หัวข้อ: << X-Theme the series เรื่องนี้มีไว้ X >>

[xeruoh]

อุต๊ะะะะะะ !!
ติดใจมั้ยละ ชิน
ฮ่าๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปป
อ้าปากค้างทำไมหนอออ
 

[BeeRY]

กว่าจะถึง ชินโดนพี่วันกินหมดตัวไม่เหลือ

[kms]

ขอใสๆอีก 5555555

[followme]

 

[❣☾月亮☽❣]

   จะมีจุดพักรถอีกไหมนะ. โอย ใสใสจนถึงที่หมาย

[em1979]

รถพักได้แต่คนนั่งหลังอย่าพักนะ

[poppycake]

ใสใสคร้า ไหวมากกกกกกก ^,.^
อยากรู้ตอนต่อไปจัง อ้าปากค้างอะไรกันนนนร

[yuyie]

กำลังตอนท้าย 

มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ

[mapreaw]

แถวสุดท้ายด้านหลังใช่ไหมคะ ต่อไปขึ้นรถทัวร์คงไม่ได้นอนแล้วล่ะ 

[LoveYoukissme]

มันเริ่ดมากเลยค่า
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 

[Chichi Yuki]

สิบห้าหน้าที โหพี่วันนี่เร่งสุดๆ เลยแฮะ 55+
ว่าแต่ฉากสุดท้ายนี่มีอะไรหรือเปล่า
คนเขียนต่อด่วนค่าาาาา

[Yunatsu]

 
ใสจิงๆด้วยยยยยยยยยยย โอ้ยยยตายยยยย

[sirin_chadada]

บนรถทัวร์เลยเรอะ ฮ่วย   
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[pachth]

ใสอีกกี่ยกก็สู้

[agava1313]

แนวใสชนิดเลือดลมสูบฉีดใช่ใหมคะเนี่ย เพื่อสุขภาพที่ดีของนักอ่านสินะคะ

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

กว่าจะถึงที่หมายชินน้ำใสกันพอดี   

[Snowermyhae]

ไม่ต้องกลับแล้วบ้าน พากันไปสวรรค์กันเถอะค่ะ ฮาาาา

[Dee^daY]

ครึ่งทางแล้ว

[lizzii]

อั้ยยะ ตลอดทางแน่ๆ ชินเอ้ยยย

[SuSaya]

โห ทางปลอดโปร่งเป็นใจให้พี่วันสุดๆ

[Dee^daY]

น่าติดตามไปเรื่อยๆ ..

[monaligo]

ใสมากกกกกกกกกกกกกกกกก

[Belove]

                                                     ผมกำลังจะกลับบ้าน                                                                 

                                                              บทที่ 3


ที่อ้าปากค้างก็เพราะดวงตาที่ก้มลงมองมานั้นแพรวพราวระยิบระยับแข่งกับดวงดาวบนท้องฟ้าที่เห็นผ่าน

กระจกรถ และผมก็อ่านสายตาคู่นั้นออกว่าพี่วันต้องการอะไร


“ตีสี่ครึ่งแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเชียงราย แต่พี่ยังกินชินไม่อิ่มเลย”


เสียงกระซิบชิดใบหูที่ทำให้ผมใจสั่น


“แต่ มันไม่มีจุดพักรถแล้ว”


ผมกระซิบตอบเสียงสั่นเมื่อหน้าท้องมีมือปลาหมึกกำลังลูบไล้ไปมา


“งั้นก็ตรงนี้แหละ”


“ฮะ!  อะไรนะ อุ๊บ”


เสียงถูกดูดทันที พี่วันใช้มือบังคับท้ายทอยให้ผมแหงนหน้ารับปลายลิ้นร้อนๆ เขาบีบขากรรไกรผมให้เปิด

กว้างพลางสอดลิ้นลงมาเกือบถึงลำคอจนผมเกือบสำลัก พี่วันตวัดลิ้นผมให้พลิกเขาลากลิ้นผ่านใต้ลิ้นผม

ไปก่อนเกี่ยวลิ้นของผมกลับอีกที วิธีนี้ของเขาเล่นงานผมจนมึนไปหมด


“โอกาสสุดท้ายแล้วครับชิน นะครับ”


แพ้ทางคำว่านะครับของพี่วัน ปลายเสียงอ่อนหวานเว้าวอนมันทำให้ผมปฏิเสธไม่ออก พี่วันเอื้อมมือปรับ

เบาะให้เอนหลังไปจนสุดทั้งสองเบาะทำให้ที่นั่งของเราทั้งคู่ยิ่งมีพื้นที่ว่าง เขาขยับลุกและดันให้ผมเอนกาย

นอนยาวไปจนถึงเบาะของเขา ก่อนดึงกางเกงของผมลงจนถึงต้นขา พี่วันจับขาข้างหนึ่งของผมพาดสูงไป

บนพนัก อีกข้างเขาหย่อนมันลงให้เท้าผมหยั่งอยู่ที่พื้น ก่อนที่เขาจะปลดกางกางดึงน้องชายใหญ่ยักษ์

ออกมาอวดอีกรอบ


ให้ตายเถอะ น้องชายของพี่วันนี่ไม่รู้จักหลับจักนอนบ้างหรือไงนะ ผมเห็นมันตื่นอยู่ได้ตลอดเวลา

พี่วันยกขามานั่งคร่อมเอวของผมข้างหนึ่งก็วางไว้บนเบาะนั่นแหละ อีกข้างก็ยันอยู่กับพื้นคู่กันกับผม มือ

ใหญ่จัดแจงเลิกเสื้อยืดของผมขึ้นสูงจนโชว์เนื้อหนัง เขามองตุ่มไตบนหน้าอกของผมตาวาวก่อนที่จะก้ม

หน้าลงมา


“อวู้”


ผมบิดตัวแอ่นยกร่างรับริมฝีปากที่ครอบลงมา ปากอุ่นเม้มแล้วดึงก่อนละเลงลิ้นจนเปียกชุ่ม ใน

ขณะเดียวกันช่องทางเบื้องล่างที่ยังมีน้ำรักของเขาหลงเหลืออยู่บางส่วนก็ถูกปลายนิ้วสอดแทรกเปิดทางให้

กว้าง ท่อนเนื้อใหญ่จ่อรออยู่แล้วเมื่อเขางับปากลงที่ลานนมอีกครั้งท่อนเนื้อยักษ์ก็แทงเข้ามาทันที


“อื้อมมมมมม”


ผมต้องใช้มือปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกมา หัวของผมที่เลยเบาะนั่งสอดส่ายสายตามอง

คนบนรถอย่างระแวงว่าจะมีใครตื่นมาเห็นฉากรักเร่าร้อนที่เบาะหลังสุดหรือไม่ เดชะบุญที่ทุกคนยังหลับ

สนิทเมื่อพี่วันดันเอวจนสอดลึกเข้ามาในบั้นท้ายผม

เขาคงรู้ว่าจะทำอะไรรุนแรงไม่ได้เพราะอาจจะเป็นการปลุกคนทั้งรถให้มาดูหนังสด พี่วันเลือกใช้วิธีค่อยๆ

หมุนควงสว่านแทนที่จะซอยเอวเข้าออก แต่วิธีของเขาในตอนนี้กลับยิ่งทำให้ผมโคตรเสียวจนปวดท้องน้อย

เมื่อน้องชายของเขาหมุนวนไปเจอจุดไคลแมกซ์ของผมถี่กว่าเดิมเสียอีก


“พี่วัน พี่วันครับ อา เสียวมาก”


ผมพึมพำแต่ชื่อของเขาอยู่ในปากที่ถูกปิดด้วยมือตัวเอง แขนอีกข้างผมใช้มันคล้องไปรอบคอที่ก้มๆเงยๆอยู่

กับหน้าอกอย่างติดใจ ปลายลิ้นกระดกรัวอยู่ตรงหัวนมมันทำให้ผมแทบขาดใจ สภาพของผมตอนนี้คือชาย

หนุ่มที่ดวงตาหรี่ปรือแอ่นอกให้เขาละเลงปากจนน้ำลายชุ่มพร้อมกับส่ายเอวรับการควงสว่าน ขาที่พาดสูง

หนีบพนักแน่นส่วนข้างที่หย่อนลงพื้นก็เกร็งจนปลายเท้าจิก

พี่วันจับน้องชายของผมให้แนบไปกับหน้าท้อง เขากดเอวลงมาให้ลำตัวของเขาถูไถจนน้องชายของผมร้อน

ระอุ พี่วันเลิกยุ่งกับหน้าอกของผมเขาดึงมือที่ผมใช้ปิดปากตัวเองออกแล้วใช้ปากตัวเองช่วยปิดปากให้ผม

เมื่อเขารู้ว่าร่างกายของผมใกล้จะระเบิดเต็มที ท่อนเนื้อยักษ์กระแทกจุดกระสันภายในของผมซ้ำๆ ย้ำๆ

จุดอ่อนไหวถูกกล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาบดเบียดลงมา ผมพ่นลมหายใจกระชั้นเมื่อท่อนล่างกระตุกแล้ว

ฉีดพรวด คราวนี้มันเหลือแค่น้ำสีขาวจางไหลรินไปตามเนื้อตัว ก็แหงละ พี่วันจัดหนักปลดปล่อยผมไป

หลายรอบจนแทบจะไม่มีอะไรตกค้างแล้ว

พี่วันยังไม่เสร็จ มวยยังไม่ครบยก เมื่อผมปรือตามอง

อึดชิบ

ผมรู้ว่าผมตอดรัดถี่ยิบขนาดไหนแต่พี่วันก็แค่ทำหน้าฟิน แต่เขายังอยู่

ทำตาเชื่อมใส่ผมเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้เอวแล้วช้อนตัวผมขึ้นทั้งที่ตรงนั้นก็ยังค้างคากันอยู่ ร่างแข็งแกร่ง

พลิกตัวกลับไปนั่งอยู่ตรงกลางเบาะคู่จับผมให้นั่งคร่อมอยู่ตรงต้นขาจนจุดเชื่อมยิ่งสอดลึก ผมครางฮือ

ออกมา พี่วันคว้าผ้าห่มยับยู่ยี่ขึ้นมาคลี่ออกแล้วคลุมร่างของผมที่นั่งเป็นลูกลิงอยู่บนตัวที่เต็มไปด้วยมัด

กล้าม

ผมคล้องแขนไปรอบลำคอหนาแล้วเป็นฝ่ายโน้มหน้าไปจูบเขา ผมเองก็ว่าผมจูบเก่งพอตัวนะพี่วันเลยปล่อย

ให้ผมตวัดลิ้นคลุกเคล้าได้ตามใจชอบ ขาสองข้างของผมเกี่ยวไปด้านหลังพี่วัน ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหมุน

สะโพกที่เขายังแทรกลึกอยู่บ้าง พี่วันใช้มือจับที่เอวสองข้างของผมและกดมันลงไปพร้อมกับเด้งเอวตัวเอง

รับอย่างถูกใจ

หมุน กด บด คลึง

คือสิ่งที่ผมทำตอนนี้ รู้สึกถึงเสียงครางลึกอยู่ในลำคอที่ผมยังจูบปากดูดดื่ม ท่อนเนื้อภายในคงเขม็งเกลียว

ระยะสุดท้ายเมื่อเขาขยับเอวสอดลึกเข้ามาจนผมจุก มือสากกอบกุมไอ้น้องชายของผมไว้อีกแล้ว พี่วันทั้ง

ปลุกทั้งปั่น ผมนึกว่าร่างกายผมคงไม่ตอบสนองเพราะมันเสร็จไปหลายยก ที่ไหนได้พอเจอฤทธิ์ฝ่ามือปั่น

จิ้งหรีดของพ่อเจ้าประคุณพี่วัน หน้าท้องผมก็บีบรัดอีกครั้ง

คราวนี้เอวผมก็หมุน เอวเขาก็หมุน มันช่างทำงานประสานกันจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกันไว้ให้

อากาศถ่ายเท ปากของผมครอบไปบนปากของเขา เราดูดปากกันแน่นเพื่อช่วยห้ามเสียงครางของอีกฝ่าย

แล้วผมก็รู้สึกร้อนฉ่าอยู่ภายในหลังจากที่พี่วันกระตุกอยู่ไม่กี่ที ผมขมิบกล้ามเนื้อตามหลังเรียกพิษเขาจน

หมด พี่วันสาวรูดมือที่กำแท่งเนื้อของผมหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีกล้ามเนื้อของผมก็เกร็งค้าง

ผมซบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างหมดแรง เสร็จรอบนี้ของผมไม่เหลืออะไรออกมาอีกแล้ว







เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกที ตรงเส้นขอบฟ้าเริ่มปรากฎแสงเรืองรอง ผมสบตากับพี่วันอีกครั้ง คราวนี้คงยอมสงบ

ลงได้ เขาพรมจูบไปทั่วไปหน้าก่อนจะมาหยุดแตะแผ่วเบาที่กลีบปากของผมอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะยกตัว

ของผมขึ้นจากเอวแกร่ง

ท่อนเนื้อหลุดออกมาเสียงดังฝุบ พี่วันคว้าเป้มาเปิดแล้วสละเสื้อยืดตัวหนึ่งจากกระเป๋าเพื่อมาเช็ดทำความ

สะอาดคราบรักที่ไหลปะปนกันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครเพราะว่ากระดาษทิชชู่นั้นหมดไปตั้งแต่รอบ

ไหนก็ไม่รู้ จนเขามั่นใจว่าไม่มีหลงเหลืออยู่จึงดึงกางเกงกลับคืนมาให้ผม แล้วถึงจะหันไปทำความสะอาด

ตัวเอง

แสงสีส้มอร่ามโผล่พ้นขอบฟ้ามากขึ้น นักธุรกิจเบาะที่เยื้องอยู่ด้านหน้าตื่นจากนิทราขึ้นมาบิดขี้เกียจ หลาย

คนเริ่มปรับเบาะให้ตั้งตรง บางคนก็เดินไปเข้าห้องน้ำด้านล่างของรถ สาวๆ เริ่มหยิบหวีหยิบแป้งขึ้นมาเสริม

สวย ในขณะที่ผมได้แต่เอียงหัวซบอยู่ตรงหัวไหล่ของพี่วัน

ใกล้จะหกโมงเช้า ผมมองไปนอกหน้าต่างที่แสงสว่างของรุ่งอรุณกำลังขับไล่ความมืดมิดออกไป ผมยิ้ม

ให้กับฝูงนกที่พากันโผผินอยู่กลางอากาศ แสงสีส้มนวลตาของวันใหม่มันช่างเหมือนกับความรู้สึกของผม

วันนี้ที่มันช่างสดใส

แปลกนะ ก่อนขึ้นรถทัวร์คันนี้ในสายตาของผมอะไรมันก็ดูหม่นๆ เหมือนกำลังดูหนังฟิล์มนัวร์ แต่เวลาผ่าน

ไปเพียงแค่ข้ามคืนเมื่อใกล้จะถึงบ้านในตอนนี้ทุกอย่างกลับดูสวยงามแม้กระทั่งจุดเปื้อนเล็กๆจากรอยฝุ่นที่

กระจกรถผมยังคิดว่ามันงดงามราวกับภาพวาด

เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมรีบดึงมันออกมารับ


“ครับแม่ ใกล้จะถึงแล้วครับ หือ แม่มาถึงเร็วจัง คร้าบสุดสวยเดี๋ยวเจอกัน”


ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์ แม่โทรมาบอกว่าตอนนี้มารอผมอยู่ที่สถานีขนส่งแล้ว แม่ผมก็งี้แหละคิดไวทำไวมาไว

ไปไวประสาสาวแกร่งที่ต้องทำงานคนเดียวหลังจากพ่อของผมเสียชีวิตไปจากอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน

มือข้างขวาของผมถูกมือข้างซ้ายของพี่วันค่อยๆ สอดนิ้วเข้ามา นิ้วทั้งห้าของเราประสานกันแน่นระหว่างกัน

ผมขยับนั่งตัวตรงกับเบาะของตัวเอง

บ้านเรือนเริ่มหนาตาเมื่อรถขับเข้ามาถึงเขตตัวเมือง พี่วันโน้มตัวมาจูบเบาๆ ที่ขมับ


“ใกล้จะถึงเชียงรายแล้วนะ ชินจะกลับบ้านยังไงพี่ไปส่งบ้านไหม”


“แม่มารับครับ รออยู่ที่ขนส่งแล้ว”


“บ้านอยู่ไหน พี่ไปเยี่ยมบ้างได้ไหม”


“บ้านของผมอยู่ในป่าในดอย ไม่มีแสงสีพี่จะไปได้เหรอ ไกลนะ”


“ไม่มีที่ไหนไกลหรอกถ้าเราคิดถึงกัน”


อื้อหือ

ถ้าส่องกระจกได้ผมคงเห็นตัวเองหน้าแดง


“ขอเบอร์โทรหน่อยสิ”


พี่วันรุกต่อ


“จะโทรทำไม ขายตรงไม่เอานะ”


ผมแกล้งห่อปากแล้วส่ายหน้าจนพี่วันต้องดึงจมูกผมอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วหัวเราะเบาๆ กับความทะเล้นของ

ผม


“พี่จะโทรไปหาชินแล้วบอกว่า มีเวลาให้พี่สักสิบห้านาทีไหมครับ”


เขาก้มมากระซิบที่หูผม


“สิบห้านาทีพี่ก็ทำให้ชินมีความสุขได้”


“พี่วัน ทะลึ่งว่ะ”


ผมยกแขนอีกข้างที่ไม่ได้ถูกเกาะกุมขึ้นมาทำท่าจะชก พี่วันยกมือรับ คราวนี้ก็เลยถูกจับไว้ทั้งสองมือผมนั่ง

หน้ามุ่ยเพราะหมดอิสรภาพ


“ขอโทษครับชิน พี่จะโทรไปสานสัมพันธ์ของเราต่างหาก”


“พี่ว่าความสัมพันธ์ของเรามันน่าสานหรือครับ พี่ไม่คิดว่าผมเป็นคนไม่ดีที่ยอมพี่ง่ายๆหรือ”


“แล้วชินคิดว่าความสัมพันธ์ของเราไม่น่าสานต่อหรือครับ ในเมื่อเรา “เข้า” กันได้ดีขนาดนี้”


ดวงตาพราวนั่นทำให้ผมต้องหลบตาเพราะเขินจัด


“ไม่รู้ล่ะ พี่จะจีบชินอย่างจริงจังแล้ว บอกเบอร์โทรพี่มาเร็วๆ”


ผมบอกเบอร์สิบหลักออกไปพี่วันทำตาแป๋วตั้งใจฟัง ผมเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย


“พี่วันไม่จด ไม่เมมเบอร์ของผมเหรอ แล้วจะโทรหาได้ไง”


มุมปากหยักยกยิ้มจนหน้าคร้ามแดดดูสว่างไสว


“พี่จำได้ครับ ถ้าเป็นข้อมูลของคนที่สำคัญสำหรับเรา บอกแค่รอบเดียวมันก็บันทึกอยู่ในใจแล้ว”


โห พี่วัน


“สุดยอดเลยพี่ ขอยืมมุกนี้ไปจีบสาวหน่อยนะ”

“ไม่ได้ครับ ชินจีบใครไม่ได้อีกแล้ว เพราะชินเป็นแฟนพี่”


เขาตีขลุมทำหน้าซื่อ ทั้งที่ผมเห็นว่าเขายิ้มอยู่ในดวงตาเรียวคู่นั้น




รถทัวร์เลี้ยวเข้าที่จอดรถตามกำหนดคือเจ็ดโมงเช้า ผู้โดยสารทยอยกันเดินลงจากรถ พี่วันดึงมือให้ผมลุก

เป็นคนสุดท้าย เขารอจนคนลงหมดรถก็หันหน้ามาโขมยจูบที่ปากผมอีกครั้ง ก่อนที่เราจะเดินลงไปที่ชาน

ชาลา

เราสองคนยืนเผชิญหน้า สบตาซึ่งกัน  ดวงตาคู่นั้นที่มองมาทอประกายอบอุ่นจนผมสู้ไม่ได้ต้องก้มหน้ามอง

ไปที่แผ่นอกกำยำ จนได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้น


“ชิน ชินเขต”


ผมหันขวับไปมองพลางยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยังงดงามสมวัยในชุดทะมัดทะแมงกึ่งเดิน

กึ่งวิ่งมาทางผมก่อนที่เราจะโผเข้ากอดกัน


“แม่”


ผมหอมแก้มแม่ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้กอดแม่อย่างนี้ แม่ยกมือประคองหน้าและดึงผมไปหอมแก้มบ้าง


“คิดเติงหาขนาดลูกแม่”


เราคงจะกอดกันต่อถ้าผมจะไม่นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกคนที่มองผมอยู่ ผมจึงคลายกอดกับแม่


“แม่ เอ่อ นี่พี่วัน เขานั่งรถทัวร์ติดกับชิน”


ผมแนะนำตัวอย่างตะกุกตะกักเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครด้วยซ้ำ พี่วันยิ้มหล่อ เขารีบยกมือไหว้แม่

แต่ก่อนที่เขาจะพูดต่อก็มีผู้ชายคนหนึ่งตัดผมเกรียนใส่เสื้อสีเขียวขี้ม้าเดินตรงมาหาและยืนตรงทำความ

เคารพเขา พี่วันพยักหน้ารับพลางส่งสัมภาระซึ่งก็มีเป้บางๆ ใบเดียวให้ผู้ชายคนนั้นเดินกลับไปรอที่รถยนต์

คันหนึ่ง


“สวัสดีครับคุณแม่ ผม พันตรีวันรบ พิชิตภัย ประจำการอยู่ที่หน่วยรบพิเศษค่ายเม็งรายครับ”


สุดๆ ไปเลยครับพี่วัน


ผมยืนอึ้งเมื่อได้รู้จักพี่วันอย่างเป็นทางการ  แม่ยิ้มกว้างพลางคุยอย่างคนอัธยาศัยดี


“อุ๊ย สวัสดีค่ะผู้พัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ นี่แม่เป็นแม่ของชินเขตค่ะ เราสองคนแม่ลูกมีรีสอร์ทเล็กๆ อยู่ที่


ภูชี้ฟ้า ถ้าจะไปเที่ยวอย่าลืมนึกถึงนะคะ”


แล้วแม่ก็ส่งนามบัตรให้เขา พี่วันรีบรับด้วยใบหน้ายินดี


“ไม่ลืมครับ อาจจะไปเร็วๆนี้แหละครับ”


แม่คุยกับพันตรีวันรบอีกครู่ใหญ่จนผมนึกค่อนในใจที่กลายเป็นคนหมดความหมาย จนกระทั่งแม่เห็นว่าคุย

กันนานแล้วเลยกล่าวจบการสนทนา เขายกมือไหว้แม่


“แม่ไปรอที่รถนะลูก”


แม่เดินไปแล้ว ผมเงยหน้าสบตาคู่นั้นอีกครั้ง พี่วันวางมือบนหัวของผมแล้วโยกเบาๆ ก่อนที่เราจะหันหลัง

แล้วเดินจากกัน

ไม่ต้องมีคำลาเพราะเราต่างรู้ว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ผมเดินไปขึ้นรถกระบะโฟร์วีลคันใหญ่

ที่แม่ติดเครื่องรอแล้วด้วยรอยยิ้ม แม่เหยียบคันเร่งพาผมกลับบ้าน

ไม่นานนัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เบอร์ที่ผมไม่เคยเมมไว้โชว์อยู่ที่หน้าจอ

ผมรู้ว่าใครโทรมา

กลับบ้านครั้งนี้มีอะไรดีกว่าที่คาดไว้เยอะเลย หรือคุณว่าไงครับ




------------------------------------------------------ The End -------------------------------------------------

นี่ใสๆ จนจบเรื่องเลยนะ

หรือคนอ่านว่าไง



คริคริ

 







ประกาศจากผู้แต่ง

ขอปิดฉากซีรี่ส์เรื่องนี้แต่เพียงเท่านี้นะคะ
เนื่องจากผู้แต่งมีไอเดียแต่งซีรี่ส์เรื่องใหม่ในแนวที่ดาร์คกว่านี้หน่อย
หากเห็นชื่อผู้แต่งแล้วใครที่ถูกใจสำนวนกันก็อย่าลืมแวะอ่านบ้างนะ
และต่อไปในอนาคตอาจมีซีรี่ส์นี้ใน Seasons ที่ 2 ก็ได้ค่ะ

ขอบพระคุณคนอ่านที่เป็นกำลังใจทั้งเม้นท์และกดเป็ดฝากนิยายเรื่องยาว

เพลิงพ่าย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0

Only Love is Real ให้รักนำทาง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41771.0

ด้วยนะคะอาจจะไม่ mass ไม่ดังมากนัก แต่ผู้แต่งตั้งใจมาก

สุดท้ายนี้ ก็ขอบคุณจริงๆค่ะ
ป.ล. อ่านแล้วตอบโพลเป็นแรงใจให้บ้างนะคะ




ช่วยตอบโพลเรื่องรวมเล่มด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

http://goo.gl/forms/8jWNYfZEEc

[❣☾月亮☽❣]

  เลิศมากค่ะท่าน
ใสๆจริงด้วย น้องชินน่ะน้ำใสเรย 15นาทีก็พอ เชื่อจริงๆค่ะ 

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ จะติดตามผลงานอื่นๆต่อไป 
กดโหวตให้ใหม่แล้วค่ะ

[anntonies]

อ่านจบขอจองรถทัวร์แปบนะ

[Teddysdeath]

ติดตามเพลิงพ่ายอยู่ค่ะ รอวันพี่เด่วกลับไปเจอน้อง

[mapreaw]

ใสตั้งแต่ต้นจนจบเลย 

ขอบคุณสำหรับนิยายยสนุกๆนะคะ ติดตามเรื่องอื่นต่อค่ะ

[bulldog17]

สงสัยถ้าได้นั่งรถทัวร์ตอนกลางคืนไม่ควรนอนสินะ
เดี๋ยวจะพลาดฉากเด็ด #ตั้งกล้อง#ล้อเล่น555

[Zelsy]

ใสๆตรงท้ายเรื่อง ฮาาาา

[BeeRY]

ซีรีส์จบแล้ว พร้อมกับความฟินบนรถทัวร์ ขอบคุณค่ะ