หัวข้อ: l นาย…เป็นของฉันคนเดียว l จบ!!!

[kitwiphat]

 

[Nus@nT@R@]

พายน่านักจริงๆ

[punthipha]

พี่เอ็กซ์หื่นนนนนนนนนนนนนน    ก็น้องน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ 

[lukYRKM]

จะรอวันนั้นไปพร้อมพี่เอ็กซ์ 

[КίmY]

พี่เอ็กซ์แกนี่หื่นกับน้องตลอดดด   
รอนะฮะ  :')

[iammz]

ตามอ่านทันแล้วค่าาา
น้องพายเป็นเด็กอัจฉริยะมาก ๆ

อิพี่เอ็กซ์นี่ก็หื่นได้ใจ 55555+

[iLmbkginvsv]

เขาบอกว่าจะจัดทุกมุมของห้องเลยอ่ะ 

[ferrari_L]

 

[ฝ ฝ้าย]

นาย…เป็นของฉันคนเดียว
บทที่สิบสี่

“ตำรวจพร้อมแล้วครับ”ลูกน้องลุงบอกผม พวกเราพากันมารวมตัวกันแต่เช้า น้องพายดูตื่นเต้นมาก เขาไม่อยู่เฉย เดี๋ยวลุกเดี๋ยวนั่งตลอด



   “ไปกันครับ”ผมบอกคุณตำรวจแล้วขึ้นรถ รถทุกคันมุ่งหน้าไปตามทางที่น้องพายบอก เราออกมานอกเมือง เรียกว่าแถวชานเมืองเลย มีแต่ป่ารกร้างเต็มไปด้วยต้นไม้และตึกที่สร้างไม่เสร็จ บางจุดมีน้ำขังเต็มไปหมด



   “แน่ใจนะว่าเรามาถูกน่ะครับ”คุณตำรวจมองเส้นทางสลับมองหน้าน้อง น้องพยักหน้าอย่างมั่นใจ



   รถตำรวจมาถึงพื้นที่โล่งแต่มีรั้วลวดหนามล้อมเอาไว้ ด้านในเป็นเหมือนโรงงานเก่าถูกปล่อยทิ้ง น้องเกาะเสื้อผมแน่น แล้วชี้ไปที่นั่น คุณตำรวจแบ่งเจ้าหน้าที่ล้อมโรงงาน แล้วตัดลวดหนามเข้าไป



   “ตำรวจ”เสียงตะโกนดังมาจากด้านในก่อนจะเกิดเสียงโวยวายลั่น  แล้วตสมด้วยเสียงปืน ผมกอดน้องหลบอยู่บนรถ รอให้คุณตำรวจควบคุมสถานการณ์



ไม่นาน   คุณตำรวจก็ควบคุมตัวคนร้ายได้ทั้งหมด คนร้ายบาดเจ็บนิดหน่อยแต่ไม่เป็นอะไรมากคุณตำรวจก็ปลอดภัยดี
   ในโรงงานมีเด็กกว่าร้อยชีวิต ทุกคนถูกช่วยเหลือออกมาทั้งหมด น้องพายวิ่งออกไปตามหาเพื่อน ผมเดินตามเขาไปติดๆกลัวหลง
ไปกับเด็กคนอื่น
   


“น้อยหน่า น้อยหน่า”น้องพายเดินไปทางนู้นทางนี้ แต่ก็ไม่พบ



   “ห้องมืด”น้องพายพึมพัมเบาๆ “พี่เอ็กซ์ครับๆ ยังไม่หมด ยังไม่หมด”น้องหันมาดึงมือผม



   “อะไรยังไม่หมดครับ”



   “ยังช่วยไม่หมด ยังมีอีก”



   ผมรีบไปบอกคุณตำรวจก่อนตามพายเข้าไปในโกดังอีกรอบ น้องชี้ให้คุณตำรวจช่วยกันเปิดแผ่นเหล็กที่อยู่บนพื้น ก่อนจะเห็นว่ามีทางเล็กๆลงไปได้ ข้างล่างมีตู้คอนดิชั่นเนอร์หลายตู้ปิดตายไว้อยู่



   ตำรวจต้องใช้กรรไกรตัดดกุญแจ ภาพน่าหดหู่ด้านในทำเอาผม ต้องดึงตัวน้องพามากอดเพื่อไม่ให้เห็น มีเด็กถูกขังจนผอมไม่เหลือกระดูก กลิ่นปัสวะอุจจาระ รวมถึงเด็กที่ทนไม่ไหวแล้วจากไปก็มี



   “ผมพาน้องขึ้นไปด้านบนนะครับ”



   “ครับเดี๋ยวพวกเราจัดการทางนี้เอง”



   “เห็นน้อยหน่าไหม”น้องเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมส่ายหน้าน้องเลยทำท่าเหมือนจะร้องไห้



   รถพยาบาลเข้ามาช่วยดูแลเด็กๆที่ถูกขังอยู่ด้านล่าง



   “น้อยหน่า น้อยหน่า”น้องพายวิ่งไปที่รถพยาบาล บนเตียงใหญ่มีร่างของเด็กคนหนึ่งนอนหายใจรวยระรินอยู



   “น้อยหน่า”น้องเข้าไปจับมือเพื่อนแล้วร้องไห้โฮ ไม่นานคุณหมอก็พาเพื่อนของน้องไป



   “ฮือ ฮือ น้อยหน่า”ผมดึงตัวน้องเข้ามากอด ถ้ามาช่วยช้ากว่านี้ ถ้าไม่มีใครรู้ ถ้าไม่มีใครมาช่วยน้อง เด็กพวกนี้จะทำยังไง ทำไมคนเราถึงทำกับเด็กคนหนึ่งได้ขนาดนี้ ทำไมถึงโหดร้ายแบบนี้



   อย่าหยุดหานะครับ อย่าหยุดหาหรือหยุดแชร์เวลาที่เห็นข่าวเด็กหาย พ่อแม่ของเขาไม่ก็ตัวน้องเองกำลังต้องการความช่วยเหลือ เพียงแค่เราคลิกแชร์ หรือรีทวิตอาจจะเป็นหนทางที่ช่วยพวกเขาก็ได้



   “ฮึกๆ น้อยหน่า ฮือ ฮือ”



   “ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง เพื่อนน้องพายปลอดภัยแล้ว ถึงมือหมอแล้ว ไม่เป็นไรนะครับ ไม่เป็นไร”สองมือของผมโอบกอดแล้วลูบหลังน้องเพื่อนปลอบโยน ผมรีบพาน้องออกจากที่นี่ปล่อยให้เรื่องทั้งหมดเป็นหน้าที่ของตำรวจ




   “ฮัลโหลไอ้หมอ ไปที่โรงพยาบาล X ให้หน่อย แล้วดึงตัวเด็กชื่อน้อยหน่าให้ไปรักษาที่โรงพยาบาลเรา จัดการให้ด้วยนะ”โทรไปสั่งไอ้หมอแล้วก็ต้องมากอดปลอบน้องตัวเอง



   ครืด ครืด ครืด



   “ฮัลโหลไอ้เอ็กซ์ กูเองนะ แต่ข่าวว่ามึงไปถล่มแก๊งค์ขอทานจับเด็ก เจอน้องพายไหม”ข่าวเร็วจังนะไอ้ลาฟ เอาไงดีวะ จะโกหกมันไหม หรือจะบอกความจริง



   “เจอไหมมึง หลานกูเป็นไงบ้าง มึงเจอน้องไหม เจอใช่ไหม”มันเร่ง



   “อื้อ เจอแล้ว”มันแทบจะตะโกนลั่นบ้าน



   “พาน้องมาที่บ้านกู พามาที่บ้าน กูจะได้ติดต่ออา”



   “กูต้องพาน้องไปโรงพยาบาลวะ”



   “น้องเป็นอะไร มันทำร้าบน้องหรอ”



   “เปล่าๆ เพื่อนน้องน่ะ น้องไม่เป็นไร”



   “เดี๋ยวกูติดต่ออาแล้วรีบไป”



   “เออๆ”



   เฮ้อ ผมถอนหายใจ แต่ไม่โล่ง มันหนักใจ เข้าไปอีก



   “เดี๋ยวคุณพ่อ คุณแม่น้องจะมานะครับ”ผมบอกน้อง น้องปาดน้ำตาแล้วเวยหน้ามองผม “พายต้องกลับบ้านแล้ว”



   “ไม่เอาพายไม่อยากกลับ”น้องงอแง



   “ไม่กลับไม่ได้ครับ มันถึงเวลาแล้ว”อย่างน้อยน้องก็ยังมีคุณพ่อ ผมคงจะรั้งให้น้องอยู่ด้วยตลอดไปไม่ได้ คือไม่ใช่ตอนนี้ แต่อนาคต ไม่แน่
   


“ไหนพี่เอ็กซ์บอกจะไม่ทิ้งพายไง”น้องพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ พลางขยับตัวไปนั่งไกลจากผม



   “อย่าหนีพี่ พี่ไม่ทิ้งพาย เพียงแต่ตอนนี้พายต้องกลับบ้านไปก่อน แล้วพี่จะไปรับ”



   “จริงนะ”



   “จริงสิ”ผมขยับตามไปกอดน้องแน่น น่ารักแบบนี้ ตัวหอมแบบนี้ เป็นเด็กดีแบบนี้ ใครจะไปทิ้งลงละ พี่จะทิ้งพายได้ยังไง บอกแล้วพี่ขาดพายไม่ได้



   “น้อยหน่าจะเป็นอะไรไหมครับ”



   “ไม่หรอก ตอนนี้น้อยหน่าถึงมือหมอแล้ว เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนดูแลให้”



   “ขอบคุณมากนะครับ”



   “อย่าร้องไห้อีกนะ พี่เป็นห่วง”ผมใช้มือเกลียน้ำตาบนแก้มน้อง น้องพยักหน้าแล้วพิงซบอก ขอบโมเม้นท์นี้จัง
   พอถึงโรงพยาบาลไอ้ลาฟก็พุ่งชนมารับตัวน้อง น้องพายไม่พูดอะไร ไอ้ลาฟดูดีใจมาก ไม่นานพ่อกับแม่ใหญ่น้องก็มา ผมสังเกตแม่ใหญ่เธอดูตกใจมากเมื่อเห็นน้อง



   “แดดดี้”น้องพายเข้าไปกอดพ่อ



“ไม่เป็นไรแล้วลูก”ท่านปลอบน้อง



   ผมปล่อยให้น้องอยู่กับครอบครัว เลยเดินไปดูไอ้หมอในห้อง



   “เป็นไงบ้างวะ”



   “อาการดีขึ้นแล้ว ถ้ามาช้ากว่านี้ แย่แน่ ขาดอาหารมาหลายวัน ติดเชื้อในกระแสเลือด กำลังถ่ายเลือดให้อยู่ เออ อีกเรื่อง” มันหยุด
เว้นจังหวะ “น้อยหน่าเป็นน้องของนิด คู่ขานายนะ เดี๋ยวเขาก็มา ฉันให้พยาบาลติดต่อไป”



   “นายรู้ได้ไง”



   “นี่ มันอยู่ในมือน้องตอนช่วยออกมา”มันส่งรูปคู่ของนิดกับน้อยหน่ามาให้ผม ผมว่าทฤษฎีโลกกลมนี่โคตรจริงเลย



   “แล้วน้องพายละ”ไอ้หมอตบบ่าถามผม



   “ฉันจะให้น้องเขากลับบ้านก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที”



   “เหมือนน้องไม่อยากกลับ”



   “เออฉันก็ไม่อยากให้กลับ”   



   “ยังไง เขาก็ต้องกลับไปอยู่กับครอบครัว ต้องยอมละ”ไอ้หมอพูดถูก ยังไงก็ต้องให้น้องกลับไปอยู่บ้าน



   “น้อยหน่า”นิดเปิดประตูเข้ามา เจอผมเขาผงะเล็กน้อยก่อนยกมือไหว้ทั้งผมและไอ้หมอ ก่อนเดินไปหาน้องชายที่นอนอยู่บนเตียง เขาร้องไห้โฮ



   “น้อยหน่าพี่ขอโทษ พี่ขอโทษ ฮือ ฮือ”



   “ไม่เป็นไรน้องปลอดภัยแล้ว”ผมเดินไปลูบหลังเขา



   “ฮือ ฮือ มันเป็นความผิด นิดเอง นิดไม่ได้ไปช่วยน้อง ฮือ ฮือ พวกมันบอกว่ามันส่งน้องไปทำงานต่างจังหวัด นิดโง่ นิดเชื่อพวกมัน มันทำร้ายน้อง มันทำร้ายน้อง ฮือ ฮือ”



   “อย่าร้องไม่ต้องโทษ ตัวเอง น้องปลอดภัยแล้ว ไม่เอาไม่ร้อง”



   “คุณเอ็กซ์ ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมาก”นิดหันมากอดผมแน่น ซุกหน้าลงกับอกแล้วสะอื้นไห้อย่างหนัก



   “ไม่เป็นไรแล้วๆ”



   ประตูห้องเปิดเข้ามา น้องพายเดินมากับไอ้ลาฟ น้องมองผมกับนิด รอยยิ้มที่มีอยู่บนใบหน้าเล็กตอนนี้กลายเป็นบึ้งตึง นี่น้องหึงผมใช่ไหม ผมเลยแกล้งกระชับกอดนิดเข้ามาอีก น้องขมวดคิ้วแน่น ผมเลยดึงตัวนิดมาเช็ดน้ำตาให้เหมือนที่เคยทำกับน้อง



   “ไม่เอาไม่ร้อง ไปดูแลน้องไป”



   พอหันกลับมาอีกที น้องพายก็หายไปแล้ว






   เอาแล้วเอ็กซ์ ซวยแล้ว….มึง










....................................................................................
 

มาแล้วววววววววววว ตอนที่ 14
ู^O^  เพิ่งสอบเสร็จก็เลยฟิต เดือนหน้าจะไม่ได้อัพเพราะติดสอบ
เดือนนี้ก็เลยน่าจะ ทุกวันไม่ก็วันเว้นวันนะคะ

ติดตามข่าวสารเพิ่มเติม กดเลย
แฟนเพจจจจจจจจจจจจจจจ

ไปเม้าท์กันๆๆๆๆ ช่วงนี้เหง้าเหงา

https://www.facebook.com/faiizfiction




มีภาพร่างโปสการ์ดพี่เอ็กซ์กับน้องพายมาอวด แค่ร่างๆในกระดาษ
เดี๋ยวรอน้องทำเสร็จแล้วจะเอามาให้เชยชมนะค่า ^^

 




เจอกันตอนที่สิบห้าค่า บ้ายบายยย

 

[Chichi Yuki]

มากันแล้วๆ จิ้มก่อน >////<

..........................

55+ พี่เอ็กซ์หาเรื่องใส่ตัวจนได้
รีบไปแก้ตัวก่อนน้องจะกลับบ้านเลย
แต่แม่ใหญ่นี่น่าระแวงแฮะ คงจะไม่คิดจะทำอะไรอีกหรอกนะ

[kenghan]

งานเข้าแล้วพี่เอ็กซ์ ปล่อยน้องกลับบ้าน แม่ใหญ่ตัวอันตราย ต้องจับตาดูไว้

[michiri.sama]

สมน้ำหน้าจ้าาาาาาาาาา พี่เอ็กซ์ 555555
หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ ล้อเล่นกับความรู้สึกน้องไม่ดีเน้อ
ที่น้องพายไม่อยากกลับเพราะกลัวแม่จะทำอะไรอีกรึเปล่านะ

[Rafael]

 

[fc_fic]

 

[full69]

 

[★KVH™★]

พี่เอ็กซ์...
หาเรื่องทำไมย่ะครับ
ถ้าน้องร้องไห้นะ 

[nunnuns]

ไม่ชอบเอ็กซ์ตอนนี้เลย ทำไมต้องลองใจคนอื่นด้วย เล่นกัลความรู้สึกน้องมันสนุกตรงไหน(อินค่ะ พอดีชอบน้องพาย เอฟซี55555)

สู้ๆน้า สนุกค่ะ

[kinjikung]

สมน้ำหน้าเอ็กซ์อยากแกล้งน้อง 5555

[iammz]

เจอน้องพายงอนแล้ววว พี่เอ็กซ์

[benzdekba]

 

[double9JH]

ซวยแล้วสิ พี่เอ็กซ์ 

[iLmbkginvsv]

ดูถ้างานจะเข้าเอ็กซ์นะ   

[fay 13]

 

[bulldog17]

เล่นไม่เข้าเรื่อง....ซวยแล้วไง สม

[Nus@nT@R@]

5555 สมน้ำหน้าพี่เอ็กซ์

[wi_OoO_wi]

คิดจะทำการใหญ่ ใจต้องนิ่ง

เอ็กซ์ใจร่มๆไว้ อย่าเพิ่งง้อนะ 

[หมูน้อย]

พี่เอ็กซ์ชั่งกล้ายั่วน้อง

ถ้าน้องโกรธขึ้นมานะ.....อดกินทำไง
ไม่คิดๆ


5555

[ormn]

  :hao3:สมงานเข้า

[Moose]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกค่ะ น้องพายน่ารักจัง แต่ตอนล่าสุดอยากตื้บพี่เอ็กซ์ ไปแกล้งน้องตะไมเนี่ยยยยยยยย

[КίmY]

เอาแล้วๆ พี่เอ็กซ์เรางานงอกกก ฮ่าๆ 
รอนะฮะ  :')