:z13:Gokusan
เคยแล้วเหรอ 555 ถูกต้องที่สุด พ่อเจไดร้องโอ๊กมาแล้ว
**********************************
จิระxจิระ
ตอน 17 อะไร
ว่ากันว่าถ้าเราแฮ๊ปปี้ เวลาจะดี๊ด๊าติดปีกบินหายไปเร็วเกิน
แต่ถ้าเราอยู่ในสภาวะอันแฮ๊ปปี้เมื่อไหร่ เวลามักจะคลานช้ามากจนเบื่อไปข้าง
โรคจิตชอบแกล้งคนนะเจ้าเวลา
ตาจะพูดตบท้ายให้ได้ยินบ่อยๆ ว่า...
‘ทุกข์โศก ดีร้ายของคนเราล้วนเป็นเรื่องธรรมชาติ มีเกิดก็ต้องมีดับ มีพลัดพรากก็ต้องมีพบเจอ แล้วมันจะผ่านไปนะหลาน’
ผมใจกล้าหน้าด้านหอบสังขารไปเรียนในเช้าวันจันทร์
รับจุ๊บเหม่งเบิกอรุณเอาฤกษ์เอาชัยถึงลาสองน้า ตา พี่สมบัติและหมาหมู่หน้าบ้าน
เดินย่ำต๊อก 20 ก้าวเข้าเขตโรงเรียน
“ไงพ่อพระเอก ได้ข่าวเป็นฮีโร่ช่วยไอ้ตองแต่ดันตกท่อซะงั้น กรุงเทพท่อตั้งเยอะไปตกทำไมไกลสระบุรีวะ ตาถั่วนี่หว่า”
“แขนห้อยมาแต่ไกลนะสหาย เดี้ยงรับจบ ม.6 มุกใหม่นะนี่ นอนเพลินให้พวกกูทำรายงานส่ง จำไว้”
“เฝือกปลอมมาตบตาเปล่าวะ อีกข้างไหมจะได้เท่ากัน” น่าแจกนิ้วกลางยกก๊วน
“กูจัดมึงก่อนดีกว่า สองขาด้วยแถม” ผมยียวนกวนตอบ
ถัดจากฝั่งมารเจอฝั่งนางฟ้าบ้างดีกว่า...
“โจ๊กหายดีแล้วเหรอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ขาเจ็บอยู่ไหม หมอนัดเอาเฝือกออกวันไหนเหรอ “
“ดีนะที่เป็นข้างซ้ายไม่ถนัด ไม่งั้นแย่เลยนะ วันก่อนแวะไปหา น้าบอกยังนอนโรงพยาบาล ไม่ได้ไปเยี่ยมไม่โกรธนะ นี่ๆ ดอกไม้สีชมพูให้โจ๊กหายเร็วๆ” ถือปากกาไฮไลต์รอ
(
) เรตติ้งจิระใช้ได้ อุอุ
“เราด้วย ขอโทษทีนะโจ๊ก ให้หัวใจหนึ่งดวงขอให้หายไวๆ” คิกขุหน่อมแน้มอย่างนี้โจ๊กชอบ
“มาเลยหายไวๆ ไอ้ตูด อวยพรพระเอกหน่อยเว้ยพวกเรา!”
“ไอ้พวกเวร!” ผมร้องจ๊ากหนีไม่ได้
“ฮิ้ว!”
“555”
เพื่อนในห้องทักทายเสียงขรม แขนข้างใส่เฝือกโดนเมจิกหลากสี
เขียนอวยพรให้วุ่นจนแทบมองไม่เห็นสีขาว
เช้ด! เฝือกสะอาดสะอ้านของตู
...
จะมีก็แต่...
“โจ๊กอยู่กับเจฟฟรี่ คนที่หล่อๆ เป็นนายแบบโรงเรียนนานาชาติท้ายซอยเราเหรอ” เพื่อนผู้หญิง
“หือ?”
ได้ข่าวว่าบุคคลที่ว่าหอบผ้าหอบผ่อนมานอนกับผมเอง
ข้าพเจ้ามิได้อยู่กับมันครับ อู่เฮียจอมบ้านโจ๊ก ตามข่าวดีๆ หน่อย
“มีคนพูดว่าจูบปากโจ๊กด้วยล่ะ อร๊ายฟิน!”
“เป็นแฟนกันเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่อยากรู้”
“บอยเลิฟใช่ไหม เราเชียร์นะ เราชอบ”
“ไม่น่าเชื่อ คนอย่างโจ๊กจะเป็น เอ่อ...”
ข่าวคาวๆ ลามปามน้ำท่วมทุ่งชักไม่งามล่ะ
“อะไร นั่นเขามาเช่าบ้านน้าจอมอยู่เฉยๆ พวกเธอรู้จักด้วยเหรอ แฟนคลับหรือเปล่าล่ะ อยากเจอก็ไปส่องดูได้ไม่ห้าม แต่อย่าพูดแบบนี้เลย โจ๊กเป็นเพื่อนเรานะ” ปิงออกรับแทนผม
“นั่นซิ เดี๋ยวเราขายไม่ออกพอดี 555” ผมกลบเกลื่อนไม่อยากปล่อยหมาในออกออกทำร้ายใคร
หากภายในใจเริ่มมีตะกอนขุ่น
...
...
ใกล้เวลาพักเที่ยงผมดุ่ยๆ เคาะห้องพักอาจารย์
ปากเปล่าขอลาป่วยกลับบ้านนอน บอกปวดหัวปวดแขนยังไม่หายดีครับ
ท่านๆ พยักหน้าไม่ว่าอันใดด้วยรั้วบ้านคือรั้วโรงเรียน
ชื่อเสียงท่านตาตำแหน่งมัคนายกวัดคุ้มกะลาหัวหลานรักเสมอ
เสียอย่างคืออาจารย์พละผู้รับผิดชอบดูแลเรื่องทุนนั่งอยู่ด้วย
บอกว่าทางมหาวิทยาลัยรับทราบแล้วว่าเกิดอุบัติเหตุ
รอหายเมื่อไหร่จะให้ทดสอบสมรรถภาพคนเดียวเดี่ยวๆ ก่อนสมัครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยนั้นอีกครั้ง
"เขายังไม่ตัดสิทธิ์สักทีเดียว รอหายดีก่อนค่อยว่ากันอีกที แต่ถ้ามีที่อื่นก็ดูไว้บ้างก็ดี เผื่อเลือกไว้ไม่เสียหลายนะ"
"ครับ..." สลดปนเซ็งวูบใหญ่เลยตู
บอกตัดสิทธิ์ตรงๆ โต้งๆ ยังรู้สึกดีกว่านี้หลายเท่า
...
นั่งเล่นโน้ตบุ้คส่องเฟซบนโต๊ะกินข้าวในบ้าน
ดูบล็อกไม่ถึง 10 นาทีเจ๊ก็บอกตอนบ่ายจะมีแขกมาเยี่ยม
อยากได้เค้กเนยร้านติดกับร้านไก่ย่างส้มตำหน้านานาชาติมาไว้
ผมจึงอาสาไปซื้อให้เอง
กำลังจะสตาร์ทรถก็มีสาวสวยวัยใสมาเยือน...
“เจฟฟรี่อยู่ไหมคะ”
“ครับ?” ตะลึงออร่าชะนีลูกครึ่ง อย่างงามครับ
“มาหาเจฟฟรี่ค่ะ รอตั้งแต่เมื่อวานแล้ว วันนี้ไม่เห็นเข้าโฮมรูมเลยคิดว่าอาจจะอยู่ที่นี่”
“อ๋อ ตอนนี้ไม่อยู่ครับ เขาไม่ได้ไปเรียนเหรอ”
เมื่อเช้าแต่งชุดนักเรียนให้ผมไปส่งตามปกติ
แล้วไฉนถึงไม่เห็นตัว ฝรั่งโกหกหรือไร
“งั้นฝากนี่ไว้หน่อยได้ไหมคะ บอกคริสติน่าฝากให้ เจฟฟรี่รู้ดีค่ะ”
“ครับ” รับซีดีมาถือ
“ขอบคุณนะคะ กลับแล้วค่ะเดี๋ยวไม่ทันเรียนบ่ายโมง ว่าแต่ค่ารถเท่าไหร่คะ คริสตี้ไม่เคย เอ่อ...”
หญิงสาวท่าทางคุณหนูจ๋ามองวินรับจ้างอย่างไม่แน่ใจ
“โรงเรียนนานาชาติใช่ไหม ผมจะไปซื้อเค้กเนยสดร้านตรงข้ามพอดี ไปด้วยกันไหมครับ” สตาร์ทเวสป้ารอ มือเดียวสามารถ
ขอเก๋กู้ดเปลี่ยนใจจากชาร์ลีลูกพ่อแป๊บ
คุณหนูเมียงมองแขนเฝือกชั่วครู่ก่อนยินยอมซ้อยท้ายเด็กแว้นชื่อโจ๊ก โอ้ว้าว
...
...
คริสติน่าเปลี่ยนใจแวะซื้อขนมด้วย
ผมกับสาวสวยจึงกระหนุงกระหนิงเข้าร้านตามประสาคนเป็นแฟนกัน
บ่ใช่ล่ะ เพิ่งรู้จักไม่ถึง 10 นาที
“พี่คริสตี้!”
“น้องปอร์เช่!” นักเรียนนานาชาติร้องทักทายกันเองหน้าตู้เบเกอรี่
“นึกว่าใคร หมู่นี้ไม่ค่อยเจอหน้าพี่คริสตี้เลยนะครับ นั่นแน่ แอบควงบอยเฟรนด์ที่ไหนมาเอ่ย กิ๊กพี่เหรอ คู่เดทพี่อนุญาตแล้วหรือเปล่าเนี่ย”
“คู่เดท? อ๋อ น้องเช่รู้ข่าวเร็วจริงๆ นะคะ ความลับแค่เราสองคนยังอุตส่าห์สอดรู้ได้”
น้องผู้ชายหน้าตาน่ารักออกหล่อใสมาก
สปีชี่ย์เดียวกับทอฟฟี่ชัวร์
โจ๊กไม่อยากเสือกแต่เรดาร์ใบหูกางรับทุกคำ
“เขาว่าคนผมแดงขี้หึงจะตาย ยิ่งกับคนนั้นนะ โอ๋ย...เช่ไม่อยากจะพูด เด็กใหม่ซิงๆ อย่างพี่คริสตี้คงยังไม่รู้หรอกมั้ง ว่าไหม”
“หือ?” จิระหูผึ่งตรงคำว่าผมแดง ใช่คนที่คุณก็รู้ว่าใครหรือไม่
“อ๋อ เจฟฟรี่เขามีเหตุผลพอ พูดจารู้เรื่องไม่เหมือน...ของเก่าถูกทิ้งร้างเป็นปีๆ”
คริสติน่าที่ผมปลื้มไม่ถึงครึ่งชั่วโมงกำลังออกงิ้วนางร้ายชัดเป้ง
โจ๊กเงิบ พ่อมดเคยบอกว่าเป็นไบได้ทั้งชายและหญิง
ข่าวฮอตนาทีนี้คือรถไฟชนกันในร้านเค้ก
บอยเก่าปะทะเกิร์ลใหม่ ผมอยู่ตรงไหนในซอกใจของมันวะ
รู้สึกมีเขาโง้งแหลมเปี๊ยบงอกอยู่บนหัว
‘ผมรักคุณ’ ได้ยินเกือบทุกวันที่ผ่านมาคืออะไร
...
“ใครว่าเช่เป็นของเก่า พี่คริสตี้ไม่แหกตาดูล่ะ!”
คุณหนูนามปอร์เช่กระชากผ้าพันคอพรืด
คิสมาร์กแดงจัด 2-3 รอยจะแจ้ง
“อุ๊ยตาย! ไหนดูซิ เจฟฟรี่ไม่ใช่คนอย่างนั้น เขาไม่มีวันกลับไปกินของเก่าค้างปีให้เสียเวลาหรอก เธอโกหก”
“จะโกหกทำไม พี่ไม่ไปถามคนของพี่เองล่ะ เวลาตอนกลางคืนเขาอยู่ที่ไหน มาเคาะห้องเช่หรือเปล่าก็ไม่รู้ซินะ”
ฉากน้ำเน่าในละครทีวีชัดๆ
นี่เองสาเหตุที่กลับบ้านดึก
นี่เองสาเหตุที่ไม่อยู่เฝ้าไข้
นี่เองที่ไม่เข้าเรียน
ผมมือเย็นเฉียบลืมทุกอย่าง พุ่งออกจากร้านตรงดิ่งกลับบ้านทันที
บิดคันเร่งเกร็งแน่นจนเจ็บมือ ก้อนเนื้อในอกซ้ายถูกบีบฟีบจนหมดลม
ทำดีกับผมแค่ตบตา
อ้อล้อนัวเนียตามประสาเกย์มือไวใจเร็ว
หลอกว่าโสดไม่มีใครและกำลังตามหาอีกครึ่งของชีวิต
คืออะไร
ตอแหลชัดๆ
*************
หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56 (อ่าน 330450 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก