หัวข้อ: เด็กชายตะวันฉาย นายกรินกรณ์ กับพี่ชายปากบอน บ้านข้างๆ โดย ภัคD

[treerat002]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านหลังจากผ่านไปผ่านมาอยู่นาน

ภาษาสวยมากค่ะ

อ่านเรื่องนี้แล้วก็คิด..จะเศร้าไปถึงไหน 

ในชีวิตนี้จะมีสักคนไหมนะที่จะรักเราได้เหมือนอย่างที่ฉายรักตะวัน

Sadddddddddddddd 

[ณยฎา]

ดีใจที่ได้อ่านนิยายเรื่องนีั รักแล้วก็สงสารตะวันมากกว่าใคร ส่วนฉายเรามองว่าเขาคงเข้าใจได้ดีแล้วว่า
ความรักบางทีมันก็ให้รีแอคชั่นกลับมาไม่เท่ากับที่เราให้ไปหรอก พี่ขุนคุณโชคดีมากที่ได้รักและเป็นที่รัก
พี่กบเองเป็นคนดีไม่แพ้ใครเลย ขอบคุณจริงๆค่ะ

[melody.19]

เป็นเรื่องที่ทำให้เราอ่านแบบไม่ยอมไปไหนค่ะ ถึงแม้เราอยากจะเลิกอ่านเรื่องนี้เมื่อเจอฉากหนึ่งในบทที่สาม..
ขอบอกว่ารับไม่ได้ เจ็บแทนฉาย และรู้สึกมันเจ็บจริงๆ แต่.. เรามีความอยากค่ะ อยากรู้ว่าเรื่องราวดำเนินไปยังไงต่อ
 เราคิดว่าการที่ตะวันไม่ได้คิดอะไรกับฉายเกินคำว่าน้องชาย เพราะผูกผันมาตั้งแต่เด็ก แล้วฉาย.. ที่บอกรักตะวันไปครั้งนั้น
 ตะวันคงคิดว่าบอกแบบพี่ชายน้องชาย มันไม่ได้หนักแน่นอะไร.. ส่วนปาที่กลับเข้ามาใหม่ในแล้วมาอยู่บ้านเดียวกับตะวัน
ถ้าเราเป็นฉายที่ทำเรื่องลาออกแล้วกลับมาบ้านเจอแบบนี้เขาไปขอบอกว่าเจ็บมากจริงๆ ตะวันสดใส.. แต่ในความคิดเรา..
เมื่อตอนที่ฉายเข้าไปในบ้านตะวันแล้วเห็น.. รอยสักรูปดวงตะวันครั้งแรก.. เราคิดว่าตะวันโดนหลอกกับรักแบบเด็กๆ
คือเราไม่ชอบไม่ตอนนี้มันเจ็บมากๆค่ะ เราคิดว่าการที่ตะวันให้ปาเข้ามาอยู่ด้วยเพราะความเหงานั่น อันที่จริงก่อนหน้านี้
ที่ฉายบอกรักตะวันไปเราว่ามันไม่หนักแน่นพอ ถ้าฉายไม่ไปอยู่ที่ไชยปราการ ปาคงไม่ได้มาอยู่ในบ้านตะวัน
และสุดท้ายถึงแม้ความรักของตะวันที่มีต่อฉายก็ยังคงเป็นแบบพี่ชายน้องชายเหมือนมันเป็นความผูกผันที่ขาดกันไม่ได้
และฉายที่ยังคงรักตะวันตลอดไป เราเศร้ามากค่ะ ถึงแม้ว่าจะอ่านจบแล้ว บางตอนก็ทำให้ร้องไห้  ถึงแม้บาทหนึ่งหรือสอง
ทำให้เราฮาแต่บทสามนี่ฮาไม่ออกจริงๆค่ะ เรื่องนี้เป็นนิยายที่บรรยายดีและรวมถึงเรื่องราว  ขอบคุณพี่คนโพสและไรท์เตอร์ด้วยนะคะ

[A. marco]

เรื่องนี้ผมอ่านถึงตีสาม เก็บไปฝัน แล้วตื่นขึ้นมาในตอนเช้าสิ่งแรกที่คิดถึงคือ อ่านต่อ แล้วอ่านจนจบ...
จบแล้วก็ทรมานในอก
ไม่เหมือนนิยายทั่วไปที่2คนรักกัน มีหึง หวง หื่น น่ารัก น่าลุ้น และ แฮับปี้เอนดิ้งไรเลยจริงๆ
แต่สุดยอดดด สุดท้าย ขอบคุณ

[maple4120]

อ่านแล้วปวดใจจัง
เพราะเราอ่านไปก็คาดหวังไป ว่าอยากให้ฉายกับตะวันลงเอยกัน
แต่สุดท้าย อย่างมากที่สุดที่ฉายได้ทำกับตะวันก็คือการบอกรัก และหอมแก้ม
คนที่เป็นน้อง ยังไงก็ยังคงเป็นได้แค่น้อง ..
สงสารฉายนะคะ ไม่เคยได้ความหวังและก็ไม่เคยได้สมหวัง
แต่ถึงอย่างนั้น ฉายก็ยังได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก ได้อยู่กับตะวัน
เราปวดใจแทนฉายจริงๆนะคะ ตอนที่เปิดประตูไปเห็นตะวันกับพี่กบ
เป็นเราคงทนไม่ได้อย่างฉายหรอกค่ะ ทนไม่ได้ที่จะทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
บางทีเราก็คิดนะคะ หรือว่าฉายจะไม่ได้รักตะวันแบบคนรักมาตั้งแต่แรกแล้ว?
แต่คิดอีกที ความรัก ก็คือการได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข
ดังนั้น ที่ฉายยังเฉยได้ทั้งที่ต้องเห็นตะวันไปมีความสุขกับคนอื่น ก็เพราะอย่างนี้เอง
เพราะฉายรักตะวันจากใจจริง ..
เรื่องนี้ จะบอกว่าจบแบบแฮปปี้ก็ไม่เชิงนะเนี่ย 55 แต่มันก็แฮปปี้อ่ะ
อย่างน้อยฉายกับตะวันก็ได้อยู่ด้วยกัน ได้รักกัน ถึงจะเป็นแค่รักตามประสาพี่น้องก็ตามที
รู้สึกเสียใจมากที่พี่ขุนกับพ่อแม่ฉายตาย เราช๊อคเลย มันเหนือความคาดหมายสุดๆ
ถ้าเราตีความไม่ผิด พ่อแม่ตะวันก็ตายแล้วเหมือนกันใช่มั้ยคะ?
ดีจังที่อย่างน้อยฉายก็ยังมีตะวัน ดีจังที่ตะวันไม่ตาย เพราะอย่างน้อยฉายก็ยังเหลือหัวใจอยู่

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ขอบคุณพี่ทิพย์ที่มาโพสให้ ทำให้เราได้รู้จักเรื่องนี้
แล้วก็ขอบคุณคุณ ภัคD ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ขึ้นมานะคะ
เราชอบทุกเรื่องของคุณ ภัคD เลยค่ะ สนุกทุกเรื่องเลย จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ

[bebe]

แง๊ อ่านแล้วตันแบบจุกๆงะ แต่ก้จบแบบสวยงามดี ไม่ว่า จะเปนความรักมุไหนก้ตาม

[kaehoo]

เอากลัมาให้ซึ่งอีกครั้ง

เรื่อราวน่ารักของความรัก

[skynotebook]

สรุปว่าทั้งเรื่อง ตะวันจะได้รับความรักจากคนรอบข้างเสมอ
ใครๆก็รักตะวันเนอะ
แอบสงสารฉาย ที่ไม่สมหวัดในความรัก
แต่ก็เป็นความรักแบบการเสียสละหรือป่าวน่า
เพราะฉายรักและดูแลตะวันอย่างเดียวเลยอ่ะ
อยากให้ตะวันรักฉายเหมือนที่ตะวันรักพี่ขุนจังเลย

[kazama]

อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้

สนุกไหม?? ก็สนุกนะ  แต่มันเศร้า และสงสารมากกว่า

ตะวันไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอ  เฮ้อออ เหนื่อยใจจริงๆ

สงสารฉายที่สุดเลย  สุดท้ายความรักก็ยังไม่ส่งไปถึงสักที

[u-only-one]

อ่านเรื่องนี้จบแล้ว ความรู้สึกคนละอารมณ์กับเรื่อง "หรือ..."เลยค่ะ
อารมณ์เรื่องนี้ ขอให้ได้รัก จะรักไปเรื่อยๆ จะรักตลอดไป แม้ไม่ได้ครอบครอง
แต่อย่างน้อยเรื่องมันเหมือนจะมีปมให้คิดตาม เมื่อเค้ืายังอยู่ด้วยกัน มันคงมีสักวันที่ความรักของตะวันที่มีต่อฉาย
จะสามารถพัฒนาเป็นลึกซึ้งได้บ้าง แต่อย่างน้อยๆตอนนี้ก็มีแค่กันและกัน ฉายก็มีความสุขแล้ว
เรื่องนี้ซึ้ง ปน ฮา น่ารัก ใครๆก็รักตะวัน เป็นทานตะวันที่สดใสในสายตาใครๆ เมื่อตะวันยิ้มโลกทั้งโลกของหลายคนก็ยิ้มตาม
...
ชอบเรื่องคุณภัคD แต่งมากๆ แต่หลังๆไม่เห็นเลยค่ะ คิดถึงสำนวน ภาษาของคนแต่งจริงๆ  

[naruxiah]

เศร้าจัง ...แต่ชอบมากเลยอ่านแล้วปวดใจ

[inwe]

เ รื่ อ ง นี้ น้ำ ต า ท่ ว ม จ อ ค่ ะ  ...

ส ง ส า ร พ ร ะ เ อ ก (?) ม า ก ม า ย

ช่ ว ง ต อ น ที่ เ กิ ด อุ บั ติ เ ห ตุ อ่ ะ   เ ศ ร้ า ม า ก เ ล ย ค่ ะ   ค น แ ต่ ง สุ ด ย อ ด อ่ ะ 

[NewYearzz]

 

โอ่ย เรื่องนี้ จบแล้ว

อ่านแล้วเหมือนถูกคนแต่งกระฉากหัวใจออกมาฉีก ๆ ๆ ๆ

ทำไมถึงทำร้ายคนอ่านอ่านตัวหนังสือได้ถึงขนาดนี้ 

ภาษางดงามมากครับ ทำให้อ่าานแล้วเข้าถึงมาก

(เลยเป็นบ้าอยู่ตอนนี้ ร้องไห้ไม่เลิก  )

โชคดีนะครับที่มายิ้มออกในตอนพิเศษ

ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสที่นำเรื่องดี ๆ นี้มาแบ่งปันนะครับ 

[Zurruz]

คนรักเดียวแบบฉาย ตายซักกี่ชาติเราจะหาเจอ?

รัก ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงก็ไม่สมควร อดพึมพำไม่ได้ว่า ชีวิตนี้ไม่คิดจะมีแฟน?

เรื่องนี้เห็นนานเเล้ว แต่ไม่กล้ากดเข้ามาอ่าน ไม่รู้เพราะอะไร

แต่มาวันนี้ อ่านได้ ไหงงั้นวะ?

ความรักเนี่ย กว้างเนอะ มีใครคิดเหมือนเค้ามั้ย? /me ถามไปงั้น รู้ว่าไม่มีคนตอบหรอก^^

มันกว้าง เพราะคนเรามันเยอะ รักก็เลยเยอะตาม อ่านเรื่องนี้ เเล้วอยากเจอคุณ

ภัคD อยากจับมาตีก้นซักหลายๆที มันน่านัก! /me โครม โดนถีบกระเด็น!

มีคนบอกเยอะเเล้วล่ะเนอะว่าชอบสำนวนการเขียนของคุณ

เเต่เราขอย้ำอีกครั้ง สำนวนของคุณน่ะมันดี...

ดี จนทำให้หลงใหลไปซะอย่างงั้น^^

[name]

อ่านๆมา ประทับใจมากก  นับถือความรักของฉายจริงๆ เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจจริง

[pure_ka]

เข้ามาอ่านอีกครั้ง น้ำตาก็ยังคลอตลอดค่ะ
มันซาบซึ่้ง ท่วมท้น บอกไม่ถูก เหมือนมันอิ่มแต่ก็ยังอยากกินอยู่เรื่อยๆ
พักนี้ไม่เห็นคุณภัคD เลยค่ะ หายไปไหนแล้ว
ว่าง ๆ ก็เขียนเรื่องดีดีมาให้อ่านกันอีกนะค่ะ คิดถึงจังเลยค่ะ
 

[aprilmonth4]

เราชอบสไตล์การเขียนของคุณภัคD จริงๆค่ะ
เวลาอ่านเรื่องทีไร  เหมือนถูกดึงให้ไปอยู่ในเหตุการณ์จริงด้วยเลย
บางครั้งความรักก็ไม่ต้องการการตอบแทน
ถึงจะลุ้นให้ตะวันฉายสมหวังในรัก   แต่พี่ขุนก็ดีกับตะวันจริงๆ เอาใจไปเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ

[choco_mousses]

โอ๊ยยย เศร้าโศกช้ำอ่ะช้ำ!!!!

ไม่ไหวจะร้องไห้ งื้ออออ แต่มันหัวเราะทั้งน้ำตา T^T

 

ภาษาดีมากชอบการบรรยายอารมณ์ตัวละครมากกกก ไม่ต้องเวิ่นเว้อแต่ก็เข้าใจ

[prim--prim]

[คอมเมนท์ตอนที่ 1]
อู๊ยยยยยย อ่านแล้วก็ติดใจ ชอบมากๆกับสำนวนของคุณภัคD ขอบคุณพี่ THIP มากๆนะคะที่เอามาลงให้
อ่านแล้วก็ยิ้มไปเรื่อยๆ อ่านแล้วเพลินเลย

ชอบบบบบบบบบ 

[prim--prim]

อั๊ยยยยยยยย คิดได้ยังไงระหว่างความรักกับหมูทอด
ชอบสุดๆ

สำนวนการเขียนแบบนี้ก็น่าอ่าน น่าติดตาม
อ่านจบบทนึงที่ก็อยากจะคอมเมนท์บอกความรู้สึกในแต่ละบททุกรอบไป

ชอบบบบบบบบบบบบบบ 

[prim--prim]

อ่านจบแล้วก็ยังอยากรู้ว่าน้าโอ๋ และน้ามะ พ่อแม่่ตะวันหายไปไหน
สงสารตะวันสุดๆ ในเรื่องที่พ่อแม่หายไป


ไม่ได้เจอกับพ่อแม่ตั้งหลายสิบปี
แล้วก็นับถือในความรัก ความคิดของฉายมากๆ เป็นคนที่เยี่ยมจริงๆ ดูสุขุม ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
 


จริงๆอ่านแล้วไม่่ค่อยสงสารฉายเท่าไร ที่ตะวันไม่ได้รักตอบ
แต่รู้สึกว่าที่ฉาย กับ ตะวันเป็นพี่น้องกันแบบนี้ก็ดีแล้ว ฮ่ะๆ (คนอื่นๆ  )


ชอบความรักของตะวันกับพี่ขุนมากกว่า
ที่ถึงแม้พี่ขุนไม่อยู่แล้ว แต่ตะวันก็ยังรักพี่ขุน


พี่กบก็ดูเป็นคนน่ารักๆ ดี
ถ้าไม่ได้อ่านตอนพิเศษก็คงยิ้มๆ กับประโยคของฉายที่บอกว่า "แล้วมันต่างกันตรงไหน" กับความสุขของตะวัน หรือ ความสุขของฉาย

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
แต่บางจุดก็ตะงิดๆใจ ว่าน้าโอ๋ น้ามะหายไปไหน (อันนี้อยากรู้สุดๆฮ่าๆ)

ขอบคุณคุณภัคD สำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
และขอบคุณพี่ THIP ที่เอาเรื่องดีๆมาแบ่งปันค่ะ

[chiwat]

ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีทุกคนก่อน(อิอิ)

ตอนอ่านชื่อนิยายเรื่องนี้คิดว่าน่าจะออกมาในแนวสนุกๆ

พอเริ่มอ่านเข้า เริ่มเค้าความเศร้าขึ้นทุกทีแต่ก็ยังหวังว่า เฮ้ย!!! มันไม่เศร้าไปทั้งเรื่องหรอก

แต่มันไม่ใช่เลยอ่ะยิ่งอ่านยิ่งทรมารเจ็บจี๊ดๆเลย ความผูกพันธ์กับความรักมักมาด้วยกันเสมอ

(กับประสบการณ์อ่านนิยายแทบบ้ามาหลายสิบเรื่อง)

รู้สึกสงสารฉายที่ทำหน้าที่ได้มากกว่าน้องไม่ได้เลย ทั้งที่ใกล้ชิดเป็นที่สุด

ภาพเปลือยรู้สึกแปล๊ปแล้ว ยิ่งภาพตะวันใต้ฝ่าเท้ายิ่งแล้วใหญ่แทบไม่อยากอ่านอ่ะ มันซ้ำ

ตะวันกับขุนก็คงรักกันจริงคบมาได้ตั้งหลายปี กบนี่ก็น่ารักนะถึงแม้ตอนแรกนี่ไม่ชอบขี้หน้าก็เหอะ

ตอนพ่อแม่ตะวันตายนี่รู้สึกทรมารแทน โดดเดี่ยว เหมือนชีวิตขาดไปทีละคน เหมือนต้องอยู่คนเดียวมันก็นะหดหู่(ดรามานิ๊ดนุง)

เหมือนจะร้องไห้แต่ร้องไม่ออกอ่ะ  ตอนจบนี่สงสารตะวันกับฉายม๊ากมากต้องอยู่กันแค่สองคน...

สุดท้ายขอขอบคุณ คุณภัคD ที่ได้แต่งนิยายกินใจอย่างนี้มาให้อ่าน



สุดท้ายจริงๆขอฝากเพลงนี้ให้ฉายแล้วกัน "ฉันดีใจที่มีเธอ" ROOM39 ฟังกันดูนะ โครตซึ้งอ่ะถ้าอ่านจบแล้วฟัง


   ในโลกที่มี ความวกวน
ในโลกที่ทุกคนต้องดิ้นรน
ที่สับสน ร้อนรนจนใจ นั้นแสนเหนื่อย
ในโลกที่ความทุกข์ท้อใจ
ได้เดินผ่านเข้ามาเรื่อยๆ
จนบางครั้งไม่รู้จะข้ามไปเช่นไร

แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ

ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
และฉันรู้และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้

ในอุปสรรค ที่มากมาย
ในความหวาดหวั่น ที่วุ่นวาย
และอนาคต ในปัจจุบัน และอดีต
ในความเป็นจริงที่ต้องเจอ

แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด ในใจ

ฉันดีใจที่มีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะต้องพบ อะไร
แต่ฉันรู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้

แต่ยิ่งชีวิต ยิ่งผ่าน ยิ่งได้พบ ยิ่งเจอ
กลับทำให้ฉันยิ่งคิด แน่ใจ

ฉันดีใจทีมีเธอ ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหนๆ
ฉันดีใจที่มีเธอ แม้จะไม่เหลือใครๆ
แต่ฉันก็รู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่ ตรงนี้
ฉันก็รู้ และฉันอุ่นใจ
ว่าฉันนั้นจะมีเธออยู่กับฉัน

[Zinub]

อ่านจบทุกตอน ทุกตัวหนังสือไม่เว้น ไม่ข้ามเลยค่ะ

ชอบวิธีเขียนของคุณ ภัคD จังค่ะ  :teach:

ชอบการผูกเรื่อง ชอบการใช้ภาษา สำนวนการพูด

และ วิธีเล่าเรื่องที่แทรกมุข สนุกๆลงไปดัวยตลอด

น่ารักทั้งฉาย ทั้งตะวัน และครอบครัวที่อบอุ่นทั้งสอง

รวมถึงพี่กบ พี่ขุนด้วย

คงต้องติดตามอ่านเรื่องอื่นๆ ของคุณภัคD ต่อแล้วล่ะ

   

[ZejHaya]

มาตามเก็บงานคุณภัคD เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามแล้วค่ะ....

  ไม่รู้เพราะไปอ่านเรื่องThe Moment of Love มาก่อนหรือเปล่า
จึงทำให้รู้สึกว่า ในเรื่องนี้ หลงรักพี่ขุน มากที่สุด...
ก็ไม่ใช่ว่าไม่รักฉาย หรือตะวันหรอกนะ...แต่เพียงแค่เห็นว่า สุดท้ายแล้วคนที่ต้องไป คือพี่ขุนต่างหาก ไม่ใช่ฉาย
  มันเลยรู้สึกแบบว่า...ยังไงล่ะ บอกไม่ถูกจริงๆ
แต่พอตอนแรกที่เห็นพี่ขุนโผล่มา แล้วรู้ว่ามันต้องจบยังไงแค่นั้นล่ะ.....
  ไม่อยากจะอ่านต่อเลย..... ดูทั้งพี่ขุน และ ตะวันก็รักกันดี...
 :m31:แล้วทำม๊ายยยยย (วิบัติเพื่อเสียง)  คุณภัคD ใจร้าย...ทำไมถึงทำแบบนี้
เอ.... แต่คิดอีกที ถ้าพี่ขุนไม่ไป...คนที่น่าสงสารที่สุดก็คงจะเป็นฉาย
  โอ๊ยยยย  สับสนกับตัวเอง.....

ถึงคุณTHIP : ขอบคุณมากที่นำนิยายดีๆ แบบนี้มาโพสให้ได้อ่านค่ะ...
ปกติก็ชอบนิยายแนวดราม่า แบบนี้อยู่แล้วนะ แบบอ่านแล้วมันสะใจดี ที่เห็นตัวละครเศร้า
แต่นิยายของคุณภัคD ทำให้ฉันรู้สึกว่า ที่คิดแบบนั้นมันผิดมหันต์
เพราะสุดท้ายคนที่จะขาดใจตายก่อนนิยายก็คือตัวฉันเอง 

[Number1_90]

เป็นเรื่องที่ภาษาสาวยมาก

อ่านไปเศร้าไป

ยกนิ้วให้เลยค่ะ เรื่องนี้เจ๋งมากกก

[bluecoco]

ประทับใจงานเขียนทุกเรื่องของคุณภัคDจริงๆนะคะ
...มันเป็นอะไรที่มากกว่านิยาย
...ตอนแรกเห็นสปอยตอนจบก็กลัวๆเพราะส่วนใหญ่คนพูดเหมือนจบไม่แฮปปี้เลยเตรียมใจไว้ระดับนึง
แต่พออ่านจบแล้ว...ก็จะมีความรู้สึกอะไรสักอย่างวนเวียนอยู่ในใจ...เหมือนต้องตกตะกอนความคิดอีกที
...ชอบความรักที่ฉายมีต่อตะวัน...เป็นความรักที่มีแต่ให้ไม่คาดหวังมาตั้งแต่ต้น..มันเลยสวยงามได้ขนาดนี้
...ส่วนตะวัน..ลึกๆแล้ว..ฉายเองก็คือส่วนหนึ่งในชีวิตที่ขาดไม่ได้..ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม


...........ส่วนตัวชอบตอนจบมากๆ......
.....ตะวันคบกับพี่ขุนมาเป็นสิบปี...ถ้าเอามาแต่งเป็นนิยายก็คงมีเรื่องราวดีๆมากมายอยู่ในนั้น
การที่ยังลืมพี่ขุนไปไม่ได้ง่ายๆนั้นมันก็เป็นเรื่องที่ควรจะเป็น...และการที่ฉายยอมรับเรื่องนี้ได้ด้วยรอยยิ้ม...ยิ่งดีเข้าไปใหญ่
........เราว่าทุกคนในเรื่อง ไม่ว่าพี่กบ พี่ขุน แม่ ก็รู้ดีว่าทั้งฉายและตะวันนั้น..มีกันและกันมาตลอด...ไม่ว่าในฐานะอะไร
....ก็ได้แต่จิตนาการต่อไปว่า...การที่ทั้งคู่ได้ดูแลกันและอยู่ด้วยกันอย่างนี้.....คงมีสักวันที่ความรักที่มากกว่าความผูกพัน..จะเกิดขึ้น
....และคงมีความทรงจำดีๆที่ทั้งคู่ได้สร้างร่วมกันต่อไปอีกหลายๆสิบปีเลย.....

[BitterSweet~]

อ่านเรื่องนี้จบพร้อมกับความรู้สึกวูบโหวงในอก

มันตื้อ.. เหมือนมีอะไรจุกในคอ

สงสารตะวันฉาย สงสารตะวัน สงสารพี่ขุน

ทุกคนมีความรู้สึกและชีวิตเป็นของตัวเอง

อยากได้ อยากเป็น แต่เลือกเป็นไม่ได้

ชอบภาษาของคุณภัคD มาก ๆ ค่ะ ภาษาสวยมาก ๆ

อ่านจบแล้วให้ข้อคิดดี ๆ มากมาย

ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ เรื่องนี้ค่ะ

[pure_ka]

กลับมาอ่านอีกรอบ  แล้วก็เหมือนเดิม เศร้าจนชา
บอกไม่ถูกค่ะว่า เศร้าเพราะอะไร รู้แต่ว่ามันชาจนถึงหัวใจค่ะ

ไม่สงสารฉาย เพราะฉายเต็มใจรักตะวัน นั่นเป็นความสุขที่ฉายได้รับ
ไม่โกรธตะวัน เพราะตะวันใช่ว่าจะไม่รักฉาย แต่รักในแบบที่ตะวันรักได้

ฉายคงไม่ได้อยากเป็นแค่อดีต ปัจจุบัน อนาคตของตะวัน
แต่ฉายขอเป็นทุกๆวัน ที่ตะวันยังหายใจอยู่

ซึ้ง...ง ^^

[little_nok]

เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ไงน่ะ
ภาษาดีมากค่ะ
อ่านไปก็ยังคิดว่า ตะวัน นี่เขาเป็นอะไรหรือเปล่า
ดูมันจะเหมือนเด็กๆ
แต่ตอนนี้รู้แล้ว 
ตะวันน่าสงสารน่ะ  ที่สุดเลยล่ะ

[lovely2min]

อ่านไปร้องไห้ไปอ่ะ

เฮ้อ เกลียดตะวันจัง เหอเหอ

ชอบฉายมากกกก
รักมั่นสุดๆ

อยากให้มีคนที่รักฉายมากๆๆๆๆๆ ขึ้นมาเหมือนกัน