N o n Roman!! - C h a p t e r 07 – คนเกลียดกัน มักจะชอบทำให้อีกฝ่ายเดือดร้อน
แล้วคืนนี้กูจะนอนอย่างไง?
เป็นคำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัวหลังจากที่ผมเดินออกห้องของอาจารย์ไม้เรียบร้อยแล้ว ไอ้ดำเองแม่งก็นิ่งค้าง เหอะ คิดตามผมสิท่า!
แต่แล้วเหมือนมันกลับทำหน้าเคร่งเครียดเข้าไปใหญ่จนทำให้ผมรู้สึกสงสัยขึ้นมา นี่นอนกับกูมันจะเป็นปัญหามากเลยเหรอวะ.. เออ หรือความจริงผมต้องเครียดสิ เพราะมีสิทธิ์โดนไอ้เชี่ยข้างๆนี่ชิงแทงข้างหลังน่ะเด้!
“..กี่โมงแล้ว?” เป็นคำถามจากอีกฝ่ายที่หันมามองหน้าผม อ้าว เดี๋ยวๆ มาถามกูเรอะ..
“มีตาก็เงยหน้าดูเองเดะ” หึ.. คิดเหรอว่าท่านน้ำกรดจะตอบ ไม่มีวัน! ผมเห็นไอ้ดำแม่งทำหน้าจริงจังกว่าเดิมอีก ก่อนจะพูดเสียงเข้มใส่
“กูถามว่ากี่โมง!!”
เชี่ย! ดุทำไมวะ!!
ผมมุ่ยหน้าเล็กน้อย ไม่พอใจที่โดนมันขึ้นเสียงโว้ย แล้วอีกอย่าง กูไม่ใช้คนใช้ที่ต้องมาตอบมึง!!
เอ่อ ประโยคก่อนหน้านี้ผมแค่คิดนะ.. ส่วนกิริยาตัวเองน่ะคือหันไปดูนาฬิกาแล้ว
ฮึ่ม.. บอกไว้ก่อน เพราะเห็นว่ามันถามผม(น่าจะ)ครั้งแรกหรอกเลยยอมน่ะ
“หกโมงสิบห้า” ผมตอบเสียงห้วนๆไปขณะที่อ้าปากหาววอด “คืนนี้อาจารย์ไม้ไม่อยู่ กูจะนอนกับไอ้เหี้ยนิว...”
กำลังจะพูดต่อแต่ก็ต้องชะงัก.. เออ ว่ะ เพราะอาจารย์ไม่อยู่นี่ ผมเลยต้องมา.. ติดแหง็กกับเหี้ยนี่!!
ฉิบหายแล้ว!!
มันพ่นลมหายใจออกแรง
“มึงไม่ต้องนอน.. วันนี้กูมีธุระ” ไอ้เชี่ยดำพูดเสียงนิ่งพร้อมกับมองกุญแจมือแล้วขมวดคิ้วเข้มๆของมันจนเป็นปมก่อนจะสถบออกมายาว “เชี่ยเอ๊ย! ทำไงแม่งให้ออกดีวะ กุญแจผีเหรอ? เวลาอย่างนี้มันทันที่ไหนล่ะวะ!”
โครม!!
ผมสะดุ้งโหยงกับไอ้คนข้างๆที่แม่งหงุดหงิดห่าเหวอะไรไม่รู้ มันหันไปถีบถังขยะพลาสติกจนล้มทันทีเลยซะงั้น!? ไอ้เชี่ยย! กูขนลุกนะ ผีเข้าเหรอวะมึง!
“เป็นเหี้ยอะไรวะ!” เห็นมึงอารมณ์ขึ้นแล้วถีบถังขยะ มาๆ กูขอขึ้นบ้าง คิดว่าตัวเองเครียดคนเดียวหรือไงเนี่ย “กูก็รังเกียจที่จะนอนกับมึงเหมือนกันอ่ะแหละ สัตว์! กูต้องนอนกับเกย์เลยนะ เหี้ย เกย์!!”
ไอ้ดำแม่งหันมาหาแวบหนึ่งแล้วเสไปหน้าไปทางอื่น
“ไม่อยากนอนกับกูว่างั้น?”
เอ้า มึงนี่ถามแปลกๆ ผมหายใจฮึดฮัดเป็นเสียงเชิงไม่พอใจ
“แน่นอน”
อีกฝ่ายเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะบิดกระดูกที่ข้อไหล่แรง และพูดประโยคถัดไปที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตนเองตอบผิดพลาดที่สุดในชีวิต..
“เออ ดี งั้นคืนนี้ไม่ต้องนอน”
...อาเร๊ะ?
“ห๊า! มึงหมายความว่าไงวะ!?”
เสียงของผมตะโกนลั่นเมื่อได้ยินประโยคมาจากไอ้ดำที่เพิ่งพูดออกมา.. อะไรครับ? นี่คุณคิดว่าไม่ต้องนอนที่มันว่าเนี่ยหมายถึงทำกิจกรรมกลางคืนเหรอ อย่าเพิ่งหื่นกันสิ นี่อวยพรให้ผมโดนสอยแล้วใช่ไหม? เสียใจด้วยครับ.. เพราะว่ามันไม่ใช่!
แถมยังคนละเรื่องอีกต่างหาก!
“มาวิ่งกับกูทั้งคืนก็แล้วกัน” เสียงของมันออกแนวเรียบๆแต่ก็ดันทำให้คนฟังอย่างผมยืนอ้าปากค้าง
“หมายความว่าไงวะ? เหี้ย ไม่ไป กูจะนอน” ผมตอบกลับอย่างรวดเร็วพลางขมวดคิ้วแน่น “มึงพูดไม่เคลียร์”
เอ้า ได้ยินเสียงมันถอนหายใจยาวอีก อะไรนักหนาวะ นี่กูงงนะสัตว์
ก่อนที่มันจะอธิบายออกมาในประโยคถัดไป ถึงผมจะรู้สึกไม่กระจ่างเท่าไหร่ก็เหอะ
“เมื่อวานตอนเป็นอิสระ.. กูไปหาเรื่องไอ้เด็กม.6ที่อยู่สีเขียวมา”
ได้ยินดังนั้นก็ทำให้ผมขมวดคิ้วจนเป็นปมแน่นอย่างสงสัย ไอ้เป็นอิสระน่าจะหมายถึงตอนที่ถอดกุญแจมือไปแล้วสินะ.. ว่าแต่ เวลายังไม่ถึงยี่สิบชั่วโมง มึงหาเรื่องคนอื่นได้เหรอวะเนี่ย? เชี่ย! เหี้ยนี่ท่าทางจะปากหมาจริงๆ กูยอมรับในตัวมึงแล้ว เวลานิดเดียวเสือกไปหาเรื่องคนอื่นได้อีก!
อ้อ จริงสิ โรงเรียนของผมจะแบ่งหอตามสีของห้องครับ สีแดง เหลือ เขียว น้ำเงิน ชมพู ฟ้า ม่วง สีละสองห้อง .. ว่าแต่..
“สีเขียวแม่งห้องไหนวะ?”
“เด็กห้อง 7 กูกับมันนัดต่อยกันวันนี้” อีกฝ่ายอธิบายเสียงเรียบขณะที่ผมพยักหน้าหงึกๆเนื่องจากเริ่มเข้าใจ
แล้ว.. มันเกี่ยวอะไรกับกูวะ?
“มึงก็ต่อยไปดิ หรือว่ากลัวแพ้?” มันตวัดสายตามามองผมอีกล่ะ
“หึ.. กลัวสิ เพราะมีมึงเป็นตัวถ่วงไง” พูดจบอีกฝ่ายก็ชูกุญแจมือที่ยังติดกันอยู่ครับ.. แต่ประโยคคำพูดแม่งแทงใจกูฉิบเป๋ง
จึ๊ก!
..ตัวถ่วงเหรอวะ!!
ไอ้เหี้ยนี่แม่งชักจะมาไปหน่อยแล้ว ปากหมาสมกับที่จารย์ไม้ด่า!! นี่มึงมาหาว่ากูเป็นตัวถ่วงเหรอวะ สัตว์! ไอ้เชี่ยดำ!
“พูดจาหมาไม่แดก!! ก่อนไปต่อยกับพวกนั้น มาต่อยกับกูก่อนเหอะ!!” ผมว่าพร้อมกับถกแขนเสื้อขึ้นมาทันที แต่อีกฝ่ายกลับยกมือห้ามไว้พร้อมทำหน้าตายใส่
“กูไม่อยากเสียเวลา แค่ขนาดตัวก็รู้แล้วล่ะว่าใครแพ้” แม่งเอ๊ย! แล้วที่ผ่านมากูต่อยหลายๆรอบตั้งแต่เปิดเรื่องจนถึงตอนนี้นั่นมันอะไรวะ! แต่ก็เอาเหอะ ผมไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าเหี้ยนี่ตัวใหญ่กว่าผมฉิบหายน่ะ ไอ้ดำพ่นลมหายใจแรงๆพร้อมเหลือบมองด้วยหางตาใส่ “ตอนทุ่มตรง หลังโรงอาหาร 3 กูจะไปหาพวกมัน”
ผมขมวดคิ้วทันที อะไรมันวะ เมื่อกี้บอกให้วิ่งหนี แล้วตอนนี้บอกให้ไปหาซะงั้น ตกลงไม่ใช่แค่ปากหมาอย่างเดียว แต่สมองเพี้ยนด้วยใช่ปะ?
“ตกลงมึงจะหนีหรือมึงจะสู้วะ” ถามกลับไปด้วยความสงสัยก่อนจะอ้าปากหาวต่อ
“ถ้าไม่มีมึงอยู่ กูก็คงจะสู้ไปนานล่ะ” เสียงทุ้มนั่นเอ่ยเนือยๆพร้อมสั่นศีรษะไปมา “แต่ประเด็นคือกูกับมึงติดแหง็กอยู่ตรงนี้ไง”
ว่าจบไอ้เชี่ยดำก็ชี้มาทางผมสลับกับกุญแจมือที่เป็นสาเหตุทำให้มันออกไปบู๊ฉายเดี่ยวไม่ได้ ผมนิ่งไปสักพักใหญ่แล้วขมวดคิ้วแน่น สมองอันชาญฉลาดทำงานอย่างรวดเร็ว
..ก่อนจะสรุปให้มันแม่ง!
“งั้นไม่ต้องสู้ ปะ กูจะกลับหอนอน!”ว่าจบก็หมุนตัวหมายจะเดินลงบันได แต่กลับต้องหยุดชะงักเพราะไอ้เหี้ยตัวดำแม่งยืนนิ่งๆนี่สิ “เชี่ย!! กูจะกลับ”
ผมร้องออกมาพลางพยายามกระชากต่อ ใครจะอยากไปเจ็บตัวล่ะวะ ถ้ามึงอยากนักก็เจ็บวันอื่น! กูจะได้ไม่ต้องโดนลูกหลง!
ไอ้เหี้ยนี่หันมองหน้านิ่ง พร้อมกับเอ่ยประโยคถัดไปเสียงนิ่ง
“แล้วศักดิ์ศรีกูล่ะ?”
..หา?
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วขมวดคิ้วกับสิ่งที่มันพูด
“ถ้ากูหนีไปแล้วไม่สู้ กูจะเอาศักดิ์ศรีของกูไปวางไว้ที่ไหน?”
..คราวนี้บรรลุครับ
แม่งห่วงเรื่องศักดิ์ศรีเรื่องเกิน ผมหัวเราะเหอะเบาๆออกมา
“ศักดิ์ศรีมึง ก็เรื่องของมึงไง ไม่ใช่ศักดิ์ศรีกู .. ใครแคร์?” ตอกกลับง่ายๆพลางยักคิ้วเล็กน้อยกับไอ้เหี้ยที่ทำหน้าหงุดหงิดอยู่
“....”
นั่นไง แม่งจ้องใหญ่!
แต่ผมก็ยังเหมือนเดิมด้วยการส่งยิ้มเล็กน้อยให้มัน
“เรื่องของมึง กูไม่ลงทุนขนาดที่ต้องไปเจ็บตัวกับมึงว่ะ อยากไปหาเรื่องเขาเอง ช่วยไม่ได้.. แถมมึงน่ะมันทำตัวเองชัดๆ ไอ้เหี้ยปากหมา” ผมยังคงพูดด้วยน้ำเสียงฉะฉานพร้อมกับยักไหล่ไม่สนใจ “ที่สำคัญ กูอยากให้มึงรู้ไว้อย่างนึง.. ศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายของมึงน่ะ มันหมดตั้งแต่มึงเป็นเกย์แล้วล่ะ!”
เอ๊ะ! คราวนี้ผมยั่วโมโหมันได้ผล!
ไอ้หน้านิ่งๆราบเรียบของเหี้ยดำกระตุกขึ้นมาหนึ่งที อีกฝ่ายจ้องผมเขม็งพร้อมกับแค่นเสียงออกมาจากลำคอ
“มึงนี่.. ดูถูกกูเหลือเกินนะ”
แม่งโกรธสินะ
เหอะ
“ทำไม? หงุดหงิดกูหรือไงวะไอ้ดำ? ก็กูพูดความจริงนี่” ผมยังคงหาเรื่องมันอยู่เหมือนเดิมครับ แน่นอน ถ้ามันปากหมา ผมขอปากหมากว่าแล้วกัน.. แต่พอดีปากหมาใส่แค่คนที่เกลียดน่ะนะ ไม่ใช่ไปทั่วเหมือนมึง!
“งั้นกูก็พูดความจริงว่ากู – จะ – ไป” อีกฝ่ายเน้นทีละคำราวกับจงใจสาดน้ำมันราดลงกองไฟเล็กๆของผมให้ลุกโชนขึ้นมา
“งั้นกูพูดย้ำอีกครั้งก็แล้วกัน.. ว่า กู – จะ – กลับ – ไป – นอน!”
ชายร่างสูงกว่าทำใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ใส่ใจก่อนจะยักไหล่ทิ้ง เป็นการกระทำเดียวกันของผมเมื่อก่อนหน้านี้.. มันจงใจ! ไอ้เหี้ยนี่จงใจอย่างเห็นได้ชัด!!
“แล้ว – ไง?” ประโยคอีกฝ่ายดังขึ้นอย่างกวนๆ เป็นเหตุให้ผมกัดฟันกรอด
..มึง.. ไอ้เชี่ย..
“ศักดิ์ศรีของกู.. กูจะรักษาไว้ก็เรื่องของกู มึงไม่เกี่ยว” มันยังคงพูดต่อไปพร้อมกับก้มหน้าจ้องตาผมที่กำลังกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดขึ้นปูด “ดังนั้น...”
“ไม่ใช่ว่าศักดิ์ศรีของมึงจะหายไปเมื่อทำให้คนไม่รู้เรื่องรู้ราวโดนลูกหลงหรือไง?”
เป็นประโยคพูดขัดของผมเอง
ร่างของอีกฝ่ายเหมือนนิ่งค้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ผมเพิ่งเอ่ยออกมา นัยน์ตาสีดำลุกโชนนั่นค่อยๆสงบนิ่งลงราวกับเพิ่งรู้สึกตัวขึ้นมาได้..
ผมแม่งบ้าว่ะ .. นี่กูสาดน้ำมันเข้าไปไม่ถึงสิบนาที ดันเสือกสาดน้ำเย็นเพื่อดับต่อเหรอวะ?
สุดท้ายเชี่ยดำก็หลบสายตาไปอีกทางหนึ่ง
“เกลียดมึงฉิบหาย” ได้ยินเสียงมันพึมพำเบาๆพร้อมกับพ่นลมหายใจแรง “..นั่นสินะ ..”
ผมถึงกับชะงัก เบิกตากว้างเล็กน้อยพร้อมหันขวับไปมองหน้ามันด้วยความแปลกใจ ไม่คิดจะเถียงหรือด่ากลับเลยเหรอวะ..
เหี้ยย! มันเปลี่ยนทิศทางการโต้ตอบ เล่นทำเอาผมไปไม่เป็นเลย!
“แต่มึงรู้ไหม ว่านิสัยไอ้พวกเด็กห้อง 7 เป็นไง?” ไอ้ดำเปิดประเด็นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งขณะที่กำลังค่อยๆเดินลงบันไดไปด้วยกัน เสียงฝีเท้ากระทบลงบนแผ่นกระเบื้องเป็นจังหวะคือสิ่งที่เว้นช่วงให้ผมคิดและตอบได้ทัน
“กูไม่รู้ แต่กูจะกลับไปนอน.. และมึงต้องกลับกับกู”
อ้าว .. กูตอบผิดอะไรวะ เห็นไอ้เชี่ยดำหันมาหาอีก
“ห่วงกูบาดเจ็บ?”
“เปล่า กูห่วงตัวเอง” เหี้ย นี่กูโนคอมเม้นท์เลยนะ ถามเหี้ยอะไรไม่คิดเล๊ย ผมยักไหล่เบาๆก่อนจะเดินต่อทว่ากลับคนข้างๆคราวนี้มันดันไม่ให้ความร่วมมือนี่สิ..
เพราะมันหยุดลงที่บันได
หรือแม่งคิดจะเปลี่ยนใจไปต่อยวะเนี่ย?
“อะไรของมึงอีกวะ! กูบอกไว้ก่อนว่า กู ไม่ ไป!” ผมหันขวับไปตะโกนใส่แม่งเลย เชี่ย “เดินต่อ! กูจะกลับห้องไปทำการบ้านนอน!”
ไอ้สัตว์ดำยังทำหน้านิ่ง หันมาจ้องตาผม
“นิสัยของพวกห้อง 7 คือ หมาหมู่ รุม ไม่เป็นไปตามนัด ดักต่อย”
อีกฝ่ายเอ่ยออกมาในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากด่าต่อก็เลยต้องชะงักอีกรอบ
หา..?
“มีพวกเหี้ยๆอย่างนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอวะ”
“เออ เพราะงี้ไงกูเลยอยากไปซัดหน้าพวกมัน” จะว่าไปมันก็สมควรนะ ไอ้พวกขี้โกงแล้วดักต่อยเนี่ย ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะกระตุกมือข้างๆเชิงว่าให้เดินต่อ
และไอ้เชี่ยดำมันก็ยอมเดินสักที
“แต่ว่า.. มึง ฟังกู .. กูไม่เกี่ยวข้องอะไรกับมึง นอกจากคนที่เกลียดกันฉิบหายเท่านั้น” คราวนี้ผมพยายามพูดครับ ถ้าแม่งชอบหมาหมู่แบบนี้ ไอ้ดำโดนต่อย ผมก็ต้องโดนต่อยด้วยดิวะ.. ไม่เอาอ่ะ ยังอยากมีหน้าหล่อๆอยู่! “เพราะฉะนั้นกูไม่อยากเดือดร้อนเพราะมึงวะ แค่นี้แม่งก็เยอะอยู่แล้ว!”
“หึ.. แต่กูน่ะ อยากให้มึงเดือดร้อนเพราะกูสุดๆเลย ทุกเรื่องได้ยิ่งดี”
ประโยคที่มันตอบมาทำผมชะงัก อ้าว .. ไอ้เหี้ยนี่แม่ง! ไม่สำนึกเลยนี่หว่า!
“ทุกวันนี้กูก็เดือดร้อนอยู่.. ตั้งแต่มึงเกิดมา กูก็เดือดร้อนแล้ว!! ไอ้สัตว์นรก!” ผมหันไปด่ามันแล้วมองด้วยสายตาเคียดแค้น แม่งเอ๊ย!
“หึ”
เชี่ย!! เสียงนี้อีกแล้ว!
“ไอ้เหี้ย อย่ามาทำเสียง ‘หึ’ ได้เปล่าวะ กูเกลียดฉิบ” ไม่ไหว.. ผมมีอดีตกับเสียงนี้ เกลียดเหี้ยๆเลยครับ แม่ง จะทำไปเพื่ออะไรวะ “หล่อนักไง สัตว์ พระเอกนิยายก็ไม่ใช่ เป็นเกย์ในนิยายดีๆยังจะมาเก๊ก”
“เพราะมึงเกลียดไง กูเลยทำ”
ไอ้คำตอบกวนตีนนี่มันอะไรวะ
ผมตวัดสายตาไปมองหน้ามันอีกรอบ
“มึงพูดอย่างกับมึงรู้ว่ากูเกลียดอะไร” ไอ้เชี่ยแม่งมีเลศนัยแล้ว! มันเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบผมทันที
“รู้สิ ก็ทุกอย่างที่เป็นกู มึงเกลียดนี่”
ประโยคนี้ทำให้ผมชะงักกึก
..
เฮ้ย..
แม่ง เจ๋งวะ
“ก๊ากก!! รู้ตัวด้วยเหรอวะ! นี่มึงรู้ตัวด้วยเหรอ!!” โอ๊ยย! ไอ้เหี้ย! กูฮา! ถูกของแม่งจริงๆนั่นแหละที่ว่าทุกอย่างที่เป็นมัน ผมเกลียดแม่งหมดเลย!! ก๊ากกก “โหย กูเพิ่งรู้นะว่าเดี๋ยวนี้มึงพัฒนาแล้วอ่ะ!”
“เออ”
“กูอ่ะ เกลียดตั้งแต่หน้าตามึง ส่วนสูงมึง น้ำหนักมึง นิสัยมึง หู ตา จมูก ปากหมา ฟัน ขี้ตีน ทุกอย่างอ่ะ กูเกลียดทั้งหมดเลย!”
ผมพูดไปก็ขำไป ไอ้เหี้ยนี่แม่งรู้ดีจริงๆว่าผมเกลียดอะไร เกลียดที่เป็นแม่งแหละครับ! แหม
จะว่าไป ทำไมอยู่ๆกูฮาได้ไงวะ..
ยังจำได้ลางๆว่าก่อนหน้านี้ผมเครียดแทบตาย แถมยังด่าแม่งแบบจัดหนักอีกต่างหาก ไอ้ข้างๆนี่ก็เสือกไม่พูดอะไรเลย
หรือมันกินไก่ผิดปกติวะ?
ถ้าถามว่าทำไมไม่ใช่ยาผิดปกติ.. เพราเหี้ยมันแดกไก่ครับ ดังนั้น มันกินไก่ผิดปกติแน่นอน
“มองหน้ากูหาพ่อมึงเหรอ?” เป็นเสียงของไอ้ดำที่กำลังเหลือบมาหาพอดีครับ เล่นเอาผมสะดุ้งเลยด้วยซ้ำ
เหี้ยเอ๊ย กูกำลังคิดเกี่ยวกับมึงอยู่เลย พูดทำไมวะ!
“เปล่า แค่คิดว่าหน้ามึงเหมือนเหี้ยดีนะ” คำแก้ตัว ข้ออ้าง หลอกด่า! นี่ทำไมตูเก่งอย่างนี้ ขนาดหาข้ออ้างยังหลอกด่ามันได้เลย ไอ้ดำแม่งเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอกใส่
“มึงก็เหมือนกัน หน้าเหมือนกูเลยนะ”
ผมเงียบ
ไอ้เหี้ยนี่แม่งหลอกด่ากูกลับ!!!!
“แต่กูว่ากูก็ไม่ดำนะ” ผมพูดต่อขณะที่กำลังเดินออกจากตึกอาจารย์แล้วตรงไปทางหอพักที่อยู่ใกล้ๆอีกฝั่ง “จะไปเหมือนมึงได้ไงวะ”
คิดดูดีๆ .. คุยกับเหี้ยนี่แม่งก็เพลินดีว่ะ
เถียงกันให้ได้ทุกคำ สมองผมเหมือนจะถูกเพิ่มรอยหยักให้ฉลาดขึ้นเพราะต้องคิดคำด่ากลับตลอด
“อ้อ .. จริงด้วย พอดีกูหล่อกว่าเลยไม่เหมือนมึง” มันยังพูดต่ออีก เออ ได้ งั้นตูไม่หยุด
“ใช่ กูหล่อกว่ามึงนี่ จะไปเหมือนได้อย่างไ...”
หมับ
หากแต่ทุกเสียงของผมก็ต้องถูกหยุดและหุบปากฉับพลันพร้อมกับนิ่วหน้าเมื่อได้รับรสชาติเค็มแปล่มๆของฝ่ามือร้อนอีกฝ่ายที่เข้ามาอุดตรงปากผมพอดี!
เหี้ย! ทำห่าอะไรวะ!
กูกำลังเพิ่มรอยหยักในสมองกูอยู่!!
ไม่ทันไรจะโวยวาย ผมก็ถูกมันลากไปฝั่งที่มีพุ่มไม้เล็กๆอยู่ครับก่อนจะถูกกดหัวจนเกือบมิด จะดิ้นก็แรงน้อยไปอีก ตกลงมึงเป็นเหี้ยหรือเป็นควายวะ ทำไมแรงเยอะจริงๆ
อีกฝ่ายทำสายตาลอกแล่กเล็กน้อยก่อนจะกระซิบข้างหูผม
“กูปล่อย.. แล้วมึงเงียบ..” พอพยักหน้ารัวผมก็หลุดออกจากพันธนาการทันที นัยน์ตาเคลือบแคลงความสงสัยของตนเองปรากฎออกมาทันทีทันใด
“มีอะไรวะ!”
“พวกห้อง 7 ดักอยู่หน้าหอ”
ว่าไงนะ?
ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียงกระซิบเบาๆตอบพร้อมกับหันไปมองตามสายตาอีกฝ่าย ตอนแรกก็ไม่เห็นอะไรหรอกครับ แต่พอสังเกตดีๆกลับพบชายประมาณสี่ถึงห้าคนกำลังหลบซ่อนอยู่แถวต้นไม้..
..อย่าบอกนะว่า.. ทั้งๆที่มันกำลังเถียงกับผมอยู่..
แต่มันก็คอยสังเกตตลอดเวลาน่ะ?
“มึง.. มองพวกมันตลอดเลยเหรอวะ..” ผมเผลอเอ่ยถามออกไปขณะที่อีกฝ่ายพยักหน้าเบา
“เออ .. มันชอบดักตี” น้ำเสียงทุ้มนั่นเอ่ยกระซิบกลับพร้อมกับกดศีรษะของผมให้ก้มลงต่ำราวกับว่าพยายามที่จะซ่อนพวกมัน แต่เอ่อ หัวมึงยังอยู่สูงนะครับ ถ้ามึงโดนตีสลบ กูก็ไม่น่าจะรอดนะ
เพราะไอ้พวงกุญแจที่แม่งติดกันนี่อย่างไงล่ะ..
แต่ถ้าผมรอดแล้วมันสลบ ผมก็ต้องแบกแม่งอ่ะดิ?
“เชี่ยเอ๊ย.. ถ้ากูอยู่คนเดียว นี่กูลุยไปแล้วเชียว” ได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ .. จะหาว่ากูเป็นตัวถ่วงหรือว่าอะไรอีกล่ะ เชี่ยเอ๊ย
อ้าว หันมามองผมแทนซะงั้น
“....”
“แล้วกูจะเข้าหอได้ไงวะ?” ผมถามมันกลับออกไปตรงๆขณะที่ไอ้เหี้ยดำได้แต่ส่ายหัวไปมาเหมือนจนปัญญา “เหี้ยเอ๊ย! เพราะมึงตัวเดียวทำให้กูต้องตกที่นั่งลำบาก!”
ผมพูดตามความจริง! ไอ้เหี้ยนี่สุดๆไปเลยนะ ครั้งแรกคือทำผมไม่ได้นอน ผลพ่วงตามมาคือผมตัวติดกับมัน ขายขี้หน้าที่แม่งบอกว่าจะจับเป็นเมีย ตอนนี้เสือกทำให้ผมเข้าหอไม่ได้ซะงั้น!!
“กูเกลียดมึงฉิบ....”
ผัวะ!!
พูดไม่ทันจบ..
หมัดของมันสวนหน้าผมไป
พร้อมกับนิ้วยาวของอีกฝ่ายที่รีบคว้าข้อมือผมแล้วกระชากตัวออกไปทันที
“เฮ้ย!! เจอตัวไอ้เหี้ยนัยแล้ว!!”
พวกคนที่ตะโกนนั่นทำเอาผมตั้งสติไม่ถูก งุนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ประหลาดอย่างนี้มาก่อน
และจากนั้นผมก็ได้ยินน้ำเสียงคุ้นเคยของคนข้างกายที่หันเข้ามาด้วยแววหน้าฉายแววความตื่นตระหนก มองผมด้วยท่าทีจริงจังกว่าครั้งใดจนน่ากลัว
“บอกว่าไม่อยากเจ็บตัวไม่ใช่เหรอ.. ก็รีบวิ่งสิวะ!!”
...
______________________________
@StraWBerry_ImIn @Talk
อ้อก... ออกมาอีกตอนแล้วค่า ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ฯะคะ แอ้ก.. ขอตัวไปนอนก่อนค่ะเพราะพรุ่งนี้มีเรียน และฝากบทสัมภาษณ์ฮาๆ (?)ไว้ด้วยนะคะ..
(ไม่ควรอ่านระหว่างกินข้าว)
_________บทสัมภาษณ์ดนัยน้ำกรดและตัวละครอื่นๆฆ่าเวลา คำเตือน !! : อย่าอ่านเวลากินข้าว! ________
หัวข้อ : จงสปอยล์ตอนต่อไป
น้ำกรด – (ตะโกนเสียงดัง) สวัสดีคร้าบ! วันนี้พวกเราจะมาพูดถึงเรื่องตอนต่อไประหว่างรออันแสนยาวนานนะครับ กระผมนายน้ำกรดเองครับ!
ดนัย – (ถือไมค์แล้วเดินเข้ามาตีหน้านิ่งด้วยท่าทีจริงจัง ไล่สายตามองคอมเม้นท์) ทำไมคนเรียกชื่อผมผิดเยอจริงๆ ผมชื่อดนัย เรียกสั้นๆว่านัยก็ได้นะครับ
น้ำกรด – (เพิ่งคิดได้ว่ามีไมค์แล้วค่อยหยิบก่อนจะเหลือบก่อนจะกอดอก ลอยหน้าลอยตา) ฮู้ว์! ดำแล้วไม่ยอมรับจริงๆ!
ดนัย – (หันขวับมอง) กูบอกว่าชื่อนัย ไม่ใช่ดำ ไอ้เชี่ย!!!
น้ำกรด – เอ้าๆ (ยักคิ้ว) อะไรล่ะ มีแต่คนเขาเรียกไอ้ดำ ไอ้ดำ ไม่เห็นเหรอวะ
ดนัย – เพราะมึงไม่ใช่หรือไงวะ
น้ำกรด – กูเกี่ยวไรด้วย กูแค่บรรยาย เรียกมึงว่าไอ้ดำตลอดก็เท่านั้น
ดนัย – (สีหน้าหงุดหงิดก่อนจะหันไปอีกทาง) โอเค .. ทำไมแม่งต้องมาโดนสัมภาษณ์กับมึงด้วยวะเนี่ย ..แม่ง เอาไอ้จินออกมาซักนิดก็น่าจะดี
น้ำกรด – อ้าว อยู่กับกูแล้วมีปัญหาเหรอวะ กูมีปัญหาตรงไหน เอ๊อ! ใช่ซิ อยากยืนคุยกับคู่ขาก็บอกมาเหอะ
ดนัย – (เลิกคิ้ว) มึงพูดเหมือนกำลังน้อยใจวะ
น้ำกรด – ..................... (หน้าตาย) ... นี่หัวมึงตีความได้แค่นี้เองเหรอวะ
ดนัย – (พยักหน้า)
น้ำกรด - .....พ่องมึงตายยยยยยยยยยยยยยยย!! ใครน้อยใจวะ นี่กูยังไม่ทันจะทำสีหน้าน้อยใจเลยนะโว๊ยยย!! ไอ้ห่า! ไอ้ดำ ไอ้ถ่าน ไอ้ขี้!!
ดนัย – นี่มึงด่ากูจนกลายเป็นขี้เลยเหรอวะไอ้ปากหมา
น้ำกรด – เออดิ เหี้ย!
ดนัย – แต่บางทีขี้มันก็มีสีน้ำตาลนะ ทองๆก็มี
น้ำกรด – งั้นกูเติมก็ได้ มึงมันขี้ของคนแดกแต่เนื้อ สีดำ!
ดนัย - ..ควายเหอะ แดกเนื้อขี้มันต้องสีน้ำตาลคล้ำ
น้ำกรด – (สตั้นท์ไปชั่วครู่หนึ่งก่อนจะหันขวับ) ไอ้ห่า อย่ามาหลอกกู เรื่องนี้กูรู้ดี
ดนัย – ผู้เชี่ยวชาญเรื่องขี้?
น้ำกรด – มึงทำตัวเป็นเหี้ยเรียบร้อยๆสักวันแล้วไม่ย้อนกูนี่จะตายใช่ไหมวะ
ดนัย – มึงก็หัดหยุดย้อนกูได้แล้ว ตกลงคือแดกเนื้อมันขี้สีน้ำตาลคล้ำ
น้ำกรด – เหอะ ใครจะไปเชื่อวะ (หยิบไอแพดขึ้นมาแล้วจิ้มๆเปิดดู)
ดนัย – (ชะเง้อไปมองเห็นคนข้างๆกำลังยืนแข็งค้างแล้วหัวเราะหึในลำคอ) หึ.. โง่จริงๆ กูบอกแล้วไงล่ะ
น้ำกรด – อะ..อะ.. ไอ้เชี่ยยยยยยยยย!! เพราะมึงฟังผิดหรอก กูบอกแล้วไงว่าขี้สีน้ำตาลคล้ำมันคือแดกเนื้อ มึงอ่ะผิด กูไม่ผิด สัสสส
ดนัย – เหี้ยมักชอบเอาตัวเองเป็นใหญ่
น้ำกรด – (หันขวับไม่สนใจแทน) โอเค สรุป ขี้สีดำคืออาจจะหมายความว่ามีเลือดไหลที่รูตูดนะครับทุกคน (โค้ง) โอเค ผม นายน้ำกรด วิจารนิโยชขอจบการรายงานเพียงเท่า.....
ผัวะ!!!(เสียงโดนตบหัว)
ดนัย - ......................................ตกลง แม่งหันกูกับมึงมาสัมภาษณ์เรื่องอะไรกันวะ? (หันไปด้านหลังเห็นมองพวกถือโพยบอกอยู่(?)
นิว – (ถือป้ายบอกว่าให้สปอยล์ตัวอย่างตอนต่อไป)
จิน – (ถือป้ายบอกว่าพวกมึงเลิกสัมภาษณ์เหอะ เสียหน้ากระดาษ สงสารคนอ่านที่กินข้าวอยู่)
น้ำกรด - ... (มองป้ายแล้วนิ่งไปสักพักก่อนจะหันไปหาผู้อ่านทุกคนพร้อมรอยยิ้ม) ครับ! งั้นผม นายน้ำกรดขอสรุปดังนี้ครับ วันนี้พวกเราได้ทำการสัมภาษณ์เรื่องความแตกต่างของขี้สีน้ำตาลคล้ำและขี้สีดำครับ! เพราะฉะนั้น ขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้ครับ สวัสดีครับ!!
ดนัย - ............... (มองน้ำกรดที่ขยิบตาอยู่แล้วทำหน้าขี้เกียจ) ก็นะ ผมเสริมอีกอย่าง เหี้ยมักบอกว่าขี้สีดำเกิดจากการแดกเนื้อสัตว์มากเกินไปครับ ขอบคุณที่รับชมครับ สวัสดีครับ (โค้ง)
นิว + จิน – (เสียงแว่วๆ) ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
ดนัย – กูไม่ได้บอกว่าขี้สีดำเกิดจากการแดกเนื้อสัตว์ เหี้ยได้ไงวะ (เดินออกจากห้องสัมภาษณ์ ปล่อยให้น้ำกรดยืนอ้าปากค้างอย่างคับแค้นใจที่โดนด่า)
น้ำกรด – มึงอ่ะแหละเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
ดนัย - ..(เดินออกไปแล้วส่ายหัวเบาๆ) เฮ้อ.. กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้เป็นคนพูดขี้สีดำเกิดจากการแดกเนื้อสัตว์ จะเป็นตัวเงินตัวทองได้อย่างไงล่ะ เฮ้อ (ถอนหายใจยาวๆ)
อาจารย์ไม้ - (มองแล้วทำหน้าปวดหัว) .. นี่พวกคุณเป็นลูกศิษย์ผมจริงๆเหรอวะ .. โสโครก.. (เสียงเบา)
StraWBerry_ImIn – (คลานเข้ามาหา) ....คงจะเป็นบทสัมภาษณ์ของดนัยและน้ำกรดเมื่อบอกให้ออกมาสัมภาษณ์กันและกันค่ะ สาบานได้เลยว่ามันจะไม่มีวันเข้าถึงหัวข้อคำถามจริงๆ .. ขออภัยทุกคนที่กำลังกินข้าวอยู่ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ orz !
ปล. ข้อมูลเรื่องอุจาระผิดตรงไหนต้องขอโทษด้วยนะคะ ;v;
สรุปคือ.. ไม่สปอยล์ .. (??) //โดนคนอ่านตบผัวะ
#ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านค่ะ ..(?)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
