รักสุดขั้ว
บทที่ 1
สิ้นสุดคำสั่งของอาจารย์ผมก็เดินมาที่โต๊ะเรียนแถวสุดท้ายที่มีผู้ชายหน้าตาคมนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“เตวิชไปนั่งติดกับณัฐธีร์ตรงนั้นนะ แถวสุดท้ายน่ะมีที่ว่างเหลืออยู่ที่หนึ่ง”
ผมยิ้มให้เพื่อนใหม่เมื่อเดินมาถึงโต๊ะเรียน แต่คนที่อาจารย์ชี้มาแล้วเรียกชื่อว่าณัฐธีร์ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มตอบ
ซ้ำยังหันหน้าหนีไปทางอื่น ในขณะที่นั่งกางขาไขว่ห้างแล้วสั่นเบาๆ วาดแขนข้างหนึ่งมาที่พนักพิงของเก้าอี้
ที่ผมกำลังหย่อนตัวนั่งลงไป ทั้งหมดทำให้ผมต้องหุบยิ้มเจื่อนๆ ของผมลง แถมยังไม่กล้าทิ้งตัวไปพิงพนัก
เพราะถ้าทำอย่างนั้นก็คล้ายกับณัฐธีร์กำลังโอบบ่าผมอยู่
วันแรกสำหรับการย้ายที่เรียนมาในช่วงกลางเทอมของโรงเรียนชายล้วนชื่อดังแห่งหนึ่งดูจะไม่ราบรื่นอย่างที่
คิดเสียแล้ว เมื่อหมดชั่วโมงแรกณัฐธีร์ก็หันมาหา เปลือกตาสองชั้นหรี่มองแล้วถามเสียงห้วน
“เฮ้ย ไอ้เด็กใหม่ ชื่ออะไรวะ หน้าขาวๆ แบบนี้เป็นตุ๊ดหรือเปล่า”
เสียงนั้นเรียกเสียงฮาจากบรรดาเพื่อนผู้ชายในห้อง มันเล่นเอาผมหน้าร้อนซู่ไปหมด
“เราชื่อเต้ แล้วเราก็ไม่ได้เป็นตุ๊ด”
“อ้าวเหรอ...”
ณัฐธีร์เขยิบหน้ามาใกล้ ดวงตาคมที่มองผมมันดูแวววาวแปลกๆ เมื่อเอื้อมมือมาบีบคางผมไว้
“กูเห็นหน้าสวยๆ นึกว่ามึงเป็นตุ๊ด ถ้าใช่กูจะได้ถีบมึงตกเก้าอี้”
เสียงโห่ดังขึ้น จนเพื่อนที่ใส่แว่นท่าทางเป็นเด็กเรียนนั่งหน้าห้องเอ่ยห้าม
“ไอ้นัท มึงก็อย่าไปแหย่เด็กใหม่มันมาก เดี๋ยวก็ตกใจแย่ เต้ ไม่ต้องตกใจหรอก เชี่ยนัทมันกวนตีนอย่างนี้จน
เป็นสันดานแล้ว”
นั่นคือวันแรกที่ผมรู้จัก นัท เพื่อนใหม่ที่นั่งข้างผม เด็กหลังห้องที่สุดแสนจะกวนตีน
หลังจากวันนั้น ความสงบสุขในชีวิตการเรียนของผมก็หายไปจากการกลั่นแกล้งของ ไอ้นัทแอนด์เดอะแก๊ง
เหมือนผมเป็นของเล่นใหม่ บางทีมันก็ลากเก้าอี้ออกเวลาผมจะนั่งทำให้ผมหงายท้องก้นจ้ำเบ้าในขณะที่มัน
เงยหน้าหัวเราะอย่างชอบใจ หรือจะเป็นแกล้งปิดประตูห้องน้ำขังให้ผมอยู่ในนั้นคนเดียว ผมกลัวจนร้องไห้
ออกมา
ผมเกลียดมัน ไอ้นัท ไอ้คนเลว
ชื่อเสียงของผมเริ่มโด่งดังในโรงเรียน ว่า เต้ เด็กไอ้นัท ห้อง ม. 5/2 ผมเกลียดมาก ผมอยากมีชื่อเสียงด้าน
การเรียนมากกว่าจะมีชื่อเป็นคนอ่อนแอที่ถูกกลั่นแกล้งจากไอ้จิ๊กโก๋หลังห้อง แต่ทำไงได้ร่างกายของผมมัน
ผอมเก้งก้าง แม้กระทั่งเคยลองชกหน้าไอ้นัท มันก็บิดกลับจนแขนแทบหัก
ชื่อเสียงเลื่องชื่อจนกระทั่งเด็กห้องอื่นที่เคยเป็นอริกับนัท แอบมอง และตรงเข้ามาล็อคตัวผมไว้ในตอนพัก
กลางวันวันหนึ่ง ก่อนที่อีกหลายคนจะล้อมผมไว้จนผมตัวสั่นเป็นลูกนก
“เนี่ยเหรอ เด็กไอ้นัท แม่ง..หน้าสวยฉิบ”
มันตรงเข้ามาบีบคางผมไว้ แล้วมองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เห็นแล้วก็แม่ง หน้าแกล้งจริงๆ หว่ะ”
พวกมันหัวเราะลั่น แต่ก่อนที่มันจะทำอะไรกับผม ไอ้นัทก็วิ่งพรวดพราดมาจากไหนไม่รู้
“เฮ้ย ทำเชี่ยไรกับไอ้เต้วะ ปล่อยมันเดี๋ยวนี้”
หัวหน้าแก๊งทำหน้ากวนตีนใส่นัท
“กูเห็นมึงแกล้งไอ้หน้าอ่อนนี่ กูก็อยากจะช่วยมึงแกล้งบ้าง ไม่ได้หรือไง หรือว่ามึงหวง”
ผมเห็นไอ้นัทกัดฟันจนสันกรามขึ้น มือมันกำหมัดแน่น
“เออ ไอ้เต้น่ะ กูแกล้งได้คนเดียว คนอื่นอย่าเสือก”
“อ้าว นี่มึงด่ากูเหรอ ซ่านักนะมึงฉายเดี่ยวด้วย โดนยำซุปเปอร์ตีนหน่อยเป็นไง”
“นัท”
ผมตะโกนอย่างตกใจเมื่อแก๊งเด็กห้องอื่นวิ่งเข้าไปรุมนัททั้งเตะทั้งต่อย แต่ผมเพิ่งเคยเห็นนัทเลือดขึ้นหน้า
มันสู้ไม่คิดชีวิตทั้งที่โดนรุม จนไอ้พวกนั้นต้องล่าถอยที่โค่นนัทคนเดียวไม่ลง
แต่พอคู่อริวิ่งหายลับสายตา นัทถึงกับเข่าอ่อนหมดแรงล้มแผละลงบนพื้น
“นัทเป็นไงบ้าง”
เป็นครั้งแรกที่ผมนึกเป็นห่วงมัน ผมจะวิ่งหนีปล่อยให้มันนอนแผ่อยู่ตรงนี้ก็ได้ แต่ผมทำไม่ลง อย่างน้อยมัน
ก็ช่วยผมไว้จากการถูกแกล้ง
“กูเดินไม่ไหว”
นัทหอบแฮก หน้าตาบวมปูด ปากแตกเลือดซิบ ผมมองอย่างสงสารจึงได้ตัดสินใจประคองให้มันลุกขึ้น ยก
แขนข้างหนึ่งมาพาดที่บ่าแล้วพานัทไปที่ห้องพยาบาล
แม้ตัวของผมกับนัทจะสูงพอกันแต่ด้วยความที่นัทเป็นนักกีฬา แต่ผมมันเป็นเด็กเรียน ความกำยำของ
กล้ามเนื้อมันเลยแตกต่างกันมาก ร่างกายของนัทเต็มเปี่ยมไปด้วยกล้ามเนื้อจนผมที่แบกน้ำหนักมันเดิน
แทบทรุดกว่าจะมาถึงห้องพยาบาลแล้วทิ้งร่างของนัทให้นอนแผ่อยู่บนเตียง
อาจารย์พยาบาลไม่อยู่ แต่ไม่มีปัญหา ผมมาห้องพยาบาลบ่อยอยู่แล้วจากแผลนิดหน่อยที่โดนนัทแกล้ง
เครื่องมือปฐมพยาบาลอยู่ตรงไหนผมแทบจะหลับตาเดินไปหยิบถูก ผมคว้ามันมาวางลงตรงหน้าคนที่นอน
หายใจรวยริน
“ตายหรือยัง”
ผมเท้าเอวถาม ไอ้นัทผงกหัวขึ้นมองแล้วยกมือชี้หน้าอย่างไม่จริงจัง
“เดี๋ยวเหอะ ไอ้เต้ ได้ทีข่มกูใหญ่เชียว”
ผมส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนที่จะดึงผ้าเช็ดหน้าของผมไปชุบน้ำบิดจนหมาด มาเช็ดบนใบหน้าเปื้อนเลือด
ของนัทจนสะอาด แล้วหยิบไม้พันสำลีมาชุบยาเบตาดีนป้ายไปที่แผลบนหน้าอย่างเบามือ
“โอ๊ย เต้ กูเจ็บนะ”
นัทคว้าหมับที่มือของผมให้หยุดทายา ผมหัวเราะเมื่อเห็นหน้าสำออยของมัน
“มากไปละ นัท ทีเมื่อกี้เห็นทำเก่งทั้งเตะทั้งต่อย นี่แค่ทายา นายทำเสียงเหมือนเราเอามีดมาแทง”
“ก็มึงแก้แค้นกูนี่ ไอ้ยานี่ก็แสบบรรลัย มือมึงก็จิ้มมาซะหนัก”
ผมยิ้มเมื่อเห็นท่าทีเหมือนเด็กเกลียดยาของมัน เลยแกล้งดึงมือออกจากมือของมันแล้วจิ้มแรงๆ ไปที่แผล
“เราไม่ได้แก้แค้น ถ้าแก้แค้นต้องแรงแบบนี้”
“โอ้ย เชี่ยเต้ มึง...”
นัทคว้ามือผมไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งยื้อยุดกับมืออีกข้าง แล้วกระชากจนตัวผมเสียหลักไปกระแทกหน้าอกของ
มัน ยังไม่ทันตั้งตัว นัทก็รวบตัวผมไว้ให้นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของมัน
ดวงตาคมที่ผมแอบมองบ่อยๆ วันนี้มันมองผมแปลกๆ ยิ่งเมื่ออยู่ในท่านี้ยิ่งทำให้หัวใจของผมเต้นผิดปกติ
คงพอๆ กับหัวใจของนัทที่ผมได้ยินผ่านหน้าอกของมัน
“นัท ปล่อยเหอะ เดี๋ยวใครมาเห็นจะเอาไปแซวนะ”
“มึงอย่าหัวเราะให้ใคร อย่ายิ้มให้ใครแบบนี้อีกนะ นอกจากกู”
นัทพูดเสียงนุ่มอย่างที่ผมไม่เคยได้ยิน ผมสบตามันอย่างสงสัย ก็เห็นนัททำท่าเหมือนขัดเขินแต่ฝืนไว้
“แล้วทำไมเราจะยิ้ม จะหัวเราะไม่ได้ล่ะ ก็นี่มันหน้าเรา”
คิ้วเข้มขมวดลงเมื่อได้ยินผมพูด มือที่กระชับอยู่บนแผ่นหลังกดแน่น แถมมือที่กำข้อมือผมไว้ก็รัดเหมือนคีม
เหล็ก จนผมหายใจแทบไม่ออก
“ถ้ามึงดื้อ มึงจะเจอกูลงโทษ แบบนี้”
เรี่ยวแรงของนัทที่หมดไปแล้วฟื้นคืนมาจากไหนไม่รู้ แต่มันออกแรงนิดเดียวดึงให้ผมพลิกตัวลงไปนอน
หงายบนเตียง แล้วมันก็ทับอยู่บนตัวผม ยังไม่ทันที่ผมจะร้องออกมาอย่างตกใจ ก็ต้องตาเหลือกแทนเมื่อ
ปากของผมถูกปิดด้วยปากของนัท
ผมตัวแข็งเป็นหินดวงตาเบิกโพลง เมื่อได้สติผมก็พยายามจะอ้าปากร้องห้ามโดยไม่รู้เลยว่านั่นเป็นโอกาสที่
เปิดให้ไอ้นัทฉกปลายลิ้นลงมาอย่างรวดเร็ว และทันทีที่ปลายลิ้นแตะกันในช่องปากผมก็แทบลืมทุกอย่าง
บนโลกนี้
ผมดูหนังมาก็เยอะ ฉากที่พระเอกนางเอกแลกลิ้นจูบกันเขย่าหัวใจผมได้ทุกครั้ง ผมหวังว่าวันหนึ่งจะได้มี
โอกาสจูบกับผู้หญิงสักคนแบบนั้น แต่ต้องไม่ใช่กับไอ้นัท!
แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงเหลือที่จะขัดขืน ราวกับมันดูดวิญญาณผมไปด้วย ผมปล่อยให้มันคลุกเคล้าลิ้นมันอยู่
ในช่องปากของผม ผมยังรู้สึกได้ถึงรสเลือดปะแล่มตรงแผลที่มุมปากของไอ้นัท ไหนว่ามันเจ็บปากไงวะ ?
แทบจะขาดใจตายกว่าที่ไอ้นัทจะยอมถอนลิ้นออกมา ผมยังตาลอยมองเพดานอยู่พักใหญ่กว่าที่จะปรับ
โฟกัสมาสบตาแวววาวของไอ้นัทได้
“มึงเข้าใจแล้วใช่ป่ะเต้ นี่คือบทลงโทษใหม่ของมึง ถ้ามึงกล้าขัดขืนคำสั่งของกู”
ผมไม่กล้าขัดคำสั่งของนัท จนต้องมานั่งตัวลีบอยู่ในห้องในตอนบ่าย เมื่อเรียนวิชาสุขศึกษา
ทุกอย่างเหมือนจะไม่เป็นใจให้ผม แต่เป็นใจให้นัทเมื่อวันนั้นเราเรียนเรื่องเพศศึกษา
ในขณะที่พวกเรานั่งฟังอาจารย์สอนเรื่องการแข็งตัวของอวัยวะเพศชาย เพื่อนบางคนก็โห่ฮาเป่าปากกัน
ครืน แต่ผมกลับนั่งตัวสั่นใจสั่น เมื่ออยู่ๆ มือร้อนผ่าวสากๆ ของนัทก็มาวางอยู่บนต้นขาของผม
ไม่มีใครสนใจเราสองคน เมื่อใบหน้าเปื้อนยิ้มของนัทก็ยังจ้องไปที่หน้าชั้นอย่างปกติ ไม่มีใครรู้ว่ามือของมัน
ลากขากางเกงของผมให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ สลับกันที่มันบีบต้นขาของผมสูงขึ้นไปเรื่อยๆ เช่นกัน
อยากจะร้องไห้เมื่อผมปวดถ่วงที่ท้องน้อย อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมไม่กล้าปัดมือที่ล้วงเข้ามาในขา
กางเกงเข้าไปวางแหมะอยู่ตรงนั้น ตรงที่ผมกำลังปวด แถมมือนั้นบีบเบาๆ จนผมต้องกัดปากแทบแตก
ไอ้นัทเอื้อมมืออีกข้างมาจับมือของผมข้างที่อยู่ติดกับตัวของมันให้ไปวางบนต้นขาแข็งเกร็งของมัน แล้วหัน
มามองด้วยสายตา ประมาณว่าให้ผมทำตามอย่างที่มันกำลังทำอยู่ มือสั่นๆ ของผมล้วงเข้าไปวางตรงนั้น
ของมันช้าๆ
โอย..ตายแล้ว!
มือที่วางอยู่บนกางเกงชั้นในของมันแม้จะสั่นแต่ก็รู้ว่า ตรงนั้นของนัทกำลังแข็งตัวอัดแน่นคับกางเกง ผม
แทบไม่กล้าแตะจนนัทเอามือมาวางทับอยู่ที่ชั้นนอก ส่วนอีกมือที่เกาะกุมอยู่ในกางเกงนักเรียนของผมก็บีบ
เบาๆ
“อ๊ะ..”
ผมเผลอร้องออกมา
“เงียบๆ สิ อยากให้เขารู้กันทั้งห้องเหรอ”
นัทพูดเสียงต่ำพอให้ได้ยินกันสองคนทั้งที่ไม่ได้หันหน้ามา
“ก็หยุดสักทีสิ”
ผมกัดฟันตอบโต้
“ไม่หยุด มีอะไรไหม”
นัทไม่พูดเปล่า ปลายนิ้วของมันล้วงเข้าไปในขอบกางเกงในของผม แล้วดึงมันออกมาบี้หัวเล่นในมือมัน
“อื๊มมม”
ผมปิดปากแน่นเพราะกลัวเสียงจะลอดออกมา ไอ้นัทยิ้มที่มุมปาก คุณพระ! โคตรปวดตรงนั้นเลย
“ทำกูด้วย”
ผมกลั้นใจบีบมือเบาๆ พลางเหลือบตามองนัท เห็นมันเองก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ผมรู้สึกถึงความชื้นเล็กๆ
อยู่ตรงเนื้อกางเกงใน ส่วนนั้นของนัทคับแน่นอยู่ในมือผม
“ล้วงเข้าไปเสียทีสิวะ”
นัทดุ ผมเลยรีบล้วงมือเข้าไปคว้าหมับไว้ในมือ
“โอ๊ย..เชี่ย”
ไอ้นัทสะดุ้งโหยง หลุดสบถออกมา ทุกคนในห้องหันมามองหน้ามันเป็นตาเดียว
“อะไร ณัฐธีร์”
อาจารย์เอ่ยถาม นัทยิ้มแห้งๆ รีบตอบ
“มดกัดครับ จารย์ “
เมี่อทุกคนหมดความสนใจ มันเลยหันมาแยกเขี้ยวใส่ผม
“เบาหน่อยสิมึง ค่อยๆ นวดน่ะ เคยทำไหม”
ก็ไม่เคยไงเล่า ผมตอบในใจ ไอ้นัทมองค้อน ก่อนพูดเบาๆ
“ทำตามกู”
นัทกอบกุมน้องชายของผมไว้ในมือเดียวแล้วใช้ปลายนิ้วเขี่ยที่หัว ผมเกร็งจนปวดท้อง ก่อนที่นัทจะจับตรง
นั้นไว้ในอุ้งมือแล้วดึงเบาๆ
“ซี้ดดด”
ผมเผลอสูดปาก ไอ้นัทไม่รอช้ามันสาวมือขึ้นลงจนหน้าท้องของผมเขม็งเกลียว ผมเองก็ทำตามไอ้คนนำทุก
ขั้นตอน เห็นนัทจิกปลายเท้ากับพื้นแน่น ผมหายใจหอบถี่เมื่อกล้ามเนื้อตรงนั้นเกร็งกระตุก
“โอ๊ะ..”
ผมอุทานเมื่อน้องชายผมฉีดพุ่งอะไรบางอย่าง ผมนึกว่าฉี่แตก แต่มันไม่ใช่เมื่อก้มไปมองก็เห็นน้ำเมือกสี
ขาวขุ่นไหลออกมา ผมถึงกับตกใจ
“อย่าเพิ่งหยุด กูยังไม่เสร็จ”
นัทกัดฟันพูด ผมจึงรีบสาวมือที่จับหนอนยักษ์ของมันถี่ยิบ
ไอ้นัทกระตุกอยู่สองสามที แล้วน้ำเมือกที่ว่าก็พุ่งมาเปียกมือ ผมรีบดึงมาสะบัดจนกระเด็นเปื้อนโต๊ะ ไอ้นัท
ที่ยังหายใจหอบลึกหันมามองตาเยิ้ม
“นี่มึงอยากให้เขารู้กันทั้งห้องรึไงเต้ ว่ามึงกะกูเข้าใจวิชานี้ดีแค่ไหน”
ผมร้อนวูบไปทั้งหน้า น้ำเมือกสีขาวยังเปรอะอยู่ที่มือ ส่วนหนึ่งของผมไหลเปื้อนขอบกางเกงนักเรียน
ไอ้นัทยิ้มกวนตีน มันดึงกระเป๋านักเรียนหยิบเสื้อกีฬาของมันออกมาแล้วดึงมือผมไปเช็ดจนสะอาด แล้วล้วง
ไปเช็ดที่ต้นขาให้ผม ก่อนที่จะเอาไปจัดการล้วงเช็ดของมัน และเช็ดตามโต๊ะที่มีหลักฐานปรากฏอยู่
มันยัดเสื้อกีฬาเปียกชื้นตัวนั้นมาบนตักของผม แล้วเอียงตัวมากระซิบที่ข้างหูเบาๆ
“อ่ะ กูให้เป็นที่ระลึก ว่ามึงจบคอร์สนี้แล้ว
/////////////// TBC ///////////////////////////////////
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
