<< X-Theme the series เรื่องนี้มีไว้ X >>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

อ่านเรื่องสั้นทั้งหมดแล้ว โดยรวม คุณชอบเรื่องใดมากที่สุด

ห้องแห่งความลับ
25 (9.5%)
เอาชนะ
35 (13.3%)
รักสุดขั้ว
12 (4.5%)
จุดเยือกแข็ง
23 (8.7%)
องศาเดือด
22 (8.3%)
รักสองเมือง
28 (10.6%)
ผมกำลังจะกลับบ้าน
119 (45.1%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 258

ผู้เขียน หัวข้อ: << X-Theme the series เรื่องนี้มีไว้ X >>  (อ่าน 415461 ครั้ง)

ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6
คุณพี่โดนสะแล้ววว แต่อ่านแล้วเหมือนไม่น่าจะชอบกันได้เลยนะ
แอบสมน้ำหน้าจักร

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
โหย ค้างอ่ะ

มาต่อด่วนๆ  :call:

ออฟไลน์ xeruoh

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 491
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
แหมม ตอนแรกนึกว่าจะพาอารมณ์ร่วม เกิดเป็น 3p กัน
ฮ่าๆๆ แต่แบบนี้ก็โอเค อิอิ
รีบอัพต่อนะค้าาา  :katai2-1:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
ตอนนี้ไม่ชอบจักร

ออฟไลน์ EoBen

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-6
เจ้าชายจักร กับ เจ้าชายสหัสรังสี ไม่คู่กันเองให้รู้แล้วรู้รอดไป เหมาะกันดี อีกคนจับสาวหวังจะข่มขืน อีกคน ตามข่มขื่น คนอื่นถึงในป่า ต่อด้วยห้องในวัง เออดี แล้วก็ไปเอากันเอง

ปล่อย ศศลักษณ์ ไปดีเถอะ

 :katai4: :katai4:


ออฟไลน์ mapreaw

  • เคยคิดว่า "รักแท้มีอยู่จริง"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
มีพระอินทร์ด้วย จะช่วยอุ้มสมไปที่ใดฤาท่านองค์อินทร์ :laugh:

ออฟไลน์ ammchun

  • Don't Worry,Be Happy
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดอีพี่จักร

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
ยังเกลียดจักรเหมือนเดิม กลับไปหาเจ้าชายคนพี่ไป น่าจะมีความสุขดีนะ  ดีออกกกก   :z6:

ออฟไลน์ butter.juliet

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ยังคงมีความคิดว่าเรื่องนี้ไม่ควรเป็น3p ไม่รู้นะ อารมณ์มันไม่ให้ นี่เกลียดทั้งจักรทั้งสหัสรังสีเลย
ไม่3pได้ไหม  :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
 :m16: :m16: :m16: :m16:
จักรรรร
ต้องโดนลงโทษๆๆๆๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Deery

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
จะได้รู้สึก :katai4: สมน้ำหน้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-09-2014 00:36:39 โดย Deery »

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
กีสสสสสสสสสสสสสสสสส  :hao5:
สงสารน้อง ม่ายอาว 3p (สำหรับเรื่องนี้)
หวั่นมาม่าจริงๆ ถึงจะกลับมาดีกัน แต่ก็ต้องเจอกับสหัสรังสีซึ่งเคยกินกันมาก่อนยังไงก็ไว้ใจไม่ได้  :serius2:

ออฟไลน์ Teddysdeath

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
เล่นงานไอ้จักรหนักๆเร้ย :katai5:

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
สงสารเจ้าชายน้องงงงงง

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
ไปกันใหญ่ไหมนั้น

ออฟไลน์ Zelsy

  • เพราะ "รัก" คำเดียวเท่านั้น
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1860
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-2
ยังยืนยันว่า เกลียดจักร คนมักง่าย หลายใจ โลเล ปล่อยศศลักษณ์ไปเถอะ สงสารเค้า

ออฟไลน์ monaligo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 427
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
 :z6: อิพี่จักรสักที ทำอะไรไม่คิดถึงลักษณ์เลย

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
อ้าววว โดนพระอินทร์ ลักน้องศศิไปแร้ว
จะทำไงดีน้ออออ จักร!! คิคิ
 o3 o3 o3

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
อย่า 3P นะพะ งือออออ

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
จักรต้องชดใช้!!!!!!!  :mew4: :mew4: :mew4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Grey Twilight

  • Moderator
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 392
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +171/-17
มาตรวจงานครับ ในฐานะกรรมการตรวจวิชาการฝึกเขียนฉากอัศจรรย์ (555555 ดูกล้ามากนะเลยนะผมเนี่ย)

ก็ เห็นตั้งแต่จั่วช่วงสารบัญแล้วแหละ ว่าเรื่องนี้เขียนเพื่อฝึกแต่งพวกบทอัศจรรย์ ซึ่งเท่าที่ผมดู คนแต่งมีพัฒนาการที่ดีขึ้นนะ เขียนดีขึ้นใช้ได้เลย แล้วอีกอย่างที่ผมสังเกตว่าพัฒนาขึ้น (แต่ไม่รู้ว่าคนเขียนจะรู้รึเปล่า) คือวิธีการผูกเรื่องครับ เรื่องหลังๆดูคนแต่งจะสามารถผูกพล็อตค่อนข้างหลากหลาย ดำเนินเรื่องให้มันน่าสนุกได้มากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเอาเรื่องแรกมาเทียบกับเรื่องสุดท้ายนี่จะเห็นว่าแทบจะหนังคนละม้วน

การเขียนเป็นเรื่องสั้นทีละตอนสองตอน มันจะทำให้เราสามารถบรรยายพล็อตให้จบง่าย เขียนสนุก และเปิดโอกาสให้ได้ฝึกภาษา ฝึกจินตนาการ ซึ่งเป็นการพัฒนาทักษะที่ดี

ทีนี้มาเรื่องฉากอัศจรรย์ ก็คิดว่าไม่มีอะไรตินะ เขียนเรทดี เรื่องที่ธีมสะใจก็สะใจจริงๆ (เช่นมวยปล้ำ) เรทก็เขียนมาหลากหลาย ทั้ง 3P แบบ LLL หรือว่าพระเอกอายุน้อย ส่วนดราม่า อันนี้ไม่ได้อ่านละเอียดมากเพราะเฉยๆกับธีมจีนสมัยใหม่ ส่วนเรื่องรักสองเมือง อันนี้ยังไม่แน่ใจแนว แต่ก่อนที่จักรจะได้กับศศลักษณ์แล้วแฮปปี้เอ็นดิ้ง ขอเอาคืนสักทีเถอะ สหัสรังษีจับกดคืนสักรอบ เอาให้สูสีเสมอกัน ไม่งั้นจะมันจะกระอักกระอ่วนแบบแปลกๆ แถมคนแต่งก็ยังได้ฝึกแต่งแบบใหม่เพิ่มด้วย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-09-2014 17:22:14 โดย Grey Twilight »

ออฟไลน์ boyslover

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-0
 :-[ ดุเด็ด
คนด่ากันใหญ่ ฮ่าๆ แต่เราฟิน  :hao6: จะจบยังไงก็ได้แล้ว ณ ตอนนี้

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
หอบเจ้าชายน้อยไปเจอคู่แท้เถอะ น่าสงสาร

ออฟไลน์ pachth

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-5
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
หนูรับบ่ได๊ ท่านพี่ได้กะท่านจักรซะแล้ว
...โธ่ แล้วจะยังไงต่อไปอ่ะ

ออฟไลน์ Biwty...

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 985
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

ออฟไลน์ ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
เรื่องนี้เป็นอะไรที่ไม่อยากได้ 3P เลยอ่า

อ่านตอนนี้ไม่ชอบจักรเลยทำเจ้าชายน้อยเสียใจ  :z6: :z6:

ออฟไลน์ AMEOOS

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
นืนยันเหมือนกับหลายๆดสียงว่าเรื่องนี้ไม่ควรจะเป็น 3P
สงสารศศลักษณ์อ่ะ เกลียดอิพี่จักรมากมาย ไปตายซ้าาาาาาา!!!!
 :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove

                           รักสองเมือง

                            บทที่ 5


“ศศลักษณ์”

แม้จะตะโกนลั่นและพยายามไขว่คว้า วรกายบอบบางก็ล่องลอยไกลเกินมือเอื้อมจนกระทั่งลับตา

ไปในความมืด จักรธรแข้งขาอ่อนจนต้องทรุดตัวนั่งคุกเข่าคอตกอยู่กลางอุทยาน

เจ้าชายสหัสรังสีที่วิ่งตามมาด้วยอาภรณ์ที่ยังไม่เรียบร้อยดีนักเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ที่เจ้าชายศศลักษณ์

พระอนุชาถูกแรงลมหอบปลิวไปในอากาศทั้งที่อัสสุชลยังนองหน้า ผวาเข้ามาแล้วปล่อยหมัดแน่นๆ ใส่หน้า

จนจักรธรคว่ำไปกับพื้น จากนั้นจึงทรงขึ้นไปคร่อมอยู่บนร่างกำยำแล้วบีบคอจักรธรด้วยหัตถ์ของพระองค์

“ไอ้สารเลว บอกกูมาเรื่องทั้งหมดเป็นยังไง”

จักรธรกัดฟันแน่น เขาไม่อยากให้ศศลักษณ์ต้องมาแปดเปื้อนมลทินไปด้วยคำพูดของเขาซ้ำไปอีก

“ลงทัณฑ์หม่อมฉันเถิด หม่อมฉันมันชั่วเกินกว่าจะทรงอภัย”

“ใช่ มึงน่ะมันชั่ว”

กำปั้นหนักๆ ประเคนลงบนใบหน้าจักรธรอีกหลายหมัดกว่าที่สหัสรังสีจะพอใจ ก่อนที่สหัสรังสีจะนิ่งคิด

“หรือว่า...”

ทรงก้มมองหน้านายทหารคนสนิทอย่างแค้นเคืองเมื่อพอจะเดาเรื่องได้

“อย่าบอกนะว่ามึงลอบเข้าหาศศลักษณ์ ระยำ!”

นึกเป็นห่วงพระอนุชาขึ้นมาจับใจ แม้ว่าพระองค์จะเสียเชิงให้จักรธรเช่นกันแต่จิตใจของพระองค์ก็ยังแกร่ง

พอที่จะรับเรื่องราวน่าอดสูไว้ได้ แต่กับเจ้าชายศศลักษณ์ที่แสนบอบบางเมื่อต้องตกเป็นของชายผู้นี้ แถมยัง

มาเห็นภาพอันน่าอัปยศเมื่อครู่ เจ้าชายน้อยจะร้าวรานเพียงใด

รู้ทั้งรู้ว่าพระอนุชาหลงรักพระองค์แต่ก็ทำได้เพียงวางเฉยเพื่อไม่ให้เจ้าชายน้อยมีความหวังลมๆ แล้งๆ

ทั้งทำตัวเลวทรามเพื่อให้อีกฝ่ายตัดใจ แต่ก็ไม่นึกว่าพระองค์จะทำให้พระอนุชาเสียใจไปกับเรื่องที่ทรง

มีความสัมพันธ์กับจักรธรทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ

คิดแล้วก็แค้นคนที่หน้าตาปูดช้ำใต้ร่างจนแทบจะบีบคอให้ตายคามือ แต่ก็ทำดังประสงค์ไม่ได้เพราะ

เจ้าชายศศลักษณ์คงจะหลงรักคนเลวคนนี้มิใช่น้อย

“ทหาร!”

สุรเสียงตวาดก้องสะท้อนไปทั่วอุทยาน ก่อนที่ทหารวังจะกรูกันเข้ามารายล้อม

“เอาไอ้เดนนรกนี่ไปขังไว้ในคุก”

“ฝ่าบาท”

จักรธรที่กำลังถูกจับกุมมือไพล่หลังเอ่ยคำออกมา

“หม่อมฉันรู้ซึ้งถึงความผิดพลาดอันใหญ่หลวงและพร้อมรับโทษทัณฑ์ทั้งหมด แต่ก่อนหน้านั้นขอให้หม่อม

ฉันได้ติดตามหาเจ้าชายศศลักษณ์กลับคืนพระราชวังอย่างปลอดภัยก่อนเถิดพะย่ะค่ะ”

“ไม่ต้อง”

ตวาดลั่นด้วยโทสะ

“น้องของกู กูตามหาเองได้ เอาตัวมันไป”

ร่างแกร่งของจักรธรถูกฉุดลากไปแล้ว สหัสรังสีได้แต่ยืนทอดเนตรไปทางที่เห็นร่างของอนุชาหายลับไป

“น้องของพี่ พี่จะตามหาน้องให้เจอ ให้น้องมาชำระความแค้นกับไอ้คนเลวด้วยมือของน้องเอง”









จักรธรนั่งพิงกำแพงคุกด้วยร่างกายที่บอบช้ำจากฝีพระหัตถ์ของเจ้าชายสหัสรังสี แม้ว่าจะสามารถต่อกรได้

แต่ก็ทรงปล่อยให้เจ้าชายสหัสรังสีระบายความกริ้วด้วยทรงทราบว่าเรื่องทั้งหมดเกิดจากที่พระองค์ยั้ง

อารมณ์ไว้ไม่อยู่

นึกเป็นห่วงก็แต่เจ้าชายน้อยที่ทั้งบอบบางและอ่อนไหว ป่านฉะนี้จะเป็นเช่นใดกันหนอ

แล้วใครเล่าก่อให้เกิดอาเพศเกิดลมหอบใหญ่พัดพานำเจ้าชายศศลักษณ์หายไปจากพระองค์

ต้องมิใช่ฝีมือคนธรรมดาแน่นอน

คิดแล้วก็ยิ่งทรงกลัดกลุ้มด้วยความเป็นห่วง จนทนที่จะอยู่เฉยมิได้

“หย็องกรอด”

โอษฐ์หนาได้รูปอย่างคนมีอำนาจพึมพำแผ่วเบา ไม่นานนักร่างโครงกระดูกก็โผล่ออกมาจากกำแพงหนา

“ชะ ช่า ทำไมเจ้าชายจักรธรอันเลื่องชื่อจึงได้มาปรากฏกายอยู่ภายในคุกแบบนี้ล่ะพะย่ะค่ะ”

“เดี๋ยวเถอะ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่น”

ทรงปรามเสียงเข้ม

“ช่วยข้าหนีไปจากที่นี่ก่อนเถิด ข้าจะไปตามหาศศลักษณ์”

“เฮ้อ  กำลังทรงกลัดมันก็เลยเกิดเรื่องซะแบบนี้ แล้วจะทรงทำยังไงต่อพะย่ะค่ะหากพบเจ้าชายศศลักษณ์

แล้ว  คนน้องก็ได้เขา ดั๊นนน…ไปปล้ำคนพี่เข้าเสียอีก”

“หย็องกรอด”

“พะย่ะค่ะ”

“ผีเจาะปากมาพูดหรือไง”

“ผีไม่ได้เจาะเพราะเป็นผีอยู่แล้วพะย่ะค่ะ น่า…ไม่กวนแล้วก็ได้ จะให้หม่อมฉันทำอะไรก็แจ้งมาเลยดีกว่า”

“เห็นทหารยามเฝ้าประตูนั่นไหม ไปขโมยกุญแจประตูมาที”

“เรื่องถนัด ไอ้เรื่องงานแบบนี้ขอให้บอกหย็องกรอดเถิด ทรงรอแค่ชั่วอึดใจเท่านั้น”

ร่างโครงกระดูกหายแวบไปในอากาศก่อนที่จะไปโผล่ขึ้นต่อหน้าทหารยามที่กำลังนั่งสัปหงกจนร้องลั่นด้วย

ความตกใจก่อนที่จะล้มตึงหมดสติลงไป หย็องกรอดใช้กระดูกนิ้วเกี่ยวกุญแจแล้วโยนไปให้จักรธรอย่าง

รวดเร็ว

เจ้าชายจักรธรรับกุญแจเหล็กมาแล้วรีบไขที่ช่องกุญแจ ไม่นานนักก็ทรงออกมาประทับอยู่นอกรั้วเหล็กได้

“เร็วเถิดเจ้าชาย ชะรอยเจ้าชายสหัสรังสีจะมาทางนี้แล้ว รีบไปกันเถอะ”

หย็องกรอดรีบเตือน จักรธรจึงรีบเร้นกายหายไปในความมืดก่อนที่สหัสรังสีจะมายืนคว้างอย่างหัวเสีย

“ไอ้จักรหายไปไหน”

กริ้วจนแทบจะกระอักเลือดเมื่อเห็นประตูถูกเปิดออก ทหารยามที่เพิ่งฟื้นหน้าซีดเผือดอยู่ไม่ไกล

น่าจะทรงดูออกก่อนหน้านี้ว่าฝีมือการต่อสู้ของทหารวังคนนี้ดีเกินไป และด้วยรูปร่างหน้าตาก็ดีเกินกว่าที่จะ

เป็นแค่คนธรรมดา สหัสรังสียิ่งเคืองแค้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

รีบนำเหตุการณ์ไปกราบทูลพระบิดาและพระมารดาด้วยรู้ว่าเป็นเหตุด่วนที่เจ้าชายองค์เล็กหายออกไป

จากวัง พระมเหสีรองที่เป็นพระมารดาของเจ้าชายศศลักษณ์นั่งกันแสงเป็นลมไปหลายยก

เจ้าชายสหัสรังสีกราบทูลไปเพียงครึ่งเรื่องว่า พระอนุชากำลังมีความรักทรงลักลอบได้เสียกับทหารของ

พระองค์และมีเรื่องเข้าใจผิดกันจึงได้หนีหายเข้าไปในป่าด้วยความไร้เดียงสากับความรัก สหัสรังสีไม่ได้เล่า

เรื่องที่ตนก็เสียท่าให้เจ้าทหารวังคนนั้นเพราะเพียงเท่านี้ก็ดูว่าพระบิดาและมเหสีทั้งเอกและรองดูจะตก

พระทัยกันเพียงพอแล้ว

“ตอนนี้ไอ้จักรกลับมาหนีไปอีก หม่อมฉันแค้นใจเหลือจะกล่าว”

สหัสรังสีตรัสด้วยพักตร์เครียด

“หม่อมฉันจะไปตามหาน้อง และตามไล่ล่าไอ้จักรมาสำเร็จโทษเสียให้ได้”








กว่าสองสัปดาห์ที่เจ้าชายจักรธรทรงรอนแรมอยู่ในป่ากว้างแต่ก็ไม่พานพบแม้แต่เงาของเจ้าชายศศลักษณ์

ไม่เคยนึกมาก่อนว่าจะห่วงใยใครบางคนได้มากขนาดนี้ ทั้งกังวลทั้งร้อนรุ่มอยู่ในอกเมื่อไม่พบพักตร์งาม

จักรธรเข้าใจแล้วว่าคนที่ทรมานเพราะความรักมันเจ็บปวดแค่ไหน

ปล่อยวรกายจนผ่ายผอมหนวดเคราเขียวครึ้มรกใบหน้า ทรุดโทรมผิดตาเพราะหามีกระจิตกระใจที่จะดูแล

องค์เอง เมื่อมัวแต่คอยตามหาร่างบอบบางที่แทรกเข้ามาอยู่ในดวงหทัย

จนไม่รู้องค์เลยว่าผ่านล่วงเข้าสู่ชายแดนเมืองพาราณสีเกือบจะเข้าเขตเมืองเวสาลีอยู่อีกด้านหนึ่งแล้ว

เมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายป่าเถื่อนไม่มีใครอยากล่วงล้ำ แต่จักรธรเดินทางไปโดยไม่รู้ด้วยความ

ห่วงใยศศลักษณ์

ด้วยสภาพอิดโรยจึงหลบซ่อนตัวไม่ทันเมื่อได้ยินเสียงควบม้าฝูงใหญ่แว่วเข้ามาใกล้ จนฝูงม้าเหล่านั้น

วิ่งมารายล้อมตนไว้โดยรอบ

“พวกเจ้าเป็นใคร”

กัดฟันถามออกไป คนหนึ่งที่ดูท่าทางองอาจกว่าใครแต่งกายด้วยอาภรณ์สีดำรวมทั้งปกปิดหน้าตาด้วย

ผ้าโพกหน้ามองมาทางจักรธรอย่างหยามเหยียด

“มาถึงที่นี่กลับไม่รู้จักเจ้าถิ่น อย่างข้า นับว่าโง่เหลือหลาย”

เสียงห้าวดังก้องอย่างมิหวาดกลัวผู้ใดดังจากร่างที่อยู่บนหลังม้า

“เฮ้ย นี่มึงไม่รู้จักโจรเจ้าป่านามว่าภูผาแห่งไพรดำเลยหรือวะ”

จักรธรนิ่งคิด แม้ว่าเขาจะรอนแรมมาตั้งแต่มิถิลาจนถึงพาราณสี ล่วงมาถึงที่นี่หาได้เคยรู้จักโจรภูผาไม่

“เป็นโจรก็อยู่ส่วนโจร อย่าได้มายุ่งกับข้าเลย”

แม้ร่างกายจะอ่อนระโหยจนแทบทรงตัวไม่อยู่แต่จักรธรรก็ยังดำรงอยู่ในศักดิ์ศรีจนยากที่จะก้มหัวให้ใคร

สภาพอันยะโสก่อให้เกิดโทสะจนโจรภูผาตวาดก้องป่า

“บังอาจนัก ยืนยังไม่ไหวริอ่านกำแหง จัดการมัน”

เสียงฝีเท้าม้าไม่ต่ำกว่าสี่ถึงห้าตัวควบเป็นวงกลมร้อมร่าง จักรธรกัดฟันดึงดาบที่เหน็บข้างตัวออกมาต่อสู้

สุดแรง แต่ถึงแม้จะเก่งกล้าเพียงใดด้วยสภาพร่างกายที่ไม่พร้อมกอปรกับอีกฝ่ายมีมากกว่าด้วยพลกำลัง

ดาบหนึ่งของสมุนโจรจึงฟาดผ่านที่แผ่นหลังจะโลหิตไหลทะลัก

จักรธรยืนนิ่ง ดวงตาเหม่อลอยด้วยสติสัมปชัญญะที่ขาดลง ก่อนที่ร่างสูงจะล้มลงทอดกายไปกับพื้นดิน










ดวงตาคมปรือขึ้นมาช้าๆ เพื่อปรับสภาพรับแสงจ้า  จักรธรยังงงงันกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ร่างสูงยันกายขึ้นนั่ง ดวงตาที่คุ้นแสงแล้วสำรวจโดยรอบจึงรู้ว่าตนกำลังนอนอยู่ในกระโจมเล็กที่สร้างขึ้น

อย่างหยาบๆ

“โอ๊ย”

นิ่วหน้าอย่างเจ็บปวดเมื่อรู้สึกเจ็บที่กลางหลัง จึงได้สำรวจร่างกายตนเองก็พบว่าบาดแผลด้วยปลายดาบ

ถูกพอกทาไว้ด้วยสมุนไพและคาดไว้ด้วยเศษผ้าที่พันสพายแล่งรอบลำตัว จักรธรจึงนึกขึ้นได้ว่าตนเอง

ถูกฟันด้วยฝีมือสมุนโจรก่อนที่สติจะดับวูบลง

ร่างที่ผ่ายผอมจนกล้ามเนื้อแกร่งหดหายค่อยๆ ลุกแล้วเดินออกมานอกกระโจมเพื่อกวาดสายตามองออกไป

เบื้องนอก ภาพที่ปรากฏคือกระโจมไม่น้อยว่าห้าถึงหกหลังกางไว้ไม่ห่างกัน ข้าวของเครื่องใช้หยาบๆ กอง

รวมกันอยู่มุมหนึ่ง กองไฟที่เหลือเพียงเถ้าถ่านตั้งอยู่ตรงกลาง

ที่นี่คือที่ไหน แล้วใครช่วยเขาไว้

หันขวับไปมองด้านข้างของกระโจมที่เขาเพิ่งออกมาเมื่อได้ยินเสียงสวบสาบ จักรธรเผลออุทานออกมาเมื่อ

แผ่นหลังเสียวแปลบไปด้วยแผลที่ยังไม่หายดี

คิ้วเข้มขมวดเป็นวงเมื่อเห็นบุรุษหนุ่มเจ้าของต้นเสียงก้าวออกมาจากมุมนั้น ก่อนที่จะมาหยุดยืนต่อหน้าเขา

จักรธรหัวใจเต้นตึกตักเมื่อสบตาคู่นั้น มันช่างคุ้นเคยอย่างประหลาดแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นชายหนุ่มผู้นี้มา

ก่อนแน่ๆ

ชายหนุ่มตรงหน้าสูงพอๆกับเขา ใบหน้าดูธรรมดาจนแทบไม่มีความเด่นซ้ำยังบึ้งตึงเมื่อสบตา

“เพิ่งฟื้นก็ทำเป็นเก่ง”

เสียงนั่นติดจะค่อนขอด

“เดินไหวแล้วหรือ”

“ที่นี่ที่ไหนแล้วเจ้าเป็นใคร”

ปากที่ออกจะหนาเกินพอดียกยิ้มหยัน

“สมองฟั่นเฟือนหรือไง จึงไม่รู้ว่าที่นี่คือไพรดำเขตการปกครองของโจรป่าภูผาที่มีชื่อเสียง”

จริงสินะ ก่อนที่จะถูกดาบฟันลงมา เจ้าคนที่เป็นหัวหน้าประกาศชื่อให้เขารับรู้

“แล้วเจ้าเป็นใครกันเล่า”

ทำไมดวงตาคู่นั้นจึงมองเขาอย่างตัดพ้อและรันทดเช่นนั้น จักรธรไม่เข้าใจเลย

“ข้าคือคนที่ขอชีวิตและช่วยให้เจ้ารอดตาย ข้าชื่อพนาเป็นน้องชายของเจ้าแห่งโจรภูผาอย่างไรเล่า”









พนายกสำรับอาหารมาให้และนั่งบังคับด้วยสายตาให้เขากินจนหมดก่อนที่จะยกชามบรรจุยาสมุนไพรให้

เขากินตามหลัง เมื่อจักรธรกินจนหมดพนาก็ลุกไปหุงหาอาหารเพิ่มจนกระทั่งบ่ายคล้อยเกือบเย็นเสียงฝีเท้า

ม้าก็ดังขึ้น จนกระทั่งเหล่าบรรดาโจรป่าปรากฏกายขึ้น

ร่างสูงของโจรป่าภูผาที่กระโดดลงจากหลังม้ามองเขาด้วยหางตา จักรธรรู้สึกอับอายกับสายตานั้นเมื่อเขา

พ่ายแพ้จากการต่อสู้แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีคนเยอะกว่า แต่ถึงอย่างไรก็เรียกว่าแพ้

“ถ้าน้องชายของข้าไม่ขอชีวิตไว้ เจ้าคงตายอยู่กลางป่า บัดนี้ชีวิตของเจ้าเป็นของพนา จะเป็นเยี่ยงไร

ก็แล้วแต่พนาเถอะ”

เหล่าโจรป่าหัวเราะเสียงขรมก่อนเดินจากไปทิ้งไว้แต่ความอัปยศให้เขา จักรธรกัดฟันแน่นเมื่อศักดิ์ศรี

ถูกหยาม แต่ยังไม่ทันจะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้นพนาก็เดินมาออกคำสั่ง

“ใกล้จะค่ำเต็มที กลับเข้าไปในกระโจมได้แล้ว ก่อนที่พิษไข้จะกลับมารุมเจ้าอีกครั้ง”






มีต่ออีกนิด.....



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-09-2014 21:42:07 โดย Belove »

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
....ต่อกันอีกหน่อย






จักรธรทรุดตัวลงนั่งกลางกระโจมที่มีผ้าสักหลาดผืนหนาปูไว้เพื่อรองนอน พนาก้าวตามเข้ามาพร้อมผ้า

และน้ำจากกระบอกไม้ไผ่

น้องชายของโจรป่าสบตากับเขาด้วยสิ่งที่จักรธรเดาไม่ออก จนกระทั่งหลบสายตาไปเทน้ำลงกับผ้าและเช็ด

ตัวให้ จักรธรได้แต่นิ่งมองการกระทำนั้นอย่างแปลกใจกับความนุ่มนวล

“ข้าสลบไปกี่วัน”

“สาม”

“เจ้าดูแลข้ามาตลอดเลยหรือ”

“ใช่”

“ขอบใจเจ้ามาก”

ผิวสองสีของพนากลับฉีดสีแดงเรื่ออยู่บนใบหน้าเมื่อวางมือซับผ้ากับแผ่นอก

“เรานอนที่นี่หรือ”

“แล้วคิดว่านอนที่ไหนล่ะ”

“แล้วเจ้าล่ะ”

เลือดแล่นริ้วถึงใบหู ฝ่ามือสากที่กำลังเช็ดตัวกระแทกเข้ากับอกสะเทือนไปถึงบาดแผลด้านหลังจนจักรธร

นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

“นี่คือกระโจมของข้า”

