หัวข้อ: l นาย…เป็นของฉันคนเดียว l จบ!!!

[Serioz]

น้องพายหึงแน่เย้ยอ่า

[Tinkerbell]

 :rureadyขอโทษนะค่ะ คนที่แกลองใจมันเด็กโว้ยยยยย. แหม อยากให้ x เห็นน้องพายอยู่ในอ้อมกอดคนอื่นจังคงจะมันไม่ใช่น้อย.

ติดตามค่ะ

[toshika]

งานงอกแระอีตาเอ็กซ์ ตามไปง้อน้องเลยนะ

[loveaaa_somsak]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหดหู่เกี่ยวกับเรื่องเด็กๆ แต่ตอนนี้อีตาเอกซ์งานเข้าแล้ว

[numay]

โดนน้องงอลซะแล้ว

[HanATarO]

วะ ฮา ฮ่า เป็นงัยล่ะ เล่นดีนัก ได้เรื่องเลย

งานเข้าแล้ว น้องพาย งอนหนักแน่

สมน้ำหน้า

 

[Ryoooo]

อยากให้น้องพายหึงเรอะ  หึหึ เป็นไงล่ะ สมใจมั้ยพี่เอ็กซ์

[KURATA]

นุ้งพายงอนจนได้ คุณพี่เอ็กซ์
เดี๋ยวน้องก้อไม่มาอยู่ด้วยหรอก หึ่ยยยย

[nunda]

ไอ้พวกขบวนการค้ามนุษย์
เลว เชี่ย ทราม ไอ้พวกใจหมา
เกลียดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้พวกมรึงไม่ตายดี!!!
//ขอโทษจ้า อินอีกแล้ว

ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป ^^

[ฝ ฝ้าย]

นาย…เป็นของฉันคนเดียว
บทที่สิบห้า

   ผมขอตัวออกมาทำธุระ สายตาก็พยายามมองหาน้อง น้องยืนอยู่กับพ่อของเขา น้องมองมาที่ผมด้วยสายตาผิดหวัง เศร้า เสียใจ แค่ดวงตาเล็กมองมาก็บาดเนื้อผมจนเป็นแผลไปทั้งตัว ผมกำลังจะเดินไปหาเขา แต่คุณตำรวจดันเดินมาสอบถามข้อมูลเสียก่อน



   “ขอประทานโทษครับคุณเอ็กซ์ไม่ทราบว่าพอมีเวลาไหมครับ”



   “ครับได้”ผมเดินไปกับคุณตำรวจ แต่สายยังมองอยู่ที่น้อง น้องงอนหันหน้าหนีผมเลย ตายๆ อยากจับกดตรงนี้ให้หายงอนเลย
   “คือว่าเลขขาคุณแจ้งให้ทางเราทราบว่าคุณจะจัดการดูแล เด็กๆทั้งหมดเองหรอครับ”คุณตำรวจถามหน้าเคร่งเครียด



   “ครับ ให้เด็กๆติดต่อกลับบ้านไปหาครอบครัว ถ้าติดต่อครอบครัวแล้วเขาไม่รับ หรือไม่ต้องการก็ให้อยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของผม เด็กที่ป่วยมีค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลก็เบิกที่ผมได้เลยครับ อ้อส่วนเด็กที่เสียชีวิตผมจะเป็นเจ้าภาพจัดการงานศพของพวกเขาเอง”




   “คือว่าตอนนี้มีคนมาประกันตัว ผู้ต้องหา แต่ทางเราระงับไว้เพราะเป็นคดีใหญ่ อาจมีการขึ้นศาล ยังไงผมต้อขอรบกวนเวลาคุณเอ็กซ์อีกในครั้งหน้านะครับ”



   “ได้ครับ ติดต่อมาที่เลขาผมเลย หรือว่า นี่ครับนามบัตรผม”ผมยื่นนามบัตรให้คุณตำรวจ เขาจากไปพร้อมๆกับมือถือผมดังขึ้น



   “ไอ้ลูกหมา เป็นไงบ้าง รู้ไหมแกไปกระตุกหนวดเสือ ทำเรื่องไว้ให้ลุง”เสียงพี่ชายของแม่ดังมาตามสาย



   “ทำไมละครับ”



   “ก็แก๊งค์ขอทานพวกนี้ มีตำรวจคุมอยู่”



   “ถึงว่าเด็กๆโดนส่งตัวไปหาตำรวจก็โดนส่งกลับทุกที แบบนี้นี่เอง แล้วยังไงครับ เขาจะเอาเรื่องเราหรอ”



   “เขาก็โวยวายนั้นแหละ แต่ลุงจัดการให้แล้ว ยศแค่นั้นมีหรือจะสู้ลุง”



   “คร๊าบ ขอบคุณมากครับ วันหลังผมจะเข้าไปเยี่ยมนะ”



   “ไม่เป็นไร ยังไง งานนนี้ลุงก็ได้หน้าเยอะอยู่เหมือนกันนะ”เสียงลุงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากมาตามสาย



   “ขอบคุณมากครับ ขอบคุณลุงมาก ฝากความคิดถึงไปหาคุณป้าปราณีด้วยนะครับ”



   “ได้ๆ ป้าคงคิดถึงแกแย่ นั้นแค่นี้นะ ลุงทำงานก่อน”



   “ครับสวัสดีครับ”



   ผมเดินกลับไปน้องพายเข้าไปดูน้อยหน่า พ่อของน้องเข้ามาขอบคุณผมอีกครั้ง แล้วก็พาตัวน้องกลับไป น้องไม่มองหน้าผม ผมพยายามจะเอื้อมมือไปจับแขนเขาแต่น้องก็ขยับตัวหนี เราเลยไม่มีโอกาสได้บอกลากันสักนิด



   “ให้คนดูผู้หญิงคนนั้นด้วย ตามทุกฝีก้าว ดูว่าเธอทำอะไรที่ไหนอย่างไรติดต่อใครย้อนหลังไปหนึ่งเดือน แล้วก็ตั้งแต่นี้ไป”ผมสั่งลูกน้องให้เฝ้าดูแม่ใหญ่ของน้องพาย ผมแค่มีลางสังหรณ์ว่ามันจะแปลกๆ ผมตั้งใจจะให้น้องกลับไปอยู่บ้านเพื่อพิสูจน์บางอย่าง ถ้าแน่ใจแล้วผมจะขอน้องมาอยู่ด้วยจริงๆ



   น้องพายพี่ขอโทษนะครับ ใจหาย เหมือนหัวใจผมโดนกระชากไป ภาพพ่อน้องจูงมือน้องไปทำเอาผมอยากด่าตัวเอง นี่ดีแล้วหรอที่ผมตัดสินใจแบบนี้ ดีแล้วใช่ไหม







พาย Talk


   ทำไมพี่เอ็กซ์ถึงกอดคนอื่น ทำไมพี่เอ็กซ์เช็ดน้ำตาให้คนอื่น



   ไหนพี่เอ็กซ์บอกจะไม่ทิ้งพายไง ไหนบอกว่ารักพายไงแล้วทำไมถึงทำแบบนี้ ทำไมไม่บอกแดดดี้ว่าพายจะอยู่ที่นี่ ทำไมไม่บอกแดดดี้



   ไม่เอาแล้วไม่อยากกลับไปบ้านที่ไม่มีแม่ ไม่มีใคร ไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากนั่งดูตัวเลขวุ่นวายให้แม่ใหญ่ ไม่อยากกินข้าวคนเดียว ไม่อยากนอนคนเดียว ไม่อยากกอดตัวเอง ไม่เอาไม่อยากกลับไป



   พี่เอ็กซ์คนใจร้าย น้องพายมองขนาดนั้น ยังไม่มาหาพาย คนใจร้าย เกลียดน้องพายเกลียดพี่เอ็กซ์แล้ว
   น้องพายไม่รักพี่เอ็กซ์แล้ว



   ร่างเล็กนั่งเงียบอยู่บนรถคันหรูคนเดียว แดดดี้ไม่พูดอะไร แม่ใหญ่ก็เช่นกัน ทุกคนเงียบ เงียบเหมือนทุกครั้ง เงียบเหมือนเมื่อก่อน เงียบเหมือนไม่มีใครอยากจะใส่ใจ ที่แสดงต่อหน้าทุกคนว่ารักว่าห่วงคืออะไร



   แดดดี้ยุ่งกับงานจนลืมเขา ลืมแม่ ขนาดวันที่แม่เสียแดดดี้ยังไม่มา วันเผาศพแม่แดดดี้ก็ไม่มา



   พายขยับตัวลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นว่ารถเลี้ยวเข้ามาในสนามบิน อยากหนีไปไกลๆ ทำไมไม่มีใครต้องการเขา ทำไมทุกคนอยากไล่เขาออกไปไกลๆทำไมนะ



   ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเครื่องบินลำใหญ่มุ่งหน้ากลับอังกฤษ บ้านที่จากมานาน แม่ใหญ่มองพายด้วยสายตาชิงชัง พ่อของพายนั่งอยู่ด้านหน้า เขากับแม่ใหญ่นั่งด้านหลังคู่กัน



   “จำไว้นะ เวลาคนอื่นถามอะไรให้บอกว่าไม่รู้ ไม่อย่างนั้น ฉันฆ่าแกตายแน่ จำไว้”แม่ใหญ่บอกเสียงเหี้ยมแล้วกันไปจิบชาเลิศรส
   คนตัวเล็กถอยหายใจก่อนปาดน้ำตาข้างแก้ม



   ระยะทางในการบินยาวนาน แม้ร่างกายจะเหนื่อยล้าแต่ร่างเล็กก้ไม่สามารถหลับตาลงได้ เขาคิดถึงคำพูดเมื่อคืนของคนโกหก คำบอกรัก ห่วงหา คำพูดหลอกๆ ปลอมๆ



   เขาไม่ได้อายุน้อยเกินกว่าจะไม่รู้ว่าการกระทำของพี่เอ็กซ์ที่มีต่อเขามันคืออะไร นักศึกษาปริญญาโทโดยเรียนที่บ้านอย่างเขา อ่านหนังสือและศึกษาเรื่องราวต่างๆบนโลกมากพอ มากพอที่จะรู้ว่า คนรักกันจะนอนด้วยกัน จูบกัน และทำอย่างว่า ถึงพี่เอ็กซ์กับเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แต่มัน ก็มากกว่าคำว่าพี่น้องที่พี่เอ็กซ์บอกใครต่อใคร



   ที่เขาข้องใจคือ พี่เอ็กซ์ไม่ได้รักเขา แล้วจะกอดเขาทำไม จูบเขาทำไม ทำดีกับเขาทำไม



   ไม่ใช่สิ ทั้งหมดเป็นเพราะเขาเองไม่ใช่หรอที่อ้อนวอนขออยู่กับพี่เอ็กซ์เอง เป็นเขาไม่ใช่หรอ ที่ขอร้องพื้นที่ข้างตัวของพี่เอ็กซ์
   ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารโชคชะตาชีวิตตัวเอง ตั้งแต่เด็กเขาไม่เคยได้ออกไปไหนนอกจานบ้านหลังเล็กที่แดดดี้ยกให้เขากับแม่อยู่หลังคฤหาสน์เรือนงาม เขาไม่เคยมีเพื่อน ไม่เคยได้ออกไปเล่นที่ไหน ไม่เคยได้เรียนหนังสือเหมือนคนปกติ



   แม่ให้เขาเรียนที่บ้าน แม่ห้ามเขายุ่งกับตัวเลข ห้ามบอกใครว่าอ่านหนังสือได้ เขาเก็บความลับนั้นตลอดมา ได้แต่สงสัยในใจทำไมถึงบอกไม่ได้ ทำไมถึงต้องตอบคำถามผิดเวลาอยู่ต่อหน้าแดดดี้ เขาอยากให้แดดดี้ชื่นชมเขาสักครั้ง แค่ครั้งเดียวก็ยังดี



   หลังจากแม่ของเขาเสีย แดดดี้ก็ให้เขาขึ้นไปอยู่บนเรือนหลังใหญ่ แดดดี้ให้คนมาสอนหนังสือเขา เขาทำได้ดีเพราะเรียนมาหมดแล้ว แดดดี้ชื่นชมเขา แดดดี้ให้รางวัลเขา แน่นอนว่าแม่ใหญ่ไม่พอใจเพราะเขาทำอะไรดีกว่าน้องสาวตลอด เธอมักดุด่าเขาเสมอ แต่แม่สอนว่าเขาคือแม่อีกคนให้รักเธอมากๆ



   เธอใส่ความว่าเขาแกล้งน้องบ้าง ทำน้องเจ็บบ้าง จนแดดดี้เริ่มดุและตีเขามองเขาเป็นเด็กไม่ดี ตอนที่เขาไปเล่นฟุตบอลที่สนามน้องวิ่งตามออกมาแล้วล้มเลือดไหล นั้นคงเป็นครั้งสุดท้ายที่แดดดี้คุยกับเขา




   เขาไม่ควรรักใครใช่ไหม พอรักแล้วก็ต้องเจ็บ พอรักใครคนๆนั้นก็ต้องจากไปทุกที




   น้ำตาไหลเปื้อนแก้มไม่หยุด ท้องฟ้าด้านบนปกคลุมไปด้วยเมฆ มันมืดมิดน่ากลัว








 

มาแบบกระปิดกระปอยยยยยย

>O<  เสาร์อาทิตย์ไม่ได้อัพนะคะ กลับบ้านแล้วก็ ลงไปกรุงเทพ

น่าจะมาอีกทีวันจันทร์อังคาร

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ อ่านทุกอันเลย
ขอบคุณที่ชอบ 


กลับบ้านก่อนนะคะ 

[wi_OoO_wi]

โดนห้ามทุกอย่างมาตั้งแต่เด็กเลยเหรอลูกพาย เอานิวเคลียมั้ยลูก เผื่ออะไรๆมันจะเย็นลง
 
ติดต่อคุณสตากด่วนเลย เรียนเก่งขนาดนี้ 

[★KVH™★]

สงสารน้องพาย 
พี่เอ็กซ์ รีบมาพาน้องกลับไปเหอะ..

[หมูน้อย]

น้องจบโทแล้ว โอ้วววว
 แต่ความสำเร็จนั้นแลกมาด้วยความเหงาและการสูญเสีย

ชีวิตเด็กเล็กๆ แบบนี้เก่งจริงที่ไม่เตลิดยังมีความน่ารักแบบเด็กอยู่


ขอให้พี่เอ็กซ์ช่วยน้องได้เร็วๆ นะ เพี้ยง

[KURATA]

สงสารน้องพายอ่า

[numay]

น้องน่าสงสารจัง

[ormn]

  :katai1:อยากตบอีแม่ใหญ่โว้ย :z6:สงสารน้องพาย

[iammz]

ป๊าดดดด!!!!
นักศึกษาปริญญาโท!!~~

[Moose]

น้องพายน่าสงสารรรรร

[double9JH]

 จบโทแล้ว !!!!!

[Serioz]

น้องพายให้พี่เอ็กซ์อธิบายก่อนนนนนนน

[nunda]

ตอนใหม่มาแล้ว
แต่ไม่มีแรงอ่านเลย
แอบป่วยเล็กน้อย
เด๋วกลับมาอ่านนะค๊าาาา

[ferrari_L]

 

[fc_fic]

น่าสงสารจัง   

[loveaaa_somsak]

สงสารน้องพาย เอ๊กซ์อย่าปล่อยน้องไปนานๆละ รีบทำให้เร็วๆหน่อย

[Ryoooo]

น้องยังเด็ก? ทำไมพี่เอ็กซ์ไม่แอบบอกอะไรไปบ้าง
ดูสิคิดเองไปแล้วว่าไม่มีใครรักไม่มีใครต้องการนะ
รีบมารับเลยนะ ก่อนที่เรื่องจะแย่ แล้วน้องจะงอนกว่านี้


ว่าแต่ตกลงอีตาแดดดี้นี้ทำว่าห่วงลูกบังหน้าเรอะ
ที่แท้ก็ไม่ได้ห่วงจริงๆใช่มั้ย ลูกร้องไห้ไม่คิดจะปลอบสักนิด ฮ่วย!!

ปล.น้องจบโทก่อนฉันอีกอะ หนูพายยยยยยย

[Tinkerbell]

กว่าจะรู้....ก็ต้องให้สูญเสียทุกอย่างก่อนไปใช่ไหม? ทั้งเอ็กซ์ ทั้งแดดดี้ของพาย ต้องเสียพายไปก่อนใช่ไหมถึงจะรู้สึกตัว ต้องให้ความลับการกระทำเลวระยำของแม่เลี้ยงนั่นเผยก่อนใช่ไหมถึงจะรู้สึตัวว่า ได้ทำเลวๆและสิ่งที่เลวร้ายกับเด็กตัวเล็กๆ ต่อให้ฉลาดระดับปริญญา แต่ยังไงพายก็คือเด็ก เด็กที่ต้องการความรัก

[Chichi Yuki]

น้องพายของเจ้น่าสงสาร
มาม๊ะมาหาเจ้ เดี๋ยวตบอิแม่ใหญ่ให้ลูก

[Rafael]

น้องพายสู้ๆ ทุกคนเอาใจช่วย

[Nus@nT@R@]

อ้าวววว แล้วจะได้เจอกันอีกมั้ยนี่ น้องเข่้าใจว่าพี่ไม่รักซะแล้ว ง้อด่วนค่ะ

[kenghan]

พี่เอ็กซ์มาเคลียร์น้องด่วน