Older Brother .....11
“ฮัดชิ้ว!!!!!!” วันนี้ตอนสายๆผมพาลีวายส์ลงเล่นน้ำเพราะเมื่อคืนผมบอกว่าจะว่ายน้ำด้วย และก็อย่างที่ผมคาดไว้ แมร่ง ตามติดกูตลอด มองหญิงก็ไม่ได้ก็เล่นมันขี้คอผมเหมือนลิงไม่ยอมลง
“กูว่าแล้วอย่าเล่นนานๆ แมร่ง” นั่นแหละพอผมลงสระใหญ่มันก็ลงด้วยเกาะหลังผมที่ว่ายน้ำไปทั่วสระ ยังไม่พอยังจะไปเล่นต่อสระเล็กสำหรับเด็กอีก
“ฮัดชิ้ว.....ก็มันสนุกนี่ฮะ” มันฟังที่ไหนล่ะดูดิ เพราะเล่นน้ำนานเกิน ตั้งแต่ขึ้นรถมา แมร่ง ยังจามไม่หยุด
ตอนนี้เรากำลังเดินทางกลับกันแล้วครับ จริงๆแม่ผมอยากให้ผมอยู่ต่อแต่ด้วยความที่เราไม่ได้เจอกันนานมันทำให้ผมและแม่ทำตัวไม่ถูกจะพูดจากันหรือทำอะไรร่วมกันมันก็เกร็งๆยังไงไม่รู้ผมเลยบอกท่านว่ามีเรียนต้องกลับวันอาทิตย์เย็นจะได้กลับถึงไม่ดึกนักเพราะพรุ่งนี้ลีวายส์เองก็ต้องไปเรียนด้วย
“ยุ่งจริงๆเลย” ผมบอก หักเลี้ยวรถเข้าข้างทาง เอื้อมมือไปเปิดเก๊ะหน้ารถหยิบเอายาพารามาหนึ่งเม็ดพร้อมกับน้ำขวดส่งให้ลีวายส์ มันแปะปากไม่อยากกินทันทีเมื่อเห็นยา
“ลีวายส์ ไม่กินฮะ ลีวายส์ไม่ได้เป็นไข้ซะหน่อย” มันบอก สูดลมหายใจเข้าบอดยืดตัวขึ้นให้ผมดูว่ามันน่ะแข็งแรง กูเชื่อมาก!
“ถ้าไม่กินกูทิ้งมึงไว้ตรงนี้ จบนะ” เท่านั้นแหละรีบเลยครับ หึๆ แล้วมันก็ทำหน้างอนอีกตามเคย ก่อนจะกินยา
ผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีผมหันไปมองร่างเล็กเป็นระยะปรากฏว่ามันหลับ ผมเลยต้องจอดรถอีกครั้งเพื่อปรับเบาะและเอาเสื้อนอกผมมาห่มให้ร่างบาง นี่ผมว่าตั้งแต่มีมันผมใจดีขึ้นเยอะแล้วนะ =_=
“อึก......อือออ”
“จุๆๆๆ อย่าร้อง ใกล้ถึงแล้วๆ” ผมอุ้มลีวายส์ขึ้นมาบนห้องเพราะมันยังหลับอยู่ร่างเล็กตัวร้อนนิดๆ คงรู้สึกไม่สบายตัวเลยร้องงอแง
“อึกๆ.......ลีวายส์....อือออ..ปวดหัว” นั้นไงกูว่าแล้วไม่ผิด พอผมวางมันลงบนเตียงปุ๊บร้องบอกปั๊บเลย แล้วกูต้องทำไง =_=;;
“พี่หมอ มาดูลีวายส์ที รู้สึกเหมือนจะมีไข้ว่ะ” ผมโทรหาพี่หมอรักษ์ หลังจากที่โทรไปบอกพนักงานคอนโดให้เอาของจากท้ายรถขึ้นมาให้ที่ห้อง
(กูติดคนไข้อยู่อีกสี่ห้าคน รอก่อนประมาณสามชั่วโมง ถ้ากินยาแล้ว ยังไม่ครบสี่ชั่วโมงมึงเช็ดตัวไปก่อนถ้ากินยาครบสี่ชั่วโมงแล้วให้กินข้าวและก็กินยาอีกที จากนั้นก็เช็ดตัวเรื่อยๆ โอเคเสร็จแล้วกูจะรีบไป)
“อื่มๆ อย่าช้าล่ะ” ผมบอกก่อนจะตัดสายไป
ผมมองร่างเล็กตรงหน้าที่ตอนนี้ตัวเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆเพราะพิษไข้ ผมเลยเข้าไปหากะละมังใบเล็กกับผ้ามาเช็ดตัวให้ ผมถอดเสื้อผ้าลีวายส์ออกจนหมดเพื่อระบายไอร้อนออกจากตัวก่อนจะเริ่มเช็ดตัวให้เบาๆ
“อึกๆ....หนาวฮะ.....แดดดี๊...อึกๆ.....พี่ธาร.....” ชิส์ กูก็ไม่รู้จะทำยังไงน่ะนะเข้าใจป่ะ พอมันเพ้อออกมาเลยตกใจนิดๆล่ะ
“นอนซะ....เดี๋ยว‘พี่’มา” ผมบอกก้มลงจูบหน้าผากมันและห่มผ้าให้
ตอนนี้ต้องให้มันกินข้าวก่อน โจ๊กซองง่ายสุด ผมลงมือต้มโจ๊กซองโดยใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีเพราะใช้ไฟแรง จากนั้นก็เข้ามาดูลีวายส์ในห้องนอน พักโจ๊กให้เย็นแป๊บหนึ่งในระหว่างนั้นก็เช็ดตัวให้มันอีกรอบ บอกตามตรงผมอยากร้องเลยนาทีนี้ ทำไมเช็ดเท่าไหร่ตัวมันก็ยังไม่เย็นลงซะที
“พี่ธาร....อือออ” ลีวายส์ร้องเสียงพร่า ผมเลยดึงมันมากอดไว้บนตัก
“กินข้าวก่อนจะได้กินยา เร็วเข้า” ร่างเล็กปรือตาขึ้นมองเล็กน้อยก่อนจะสั่นหัว ผมตักโจ๊กมาเป่าก่อนจ่อกับปากเล็ก
“อึก...ไม่เอา อึกๆ....” มันสั่นหัวไม่เอาท่าเดียวเลย เดี๋ยวจับกรอกปากแมร่ง
“ลีวายส์คับ รักพี่ธารหรือเปล่า” คงต้องใช้วิธีนี้ล่ะ มันป่วยอยู่จะให้ผมขึ้นเสียงใส่เดี๋ยวมันจะยิ่งร้องเข้าไปใหญ่
“รักฮะ อึก...รักที่สุด” ร่างเล็กบอก ซุกหน้าเข้าหาแผงอกผม
“ถ้ารักก็ต้องเชื่อฟังนะคับ กินข้าวกินยานะ แล้วพี่ธารจะรักลีวายส์ด้วยนะคับ” ผมบอกอีก ตักโจ๊กขึ้นมาจ่อปากมันอีกครั้ง
“ฮะ...สัญญานะฮะ” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะพูด
ผมเลยพยักหน้าให้และจุ๊บมุมปากเล็กทีหนึ่ง ลีวายส์เลยยอมกินข้าวแต่ก็กินได้แค่สามคำมันก็ไม่ยอมกินต่อ ผมก็ให้กินยาเลย ไม่อยากให้มันงอแงอีก จากนั้นผมก็ยังเช็ดตัวให้มันตลอดเพราะพี่หมอโทรมาบอกอีกว่าให้เช็ดตัวทุกๆครึ่งหรือหนึ่งชั่วโมงถ้าตัวร้อนจัดกลัวมันชัก ผมก็เลยต้องทำ
“กว่าจะมานะพี” ผมออกมาเปิดประตูให้พี่หมอ เมื่อมันมาถึงสี่ทุ่มกว่าๆได้ เล่นเอาผมเหนื่อยเลย
“เอานา....ก็มาแล้วไง” พี่แกบอก ผมเดินนำเข้ามายังห้องนอน ลีวายส์หลับไปแล้วหลังจากที่ผมเช็ดตัวให้เมื่อกี้นี้
“เป็นไงบ้าง” ผมถามพี่หมอ ที่กำลังตรวจอาการลีวายส์อย่างเงียบๆ ผมนั่งลงบนเตียงข้างๆร่างเล็ก ก่อนจะยกมือลูบหัวมันเบาๆ
“ห่วงจริงนะ รู้จักห่วงคนอื่นเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่มึง” พี่หมอถาม เพราะปกติผมจะไม่ค่อยแสดงออกว่าห่วงคนอื่นมากนัก
“งั้นหรอ ไม่รู้สิ ทำไมล่ะ” พอผมคิดตามที่พี่หมอพูดมันเลยเกิดคำถามขึ้นกับตัวเอง
“หึ รักไง อยู่ด้วยกันเป็นเดือนๆ ความผูกพันมันสร้างกันได้ แต่......รักแบบไหนกันวะ” ผมมองพี่หมออย่างไม่เข้าใจกับคำพูดของพี่แก “เอานานานไปมึงจะรู้เอง ลีวายส์เป็นไข้หวัดมึงพาตากแดดเล่นน้ำถึงได้เป็นแบบนี้”
“ก็มันพูดไม่ฟังนี่ ยิ่งโตยิ่งดื้อ” ผมบอกบีบจมูกร่างเล็กเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“หึ ไม่ใช่ว่ามึงตามใจมันมากขึ้นหรอกนะ” พี่หมอหรี่ตามองผม มันก็....นิดหน่อยเองนะ “เอาเถอะ ยังไงเดี๋ยวกูจัดยาให้ แต่มึงก็ต้องเช็ดตัวให้ทุกๆชั่วโมงนะ เพราะเด็กเพิ่งเริ่มมีไข้เพราะงั้น ต้องขยันเช็ดตัวและกินยา คืนนี้มึงไม่ได้หลับแน่ พรุ่งนี้ก็คงไม่ได้ไปเรียน”
“เออๆ รีบๆ พี่จะได้กลับไปนอนมั่ง ทำงานจนหาเมียไม่ได้แล้วเนี่ย” ผมบอก เพราะเห็นว่าพี่แกทำงานซะแทบจะมีเวลาไปไหนมาไหนเลย
“เออ แล้วเพื่อนมึงน่ะหายไปไหน ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นหน้าเห็นตาเลย” พี่หมอถามขณะที่เก็บของเตรียมตัวกลับ
“ใคร ไอ้กายน่ะหรอ มันก็เที่ยวเล่นกับไอ้เซฟอีกตามเคยแหละ” ผมบอก
“หรอ งั้นไปล่ะ” ผมเดินออกมาส่งพี่หมอ มองตามแผนหลังที่สูงกว่าผมไม่น้อย เดินออกจากห้องไป ผมว่าพี่หมอคงสนใจไอ้กายล่ะนะแต่ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งมากนัก
และคืนนี้ทั้งคืนผมก็ไม่ได้นอนจริงๆ ก็ลีวายส์ตัวร้อนตลอดพอหมดฤทธิ์ยาผมเลยต้องเช็ดตัวให้ทั้งคืนจนเกือบเช้ากว่าไข้จะค่อยๆลดลง เล่นเอามึนเลยทีเดียว
“อื๊อออออ....” ผมสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงร่างเล็กข้างๆขยับตัว พบว่าตอนนี้เช้าแล้ว ผมเอามืออังหน้าผากลีวายส์เพื่อวัดไข้ ร่างเล็กเลยบิดตัวนิดหน่อยและค่อยๆลืมตาตื่น
“ไข้ลดแล้ว....ห้าววววว” ง่วงมากง่วงสัจๆเลยล่ะ ผมลุกจากเตียงเดินมาเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนจะออกมาสั่งข้างกิน
“ลีวายส์ปวดหัวฮะ” ผมมองรางเล็กบนเตียง มันลุกขึ้นมานั่งและเอามือกุมหัวตัวเองไว้
“อื่ม....เดี๋ยวก็หาย เดี๋ยวเช็ดตัวก่อนจะได้กินยา” ผมบอกนั่งลงข้างๆร่างเล็ก และเริ่มเช็ดตัวให้แต่ดูเหมือนมันจะงอแงด้วยล่ะ
“ไม่เอา อึก....อืออ ลีวายส์หนาว” ลีวายส์บอกซุกตัวเข้าหาผม ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วผมก็ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าให้มันเพราะต้องเช็ดตัวอยู่ตลอด ผมก็แค่หอตัวมันด้วยผ้าห่มไว้เนี่ยแหละ
“ลีวายส์คับ เมื่อคืนสัญญาอะไรไว้ จำได้มั้ยหื่ม” ผมบอกพยายามพูดไม่ให้มันงอแง
“จำได้ฮะ” ร่างเล็กบอกเงยหน้าขึ้นมองผม มันพยักหน้าเบาๆก่อนที่ผมจะก้มลงจูบหน้าผากมัน
“งั้นก็ต้องเชื่อฟังพี่ธารนะ มาเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้” ผมจัดการเช็ดตัวให้ลีวายส์
“พี่ธารอย่าลืมสัญญานะฮะ พี่ธารรักลีวายส์นะฮะ” หึ ผมหรอ ผมจะรักมันได้มั้ยนะ
“เย้ๆ พี่กายคนสวยลีวายส์หายแล้วฮะ” เสียงลีวายส์ดังมาจากหน้าประตู พอดีไอ้กายมันโทรมาบอกว่าจะมาหา พอผมบอกลีวายส์มันเลยไปยืนรอหน้าประตูโน้น
“โอ้ไม่น่ามาเลย........หายแล้วหรอเนี่ยสงสัย พี่ธารดูแลดี ชิมิๆ” ไอ้กายเดินอุ้มลีวายส์เข้ามาหน้าโซฟาพร้อมกับของเต็มมือ ผมให้ลีวายส์หยุดเรียนสามวันพรุ่งนี้ก็ว่าจะให้ไปแล้วล่ะ
“ซื้อไรมากินบ้าง” ผมถามเพราะเที่ยงนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย
“อ่ะ นี่ของมึง ส่วนหมดนี่ของลีวายส์คร้าบบบบ” แมร่ง ของกูมีถุงเดียวในถุงนี้ก็แค่ ไก่ทอดกับพิซซ่า แต่ของลีวายส์สามถุงครับ
“เออ เอาใจกันเข้าไป ตามใจกันเข้าไป เดี๋ยวนี้มา คิดถึงกูไม่ถึงสิบเบอร์เซ็น” ผมบอกลุกขึ้นเอาของกินของตัวเองมานั่งกินบนพื้นล่างโซฟา
“เอานา มึงก็ กูรักของกูนี่ เนอะๆลีวายส์เนอะ” ไอ้กายหันไปพยักหน้ากับลีวายส์ที่กำลังสนใจของเล่นในถุงใหญ่
“ของกูเหอะ ใครของมึง” ผมบอกอย่างลืมตัว
“อ่ะๆๆๆ นั่นไง คึคึ เดี๋ยวนี้มียอมรับว่ะ ฮ่าๆๆๆ” กูอยากบ้า เฮ้ออออออออ
หลังจากนั้นพวกมันก็พากันเล่นไปทั่วห้องและปล่อยให้ผมตามเก็บเหมือนเคย ไอ้กายกับลีวายส์แมร่ง อายุเท่ากันหรือไงมันเล่นกันได้ตลอดเวลาที่มาอยู่ด้วยกันจริงๆ แต่ก็ดีลีวายส์จะได้ไม่เบื่อเพราะปกติผมก็ไม่ได้เล่นกับมัน แค่ดูการ์ตูนหรือหนังด้วยกันเท่านั้น
“เออ เดี๋ยวอยู่กับไอ้กายก่อน กูไปธุระแป๊บ” ผมบอก พอดีไอ้แมนโทรมาบอกว่ามีแข่งรถแต่ไอ้คนแข่งแมร่งดันไม่มาอีกแล้ว มันเลยขอช่วยผมอีกเนี่ย
“ไม่เอาอ่ะ พี่ธาร......อึกๆ” นั้นไงเพราะมันยังไม่หายดีล่ะมั้งเลยงอแงอีกแล้ว
“แป๊บเดียวอยู่กับไอ้กายไปก่อน เดี๋ยวให้พี่หมอมาตรวจอีกทีด้วย” ผมบอกใส่เสื้อนอกเตรียมตัวจะออกไป
“เฮ้ยๆ ไอ้หมอนั้นอีกแล้วหรอ ไอ้เอาอ่ะ”ไอ้กายเองก็งอแงไม่แพ้กัน
“มึงอย่างอแงอีกคนได้มั้ยวะ กูไปแป๊บเดียว” ผมก้มลงอุ้มลีวายส์เดินมาหน้าประตู “กูไปแป๊บเดียวเดี๋ยวมานะ เด็กดีเชื่อฟังพี่ธารหรือเปล่า ฟอด!” ผมบอกหอมแก้มใส่ หนึ่งฟอดเน้นๆ แมร่งหอมอ่ะ
“ก็ได้ฮะ....พี่ธารรีบกลับนะฮะ” ร่างเล็กบอกจูบปลายจมูกผมเบาๆ มันยังหมั่นเขี้ยวไม่หายเลยเผลอจูบปากเล็กเข้าให้
“แอ่มๆ จะไปก็ไป ไอ้เหี้ยธาร” =_= ไอ้กายไอ้เหี้ย
“เป็นไงทำไมเด็กมึงนัดไม่เป็นนัดแบบนี้วะ” ผมถามไอ้แมนเมื่อมาถึงสนามแข่ง ไอ้โด่งอีกแล้วอะไรจะติดเมียซะขนาดนั้น
“กูก็ไม่รู้ว่ะ แมร่ง มัดจำไปแล้ว สองแสน มึงกับกูคนล่ะแสน” มันคงลงให้ผมก่อนเพราะมันรู้ถ้าไอ้โด่งแข่งผมจะลงพนันด้วยตลอดเราเชื่อมือกัน
“แข่งกี่ทุ่ม” ผมถาม เราเดินมานั่งข้างๆสนาม การแข่งรอบแรกพึ่งจะจบลงเมื่อกี้ตอนนี้กำลังเริ่มรอบสอง
“ห้า” มันบอกหน้าตาย
“ไอ้สัจ!!! แล้วมึงจะให้กูมาทำพ่องหรอ นี่ยังไม่สามทุ่มเลย” ผมบอกอย่างเซ็งๆ ถ้าบอกผมแต่แรกว่าแข่งห้าทุ่มผมจะได้อยู่กับลีวายส์อีกหน่อย
“ห่วงเด็กหรือไงวะ เหอะๆ” ไอ้แมนพูดเหลือบมองผมนิดๆ
“เสือก!!!” ไม่อยากยอมรับและก็ไม่อยากปฏิเสธว่ากูห่วงมาก โอ้ยป่านนี้แมร่งเล่นกับไอ้กายกันห้องพังไปแล้วมั้ง
ผมนั่งดูการแข่งในสนามไปเรื่อยๆ มีลงพนันบ้างถ้ารอบไหนที่ผมคิดว่าโอเค ผมโทรหาไอ้กายทุกๆชั่วโมงเห็นมันบอกว่าไอ้พี่หมอไม่ว่างวันนี้มีประชุมเลยไม่ได้มา ผมเลยกำชับให้มันเอายาให้ลีวายส์กินและเช็ดตัวให้ด้วย
“เฮ้ยไอ้ธาร ไปเตรียมตัวไป” ไอ้แมนเดินมาตามผมที่นั่งอยู่ข้างสนาม จากนั้นผมก็เข้าไปเตรียมตัว มันรู้สึกใจหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ว่ะ บอกไม่ถูก
“รถคันไหนกูจะดูก่อน” ผมเตรียมตัวเสร็จเดินออกมาหาไอ้แมน ผมจะตรวจเช็ครถก่อนเสมอเพื่อความรอบคอบ เพราะผมต้องใช้รถมัน
“โอเคยัง ถึงรอบมึงแล้ว” ผ่านไปสักพักไอ้แมนก็เข้ามาบอก ผมสูบบุหรี่ม้วนหนึ่งก่อนจะขับรถเข้าสนาน
ผมลดกระจกลงมองรถของคู่แข่งที่ตกแต่งมาอย่างดี มันเองก็ลดกระจกลงเช่นกันแถมยังมองหน้ากูแบบกวนตีนสัจๆ แต่ผมทำเป็นไม่สนใจผมก็แค่มาแข่งให้ชนะก็พอนี่
ปัง!!!!!
ทันทีที่เสียงปืนส่งสัญญาณให้รถออกสตาร์ท ผมก็กระชากรถออกตัวด้วยความเร็วมุ่งไปข้างหน้า เช่นเดียวกับคู่แข่งผมก็เช่นกันและดูเหมือนมันจะมีฝีมือใช่ย่อย ใครขับครบสามรอบและถึงเส้นชัยก่อนชนะเหมือนเคยแต่ครั้งนี้ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายอย่างที่ผมคิดไว้
ผมกับคู่แข่งขับไล่ตามกันด้วยความเร็วสูงและสลับกันนำในรอบแรกและรอบสอง มันขับแบบเถื่อนๆ มีสองสามครั้งที่พยายามเบียดรถผมออกจากสนามแต่ผมรู้ทางไม่ปล่อยให้มันขนาบข้างได้ง่ายๆ
เข้ารอบที่สามผมรีบเร่งความเร็วขึ้นอีกเท่าแต่มันก็ยังรั้งท้ายตามมาติดๆอีกสองโค้งผมก็จะเข้าเส้นชัยและโค้งข้างหน้าผมต้องลดความเร็วลงแต่ถ้าผมลดความเร็วลงมันจะพยายามเร่งขึ้นมาแซงผมแน่นอนผมเลย คำนวณความกว้างของสนามและเร่งความเร็วเท่าที่ทำได้ ผมไม่อยากแพ้
“เหี้ย!!!!” แต่จู่ๆรถของคู่แข่งมันกลับไม่เข้าโค้งด้านนอกและพยายามเบียดผมอีกครั้งซึ้งทางโค้งมันอันตรายทั้งคนโดนเบียนและคนที่เบียดผมไม่คิดว่ามันจะกล้า
ผมพยายามควบคุมพวงมาลัยรถให้อยู่ แต่มันก็เบียดเข้ามาจนผมหลุดโค้ง ผมก็คิดอยู่แล้วว่ามันจะควบคุมรถตัวเองไม่ได้ด้วย รถมันเลยเบียดเข้าหารถผมกลายเป็นว่ามันพาผมพุ่งเข้าชนข้างสนามซึ่งเป็นกำแพงเหล็ก
ผมไม่คิดเลยว่าอีกวิเดียวมันจะเกิดอะไรขึ้นนอกจากตายกับตาย แต่ผมจะตายไม่ได้ มีเด็กคนหนึ่งรอให้ผมกลับไปหา ‘พี่ธารรีบกลับนะฮะ’ เสียงลีวายส์ดังก้องขึ้นในหัวมันทำให้ผมตัดสินใจหักพวงมาลัยอีกครั้งแม้จะรู้ว่ารถต้องเสียงหลักพลิกคว่ำแน่นๆแต่ก็ยังดีกว่าชนกำแพงเหล็กเพราะมันมีโอกาสรอดน้อยกว่า และกูจะต้องไม่ตาย “ลีวายส์.......”
เอี๊ยด!!โครม ปัง!!!
“อื๊ออออออออ อึกๆๆ อืออออออออออ” ผมได้ยินเสียง เสียงเด็กดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลาแต่ผมไม่สามารถลืมตาขึ้นได้
“อึกๆ.....อีลีวายส์คับ กินข้าวก่อนนะ อย่าร้องเดี๋ยวพี่ธารก็ตื่น อึกๆ...นะๆ” ผมได้ยินมันตลอดและไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ผมจะตื่นขึ้นมาซักที
เสียงของลีวายส์มันติดอยู่ในจิตรใต้สำนึกของผมในคณะที่ผมนอนสลบอยู่ ผมอยากตื่นมา อยากตื่นมาด่ามาว่ามันให้มันหยุดร้อนเพราะผมไม่ชอบเสียงร้องของมันเลย
“ลีวายส์............”คำแรกที่ออกจากปากผม เมื่อผมรู้สึกตัว ผมค่อยลืมตาขึ้นช้าๆปากและคอแห้งฝาดไปหมด
ผมยกมือขึ้นจับหัวตัวเองเพราะรู้สึกปวดหนึบ มันมีผ้าพันรอบๆอย่างน่ารำคาญ ผมพยายามขยับตัวและยันตัวลุกขึ้นแต่กลับพบว่าผมหนักตัวเพราะกำลังโดนกอดรัดอยู่ ผมเลยก้มลงมองปรากฏว่ามีร่างเล็กกำลังซุกหน้าลงกับหน้าท้องผม
ผมยิ้มบางๆมองใบหน้าใส่อย่างสำรวจเหมือนไม่ได้เจอกันนานแสนนานก่อนจะลูบหัวมันเบาๆลีวายส์ขยับตัวเล็กน้อย ดูเหมือนมันจะร้องให้อีกแล้วเพราะเห็นจากคราบน้ำตาข้างแก้มมัน ผมหันมามองสำรวจตัวเองบ้าง ผมไม่ได้ใส่เสื้อ ตรงสีข้างมีรอยผ่าตัวคงเดาได้ไม่ยากว่าซี่โครงคงมีปัญหา ผมจำเหตุการณ์ทุกอยากได้ดี
“พี่ธาร!!!.....อึกๆ...อือออออ พี่ธารๆ อืออออ” ลีวายส์ตื่นแล้วครับ พอตื่นปุ๊บมันก็กอดผมไว้แน่นคล้ายกับกลัวว่าผมจะหายไป
“จุๆๆๆ อย่าร้องๆ พี่ธารอยู่นี่แล้วคับ” ผมบอกกอดตอบร่างเล็ก ก้มลงหอมผมมันเบาๆ
“พี่ธาร อึกๆ อือออ อึกๆ นอนไม่ยอมตื่น อึกๆๆ” ลีวายส์สะอื้นบอก กอดแน่นไม่ยอมปล่อยจริงๆ
“คับๆ ตื่นแล้วไง หยุดร้อง พี่ธารไม่ชอบ” ผมบอกอีก ลีวายส์หยุดร้องก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม น้ำตาเปื้อนเต็มสองข้างแก้ม
“อึกๆ ลีวายส์กลัวพี่ธารหายไป” ร่างเล็กบอก ผมเกลี่ยน้ำตาบนแก้มใสอย่างเบามือและก้มลงจูบปากกเล็กเบาๆ
“พี่ธารไม่หายครับ สัญญา” ผมบอก ทำให้ลีวายส์ยิ้มกว้างกลับมา มันเองก็ยืดตัวขึ้นจูบปลายคางผมเช่นกัน
“สัญญาฮะ ลีวายส์รักพี่ธารฮะ” ร่างเล็กบอกผมด้วยสายตาจริงจัง
“ถึงพี่จะร้ายกับลีวายส์งั้นหรอ หื่ม”
“ฮะ ถึงร้ายลีวายส์ก็จะรักฮะ รักที่สุดในโลกเลย” หึ ผมยิ้มขำๆ กับคำพูดบอกของมัน เนี่ยแหละจะให้ผมทิ้งมันได้ยังไง
“รักให้ตลอดก็แล้วกัน” ผมบอกจูบปากร่างเล็กแน้นๆแต่ก็ไม่แรงมากนัก
“พี่ธารก็ต้องรักลีวายส์ด้วยฮะ พี่ธารสัญญาแล้ว” โอ่ มันจำได้ว่ะ แล้วผมรักมันมั้ยวะ ไม่รู้รักหรือเปล่าแต่ที่รู้คือห่วงและหวงมาก ผมก้มลงจูบปากเล็กอีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนหวานแทบจะไม่อยากล่ะปากออกแม้แต่วินาทีเดียวเลยล่ะ
<<<<<<<<<<<<TBC>>>>>>>>>>
เอิ่ป บางทีเราก็แต่งแบบงงแต่ที่รู้คือ มีเด็กรักคนแก่และคนแก่ก็....ปากแข็ง ว่ะ
ตอนต่อไปลีวายส์จะโตไม่โตนะ คิคิ
มาแล้วจร้า
เราจะลงเร็วถ้าเม้นเยอะแม้ว่าเราจะไม่ได้ตอบเม้นแต่เราอ่านทุกเม้นน๊า
(ตอนนึงเราขอแค่ประมาณ 10 เม้นไม่รุจะเยอะไปป่าว )
หัวข้อ: Older Brother พี่ชายถึงร้ายก็จะรัก by Mirror ตอนพิเศษ แมน&โอ๊ต(20/06/15) (อ่าน 167598 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก