หัวข้อ: เด็กชายตะวันฉาย นายกรินกรณ์ กับพี่ชายปากบอน บ้านข้างๆ โดย ภัคD

[pure_ka]

เข้ามาร้องไห้อีกรอบ  สงสารฉาย

เห็นใจฉายกับตะวันมากๆเลยค่ะ  แต่คิดอีกที  ถึงไม่ได้อยู่แบบคู่รัก

แต่ก็อยู่ด้วยกันแบบคู่ทุกข์ คู่ยาก น่าจะมีความสุขมากกว่าคู่ไหนๆ

 

[m3up9mft]

อยากจะร้องไห้ให้กับความรักที่ยิ่งใหญ่ของฉาย

มันตื้นตัน จุกอกอยากร้องแต่ก็ร้องไม่ออก

สงสารทั้ง ฉาย ทั้ง ตะวัน

สงสารตะวันจับใจ ถ้าเป็นเรา ก็คงจะหายทางออกไม่ได้ แล้วก็ต้องจมไปกับความเศร้าไปตลอดแน่ๆ

แต่ก็สงสาร ฉายเหมือนกันว่า ถ้าไม่มีดวงตะวัน ก็ไม่สามารถฉายแสงได้






จะรักอย่างไงก็ได้ ขอแต่ได้รัก............................

[inuyacha]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ รักมาก เลย

[PsYchopaThic]

ทำไมอ่า....ทำมายยยยยย อึกกกกกกก ๆๆๆ เหมือนจะร้องไห้...แต่ร้องไม่ออก... มันอื้อๆตื้อๆ อ่ะ เอาให้ช้ำในตายไปเลยมั๊ยค่ะ...
คุณภัคD เป็นโรคจิตแหงๆ ชอบทำร้ายจิตใจคนอ่าน ทำร้ายหัวใจตัวละครด้วยหง่ะ...ช้ำ.. อ่านแล้วมันช้ำ เราว่าถ้าคุณภัคดีเปลี่ยนให้ตะวันเล่า หรือคนอื่นที่ไม่ใช่ฉาย เรื่องมันคงไม่ทำร้ายใจได้ขนาดนี้..อ่านจบแล้วอกกลัดหนองเหมือนฉายเลยหง่ะ
ถ้าตะวันเล่า เราก็คงจะไม่ทุกข์ใจไปกับฉายมากมายขนาดนี้อ่ะ ตอนที่พี่ขุนหึงฉาย ตอนที่ขุนจ้องฉายกับพี่กบเป็นหน้าปลากัด เราที่เป็นคนอ่านก็คงเห็นเพียงภาพฉายกับพี่กบแกล้งไม่รู้ไม่ชี้ คงจะไม่ต้องใส่ใจกับการแกล้งไม่รู้ไม่เห็นของฉายเท่าไหร่ แต่เมื่อคุณภัคD ใจร้าย ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครในเรื่อง มันถาโถมเข้ามาให้เรารับรู้ ตอนพ่อแม่ฉาย กับพี่ขุนไปแล้ว... โห อะไรมันจะ..... ขนาดนั้น (“.....” คือ เกินจะบรรยาย) ทั้งฉาย ทั้งตะวัน ... มันแบบว่า...
เรื่องเอกกับพี่เหยายังพอได้อ่านไปหวังไป...ว่าตอนจบจะสมหวัง แต่เรื่องนี้มันสุดๆอ่ะ.. บอกตามตรงนะตอนแรกอ่านๆ ไป ก็ยังนึกหวังว่าฉายจะกลับมาทวงตะวันได้ แต่ตอนที่ฉายเรียนจบและบอกจะกลับมาทวง... ตะวันกับพี่ขุนก็คบกันมาเป็นสิบปีแล้ว... เรารู้เลยว่ามันไม่มีทางอีกแล้ว สงสารฉายมาก... แต่ตอนจบคนที่น่าสงสารที่สุดกลับเป็นตะวัน สงสารพี่ขุนด้วย ไปแบบไม่ได้ลากันเลย ทั้งๆ ที่รักกันขนาดนั้น สุดท้ายแล้วพระเอกก็ตาย นายเอกอยู่กับน้องชาย..ที่ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้...
คุณภัคD ติสมาก (ซาดิสด้วยหง่ะ แฮะๆๆ)>>>ล้อเล่นนะ ก็คนมันช้ำนี่นา ขอบคุณมากค่ะ สำหรับเรื่องนี้ ขอบคุณคุณ THIP ด้วย ที่ทำให้มีโอกาสได้อ่านเรื่องดีๆ

[@Kanda@]

เศร้ามากกกกกกกก

เศร้ามากจริงๆ

แบบ บางทีมันเหมือนจะขำ แต่ขำไม่ออก
บางทีเหมือนจะเศร้า แต่ก็ยังเผลอยิ้มอ่ะ


"เพราะความรักไม่ได้หยุดอยู่แค่ลมหายใจ  ตะวันก็ยังคงรักพี่ขุน"

หากมองให้มุมของตะวัน คงต้องนับถือ อยากรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่บ้าง อยากรู้ว่าเคยมอง ตะวันฉาย บ้างมั๊ย? เคยมองเห็น ซักวินาทีบ้างรึเปล่า?

อยากรู้เหตุผลของรอยสักบนฝ่าเท้า

สงสารฉาย



ตะวันรักพี่ขุน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้รักฉาย

ความรักมันเทียบไม่ได้ว่ามากหรือน้อย สำหรับฉาย ขอแค่รัก ไม่ว่าฐานะไหนก็คงไม่สน


ต่อจากนี้ ฉายก็คงมีความสุขแบบเศร้าๆ เหมือนเคย

ไม่รู้สิคะ อ่านเรื่องไหนไม่เยร้องไห้ แต่เรื่องนี้ กลับต่างออกไป

ไม่ได้แซดแอนดิ้ง เพราะมันไม่เคยแฮปปี้มาตั้งแต่เเรก มันแค่ จบ ที่ตัวของมันเอง

จบ แบบ สูญเปล่าในความหวัง แต่ไม่สูญเปล่าในความรู้สึก







บอกตรงๆว่าสมน้ำหน้า ตอนที่พี่ขุนตาย แอบคิดว่า ฉาย คงมีหวัง แต่ก็อย่างว่า ความรักไม่ได้จบแค่ลมหายใจ


ฉายอดทนได้ดีสุดๆ 

จนไม่รู้ว่าอดทน หรือชินชากันแน่?


อยากให้ทุกคนมีความสุข แต่ความสุขของคนเรามันแตกต่างกัน


เอาซะป้าจุกเลยค่ะ เรื่องนี้

(จำได้ว่าไม่เคยร้องไห้มานานนนนนนนนมาก  ตั้งแต่หมาตาย)

[vascular]

...ไม่ผิดหวังอีกแล้วสำรับนิยายของคุณ ภัคD อ่านรวดเดียวจบอีกแล้ว
...เรื่องนี้อ่านแรกๆแล้วคิดว่าไม่น่าสนใจ เรื่องออกต๊องๆ งงๆ
...กะว่าอ่านซักตอนสองตอนคงเลิก แต่ที่ไหนได้ อ่านมาเรื่อยๆ
...ก็พบว่านิยายเรื่องนี้ มันดูเหมือนจะไม่รู้เรื่อง แต่ก็รู้เรื่อง
...ดูเหมือนจะเป็นเรื่องตก แต่ก็กลายเป็นเรื่องตลกที่แฝงอะไรไว้หลายอย่าง
...ในขณะที่หัวเราะกับสองครอบครัว ก็สะเทือนอารมณ์ไปด้วยเช่นกัน
..เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจมากครับ ตัวละครมีสเน่ห์ในตัวเองทุกตัว
...ขอบคุณครับ สำหรับนิยายดีๆ

[noina]

 
ซึ้งจัง  อ่านแล้วรู้สึกเต็มอิ่ม
 

[qq_oo]

สนุกดี

[เมษายน]

ได้อ่านนิยายของคุณภัคD มาหลายเรื่องแล้วชอบมาก
..
เรื่องนี้อ่านแล้วต้องยอมรับเลยว่า..ภาษาในการเขียนดี การเล่าเรื่องรื่นไหล
และได้อารมณ์..
ก็เพราะมันได้อารมณ์นี่ล่ะมั้ง..ทำให้อ่านไปร้องไห้ไป
คุณภัคDเล่าเรื่องผ่านสายตาของฉาย
ทำให้เราอ่านแล้วรู้สึกเหมือนที่ฉายเป็น..
แต่เราคงจะไม่ใจกว้างเหมือนฉาย และไม่สามารถอดทนเหมือนฉาย
เราคงทนไม่ได้ที่คนที่เรารักมาก..รักคนอื่น
คงไม่สามารถอยู่ใกล้ได้ ไม่ทนมองเห็นทั้ง2คนได้
แม้ว่าอยากให้ตะวันมีความสุข แต่เราคงไม่สามารถยิ้มได้เหมือนที่ฉายเป็น
ร้องไห้เมื่อรู้ว่าตะวันยังคงวาดรูปพี่ขุน ร้องไห้ที่รู้ว่าไม่ว่าเมื่อไหร่ ตะวันก็ยังรักพี่ขุนอยู่
และฉายก็เป็นได้เพียง"น้องชาย"
........
แต่ก็ เป็นนิยายที่สนุกมาก ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสท์ที่ทำให้ได้อ่านนิยายสนุกๆปนน้ำตา

[jumjim89]

  สุดๆ

 

[conne17]

เรื่องนี้ทำใจอยู่นานมวากก
เพราะใครๆก็บอกว่าเศร้า..
เราก็เลยไม่อ่าน
แต่แบบไม่ไหววแล้วววอยากอ่านมาก
ขนาดทำใจว่าเศร้าแน่ๆแล้วต้องไม่สมหวััง
แต่อ่านไปก็อดสงสารฉายไม่ได
เศร้าได้ใจ
รู้นะว่าไม่ใช่ความผิดของตะวัน
แต่ก็รู้สึกว่าตะวันน่าจะทำอะไรใหชัดเจนกว่านี้
งื้อ.....ชอบบบบ(ซะงั้นน)

คุณภัคดีเขียนใช้ภาษาได้ดีมาก
อ่านแล้วลิ้มรสถึงความว่านิยายได้เปนอย่างดี
ขอบคุณคุภัคดีมากๆนะคะ
ชอบจริงๆค่ะ >//<

[Rina]

เรื่องนี้เศร้าได้ใจค่ะ สงสารฉายและตะวัน
คนบางคนเลือกที่จะลืม แต่คนบางคนเลือกที่จะจำ
เราเก็บความทรงจำดีๆไว้ในหัวใจ เพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตให้เราก้าวต่อไปได้

[crazyhemhem]

สงสารฉายครับ

[IIMisssoMII]

เฮ้ย เรื่องนี้เป็นเเริ่องที่ไม่อยากกลับมาอ่านอีกรอบเลย
ทำใจไม่ได้ อินจัดอ่ะคะ
เกลียดตะวันที่ไม่รักฉายเกินน้อง แต่เอาเถอะ ยังไงตอนหลังก็ยังรู้สึกบ้างอะไรบ้าง
อยากให้คุณภัคดี เขียนเรื่อง ใหม่ ๆ ออกมาอีก
ชอบแนวการเขียน วางไม่ลงเลยจริง ๆ

[Wordslinger]

เข้ามาขอบคุณ คุณภัคD ที่เขียนเรื่องได้แนวมากๆ ไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน

อึดอัดเหมือนกันนะ กับความรักของฉายกับพี่ตะวัน แต่ก็เป็นความรักที่น่าชื่นชมอีกเหมือนกัน

เป็นนิยายที่เบาและหนัก เบาคือวิธีการเล่าเรื่อง แต่หนักคืออารมณ์ที่ได้รับ

ชอบค่ะ

[MyTeaMeJive]

ตลอดการอ่านเรื่องนี้ ผมรู้สึกหนักๆ
แต่ถึงจะมีเม้่นท์บอกว่าเรื่องนี้จบเศร้าก็ยังอ่านต่อ
แล้วก็พบว่า ตัวเองถอนหายใจยาวมากเมื่ออ่านจบ
อย่างน้อยที่สุดเขาก็ได้อยู่ด้วยกัน

ขอบคุณครับ

[ease supsnerv]

หวานซึ้ง ติดตรึงหัวใจ

โฮฮฮฮ

เป็นรักแสนงดงาม แม้ไม่สมหวัง แต่รักนั้นยังคงอยู่

[at_point]

เพิ่งมาเจอนิยาย เรื่องนี้

ที่จิงอ่านมาหลายเรื่อง แต่ไม่ค่อยได้แสดงตัว

แต่อ่านนิยายเรื่องนี้ เศร้าจัง

แต่ก้อนับถือ ทั้งคู่ อิอิ (อินจัด)

[Miku]

ชอบเรื่องที่คุณภักดีเขียนมากค่ะ มันเหมือนเป็นเรื่องเล่า จากปากคนคนหนึ่งจริงๆ
รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องจริง
จนเศร้า ตามตัวละครในเรื่อง
ในชีวิตคนเรา คงไม่ได้สมหวังในรักกันทุก แต่ไม่รู้ทำไมในเรื่องนี้ เรากลับอยากให้ฉายสมหวังเหลือเกิน

[Cane]

อ่านแล้วรู้สึกหายใจไม่ออกครับ มันหดหู่ ตะวันรักฉายเถอะ ให้ความรักของฉายส่งผ่านถึงตะวันซักที เฮ้อ เศร้าว่ะ แต่ถ้าผมเป็นฉายแล้วเห็นตะวันมีอะไรกับคนอื่นทุกวันๆ ผมคงทำใจยากอ่ะ มันเจ็บ แต่เพราะรักและผูกพันไปไหนก็ไม่ได้ ตะวันยังไงก็เป็นตะวัน คนที่ต้องมีคนคอยดูแล และคนนั้นก็ยังคงเป็นฉาย รักที่บริสุทธิ์ตลอดกาล

[XOXO]

กลับาอ่านอีกรอบ ร้องไห้อีกรอบ T^TTTTTTT
นิยายเรื่องนี้แต่งได้ดีจริงๆ
เป็นอันดับต้นๆในใจเลยค่ะ 

[Maree]

อ่านจบแล้ว เศร้าค่ะ 
มันอั้น ๆ อยู่ข้ืางในอ่ะ
แบบเศร้ามาก อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก
โอ๊ย ทำไงดี

สรุปว่า ชอบมากค่ะ สนุกมาก

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ทั้งคนโพสต์และคนแต่งค่ะ 

[soul_merupa]

เรื่องที่สองของคุณภัคDแล้วว ว (ที่เราเคยอ่านน่ะนะ)
เรื่องแรกก็อิ่มใจปนซึ้งไปแล้ว
เรื่องนี้อ่านจบแล้วจุกบอกไม่ถูกเลยค่ะ
มัน...เสียใจ
เราหวังมาตลอด เชียร์ฉาย ว่าคงมีวันที่ ตะวันจะรัก แต่ทว่าก็...
ไม่ได้เสียใจอะไรมากมาย
แต่เสียใจ .. เสียใจที่ว่า ทำไมคนที่เรารักมาตลอด เค้าไม่สามารถมองเราได้
ทำไมตะวันอยากให้ใครๆมารัก
พอฉายรักก็ไม่สนใจ..
ทำไมตะวันไม่รักฉาย
ทำไมตะวันเลือกพี่ปา
ทำไมไม่เลือกฉาย(ตอนที่ตะวันไม่เหลือใครแล้วนอกจากฉาย แต่ก็ยังกลับไปเลือกพี่ปา)
มันเหมือนเป็นคำถามที่ อยู่ในชีวิตจริง
เหมือนถามเค้าว่า ทำไมไม่รักเรา ทั้งๆที่เราเองก็รักเค้ามาตลอด
นี่นะ..ตอนที่ตะวันฉายเสียใจแล้วเผลอตบหน้าตะวัน ถ้าเราบอกว่าแอบสะใจ จะดูโหดไปมั้ยนะ
อดรู้สึกแบบนั้นไม่ได้น่ะค่ะ
แต่ตอนที่ตะวันโดนแทงกับตอนที่พ่อแม่และพี่ขุนจากไป เป็นอะไรที่แบบว่าต้องย้อนอ่าน แบบ อึ้งอ่ะ ไม่คิดว่าอยู่ๆก็หายไป (ฮร่า~)
ตอนที่ โดนแทงนั่นน่ะ ลุ้นแทบตาย นึกว่าจะตามพี่ขุนไปซะแล้ว..

หลังจากอ่านจบจนงุ่นง่าน หาทางออกของความรู้สึกตัวเองไม่ได้ก็เลยแบ่งเรื่องนี้ให้พี่อ่าน
พออ่านจบเค้าบอกว่า ที่เราอ่านแล้วรู้สึกจุกๆ เพราะเราเองก็คิดว่า พี่ขุนน่ะเหมาะสมกับตะวันมากกว่าฉาย
และเค้าก็รักกันมาก มากเกินกว่าที่ฉายหรือใครจะไปแทนได้ สังเกตุจากโคมไฟปลาปักเป้าที่ตะวันขาดไม่ได้..
ประมาณว่า จริงๆก็รู้ว่าเค้ารักกันมาก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าข้างฉาย (อ่านแล้ว งงมั้ยนะ ฮ่าๆ) ก็เลยรู้สึกผิดหวังที่ตะวันไม่เลือกฉาย อะไรทำนองนั้น

ซึ่งพอฟังที่พี่เค้าบอกก็รู้ว่า เอิ่ม มันคงจะฟิวนั้นจริงๆ ฟิวเจ็บใจที่รู้ว่ายังไงฉายก็แพ้พี่ขุน 

ฮร่า... เม้นพอใจแล้วค่ะ ฮ่าๆ
ยังคงดีใจที่ได้อ่านผลงานจากคุณภัคDนะคะ
ผลงานของคุณภัคดีจะมีเอกลักษณ์เสมอ รู้สึกได้ อย่างตอนลงท้ายที่ฉายจะพูดซ้ำๆเกือบทุกบทนั่น เราก็ชอบนะคะ อ่านแล้วยิ้ม (แต่บทหลังๆเริ่มยิ้มไม่ออก ฮร่า) แล้วก็เนื้อเรื่องดูเหมือนชีวิตจริง มันไม่เพ้อฝันเหมือนนิยายน่ะค่ะ เราชอบเนื้อเรื่องแนวนั้น

ผลงานหน้าก็ยังคงรออยู่นะคะ

[from_mars]

เพิ่งได้มาอ่าน น้ำตาไหลพรากมากๆ....
เรื่องเดินเร็ว แต่เข้าใขชัดเจน เหมือนเราโตไปพร้อมๆ กับฉาย....

รักของฉายสวยงามจัง....ไม่จำเป็นต้องครอบครอง...
ตาบวมไปทำงานแน่ๆ เหอๆๆๆๆ
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านเรื่องซึ้ง กินใจแบบนี้ ขอบคุณมากจ๊ะ

[mook0007]

จบเศร้าจัง ตอนที่ขุนตายคิดว่าฉายจะมีหวังซะอีกแต่คิดอีกทีจบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะตะวันรักฉายแบบน้องคงไม่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่่น
ตอนที่ขุนยังไม่ตายคิดว่าขุนเป็นคนที่เข้าใจตะวันที่สุด จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดแบบนี้นะ
ตะวันเป็นคนที่รู้ว่าต้องการอะไรส่วนฉายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องเลย อ่านแล้วเศร้า 

[eyerabbit]

เศร้าจนเกินกว่าจะพูดได้  อ่านแล้วน้ำตาตกในทั้งนอกเลย

[norsdavincy]

อ่านนิยายเรื่องนี้มาตั้งแต่บทแรก  อ่านมาเรื่อยๆ และอ่านไปก็คิดอยู่ในหัวตลอดว่าเลิกอ่านซักที ยิ่งอ่านยิง่ทรมาน ยิ่งอ่านยิ่งซ้ำ อยากร้องไห้แต่มันก็ร้องไม่ออก อัดอัดมาก

รู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้มันคงไม่จบแบบแฮปปี้ แต่ก็ยังอ่านมาถึงตอนสุดท้าย




ขอบคุณนี่ไรต์เตอร์ทำให้เราร้องไห้ออกซักที

[PrincePP]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะครับ
อ่านไป เศร้าไป
 
สงสารฉายมากมาย
ชอบสุดๆคือพ่อแม่ของตะวันกับฉาย
แปลกดีๆๆ

[iNklaNd]

จบเรื่องก็เหลือกันแค่2พี่น้องกับกบอีกหนึ่งตัว
ตัวละครหายไปเรื่อยๆ มันน่าเศร้าจัง
ฉายสุดยอด กับความรักที่มีให้ตะวัน ถึงจะมาดีแตกเอาตอนท้าย
แต่เข้าใจล่ะนะ...ว่ามันฉุนขนาดไหนกับการเจอคนที่ไม่คาดฝันในบ้านตะวัน

งานเขียนคุณภัคD คงเส้นคงวา ทำคนอ่านจี๊ดดดดดดดได้ทุกเรื่องจริงๆ

[rainy_naja]

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//