หัวข้อ: เด็กชายตะวันฉาย นายกรินกรณ์ กับพี่ชายปากบอน บ้านข้างๆ โดย ภัคD

[micmoner]

อ่านจบแล้วทำให้เราคิด
มันจะมีจริงๆมั้ย คนที่เป็นแบบตะวันฉาย ที่มีรักเดียวกับคนๆเดียว
โดยที่เป็นรักข้างเดียว นานเป็นสิบปี
รู้สึกอิจฉาตะวันจริงๆนะ 
 
ป.ล.เรื่องนี้มันบีบคั้น หัวใจจริงๆ
แต่คุณภัคD ก็ทำให้รู้สึกว่ารักแบบนี้มันก็มีในโลกเหมือนกัน

[u_cosmos]

เศร้าเอามากๆ
อ่านไปก็รู้สึกซ่านในใจไปด้วยแทบทุกตอนเลย
ตอนแรกคิดว่าพี่ขุนไม่ได้รักตะวันมากมาย แต่ก็คิดผิด แถมยังรักขนาดนี้ นานเท่านี้ และตะวันก็รักพี่ขุนด้วย
ตอนที่พ่อแม่แล้วก็พี่ขุนเสียมันตกใจเอามากๆ
แล้วยังจบแบบนี้อีก มันสุขปนเศร้าเคล้าความเจ็บปวด
คุณคนเขียนเขียนออกมาได้ยังไงแบบนี้
มันหนักหน่วงความร้สึกเอามากๆตั้งแต่เริ่มเรืองยันจบ
ชอบมากๆค่ะ

[na-au]

 

เรื่ิิองนี้เศร้าอ่ะ......ทำเอาต่อมน้ำตาอักเสบทันทีเลย

[PARK_BOM1991]

อ่านไปน้ำตาซึมไป
สงสารฉายมากๆแอบรักมานาน แต่สุดท้ายก็ยังเป็นได้แค่น้องชาย
ตะวันเองก็ต้องเจอกับเหตุการณ์เลวร้ายมามากมาย
แต่สุดท้ายแล้วทั้งสองก็ยังใช้ชีวิตร่วมกัน ถึงจะไม่ใช่ในฐานะคู่รัก

[ordkrub]

เพิ่งอ่านจบครับ
อยากบอกว่า......ขอบคุณสำหรับสิ่งสวยงามที่มอบให้ครับ
อาจ สนุก ตลก เศร้า ซึ้ง
แต่ทั้งหมด สื่อถึงสิ่งเดียว
ความรัก
ขอบคุณอีกครั้งครับ
 

[libra82]

ไม่เมนท์ไม่ไ้ด้แล้ว....
มาเจอเรื่องนี้หลังจากสี่ปีที่คุณภัคD ได้ลงเอาไว้
เนื้อเรื่องและพล็อตแปลกมากค่ะ แต่กินใจและซึ้งจนต้องระบายให้คนแต่งรู้
หลงรักตะวันหมดใจค่ะ เป็นคนที่ืซื่อตรงกับความรู้สึกไม่ใช่คนโง่อย่างที่โดนคนอื่นว่า
แต่พอมาอ่านตอนพิเศษของน้าโอ๋ถึงได้รู้ว่าตะวันเป้นเด็กพัฒนาการช้า
อ่านไปน้ำตาไหลไป แต่ก็ยังอมยิ้มได้ ไม่มีเลิฟซีนหวือหวาแต่เข้าใจหัวอกของคนแอบรัก
รักข้างเดียวไม่หวังอะไรตอบแทน ยอมรับได้ทุกอย่างที่คนรักเป็น
ฉายเป็นคนในฝันจริง ๆ รักพี่ตะวันหมดใจ ยอมถอยออกมาไม่แก่งแย่ง
น้ำตาไหลตอนที่ตะวันโดนแทงรู้สึกเจ็บแทนฉาย
สำนวนสวยมากค่ะ รักนิยายเรื่องนี้มาก จากใจจริง...ขอบคุณนะคะ

[Bowmeyo]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน และก็อ่านรวดเดียวเลย
มันเศร้ามาก แต่ไม่ได้ร้องไห้ ไม่หน่วงที่หัวใจ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี
ทั้งเจ็บและหัวเราะทุกครั้งไปกับแต่ละเหตุการณ์ในเรื่องนี้
สงสารฉายนะ สงสารมาก แต่ก็นับถือมากจริงๆ
รักเหมือนเดิมยังไงก็ยังรักเหมือนเดิมอย่างนั้น
และก็สงสารตะวันด้วย บางครั้งก็โกรธตะวัน
ที่เหมือนไม่สนใจความรู้สึกฉายเลย
แต่ก็เข้าใจนะ เพราะในยามที่เจ็บปวดที่สุด
ตะวันก็เรียกหาฉายคนแรก
ส่วนพี่กบ คนนี้ก็ดี นิสัยดีอ่ะ คือจะว่ายังไงดี
ถึงจะไม่ได้รักกันแบบนั้นแล้ว แต่ก็ยังคงอยู่ตรงนี้
ยังสามารถเป็นเพื่อนเป็นพี่กันได้ ดีใจที่ในที่สุดก็ได้เจอคนที่รักจริงๆแล้ว
แล้วก็พี่ขุน เคยไม่ชอบพี่ขุนเลย โกรธที่มาจากไหนไม่รู้
อยู่ๆก็มาแย่งตะวันไปจากฉาย (ทั้งๆที่พี่กบก็ทำมาก่อนแล้ว ฮ่าๆๆ)
แต่สุดท้ายตะวันก็เลือกพี่ขุนเป็นคนรัก ก็เข้าใจตะวันนะ
พี่ขุนก็คือคนรัก คนที่จะอยู่ในใจตลอดไป
แต่ฉายคือน้อง น้องหนึ่งเดียวที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้เหมือนกัน
แล้วก็พ่อแม่ของทั้งคู่ เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก
ไม่ต้องเหมือนใคร รักกันแบบที่คนนอกคงไม่มีวันเข้าใจ
ใจหาย เสียใจที่พวกเขาจากไป อยากให้อยู่ดูแลตะวันกับฉายไปอีกนานกว่านี้

อ่านเรื่องนี้แล้วแบบ คือมันไม่ใช่เรื่องเศร้าขนาดต้องร้องไห้น้ำตาไหลพราก
แต่ความรู้สึกจุก หน่วงในใจมันก็ยังค้าง ไม่ไปไหน
ชอบมากเลยอ่ะ เป็นเรื่องที่ดีจริงๆค่ะ

[funland]

   ชอบค่ะ

[evz]

ถ้าเรื่องราวความรักของพี่ขุนกับตะวันไม่ได้ถูกเล่าผ่านฉายเรื่องของพี่ขุนกับตะวันคงเป็นเรื่องราวความรักดีๆอีกเรื่องหนึ่งและมันอาจจะไม่เศร้าขนาดนี้ก็เป็นได้ แต่เพราะเรื่องนี้ถูกเล่าผ่านฉาย ฉายที่มีแต่ตะวัน มีแต่ตะวันคนเดียวตั้งแต่แรก ตลอดมาและตลอดไป เรารับรู้ทุกเรื่องผ่านความรู้สึกฉาย เราเลยเศร้าไปฉาย จุกไปกับฉาย เจ็บไปกับฉายจริงๆ ไม่คิดว่าพี่ขุนจะจากไปแบบนี้ แอบหวังว่าพี่ขุนกับตะวันจากกันแบบร้าวฉานกว่านี้ฉายจะได้มีหวัง แต่เพราะพี่ขุนจากไปแบบนี้และความรักไม่ได้สิ้นสุดแค่ลมหายใจ ฉายก็คงเป็นได้แค่น้องชายตลอดไป แต่ความสุขของฉายก็คือตะวันนั่นแหละ ถึงฉายจะเป็นน้องชายตลอดไปแต่ฉายก็คงมีความสุขตลอดไปเหมือนกัน เราหวังให้เป็นแบบนั้นนะ เพราะไม่อยากให้ฉายเจ็บไปมากกว่านี้แล้วจริงๆ
ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสต์มากๆค่ะสำหรับนิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายดีๆที่ทำคนอ่านช้ำในเลยค่ะ ร้องไม่ออก ทั้งๆที่อยากร้องมาก พอไม่ร้องความรู้สึกเลยหน่วงๆอยู่ในใจเช่นนี้แล 

[honeystar]

เพิ่งอ่านนิยายของคุณภัค D จบค่ะ ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีก่อนนะคะ

เราเป็นอีกคนที่ได้อ่านเรื่องนี้หลังจากที่เค้าลงจนจบเลยมาหลายปีเลยค่ะ แอบช้าไปเยอะ

เรื่องนี้ตอนแรกจะเป็นอะไรที่เราจะไม่อ่าน เพราะได้ยินว่ามันเศร้านะ แต่เมื่อเราได้หนังสือมาเเล้ว

จะไม่อ่านก็กระไรอยู่ ระหว่างรอหนังสือก็โอเค เข้ามานั่งอ่านดีกว่า ถ้าไม่สนุกจะได้ไม่เปิดอ่านหนังสือทัน (?)

อ่านไปตอนแรก ๆ จุก และ เศร้าตามฉายนะ แต่ไม่ถึงขั้นร้องไห้อะไร แอบขัดใจ ทำไมเอ็งไม่หาคนอื่นวะ

แต่เข้าใจว่ารักของเค้ามาตั้งนานจะให้ไปหาคนอยู่ก็กระไรอยู่ ก็นั่งอ่านไปต่อ แอบบ่นฉาย หมั่นไส้ตะวันไปด้วย

พออ่านไปเรื่อยๆ แอบเสงสัยเนื้อเรื่องเป็นยังไง ก็เลยไปถามคนที่อ่านเเล้วให้เค้าสปอยให้ฟังหน่อย

ถึงเวลาอ่านถึงช็อตนั้นที่เค้าเล่าให้ฟังมาเเล้วก็ไม่ได้เศร้าอย่างที่คิดนะ ตอนที่อ่านคิดอย่างนั้นเเล้ว

แต่พอมาเอาเข้าจริงตอนจบ น้ำตามันไหลมาได้ยังไงไม่รู้ มันเหมือนเข้าใจความรู้สึก แต่ไม่เข้าใจไปด้วย

ทั้งๆที่ตะวันไม่มีใครเเล้วทำไมไม่ให้ฉายเข้ามาบ้าง ? ตะวันเหมือนจะรับรู้นะว่าฉายรู้สึกยังไง
 
แต่คงตอบสนองความรู้สึกนั้นไม่ได้ เพราะฉายเป็นน้องเเล้วตะวันก็รักพี่ขุน ถึงตอนนี้ที่พี่ขุนกลายเป็นอากศก็ยังคงรักอยู่ ?

มีข้อสงสัยค่ะ พ่อเเม่ตะวันหายไปไหนหว่า ? หายไปนานหลายปีเลย จริงๆ แอบคิดนะว่าตายไปแล้ว มันเป็นปมที่คิดในใจจน

ตอนนี้เลิกสงสัยไปแล้ว เรื่องนี้เป็นอะไรที่หน่วงในใจเราพอสมควรเลยค่ะ กะจะอ่านนิยายของคุณภัค D ให้จบไปพร้อมๆ กัน

จะได้หน่วงที่เดียว จบ ๆ พี่เหยาอาจจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่อ่านยังไงอ่านจบเเล้วเราคงนอยด์ไปหลายวันแน่เลยค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ กำลังจะไปตามอ่านฝันหวานเจ้าชายกบ ไม่รู้เนื้อเรื่องเป็นยังไง

เพราะคราวนี้ไม่มีคนสปอยให้ฟังเเล้ว คงได้ร้องไห้แบบไม่มีกั๊กแน่ๆ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้จริงๆค่ะ คุณภัคD


' ฮันนี่

[loverken]

 

อ่านแล้วอิน

[ninenonkung99]

 

[ชินจังไม่กินหัวหอม]

จบแล้วแต่ก็พูดอะไรไม่ออกเลยครับ
อยากบอกแค่ว่า "ขอบคุณมากครับ"

[raviiib❁]

อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาคลอเลย
ฉายมันอดทนมากๆนะ แบบว่ารักเค้ามาตั้งหลายปีดีดักแต่เค้าก็ไม่รู้
ตะวันกับพี่ขุนเป็นคู่รักที่น่ารักมาก ถ้าเอาพี่ขุนหรือตะวันเป็นคนเล่าเรื่องหรือไอฉายมันชอบคนอื่น
ตอนท้ายๆสงสารตะวันมาก เสียทั้งพี่ขุนคนที่เป็นเหมือนพ่อแม่ ยังดีที่เหลือไอฉาย
น้ำตาไหลพรากๆ ยิ่งอ่านยิ่งสงสารไอฉาย มันรักตะวันมากๆอะ ปล่อยโฮเลยทีเดียว
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้ให้อ่านค่ะ

[pure_ka]

ึคิดถึงจังเลยค่ะ  ตะวัน กับ ฉาย สบายดีนะค่ะ

ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนาน คิืดถึงกันบ้างไหม ^^

ไว้จะมาหาใหม่นะ  ดูแลกันและกัน ให้ดีด้วยนะ

[Zeitkey]

เป็นเรื่องใสๆ ที่ทำให้น้ำตาไหลคะ

สงสารฉายมากทั้งๆที่รักตะวันมาตลอด แต่ตะวันกลับไม่เคยสนใจ

แม้ว่าจะเป็นครอบครัวที่แสนสำคัญ แต่ฉายไม่ได้อยากเป็นแค่น้อง อยากเป็นคนรัก

ตอนจบซึ้งกลับประโยคของฉาย ที่บอกว่า ความรักไม่ได้สิ้นสุดแค่สมหวังหรือผิดหวัง

แม้จะรู้ว่าฉายมีความสุขที่ได้อยู่กับตะวัน แต่ก็อยากให้ตะวันมองฉายบ้าง มองในฐาะผู้ชายคนนึง

ขอบคุณคุณภัคดีที่เขียนงานดีๆออกมาคะ

[duaen12]

 :hao5:เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเหนื่อยที่สุด เหนื่อยใจ ทุกครั้งที่อ่านจบตอนในท้องมันโหวงเหว้ง  มันไม่่อิ่ม มันหมดแรง อยากเอามือถือโยนทิ้งทุกครั้งที่อ่านจบ สงสารฉาย และเราหลงรักตะวันในความติสแตกของเธอ แต่ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเรามั้ย เราร้องไห้เมื่อรู้ว่าพี่ขุน ตาย เราพึ่งรู้ว่าเรารักพี่ขุน เป็นตัวละครที่ไม่มีบทพูดแต่จริงจังแต่ชัดเจนในใจของเรา

[butter.juliet]

เพิ่งได้อ่านหลังจากผ่านมากี่ปีแล้วเนี่ยยยยยย?
จบแบบหน่วงฝุดๆ สงสารฉาย สงสารตะวัน สงสารพี่ขุน แต่ก็เกลียดพี่ขุนด้วย !
ไม่แฮปปี้เอนดิ้งแต่ก็เหลือที่ให้จิ้นได้ อยู่ด้วยกันแล้วต้องหวั่นหวบ้างสิน่า 

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ตำนานจริงๆ ยกนิ้ว

[cokebundit]

 :z3:อยากบอกว่าถึงจะเศร้า  ...แต่มันมีคุณค่าเกินกว่าจะบรรยาย
 :-[ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดีดี 
 :mew2:แม้จะเสียน้ำตาไปบ้าง แต่ก้ยังอยากขอบคุณ

[airgear]

แค่บทนำ ก็ฮาละ ขอมาร์คไว้ก่อน เดียวมาอ่านต่อ 

มาอ่านช้าไปไหม 5555  ตามมาจากเรื่อง "หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ"   คิดว่าน่าจะคนละแนวไม่เครียดเหมือนเรื่องที่แล้วนะ   

[boonpa]

เป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วมีอาการเศร้าเล็กๆอยู่ในใจกับความรักความทุ่มเทที่ฉายมีให้คนอกหักยังไงก็อกหัก มันดูเศร้าเหมือนไม่มีโอกาสเดินไปข้างหน้า แต่อ่านแล้วก็มีความสุขกับสิ่งที่ฉายทำเพื่อความรักทุกอย่าง

[Chichi Yuki]

อ่านช่วงแรกๆ ก็สงสัยว่าทำไมตะวันถึงดูแปลกๆ ทั้งความคิดความอ่าน การกระทำและคำพูด มารู้ตอนสุดท้ายที่น้าโอ๋บอก
ร้องไห้ตอนจบน้ำตาไหลไม่มาก แต่ก็สงสารฉาย สรุปแล้วมันคืออะไร ตะวันก็ยังเป็นพี่ชายเหมือนเดิมใช่ไหม
แต่ที่เสียใจมากที่สุดก็คือตอนสุดท้ายที่น้าโอ๋บรรยายมันแบบว่าจะร้องไห้กับความทรงจำที่แสนอบอุ่นอย่างนั้น
ตอนที่ตะวันบอกว่าครูทำอะไรเรานี่เสียใจมากเลย เราคิดว่าคนเป็นครูสมควรที่จะทำอย่างนี้ด้วยเหรอ นั่นคือลูกศิษย์นะไม่ว่าอีกฝ่ายจะโง่ดักดาน หรือก้าวร้าวยังไงนั่นก็คือศิษย์ ก็เข้าใจนะว่าเป็นครู แต่ช่วยเก็บไว้ในใจไม่ได้เหรอนั่นเด็กนะ เด็กที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรและแตกต่างจากคนอื่น จำเป็นด้วยเหรอที่จะต้องปฏิบัติแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ เราเสียใจกับครูแบบนี้มากเลยนะ ถึงเราจะไม่ใช่ครู แต่เราก็รู้ว่าครูที่ดีควรจะเป็นยังไง
อ่านแล้วเศร้าอยากร้องไห้แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ สงสารพี่ขุน สงสารพี่กบ สงสารน้ามะ สงสารน้าเจด สงสารน้าโอ๋ทั้งสอง สงสารฉายและสงสารตะวัน (พี่ปาจะไม่ถูกกล่าวถึง) เม้นไปก็ร้องไห้ไป
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ความสุขคงอยู่กับคนเราไม่ได้ตลอด แต่เราก็สัมผัสมันได้ รู้สึกถึงมันได้ แม้มันจะไม่ได้อยู่กับเราตอนนี้ก็ตาม
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสนะคะสำหรับนิยายดีๆ ที่มีคุณค่าเรื่องนี้
ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

[loveromance]

รักฉายย รักตะวันนน รักพี่ขุน รักทุกคนเลยย
สงสารฉายก็สงสารนะ แต่ถ้าได้มองมุมตะวันหรือพี่ขุน ตะวันก็น่าสงสารไม่แพ้ใคร  ฮืออ น้ำตาไหล เรื่องมันเศร้า

[sasaka8]

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ คุณภัคD  และคุณTHIP
บางทีกับความรัก แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว 

[no.fourth]

ขอบคุณ คุณภัคD คุณTHIP สำหรับนิยายดีดีค่ะ

[U-Zero]

ตามมาอ่านเรื่องนี้ หลังจากชอบเรื่อง "หรือจะให้เป็นแค่ความทรงจำ" มากๆ ครับ

ผมเพิ่งเป็นสมาชิกเล้าเป็ดไม่นาน
ขอบคุณนิยายดีๆ จากผู้แต่งเก่งๆ อย่างคุณ ภัคD
และขอบคุณคนโพสท์อย่างคุณ THIP ด้วยนะครับ

[lahlunla]

ฉายเป็นคนที่อดทนมากเลยนะ เฝ้ารักมาตลอดไม่เคยเปลี่ยนใจ

หวังว่าในวันข้างหน้า พี่ตะวันจะหันกลับมาเห็นน้องคนนี้บ้าง

[MaoMao9999]

เป็นเรื่องที่แบบ...เจ็บที่สุดเท่าทีเคยอ่านมา
ตอนแรกคิดว่าจะกุ๊กกิ๊ก ...มันแบบ..ยิ่งอ่านยิ่งทรมาน
ตลอดเวลาที่อ่านเรื่องนี้คิดเสมอว่ามีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์
แต่มันไม่ทีจริงๆ. ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนไดอารี่ความทรงจำTT
มันยังกับเรื่องจริงขอชีวิต. ทรมาน..ร้องไห้ตลอดทั้งเรื่องเลย..
เจ็บ...น้ำตาคลออยุ่เลยตอนที่เม้นคห.นี้
ฮืออออ. ใจร้ายไปปะ. เคยเจอไม่เอนดิ้งก็จริง. แต่นี่มันสุดๆอ่า. ฮืออออ .  อย่าวิ่งหนีให้ไกลอยากลืมมมม

[wimannoi]

รักฉาย สงสารฉาย เสียน้ำตาให้ฉาย

[ปลายไผ่]

เกิดอาการหน่วงในหัวใจ   

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกอึดอัด
เหมือนใจโดยบีบ ยิ่งพอตอนที่ตะวันโดนแทงนะ ใจนี้กระตุกเลย
เกิดอาการค้างคาในหัวยิ่งคิดยิ่งเศร้า เศร้า เศร้า

คล้ายว่ามันยังไม่สุดอ่ะ จะจบแต่ยังค้างคาในหัวใจ จะว่าไม่จบแต่มันขัดความรู้สึกที่ว่า
ความรักของฉายคงเป็นได้แค่นี้
 
หน่วงๆ 

ผมนี่...ค้างเลยครับ