----rujaya morning
----nekko สวสัดีตอนเช้าๆๆๆ
********************
จิระxจิระ
ตอน 32 วู้! กลับมาแล้ว
‘ติง!’
เสียงกระดิ่งเตือนข้อความเข้ามือถือรุ่นพระเจ้าเหาดังขึ้นในเช้าวันใหม่ ผมกะจะเฉยๆ ทำเนียนหลับต่อแต่ปิ๊งในหัวว่าวันนี้คือวันอังคารและกำลังรอใครบางคนอยู่อย่างใจจดใจจ่อถึงควานมือไปหยิบอุปกรณ์เจ้ากรรมาหยีตาดู
‘ตื่นไปเรียนได้แล้วครับลูกพี่โจ๊ก / แฮงค์’
แฮงค์???
แฮงค์ไหน??
มันใครวะ?
ส่งผิดแหงแซะแต่ชื่อเดียวกับโจ๊กเสียด้วย อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น
ถอนหายใจเฟลๆ ก่อนสะดุ้งวูบ ฉิบหาย ตูมิได้ครองเตียงผู้เดียว ใครอีกคนนอนก่ายเป็นหมีโคอะลา (ตัวควายๆ หัวแดงๆ) เกาะหนึบเอวข้าพเจ้าอยู่
“เจฟ!” ผมตาโต
“งืม...” มันตาปิด
“มาไง ตอนไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ดีใจแต่เก๊กหล่อไว้ เราควรมีมาดรักนวลสงวนตัวบ้างไรบ้าง คนเปลือยนอนตอบแบบไม่เปิดหนังตาสักกะติ๊ด อาการปกติของจ้าวประมุขวังค้างคาวทุกๆ เช้าเหมือนเคย
“อือ...เมื่อเห็น”
“เออ...เมื่อเห็น ไม่น่าถามเลยเน๊าะ ปากดีว่ะ”
ดูคำตอบเสียก่อน ไม่ร่วมเรียงเคียงหมอนใบเดียวกันพ่อจะถวายแหวนแต่รุ่งสาง เอาความคิดถึงของตูคืนมาซะดีๆ
“กี่โมงแล้ว?”
“หกโมงครึ่ง ไหนล่ะของฝาก” ผมทวงสิ่งที่ต้องการ ของฟรีจากต่างแดนเท่านั้นคือจุดมุ่งหมายสำมะคัญ ส่วนนายแบบจะโกอินเตอร์ว่อนไปทั่วโลกก็ไป
อย่าให้ถึงคราวโจ๊กได้ทีบ้าง พ่อจะลอยชายไปแล้วไปลับไม่กลับมาให้มันปล้ำกอดง่ายๆ เลยด้วย คอยดู
“ของฝาก คิตตี้อยากได้ของฝาก นี่ไงเล่าของฝาก ฮื่ย...!”
“เฮ้ย! ปล่อย!”
“ของฝากไง ของฝากๆๆ”
“เชี่ยเจฟ! เสื้อกางเกงกู! ว้ากกกก 555”
“กูมึงพูดไม่เพราะ บอกไม่จำ บนเตียงด้วย ฮึ่ม!”
“บอกตอนหนาย เจฟฟฟฟฟ 55555555”
ฉากเรทบนเตียงกว้าง ยักษ์แดงล็อกร่างผมทุ่มลงล้มกลิ้งโค่โร่ไปด้วยกัน ถลกเสื้อขึ้นกัดพุงแมวพร้อมทึ้งขอบกางเกงบอลยืดๆ ย้วยๆ จวนเห็นร่องตูด ปล้ำจูบเนื้อตัวพัลวันเป็นกอริลาติดสัด
ขัดขืนสิครับซีนนี้ ปล่อยให้รังแกแต่ฝ่ายเดียวบ่ใช่โจ๊ก วะฮะฮ่า
...
ปล่อยกระทำชำเราจนท่านเจ้าบ้านพอใจถึงยอมรามือ ผมนอนเอนหนุนหมอนพิงหัวเตียงโดยมีตัวหนักๆ คร่อมทับโจ๊กครับ ขากางก่ายเต็มที่ไม่ให้ไปไหนง่ายๆ
“อืม...หอม...ฟอด!” ฝรั่งฝังจมูกกับแก้มผมหนักๆ จนช้ำ
“เหม็น”
“ไม่เหม็น...หอม กลิ่นของคุณ”
(>0<) เย้ยๆๆๆ เอามีดมาแทงโจ๊กทีเถอะขอร้อง
“เจอกลิ่นมะนาวหอมชื่นใจเลยล่ะซิ ข้างนี้ด้วยจะได้เท่ากัน อะ เอาให้พอ” ผมหันหน้าพองลมป่องแก้มยื่นให้โต้งๆ เจอโจ๊กจัดให้ฉ่ำปอดไปข้าง เอาให้เปรมเลยครับพี่น้องไหนๆ ก็ไหนๆ
“ฟอดดดดดด...!”
“หอมปะ นอนน้ำลายไหลเปื้อนข้างนี้เต็มๆ ฉี่รดที่นอนไว้กลางเตียงต่างหาก กลัวลืม สมใจอยากสุดๆ ไหม”
เกทับกลบความเขินตัวเองเต็มเหนี่ยว คนบ้าหมาติดชอบดมกลิ่นพิสูจน์เหมือนหมา
“มิน่าถึงว่าแปลกๆ เปลี่ยนน้ำหอมใหม่นี่เอง อีกทีซิจะได้จำได้...ฟอด...งั่มๆๆ”
“ไอ้เจฟ...อื๊อ!”
ไม่จบแค่นาสิกประสาท พ่อเล่นโอษฐ์งับโจ๊กแถมด้วย หน้าตา แก้มจมูกปากโดนงั่มหมด หัวนมชายโสดยังโดน ผมจั๊กจี้หัวเราะดิ้นตัวงอเป็นกุ้ง ดอกสุดท้ายเจอเจ็บจี๊ดลาดไหล่เหนือหัวใจอีกรอย
“งั่ม...ซู้ด...!”
“โอ๊ย! ไอ้หมาบ้ากัดมาได้ แล้วดูดทำไมเป็นรอยแดงเลยเชี่ย” ผมร้องจ๊ากคิสมาร์ก เด่นหรา เล่นกับหมาๆ เลียปากแท้เหลา
“ของผม จิระของผม หึหึ” มือใหญ่ลูบเนื้อตัวโอ๋ปลอบเด็ก
นายแบบเท่เซอร์นอนหนุนตักพร้อมอมยิ้มติดมุมปาก ตัวเป็นๆ เสียดสีอยู่แนบชิดแค่นี้ โจ๊กถอนหายใจปลงหยวนๆ เปย์หมดตัวและหัวใจ
ยอมมันหน่อยแล้วกันเพราะซากุระหงิของผมกลับมาแล้ว อุอุ
...
“แย่ว่ะ ชอบกัดชอบดมเหมือนไอ้เจสเตอร์เข้าไปใหญ่แล้วนะมึงเนี่ย ซ่อนหางไว้หรือเปล่า แล้วทำไมชอบถอดเสื้อกูทุกที มันหนาว แอร์มันเย็น”
“อยากกอด ไม่งั้นนอนไม่หลับ”
“โด่...” ผมหน้าแดงเถือกพูดไม่ออก
กิจวัตรประจำเวลาเข้านอนและตื่นนอนของหมอนี่คือวุ่นวายกับเนื้อตัวจิระ เริ่มจากค้างคาวปีนขึ้นเตียงหลังเที่ยงคืนมาซุกไซ้ปล้ำกอดผม กำลังหลับเพลินๆ จะสะดุ้งรู้สึกตัว ช่วงนั้นโจ๊กเบลอๆ งึมงำไม่มีแรงขัดขืนพ่อก็ฉวยโอกาสลอกคราบท่อนบนทิ้งพรึ่บ เอาจมูกเย็นๆ มาซุกไซ้พอใจแล้วถึงจะหลับฟี้
ผมต้องนอนเปลือยโชว์หัวนมให้มันกอดหรือเป็นฝ่ายพลิกไปซุกเจ้าหมาใหญ่เองไม่ทราบ คิดไว้ว่างๆ มีตังค์ค่อยหากล้องวิดีโอมาอัดดูพฤติกรรมตัวเองครับ สงสัยเหมือนกัน
ส่วนช่วงเช้าผมรู้สึกตัวก่อน จากนาฬิกาปลุก นาฬิกาข้อมือหรือไม่ก็ริงโทนตั้งปลุกจากโทรศัพท์มือถือ อ้อ นาฬิกาปลุกอันใหม่ล่าสุดเพิ่งพังไปหมาดๆ วันเรียนอาทิตย์ที่แล้วไม่ตื่นสักทีผมเลยแกล้งเอาไปจ่อให้ลั่นกริ้งๆๆ ข้างหู
หัวแดงลุกขึ้นมาจับได้ฟาดเปรี้ยงไปโน่น กระจายเป็นซากดับอนาถคาผนัง ข้อนี้แสดงให้เห็นว่าเวลาท่านเจฟเฟอร์สันองค์ลงห้ามยุ่ง (โจ๊กยุ่งได้คนเดียว หุหุ)
อีกประการหนึ่งที่เราๆ ท่านๆ จำเป็นต้องทราบคือ แต่น! แต้น! แต๊น!
จิระใหญ่นอนเปลือยกายครับ นู้ด เนคเก็จ ไร้อาภรณ์สุดแล้วแต่จะเรียก
คืนแรกไม่รู้จำไม่ได้ เห็นหลัดๆ ว่ามีเสื้อยืดกางเกงเลครบถ้วนบนล่างเรียบร้อยดี อ๊ะ หรือมันมาโป๊ตอนปีนขึ้นเตียงหว่า เช้าตื่นด้วยสัมผัสนุ่มๆ ลื่นๆ อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน โจ๊กร้องว๊ากลั่นหนีไปทำใจในห้องน้ำตั้งนานก่อนประกาศจะแยกเตียงแยกห้องอย่างเด็ดขาด เตรียมเงินจะไปซื้อกลอนติดตายมาติดประตูด้วยวันนั้น
แล้วก็อย่างที่ทราบ จิระโดนแฮนด์ทูแฮนด์เข้าไป เอิ่ม...อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทุกข์ใจมิใช่แนวของโจ๊กอยากขายมะเขือชิมิ มึงอยากทำก็ทำไปเรื่องของเมิง (>///<) จบนะ
“อะแฮ่ม...ดูนั่น” ชี้ที่กองสัมภาระข้างเตียงฝั่งที่ผมนอน ถุงชอปปิงแบรนด์เนมเป็นกระตั๊กวางพะเนิน โอ้ว้าว
“โย่! ของเพียบ ของกูหมดเลยใช่เปล่า เยี่ยม ไม่มีของกินเหรอ ช็อกโกแลตล่ะ เวสป้าที่สั่งไว้อยู่?” ผมคุ้ยแหลกถามหาสิ่งของที่สั่งให้ว่อน
“อยู่ข้างล่างค่อยลงไปดู แยกให้น้าจุ๋ยด้วยอย่าลืม”
“ได้เลย!” ผมลั้ลลารับคำตื่นเต้นเป็นเด็กๆ จะได้แกะกล่องของขวัญ ป๋าเปย์ใจดีก็งี้ สบายไปแปดอย่าง “ไหนมีอะไรบ้างดูซิ โอ้โหเพียบ!”
“ลองเสื้อในถุงนั้นก่อน ใส่ไม่ได้จะได้เอาไปเปลี่ยน”
สั่งการขณะนอนคว่ำกับหมอนแบบนู้ดเปลือยๆ เห็นร่องตูดขาววอกโชว์ผม
“โอเช”
“ไซส์เล็กสุดเขาใส่ไม่ได้เลยแจกฟรี”
“นี่เล็กสุดเหรอ ฝรั่งตัวใหญ่แฮะ” ผมแกะกระดุมสวม “ทะด๊า! ใส่ได้พอดีแต่ทำไมเอวมันสอบๆ แฮะ”
“ยูนิเซ็กส์ใส่ได้ทั้งผู้ชายผู้หญิง เหยี่ยวเลือกคอลเลคชั่นล่าสุดวีคนี้”
“ว่าแล้วสไตล์นี้ เหมือนตุ๊ดว่ะ กางเกงก็ด้วยจะเดฟไปไหน โอ้ว้าว ใส่สบายแฮะ นึกว่าคับซะอีก ดูนี่ร้อยแปดสิบองศา 555”
ผมกระโดดโลดเต้นเตะขาโชว์ ตั้งโหลเชียวทิ้งไปน่าเสียดายแย่ ชุดนักศึกษาเจ๊ซื้อให้ 3-4 ชุดเวียนซักตากจนเหนื่อย เก็บไว้ใช้แก้ขัดไม่เสียหลาย
หมุนซ้ายขวาส่องกระจกลองเสื้อเพลิดเพลิน ปกติสวมเชิ้ตขาวเสื้อนักเรียนนักศึกษาชายธรรมดาบ้านๆ อย่างเราๆ ครับ ไม่เคยเจอแฟชั่นนิสต้าระดับเทพโจ๊กจึงเอ๋อเล็กน้อย คุ้นๆ ว่าหนุ่มหล่อหน้าตาดีใน ม.K หลายคนก็ใช้ประมาณนี้ จิระจะอัพเกรดล่ะเหวย
...
“เหยี่ยวให้นาฬิกามา ถุงสีแดง”
“วู้! นาฬิกาปลุก กล่องนี้นาฬิกาข้อมือก็ของโจ๊กชิมิ เริ่ดมากไอ้นก รอพ่อถอดเฝือกก่อนนะ แต่เอ๊ะ มันรู้ได้ไงว่านาฬิกาปลุกเราพัง”
“หึหึ” พ่อมดบนเตียงยักไหล่ไม่ตอบ ดึงความสนใจไปเรื่องอื่นแทน
“งานเปิดร้านเป็นยังไงบ้าง?”
“เรี่ยม! เจ๊ยิ้มหน้าบานทั้งวันยอดขายถล่มทลาย แค่คนกันเองก็ขายไม่หวาดไม่ไหว มีบ่นว่ารู้งี้น่าจะคิดทำร้านตั้งนานแล้ว คุณแซมเอย ลุงอ้วน ลุงผอม คนแถวบ้าน ลูกๆ หลานๆ เพื่อนสภากาแฟของตาเพียบ”
“อ้อ”
“เพิ่งรู้ ลุงอ้วนเป็นญาติไอ้เด้มเหรอ เห็นบอกว่าเด้มฝากจองจองคันนึง ตอนแรกก็งงรู้จักเด้มได้ไง ถามๆ ไปถึงรู้ว่าเป็นญาติกัน ลุงเป็นวิศวกร บ้านหลานขายวัสดุก่อสร้าง”
ผมเล่าเพื่อนรุ่นมัธยมที่มาแสดงความยินดีถึงร้านที่สนิทๆ กันคือ ไก๋จากแก๊งเก่า TCK มากับพ่อแม่และพี่เก๋พี่สาวที่พาแฟนมาจองรถใหม่อีกคน ทอฟฟี่ แคท เด้มไม่ได้มา ทอฟฟี่เลือกเรียนยูในสหรัฐอเมริกาที่เดียวกับเด้ม ส่วนแคทอยู่ขอนแก่นเพิ่งเปิดเทอม ปี 1 เหมือนกัน
คนที่มาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงกลายเป็นเอเจกับพี่ไข่มุก โดยเฉพาะพี่ไข่มุกคนสวยกลายเป็นพริตตี้ของร้านเราเรียบร้อยโรงเรียนจีน
...
...
“พี่ไข่มุกน่ารักค่อดๆ ช่วยขายแจกโบร์ชัวร์ทั้งวัน แม่เอเจก็ช่วยติดต่อร้านข้าวให้ เพิ่งรู้ว่าสนิทกับเจ๊ แทบจะทั้งตลาดล่ะมั้งคิดว่า”
“คนเยอะ?”
“เยอะมาก ทำบุญเช้าคนล้นออกไปนอกฟุตบาท ขนาดตั้งเต๊นท์ตั้งแต่ประตูโรงเรียน ผ่านหน้าร้าน หักเลี้ยวเข้าซอยจนถึงบ้านเล็ก กี่เมตรไม่รู้ ถ่ายรูปเป็นล้านได้ โหลดแล้วก็ถ่ายๆ ยังเช็กไม่หมด”
“โอ้”
ไม่อยากคุยว่าโจ๊กฮอตครับ ‘ช่างภาพชักรูปหน่อย’ นั่นล่ะหน้าที่จิระ
“เพื่อนสมัยเรียนของเฮียมาจากทั่วทุกสารทิศ นครศรีธรรมราช น่าน ชลบุรี อุดร ขอนแก่น ปอยเปรตยังมี เห็นว่าเป็นนักเลงคุมบ่อนหนีนายมา ใจเอาสุดๆ มานอนบ้านด้วย ไม่ได้นอนหรอกกินเหล้าคุยกันทั้งคืน”
“สนุกกันใหญ่”
“สุดๆ แต่โคตรเหนื่อย ขนาดถือกล้องวนเวียนแค่นั้นยังตะคริวขึ้นเลยคิดดู” ผมเจื้อยแจ้วสลับหยิบสิ่งของลั้ลลาชื่นชม
“หมุนก่อน แล้วกด” ยักษ์พูดบอกวิธีการกับผม
“ล็อกเจ๋งว่ะ เข็มขัดกับกระเป๋าหนังแบบเดียวกันชอบๆ หมวกสวยแฮะ เป็นไงเท่ไหม”
“หึหึ ถุงสีเหลือง หยิบมา”
“นี่เหรอ?”
“Come on...”
เรียกผมไปหาถึงเตียง ยักษ์ผมแดงลุกนั่งก่อนลูบมือที่เอวจัดสาบเสื้อเข้าไปในแสลคใหม่เอี่ยมของข้าพเจ้า อุต๊ะ เมื่อกี้ตูถอดเกงบอลทิ้งเพื่อใส่กางเกงใหม่นี่หว่า หวังว่าไม่เห็นบิ๊กแอสดำๆ ของโจ๊กนะ
“วันนี้เรียนกี่โมง?”
“สิบโมง วิดวะล่ะ”
“บ่าย” (ทราบภายหลังว่าพ่อมดเรียน 9 โมงเช้า แต่โทรไปบอกเพื่อนว่าเจ็ทแลคไม่ไป ดูมันทำ)
“อ้อเหรอ งั้นนอนต่อซิ ตาแดงเชียว”
ผมลูบหัวเล่นเส้นผมแดงอีกฝ่ายไปมา ยืนตัวแข็งให้หมาใหญ่ล้วงงูเห่า เอ๊ย จัดเสื้อผ้าแต่งตัวให้อยู่ครับ
ยืนกัดปาก หายใจขัดเป็นพักๆ ใจหนึ่งอยากถอยห่าง อีกใจกลับโหยหาสัมผัสจากเขาคนนี้เหลือเกิน แถมนาทีนี้จิระน้อยว้อนท์อยากออกมาดูโลกภายนอกมาก กึ่มๆ ตั้งแต่นัวเนียบนเตียงก่อนหน้าแล้ว...ขอสารภาพ
“ดู” จับเอวผมหมุนดูกระจกอีกครั้ง
“ว้าว โจ๊กหล่อเหมือนกันนะนี่ ราศรีจับเป็นนายแบบได้สบายโก๋นะว่าไหม”
“หึหึ ลองนั่งซิ รัดไปหรือเปล่า ผ้ายืดผสมไลคราแต่แมทช์ไม่มัน ไม่ยับ คอลเลคชั่นใหม่ปีนี้”
“เหรอๆ” ผมหลงกลฟังเพลินจึงนั่งลงที่ตักโป๊ๆ ของอีกฝ่าย พยายามไม่ใส่ใจสัตว์ร้ายท่อนล่างแต่ทำใจยากจัง
มองตามมือใหญ่ล้วงถุงหยิบกล่องสีทองออกมา ช็อกโกแลตนี่เอง ไหนว่าทิ้งไว้ข้างล่างหมด กล่องนี้มีอะไรดี
“หลับตา”
“อะไร หลับตาทำไม?”
“เทสต์”
“อ้อ เข้าใจแล้ว” ผมนึกได้
สมัยอยู่บ้านเก่าเราก่อนพ่อมดเคยป้อนใส่ปากให้ลิ้มชิม ครั้งนั้นทำเอาไม่อยากกินช็อกโกแลตตามท้องตลาดทั่วไปอยู่พักนึง ประสาทสัมผัสอัพเลเวลแล้วดันจำแต่อันแพงๆ โจ๊กไม่ได้กระแดะนะแต่มันเป็นเอง
“ว่า?”
“อืม...หวาน...”
“หึหึ ใช่ หวานแล้วยังไงอีก...ฟอด”
โจรกระจอกเริ่มกระทำชำเราเต็มพิกัดอยาก จมูกโด่งคลอเคลียแก้มไม่ห่าง มือไม้เริ่มปูไต่เสื้อผ้า กระดุมถูกแกะออกไล่ทีละเม็ดช้าๆ เบาๆ ไม่รีบร้อน
“รสนม...อ๊ะ...ไม่เอา...!”
“อืม...จุ๊บ...”
ปลายนิ้วกดหัวนมผม อีกข้างใช้ปากละเลงลิ้นดูดดุนยอดทับทิม ผมหลุดอุทานแต่ยังไม่ลืมตา จิระน้อยแข็งขืนพร้อมรบใต้กางเกงเรียบร้อยแล้ว
“...เจฟ...”
...ร่างถูกกดลงบนฟูกนุ่ม
...กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกแกะออก
...ผมครางเรียกชื่อเขาก่อนปิดริมฝีปากของเราด้วย...จูบ
*************
มันเดย์ โจ๊กวีคลี่ครับ
โค้งงามๆ
หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56 (อ่าน 330491 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก