หัวข้อ: เด็กชายตะวันฉาย นายกรินกรณ์ กับพี่ชายปากบอน บ้านข้างๆ โดย ภัคD

[saintangel]

ชอบการใช้ภาษาเรื่องนี้มากๆ แรกๆอ่านแล้วยิ้ม นานๆไปเจ็บหนึบๆ หน่วงๆ แล้วก็เริ่มปวดใจ จนตอนจบเราน้ำตาร่วง อ่านแรกๆเราเชียร์ให้ตะวันรักฉาย อ่านไปถึงจุดๆนึง เราเชียร์ให้ฉายเลิกรักตะวัน แล้วมีคนใหม่เข้ามาในชีวิตฉาย พออ่านจบแล้วไม่ใช่อย่างที่คิด เห็นคำว่าจบ น้ำตาร่วงเลยอ่ะ นอนไม่หลับแน่เลย ต้องหาเรื่องอื่นอ่านเติมความหวาน และความสุขก่อนนอน

[chisarachi]

เป็นเรื่องที่เท่าไรก็ไม่รู้นะค่ะที่อ่านอ่านของคุณภัคD
ถือว่ามันมีทั้งความชอบและไม่ชอบออยู่ในเนื้อเรื่องตลอดเลย
ก่อนอื่นขอบอกว่าชอบดราม่าเป็นชีวิตจิต
แต่เรื่องนี้ มันไม่ได้ดราม่าในแบบที่ชอบ
มันไม่ได้เศร้า มันไม่ได้เจ็บหน่วงๆ
แต่มันเป็นะไรที่อึดอัด กดดันไปตลอดเรื่อง
แต่นี่คือจุดเด่นของนิยายคุณเลยค่ะ ที่ทำให้เรารู้สึกในหลายๆอารมณ์ได้มากขนาดนี้

ภาษาของคุณภัคD และการสื่อความหมายในมุมที่คนคิดไม่ถึงแต่ว่า
มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเดาออกว่าต้อองการสื่ออะไร
ชอบตรงจุดนี้มากค่ะ ดูเหมือนคุณต้องทำการบ้านเยอะทีเดียวในการสื่ออกมาในตัวอักษร

เรื่องนี้เป็นการมองคนๆหนึ่งจากมุมของคนหนึ่งๆ ซึ่งเราก็เห็นครนๆนั้น
แค่มุมของคนๆหนึ่งๆเท่านั้น เป็นเอกลักษณ์ของนิยายคุณภัคD อีกอย่างเลยก็ว่าได้
ถึงแม้ว่าแนวเรื่องไม่ใช่แนวที่ชอบ แต่ก็อยากอ่านนิยายคุณอยู่ดี
รู้ว่าอ่านต้องเจ็บช้ำน้ำใจ ขัดใจที่พระเอกหรือคนที่เชียร์ไม่ได้กับนายเอก
หรือนายเอกไปเป็นของๆใคร แต่มันก็ไม่สามารีถหยุดอ่านได้
เหมือนกับรู้ว่าต้องเจ็บแต่ก็ยินดีที่จะเจอ
เหมือนได้เปิดโลกทัศน์ของตัวเองในกว้างยขึ้นเลยค่ะ

เรื่องของคุณภัคDไม่ใช่แค่เป็๋นนิยายมันเหมือนเป็นเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งต่างหาก
ให้เรามาศึกษา และเป็นตัวอย่าง ซึ่งมันก็ใช้ได้จริงๆนะ
ทำให้เรามองโลกได้มากขึ้น

การอ่านเรื่องของคุณแต่ละเรื่องทำให้ได้มากกว่าอรรถรสของนิยาย แต่ได้สำนวน
ได้ความคิด ได้แนวทาง แต่ว่าใจต้องพร้อมจริงถึงจะอิ่านได้ ฮ่าๆ

สุดท้ายขอบคุณนะค่ะทั้งคุณทพและคุณภัคD

[pure_ka]

คิดถึงตะวันกับฉายจังเลยค่ะ  จู่ๆ ก็คิดถึงขึ้นมาซะงั้น ^^

[Tassanee]

อยากบอกว่าถึงจะเศร้า  ...แต่มันมีคุณค่าเกินกว่าจะบรรยาย
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดีดี
แม้จะเสียน้ำตาไปบ้าง แต่ก้ยังอยากขอบคุณค่ะ

[malula]

เป็นเรื่องที่เขียนได้ดีมากเลยค่ะ
หลากหลายอารมณ์ ทั้งสุข เศร้า เหงา ฮา
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ ค่ะ

[ho-mo_mikiiz]

ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านกัน โดยส่วนตัวไม่อยากอ่านเรื่องแนวนี้เท่าไหร่เพราะรู้สึกอ่านแล้วมันใจหาย แต่พอดีกับช่วงที่อยากอ่านอะไรสั้นๆ แบบไม่ต้องถึงร้อยสองร้อยหน้า ก็มาเจอเรื่องนี้เข้า ขอชมจากใจจริงเลยค่ะว่านอกจากเนื้อเรื่องมันออกจะดราม่าแล้ว สำนวนการเขียนก็คล้องจองเหมาะเจาะส่งให้เนื้อหาดูสวยงามอ่อนไหวต่อจิตใจคนอ่านมาก หลงอ่านไปแค่พาทแรกแม้ว่าจะรู้ตัวแล้วว่าเรื่องนี้มาแนวดราม่าแต่ก็หยุดไม่อยู่จิงๆ การดำเนินเรื่องหลอกล่อใจให้ติดตามมาจนบทสรุป และทั้งที่ในเรื่องคนที่ไม่สมหวังกับความรักจะเป็นฉาย แต่ไม่รู้ว่าจะเข้าใจคนเขียนถูกรึเปล่านะค่ะ แต่เท่าที่รับรู้ได้ เราไม่ได้สะเทือนใจในเรื่องความรักของฉาย แต่กลับสะเทือนใจกับคาเรกเตอร์ของตะวันมากกว่า รู้สึกถึงความเปราะบางของคนๆนี้ และความน่ารักบริสุทธ์สดใสในตัวเค้า ทำให้เวลามีอะไรเกิดขึ้นกับตะวันเราคนอ่านก็รู้สึกยอกในอกไปด้วยเลยอ่ะ ถ้าถามว่าคนอ่านเปรียบได้กับใครในเรื่อง สำหรับเรา เรารู้สึกเหมือนเป็นฉายอ่ะ คือมันมีความรู้สึกเดียวกันกับฉายเลย ไม่ว่าจะความรู้สึกที่ว่าตะวันสดใสเหมือนดอกทานตะวัน หรือความรู้สึกที่ว่าอยากจะเป็นที่พึ่งและดูแลคนๆนี้ มันแบบว่าทุกอย่างเลยในตัวของตัวละครตัวนี้ที่ทำให้รู้สึกว่าไม่น่าแปลกใจที่ทุกคนรักเค้า และดูแลความรู้สึกของเค้ามากกว่าใคร ขนาดคนอ่านอย่างเรายังหลงรักตะวันเลย ^^
ประทับใจเรื่องนี้มากเลยค่ะ ไม่เสียใจเลยที่หลงเข้ามาอ่านแนวดราม่า(แต่เราไม่รู้สึกว่ามันเป็นแนวดราม่านะ เรารู้สึกว่ามันเป็นแนวสดใสให้กำลังใจมากกว่า มีปรัชญาการใช้ชีวิตแฝงไว้เยอะมาก) รับรองว่าตะวันจะเป็นตัวละครที่เราจดจำไปอีกนาน
ปล.ประทับใจมากจริงๆ

[ปุยหมาม่วง]

เหมือนจะมีคนไม่ชอบตะวันเยอะ

แปลกใจตัวเองที่เรากลับรู้สึกรักตะวัน

รู้สึกว่าในแต่ละตอนตะวันน่ารัก บอกไม่ถูก ^^

[phoenixa]

เข้าใจเลยล่ะค่ะ ว่าความรักเนี่ย ไม่จำเป็นต้อง happy ending ในแบบที่เราต้องการ
เท่าที่ผ่านชีวิตมากว่าสิบปีนี้ เราว่าตอนจบแบบนี้มันมีความสุขมากแล้วล่ะค่ะ

[John Doe]

เป็นเรื่องที่มีเสน่ห์ และมีกลิ่นอายของความบริสุทธิ์

[MissDaisy]

ขอบคุณ คุณภัคD
ขอบคุณ คุณTHIP

มีความรู้สึกมากมายต่อเรื่องสั้นเรื่องนี้ แต่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ เพราะตอนนี้มัน "จุก" อยู่ในอก
อ่านเรื่องของคุณภัคD เป็นเรื่องที่ 2 ก็ยังถูกบีบเค้นตับอ่อนเช่นเคย 
แต่ใช่ว่าจะเข็ดนะคะ ถ้ามีอีก ก็อ่านอีกค่ะ 

[กาลณัฐ]

อยากจะรู้จริง ๆ มีใครทุ่มเทให้ตะวันได้เท่าฉายบ้าง
แอบรักตั้งเป็น 10 ปี สงสารอ้ะ

[pure_ka]

คิดถึงค่ะ  กลับมาทักทาย ตะวัน+ฉาย สบายดีใช่ไหมค่ะ ^.^

[Kalamall]

จบแบบหน่วงๆ  

ฉาย   ขอกอดแน่นๆสักครึ่งชั่วโมงได้ป่าว คิดถึงฉายแล้วมันแน่นหน้าอกขอบตาผ่าวๆ เหมือนจะยอมรับไม่เศร้าแต่มันจุ๊กเหลือเกินในแต่ละตอน

ตะวันเป็นคนแปลกจริงๆ ทุกคนรักตะวันนะ เวลาหน่วงๆกะฉายทีไรตะวันชอบทำให้เรายิ้มได้ตลอดเลย จะตายยังมามีบอกคลานไปหาฉาย อึ๊บ อึ๊บ 5555 (คิดแล้วแค้นใจ ขอให้ปาโดนทั่วคุกเลย(*｀へ´*) )

โอ๊ยยยยยยยยยพี่ขุน ถ้าฉายไม่ได้เป็นพระเอกของเรื่องนะพี่ค๊อตเป็นคนรักที่ดีเลยอะ  :กอด1:หลับให้สบายนะ

พี่กบ 

พ่อแม่ของทั้งคู่น่ารักมากคะ    ขอบคุณสำหรับเรื่องความรักดีๆอีกแง่มุมหนึ่ง ขอบคุณคะ

[bozang]

อ่านไปปาดน้ำตาไป TT^TT ไม่คิดว่าจะเศร้าแบบดูชื่อเรื่องแล้วดูเป็นรักใสๆ ปนฮา
แต่พอมาอ่าน มันฮาเบาๆ นะ แต่เหมือนเป็นตลกร้าย ยิ้มทั้งน้ำตา
สุดยอด คนแต่งแต่งดีมาก ขอซูฮกให้จริงๆ
นิยายเรื่องนี้ตอบทุกนิยามของความรักเลย

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆ มาแบ่งปันกันค่ะ

[milkshake✰]

บางครั้ง คนบางคนหรือสิ่งของบางสิ่งก็เกิดขึ้นมาเพื่อให้เรารัก.. ไม่ได้ให้เราครอบครอง
เรื่องนี้ทำให้เรารู้สึกได้อย่างนี้เลยค่ะ

เราไม่ได้คิดว่าตะวันควรจะกลับมารักกับฉาย เพราะเราอ่านเรื่องนี้ในมุมมองของฉาย
เราไม่รู้มุมมองของตะวัน บางทีตะวันอาจจะกลัว การผูกมัด
หรืออาจจะไม่ได้มอบความรักให้กับฉายในทางนั้น
หรืออย่างไรก็ตาม..
ถ้าตะวันจะกลับมารักกับฉายเพราะสงสารหรือเพราะไม่มีใคร.. เราคงไม่ให้อภัยตะวันจริงๆ

เป็นนิยายดีดีอีกเรื่อง ที่ทำให้ตาสว่างขึ้นมาเลยค่ะ
ขอบคุณมากสำหรับเล้าเป็ดที่ทำให้เราได้รู้สึกแบบนี้
ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณพี่ทิปที่เอามาลง
ขอบคุณมากๆ จริงๆ แหะๆ
พิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะเบลอๆ นี่ก็จะตี 4 แล้ว 55555555
ขอโทษด้วยนะคะ

[joycema24]

จะว่าเราแปลกไหม แต่เรารู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่เศร้านะ แต่มันอบอุ่นมากกว่า
อาจจะมองว่าความรักระหว่างตะวันและตะวันฉายจบแบบไม่สมหวังหรือไม่ได้คู่กัน
แต่เรากลับมองว่ามันคือความรักที่สมหวังและสมบูรณ์แล้วนะ
เพราะสุดท้ายบทสรุปที่เราได้คือทั้งสองคนรักกัน
แม้สถานะของความรักจะต่างกันห่างเทียบระหว่างความรักของตะวันกับพี่ขุน คือความรักแบบคนรัก
แต่ความรักระหว่างตะวันกับฉาย คือ ความรักแบบพี่น้อง ซึ่งก็ไม่ได้น้อยหน้าหรือด้อยค่าไปกว่ากันเลย
แต่กลับเป็นความรักที่น่าอิจฉามากนะเราว่า คนที่ได้รู้จักกันตั้งแต่เกิด คนที่ได้มีความทรงจำด้วยกันตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำ จะเรียกได้ว่าเขาทั้งสองคนรักกันมานานแล้วเกือบเท่าชีวิตของทั้งสองคนเลยก็ว่าได้
เราว่ามันคือความรักที่สมหวังยิ่งกว่าความรักแบบไหนซะอีกแน่ะ เหมือนเขาเกิดมาเพื่อรักกันแต่ไม่ครอบครองกันละกันก็เท่านั้นเอง เราว่ามันคือความรักในแบบอุดมคติเลยก็ว่าได้นะ

เหนืออื่นใด เราคิดว่าทั้งตะวันและฉายมีครอบครัวที่สุดยอดมากๆ พ่อแม่นี่ยอดคนของแท้เลย
เข้าใจลูก เลี้ยงดูด้วยความรัก บางทีความคิดหรือการแสดงออกของพ่อแม่บ้านนี้อาจจะดูว่ามันแปลกๆ ไปสักหน่อย แต่มันน่ารักมากๆ เลย เราประทับใจครอบครัวของทั้งสองคนมาก

สรุปคือชอบเรื่องนี้มากค่ะ ตัวละครมีเอกลักษณ์มากๆ โดยเฉพาะตะวันคาเร็คเตอร์มีเสน่ห์มากๆ เลย ไม่แปลกใจว่าทำไมฉายถึงยอมอกหักมาจนถึงป่านนี้ มั่นคงมากๆ เลยเรา

ขอบคุณที่ทำให้เรามีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ เป็นงานที่ยอดเยี่ยมทั้งภาษาและการเดินเรื่องจริงๆ ค่ะ สุดยอดมากๆ ขอชมด้วยใจจริง ^ ^

[a-mee-ra]

ห๊ะะะะ จบแล้วเหรออออออออ
กำลังอ่านเพลินๆ เฮ้ออออออ 

สงสารฉาย สงสารตะวัน สงสารพี่ขุน สงสารทุกคนนนน อ้ออ ยกเว้น พี่กบ 

จริงๆแล้วเรื่องนี้อยากอ่านความรักพี่ขุนกับตะวันมากเลย
อยากอ่านที่พี่ขุนเป็นตัวเอก ในมุมพี่ขุน  (จะช้ำใจตายก็ตอนที่พี่ขุนตายนี่แหละ)
แต่อ่านในมุมที่ฉายเป็นตัวเอก ก็เจ็บปวดแท้
เจ็บปวดที่เป็นได้แค่น้องชาย ถึงฉายจะพอใจ ณ จุดนี้ แต่เราก็ยังอดสงสารฉายไม่ได้ ฮืออออ 

แต่เราชอบความอารมณ์ขันของคุณภัคDมากเลยค่ะ
อ่านไปขำไป ถึงเนื้อเรื่องมันจะชวนเศร้า แต่ร้องไห้ไม่ออก มันขำมากกว่า ๕๕๕๕๕
อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้อ่านเรื่องนี้ติดต่อกันรวดเดียวรึเปล่า เลยทำให้เราไม่ค่อยอินเรื่องเศร้า
มาเอาฮาซะส่วนใหญ่ ๕๕๕๕๕ (จริงๆคือเราเรียนเครียดแล้ว เราก็เลยไม่อยากบิ้วท์ตัวเองให้เศร้าตามมาก)

ขอบคุณคุณภัคDนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน 
ประทับใจทั้งสองเรื่อง แอบรู้มาว่ารวมเล่มทั้งสองเรื่องด้วย
จริงๆก็อยากมีเก็บไว้ในครอบครอง แต่ป่านนี้ก็คงไม่หลุดมาถึงมือเราแล้วมั้ง (อยากได้ ฮืออ)

สุดท้ายขอบคุณคุณคนโพสต์นะคะ ถ้าไม่มีคุณ เราก็คงไม่ได้อ่าน 

[mild-dy]

ชอบๆตะวัน

[Nuclear]

เป็นเรื่องแต่งที่มีทุกความรู้สึกจริงๆๆๆ 
ทั้งสุข เศร้า เหงา เคล้าน้ำตา
ชอบทั้งตะวัน ชอบทั้งฉาย ไปๆมาๆก็เผลอชอบทั้งพี่กบและก็พี่ขุน
เหล่าพ่อๆ แม่ๆ ก็น่ารัก

เป็นกำลังใจให้สำหรับการแต่งเรื่องใหม่นะคะ
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆเลย

[ReiSei]

เศร้าโคตร ๆ เลยค่ะ เฮ้อ...  ไม่ได้เสร้าที่ตะวันกับฉายไม่ได้ลงเอยกันหรืออะไรนะคะ เราว่ามันเป็นอย่างนี้ดีแล้ว ดังนั้นก็ให้เป็นอย่างนี้ต่อไปเถอะ ความสัมพันธ์ของพี่กบ ตะวัน แล้วก็ฉาย มันงดงามแล้วก็อบอุ่นจริง ๆ

แต่เศร้าเรื่องระหว่างการเดินทางกว่าจะมาถึงตอนจบนี่สิคะ  ความเจ็บปวดมันก็ยังคงอยู่ ไม่ได้หายไปไหน เราคนอ่านเจ็บตามไปด้วย  ทุกความสูญเสีย ทุกความสับสน ทำให้ต้องถอนหายใจเฮ้อ เฮ้ออ..   น้ำตาก็ไม่ไหลเพราะเศร้าไม่สุด แต่น้ำตาตกในอยู่ในอกนี่แหละค่ะ 


บอกไม่ถูกเลยค่ะว่ารู้สึกยังไง  เหมือนกับเป็นเรื่องจริงเลย
ขนลุกล่ะมั้ง...   สุดยอดเลยนะคะ สามารถเขียนเรื่องแบบนี้ออกมาได้  และเขียนออกมาได้จับใจมากเลยค่ะ



ฮือ.. 

[ฮาเดส]

จบแล้ว...เป็นเรื่องแรกเลยนะที่อ่านรวดเดียวจบ
อ่านแล้วสงสารทุกตัวละครยกเว้นปา 

ชอบเรื่องนี้มาก

[pepo-pocky]

เรื่องนี้สนุกมากครับ ชอบผลงานของตุณภัคDมากเลย

[pahpai]

ตะวันกลับมาแล้ว

เพิ่งเห็นว่าผมเมนต์ผิดเรื่อง พอดีเปิดพี่ตะวันกะเรื่องของฉายอ่านพร้อมๆกันอยู่ 55

[oaw_eang]

วันนี้กลับมาอ่านอีกรอบ

ก็ยังชอบอยู่ดี

[StillLoveThem]

...อ่านจบแล้ว เขียนดีมากๆๆ เพราะตะวันเป็นเด็กที่เรียนรู้ช้านี่เอง ถึงได้อึนๆๆ แต่อึนแบบน่ารักดีนะ
...ที่สำคัญความรักของน้าโอ๋น้าเจดที่มีต่อตะวันนั่น ยิ่งใหญ่ และมากมายมหาสาร
...ตอนท้ายอยากให้ตะวัน หันมาสนใจฉายบ้าง ฉายเป็นคนเดียวที่รักตะวันและไม่เคยทำร้ายตะวัน
...ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆๆให้อ่าน คงต้องขอสมัครเป็น fc ของคุณ ภัคD ด้วยคน คนอะไรไม่รู้จินตนาการบรรเจิดมากๆๆ

[BBnuna]

อ่านเรื่องนี้แล้วไม่ร้องไห้แต่บรรยายความรู้สึกออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก รู้สึกแปลกๆT T

[meng]

เพิ่งอ่านสงสารฉายแต่ก็สงสารตะวัน

พูดไม่ออก แต่ก็สนุกดีครับ

มันมีทั้งความสุขปนความเศร้าแบบหน่วงๆ

[piengtavan]

ไม่สงสารใครทั้งนั้น!

แต่มันเศร้า เพราะทุกคนที่เฮชอบในนี้จากไปหมด เหลือทิ้งไว้กันแค่สองคน(+พี่กบมาเป็นตัวแถม แต่ช่างเถอะ...)

เศร้าเกินไปจนปวดหัวไปหมด ขอบคุณตอนพิเศษที่ขยายความว่าำทำไมตะวันถึงดูเหมือนคนแบบนี้ เพราะมันมีสาเหตุ

สาเหตุแรกอาจเพราะความบกพร่อง แต่สาเหตุที่น่าดีใจที่สุด(และน่าเศร้า)คือ ตะวันมีคนรักตะวันมากเหลือเกิน ทุกคนรักตะวัน

เพราะงั้น เวลาอะไรๆมันเริ่มเข้าสู่กาลเลวร้าย เฮเลยหวาดเสียวกับตะวันมากที่สุด

ต่อให้ใครก็เถอะ ถ้ามาเจอตะวัน ไม่รักมันก็ต้องห่วงว่ะ

ส่วนฉาย ชมจากใจ เก่งว่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่ที่เลี้ยงฉายก็โคตรเก่งยิ่งกว่าที่เีลี้ยงฉายได้เก่่งขนาดนี้

เรียกว่าหล่อหลอมมาดีมาก มากเกินไปด้วยซ้ำนะฉายนะ รักฉายเลยเถอะค่ะ

ท้ายนี้ แม้นิยายคุฯภักD จะมีมาม่าแบบต้มยำกุ้งผสมต้มโคล้งมากแค่ไหนก็ตาม แม้มันจะเผ็ดจนปวดหัว ไอ้เฮก็จะตามอ่านต่อค่ะ อยากบอกให้รู้ว่าตามอ่านมาตั้งแต่เรื่องของพี่วิกกะออลี่แล้ว จึงจะตามต่อไปค่ะ! ฮึ่ย!! 

[kasarus]

อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูการ์ตูนตลกหน้าตาย
แถมอารมณ์เศร้านิดๆ ต่างคนก็ทำหน้าที่ตัวเองได้ดีแล้ว

ดีใจที่ตะวันกับฉายไม่ตกลงเป็นแฟนกัน
ไม่งั้นฉายคงเหนื่อยน่าดูเพราะตะวันเหมือนจะเห็นแก่ตัว
ไม่คิดถึงคนอื่นเท่าไหร่ แต่จะปล่อยไปก็น่าสงสาร
ให้ฉายเก็บตะวันไว้ข้างๆ ตัวเองเนี่ยแหละดีแล้ว

[ammamooty]

โห เป็นเรื่องที่ดีมากเลยอะ แค่งได้ถึงอารมณ์สุดๆ .อารมณ์เรานี่แบบว่าไม่ถึงกับร้องห่มร้องไห้ แค่น้ำตาคลอๆ ตอนที่ แม่กับ พ่อของฉายตาย,พี่ขุนอีก นอกนั้นก็จุกๆอยู่ในใจ อยากยอกว่าสงสารฉายจับใจเลย !