ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และกำลังใจครับผม
ก่อนอื่นใด ขออนุญาต "บันไซ ไชโย" ให้ LFC ทุกท่านนะครับ(5-1 คริ คริ)
สาวกปืนใหญ่อย่าโกรธเค้านะ (แหะ แหะ)
ไปต่อกันครับ เล็ทสะโก
ทาสรัก...สมัครใจ....8
ข้างแรมราตรีนั้น จันทราเว้าแหว่งไม่เต็มดวง แสงจันทร์สาดส่องอ่อนล้า
ไอ้ทาสลอยมองเหม่อ ชายน้ำไหลเอื่อยตรงหน้า มืดดำ
มันคะนึงถึงคืนวัน ยามรับใช้เป็นม้าข้าทาส ให้คุณจำเริญขึ้นขี่
นายเงินกระหวัดแขนนวลผ่องบอบบาง รอบลำคอหนา
เนื้อตัวคุณจำเริญท่านนุ่มนิ่ม กลิ่นหอมอ่อนโชยต้องจมูกมัน
ไอ้ลอยมิกล้าจับต้องคุณจำเริญเต็มแรง เกรงนวลเนื้อช้ำชอก
งามเอย คุณท่านงามนัก ยามแย้มยิ้มพริ้มเพราส่งมา
ไอ้ลอยหัวใจพองฟู ฮึกเหิมยิ่งนัก
ราตรีนี้ มันเปลี่ยวเอกานัก ซีกโลกฟากขะโน้น ห่างกันเหลือเกิน
อยากเดินดุ่มดั้นด้น ค้นหา ด้วยอยากแนบชิดเนื้อนวลอีกครา
ไอ้ทาสลอยฟุ้งซ่านแลร้อนรุ่มยิ่งนัก
มันเดินย่ำลงไปชายน้ำ สัมผัสสายน้ำเย็น
มันท่องไปในน้ำ จวบจนระดับน้ำเคียงเอว
หวนคิดถึงครานั้น โพล้เพล้คืนเดือนมืด
คุณจำเริญร้องสั่ง ใคร่ลงน้ำคลายร้อน
ไอ้ลอยท้วงติงด้วยลมหนาวโชยมาไม่ขาดสาย
คุณท่านขัดใจ มิไยดี กลับร้องสั่งมันให้ขัดถู
มันเกรงคุณจำเริญจับไข้ จึงเร่งมือ หากออมแรง หวั่นท่านจักเจ็บเนื้อตัว
สบู่หอมราคาแพง ท่านฉกฉวยแย่งไป
จำลูบไล้หลังท่านด้วยสองมือหยาบกร้าน ด้วยกรำงาน
หลังไหล่บอบบาง นุ่มนิ่ม ผิวเนื้อราวเด็กเพิ่งพ้นครรภ์มารดา
จับต้องแล้วให้อกไหวใจสั่น หวั่นไหว สัมผัสแปลกใหม่มิเคยคุ้น
มดแมง มันบังอาจต่อยกัดท่าน
คุณจำเริญตัวสั่นงันงก หวาดกลัว ร้องสั่งไอ้ลอยเร่งจับตัวร้าย
ไอ้ลอยพาซื่อลูบไล้ทั่วร่าง จนกลางตัว
ฟอนเฟ้นจำปี โหนกนูน เพลินมือ
แมงตัวดีกลับซอกซอนมุดหนี ไปด้านหลัง
คุณท่านมิกล้าลูบคลำ
สั่งไอ้ลอยควานหาโดยไว
ไอ้ลอยดีใจคราท่านสูดปาก สั่งความจับมันให้แม่นมั่นตรงจุด
ไอ้ลอยฉงนใจนัก ด้วยมิพบปะตัวมันอันใด
แต่หากขัดถู ลูบไล้บรรเทาทุกข์ทรมานท่านได้
ไอ้ลอยมิเกี่ยงงอน ด้วยตัวท่านสะท้าน ร้อนผ่าว
ปากคอร้องลั่น พร่าแหบเต็มที
สูดปากร้องคราวสุดท้าย คุณจำเริญหมดแรง
ทิ้งกาย ปวกเปียกซวนซบกับอกไอ้ลอย
ไอ้ลอยประคับประคองท่านขึ้นฝั่งหวังแต่งตัว
พุทโธ่ พุทถัง สมเพชสงสารคุณท่านยิ่งนัก
พิษกัดมดแมงแรงนัก จำปีอ่อนพับ สลบไสล
หากแต่คุณจำเริญท่านหน้าบางนัก
สั่งความห้ามมิให้ไอ้ลอยแพร่งพราย
กาลต่อมาท่านมิลงชายน้ำด้วยเข็ดหลาบ
ม้าลูกทาสก็มิเรียกใช้ แม้แต่ครั้งเดียว
ไอ้ลอยถอนหายใจ ครุ่นคิดเป็นนาน
สองมือเลื่อนไล้ทั่วตัว จำเพาะสะดุดลงตรงกลางตัว
มินานนี้จำปีไอ้ลอยเติบใหญ่ อึดอัดคับข้องยามนุ่งโจง
ผ้าผ่อนผืนบางทาบทับ นูนเด่น
มาบัดนี้จำปีไอ้ลอยผ่อนคลาย สายน้ำเย็นชโลมปลอบ
ร้อนผ่าวผิดแปลก วาบหวิว คอแห้ง
จำปีแดงเรื่อ บวมโต อุ่นร้อนขึ้น
ไอ้ลอยตระหนก มดแมงขบกัด รีบเร่งขัดถูร้อนรน
มันสูดปากเสียงดัง ฝืนกัดฟันขบปาก
ปวดมวนท้องน้อย จำปีในมือร้อนนัก พองออกคับมือ
อกใจสั่นระริก หูตาอื้ออึง ความคิดว่างเปล่า
ช่วงเวลาหนึ่ง มโนระลึกยามขัดถูนวลเนื้อคุณท่าน
ร่างบางน้อยหอมกรุ่นซวนซบแนบอก
ไอ้ลอยครางยาว รู้ตัวประหนึ่งหล่นวูบจากที่สูง
สายน้ำขุ่นขาวฉีดแรง ออกมา ราวถอนพิษร้ายเร็วพลัน
มันหายใจหอบ เหนื่อยใจแทบขาด ลูบไล้จำปี สะท้านเฮือก
ค้นพบสิ่งใหม่ เสียวซ่านสุขสม อารมณ์นัก
-------------------
ไอ้ลอยลงอาบน้ำชายท่ากลางดึก อย่างมิกลัวเจ็บไข้
นางนวลแม่มันแคลงใจนัก เอ่ยถามมันว่า
ลูกเอ๋ย จงรีบเร่งอาบน้ำให้ไว อย่าไถลจนมืดค่ำ
แม่นี้เป็นห่วง ด้วยงูเงี้ยวเขี้ยวขอ
ไอ้ลอยยิ้มกริ่ม โผเข้ากอดแม่
ดึกดื่น มืดมิด มิมีอันใดน่ากลัวดอกจ๊ะแม่
ยามเย็นแสงอาทิตย์ยังมิดับ อีลูกทาสมันต่างยั่วเย้าข้า
ผ้านุ่งหมิ่นแหม่จวนหลุด มิระแวดระวัง ข้าไม่อยากเป็นกุ้งยิงจ๊ะแม่
สาวเด็ก สาวรุ่น สาวแก่ ให้ท่าชายตายั่วยวน
ไอ้ทาสลอยมันหาหวั่นไหว กลับรำคาญใจใคร่เอ่ยปากไล่
แต่มันทำได้เพียงหลบลี้ ถอยห่างไป
--------------------------------------
เสียงคุณหนูแดงเจี้อยแจ้วเสียงใส อ่านความจากเมืองฝรั่ง
เจ้าพระยาศรีพิพัฒน์แลคุณหญิงนิ่งฟัง
ไอ้อีข้าทาส สงบเงียบ เอียงหู
คุณพ่อคุณแม่ขอรับ กาลเวลาขับเคลื่อนเชื่องช้าเหลือเกิน
ตัวลูกไกลบ้านมากคณานับด้วยระยะทาง
แต่ดวงใจของลูก วนเวียนไม่ไกลด้วยคะนึงหา
สู้ฝืนทน ฟันฝ่า บัดนี้จวนได้เพลากลับคืนพระนคร
เนื่องด้วยคุณพ่อคุณแม่ของลูก ใคร่ถามไถ่เรื่องคู่ครอง
ลูกมิมีประสงค์รีบเร่งในเรื่องนี้ ขอคุณพ่อคุณแม่จงอย่าเร่งเร้าลูกเลยขอรับ
ลูกประสงค์เพียงนำวิชาความรู้ กลับมารับราชการในล้นเกล้าชาวไท
รับใช้สนองพระกรุณาธิคุณจนสุดกำลัง แลความสามารถ
อันคู่ครองนั้นไซร้ ให้เป็นวาสนาในภายหน้า
ลูกมิอยากให้เป็นเครื่องผูกมัดรั้งดึง ความก้าวหน้า
หากแต่คุณพ่อคุณแม่ของลูกมีเมตตา
ขอจงสั่งความไอ้อีขี้ข้า ปัดกวาดเช็ดถูเรือนแพริมน้ำเผื่อลูกด้วยขอรับ
ด้วยตัวลูกนี้ โปรดปรานเรือนแพริมน้ำนัก
มันเงียบสงบ ทำลูกผ่อนคลายหายหม่นหมอง
ลูกมุ่งมั่น เป็นเรือนพำนักยามเหนื่อยล้า
ชายน้ำชายท่ามากด้วยความหลัง ความทรงจำมิลืมเลือน
เสียงคุณหนูแดงแผ่วลงจนไอ้ลอยมิได้ยินได้ฟัง
หัวสมองอื้ออึง หน้าเห่อร้อน ยกยิ้มมิได้หุบ
หวนรำลึกความหลังความทรงจำดังคำคุณจำเริญท่าน
ไอ้ลอยละอายแก่ใจนัก ด้วยมารู้ความเอาเมื่อผ่านไปนานนับหลายปี
โยมลอยเฉลียวนัก อ่านเขียนคล่องแคล่ว รุดหน้ามากโข
โยมพระยาศรีพิพัฒน์ผู้เป็นนายเงินของมันจงวางใจ
หากแต่โยมเข้มยังย่ำอยู่ตามเดิม มานะอ่อนด้อย
อาตมาใคร่ขอโยมส่งเสริมโยมลอย
กาลภายหน้ามันจักได้รับใช้ขีดเขียน
พระอำพลเล่าแจ้งแก่นายเงินของไอ้ลอย
ยามเมื่อพระยาศรีพิพัฒน์มาถวายเพลพระท่าน
ขอรับพระคุณท่าน
ด้วยนายจำเริญลูกชายกระผม ได้ฝากฝังทำทานความรู้แก่เหล่าทาส
ขอพระคุณท่านชี้แนะ ทางสว่างแก่กระผมด้วยขอรับ
นับเนื่องให้พวกมันมาศึกษา ขุนนางใหญ่น้อยหัวร่อขบขันกระผมราวจำอวด
โยมเอย อานิสงค์ ของการสร้างเสริมบุญบารมี
จำเพาะต้องครบทั้งสาม อันได้แก่ ทาน ศีล แล ภาวนา
ญาติโยม มักเพิกเฉยละเว้น การให้ทาน บุญบารมีจึงมิบังเกิดผล
การให้ทานมิแค่ อาหาร เครื่องนุ่งห่มเท่านั้น ทานยิ่งใหญ่ คือ ทานความรู้
จงอย่าได้ลังเล โยมดำเนินมาถูกทางสร้างเสริมบุญบารมียิ่งแล้ว
----------------------------------------------
คุณพ่อคุณแม่ขอรับ หนังสือฉบับนี้เป็นฉบับสุดท้ายของลูก
ด้วยถึงเพลากลับพระนครเสียที
หากคุณพ่อคุณแม่รับรู้ได้จักปลื้มปิตินัก ดังที่ว่า
ลูกหลานเหล่าขุนนางที่จำเพาะข้ามน้ำข้ามทะเลมาคราเดียวกันกับลูก
ยังมิมีผู้ใดเล่าเรียนลุล่วงจบสิ้น แม้แต่ผู้เดียว
บ้างเกียจคร้าน บ้างหลงใหล ดื่มกิน บ้างมัวเมาอบายมุข ผลาญสตางค์บิดามารดาอย่างมิเสียดาย
ตัวลูกนั้นดวงใจแน่วแน่ รอคอยเพียงคำมั่นแห่งดวงใจลูกที่พระนคร
ลูกเร่งรัด บีบกระชับ เร่งเล่าเรียนศึกษา
จนบัดนี้ลูกได้สำเร็จเสร็จสิ้นอันวิชาความรู้ทั้งปวง
ขอคุณพ่อคุณแม่ตั้งตารอลูกกลับ ในอีกไม่กว่าสามคืนเพ็ญเบื้องหน้าขอรับ
คุณจำเริญ คุณจำเริญของบ่าวขอรับ
คุณจำเริญจวนกลับพระนครแล้ว ไอ้ลอยดีใจเหลือเกินขอรับ
ไอ้ลอยมิคิดน้อยใจอีกแล้วขอรับ
คุณท่านจะออกเรือน คู่ครองเป็นเยี่ยงใด
ไอ้ลอยหาวิตกไม่ ด้วยไอ้ลอยเป็นทาสรักคุณจำเริญเสียแล้ว
ไอ้ลอยคร่ำครวญพร่ำเพ้อตามใจอยาก อยู่ในมุ้ง
มิต้องเขินอายสายตาผู้ใด ด้วยบัดนี้มันมีมุ้งของตนเอง
กางคนละฟากกระท่อม มีตู้เก่าคร่ำคร่ากางกั้นเป็นสัดส่วน
ไอ้ลอยย่ามใจลูบไล้เรือนกายกำยำ
ใจตระหวัดใบหน้าหวานคุณจำเริญ
ยามเมื่อคุณจำเริญหน้าแดงซ่าน มือไม้เกะกะ ยืนขวยเขินต่อหน้าไอ้ลอย
ในคราวันลาจาก คุณท่านปิดปากหัวเราะเสียงใส
เห็นขันหน้าตาไอ้ลอยเหยเกฝืนยิ้มให้ท่านเป็นครั้งสุดท้าย
ไอ้ลอยมันยิ้มขัดกับหน้าเศร้าหมอง
คุณจำเริญเขินอาย ด้วยไอ้ลอยมันรำพึงว่า
คุณจำเริญช่างงามเหลือเกิน
ไอ้ทาสลอยคิดไพล่ไปถึงยามช่วยคุณจำเริญกำจัดมดแมงที่ชายน้ำ
พลันจำปีของมันขยายใหญ่ พองบวมอึดอัด
มันปลดผ้าโจงผืนเก่าออก
สองมือฟอนเฟ้น สูดปาก ถูไถสองมือหยาบทั่วถึงกลางตัว
แก่นกายจำปี แข็งตึง ร้อนผ่าว ลมหายใจขาดห้วงราวจะขาดใจ
หอบเหนื่อยสุขสม ยามสุดท้ายปลายทาง
ร้องครางยาวว่า โอววว คุณจำเริญของบ่าว
ไอ้ลอยหารู้ไม่ว่าหมกมุ่นราคะจนถอนตัวไม่ขึ้น
ปลอดผู้คน ปลอดจากสายตานางน้อม
อยู่ลำพังในมุ้ง ครวญครางพร่ำเรียกคุณจำเริญ
บัดสียิ่งนัก ในมโนวาดฝันเพ้อเจ้อ
ปลดปล่อยทุกค่ำคืนเป็นอาจิณ
นางน้อมฉงนใจนัก
ไอ้ลอย เอ็งใยสะอาดนัก มุ้งหมอนที่นอนหมั่นซักล้าง ไม่เว้นวัน
อันผ้าผวยนั้น ขยำขยี้มากนักจักบางจักร่อนเสียหาย
ไอ้ลอยหน้าแดง ตอบความไม่เต็มคำ
ริ้นไรก่ายกอง ขบกัดข้ายามดึกดื่น มิได้หลับนอน
นางน้อมพยักพเยิด เออออว่า
เห็นจริงดังคำเอ็ง
ดึกดื่นค่อนคืนแม่ได้ยินเอ็งครางโอดโอย
สูดปากสูดคอ
แม่นี้แปลกเหลือใจ
ไยริ้นไร จัญไร จำเพาะเกิดแก่มุ้งเอ็ง
-----------------------------------------------------
ตอนหน้าคุณจำเริญกลับมาป๊ะไอ้ลอยแล้วครับ
ลอยคอ เอ๊ย รอคอย
"วันแดงเดือด" กันครับพี่น้องครับ
[attachment deleted by admin]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