หมายความว่า เขาอาศัยนอนในกระโจมกับชายหนุ่มที่ชื่อพนาถึงสามวันมาแล้ว

เมื่อเงยหน้ามาอีกครั้งจักรธรก็ถึงกับลมหายใจติดขัดเมื่อเห็นใบหน้าของพนาใกล้เข้ามา และใกล้เข้ามา

เรื่อยๆ จักรธรสบตาคู่นั้นอย่างงงงันและไม่สามารถละสายตาไปได้

ดวงตาคู่นี้ช่างมีอิทธิพลหยุดเขาไว้ จักรธรก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยเห็นที่ไหน แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิด

เรื่องนี้ เมื่อเจ้าของดวงตาเลื่อนใบหน้าเข้ามาเรื่อยๆ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดอยู่ตรงปลาย

จมูก ก่อนที่มันจะแนบเข้ามาจนใบหน้าประกบกัน

จักรธรตกใจกับสิ่งที่พนาทำ เขาไม่คาดคิดว่าพนาจะทำอย่างนี้เมื่อปากของเขาถูกแนบชิดและบดเบียด

อย่างร้อนระอุ พยายามที่จะฝืนร่างนั้นไว้ด้วยฝ่ามือแต่เมื่อยืดตัวขึ้นบาดแผลที่ยังปิดไม่สนิทนักก็เพิ่มความ

เจ็บปวดแปลบขึ้นมาจนต้องอ้าปากร้องทำให้ลิ้นชื้นของอีกฝ่ายล่วงล้ำเข้ามาในช่องปากอย่างง่ายดาย

ผ้าที่ถืออยู่ในมือถูกโยนทิ้ง มือสากลูบไล้ไปที่แผ่นอกปลายนิ้วคีบดึงไปที่ยอดอกแข็งเป็นไตของจักรธร

ปลุกเร้าจนหายใจหอบกระเส่าไปพร้อมกัน

“อื้มมม”

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นไปช่องปากที่ยังถูกลุกล้ำเมื่อพนาผลักให้จักรธรหงายราบจนแผ่นหลังที่มีแผล

กระแทกไปกับพื้นแม้จะมีผ้าสักหลาดรองรับอยู่แต่เขาก็ยังระบมไปหมด  จักรธรแทบผงะเมื่อพนาขึ้นคร่อม

อยู่บนร่างของเขา มือสากลูบไล้ไปตามเนื้อตัวก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่กลางลำตัวและกอบกุมปลุกเร้าจนมัน

ตื่นตัว

ปลายลิ้นลากไล้มาที่ลำคอดูดดึงจนจักรธรเสียววาบ ลมหายใจติดขัดไปหมด

“หยุดก่อน พนา เจ้าทำอย่างนี้ทำไม”

จักรธรรีบเอ่ยห้ามเมื่อปากเป็นอิสระ

ดวงตาที่เขายังนึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน บัดนี้กลับมองเขาอย่างเชิญชวนด้วยประกายฉ่ำแดงเรื่อ

“เราอยากเป็นของเจ้า เราอยากให้ตรงนี้…”

พนาโยกจุดกึ่งกลางลำตัวที่พองสู้มือไปมา

“….เข้ามาอยู่ในตัวเราให้หมด”


“ไม่ได้”

จักรธรพยายามใช้มือดันร่างของพนาออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ยิ่งพนากดน้ำหนักลงมาบาดแผลที่กลางหลังก็ยิ่ง

เจ็บปวด

“เราเป็นผู้มีบุญคุณ เราเป็นเจ้าของชีวิต สั่งอะไรก็ต้องทำ”

เสียงเข้มเค้นต่ำ มือสากที่กอบกุมแท่งร้อนชักมือรูดรั้งจนจักรธรแทบขาดใจ




-------------------- TBC ---------------------------



อืมมม ยิ่งแต่งยิ่งสนุกแฮะ

กว่าจะจบสงสัยสิบตอนซะมั้ง 55555





กรีีดดดดด บทนี้แต่งกลอนไม่ทัน ไม่รู้จะเอาไปแทรกตรงไหนด้วยอ่ะ


 :mew2: :mew2:



เข้ามาอ่านความเห็น

แอร้ยยยย อย่าเพิ่งเฟลกันนะคะ

เดาทางคนแต่งไปเรื่อยๆ ก็แล้วกันนะ

เดากันจนแต่งจบเลยน้า Love คนอ่านค่ะ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2014 00:39:48 โดย Belove »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด