกคน
(เท่าที่อ่านมา ฮ่าๆๆ)

อ่านไปถึงตอนที่เท่าไหรจำไม่ได้ แต่ประมาณหน้า 10 กว่าๆ
เข้ามาคอมเม้นก่อน ฮิฮิ
จะติดตามน้าา
 

[•♀NoM!_KunG♀•]

รอจ้า

[suonlyyou]

มานั่งรอด้วยคนจ้า 

[xeruoh]

ขอเม้นคั่นถึงตอนที่ นารินลอกคราบหน่อย
เพราะเดี๋ยวอ่านถึงตอนปัจจุบันอารมณ์อาจจะเปลี่ยนไปแล้ว
บอกตรงๆว่าแซบค่าา วายุตอนแรกเราเกลียดเธอมากอะ
ตอนนี้คือน่ารักมาก ><

แอบเสียใจที่วารินทร์โดนพายุขืนใจซะก่อน
ไหนแกบอกว่า จะรอให้ได้ใจวารินทร์มาก่อนไงเล่า !
แบบสงสาร คือโดนครุฑขืนใจก่อนทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ
เป็นเราคงรู้สึกโดนหยาบและเสียใจมากแน่ๆ
เข้าใจอารมณ์ตอนนาไปซบอกวารินทร์ตอนสัมผัสแล้วรู้เรื่องนั้นเลยอะ

แง อินน
สนุกมากกก
 

[xeruoh]

อ่านทันแล้ว !
ท้องจนได้
ลุ้นแทบแย่ว่าวารินทร์จะตายไปจริงๆมั้ย
แอ้กก ขำพายุอะ เห่อลูกได้น่ารักมากค่า

รอติดตามตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ

[shizuruviola]

Chapter 53

หลังจากเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของวารินทร์และพายุผ่านไป ทุกคนก็ต่างยินดีกับชีวิตใหม่ที่ถือกำเนิดขึ้นในบ้านวายุเทพ และบรรดาลุง น้า ปู่ ย่า ต่างก็พากันรุมฟัดอยู่กับเจ้าตัวน้อยทั้งวี่ทั้งวัน โดยที่ดูเหมือนเจ้าตัวน้อยก็จะไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาอาการของคนตัวโตทั้งหลายเลย

“นี่ๆ ขอผมอุ้มหลานบ้างสิ คุณอุ้มหลานมานานแล้วนะ” สุพจน์พูดบ่นกับภรรยาอยู่หลายครั้งหลายครา เพราะคุณย่ามือใหม่นั้นดูจะเห่อเจ้าตัวเล็กมากที่สุดในบ้านเลยทีเดียว

“คุณนี่…รอเดี๋ยวสิคะ เห็นไหมว่าหลานชอบให้ฉันอุ้มน่ะ ใช่ไหมลูก อยู่กับย่าสบายดีเนอะๆ” พายุและวารินทร์ที่นั่งมองอยู่ใกล้ๆก็คลี่ยิ้มกับอาการเห่อหลานของสุดา และอาการหัวเสียของสุพจน์ เพราะทั้งคู่ชอบอุ้มกันแย่งลูกๆของพวกเค้า

“เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีล่ะ วารินทร์” พายุหันไปถามวารินทร์ที่นอนอยู่บนเตียงเพราะผลข้างเคียงจากการคลอดลูกยังคงมีผลอยู่บ้าง แม้ว่าจะไม่มากเท่าวันแรกก็ตาม แต่วารินทร์ก็ยังไม่สามารถขยับร่างกายได้มากนัก

“ฉันยังไม่ได้คิดไว้เลย…คุณว่ายังไงล่ะ”

“ลูกเราเป็นผู้ชาย ถ้างั้นเอาเป็น…”

“…”

“พ่อชื่อ สุบรรณ แม่ชื่อ วารินทร์ ลูกก็ต้องชื่อ ศิวรินทร์ ดีไหม เอาชื่อคุณกับชื่อผมมารวมกันไง” วารินทร์มองหน้าพายุอย่างครุ่นคิดก่อนที่จะบอกชื่อของตัวเองที่คิดเอาไว้ในใจเมื่อสักครู่นี้

“ครุฑราช…ฉันจะให้ลูกชื่อ ครุฑราช…หมายถึงการรวมกันของความยิ่งใหญ่ของผืนฟ้าและความยิ่งใหญ่แห่งผืนน้ำ”

“ฟอด…ตามนั้นก็ได้ครับผมตามใจเมียอยู่แล้ว…เดี๋ยวผมจะไปจัดการเรื่องเอกสารการเกิด” แม้จะรู้สึกขัดเขินไปบ้าง แต่วารินทร์ก็ยังคงเก็บอาการของตัวเองไว้ได้อย่างแนบเนียน…เมียงั้นหรอ…คงถึงเวลาที่เค้าคงต้องยอมรับสถานะนี้อย่างเต็มตัวสักทีสินะ

“พี่รินทร์ วันนี้เป็นยังไงบ้าง…ไหนเจ้าตัวเล็กคิดถึงน้านาหรือเปล่าเอ่ย” นารินทร์ที่พึ่งเข้ามาใหม่ทักทายพี่ชายของตัวเองอย่างรีบร้อนก่อนจะพุ่งเข้าไปหาหลานทันทีเหมือนกัน

“นี่ๆ หนูนาต้องต่อคิวนะลูก พ่อมารออุ้มอยู่ก่อนนะ แม่เค้าไม่ยอมวางสักทีเนี่ย”

“คุณพ่อครับ ไม่ต้องกันท่าขนาดนั้นก็ได้ครับ แหม เดี๋ยวนาไปคุยกับพี่รินทร์ก่อนก็ได้” นารินทร์พูดอย่างขำๆ เมื่อเห็นท่าทางกันท่าตัวเค้าของสุพจน์อย่างสุดฤทธิ์เพื่อที่ต้องการจะอุ้มหลาน เมื่อเห็นดังนั้นเค้ายอมถอยให้ก่อนก็ได้

“พี่รินทร์โอเคขึ้นไหม”

“อื้ม ก็ดีกว่าวันแรกแหละนะ”

“สวัสดีครับทุกคน ผมซื้อขนมมาด้วย มากินด้วยกันนะครับ” วายุที่เดินตามมาทีหลังพร้อมกับถาดขนมในมือขนาดใหญ่ก็เตรียมจะกระโจนเข้าไปหาทารกน้อยในห้องทันที แต่ก็ถูกพี่ชายรั้งเอาไว้เสียก่อน

“ไอ้วายุ แกไปเดินเรื่องเอกสารการเกิดของลูกกับพี่ก่อน”

“โหย ไรวะพี่ ขอผมดูหน้าหลานบ้างเหอะ อุตส่าห์ขึ้นมาช้าเพราะไปเตรียมขนมขึ้นมาให้ แล้วนี่อะไรยังไม่ทันเห็นหน้าหลานก็จะใช้ไปทำอย่างอื่นต่อแล้วหรอ” พายุได้ยินอย่างนั้นก็ลุกขึ้นไปตบหัวน้องตัวเองดังป๊าบอย่างหมันไส้

“ให้มันน้อยๆหน่อยมึง มึงไม่อยากรู้ชื่อหลานหรือไง กูกับวารินทร์ตั้งชื่อหลานมึงเรียบร้อยแล้วนะโว้ย”

“เห้ยจริงดิ!!! ชื่อไรอ่ะพี่ ตั้งว่าอะไร”

“ไม่บอก มึงอยากรู้ก็มากับกูสิ” วายุวางถาดขนมทันทีก่อนจะเดินตามพายุออกไป แต่…

“เดี๋ยวสิลูกจะตั้งชื่อหลานว่าอะไรบอกแม่ก่อน!!!” สุดาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วพร้อมกับอุ้มหลานเอาไว้ในอกและเตรียมจะเดินตามลูกชายทั้งสองออกไปจากห้อง

“นี่คุณ!!! เบาๆสิเดี๋ยวหลานตกใจหมด” สุดาที่ไม่ได้สนใจเสียงเตือนของสามีนักรีบเดินตามลูกชายทั้งสองออกไปทันที ร้อนถึงสุพจน์ที่ต้องเดินตามออกไปด้วยเพราะความเป็นห่วงหลานกลัวว่าผู้เป็นย่าจะทำอะไรพลาดแล้วทำให้หลานเจ็บตัว ในห้องจึงเหลือแค่สองพี่น้องที่จะสามารถใช้เวลาส่วนตัวด้วยกันได้

“สรุปพี่ตั้งชื่อลูกว่าอะไรพี่รินทร์”

“ครุฑราช พี่ว่าจะให้ชื่อเล่นว่า ราช”

“ก็ดีนะพี่…ว่าแต่ลูกพี่จะไม่เป็นอะไรหรอ”

“คงไม่เป็นไรหรอก พี่เตรียมการไว้แล้วล่ะ ว่าควรจะทำยังไง” เรื่องที่นารินทร์เป็นกังวลก็คือ ความยิ่งใหญ่ของตัวเด็กทารกที่เกิดขึ้นมา เพราะเด็กเกิดจากผู้มีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทั้งคู่ และที่สำคัญ…ไม่เคยมีเด็กคนไหนเกิดขึ้นจากพ่อที่เป็นพญาครุฑและแม่ที่เป็นพญานาค เพราะฉะนั้นไม่ต้องนึกถึงเลยว่าเด็กน้อยคนนี้ในอนาคตจะมีอำนาจยิ่งใหญ่เกินพ่อเกินแม่ของตัวเองขนาดไหน

“ลูกของพี่ต้องใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป พี่จะไม่บอกกับเค้าเรื่องนี้…เค้าจะต้องมีความสุขแบบเดียวกับที่เด็กคนอื่นๆมี” วารินทร์ไปพร้อมกับฉีกยิ้มไปด้วย เมื่อนึกถึงอนาคตในวันข้างหน้าของลูกตัวเอง นารินทร์เห็นดังนั้นก็โล่งใจที่อย่างน้อย พี่ชายของเค้าก็มีความสุขในตอนนี้

“นามีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอก…เรื่องนี้พี่จะต้องรู้…เรื่องในอดีตของเรา”

“ช่างมันเถอะ พี่ไม่สนใจอดีตแล้วล่ะ พี่จะอยู่กับปัจจุบันและดูแลลูกของพี่ให้ดีที่สุด”

“ไม่…พี่จะต้องรู้” พูดจบนารินทร์ก็ถือวิสาสะแตะตัววารินทร์และถ่ายทอดเรื่องราวในอดีตที่ตนเองรับรู้มาทั้งหมดให้อีกคนได้รับรู้ และเมื่อวารินทร์ได้รับรู้เรื่องจริงก็นิ่งไปชั่วขณะ

“พี่เห็นใช่ไหม…ว่าจริงๆแล้ว เค้ารักพี่…รักมากจนถึงขนาดตามพี่มาถึงที่นี่ พี่ควรจะให้โอกาสเค้านะ” นารินทร์กุมมือวารินทร์ไว้อย่างหลวมๆอย่างให้กำลังใจ และอีกไม่กี่วินาทีต่อมาพายุและวายุรวมถึงสุพจน์และสุดาก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

“มากันพอดีเลย พี่พายุพี่รินทร์มีเรื่องจะพูดด้วยน่ะ เดี๋ยวพวกเราพาหลานออกไปนั่งเล่นข้างนอกกันดีกว่าเนอะ” นารินทร์พูดจัดแจงทุกอย่างทันทีก่อนจะส่งสายตาไปให้ทุกคนที่ยืนอยู่อย่างมีลับลมคมนัย

“เอ้อ ก็ดีเหมือนกันนะ หลานอยู่แต่ในห้องจะเบื่อเอาได้” สุพจน์ที่มีไหวพริบมากก็เข้าใจทันทีก่อนจะจูงทุกคนให้ออกไปจากห้องโดยปล่อยให้พายุและวารินทร์อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

“ทำสิ่งที่ควรทำนะพี่รินทร์” นารินทร์พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูลง บรรยากาศในห้องตกลงอยู่ในความเงียบทันที แต่พายุก็เลือกที่จะเป็นผู้ทำลายความเงียบนั้น

“คุณมีอะไรจะพูดกับผมหรอ” พายุเดินขึ้นไปนั่งข้างๆวารินทร์บนเตียงพร้อมกับโอบวารินทร์เอาไว้ทั้งตัว แต่วารินทร์ก็ยังคงนิ่งอยู่อีกครู่หนึ่งจนกระทั่งพายุรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่กอดรัดเค้าพร้อมกับใบหน้าสวยของคนตรงหน้าซุกลงกับอกของเค้า

“ฉันขอโทษ…ที่เข้าใจคุณผิดมาโดยตลอด” วารินทร์ออกแรงกอดพายุแรงขึ้น แต่ดูเหมือนพายุจะไม่รู้สึกอึดอัดอะไรแล้ว แถมกลับปลื้มใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนตรงหน้าอีกด้วย

“ไม่เป็นไรครับ…อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ขอให้ผ่านไป เราเริ่มต้นกันใหม่ได้เสมอ ผมไม่ถือโทษโกรธคุณหรอก” วารินทร์เงยหน้ามองพายุเป็นจังหวะเดียวกันกับที่พายุสบตาเข้ากับวารินทร์พอดี ดวงตาของพายุสื่อถึงวารินทร์อย่างชัดเจนว่ารักใคร่และหวงแหนคนที่ถูกกอดมากขนาดไหน

“อย่าร้องไห้…ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของคุณ” พายุใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหางตาของวารินทร์เพื่อเช็ดน้ำใสๆที่กำลังเริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่นั้น

“ลูกหิวแล้ว” วารินทร์ยังพูดไม่ทันขาดคำ นารินทร์ก็อุ้มหลานที่กำลังร้องโยเยเข้ามาในห้องอย่างรู้งาน วารินทร์ก็รับตัวเด็กเข้าอกทันทีก่อนจะเปิดเสื้อเพื่อให้นมกับลูกน้อยที่กำลังหิว เมื่อเด็กน้อยสัมผัสถึงสิ่งที่เป็นอาหารก็เงียบลงพร้อมกับเริ่มดูดนมเสียงดังสนั่น บ่งบอกว่าทารกน้อยกำลังหิวมากขนาดไหน

“ตะกละจริงๆเลยเด็กคนนี้นิ” นารินทร์ที่ได้ยินเสียงดังการกินของเจ้าตัวน้อยก็อดจะแซวไม่ได้

“อย่าดูดแรงนักสิลูก คุณแม่จะเจ็บนะครับ” ภาพที่วารินทร์ให้นมลูกกับพายุที่นั่งโอบเอาไว้อีกที ทำให้คนที่อยู่ในห้องคลี่ยิ้มบางๆ เพราะนั่นหมายถึงทุกอย่างกำลังจะเข้าที่เข้าทางของมัน

“ไอ้วายุ เดี๋ยววันนี้จะมีคนมาส่งของเด็กอ่อนมึงลงไปอยู่รับของให้หลานด้วยล่ะ”

“จะมากี่โมงล่ะ”

“อีกสักพักมั้ง เดี๋ยวมึงให้เค้าเอาของใหญ่ๆพวกเปลเด็ก ตู้เสื้อผ้า แล้วก็ของใหญ่ๆไปไว้ห้องข้างๆนี่เลยนะ กูบอกให้ชื่นจัดเคลียร์ห้องไว้แล้ว” วายุพยักหน้าไม่มีปัญหาอะไรก่อนจะเดินจูงมือนารินทร์ลงไปข้างล่างด้วยกัน

“เอ้อ แล้วชื่อเล่นจะให้เจ้าตัวเล็กชื่อเล่นว่าอะไรล่ะลูก วารินทร์” สุดาเอ่ยปากถาม เพราะตอนนี้ทุกคนทราบชื่อจริงของเด็กน้อยกันหมดแล้ว เพราะพายุเรียกให้คนจากอำเภอเข้ามาที่บ้านเพื่อแจ้งเกิดแล้วเมื่อช่วงเช้า

“รินทร์จะให้เค้าชื่อ ราช ครับ”

“ครุฑราช วายุเทพ…น้องราช”

“ถ้างั้นก็เอาตามนั้นแหละ แม่ว่าก็ใช้ได้”

“คุณผมว่าให้วารินทร์พักผ่อนเถอะ เรากวนเค้ามาทั้งวันแล้ว ให้เค้าใช้เวลาครอบครัวกันบ้าง” สุพจน์เดินจูงมือสุดาออกมาจากห้องก่อนจะปิดประตูลงเบาๆเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเด็ก

“คุณหิวหรือเปล่ารินทร์ เดี๋ยวผมจะให้ชื่นหาอะไรขึ้นมาให้ทาน”

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันจัดการเอง…ฉันกินอาหารปกติไม่ได้ เพราะจะไม่มีนมออกมาให้ลูกกิน”

“ผมอยู่ข้างๆคุณตลอดนะ…อยากให้ช่วยอะไรแค่คุณพูด ผมจะทำทุกอย่าง”

“ขอบคุณนะ”

“คุณไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอก…ผมต้องดูแลคุณให้ดีที่สุดอยู่แล้ว”

“…”

“เพราะคุณคือเมียผม…เป็นมาตลอด และจะเป็นตลอดไปด้วย” พายุสวมกอดวารินทร์ไว้หลวมๆอย่างมีความสุข ในที่สุดสิ่งที่พายุหวังจากวารินทร์มาโดยตลอดก็เป็นจริง เพียงแค่นี้พายุก็นอนตายตาหลับแล้ว

จบ
.
.
.
.
.
.
เลยดีไหมเนี่ย 5555555555555

ยังเนอะ ยังไม่เคลียร์เรื่องคุณป้า

แถมยังไม่ได้แต่งเรื่องน้องราชเลย อุ๊ปปปป.......

ไม่เอาดีกว่าเลิกพูดเนอะ ไม่สปอยละ อิอิ

[AMINOKOONG]

ตอนหน้าขอตอนที่อิคุณป้ามันโดนจัดเต็มเลยนะครับ
ถ้าจะให้ดีลองให้น้องราชแสดงอิทธิจัดการยัยมนุษย์ป้าโชว์ซักฉากก็ดีนะ
แม้จะเด็กแต่เราเชื่อว่าต้องมีพลังมากกว่าพ่อกับแม่แน่ๆ
อย่างอิป้านั่นมันต้องโดนหนักๆแบบดับเบิ้ลไปเลย สาแก่ใจดี 55555++++

ปล.ถ้ามีภาคต่อของน้องราช แอบอยากให้เป็นเคะอ่ะครับ
อยากเห็นเคะราชินีมาก ออกมาดนางพญาเลย พวกเมะหรือพระเอก
แบบมาดขรึมๆแกร่งกล้าโหดน่ากลัวเจอมาเยอะแล้ว ถ้าได้มีนางพญา
ให้อ่านอีกซักเรื่องแบบแซ่บๆคงสนุกน่าติดตามมากๆเลยครับ
เพราะเราชอบคาแรคเตอร์นายเอกแบบวารินทร์มาก หาอ่านยากมากในนิยายสมัยนี้
ไม่ว่าจะนิยาย ชญ หรือนิยายวายก็ตาม ขอเชียร์ให้น้องราชเป็นเคะสุดใจดิ้น อิๆๆๆๆ

[VentoSTAG]

ยังครับยังจบไม่ได้ ขอให้นารินทร์ กับ เวณไตย(วายุ) มีน้อง
ไว้มาเล่นเป็นเพื่อนกับหนูราชก่อน นะ น๊า........

[minneemint]

ชื่อนามสกุลสุดยอดดดด
ครุฑราช วายุเทพ

[Min*Jee]

ตกใจนึกว่าจบจริงๆ
อย่าลืมมาเคลียร์เรื่องคุณป้าน้าาาา
แพลมเรื่องน้องราชออกมาแล้ว ฮิๆๆๆ

[Blue]

 

[rabbit-orange]

 

[miya_pp]

จัดการอีคุณป้าเลย รำคาญมานานแล้ว

[iceman555]

แนะๆๆๆ อย่ามาเนียนจบนะ อิอิอิ