ตอน ยากรักสุดหยั่งถึง
พิเศษ 1 ___
“ฮัลโหล” รงคเพทในชุดนอนลายขวางสีเรียบ กระซิบกับโทรศัทพ์หน้าห้องนอน
“โหลๆ ไอ้เรียง กระซิบไมวะ”
“ต้นตองนอนแล้ว มึงมีไร” มือหนาพยายามป้องเสียงกับโทรศัทพ์ให้เบาที่สุด ไอ้กาวเพื่อนรักโทรมาทีไร ไม่ต้องเดา ชวนกันไปทำความดีตลอด
“ไอ้สัด พึ่งสามทุ่ม นี่มึงแข่งนอนเช้าเอาถ้วยโอลิมปิกรึไง”
“กูนอนสามทุ่มมาหลายเดือนละไอ้กาวมึงก็รู้ จะชวนกูออกไปไหนอีก กูบอกแล้วกูไม่ไป”
“แต่คราวนี้มึงต้องไปไอ้เรียง มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับผัวมึงนะ” ไม่เคยบอกมันหรอกว่าใครเป็นผัวใครเป็นเมีย พวกมันเดาเอาเองกันทั้งนั้น
“เรื่องไรวะ มึงรีบพูดมาเลย” พอได้ยินว่าเป็นเรื่องของสุดที่รักที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในห้อง หูตาลุกวาว ต่อมอยากรู้อยากเห็นกระเพื้อมทันที
“กูก็พึ่งรู้ เรื่องมันลับมาก กูบอกมึงทางนี้ไม่ได้ว่ะ มึงต้องออกมาฟังเอง”
“ไอ้เฮียยย กูไปไม่ได้ ตองนอนแล้ว”
“ก็ปล่อยไอ้ตองนอนไปสิวะ มึงแอบออกมาแปปเดียวไม่ตายหรอก”
“…….”
“หรือมึงไม่อยากรู้”
“อยากรู้สิวะ!!” เผลอพูดเสียงดังไป ต้องรีบเอามือปิดปาก
“งั้นออกมาเลยเพื่อน กูอยู่ตรงนี้ที่เดิม”
“เออๆ กูจะหาทาง ขอเวลากูครึ่งชั่วโมง”
และแล้วปฏิบัติการหนีเมียออกไปเที่ยว เอ้ย! ออกไปหาเพื่อนก็เริ่มต้นขึ้น ตีนผีย่องเข้าห้องนอน มองหน้าคนรักที่กำลังหลับอย่างเป็นสุขบนเตียง แล้วเริ่มเกิดความรู้สึกผิด ตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับตารกาที่นี่ รงคเพทก็แทบไม่ได้ออกไปเที่ยวกับเดอะแก๊งค์ยามค่ำคืนเลย ยิ่งช่วงหลังๆ ตารกาโหมอ่านหนังสือหนัก สามทุ่มเข้านอน ตื่นมาอีกทีตี 4 เรื่องจะได้แตะต้องอะไรนั่น ไม่มีมาหลายสัปดาห์แล้ว
ไม่รู้ว่าไอ้กาวมันพูดจริงหรือหาข้ออ้าง แต่มันก็น่าเงียบเหงาจริงๆ ขอออกไปหาเพื่อนสักนิด แล้วจะรีบกลับเข้ามาให้ทันตี 4 นะครับที่รัก
จัดการแง้มตู้เสื้อผ้าอย่างเบามือที่สุด ใส่เสื้อแสนดูดี ที่ไม่ได้ใส่มานานมาก แต่งตัวในความมืดอย่างลวกๆ ค่อยๆล้วงกุญแจไอ้แก่ออกจากลิ้นชักข้างหัวเตียงอย่างเบามือที่สุด
มิชชัน คอมพลีทททท !!
ไอ้โจรหนีออกจากคอนโดได้สำเร็จด้วยไอ้แก่สนิทเขลอะ ขี่รถมาหาไอ้กาว ในใจก็รู้สึกผิดต่อคนที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องอยู่ตลอดทาง ไม่ใช่เพราะใครเลย ตัวเองทั้งนั้นที่เป็นคนผูกตัวเองไว้ ทำให้ไม่ได้ออกไปไหน ความจริงตารกาก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้เที่ยวกลางคืน แต่เพราะตัวเองนั่นแหล่ะ ไม่ยอมให้ตารกาออกเที่ยว และทำข้อตกลงเอาไว้ ว่าจะไม่เที่ยวด้วย
“จะให้ไปได้ไงวะ แค่เดินลงคอนโดคนแทบเดินตามเข้าห้องมาละ” มันเป็นเรื่องจริงที่ปฎิเสธลำบาก ว่าคนรักของเขาดูดีเข้าขั้นมาก ทั้งหญิงและชายต่างตั้งความหวังที่จะได้เป็นเจ้าของ ฮึ แต่หวังไปก่อนแล้วกัน เจ้าของหน่ะมีแล้วโว๊ย
ตุแลง ตุแลง มาถึงที่ประจำของไอ้กาวมัน ไม่ต้องมีการตรวจบัตรใดๆ พนักงานจำหน้าได้ดี เดินขึ้นโพเดียมมา เจอกับเพื่อนกาวนั่งลำพังกับน้องแก้ว…แก้วเหล้าสีอำพัน ดูท่าแล้วน่าจะกำลังเริ่มเมา
“กว่าจะมาได้นะมึง ผัวอนุญาตแล้วเหรอ”
“กูไม่ได้บอก” ถามซะเพื่อนอึ้ง สงสัยมันจะเริ่มเมาแล้วจริงๆ
“มาๆนั่งกับกูก่อน” ไอ้กาวกดไหล่เพื่อนให้นั่งลงแล้วสั่งของมึนเมาให้
“ไอ้กาว กูไม่แดก” แม้จะกลืนน้ำลายลงคอแล้วก็ตาม แต่ไม่อยากมีปัญหากับตารกา เพราะตกลงกันไว้แล้ว
“แดกกับกูหน่อยดิวะ !! มาถึงนี่แล้ว เห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ไหมเนี่ย” ไปแล้วไอ้กาว ถ้าไม่ดื่มกับมัน คาดว่าคงไม่ได้กลับไปหาเมียในร่างคน
“ไอ้กาว แล้วหัวหน้าอ่ะ” ปกติต้องเห็นไม่ห่างตาไอ้กาวมัน แล้วนี่โอมหายไปไหนวะ
“ไปต่างจังหวัด”
“กูว่าละ อะไรวะ มึงห่วงเขาขนาดนั้นแม่งไม่ตามไปด้วยล่ะ” คำบอกเล่าของไอ้กาวมันเหมือนคนกำลังเครียดแค้นอะไรสักอย่าง ดูดุแปลกๆ
“เขาไม่ให้กูไป ให้กูเฝ้าร้านให้”
“เหอะๆ ก็ดีนี่หว่า ทำตัวเป็นประโยชน์บ้างมึงอ่ะ”
“กูก็อยากเป็นประโยชน์นะไอ้เรียง แต่นี่เล่นไปเป็นอาทิตย์ๆ กูจะเป็นบ้าอยู่แล้ว” น้ำเสียงอย่างกับคนจะร้องไห้ นี่มันคงคิดถึงมาก
“มึงเลยล่อลวงกูออกมาอยู่เป็นเพื่อนว่างั้น เห่ยๆ กูไม่โสดแล้วนะโว๊ย ไปชวนไอ้ยีนโน่น”
คำพูดของรงคเพทแปลกอะไรหรือ ทำไมไอ้กาวมันได้ยินแล้วถึงเริกคิ้วขึ้นอย่างนั้น
“เหอะ เรื่องเพื่อนมึงนั่นแหล่ะที่กูอยากเล่า”
“ทำไมวะ ไหนว่ามีเรื่องของตอง”
“เออ ก็เรื่องของไอ้ตองกับไอ้ยีนนั่นแหล่ะ”
“อะไรวะ..” ไม่ได้อยากกลับมาเป็นคนคิดมาก แต่พอเป็นเรื่องของคนชื่อนี้ทีไร เรื่องราวที่พอเป็นไปได้กับเหตุการณ์ สามพันแปดร้อยสิบห้าเรื่องก็พุ่งเข้าสมองทันที
“ไอ้กาววว เรื่องอะไร มัวแต่มองอะไรของมึง ไอเหี้ยยย!!” หันไปตามสายตามันก็เจอเข้ากับ หนุ่มน้อยคนหนึ่ง กำลังมองขึ้นมาตรงที่เขานั่ง รู้ทันทีว่าไอ้กาวเสียหลักเข้าให้แล้ว
“น้อง…ไปเชิญเขาขึ้นมาหน่อย บอกผมเชิญ” กวักมือเรียกเด็กแถวนั้น
“ไอ้กาวว ทำอะไรของมึงวะ ไหนว่ารักหัวหน้าไง ทำงี้ไม” รงคเพทสมาชิกชมรมคนรักเมียไม่เข้าใจกับพฤติกรรมแปลกๆของเพื่อน ไอ้กาวมันรักหัวหน้ามากแค่ไหน หวงมากแค่ไหน ใครๆก็รู้ดี
“มึงเงียบไปเลยไอ้เรียง กูไม่ได้เจอโอมมาเป็นอาทิตย์ ให้อยู่เฉยๆต่อ กูคงตายก่อนได้เจอแน่ๆ”
ข้ออ้างบาดจิต นี่แค่อาทิตย์เดียวที่ไม่ได้เจอ แต่นี่เขาหล่ะ นอนข้างๆแท้ๆนานกว่าหนึ่งอาทิตย์ของไอ้กาวอีก แต่ไม่ได้แตะอะไรเลย ความรู้สึกแม่งแย่ไม่ต่างกัน
“คุณกาวครับ เขาไม่ขึ้นมาแต่เชิญคุณลงไปครับ” นั่นแหน่ะ มีลีลาให้ท้าทาย ไอ้กาวที่กำลังเมาไม่ท้อต่อคำท้า ลากเพื่อนหน้าโจรลงไปด้วย ย่างเยื้องไปยังโต๊ะหนุ่มน้อยหน้าใสเมื่อครู่
‘อาเหื้ออ…’ น่ารักจริงด้วย เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาน่ารักไม่ต่างจากน้องชายของรงคเพทเลย เมื่อเห็นปุบความรู้สึกเอ็นดูที่มีต่อน้องชายจึงเกิดขึ้นทันที เผลอจ้องนานไปหน่อย ไม่รู้เพราะอะไรถึงละสายตาไม่ได้ จ้องจนทั้งโต๊ะหันมามอง คนเอาแต่จ้องก็ยังไม่รู้สึกตัว โดนศอกไอ้เพื่อนกาวกระแทกทีนึงจิตจึงกลับสู่ที่เดิม
ยืนทำความรู้จักกันอยู่สักพัก รงคเพทก็ยังคงไม่ยอมละสายตา เหลือบแลไปหาตลอดเวลา ส่วนคนถูกมองก็มองตอบบ้างมองไปทางอื่นบ้าง ไม่รู้ทำไมจริงๆ ถึงถูกชะตามากมายขนาดนี้ ปกติก็ไม่ได้เจอใครแล้วสปาร์คได้เลยแบบนี้บ่อยๆ
ทำความรู้จักกันอยู่สักพัก ทั้งโต๊ะมีแต่หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักทั้งนั้น คาดว่าคงเรียนมัธยมกัน เวลาผ่านไปคนที่บอกว่าไม่ดื่มๆ กลับถูกจับกรอกปากอย่างง่ายดาย ด้วยคำพูดแสนหวานของหนุ่มน้อยที่ยืนข้างๆ ยิ่งดึกระยะห่างระหว่างทั้งคู่ยิ่งลดลงเรื่อยๆ มารู้สึกตัวอีกทีหนุ่มน้อยหน้าใสก็มาซบและขยับตัวตามเพลงบนอกหนาซะแล้ว
ความรู้สึกผิดเข้าจู่โจม ….จึก! จึก! จึก!!!
มือหนาดันคนซบออก เห็นใบหน้าใสๆกำลังเคลิ้มด้วยฤทธิ์เหล้า….. อ๋อยยย >///< น่ารัก มือไม้สมาชิกชมรมสั่นระรัว ใจมันให้ผลักออกแต่มือมันไม่ยอมผลัก ทำไงดี ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไม่ได้เกินเลยอะไรอยู่แล้ว
ขณะที่สมาชิกชมรมหน้าโจรกำลังเคลิ้มไปกับเพลงและคนตัวนิ่มที่โอบคอไว้ หางตาก็สาดไปเห็นหลังใครบางคน ไม่รู้ว่าเป็นใคร สติเริ่มมึนงง แต่คุ้นมาก เหมือนเคยเห็นที่ไหน…สักแห่ง
เสื้อตัวนั้นทำไมรู้สึกคุ้น เหมือนเคย…ใส่
“!!!!” เห้ยยย เสื้อเหมือนของเขาเลยนี่หว่า เสื้อสีแดงลายดอกคล้ายอาเสี่ย ใครวะกล้าใส่เสื้อรุ่นลิมิเตทเหมือนเขามาได้ ชักอยากเห็นหน้า
“ไปไหนครับ”
“เดี๋ยวพี่มา” ลุกไปแล้ว เสื้ออาเสี่ย ไปห้องน้ำหรือ?
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
“ตองง !!” ยืนมองเจ้าของชื่อผ่านทางกระจกเงาในห้องน้ำ
“……” เจ้าของชื่อมองหน้าคนเรียกผ่านกระจกและยิ้มบางๆให้เท่านั้นก่อนก้มลงล้างมือ
“ตองมาได้ไง” สมาชิกชมรมใจเต้นกระหน่ำ ความลุ่มหลงมึนเมาเมื่อครู่อยู่ๆก็หายไปปริดทิ้ง ความกลัวแทรกซึมเข้าแทนที่ กลัวคนๆนี้โกรธ กลัวเข้าใจผิด หลากหลายอารมณ์เกิดขึ้นพร้อมกัน
“…….” ยังคงไม่มีคำตอบกลับมา
“เรียงขอโทษ กลับบ้านกัน”
“จึ!” เสียงบ่งบอกว่ารำคาญสุดขีดพร้อมสะบัดแขนที่ถูกจับเบาๆเมื่อครู่ทิ้ง ทำเอาใจสมาชิกชมรมตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“ตอง!!” อารมณ์โมโหเริ่มมาแทนที่ ใครอนุญาตให้ออกมาทั้งแบบนี้ ลืมไปสนิทแล้วว่าตัวเองออกมาก่อน จับแขนนั่นอีกครั้งแรงๆ ก็ถูกดึงออก แต่ไอ้โจรใช่ว่าจะยอมปล่อยง่ายๆ
“ขอโทษครับ คืนนี้มีคนเหมาชั่วโมงผมหมดแล้ว มาใหม่พรุ่งนี้นะครับ” รงคเพทอึ้ง นี่ตารกาเล่นอะไรกันแน่ โจรห้าร้อยไม่ยอมปล่อยแขน ศอกหนักๆจากสุดที่รักจึงประเคนให้เต็มท้อง เมื่อหลุดมาได้ตารกาเดินออกมา โดยมีคนกุมท้องที่ตั้งหลักได้เดินตามออกมาติดๆ ช้าไปนิดหน่อย ตารกาของเขาบัดนี้อยู่ในอ้อมกอดของ…ไอ้หน้าปลวกที่ไหนไม่รู้ ซึ่งจริงๆแล้วหน้าปลวกของรงคเพทนั้น ดูดีกว่าหน้าโจรของเขาไปมากโข
“ตอง!!” เดินไปดึงคนกำลังนั่งในอ้อมกอดไอ้หน้าปลวกให้ลุกขึ้น แต่กลับถูกนักเพาะกายหน้าปลวกตัวอย่างตึกผลักออก
“อย่ามายุ่ง นี่เด็กกู!” โอยยย หน้าตามันหน้ากลัวจริงๆ รงคเพทหน้าโจรยอมแพ้ มันจะฆ่าเอาไหมเนี่ย มันพกมีดมาป่าววะ หรือมันพกปืน หรือมันมีบอร์ดิการ์ด คิดหนักแล้วสิสมอง แต่ไม่ได้! ขืนปล่อยไว้แบบนี้สุดที่รักเขาต้องได้ออกไปกับมันแน่ๆ
“เท่าไหร่…”
“อะไรของมึง”
“มึงให้เท่าไหร่”
“เสือก! เรื่องของกู”
“มันให้เท่าไหร่ตอง” ถามไอ้หน้าโหดนี่ไม่รู้เรื่อง หันไปถามสุดที่รักก็ได้
“ห้าหมื่น ^^”
O[]O หะ หะ ห้าหมื่นน T___________________________T
“ได้! มึงรออยู่นี่…เดี๋ยวเรียงมานะตอง” ชี้หน้าบอกไอ้โหดกล้ามโตไป
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
“โอยยย ห้าหมื่น ห้าหมื่น จะไปหาจากไหนได้ตอนนี้วะเนี่ยย T___T” วิ่งออกจากผับมาควบไอ้แก่ ขี่ออกไปอย่างไม่รู้จุดหมาย จะไปไหนดี ไม่อยากรบกวนที่บ้าน ลองไปดูเงินในบัญชีก่อนแล้วกัน
“- ___ -” ขอดูยอดเงินคงเหลือ …….’77 บาท’ ตัวเลขที่แสดงอยู่บนจอตู้กดเงินทำให้รงคเพทอยากจะร้องดางง ดางงง ตารกาพึ่งยืมไปสามหมื่นซะด้วย แล้วทีนี้จะเอาที่ไหนไปให้ไอ้โหดวะ …ไอ้ยีนๆ ช่วยกูที ชื่อเดียวที่อยู่ในหัว
ครืดดดด ครืดดดดดดดด………
‘ใครมันโทรมาตอนนี้วะ’
…หัวหน้า…
“หัวหน้าว่าไง” เรื่องตัวเองก็ยังไม่รอดเลย ถ้าโอมถามหาไอ้กาวขึ้นมาอีก งานนี้คงช่วยไม่ได้ละนะ
“เรียง อยู่กับไอ้ตองเปล่า ผมโทรหามันไม่ติด”
“อยู่ เอ้ย ไม่อยู่ หัวหน้ามีอะไรเหรอ เฮ้อออ”
“ผมจะคุยเรื่องโปรเจคนิดหน่อยหน่ะ….เรียง มีอะไรรึเปล่า ฟังน้ำเสียงไม่ค่อยดี”
“เรา..มีปัญหาเรื่องเงินนิดหน่อยอ่ะหัวหน้า เฮ้ออ” ไม่ได้คิดจะยืมโอมเลยสักนิด แต่ได้บอกใครสักคนอาจดีขึ้นบ้าง
“อืออ..ยืมผมก่อนได้นะ ถ้ามันไม่เยอะมาก”
“ห้าหมื่นอ่ะ”
“เรียงจะเอาไปทำไรเหรอ บอกได้ไหม”
“เรื่องมันยาวอ่ะหัวหน้า คือ..”
“เอาเถอะ เดี๋ยวอีกสิบนาทีผมโอนให้ ฝากบอกไอ้ตองด้วย โปรเจคใกล้เสร็จแล้ว อย่าลืมที่ตกลงกันไว้”
“หัวหน้า ! จะให้เรายืมจริงดิ OoO ” น้ำเสียงตื่นเต้นปนดีใจสุดๆอย่างปิดไม่มิด
“จริงครับ แค่นี้ก่อนนะเรียง ส่งเลขบัญชีให้ผมด้วย”
“ครับๆ” โอมวางไปแล้ว รอไม่ถึงสิบนาทีเงินในบัญชีของนายรงคเพท ก็กลายเป็น 50,077 บาท
T_______________T ซึ้งใจกับหัวหน้าจริงๆ
00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
ปึง!!
“เอาเงินมึงคืนไป ตองมานี่!” วางเงินห้าหมื่นที่ถูกกดมาสดๆร้อนเมื่อครู่บนโต๊ะกลมเล็กๆ พร้อมดึงแขนคนที่กำลังชงเหล้าให้ลุกขึ้น
“เห้ย !! มึง..”
“มึงอ่ะหยุดเลย! นี่เมียกู อย่าเสือก!!” ตัวเล็กกว่าแล้วไงวะ หน้ากูดุกว่า กูรู้ตัว ชี้หน้าด่ามันไปหนึ่งที ซะใจโว๊ย กูก็เอาจริงเป็นนะครับ
“…..” ลากเด็กนั่งดริ้งที่ตอนนี้กระดุมมันหลุดไปไหนสองเม็ดแล้วไม่รู้ เผยให้เห็นอกแบนๆขาวปิ๊ง ยิ่งเห็นยิ่งโมโห ลากมาบังคับให้ซ้อนไอ่แก่สนิมเขลอะกลับคอนโด
… … … … … … … ..
. . . . . . . . . .
. . . . . .
. . .
. .
“เข้าไปดิ” แต่คอนโดที่พามากลับเป็นคอนโดรงคเพทซะนี่
“ผมยังไม่ได้คิดเรื่องจะออกไปกับแขก”
“ผมซื้อคุณมาแล้วไง ไม่ต้องคิดแล้ว” เปิดประตูดึงคนยั่วเข้ามาให้ห้อง ไม่ยอมเข้ามาสักที อุ้มพาดหลังมาเลยแล้วกัน
ตุบ !!
โยนคนบนไหล่ลงกับเตียงแล้วจับแขนทั้งสองข้างล็อคติดกับฟูกด้วยมือหนาๆ
“ผมจ่ายไปตั้งห้าหมื่น อย่านั่งเฉยๆเลย นอนสบายกว่านะผมว่า” กัดกรามกรอดๆ ไม่มีการรีรอใดๆ ยั่วโมโหดีนัก จมูกสมาชิกชมรมไซร้ไปตามซอกคอขาว อดทนมาตั้งนาน อยู่ๆไปให้ใครโอบเล่นได้ไง ใครอนุญาตวะ ยิ่งนึกอารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน ฮึ่ยยย !! มันน่านัก สูดดมจนพอใจจึงกลับมามองหน้าคนนอนนิ่ง ที่บัดนี้กำลังจ้องเขาตาใสแจ๋วแทบไม่กระพริบ หัวคิ้วเชิดขึ้นอย่างยั่วเย้า นี่มัน! หน้าแบบนี้มัน ยั่วกันชัดๆนี่หว่า
“จุบ จุบ จ๊วบบ!” เสียงปากประกบปาก จูบดูดดื่มเข้าขึ้นกระหาย ไม่ใช่จากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง แต่เกิดขึ้นจากทั้งสองฝ่าย หากแต่มีเพียงจูบที่บ่งบอกถึงความต้องการเท่านั้น เด็กนั่งดริ้งขยับส่วนอื่นของร่างกายไม่ได้ เพราะถูกกักขังไว้โดยมือหนาๆนั้น
“อือออ” คนเก็บกดไม่ได้กอดเมียมาเป็นอาทิตย์ ลงทุกอย่างกับเด็กขายคนนี้ กางเกงแสนเกะกะหายวับไปอย่างไม่ทันได้สังเกต มือหนาบีบเฟ้นไปตามร่างกายขาวเนียนนั้นอย่างเต็มที่ ไล่ลงมายังสะโพกและก้นนิ่มมือที่อยากจับเล่นทุกๆวัน
“อื่ออออ” ไม่รอช้าใดๆอีกแล้ว น้องชายเขาแข็งแรงตั้งแต่ขี่ไอ่แก่มาแล้ว พร้อมออกศึกทิ่มแทงทันที หากแต่เด็กขายของเขาคงไม่ได้ทำงานมาหลายวัน ช่องทางแสนสุขจึงแน่นและตอดรัดจนลาวาแทบประทุออกมาตั้งแต่ยังเข้าสนามไม่สุด
“เจ็บนะ” ใส่เข้าไปแล้ว หน้ามืดตามัวไม่ได้ยินอะไร ยิ่งได้เห็นหน้าและน้ำเสียงแสนยั่วยวนของเด็กขายคนนี้ ที่ไม่รู้ว่าไม่เรียนมาจากไหนลาวาที่ยังไม่เข้าที่ ปะทุออกมาจนได้
“แฮ๊ก แฮ๊ก!” จัดออกมาแล้วหนึ่งรอบ ยังไม่ได้ขยับอะไรเลยด้วยซ้ำ นี่มันน่าอายเกินไปรึเปล่าวะ
“อือออ” ความรู้สึกคล้ายมีอะไรบางอย่างฉีดเข้ามาด้านในเต็มๆเรียกเสียงร้องครางเครือแผ่วเบา ลาวาด้านในปริ่มออกมาด้านนอกเล็กน้อย ด้วยปริมาณที่ถูกกักเก็บไว้นานหลายวัน
นอนสุขสมกับสิ่งที่ถูกปล่อยออกมาครั้งแรกสักครู่ ไอ้น้องชายก็อยากออกกำลังกายอีกรอบซะแล้ว รอบนี้มีตัวช่วยในสนามรบ การเข้าออกจึงง่ายขึ้นและให้ความรู้สึกเสียวซ่านกว่าครั้งไหนๆ
“อา” ไม่ได้สนใจจะก้มลงไปมอง กลัวเห็นแล้วลาวาปะทุอีก งานนี้นกเขาคงไม่ขันไปอีกนาน …แต่ว่ามัน อยากจูบนี่นา สมาชิกชมรมตัดสินใจก้มลงไปมองอีกครั้ง แต่ก็เป็นอย่างที่นึก
“อ๊ะ อ่ะ อ๊า…” เด็กขายแสนเชี่ยว มองเขาตาเป็นมัน ร้องครางออกมาสุขสมเต็มที่ แต่ละครั้งที่นำกองทัพกระแทกเข้าก็จะได้ยินเสียงตอบรับแสนหวาน พร้อมน้ำใสๆที่คลอบริเวณหางตา หัวคิ้วแสนสวยเชิดขึ้นคล้ายคนกำลังเจ็บปวดกับอะไรบางอย่าง
“ไปแอบฝึกที่ไหนมา หะ” ยิ่งนึกถึงภาพตอนจริงจังระหว่างการอ่านหนังสือหรือทำโปรเจคของตารกา กับเหตุการณ์ ณ ปัจจุบันที่กำลังร้องครางไม่ต่างกับเด็กขายจริงตอนนี้ อารมณ์สมาชิกชมรมยิ่งพุ่งทะยาน
“พูดเรื่องอะไร ผมไม่เข้าใจ” ทำตาแป๋วอย่างคนไม่เข้าใจเต็มที่ นอกจากจะน่ากระแทกแล้ว ยังน่าหมั่นใส้มากด้วย คนอะไร อยากกินเข้าไปทั้งตัวเลย
“อร๊าาาาา….” ศึกนอกไม่เท่าไหร่ ศึกในสิเจ็บกว่า สมาชิกชมรมออกศึกเต็มเหนี่ยวให้คุ้มกับเงินจำนวนห้าหมื่นที่เสียไป เด็กขายแสนสวยมือสมัครเล่นบิดเร้าอยู่ใต้ร่างจนเวลาล่วงเลย มาถึง…ตี4
รงคเพทหน่ะหรือ หลับตายตั้งแต่ตี2 แล้ว หักโหมใช้แรงหนักไปหน่อย ส่วนคนถูกใช้งานก็เหนื่อยใช่ย่อยที่ไหน เผลอหลับไปด้วยกันนั่นแหล่ะ แต่เมื่อถึงเวลาตื่นประจำ ตารกาก็ต้องตื่น เขาจัดการกับสภาพอันน่าสังเวชคล้ายถูกคนรุมโทรม(อีกแล้ว) ของตัวเองและหยิบแทปเล็ตขึ้นมาอ่านtext
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
‘ไอ้ตอง โปรเจคเรียบร้อยรึยัง’
‘เสร็จละ ขอบใจมาก’
‘อย่าลืมห้าหมื่นของกูหล่ะ’
‘ฮึฮึ’
คนเจ้าเล่ห์ยังไงก็เจ้าเล่ห์วันยังค่ำล่ะนะ ^______________________^
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
END พิเศษ 1
ตอนพิเศษมาแล้วค่า มาช้าไปป่าวน่อ ^^
ขอบคุณ คุณbulldog17 ค่ะ
ขอบคุณ คุณlucifermafis ค่ะ ตองxเรียง รอพิเศษตอนหน้านะคะ ^^
ขอบคุณ คุณfannan ค่ะ
ขอบคุณ คุณFeporchz ค่ะ พบรักจะมีตอนใหม่อีกตอนนะคะ เร็วๆนี้ค่า ^^
ขอบคุณ คุณSorso ค่ะ ^_________^
ขอบคุณ คุณkaokorn ค่ะ เรื่องของรามเป็นอีกตอนนะคะ ลำนำรักในม่านหมอกมี 3 ตอนค่าา อิอิ ฝากติดตามด้วยนะคะ
ขอบคุณ คุณzuu_zaa ค่ะ 555555555555
ขอบคุณ คุณKaewkaew ค่ะ
ขอบคุณ คุณboonpa ค่ะ ตอนพิเศษมาแล้วนะคะ อิอิอิ ^^
ขอบคุณ คุณammchun ค่ะ ^___________________^
ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนะคะ ตอนพิเศษเรายังไม่แน่ว่ามีกี่ตอน อาจมีมาเรื่อยๆค่า ^^ เรารักคู่นี้ อิอิ
ฝากตอนต่อไปของพบรักด้วยนะคะ สำหรับแฟนๆพบรักร่วมลุ้นร่วมเชียร์กันได้เน้ออ ขอบคุณมากๆเลยค่า
หัวข้อ: ลำนำรักในม่านหมอก ตอน ยากรักสุดหยั่งถึง พิเศษ1(02/05/14) (อ่าน 28674 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก