หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56

[taroni]

เจฟฟรี่สารภาพรักแล้ว 
อาการเหมือนมีผีเสื้อบินในท้องของโจ๊ก เค้าเรียกว่ารัก

[wiwari]

  ละมุนมากค่ะ จิระ เขินแทนจิระ อร๊ายยยยยย

[sine_saki]

จิกหมอนขาดกันเลยทีเดียว
แอร้ย เขินแทนว่ะ

[krit24]

คู่นี้น่ารักอ่ะ บอกรับแล้ว กรี๊ด...เขินแทนอ่ะ

[mamacub]

ตอนนี้ รู้สึกโจ๊กจะออกอาการหึงจะรู้ตัวมั้ยนิ


     แต่เพ่เป๋ห้าวของเราก็ใช่ย่อย สารภาพรักไปแล้วววววววววววววววววว

          โอ้วววเขิน

[NOoTuNE]

 


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขนาดเป็นแค่คนปีนรั้วดูยังเขินมากเลยยยยยยยยยยยยย


โอ้ยยตายยยย มันหวานมันอุ่นไปทั้งใจ

[route rover]

ตายแล้วโจ๊ก ตัวไม่แดงเป็นกุ้งเลยหรอ โดนบอกรัก โดนจูบขนาดนี้ 

[Gokusan]

โอยตาย...เหวี่ยงไวกิ้งมากอ่ะ ตอนนี้ ^^

ช่วงแรกอารมณ์เสียไปกะพวกยุ่งเรื่องชาวบ้าน
ว่าไป...สนามใหญ่โต โคจรมารู้เห็นได้ไงฟร่ะ - -"

แอบเจ็บตามน้ำตาจะไหลแทน...
ด้วยเคยเป๋ห่าวเจ็บเข่าเหมือนกัน มัน...ขัดใจตัวเองน่ะแหละ สุดติ่ง T^T

ท้ายสุดน้ำตาลขึ้นเกล็ด...
บอกรักก่อนใคร...ได้ใจไปเต็ม
เหลือแค่รอ-คำรัก-จากปากจิระ...ไม่นานเกินรอ ^^V

[skynotebook]

กรี๊ดๆๆๆ "จิระของผม" โอ๊ยๆ ไม่ไหวแล้ว อ่านไปก็เขินไปกัดหมอนไปด้วย
อาการของหนูโจ๊กเค้าเรียกว่าหึงใช่ม่ะ ผีเสื้อบินในท้องนี้คือตกหลุมรักใช่ม่ะ>/////<

[puppyluv]

จิระxจิระ
ตอน 12 พูดไม่ออก










           ผมพูดไม่ออก ความสุขจุกอก ฮ่าๆ
“เอ้ารวมหัว!” brain storm ผมสั่ง
“วันนี้ซาตานแดงองค์ลงว่ะ ยิ้มเป็นบ้าตั้งแต่เช้าแล้ว กูล่ะงง”
“สงสัยกินของผิด ไม่ก็เฝือกใหม่ทำเพี้ยน”
“ไม่ให้พี่ได้ยินกะหูพวกมึงตาย พูดดังๆ” louder สั่งรุ่นน้องนักบาสเกตบอลเกรดจูเนียร์ (ม.ต้น) ในชมรม
“คร้าบผม สุดยอดครับพี่ ดีครับท่าน พวกเราน้อมรับคำบัญชาพี่คร้าบ!” we agree all งุบงิบซุบซิบทั้งกลุ่ม
     

       งานครบรอบโรงเรียนวันศุกร์นี้ ทีมบาสเกตบอลเป็นหนึ่งให้จัดการแสดงบนเวที
บ้างคิดจะเล่นดนตรี บ้างเสนอจะเล่นละคร สุดท้ายลงตัวที่เต้นคัฟเวอร์

“ประชุมเพลิงกันหน่อยเรื่องงานโรงเรียน เรามีบนเวทีครึ่งชั่วโมงใช่ไหมเจฟฟรี่!” เหยี่ยวยืนบนเก้าอี้ปราศรัย ชอบโชว์ออฟเป็นผู้นำปล่อยมัน
“อืม...” ผมกอดอกพิงผนังอยู่ข้างๆ
“สรุปอย่างรวบรัดคือเราจะเต้นคัฟเวอร์กัน รวมทั้งสิน 4 เพลงรวด จูเนียร์หนึ่งเพลงก่อน ตามด้วยพี่ใหญ่เพลงที่สอง แล้วก็พวกพี่เพลงที่สาม เพลงที่สี่สุดท้ายรวมฮิตทุกคนต้องเสนอหน้าขึ้นบนเวทีหมด เพลงอะไรนะมิกกี้” เหยี่ยวฮิตเลอร์
“หญิงลี...เอ้า! one-two-three ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก...หัวใจ” มิกกี้ร้องพร้อมโยก
“เย้วๆๆๆ”

          ต้น เอเจ รักษ์เอาด้วย ชวนน้องๆ คึกคักตามกันเป็นฝูง

“เฮ้ สนุกว่ะ”
“พวกพี่ช่างกล้า!”
“ชอบๆ”
“เพลงนี้ผมเต้นได้!”


“ใครเต้นได้?” เหยี่ยวชูมือนำ “โอเคดูหน้าไว้ ไปฝึกเพื่อนที่เหลือเข้าใจไหม!”
“ครับผม!”
“คร้าบ!”
“ได้ครับพี่!”


“งานนี้เพื่อสปิริต พี่ไม่สนว่าเราจะเต้นเป็นไม่เป็น ผิดถูกช่างมัน จะขาเดี้ยงหรือใครจะเป็นจะตายวันนั้นไม่สน อยากให้เราทุกคนแสดงออก ไม่ไหวจริงๆ เดินมาบอกพี่ ตัวต่อตัวหลังไมค์” เหยี่ยวเชิดหน้าจ้องตากราด
“พี่เหยี่ยวโหดว่ะ”
“กูควรจะกล้าไหมวะ”
“ฮิตเลอร์ชัดๆ ลูกออกมาอยากขอเฝ้าบ้านสักตัว”
“ได้ยินนะเว้ย ให้เวลาประชุมลูกทีม 10 นาที เอาชื่อเพลงมา เบรนสตรอมได้!” เหยี่ยวสั่งประชุมเพลิง
“เฮ!”

         สนุกกันใหญ่ ช่วงเตรียมงานมักจะชื่นมื่นจนล้นเสมอ
จุดหมายไม่จำเป็นต้องจบอย่างงดงามหรือได้รับชัยชนะท่วมท้น
หากระหว่างทางที่จะตะเกียกตะกาย ใช้ความพยายามที่จะไปถึงต่างหากที่มันส์กว่า

...

“ตอบแทนกูเลยเจฟฟรี่ ไอเดียมึงแต่หนังหน้าไฟคือกูชัดๆ” เหยี่ยวทวงความดีความชอบ
“ก็ดีแล้วนี่หว่า มีเวลาไม่กี่วันเองจะเอาอะไรอีก ต้องมึงกระตุ้นน้องๆ ถึงกระตือรือร้นนะเว้ย ดูซะเหยี่ยว” มิกกี้อ่านความคิดผมออกหรือเสือกทุกเรื่องกันแน่
“เหยี่ยวรับเป็นประธานนั่นล่ะดีแล้ว” กายเสริม
“เชๆ แล้วเราใช้เพลงอะไร”
“เพลงนี้ นี่ๆๆ แล้วก็นี่” ผมชูแทปเล็ตให้ดูคลิปวีดิโอ

“โห กูว่าแล้ว จะเท่ไปไหนเจฟฟรี่ เอามันส์ๆ ซิวะ แด๊นซ์ๆ แบบเกิล์เจน EXO ไรงี้ เราจะจบแล้วนะเว้ย ลาโรงงามๆ”
“ชิมตีนกูหน่อยไหมมิกกี้ ถ้าแดนซ์ก็ไม่ต้องมีกู มึงทำเองเลย”
“จ้า เคแล้วจ้า ท่านเชกรุณาสั่งการ ข้าน้อยยินดีน้อมรับ” มิกกี้โค้งล้อเลียนเรียกเสียงหัวเราะตรึม

        สนุกดี เพื่อนเฮฮาหัวร่อ
ผมอดคิดถึงใบหน้าทะเล้นทะลึ่งที่รอเจอตอนเย็นไม่ได้
พูดไปได้ยังไง ‘ผมรักคุณ’

...

         ใช่ ผมตกหลุมรักจิระอีกคน

         ง่ายๆ ไม่ซับซ้อนถูกคิวปิดยิงศรอีรอสทะลุหัวใจ
ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นเมื่อไหร่ไม่ทราบ รู้สึกตัวคือเพ้อคลั่งเห็นอะไรเป็นหน้าเจ้าแมวตัวดื้อหมดทั้งตัวและหัวใจแล้ว
เสียอย่าง เขาเป็นชายแท้จะให้หันมามองเกย์อย่างผมได้เช่นไร

แต่มีบางสิ่งบอกว่า ‘ใช่’

...เขาก้าวเข้าอ้อมแขนผม
...เขานิ่งรับจูบหน้าผากราตรีสวัสดิ์
...เขายื่นหน้าให้มอร์นิ่งคิสรับวันใหม่
...เขายอมให้หอมแก้มง่ายดาย
และข้อนี้สำคัญ
...เขาไม่ปฏิเสธจุมพิตจากผม แถมจูบตอบอย่างไม่เป็นประสาเสียด้วย


‘คงเป็นอีกครึ่งที่หากันจนเจอ’ ผมลอบยิ้ม


...
......


          เพื่อนเริ่มซ้อมท่าเต้นโดยการนำของมิกกี้ ต้น สองตัวเจ้ากี้เจ้าการ
ส่วนกายมานั่งจ๋องข้างผม

“เจฟฟรี่ เป็นเกย์นี่มันยากไหมวะ?”
“พรวด...!” ยิงคำถามซะนิ่งเฉยไม่ลง เสียดายน้ำเปล่า
“เอ่อ...กูหมายถึงผู้ชายกับผู้ชายสปาร์คกัน เอ๊ย เจอคนที่ชอบ ไม่ใช่ล่ะ คือเหมือนจะสเปค เหมือนในความฝันอย่างที่มึงเคยคิดถึงมาอยู่ตรงหน้า” กายหน้าแดงก่ำพูดจาวกวน มือไม้อธิบายว่อนอากาศ
“เจอคนที่ใช่หรือมีคนเข้าหามึงวะกาย?”

          ถามกลับด้วยเพื่อนเป็นนายแบบรับงานในไทย
ถึงจะน้อยชิ้นทว่าวงการบันเทิงก็รู้ๆ กันอยู่
กายหน้าตาดี ออกตี๋สะอาดสะอ้านเชิญชวนโคแก่ติดใจอยู่บ้างไม่มากก็น้อย
เกรงว่าเชื้อไม้ป่าเดียวกันจากผมและเหยี่ยวจะไหลซึมผ่านให้เพื่อนดีแตก

“คือแค่อยากรู้ว่าชายแท้ๆ อย่างกูแบบนี้จะมีโอกาสใจเต้นกับเด็กผู้ชายบ้างได้ไหม”
“ธรรมดานี่หว่า เจอใครพิเศษในความคิดเรา ใจไม่เต้นเลยต่างหากที่ผิดปกติ ไปเจอใครเข้าล่ะ อ้อ งานเลี้ยงพ่อมึงเมื่อกี้นี่ใช่ไหม หรือเจอตอนถ่ายแบบที่ไหน”
“เอ่อ...กะ...ก็ทำนองนั้น เขาน่ารัก ไม่ใช่ซิ...เขาสวยใสน่ามองจนกูละสายตาไม่ได้” กายตะกุกตะกักลิ้นพันกัน
“อืม...” ศิราณีเครียดแฮะ

           สำหรับกายถือเป็นเพศชายปกติสนใจแต่ผู้หญิงไม่ส่อเค้าลางใดๆ
แต่น่ารักสวยใสจนมิอาจละสายตาถึงขนาดเก็บมาเพ้ออย่างนี้ผมไม่เคยเจอมาก่อน
กายแปลกประหลาดกว่าทุกที

“ช่างเถอะเจฟฟรี่ กูคงบ้าไปเองนั่นแหละ”
“อือหึ” ผมรับทราบอย่างไม่ใส่ใจ กำลังคิดเมนูมื้อเย็นให้นักฟุตบอลเบอร์ 13 จอมโมโหหิวอยู่พอดี

...
...


          พระอาทิตย์กำลังจะลับของฟ้า
“เจฟฟฟฟฟ!” มาล่ะเสียงนี้  “เฮีย เจ๊ หวัดดี พี่สมบัติกลับบ้านไปแล้วเหรอ มีอะไรกินบ้าง หิวววววว”
         ไหว้กราด โยนกระเป๋าตูมตาม ย่ำสตั๊ดโครมๆ ถึงโต๊ะกินข้าวที่ผมกับน้าจุ๋ยนั่งอยู่
ตามสเต็ปเดิม ผมกางแขนดึงเอวไว้ หวังดีประสงค์ร้ายไม่อยากให้ลื่นกระเบื้องพื้นครับ


“เอาเชียวเจ้าเด็กคนนี้ หิวตลอด เอารูปจากที่ไหนนะเจฟฟรี่ คลิกตรงนี้ใช่ไหม”
“ครับกดเลย เลือกรูปแล้วกดโพสต์”

          เปิดแฟนเพจในเฟซบุ๊คกับตั้งเว็บไซด์ร้านรถจักรยานยนต์ให้
เพื่อต้อนรับเดือนหน้าเปิดร้านค้าขายพอดี

“ทำอะไรกัน จอมมอเตอร์ไบค์แฟนเพจ อ๊ะๆ แอบมีเฟซบุ้กกะเขาด้วยเหรอเจ๊ ไฮโซแท้เหลา แล้วจะขายอะไร เอาฮอนดาบอสส์นะ พวกมอเตอร์ไซค์วิบากด้วย แบบล้อเล็กที่เขาฮิตกันน่ะ นี่ไงเห็นเปล่า”
“มันจะขายได้เหรอเจ้าโจ๊ก”
“ก็ร้านรอบๆ แถวนี้มีฟีโน่มีเวฟให้คึ่กแล้ว เราต้องอินดี้บ้าง ไม่รู้ล่ะเอาอันนี้ ๆๆ แล้วอันนี้ ห้ามลืมบอสส์สีน้ำเงินเข้มๆ ด้วย ไม่งั้นไม่ยอม”

         ผมเห็นแล้วว่ามีรูปถ่ายอยู่บนหลังตู้เย็น
รูปน้าจอมตอนผอมๆ เป็นหนุ่มผมยาวนั่งประจำคนขับ
กับเด็กน้อยตาคมหัวเกลี้ยงเป็นลูกแตงโม
นั่งกงขากว้างอยู่บนตัวถังรถมอเตอร์ไซส์บิ๊กไบส์คันที่ว่า
ภาพเก่าซีดตั้งอยู่บนหลังตู้เย็นไม่เปลี่ยน
         คงเป็นรถจักรยานยนต์คันโปรดในอดีตของน้าจอม
น่าจะเป็นคันพิเศษในความทรงจำของคนนี้ด้วยเช่นกัน


“ร้านนี้ร้านใครวะ แล้วใครเป็นคนขายให้มันเนี่ย แต่เออ...เข้าท่าดีเหมือนกันนะเฮีย ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาลงก่อนแค่ 1 ใน 4 น่าจะพอได้” เจ๊บ่นแต่จ้องรูปมอเตอร์ไซค์วิบากล้อเล็กอย่างตื่นตาตื่นใจ
“จะให้ดีต้องลองคุยกับเซลล์ก่อน ถ้าขอเป็นตัวแทนจำหน่ายมีโปรโมชั่นอะไรให้เราบ้าง แบบนี้น่าจะง่ายกว่าครับ” คิดไว้ในใจเพิ่งได้โอกาสพูด
“น้าพอรู้อยู่แต่ไม่กล้า ถ้าได้คุยก่อนก็ดีซิ เจฟฟรี่ช่วยทีนะ”
“เห็นเปล่า เราต้องไม่ธรรมดา ต้องแนว ต้องอินดี้ เดี๋ยวให้พวกไอ้ตองมากดไลค์แชร์ให้ว่อนเลยคอยดู ฮู้หิวอะ หิวๆๆ”
“หึหึ” ผมขำท่าตัวกวนถลกเสื้อทีมชาติบราซิลลูบพุงขาวๆ ไปมา

“ไหนๆ เขาโพสต์งี้เจ๊ ฮาโล อยากเห็นคนไทยบินได้ ปิ๊ง!”
“ไอ้-เจ้า-โจ๊ก!” น้าหญิงร้องลั่นหันไปตีแขนเพียะๆ ลงโทษเด็กเกเรแย่งพิมพ์ก๊อกแก๊กกดส่งต่อหน้าต่อตา
“โอ๊ยๆ กลัวแล้วจ้าแม่จ๋า หนูหิวอะท้องร้องจ๊อกๆ ชอบตีนักใช่ไหม นี่ๆ”

            กอดปล้ำเอาหัวเปียกเหงื่อถูไถหลังคุณผู้หญิง
น้าจอมก็ละมือจากซ่อมรถหันมาส่ายหน้าระอายิ้มๆ บ้าง

“555 น่วมหมดแล้วฉัน โน่นตู้กับข้าว แล้วแก้ยังไงล่ะเจฟฟรี่ ดูมันทำซิเคยเป็นงานเป็นการได้ที่ไหน มัวแต่เล่น” เจ๊
“โอ้เย่ มีอาหารฝาหรั่งด้วยเว้ยวันนี้ สปาเกตตีแซลมอนลูกพ่อ หวานตูล่ะ”

             ลั้ลลาหยิบจานเปลออกมานั่งกินข้างๆ น้าจุ๋ม
หลานตัวป่วนตามรังควานผู้ใหญ่อีกตามเคย
นิ้วจิ้มนั่นนี่ไม่เลิก

“ไอ้นี่ ลุกไปเลยไป คนจะหัดใช้” น้าจุ๋ยไล่คนกินมูมมามย้ายมานั่งที่ประจำข้างๆ ผมแทน
“ไม่สนใจโจ๊กได้ไง เพราะมึงเลยเจฟ บังอาจหว่านเสน่ห์ใส่ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ ป๋า! เมียป๋ามีกิ๊ก!”
“เหรอ...ฮึ่ม เช็ดมือหน่อย” น้าจอมเดินมาจับหัวเกรียนโยก
“โอ๊ย หัวๆๆ สมองหล่นเผละลงนี่ทำไง โด่ๆๆ” โวยวายเหวี่ยงศีรษะมาซบบ่าผม แอบถูปากเปื้อนเสื้อนักเรียนผมอีกต่างหาก
“ดูมัน เฮ้อ...โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงยังเล่นเป็นเป็นเด็กๆ” เจ๊ส่ายหน้าระอา
“ใช่ซี้ ไม่รักลูกหลานคนนี้หรอก หมาหัวเน่าไม่มีใครรักโจ๊ก”

      งอนค้อนแต่งับสปาเกตตีทีเดียวเกือบครึ่งจาน
น่ารักฉบับมอมแมม ซนแสบจนผมอดไม่ไหว

“ผมไง ผมรัก”
“...” เดธแอร์ชั่วขณะ เจ๊กับน้าจอมจ้องผมขวับเป็นตาเดียว
“เอ่อ...ไอเลิฟยูไง” แถน้ำขุ่นๆ
“รักจริงหวังแต่งเปล่า...ซูด...” สูดเส้นซู้ดซ้าดแต่เห็นหน้าแดงหูแดงเถือก
“เดี๋ยวบอกให้ย่ามาขอ” ผมยื่นทิชชู่ให้

         อยากบริการเช็ดถึงปากแต่ผู้ปกครองอยู่ห่างแค่ 50 เซนติเมตร
ยังไม่ถึงเวลา บอกตัวเอง


“ให้ไวล่ะ หมดโปรเมื่อไหร่ค่าตัวกูแพงหูฉี่แล้วจะหาว่าหล่อไม่เตือน”
“555” ผมขำก๊าก ไม่ไหวหน้ามึนเกิน
“กวนตีน” น้าจอม
“โอ๊ย!” โดนอีกรอบ หัวโขกไหล่ผมดังปึกจนต้องรีบกางแขนกอดไว้กลัวกระแทกโต๊ะจริงๆ

“เอาไปปราบทีเจฟฟรี่ ทำได้จะยกให้ฟรีๆ แถมสังฆทาน 2 ถัง ดื้อเกินบอกอะไรไม่เคยได้ เถียงตลอด”
“ไม่ยอม คุณใส่ร้ายดาว น้ำตาหยดกระซิกๆ”
“ฮิๆๆ โอยขำเจ้าโจ๊ก” น้าจุ๋ยอดไม่ได้
“555” ผมกับน้าจอม

.....
....

          ผมยิ้มกว้าง สปาเกตตีแซลมอนไวท์ซอสใกล้หมดจาน พ่อครัวปลื้มครับ

“เออเกือบลืม เมื่อกี้กูเปิดศึกกับบรรดาแฟนคลับมึงไปยกแล้วนะ” แฟนคลับอะไรนะ
“ว่า?”

           ผมหันไปวางแขนพาดพนักพร้อมยกขาข้างเจ็บไปวางท้ายเบาะเก้าอี้อีกตัว
กะให้คนพูดอยู่กลางหว่างขาท่าประจำ

“ก็ไอ้คนที่เอาขนมให้มึงวันก่อนไง กูทำงี้เลย เฮ้ยนุ้ก...โรงอาหารมีตุ๊ด 3-4 คนนั่งอยู่ (ลุกยืนทำท่าประกอบ) พวกมึงว้อนท์จะเป็นแค่แฟนคลับหรือเงี่ยนอยากถวายตัวให้มันวะ แต่จะอย่างไหนล้วนไม่ใช่เรื่องของกู กรุณาไปหามันโดยตรง ถ้าฝากผ่านกูคือของกูหมด จะกินตรงหน้าเลยด้วย รับรองว่าไม่ถึงมือมันแม้แต่ซาก เข้าใจตามนี้ แล้วข้าพเจ้าก็เดินไปซื้อข้าวมันไก่ต๊อกๆ ไม่สนใจ”
“โอ้ ลูกกูแรงนะนี่” เจ๊กับเฮียตาค้าง
“55555” ผมฮากลิ้ง ขำตรงลุกยืนส่ายเอวทำท่าก้าวต๊อกแต๊ก สะโพกชนหน้าผมนี่ล่ะ


          น้าจอมถามว่าใช่เด็กที่เอาขนมมาให้เมื่อเย็นใช่หรือไม่
น้าจุ๋มบอกน่าจะใช่เพราะผัดหน้าขาววอกยกแก๊งทั้ง 4-5 คน
ทอฟฟี่ แคทกับไก๋พามาไหว้สวัสดีจึงคุยแต่กับทอฟฟี่จนลืม


“ทาหน้าขาวเว่อร์ น้ำหอมก็ฉุนเกินน้าเลยคุยแต่กับทอฟฟี่ ขนมอร่อยนะ แฟนคลับเจฟฟรี่เหรอ ถามว่ากินได้ไหมบอกกินได้ฮะน้าเลยโซ้ยหมดล่ะ” น้าจุ๋ยเล่นเฟซต่อชิลๆ
“ฮ้า! หมดได้ไง ไม่เหลือจริงดิ โธ่ๆ”

             เจ้าตัวก่อเรื่องเดือดร้อนแทน
เปลี่ยนธีมเห็นของกินดีกว่าซะงั้น
เพิ่งประกาศไม่รับฝากหยกๆ สงสัยความจำสั้นกำเริบ
 

           น้าจุ๋มย้ำว่าตากับเพื่อนของตากินหมดแล้ว ล้งเล้งเสียดายหลายคำจนน้าจอมดุ
“ไม่ใช่ของเรา ทีหลังไม่ต้องรับมา”

           ประโยคกระทบคราดหากน้าจุ๋ยหาสนใจไม่
ถามผมว่าทำไมถึงมีแฟนคลับจึงเปิดรูปพอร์ทโฟลิโอในแท็ปเลตให้ดู
ไม่คิดจะปกปิดอยู่แล้วครับ แค่บอกไม่หมดเท่านั้น

...

“...มีอะไรหลังตู้เย็น” ผมลูบเอว โน้มกระซิบไม่อยากให้ตาคมเห็นรูปนายแบบ
“โว้! ขนม” พุ่งไปหยิบอย่างไว “วัยรุ่นเซ็ง พุงป่องแล้วเพิ่งมาบอกวู้!” โดนเกรียนโห่
“เก็บเข้าบ้านเราจุ๋ย จะกินตอนดูแมนยูแพ้คืนนี้” น้าจอม
“ชิชะ งี้ต้องเจอกันหน่อยแล้วป๋า จะแช่งบาร์ซ่าทั้งคืนคอยดู”

“หยุดๆๆ น้าหลานคู่นี้!” สุภาพสตรีผู้กุมอำนาจสูงสุดสั่งแยกวงก่อนจะร้อง “ว้าย! เจฟฟรี่เป็นดาราด้วยเหรอ!”
“แค่นายแบบครับ”
“โห รอยสักหรางี้เนี่ยนะ บ้ารึเปล่า” เด็กชะโงกดูจนได้
“อ๋อ งานนั้นจะบอดี้เพ้นท์แต่โรงเรียนไม่มีกฎห้ามเลยสักจริงซะเลย”
“ข้างหลังตรงไหล่ซ้ายเหมือนเฮียเลย นั่นเขายันต์ 3 แถวกับสักเสือเผ่นกลางหลัง”

             เจ๊บอกความเหมือนของผมกับน้าจอมอีกประการ
ผมสักปีกเปลวไฟของนกฟีนิกซ์จากหัวไหล่ซ้ายยาวถึงชายโครง
เวลาสวมเสื้อยืดหรือเชิ้ตแขนสั้นจะไม่มีร่องรอยใดๆ โผล่มา
อีกทั้งไม่เคยเปลือยท่อนบนให้เด็กเห็นจึงตื่นตาตื่นใจเป็นพิเศษ


          “ได้ไง อยู่กะกูตั้งนานไม่เค้ยไม่เคยให้เห็น” หัวเกรียนลุกดึงคอเสื้อผมส่องทันที 
 ถ้าเป็นสมัยก่อนคงต่อยหน้าแหก เคยห้ามได้ที่ไหนคนนี้
“อะไร เจฟฟรี่ไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าเจ้าโจ๊กเลยเหรอ หุ่นออกจะดี”
“ใครเขาจะเปิดให้ดูมั่วๆ กันเล่า” เฮีย
“กลัวกูหล่อกว่าซิไม่ว่า...โอ๊ย!” หลานถูกน้าจอมซัดมะโหนกดังเปรี้ยง

         
          ผมถูกสัมภาษณ์จ๊อบนายแบบกับรอยสักยกใหญ่จนไม่ได้สอนคอมพิวเตอร์ต่อ
น้าจอมถอดเสื้อเบ่งกล้ามโชว์แผ่นหลังจะๆ ผมถึงลุกยืนถอดบ้าง (ไม่ต้องใช้ไม้ค้ำแล้ว)
เจ้าเด็กเกเรจึงถอดเสื้อบราซิล 'JIRA' เบอร์ 13 โยนทิ้งเบ่งกล้ามแห้งๆ โชว์บ้าง
ชายงามสามคนโพสท่าให้เจ๊กรี๊ดเล่น

          อยู่กันตามลำพังพ่อจะจูบให้เดี้ยงจริงๆ พับผ่า!!!
 
...
...



          ในห้องชั้นบน...ที่เดิมของเรา
“ศุกร์นี้โรงเรียนหยุดหรือเปล่า?” ผมถามวันหยุดนักขัตฤกษ์ที่จะมาถึง
“หยุด แต่บ่ายสามเดินทาง จะไปแต่เช้าแล้วแต่บางคนติดเดินพาเหรด ไม่ใช่โรงเรียนวัดกูหรอก ไอ้คนที่เล่นโกลอยู่แถวสมุทรปราการโน่นอาจารย์เลยรวบยอดออกบ่ายแทน”
“อืม...” ผมรับทราบค่ายนักกีฬาที่สระบุรี

          นักฟุตบอลจะไปทดสอบฝีเท้าวันเสาร์ กลับมาค่ำวันอาทิตย์
ฟังเป็นรอบที่ร้อย ตื่นเต้นปนเห่อเกินใคร
จัดกระเป๋าใบใหญ่อย่างกับเตรียมจะไปอยู่ต่างประเทศสัก 2 เดือน

“ตอนเช้าไปส่งแล้วอยู่เที่ยวงานก่อนนะ ครบรอบวันสถาปนาโรงเรียน” ผมบอก
“อ๋อ ได้ยินพวกแฟนคลับมึงว่าอยู่ ทอฟฟี่ก็ชวน นานาชาติให้คนนอกเข้าได้ง่ายงั้นเชียว ต้องตรวจหนังหน้าหรือขอวีซ่าก่อนเปล่า” ยังกวนได้ทุกหยด
“555 ไม่ต้อง ของกินฟรีอร่อยๆ เพียบ ห้าโมงเที่ยงค่อยออกมา นัดหมอตัดขาไว้เหมือนกัน” ผมเล่นมุก
“แสดงว่าถ้ากูกลับมาจากสระบุรีคือเป๋ห่าวจะกลายเป็นเดชไอ้ด้วนแล้วชิมิ” ลอยหน้าลอยตายิ้มระรื่นจนอดไม่ได้
“แน่นอน...ฟอด!”

            จับกอดฟัดหอมแก้มชุดใหญ่
ข่มไว้ตั้งแต่ข้างล่างเพิ่งตบะแตกนาทีนี้เอง

“โว้ย! เปื้อน เล่นกับหมาๆ เลียปาก ฉีดพิษสุนัขบ้ายังเนี่ย” หน้าแดงก่ำ
          ปัดป้องผมทว่าไม่ยอมหนีจากอ้อมกอด จะบ้าตายเพราะคุณ

“555 ไม่กวนแล้ว อาบน้ำเถอะ จะอ่านหนังสือสอบ” ผมห้ามใจตน

           โรงเรียนเริ่มสอบตั้งแต่วันพฤหัสบดีที่แล้ว ตารางยาวจนถึงวันพฤหัสบดีที่จะถึง
วันศุกร์ฉลองปาร์ตี้พอดี ขณะรุ่นน้องจะเริ่มสอบจันทร์หน้าสัปดาห์ถัดไป
อภิสิทธิ์เกรดสูงสุดพ่วงหลักสูตรนานาชาติ
รีบเรียน รีบสอบ รีบจบเพื่อพร้อมเผชิญโลกกว้าง
ส่วนคนนี้อีกเดือนถึงจะสอบไล่ตามปฏิทินวิชาการปกติของไทย
           วางแผนไว้ ช่วงฟรีไทม์จะทำเดโมดนตรีส่งค่ายเพลงตามความฝันลึกๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ในใจ
กับแบ่งเวลาติวหนังสือให้จิระตัวป่วน แค่คิดก็สนุกจนไม่อยากรอ

“ผมรักคุณ...จิระ” กระซิบจูบแก้มนุ่มพร้อมรัดแมวดื้อไว้ในอ้อมแขน
          ได้ยินเสียงครางเบาๆ ตอบกลับ...
“อืม...”

          สวรรค์ชัดๆ หึหึ

แต่อย่าถอดเสื้ออย่างเมื่อกี้อีกนะ ผมหัวใจจะวาย


*************

edit : บ่ายโมง
= เป๋ห่าว
= ตบะแตก
= น้าจุ๋ย
ตาดีโดย tuckky the lovely red hair!!! แทงกิ้ว
แล้วรู้เข้าค่ายได้ไง เดจาวูใหญ่แล้วคนนี้
ตอนหน้าโน้นค่อยรู้นะ อุอุ

[puppyluv]

โอ๊ะโอ๋ tuckky เซลฟี่ชิมิ
 

[rujaya]

พ่อมดคนนี้มีแผนการอยู่ในสมองตลอดเวลา แล้วมีโจ๊กฝังชิฟไว้ในหัว
อยากรู้ว่าเจฟฟรี่รักโจ๊กตรงไหน หรือว่าเป็นรักแรกพบ  อยากรู้จัง เจฟจะเล่าให้ฟังมั่งมั้ยนะ อิอิ

[tuckky]

โอ๊ะโอ๋ tuckky เซลฟี่ชิมิ
 

555 เป็นเซลฟี่ที่ไม่ค่อยเซลฟ์เท่าไหร่
This is my red hair.

เฮฮาร่าเริง กันจริงๆตระกูลนี้ โจ๊กเกรียนได้อีก 555
วิบากล้อเล็ก ชอบบบบบ...แต่แพงอ่ะ(ราคาเหยียบแสน)

โจ๊กไปเข้าค่ายทดสอบ จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยเนี่ย 

ป.ลิง
ป๋าห่าวจะกลายเป็นเดชไอ้ด้วนแล้วชิมิ = เป๋ห่าว
ตะบะแตก = ตบะแตก
เจ๊ผู้หญิง ชื่อน้าจุ๋ม หรือน้าจุ๋ย อ่ะpuppy เห็นพิมพ์อยู่ 2 ชื่อ

[route rover]

โจ๊กเคลิ้มตลอดอ่ะ เวลาอยู่ในอ้อมกอดเจฟฟรี่

[lonesomeness]

หวานเวอร์ ถึงเนื้อถึงตัวตลอดดด
เจฟฟี่มันเนียน หรือโจ็กมันโง่คะเนี่ย 555

[nongrak]

โจ๊กทำตัวน่ารักอย่างนี้จะไม่ให้เจฟรักได้ไง

[MiSS-U]

อุต๊ะ  โจ๊กช่างกล้าถอดเสื้อเย้ยพ่อมด ไม่ได้รู้เลยว่าจะยิ่งกระตุ้นให้ถูกจับกิน

เรื่องเรียนต่อยังคาใจ เพราะรู้แก่ใจว่าโจ๊กไม่มีทางได้ไปแน่

เบนเข็มจากฟุตบอลมาเป็นช่างภาพได้ไงอ่ะ 

บวกเป็น

ปล. แอบกรี๊ดเบาๆกับประโยค "ผมรักคุณ" 

 

[cher7343]

หวานกันจัง
หวานกันจัง
ชอบบบบบบบบบบบบบบ 

[nekko]

คิตตี้น้อยช่างไม่เจียมตัวซะเลย

 

[sukie_moo]

  

[why yyy]

จิระ(เตี้ย)มัวแต่กิน รู้บ้างมั้ยที่พูดน่ะ จิระ(หัวแดง)จะเอาจริง.. ขอบคุณ

[wiwari]

น่ารักจังเลย JIRA 13  กินตั้งเยอะทำไมไม่สูงจ๊ะ 555

[KARMI]

 

[cross]

อร๊ากกกกกกกกกกกห
"ผมรักคุณ" 5555555
น่ารักอ่ะ รอลุ้นจะเบนเข็ม
มาเรียนถ่ายภาพยังไง
น่าติดตาม

ป.ลุง มาต่อไวๆน๊าชอบอ่ะ กลับไปอ่านน้องลมอีกรอบ
555555555

[kokoro]

โจ๊กจ๋า หลวมตัวไปไกลแล้วนะคะ
ยังไม่รู้ตัวอีก หึหึ

อยากรู้เหมือนกันแฮะ ว่าเบนเข็มเปลี่ยนมาจับกล้องได้อย่างไร

[mystery Y]

สุขจนล้นแล้วมั่งเจฟฟรี่~

[B52]

เจฟสุขจนล้นมั้งตอนนี้ โจ๊กว่านอนสอนง่ายขนาดนี้
รอตอนไปค่ายจุดเปลี่ยนเรื่องเรียนหรือเปล่า

[taroni]

เจฟฟรี่บอกรักโจ๊กทุกวัน

[sine_saki]

เขินแทนเลยอ่ะ

[mamacub]

งานโรงเรียน + เข้าค่าย รู้สึกจะมีคดีอะไรหรือเปล่า 

  แต่ไอ้บอกรักก่อนนอนนิ เหมือนคนเป็นแฟนกันแล้วเนอะ