nekko : morning nekko!
Money11: อรุณสวัสดิ์ Money11
-----------------------------------------------
JIRA’s JIRA
ตอน 44 ลับ ลวง พราง
“เป็นไงโจ๊ก ท่าทางหมดแรง ไหวหรือเปล่าหนักนะวันนี้”
“ไหวครับพี่ธรณ์ สู้อยู่แล้ว”
“งั้นตรวจอาวุธ” พี่ธรณ์ยิ้มๆ ขอเช็กอุปกรณ์กล้อง
วันนี้มาเก็บเกี่ยวประสบการณ์การถ่ายรูปพอร์ทเทรตโมเดลนางแบบครับ พี่ธรณ์สอนแค่รอบเช้า ไม่เลี้ยงข้าวแต่ค่าเรียนแพงระยับ เทิร์นโปรเมื่อไหร่โจ๊กเอาบ้างดีกว่า
นักเลงโฟโต้รุ่นเดอะราว 7-8 คนรวมตัวกันอยู่ที่นี่ อายุประมาณลุงๆ ทำงานมีเงินเดือนเหลือกันแล้วทั้งนั้น โจ๊กเป็นเด็กน้อยผู้เดียวเลยเขินๆ ไม่เข้าพวกเล็กน้อย
‘เพื่อสิ่งที่ชอบ สู้โว้ย!’ สูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เรียกพลัง
“ใช่โจ๊กรึเปล่า เราชำนาญเพื่อนอาร์มนะ”
“เอ๋?” ผมมองเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันเข้ามาทักทาย
น่าจะเป็นสตาฟของพี่ธรณ์เพราะถือแผ่นโฟมดำใบใหญ่ในมือ บ่งบอกว่าไม่ได้เป็นนักเรียนตากล้องแบบพวกเราๆ แน่นอน
“ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันหรอก เราเรียนเพาะช่าง พอดีเป็นเพื่อนบ้านอยู่ใกล้ๆ บ้านอาร์ม เคยแวะไปโรงเรียนโจ๊กครั้งนึง อาร์มชี้ให้เราดู”
“อ้อ น่าจะรู้จักอยู่นะนั่น โดนชี้ตัวอีกต่างหาก” ผมแซวขำๆ
“555 โจ๊กนี่ฮาสมกับที่อาร์มพูดถึงจริงๆ”
“ชื่อชำนาญเหรอ ทำงานที่นี่?” ผมถามเชิงคุยเรื่อยๆ
“แค่ฝึกงานยังไม่ได้ทำจริง รุ่นพี่ทำงานเป็นช่างไฟที่นี่แนะนำมา สนุกดี เงินเยอะไว้เก็บตังค์ไปเที่ยว”
“อ๋อ” ผมพยักหน้าหงึกหงักรับฟังอย่างเดียว
คิดถึงอาร์มเพื่อนสมัยมัธยม ป่านนี้เปรมปรีอยู่ที่อเมริกาชัวร์ แวะเข้าเฟซทีไรเห็นอัพรูปเซลฟี่กับสถานที่ท่องเที่ยวตลอด
“อยากไปถ่ายรูปที่ภูฏาน ธิเบตแถวๆ นั้น เที่ยวภูในไทยจนทั่วประเทศล่ะ เหนือใต้ออกตกไปหมดเกลี้ยง”
“โอ้ว้าว น่าทึ่งนะเนี่ย” ผมมองผ้าผูกคอลายตาหมากรุกเล็กๆ สไตล์เพื่อชีวิตเต็มพิกัด
“ต้องลองนะ เมืองไทยเราสวยๆ เยอะ ไปบ่อยเกือบทุกปีคือภูกระดึง โจ๊กชอบเที่ยวที่ไหนบ้างล่ะ ทะเล ภูเขา น้ำตก?”
“ทุกที่ขอให้ได้ไป” ว่าตามน้ำ ท่าทางชำนาญอยากเม้าท์มอยด์พอตัว
“พี่ธรณ์แนะให้เราเอาดีด้านถ่ายรูปสารคดี ถ่ายพอร์ทเทรตคนแบบนี้ไม่ไหวเราพูดไม่เก่ง ธรรมชาติง่ายกว่าไม่ต้องพูดมาก” นี่ขนาดพูดไม่เก่งนะนี่
“เออดี ถึงมาเรียนนี่ไง” ผม
“นั่นซิ มีอะไรเรียกเราได้ไม่ต้องเกรงใจ” ชำนาญคนที่เพิ่งรู้จักเป็นลูกน้องจากสตูดิโอของพี่ธรณ์จริงๆ นั่นเอง
“ได้ติดต่ออาร์มหรือเปล่า?” ผมถามถึงเพื่อนเก่า
“อาร์มบอกจะกลับมาตอนปิดเทอมอยู่นะ เร็วๆ นี้ล่ะแต่ไม่รู้วันไหน”
“เหรอ” ผมเออออ จริงๆ หัวสมองลืมหน้าอาร์มไปแล้วด้วยซ้ำ
“นางแบบมาแล้ว เอาเบอร์โจ๊กมาซิจะได้ไลน์คุยกัน”
“ได้ซิ แต่เอ๊ะ! เข้าเฟซง่ายกว่า ชื่อนี้...(ผมบอกชื่อแฟนเพจสำหรับลงรูปถ่าย) เราเคยกดไลค์อาร์มอยู่นะลองเสิร์ชดู ทำมือถือหายประจำ บางทีเบอร์แปลกๆ ก็ไม่อยากรับกลัวโดนทวงหนี้”
“555 โจ๊กน่ารักจริงๆ นั่นแหละ” ชำนาญยอมถอยจังหวะพี่ธรณ์เรียกรวมพลเริ่มสอนพอดี
โดนกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์จากเจ้าหมาหื่นมาครับ ผมรู้จักหวงตัวไม่เคยหว่านเสน่ห์ใครง่ายๆ เหมือนก่อน ให้เบอร์โทรศัพท์คนอื่นง่ายๆ ไอ้เกย์เฒ่ารู้เมื่อไหร่โจ๊กฟ้าเหลืองตายเมื่อนั้น
...
....
เที่ยงกว่า หมดเวลา โอเย้!
“เป็นไงโฟโตกราฟเฟอร์ ขาเป๋มาเชียวแต่ยิ้มแต้ไม่หยุดเลยนะ” เหยี่ยวเท้าเอวขำๆ รอผมที่ส่วนต้อนรับด้านหน้า
“หิวล่ะซิ” เจฟมือเกี่ยวขอบยีนส์อย่างเท่เอ่ยทักตรงใจ
“หิวๆๆๆ” ผมดังก้อง
“555 ปะ ไปกินข้าวกัน” ฝรั่งร่างสูงใหญ่กางแขนกว้างโอบร่างผมไปซุกอกมันเองดังปึก
อา...ชื่นใจ สูดกลิ่นน้ำหอมสะอาดเต็มปอดอย่างนี้ค่อยชาร์ตพลังคืนได้หน่อย
“ไหนดู โมเดลสวยไหมว่ะ” เหยี่ยว
“อย่างเอ็กซ์” ผมเปิดกล้องก่อนยื่นให้เหยี่ยวเช็กรูป
“พี่ธรณ์สอน?” เจฟถาม แขนยังล็อกคอผมให้ถูไถไปอย่างนั้นไม่ปล่อย บังคับให้ผมต้องยืนอิงแอบเกาะเอวไว้อย่างช่วยไม่ได้ พี่ๆ ในคลาสเดินทยอยออกมาเหล่มองกูเต็มเลยครับพี่น้อง
“แน่นอน พี่ธรณ์ฉายเดี่ยวคนเดียวเลย 7-8 คนยืนเป็นวงรอบนางแบบ เขาก็หมุนตัวโพสท่าไปเรื่อย ถ่ายๆ ไปพี่ธรณ์ก็สอน กดตรงนั้น ยิงมุมนี้น่าจะดีกว่านะ ใช้เทคนิคแบบนี้ๆ” โจ๊กจ้อยๆ ยาวรวดเดียว ตื่นเต้นไม่หยุดทว่าท้องร้องโครกครากมากกว่า
“พี่นางแบบคนที่เคยถ่ายกับเรางานนั้นนี่หว่าเจฟฟรี่ รูปสวยดีโจ๊กแต่ต้องฝึกอีกเยอะ แบบ...เยอะโคตรๆ” เหยี่ยวยื่นคืนก่อนตีหน้าแกล้งอืมๆ
“มึงชมมาเลยไอ้สัตว์ปีกอย่าให้กูก้านคอ คนกำลังโมโหหิว”
“555” หัวแดงหัวเราะร่าหน้าหงาย
“555 โอเคๆ ไปหาอะไรกินกันครับคุณหนูโจ๊กเกอร์” เหยี่ยวขำกลิ้ง
...
....
บุฟเฟ่ต์ในโรงแรมหรูไม่ไกลจากสตูดิโอเท่าใดนัก...
สองคนนี้ถ้าให้เลือกเองมักจะเดินตรงเข้าร้านมีระดับ เมนูเลิศ บริการเยี่ยมเป็นอันดับแรก เหยี่ยวชอบความเทรนดี้ล้ำสมัย ถามถึงที่กิน ที่เที่ยว ที่ชอปปิ้งกูรูรู้หมด ส่วนเจฟไม่ชอบสถานที่คนพลุกพล่าน อร่อยแค่ไหนแต่โฉ่งฉ่างเบียดเสียดเสียงดังจะไม่เฉียดเสียด้วยซ้ำ
‘ขี้เกียจชนคน’ ฝรั่งว่า
“ถึงบ่าย 3 กินไปเลยโจ๊กไม่ต้องรีบ โซนนั้นซูซิกับสเต็กก็ได้นะรวมแล้ว” เหยี่ยวเดินนำมาที่โต๊ะพลางแจกแจงราวลูกเจ้าของโรงแรมนี้เอง
“มึงลูกเจ้าของโรงแรมนี้เหรอวะ?” ผมแซวหมั่นไส้
“แหงแซะ”
“อ้าวเฮ้ย พูดจริงดิ”
“วู้ สนใจทำไม หิวๆๆ” เหยี่ยวล้อเลียนพร้อมพาเดินไปตักอาหาร
ขอโทษ ละลานตาเลือกไม่ถูก กวาดไปหมดละกันค่าหัวแพงต้องเอาให้คุ้ม
“กินหมด?” เจฟ
“คอยดู” ผม
“ไม่หมดโดนปรับไม่ช่วยจ่ายนะเว้ย” เหยี่ยว
“เดี๋ยวเจอโจ๊กจัดให้” ผมโวกินช้างได้ทั้งตัว
“555” สองคนหัวเราะร่วนชิลๆ มองผมกิน เอิ่ม...สวาปามมากกว่าครับสารภาพ
‘Rrrrrrr’ เสียงเรียกเข้ามือถือเหยี่ยวดังขึ้น
ไม่ได้ดังครั้งเดียว เหยี่ยวกดปิดเสียงยังสั่นอีก 5-6 ครั้ง เหยี่ยวแค่ดูเฉยๆ ไม่แตะใดๆ จนผมสงสัย
“เมื่อวานกูไปแฮงค์เอาท์คนเดียว รู้ไหมเจออะไร” เหยี่ยวอยากเล่า
“ว่า?” เพื่อนสองคนบนโต๊ะอาหารคุยกันเองปล่อยผมเคี้ยวตุ้ยๆ เอนจอยอิตติ้งอยู่คนเดียว
“เก็บตกได้คนนึง เข้าโรงแรมแถวนั้นล่ะใกล้ๆ แต่เชี่ยเสือกตามแจ”
“อ้อ” เจฟ
“นั่นน่ะเหรอ นั่นๆ โทรมาอีกล่ะ วันไนท์แต่จะเอา 2-3 มึงตายแน่เหยี่ยว” ผมเย้า
“ชื่อลิซ่า โทรมาไม่ต้องรับนะเจฟฟรี่”
“ผู้หญิงรู้เบอร์กู?”
“เปล่า กันเหนียวไว้เฉยๆ เมื่อคืนเห็นไปทักพวกแก๊งไอ้เดย์ก่อนมาสีกู” เหยี่ยวพยักพเยิดบอกกลุ่มคนที่ผมไม่รู้จัก เจฟแค่พยักหน้ารับทราบไม่เอ่ยอันใด
“สมน้ำหน้า เมื่อคืนแฮงค์เอาท์แต่ไม่ชวนกู กรรมตามสนอง” ผม
“ไปชวนแล้ว แต่ติดหาโต๊ะกินข้าวเลย...นั่นแหละ” เหยี่ยวโต้งๆ
“แค่กๆๆ” ผมไก่ทอดติดคอ
“...หึหึ” เกย์เฒ่าแค่ยกแก้วบังรอยยิ้ม
“กูอยากได้โต๊ะไม้ยาวๆ แบบที่ร้านบ้านมึงทำน่ะเจฟฟรี่ แมคไนท์เฟอร์นิเจอร์” เหยี่ยวเฉหน้าตายคุยธุรกิจกับเพื่อน
“บอกมาแบบไหน”
“ไว้เลือกได้จะบอก...ช้าๆ ระวังสำลัก”
“อึกๆๆๆ” ผมกระเดือกน้ำเกือบตาย
แค้นนี้รอสะสาง เหยี่ยวคล้ายๆ จะรู้เรื่องบนเตียงผมมากเกินปกติธรรมดา ตั้งแต่ช่วงสอบผมสั่งงดฉากเรทกับไอ้เกย์เฒ่าจนมันวีนต่อยควายเชษฐ์ และเมื่อวานออนเดอะเทเบิ้ลนี่ก็ด้วย
‘มันชักจะยังไงๆ กันแน่ ไอ้เลวสองตัวคุยกันชัวร์ กลับถึงบ้านเจอโจ๊กแน่’ ผมหรี่นัยน์ตาไซโคซากุระหงิหัวแดง มันแค่ยกยิ้มมุมปากเบาๆ ไร้พิรุธวางท่าชิลไร้เทียมทาน ตอนนี้กินๆๆ ให้กระเป๋าฉีกแม่ง!!!
“โจ๊ก พรุ่งนี้เตรียมตัวดีๆ นะ มีเซอร์ไพรส์” เหยี่ยวยิ้มกว้างเปิดประเด็นเรื่องใหม่
“เซอร์ไพรส์อะไร ลิซ่านี่เซอร์ไพรส์ไม่พอเหรอ”
“โฮะ จำแม่นเว้ย เรื่องนั้นช่างมันเถอะน่า ดูนี่...ทะด๊า!” เหยี่ยวโชว์รถลัมโบร์กินีสีดำในมือถือให้ดู
“มีอะไร รถอะไร อะฮ้า! อย่าบอกนะว่ามึงจะซื้อรถใหม่”
“บอกได้มั้ยวะเจฟฟรี่” เหยี่ยวแจ่มใสสุดๆ
“555 จนป่านนี้” ฝรั่งขำ
“ล้านแรกปิดจ๊อบเมื่อกี้ พรุ่งนี้ถอยยอดมั้ยล่ะ!”
“จริงดิ! ใช่ไข่ห่านทองคำที่เล่นๆ กันน่ะเหรอ โอ้ว้าว เฮงจริงๆ นะเนี่ย ดีใจด้วยเว้ยเหยี่ยวทำได้ไงวะ!”
“ฝีมือ 555”
“เกลียดมึงว่ะ”
เราลั้ลลาชื่นมื่นกันในบัดดล เหยี่ยวคุยเล่นๆ ถึงซุเปอร์คาร์อีกคันสีส้มว่าจะได้หรือเปล่าไม่ทราบ ผมตื่นเต้นหันไปถามผู้เล่นอีกคน หากหัวแดงยิ้มมุมปากหึๆ ในลำคอไม่ตอบ วางท่าเท่ชวนหมั่นไส้จนไม่อยากตอแย
ปากท้องและของฟรีสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด กินครับอย่าช้า
...
“...Done?” เจฟคุยเบาๆ กับเหยี่ยว
“...Not yet.” เหยี่ยวละเงยจากมือถือก่อนหันไปเจอ “อ้าว มาพอดี กาย! ทางนี้”
เหยี่ยวชูมือพลางบอกใบ้ให้บริกรช่วยตามกายมาที่โต๊ะเรา ไนซ์กายก็มาด้วยหรือ ไหนว่าทุกปิดเทอมมักจะไปหาญาติที่ออสเตรเลียหว่า
กายไม่ได้มาคนเดียว เกย์เรดาร์ของจิระบ่งชี้ชัด ใครอีกคนที่มาด้วยกันเป็นเกย์สาวชัดๆ เช้ดโต้! โจ๊กสแกนเกย์เป็นแล้วครับ ปรยมือ โว้ๆๆๆ
“โจ๊กมาด้วยเหรอ” กายยิ้มชืดๆ หน้าตื่นเล็กน้อยถึงปานกลาง
“อือๆ” ผมเคี้ยวสเต็กตุ้ยๆ พยักหน้าทักทายอย่างเดียว
“กินอะไรก่อนไหมครับ?” เหยี่ยวถามน้องผู้ชายหน้าใสตัวเล็กๆ ที่ว่า แม่เจ้า ดูยังไงก็เกย์สาวออกตุ๊ดชัวร์
“ไม่ล่ะฮะ แชมเปญขอตัวกลับก่อนดีกว่า ลานะฮะพี่กาย พี่เหยี่ยว พี่เจฟฟรี่ด้วย บ๊ายบาย” น้องดัดเสียงหวานๆ ยิ้มแย้มโบกมือลากรีดนิ้วอย่างพริ้ว
‘กูว่าแล้ว สาวแตกชัดๆ’ ผมตบเข่าฉาดชมตัวเอง สแกนเกย์ถูกต้องตรงเป๊ะ แต่ตงิดต่อมเอ๊ะตรงน้องหนูแชมเปญยืนแอ่นตัวติดกับกายเกินเหตุ มันชักจะยังไงเล่าหนอ
“โอเค พี่ขอบใจน้องแชมเปญมากนะครับ” เหยี่ยวบริการส่งแขก
“ขอบคุณนะฮะพี่กาย เปลี่ยนใจชอบทางนี้เรียกแชมเปญคนแรกนะฮะ” มีลูบแขนสั่งเสียกันด้วย
“แค่กๆ” ผมสำลักเมาแชมเปญตายตรงนี้ล่ะ
...
เค้กเลม่อนกับทับทิมกรอบลืมไปเลยเนื่องจากโจ๊กจอมกอสซิปมีข่าวเด็ดรอยู่ตรงหน้า กายกระทำลับๆ ล่อๆ อันใดในสถานที่แห่งนี้
“ว่ามา” ผมรวบช้อนเช็ดปากจะเอาเรื่องกาย ดีที่อิ่มตื้อจนหนังท้องตึงเรียบร้อย
“ก็ เอ่อ...”
“ไปเถอะ กูกับเจฟฟรี่ต้องถ่ายแบบบ่าย 3” เหยี่ยวเบรก
ไอ้นกจะลุกจรลีกลับสตูดิโอเดิมที่เราเพิ่งออกมา สองนายแบบนัดรับงานไว้ ถ่ายกับช่างภาพคนอื่นไม่ใช่พี่ธรณ์ เมื่อเช้าเจฟตื่นแต่เช้าบิดมอเตอร์ไซค์มาส่งผมก่อนไปหาเหยี่ยว สองคนไปทำธุระเสร็จแล้วถึงย้อนมารับผมอีกหน
“ไม่เหยี่ยว นั่งลง กูต้องรู้เรื่องนี้ ใครซักคนเล่ามาอย่าให้ถาม”
“กูว่าแล้ว เฮ้อ...” เหยี่ยวบีบขมับเครียด เจฟพิงพนักนิ่งเมินไม่สบตาผม กายหนักสุดอึดอัดกลืนไม่เข้าคายไม่ออกถึงขั้นเหงื่อซึม
เหยี่ยวเฉลยว่ากายริอยากจะลองมีเซ็กส์กับเด็กผู้ชาย...โดยการจัดหาของเจฟฟรี่
ผมช็อกจนพูดไม่ออก!!!
...
....
“เหยี่ยวหันข้าง พอๆ เจฟฟรี่บิดไหล่โอบเอวน้องสูงขึ้นให้เห็นมือหน่อย โอเคน้องโอปอลแกล้งยื่นหน้าจุ๊บปากนิดนึงครับ”
“จุ๊บ!” จูบจริงจากน้องนางแบบผู้หญิง
“Sh*t!”
“เฮ้ย! เจฟฟรี่”
“ว้าย!”
“กรี๊ด!”
เสียงดังเรียกวิญญาณเข้าร่างฉับพลัน เงยมองเห็นนายแบบร่างสูงสบถพลางผลักน้องผู้หญิงร้องว้ายก้นจ้ำเบ้าถลาไปกับพื้นสตูดิโอ
...รอยแดงข้างแก้มพาดยาวเกือบถึงติ่งหู
“ว้ายตายแล้ว! น้องโอปอลเป็นอะไรมากมั้ยคะ?”
“ใจกล้ามาก จูบจริงด้วยเว้ย”
“ไม่โดนมั้ง แก้มแดงเป็นเปื้อน”
“หยุดก่อนๆ แต่งหน้าไปเช็ดลิปสติกออก คอสตูมดูน้องโอปอลด้วยเป็นอะไรมากหรือเปล่า!” ช่างกล้องใหญ่สั่งการท่ามกลางความโกลาหล
นายแบบผมแดงก้าวพรวดๆ ออกมานอกฉาก นิ่วหน้าโมโหไม่สบตาผม เหยี่ยวถูกดึงไปอีกทาง ส่วนน้องโอปอลยื้อยุดกับผู้จัดการกะเทยส่วนตัววี้ดว้ายกันอยู่ตรงกลางไม่ไปไหน
“สมน้ำหน้า ตากล้องก็บอกแล้วว่าแค่ยื่นหน้าแกล้งๆ ก็พอ หล่อนจะดัดจริตจุ๊บจริงทำไม เฮ้อ...สตอเบอรี่จัง พี่เหยี่ยวขา! เหนื่อยมั้ยคะ! ลิซ่าเอาน้ำให้ค่า!”
หญิงสาววันไนท์สแตนด์ของเหยี่ยวซอยเท้าเข้าไปหาอย่างระริกระรี้
ลิซ่าตามมาถูกครับ เหยี่ยวเซ็งจ๊อดทันทีที่เจอแต่ทำอะไรไม่ได้ กระซิบบอกผมตั้งแต่หน้าลิฟต์
‘ไม่ต้องไปคุยด้วยนะโจ๊ก ถามอะไรมึงห้ามตอบ แม่งตามมาถูกได้ไงวะ’ เหยี่ยวบ่นอุบ ผมยังมึนปมของกายอยู่จึงยืนห่างไม่ยุ่งตามสั่ง
บอกไม่ถูก ความรู้สึกหนักทับบ่าขยับไม่ได้ หน่วงแทบหายใจไม่ออกอยากหายไปจากที่นี่เหลือเกิน
งานถ่ายแบบถูกเซ็ตใหม่ ผมมองเล็บสีแดงกับปากแดงๆ ของน้องผู้หญิงแตะบนผิวกายแกร่งแล้วอยากอ้วก...ก้าวเท้าหนีจากตรงนั้นอย่างเลื่อนลอย
*************
หัวข้อ: JIRA's JIRA ตอน 46-จบ- P.53>>>พิเศษ P.55 (29/9/2014) ขอบคุณเล่ม 2014 p.56 (อ่าน 365124 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก