จุดเยือกแข็ง
บทที่ 2
โอมและนพนั่งรถตู้มาถึงตั้งแต่ตอนสายๆ ที่เขาลงจากเครื่องบินต่อด้วยรถตู้ลงเรือข้ามเกาะมาถึงหมู่เกาะที่
มีหาดทรายขาวสะอาดแห่งนี้ นับว่าโอกาสเป็นใจเพราะรีสอร์ทที่มาพักค่อนข้างจะเป็นส่วนตัวและอยู่ใกล้
ทะเลจนได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งลอยมาตามลม และเป็นไปตามที่เขาได้แจ้งกับทีมงานไว้ก่อนหน้านี้ โดย
ที่นพไม่ทราบเรื่อง คือเขาขอบ้านพักหลังที่มีเตียงเดี่ยวขนาดคิงไซส์
“อ้าว ทำไมเป็นเตียงแบบนี้แล้วนี่จะนอนยังไง”
นพบ่นพึมพำหน้ายู่เมื่อก้าวเข้ามาครั้งแรกเพื่อเก็บกระเป๋า โอมที่ยืนอยู่เบื้องหลังลอบยิ้มอย่างพึงใจเมื่อเห็น
สิ่งที่ต้องการ
“ช่างมันเหอะพี่นพ เตียงก็ออกจะใหญ่โต นอนคนละฝั่งก็สิ้นเรื่องบ่นเป็นตาแก่ไปได้”
แล้วนักร้องชื่อดังก็ออกไปถ่ายโฆษณาอย่างจริงจัง สำหรับเรื่องงานโอมไม่เคยทำอะไรเล่นๆ เขาตั้งใจกับทุก
สิ่งที่มีเข้ามาและนี่ทำให้เขามีชื่อเสียง และมีแต่คนอยากร่วมงานด้วยซึ่งนั่นก็ทำให้นพที่นั่งมองอยู่ภายใน
เต็นท์ของทีมงานอดที่จะชื่นชมเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้
ริมฝีปากของนพคลี่ยิ้มโดยไม่รู้ตัว ดวงตาเรียวภายใต้กรอบแว่นสีชาจ้องมองไปที่เรือนร่างได้สัดส่วน ผิวสี
แทนเนียนเรียบสะท้อนแสงแดดเมื่อเจ้าตัวกำลังเปลือยท่อนบนขับขี่เจ็ทสกีอยู่ท่ามกลางทะเลสีครามตัดกับ
ท้องฟ้าใสกระจ่างมันยิ่งทำให้สเน่ห์แห่งความเป็นบุรุษเพศของโอมฉายชัดจนแม้แต่เขาก็อดใจเต้นไม่ได้
นพ…ไอ้บ้า นั่นมันผู้ชาย แถมยังเด็กกว่ามึงถึง 14 ปี มึงบ้าหรือเปล่าที่รู้สึกอย่างนั้น
เขาถอนหายใจพลางก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ การที่ต้องมาดูแลโอมในเรื่องงานซึ่งบางครั้งก็ต้องไปข้องเกี่ยวกับ
เรื่องส่วนตัวด้วยนานถึงสองปี มันทำให้เขาผูกพันกับโอมในแบบที่เขาก็ไม่ต้องการ บางทีนพรู้สึกว่าทั้งโอม
และตัวเขาเองอาจจะสนิทกันมากเกินไป โอมอาจจะเห็นเขาเป็นพี่หรือเป็นพ่อคนที่สอง เมื่อเขาคอยแต่ดูแล
แกมบังคับให้โอมทำโน่นทำนี่ แต่สำหรับเขา นพพยายามซ่อนความรู้สึกที่ตัวเองก็ยังไม่เข้าใจไว้ภายใต้
ความเย็นชาที่เคลือบเป็นหน้ากากปกปิดไว้ จนบางทีเขาก็คิดจะหลีกหนีความรู้สึกที่ว่าด้วยการอยากจะ
ย้ายงานไปทำอย่างอื่นเสียที
“สนใจที่จะย้ายงานมาฝั่งบริหารไหม คุณสมบัติของคุณน่ะทำได้แล้วนะ”
เจ้าของค่ายเพลงยักษ์เสนอตำแหน่งใหม่เมื่อวันงานเลี้ยงปีใหม่ นพได้แต่แบ่งรับแบ่งสู้เมื่อเขายังตัดใจที่จะ
เลิกดูแลโอมยังไม่ได้ แต่เมื่อมองไปทางนักร้องหนุ่มที่โดดเด่นอยู่ในงานเลี้ยงท่ามกลางผู้คนห้อมล้อม
นพก็ได้แต่นึกเกลียดตัวเองอยู่ในใจเมื่ออยากจะเข้าไปกระชากโอมออกมาให้พ้นจากผู้คนเหล่านั้น
ความรู้สึกที่ว่ามันทำให้เขากระดกเหล้าเข้าปากจนเมาไม่รู้เรื่องในคืนงานเลี้ยง
แผนการของโอมเริ่มต้น ณ บัดนี้เมื่อการถ่ายทำสิ้นสุดลงในตอนเย็นที่แสงจากดวงอาทิตย์เริ่มจางลง
ร่างสูง แข็งแรงอย่างคนที่อยู่ในวัยหนุ่มก้าวตรงมาหาผู้จัดการที่นั่งเท้าคางอยู่ที่เก้าอี้ภายในเต็นท์
“แสบผิวไปหมด โดนแดดทั้งวัน”
โอมบ่นให้นพฟังพลางลากเก้าอี้อีกตัวมานั่งตรงหน้าแล้วยื่นขวดโลชั่นให้นพ
“พี่นพทาอาฟเตอร์ซันให้ผมหน่อยสิ”
“มือกุดหรือไง ทาเองไม่ได้เหรอ”
นพเลิกคิ้วมอง ส่งสายตาดุผ่านแว่นกรอบใส
“โธ่พี่ มือน่ะมีแต่ไม่ได้แขนยาวเป็นแม่นากนะ จะได้ทาข้างหลังถึง”
โอมยัดเยียดขวดโลชั่นใส่มือนพแล้วหันหลังโชว์แผ่นหลังเปลือยชื้น นพถอนหายใจก่อนที่จะเปิดขวดโลชั่น
บีบครีมสีขาวใส่มือแล้วจึงค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเนื้อแน่น
“โอย พี่นพ ทาเบาอย่างนั้นเมื่อไหร่เนื้อครีมมันจะซึมเข้าไปล่ะ มันต้องทาแบบนี้”
โอมหันหน้ากลับมาแย่งขวดโลชั่นมาถือไว้ในมือ ส่วนมืออีกข้างถือวิสาสะคว้าข้อมือของนพให้แบออกแล้ว
จึงบีบครีมลงไป
นักร้องหนุ่มกุมฝ่ามือบังคับให้นพทาโลชั่นลงไปที่แผ่นอกของเขา มือหนาวางทาบทับและควบคุมให้นพ
ค่อยๆ เลื่อนฝ่ามือไปจนทั่วแผ่นอกแน่น ลงมาถึงลอนกล้ามเนื้อหน้าท้องที่แข็งแรงจนนพแทบหยุดหายใจ
โอมซ่อนยิ้มเมื่อเห็นผู้จัดการของเขาทำหน้าตาเลิ่กลั่ก วงหน้าแดงขึ้นมาเป็นริ้วอย่างเห็นได้ชัด ยังก่อน นี่
มันแค่เริ่มต้น เขาจะทำให้นพหัวหมุนยิ่งกว่านี้
“อ้าว แว่นพี่นพเปื้อนอะไรน่ะ”
โอมดึงแว่นออกจากกรอบหน้าของนพโดยที่เจ้าของไม่ทันตั้งตัว พลางใช้มือที่เปื้อนโลชั่นของตนป้ายจนแว่น
ใสมัวลง
“พี่ไม่เห็นว่าจะเปื้อนอะไรเลย โอมเอามาให้พี่เร็วๆ นี่พี่มองอะไรไม่ชัดแล้ว”
โอมส่งแว่นคืนให้นพใส่ เจ้าของแว่นขมวดคิ้วเมื่อแว่นมัวจนมองแทบไม่เห็น
“เออ เปื้อนจริงด้วยว่ะ”
“เห็นป่ะ ถอดมาเหอะ เดี๋ยวผมจะไปล้างให้ ว่าแต่เรากลับบ้านพักกันเถอะ ผมอยากจะอาบน้ำนอนแย่แล้ว
เหนื่อยจัง”
“แล้วใครใช้ให้หักโหมไอ้เรื่องอย่างว่าเมื่อคืนนี้ล่ะ”
“โอ๊ย เลิกบ่นน่า ไปกันได้แล้ว”
โอมดึงแว่นนพออกอีกครั้งพลางดึงแขนนพที่ปราศจากแว่นตาให้ลุกขึ้น แล้วถือโอกาสวางมือแนบไปที่บั้น
เอวของนพเมื่อเดินกลับบ้านพักที่ไม่ไกลนัก
“พี่เดินเองได้ ปล่อยเถอะ”
“มันมืด พี่มองไม่เห็นนี่ ให้ผมพาไปเหอะน่า”
มือที่โอบอยู่ที่เอวไม่ยอมปล่อยแถมยังกดกระชับเป็นการบังคับให้นพต้องเดินเคียงคู่กับโอมจนถึงบ้านพัก
ก่อนที่โอมจะผลักให้นพเข้าไปอาบน้ำก่อน แล้วนักร้องหนุ่มจึงได้เดินถือแว่นสายตาออกมานอกบ้าน
“แว่นอันนี้ผมขอเถอะนะพี่นพ กลับไปกรุงเทพเดี๋ยวจะพาไปตัดแว่นใหม่”
ใบหน้าเปื้อนยิ้มเมื่อเจ้าตัวทรุดลงนั่งยองๆ พลางหยิบหินก้อนใหญ่ขนาดเหมาะมือที่คว้าได้แถวนั้นแล้ว
ประเคนลงไปบนแว่นจนกระจกแตกละเอียด โอมโยนขาแว่นที่เหลือทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนที่จะเดินผิวปาก
กลับเข้าไปในบ้านพัก
“แว่นพี่ล่ะโอม”
นพเอ่ยถามเมื่อโอมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกางเกงขาสั้นตัวเดียว หยดน้ำยังเกาะพราวอยู่ตามแผ่นหลัง
ผมดกดำยังเปียกชื้น มันทำให้นพต้องแอบถอนหายใจยาวลึกเพื่อเก็บอาการที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ถึงแม้สายตาจะสั้นแต่ก็ไม่ได้ถึงกับสั้นมากจนมองไม่เห็นอะไร ยิ่งกับร่างกายที่คุ้นอยู่ในสายตามันยิ่งแจ่ม
ชัดอยู่ในสมอง
“อ้าว ตายห่ะ ผมลืมหยิบมาจากตรงนั้น”
โอมตีหน้าตาย พลางเดินมานั่งหมิ่นอยู่ที่ขอบเตียงใกล้กับนพ
“ขี้เกียจออกไปแล้ว พรุ่งนี้ค่อยไปหาแล้วกันนะ คืนนี้นอนก่อน”
“จะนอนได้ไงวะ ผมยังเปียกอยู่เลยเดี๋ยวก็เป็นหวัดทำงานไม่ได้หรอก”
นพคว้าผ้าผืนเล็กที่ยังวางจับจีบสวยงามอยู่บนเตียงมาคลี่ออกแล้วเลื่อนตัวมาเช็ดผมให้นักร้องหนุ่มที่ต้อง
ดูแลจนแห้ง โอมมองดวงตาคู่สวยที่ปราศจากสิ่งบดบังแล้วหัวใจของเขาเต้นถี่ยิบจนแทบอดใจไม่ไหว
“นอนกันเหอะ ง่วงแล้ว”
โอมเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียง ซุกร่างเข้าไปในผ้าห่มผืนหนา นพค่อยๆ ซุกตัวตามมาอีกฝั่งแล้วจึง
หลับตานิ่ง
“พี่นพ”
“อะไร”
“นอนไม่หลับ”
“ทำไมล่ะ”
“ติดหมอนข้าง ลืมหยิบมาด้วย ขอกอดหน่อยนะ”
ไม่รอคำตอบ ร่างสูงใหญ่ตะแคงตัววูบวาดท่อนแขนมาวางแนบลำตัว ท่อนขาแข็งแรงวางพาดไปบนท่อนขา
ของอีกฝ่ายที่ได้แต่นอนตัวแข็งทื่อเพราะไม่ทันตั้งตัว
“พี่นพ นอนตัวแข็งเชียะ”
“ก็มัน…”
โอมใจเต้นอยู่ในความมืด กลิ่นสบู่ที่ติดอยู่ตามเนื้อตัวของนพ อวลเข้าไปในจมูกมันกระตุ้นความรู้สึกให้ตื่น
ขึ้นมาจนแทบจะห้ามใจไว้ไม่อยู่
“พี่นพ”
“อะไรอีกล่ะ”
“เคยมีแฟนป่ะ”
“เคยสิ”
“คนแรกอ่ะ ตอนอายุเท่าไหร่”
“19”
“โห ช้าจัง ผมมีแฟนคนแรกตอน 14”
“แก่แดด”
“แฟนผู้หญิงเหรอ”
“เออสิวะ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ มีแฟนหรือเปล่า”
“จะมีได้ไง ก็ต้องดูแลไอ้คนแก่แดดอย่างนายอยู่นี่ จะมีเวลาไปหาแฟนที่ไหน”
โอมถอนหายใจแผ่วเบา พลางกระชับอ้อมกอดจนอีกฝ่ายแทบจะหายใจไม่ออก
“ขอบคุณนะพี่นพที่ดูแลผม”
นักร้องหนุ่มดึงอีกฝ่ายให้ตะแคงตัวมาหา สบตาคู่สวยในความมืด
ใบหน้าที่ใกล้กันจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นของอีกฝ่ายที่เป่ารด มันทำให้โอมยั้งใจไม่อยู่ที่จะโน้มใบหน้าเข้า
ไปแล้วประกบปากเข้ากับเรียวปากอุ่น รู้สึกได้ถึงการชะงักงันแล้วถอยหนีของนพ แต่โอมก็เลื่อนมือมา
ประคองวงหน้าให้อยู่นิ่งแล้วขบเม้มเบาๆ ไปตามเรียวปากจนนพเผลอไผล ลิ้นร้อนจึงได้โอกาสสอดเข้าไป
ตวัดเกาะเกี่ยวจนนพผวา โอมรั้งลำตัวเข้ามาใกล้จนแผ่นท้องแนบชิด ท่อนขาเกี่ยวรัดจนอีกฝ่ายกระดิกตัว
แทบไม่ได้
มือที่เตรียมผลักดันร่างหนาออกกลับไม่มีแรงเอาดื้อๆ นพเตลิดไปกับรสจูบของเด็กหนุ่มจนไม่มีแรงห้าม
ปราม เขาปล่อยให้โอมจูบจนพอใจแล้วย้ายที่มาเป็นซอกคอของเขานั่นแหละ ปากถึงได้เป็นอิสระ
“โอม อย่า พี่ไม่ใช่…”
“ให้ผมช่วยพี่นะ”
“แต่มันไม่เหมาะ…”
“ตั้งแต่พี่ดูแลผมมา พี่ยังไม่เคยได้ระบายมันออกเลยใช่ไหม ให้ผมช่วยพี่แทนคำขอบคุณเถอะนะ”
“ตะ …แต่ว่า”
“แค่ภายนอก ผมสัญญา”
โอมไม่รอคำตอบ เขาซุกหน้าลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นแล้วเม้มลงไปเบาๆ มืออุ่นสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวบาง
ของอีกฝ่ายแล้วดึงออกอย่างรวดเร็ว กางเกงเลถูกกระตุกเชือกโอมใช้ปลายเท้าถีบมันออกไปจนพ้นตัว
เหลือแต่กางเกงชั้นในสีขาวสะอาดปิดบังจุดอ่อนไหวที่โอมอยากเห็นเป็นที่สุด
ร่างแกร่งดันให้นพนอนหงายราบ เขาจ้องส่วนที่ดันนูนออกมานอกเนื้อผ้าคอตตอนนุ่มตาวาว พลางก้มหน้า
ลงไปในปากกดลงไปเบาๆ แล้วอ้าปากงับผ่านเนื้อผ้าเพียงแค่นั้น นพก็แอ่นกายรับสะดุ้งเฮือกไปทั้งตัว โอม
ใช้ปลายนิ้วลากไล้ไปตามยางยืดของขอบกางเกงแล้วล้วงลึกลงไปงัดส่วนนั้นขึ้นมาจนพ้นเนื้อผ้า เขาแตะ
ปลายลิ้นที่ส่วนหัวเป็นการทักทาย ปลายนิ้วค่อยๆ ดึงกางเกงให้เลื่อนต่ำผ่านต้นขา เขาม้วนมันลงไปดึงออก
จากขาของนพในที่สุด
โอมยืดตัวขึ้นมองร่างเปลือยตรงหน้าอย่างพึงใจ นพซ่อนรูปกว่าที่เขาคิด สำหรับหนุ่มใหญ่วัย 36ปี แม้จะไม่
มีกล้ามเนื้อเป็นลอนเหมือนเขา แต่นพก็ปราศจากไขมันส่วนเกิน กล้ามเนื้อยังหนั่นแน่น เนียนลื่นน่าสัมผัส
จุดซ่อนเร้นมีขนาดกำลังดี ทรงสวยน่ากลืนกินอยู่ท่ามกลางปุยฝ้ายสีอ่อนบางเบา โอมกลืนน้ำลายในขณะที่
นพหน้าแดงก่ำเมื่อเห็นสายตาโลมเลียคู่นั้น
โอมไม่รอช้าเขาก้มหน้าลงไปใช้ปลายลิ้นแตะวนไปรอบน้องชายของนพ เขาดึงมันกอบกุมไว้ในมือปลายลิ้น
ชื้นแตะลงที่โคนแล้วลากขึ้นไปถึงหัวจนเกือบครบรอบแท่งร้อน นพเกร็งตัวหลับตาแน่น กัดฟันกลั้นเสียง
ครางหน้าเหยเก
นักร้องหนุ่มแทรกตัวไปนั่งอยู่บนขาตัวเองอยู่ระหว่างขาของนพ เขายกสะโพกแน่นจนลอยขึ้นมาแล้ววาง
พาดต้นขาของนพไว้บนบ่าของเขา จุดอ่อนไหวเด้งตัวอยู่ตรงหน้านี้แล้ว โอมช้อนมันขึ้นยกพวงถุงแฝดขึ้น
แล้วใช้ปลายลิ้นแตะลากไปตามรอยแยกจนถึงช่องทางลับ โอมส่งลิ้นเข้าไปเป็นการเปิดทาง
“โอม นายทำอะไร”
นพร้องลั่น ความเสียวซ่านแล่นวูบจนต้องเกร็งท้องน้อยที่ลอยอยู่ในอากาศสะบักสองข้างแทบไม่ติดที่นอน
เมื่อร่างกายแอ่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่ สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อโอมเริ่มใช้ปลายนิ้วสอดเข้าไปในทาง
ลับแทนปลายลิ้น ส่วนปากโอมใช้อีกมือคว้าหมับที่แก่นกายของเขาแล้วส่งมันเข้าไป
“อื้ม อะ อ๊า”
ผู้จัดการหนุ่มกลั้นเสียงไม่อยู่แล้ว เมื่อโอมโจมตีด้วยปากที่รูดเข้าออก ช่องทางก็ถูกปลายนิ้วหมุนวนเป็น
จังหวะรับกับเรียวปากร้อน ท้องน้อยของนพบีบแน่น ก่อนที่ของเหลวที่เก็บไว้เนิ่นนานจะถูกขับออกมาอยู่ใน
ช่องปากที่รอรับ นพอ้าปากหายใจพะงาบๆ ท่อนขาที่วางพาดเหนือบ่านักร้องหนุ่มสั่นเกร็งอย่างควบคุม
ไม่ได้
นพหลับไปแล้วอย่างอ่อนเพลีย ในอ้อมกอดของโอม
นักร้องหนุ่มก้มหน้ามองร่างที่หลับใหลอย่างอดทน
ยังก่อนพี่นพ ยังไม่ใช่แค่นี้
นี่แค่ทักทายให้พี่คุ้นเคย ก่อนที่พี่จะเจอของจริง
เฮ้อ แล้วจะทำอย่างไรกับไอ้มังกรน้อยที่ยังไม่สงบ โอมค่อยๆ ลุกไปปราบมันในห้องน้ำ
คืนพรุ่งนี้ก่อนเถอะ เขาจะให้มันได้ออกรบอย่างแท้จริง
------------------------------------- TBC ---------------------------------
ลงเร็วเกินไปม้ายยยย
จริงๆ แล้ว ว่าจะแต่ง โมกข์กับพัทธ์ ในร้ายซ่อนรักก่อน
แต่พอดีฉากนี้มันพุ่งมาในมโนจนฉุดไม่อยู่จริงๆ
พออ่านได้กันไหมจ๊ะ
โพลล์
หัวข้อ: << X-Theme the series เรื่องนี้มีไว้ X >> (อ่าน 415511 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก