----Money11 ขอบคุณ
----nekko สวัสดีตอนเช้าๆๆ
----cross มอร์นิ่ง
***********************
JIRA's JIRA
มันก็ยังงงๆ
วันจันทร์ วันสีเหลืองๆ ของโจ๊ก
เริ่มตั้งแต่ปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน รองเท้าตุ๊กตาหมีพูห์ใส่ในบ้าน แปรงสีฟันสีเหลืองอ๋อยยันไอ้เจ้าทองดีกับเจสเตอร์ที่เห่าบ๊อกๆ รออยู่บันไดบ้าน ถึงมหาวิทยาลัยปีนลงจากรถกระย่องกระแย่ง (ตำแหน่งสก๊อยตามเดิม) เงยมองฟ้า...
อ้าว สีเหลืองซะงั้น
ทำไมวันนี้เห็นอะไรแวบๆ เจือเยลโล่ไปหมดวะตู สงสัยคงต้องหาเวลาไปเช็กประสาทสักวันสองวัน
"ไงโจ๊ก เหี่ยวมาเชียวไม่ได้กินข้าวมาเหรอ อ้าวๆ เดินดีๆ เดี๋ยวล้ม" เหยี่ยวทักที่โต๊ะม้านั่งลานชมพูพันธุ์ทิพย์หน้าห้องชมรมผม
"หวัดเด ฮ้าว...!" ผมยานคางหาวหวอด
"โวะ! วันนี้สงสัยฝนตกแหง คุณโจ๊กไฮเปอร์แบตหมดแต่เช้า เปลี่ยนกับค้างคาวเจฟฟรี่ซะงั้น เสาร์อาทิตย์ไปทำอะไรไม่หลับไม่นอน"
"อือ..." ผมพยักหน้าเมื่อยๆ ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด
กูอยากนอนแผ่ไม่กระดิกตัวสัก 2 เดือนเหลือเกินพ่อเจ้าประคุณเอ๋ย
"ไปนอนโรงพยาบาลไหม โด๊ปน้ำเกลือสักขวดสองขวดรับรองวิ่งปร๋อ ฟรีไม่ต้องจ่ายโรงพยาบาลลุงกูเอง" เหยี่ยวเชิญชวน
"เหอะ แบบที่มึงใช้หนีงานเฟรชชี่ไนท์นั่นน่ะเหรอ เอาซิ อยากนอนมากตอนนี้ เมื่อยตัวสุดๆ" ผมรับพลางนวดเอวอย่างเพลียๆ ไปด้วย สุดสัปดาห์เมื่อครู่ใช้งานหนักหน่วงเกินเหตุ
"ปวดเอว โดนใช้งานหนักเกินไป?" เหยี่ยวถามซะตรงใจโป้ง
"ใช่ เฮ้ย ไม่ใช่!" ผมเผลอ
"เอาน่ากูเข้าใจ คนเรามัน...นั่นแหละต้องออกกำลังกายถึงจะเอาอยู่ หึหึ" เหยี่ยวหัวร่อโรคจิต ประโยคแสดงความห่วงใยแต่มุมปากยิ้มเยาะเย้ยกึ่งล้อเลียน แถมนัยน์ตาเจ้าเล่ห์รู้ทันโจ๊กอีก
ถามว่าอายไหม...อายครับตอบตรงๆ
"ขำทำไมฟะ เดี๊ยะเจอโจ๊กจัดให้หรอก ว้อนท์แต่เช้า"
"เปล่าซะหน่อย แค่สงสารและเห็นใจ เสาร์อาทิตย์แทนที่จะได้พักผ่อนนอนหลับ กลับต้องมาหลับนอน---โอ๊ย!"
(ผลัวะ)
"ยุ่ง!"
อัศวินนักบิดตาน้ำข้าวถือหมวกกันน็อกตามมาโขกหัวเพื่อนนกโป๊กเสียงดังจนเพื่อนๆ นักศึกษาแถวนั้นชะงักหันมามอง ท่าทางฝรั่งคงจะหงุดหงิดแทนผมอยู่เหมือนกัน ชอบยุ่มย่ามกวนมูดดี้โจ๊กทุกเช้า ตอดนิดตอดหน่อยพอรำคาญ
"เจฟ ไอ้นกกระจอกจะให้ไปนอนโรงพยาบาลลุงมันล่ะ" ผมฟ้องปนร้องขอความเห็นใจ
"ไม่ต้อง ไม่ไหวกลับไปนอนบ้านเรา" นั่นปะไร
"ชิชะ!" ผมค้อน
โปรดสำนึกว่ามึงนั่นแหละตัวการ กระทำมิชอบบนเตียง บนโต๊ะ บนโซฟาจนกูเดี้ยงเยี่ยงนี้ สาเหตุมาจากข้อเดียว 'ผมคิดถึงคุณ'
กรี๊ดๆๆๆ (>0<) ดิลีทฉากเรทในหัวทิ้ง มิอาจคลั่งรักเธอ เค้าเขิลลลลล
...
เจฟประคองผมนั่งลงเก้าอี้ม้าหินก่อนเริ่มสงครามกับเพื่อนสนิท
"Behave!" เจฟยกนิ้วชี้เก๊กหน้าดุแบบสั่งห้ามเจ้าเจสเตอร์
"Me?, no! I'm such a goodboy." เหยี่ยวแบมือเบๆ
"Really?" มือใหญ่บีบคอเพื่อนยิ้มๆ เชิงถาม 'มึงแน่ใจ'
"555 F**kin doggie" มุมแดงชิงซัดหมัดทะลวงไส้ใส่ท้องดังตุบ
"Stupid berdie 555" มุมน้ำเงินจับคอตีเข่า
พ่นแสลงหลายคำฟังไม่ทัน อัดคลิปไว้ผมน่าจะได้ศัพท์วาจาภาษาดอกไม้แบบชาวต่างชาติเต็มเพียบ สองคนปล้ำต่อยกันจริงๆ ฮุกซ้ายป่ายขวาตุบตับจนผู้คนให้ความสนใจหนาแน่น ทว่าเห็นหน้ายิ้มแย้มหัวเราะฮ่าๆ ไทยมุงแถวนั้นจึงยิ้มตาม
("สองคนนั้นเขาหยอกกันน่ารักจัง")
("คนนี้ไงที่เล่นบนเวทีคืนวันก่อน ร้องเพลงเก่ง กีตาร์สุดยอด")
(คนนั้นก็เดือนวิดวะที่เป็นข่าวใช่มั้ย)
("หล่อว่ะแก แอร๊ย!")
("ฉันกรี๊ดทั้งคู่เลย ว้ายๆ")
แล่วๆๆๆ (T-T) โจ๊กแอบเครียด
สัตว์สองตัวนี้ก็ชอบโชว์ออฟแบบแปลกๆ เสียด้วย
จนสาแก่ใจทั้งคู่...
"เสื้อ" ฝรั่งผมแดงยิ้มกว้างหอบเล็กๆ สดชื่นร่าเริงจัดแวะมาหาผม
"ครับผม" ผมลุกยืนปล่อยเซอร์วิสบอยถอดเสื้อจากตัวไปเก็บล็อกเกอร์ในห้องชมรมภาพถ่าย ยอมง่อยเนื่องจากสาวๆ หนาตาเกิน คนของเราต้องออกหวงบ้างไรบ้าง ยูโน้ว!
"กินอะไรอีกไหม เอานมนะ เมื่อเช้ากินนิดเดียว"
"ดีครับ ซื้อมาเลยครับให้ไว ตักบาตรอย่าถามพระ"
"รอนี่"
"ครับผม เชิญครับ รีบครับ ผมจะเข้าเรียนไม่ทันครับ" โจ๊กใส่เป็นชุด
"หึหึ"
ดันเอวไล่ร่างสูงโย่งไปไกลๆ สายตาหวานเชื่อมวิบวับใส่จิระของมันเหลือเกิน ห้ามรุ่มร่ามในมหาวิทยาลัยยังอุตส่าห์ส่งซิกส์ตาหวานเชื่อมไม่ถอย
ละลายทุกวัน ฮิ้ว!
"เจฟฟรี่แม่งหมัดหนักฉิบ" เหยี่ยวซี่โครงบานยิ้มกว้างอารมณ์ดี เล่นมวยปล้ำแค่นี้ทำเป็นหอบ อ่อนว่ะ
"กายล่ะ?"
"ยังไม่เห็นมา รถติดล่ะมั้ง เสาร์อาทิตย์มันกลับไปนอนบ้าน"
"อ้อ จริงด้วย กูลืม" ผมไร้ข้อมูลเกี่ยวกับไนซ์กาย ท่าทางต้องจูนเมมโมรี่ในสมองใหม่จริงๆ จังๆ หมาใหญ่อ้อนกอดทีไรโจ๊กลืมโลกภายนอกทุกที
ทีหลังจะไม่ยอมปล่อยให้อดๆ อยากๆ หลายวันแล้ว ฟ้าเหลืองครับ
"เห็นของฝากยัง มีนาฬิกาปลุกอีกเรือนนึงด้วยนะ ที่เป็นกล่องหนังสีชอกโก้เหมือนไอ้เจสเตอร์นั่นน่ะ"
"อ๋อ เห็นแล้ว แทงกิ้ว" ผมยิ้มกว้างชูนาฬิกาข้อมือดีไซน์ชิคปนเท่ไม่เหมือนใครให้เชยชม เสิร์ชดูราคาแล้วโอ้ว้าวแม่เจ้า เช้านี้จึงใส่มาแทนคำขอบคุณเสียหน่อย ไม่ได้เบอร์ห้าบ้าเห่อแต่อย่างใดครับ
"ส่วนเรือนนี้เจฟฟรี่เลือกให้เอง แต่ใครจ่ายรู้ไหม"
"555 ใคร"
"จะมีใครเล่า มดเช็ดจริงๆ" เหยี่ยวสบถ
"555 เหรอครับเสี่ย ขอบคุณนะคร้าบ" ผมแฮปปี้
"ไหว้พระเถอะโยม"
จริงๆ เหยี่ยวใจดีนะครับ ดูภายนอกท่าทางติดหล่อเก๊กลูกคุณหนู ทว่าเท่าที่รู้จักกันมาตั้งแต่วันแรก เพื่อนนกบ้าๆ บอๆ โผงผางปากดีพอกันกับผม บางมุมก็ละเอียดละออกนึกถึงใจคนอื่นเสมอ
ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ผมว่าเหยี่ยวมีหลายอย่างคล้ายผมอยู่หมือนกัน
...
"เหยี่ยว วันเฟรชชี่ไนท์ไหนว่าเข้าโรงพยาบาล ตกลงว่า?" เอ่ยถามอีกประเด็น ทราบแล้วว่าหนีคดีไม่อยากเป็นประกวดเดือนมหาวิทยาลัย แต่อยากฟังจากปากมากกว่า
"อยากนอน เหมือนใครบางคนแถวนี้แหละ"
"กูถามดีๆ" ผมชักเหวี่ยง
"กูก็ตอบดีๆ ว่า...อ้าวกายมาพอดี"
"เหยี่ยว เจฟฟรี่อยู่ไหน?"
"ไปซื้อของโรงอาหารศิลป์สาดใกล้ๆ นี่ล่ะเดี๋ยวมา มีอะไร?"
"น้องชื่อเหยี่ยวใช่ไหม ส่วนเจ้านี่ชื่อโจ๊กพี่จำได้" รุ่นพี่ผมหยิกหยองยาวมัดรวบถึงกลางหลังเอ่ยทัก คุ้นหน้ามากแต่จำไม่ได้ครับ
"ครับ สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ"
ผมกับเหยี่ยวมองฝูงชนพ่วงมากับกาย ชาย 2 หญิง 2 หน้าใหม่ไม่คุ้นไม่รู้จักแต่สวมชอปปีสูงๆ ให้เคารพไว้ก่อนเจ๊สอนไว้
"นี่พี่หริ พี่ถม แล้วก็พี่กุ้งนางกับพี่นิภา พี่หริอยากเจอเจฟฟรี่" กายบอกพลางแนะนำรุ่นใหญ่
"พี่ว่าจะเลี้ยงสายเจฟฟรี่หน่อย พาเพื่อนไปด้วยก็ได้ ส่วนเจ้าตาคมช่างกล้องคนนี้ห้ามปฏิเสธ เราช่วยให้พี่ได้เล่นคอนเสิร์ต บังคับเลยว่าต้องไป"
"เล่นคอนเสิร์ต?" ผมทวนคำงงงวยยังนึกไม่ออกอยู่ดี
เหยี่ยวยิ้มๆ "รุ่นใหญ่มาเอง ใช่พี่ดำริปู่รหัสเจฟฟรี่ใช่ไหมครับ"
"ใช่"
พี่หริสวมชอปปักคำว่า 'COMPUTER' หราที่กระเป๋าอกเสื้อ ผมได้รับเฉลยเดี๋ยวนี้เอง มิน่าถึงว่าคุ้นๆ แต่นึกไม่ออก วันงานปล่อยผมยาวสยายนี่เอง
"มิน่าเจฟฟรี่ถึงขึ้นเวที ผมเข้าใจแล้ว" เหยี่ยว
"คือพี่อยากได้เจฟฟรี่กับเพื่อนที่ช่วยตีกลองวันนั้นมาทำวงด้วยกัน เลยมาถามดูว่าพอจะมีเวลาให้บ้างหรือเปล่าน่ะค่ะ" พี่ผู้หญิงชื่อกุ้งนาง จำได้ว่าเป็นนักร้องวงที่เกิดอุบัติเหตุวันเฟรชชี่ไนท์นั่นเอง
"อ๋อ ผมจำได้แล้ว พี่กุ้งนางใช่ไหมครับ ส่วนพี่หริเล่นคีย์บอร์ด พี่ถมมือเบสที่ขึ้นเล่นวันนั้น" โจ๊กบางอ้อ
"เออเพิ่งจำกันได้นะคนเรา 555"
"น้องมันเพิ่งจำกูได้ว่ะหริ น้อยใจว่ะ 555" พวกพี่ๆ หัวเราะขำ
"แหะๆ ผมเบลอไปบ้างขอโทษด้วยครับ"
...
....
จังหวะฝรั่งหัวแดงกลับมาพอดี...
"ครับ?"
ยื่นนมกล่องให้ผมพลางยืนขวางบ่งบอกอาการหวงของเต็มที่ ไม่ใช่ศัตรูสปาร์ตันมาบุกเมืองนะเออ โจ๊กมีมือเท้าป้องกันตัวเองได้ครับท่านเจฟ
"เจฟฟรี่มาพอดี พี่หริอยากคุยด้วย" กาย
"พี่อยากรีบเลี้ยงสายวันนี้พรุ่งนี้เลย พอดีจะไม่ว่างยาว อยากขอบใจที่ช่วยให้ได้เล่นบนเวทีด้วย" พี่หริ
"พี่ชวนโมคนที่เล่นกลองไว้แล้ว บอกไปกินเย็นนี้ก็ได้ อยากชวนทำวงด้วยกันค่ะ ดูวีดีโอแล้วชอบมาก ฝีมือทั้งลีดทั้งร้องเก่งจริงๆ" พี่กุ้งนางชม
"ครับ แต่ผมติดเล่นบาสอยู่ วันนั้นเห็นเป็นพี่หริถึง..."
"พี่เข้าใจค่ะ เป็นพี่ๆ ก็ทำแบบเดียวกันนั่นล่ะ ดีซะอีกช่วยพลิกวิกฤติเป็นโอกาส ไม่อย่างนั้นเราคงไม่เจอเพชรเม็ดงามใช่ไหมคะพี่หริ"
"ไว้ให้คุยกับติณเอง เราไม่ได้เล่นวันนี้พรุ่งนี้เสียหน่อย ไปกินข้าวกันก่อน รู้จักกันไว้ไม่เสียหลาย" พี่ถมสวมชอปโยธาภาคเดียวกับพี่ติณ เอนจิเนียร์ครองโลกชัวร์
"เอาน้องโจ๊กไปด้วยนะคะพี่รีเควส" พี่ผู้หญิงชื่อนิภาลั้ลลาอยากรู้จักผมมากเพิ่งหลุดปาก
"เอ่อ...ผมด้วยเหรอครับ" โจ๊กชี้หน้าตัวเองสงสัย
"ค่า! น้องโจ๊กนั่นล่ะ อยากขอบคุณที่ถ่ายรูปพี่ออกมาสวยด้วย"
"แหะๆ" หัวเราะเพราะจำไม่ได้
"ก็โจ๊กไปเก็บภาพเชียร์รวมคณะเราไง นี่ยังไงคะรูปพี่ วันไหนดี วันนี้ดีไหม?"
"เอาเข้าไป อยากรู้จักอยู่คนเดียวนะ" พี่หริยิ้ม
"ก็เค้าอยากคุยกะน้องโจ๊กนี่" พี่นิภาเหวี่ยงแขนอ้อนพี่หริ แฟนกันชัวร์
พี่นิภาโชว์รูปตัวเองในมือถือให้ดูด้วยอีกต่างหาก บรรดาสาวๆ รุ่นพี่สตาฟวิดวะนั่นเอง
"สาววาย เล็งเราตั้งแต่วันแรกแล้ว เอาไปคุยทุกวันจนพี่หูชา 555" พี่หริขำขันให้พี่นิภาหยิกเนื้อเขียว
"เอิ่ม...เหรอครับ น่าดีใจนะเนี่ย" โจ๊กแอบซีด
"...เสร็จแน่" เหยี่ยวที่ไม่มีบทบาทเสนอหน้ามาตอกย้ำผม
"น้องเหยี่ยวไปด้วยกันนะคะ พี่อยากรู้จักน้องเหยี่ยวด้วยเหมือนกัน"
เหยี่ยวยิ้มแหยเหมือนกัน กระซิบ...
"(...กูอยู่ของกูดีๆ) ตามสบายครับ ผมมีนัดแล้ว ใช่ไหมกาย" เหยี่ยวโยนกลองไปที่กาย
"หะ! อ๋อครับ เชิญพวกพี่ตามสบายครับ" กายรับมุกเร็ว
"งั้นวันไหนดีคะน้องเจฟฟรี่?" พี่นิภาร่าเริงบันเทิงใจออกนอกหน้า
"วันนี้ก็ได้ครับ ผมซ้อมเสร็จทุ่มนึง" เดอะเกรทเจฟเฟอร์สันปิดจบ
...
....
เย็นนั้นผมถูกกระเตงไปทานข้าวกับพี่ๆ กลุ่มที่ว่า รุ่นน้องมีผม เจฟ แล้วก็โม-สมภพที่ตีกลองวันนั้น
พี่นิภาน่ารักมากครับ แอบมองเราคู่ตัวเจไม่วางตาแล้วกระมิดกระเมี้ยนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว จะคุยก็ไม่กล้าคุยมากโจ๊กมึนตรงนี้ สาววายนิสัยดีนิยมชมชอบหลบมุมลอบมองอยู่ห่างๆ ไม่เข้าใกล้
เหอๆ พี่คุยกับผมแบบคนธรรมดาก็ได้ครับ โจ๊กเป็นผู้ชายรูปหล่อหน้าตาดีที่ตกหลุมรักไอ้เกย์เฒ่าเซ็กส์จัดเท่านั้นเอง
ในใจคิดว่าดีแล้วที่รีบมารีบไป ถ้าขืนยื้อเวลานานกว่านี้จิระอาจผูกคอตาย
...
....
ถึงบ้าน...
"ฮ่องๆๆๆ"
"โฮ่งๆๆๆ" สองตัวประสานเสียง
"เจสเตออออรรรร์! ทองงงงดี!" ผมผวากอดลูกหมา
"มานี่" ฝรั่งนั่งเก้าอี้ยาวหน้าบ้านก่อนเรียกผมลงนั่งตัก ที่ว่างตั้งกว้างแต่ชอบจังไอ้ท่านี้
"มันกินข้าวยัง?" ผมอุ้มเจ้าทองดีไว้บนตักไม่ปล่อย
"แล้ว พี่ข้างหน้าเอาให้" จิระอีกคนบอก ถ้ากลับค่ำพี่ที่เพ็ทชอปจะรับผิดชอบสองตัวนี้ครับ ภาระผูกพันให้ผมอยากกลับมาถึงบ้านเร็วๆ ทุกวัน
"ฟู่..." สองมือรัดเอวผม วางคางเกยไหล่พร้อมเป่าปาก
"เป็นอะไร เหนื่อย?"
"อือหึ"
"งั้นก็รีบอาบน้ำนอน" ผม
"โจ๊กครับ"
"หือ...ว่า?"
"อึดอัดไหมถูกมอง"
"ไม่นะ พี่นิภานิสัยดี ส่วนใหญ่ที่เจอก็ไม่ได้มายุ่งกับเราเลยด้วยซ้ำ สังคมก็รับเรื่องของเรามากขึ้นด้วย เจ๊กับเฮียยังไม่ว่าแล้วจะคิดมากทำไมล่ะ"
"ผมเป็นห่วงคุณ"
"เพี้ยนล่ะ อยู่ด้วยกันตรงนี้จะห่วงทำไมเล่า เมารึเปล่าเนี่ย เพ้อเป็นตุเป็นตะ"
"เขามองคุณบ่อยเกิน"
"ซะงั้นนะคนเรา นั่นเขาชอบ นิยมชมชอบ แบบไอไลค์อิทไม่ได้จะอะไรซะหน่อย"
"คุณเป็นของผม จิระของผม..."
"เกเรล่ะ"
ผมยิ้มกว้างปากฉีกถึงหู ดีที่นั่งตักซ้อนหลังกันจึงไม่เห็นหน้าเปื้อนความสุข จะร่ายเวทย์มนต์ให้หลงรักมากไปถึงไหนกันครับ...คุณพ่อมด
ผมทราบว่ายักษ์หัวแดงรู้สึกเช่นไร เขาเจอตั้งแต่เด็กส่วนผมเพิ่งเริ่มต้นเมื่อม่นานมานี้เอง เจฟจับมือผมใต้โต๊ะแล้วบีบเบาๆ ให้กำลังใจเกือบทุกครั้งเท่าที่ทำได้ ถึงไม่พูดแต่ก็รู้ดีแก่ใจ
"เพิ่งรู้ว่าวิดวะมีสัมภาษณ์เดือนคณะด้วย พูดอย่างนั้นเขาก็รู้หมดซิ" ผมเอ็ด
"รู้ก็รู้ ไม่คิดปิดบัง"
"งามจริงๆ" ผมยิ้มกว้างขึ้นอีก
ผู้เข้ารอบเดือนวิดวะมีเกือบ 4-5 คน รุ่นพี่จึงเรียกเข้าไปคุยกึ่งเป็นการสัมภาษณ์ไปในตัว เจ้ายักษ์ของผมชิงเอ่ยก่อนรุ่นพี่เอ่ยปาก
'ก่อนพวกพี่จะถาม ผมคิดว่าเดือนวิดวะควรมีเกียรติยศและศักดิ์ศรีของคณะ ไม่ควรให้ใครพูดลับหลังได้ ตอนนี้ผมมีคนของผมเป็นผู้ชาย...ขอถอนตัวครับ' แล้วก็โค้งเดินออกประตูไปทิ้งพี่ๆ งงงวยกันทั้งห้อง
พอเหยี่ยวเข้าไปจึงโดนถามจังๆ ว่าเป็นเกย์ใช่ไหม เหยี่ยวตอบว่าเป็นไบครับ ได้ทั้งชายและหญิง แต่ถ้าวันไหนเจอคนที่ใช่ก็พร้อมจะเลือกข้าง
รุ่นพี่ฮือฮากันใหญ่ สุดท้ายเหยี่ยวจึงได้เป็นเดือนวิดวะเต็มตัวก่อนจะสวิตช์ให้กายขึ้นเวทีประกวดเดือนมหาวิทยาลัยในนาทีสุดท้าย แสบสันเข้าไส้จริงๆ
ผมว่าลึกๆ แล้วเหยี่ยวคงแบกความรู้สึกบิดเบี้ยวนี้ไว้ในใจบ้างไม่มากก็น้อย มิเช่นนั้นคงไม่ยอมถูกตราหน้าเช่นนี้ ทว่า...เท่าที่ได้ข่าวคราว ไม่มีใครต่อว่าเหยี่ยวจากเหตุการณ์นี้เลย แค่แซวๆ ให้หายป่วยเร็วๆ เท่านั้นเอง
ความกะล่อนสอนกันไม่ได้ครับ
"ผมรักคุณ..."
"นึกว่าจะไม่ได้ยินซะแล้ว" ผมตีปีกลอยบนท้องฟ้า
"บอกเมื่อเช้า"
"อ้าวๆๆ มีงี้ด้วย"
"คุณไม่ได้ยิน?"
"หลับอยู่ล่ะมั้ง ฟุบตายคาโต๊ะนั่นไงเล่า" ผมพยายามแก้ตัว
"หลับเหรอ นี่แน่"
"อย่าดิ! จั๊กกะจี้ เจสเตอร์ช่วยด้วย พ่อมึงรังแกกู 555" โจ๊กหาตัวช่วย ลูกหมาเห่าโฮ่งๆ เชียร์กันใหญ่ เลี้ยงเสียข้าวสุกเหลือเกินเจ้าพวกนี้
"พูดกูมึงไม่เพราะ"
"อ๊า เจฟฟฟฟฟ!" ผมร้องพร้อมดิ้นพล่าน
(ครืดๆๆๆ) มีสายโทรเข้า
"ใคร?" ผมลอบมองหน้าจอ เห็นชื่อ 'เชษฐ์' และ 22.25 น. เด่นหรา
"ว่า?" ฝรั่งมือข้างหนึ่งกอดผม อีกข้างยกหูคุยโทรศัพท์
("...") เสียงในสายชวนเครียด
"มันว่าไง?" ต่อมเสือกโจ๊กทำงาน
"กายอยู่บาร์เกย์"
"หา!"
*************
ซียู
หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56 (อ่าน 330468 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก