นาย…เป็นของฉันคนเดียว
บทที่สิบแปด
งานเลี้ยงจัดในห้องประชุมขนาดใหญ่ของเรือ นักท่องเที่ยวและนักธุรกิจออกมาสังสรรค์พูดคุยกันอย่างออกรส ผมเดินไปทักทายลูกค้าและคนคุ้นเคยบทสนทนาส่วนใหญ่จะเป็นการถามสารทุกข์สุขดิบไม่ก็เรื่องงาน
น้องพายมาร่วมงานด้วย เขาใส่ในชุดสูททักสิโด้สีขาวสะอาดตา ในมือถือพั้นช์ผลไม้สีสวย ข้างตัวมีบอดี้การ์ดหน้ายักษ์ยืนไม่ห่าง ผมหน้าตึงเล็กน้อยเพราะมันพยายามบังน้องตลอดเวลา น่าจับโยนทะเลจริงๆ
“คุณเอ็กซ์ครับ”พ่อน้องพายเดินมาแตะไหล่ผม
“สายันต์สวัสดิ์ครับ มิสเตอร์ไมเคิล”
“ไม่เป็นไรครับคนกันเอง ลูกชายผมก็มางานนี้เหมือนกัน เดี๋ยวผมไปเรียกให้นะครับ”ผมพยักหน้าเล็ก ดีเลยครับ อยากคุยกับน้องจะแย่
พ่อน้องพายบอกให้บริกรไปเรียกน้องมา น้องยืนมองอยู่แล้วพอบริกรไปหาก็ยืนยิ้มแล้วค่อยๆเดินมาหาผม
“นี่คุณเอ็กซ์ คนที่ช่วยลูกจำได้ไหม”มิสเตอร์ไมเคิลแนะนำผมกับน้อง น้องก้มหัวเล็กน้อยแล้วยื่นมือมาจับมือผม
“ขอบคุณมากนะครับ พายครับ”น้องขมวดคิ้ว อายเขินหน้าแดงเพราะไม่เคยโกหก ทำเหมือนไม่เคยรู้จักแบบนี้มันคงแปลกมากสำหรับน้อง
“เชิญตามสบายเลยนะครับ ผมขอตัวไปทักทายแขกท่านอื่นก่อน”
“ครับเชิญครับ”พอพ่อน้องพายเดินหันหลังไปผมก็ดึงตัวน้องเข้ามาหา
“เด็กเลี้ยงแกะ”ผมกระซิบข้างหูน้อง
“บ้า พี่เอ็กซ์บ้า”น้องใช้มือทุบอกผมดังอั๊ก น่ารักชะมัดอยากหอมแก้มจังเลยแต่คนเยอะไปหมด ทำไงดีน้า
“เข้าห้องน้ำกันไหม”ผมชวนน้อง น้องพยักหน้า บอดี้การ์ดนั่นกำลังจะก้าวเท้าตามแต่น้องหันไปสั่งไว้ให้รอที่นี่ ผมเป็นผู้ชนะ โฮะๆ ผมมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วโอบน้องไป
คลิ๊ก
“พายของพี่ อื้ม”ผมปิดประตูแน่นแล้วจู่โจมจูบน้องด้วยความคิดถึง แต่ปากน้องยังเจ็บเพราะโดนหมัดของผมไปเมื่อเย็น เลยต้องจูบเบาๆ
“พี่เอ็กซ์ อ๊ะ”น้องส่ายหน้าไปมา มือก็ยึดคอเสื้อสูทสีดำสนิทของผมแน่น เราจูบกันเนิ่นนานด้วยความคิดถึง
“อ๊า”ผมปล่อยให้น้องอ้าปากหายใจ จากนั้นก็ไล่จูบใหม่จากปากเล็กลงมาคอขาวแล้วกลับขึ้นไปจูบปากบางใหม่
“พอแล้วครับ”น้องดึงตัวออก
“อะไรยังไม่หายคิดถึงเลย”ผมงอแงแล้วก็ก้มไปจูบใหม่ คราวนี้น้องค่อยๆขยับลิ้นหยอกเย้ากับผม
“ดีแบบนี้แหละ น้องพายดีมาก”นี่ผมกับน้องต้องมาแอบหลบเจอกันกอดกันจูบกันในห้องน้ำหรอ ผมถอนจูบแล้วพาน้องออกไปยืนตากลมที่ระเบียง บริเวณนี้ไม่มีคนเพราะเป็นระเบียงไปห้องเก็บของ
เราสองคนประสานมือกันผมกอดน้องจากด้านหลังหน้าซุกที่คอเล็กหอมแก้มน้องไปมา
“พี่เอ็กซ์หายเจ็บหรือยังครับ”น้องถามถึงอาการบนศีรษะที่ถูกตี
“ยังไม่หายครับ พรุ่งนี้น้องพายต้องมาทำแผลให้พี่นะ”ผมอ้อน
“พี่เอ็กซ์ทำแผลให้พายด้วยนะ”น้องบอกปากจู๋ทำให้เห็นแผลที่มุมปากเล็กแล้วก็แก้มบวม
“ครับ พี่ขอโทษนะ”ผมกอดน้องแน่นอย่างคนสำนึกผิด
“ไม่เป็นไรครับ พายไม่โกรธพี่เอ็กซ์เลย พายแค่น้อยใจ แล้วก็เสียใจเฉยๆ”น้องประคองหน้าผมแล้วขยับหน้าเข้ามาใกล้ ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มน้อง ดวงตาน้องสั่นระริกเหมือนเด็กกำลังจะร้องไห้
“ตอนนั้นพี่จงใจแกล้งพาย เพราะพี่อยากให้พายหึงพี่ พี่อยากดูเวลาพายหึงว่าจะน่ารักแค่ไหน แต่ตอนนี้ไม่เอาแล้วตอนพายยิ้มน่ารักที่สุดรู้ไหมครับ”น้องเขินหน้าแดง เอามือบีบแก้มผมใหญ่
“ตอนที่พี่เอ็กซ์ยิ้มก็น่ารักครับ แต่ต้องยิ้มให้พายคนเดียวนะพายหวง”น้องกอดคอผมแน่น
“น้องพายก็เหมือนกัน ห้ามยิ้มให้ใคร บอดี้การืดนั้นด้วยห้ามยิ้มนะ รู้ไหม”
“ครับๆ ไม่ยิ้ม”น้องเม้มปากเข้ากันเพื่อสาธิต แต่ถูกผมจูบใช้ลิ้นแทรกเข้าไปชิมความหวานด้านในจึงต้องอ้าออก
“จะถึงเวลาเล่นเกมโป๊กเกอร์แล้วนะครับ”น้องเตือน
“พายต้องเล่นคู่กับพี่นะครับ เป็นตัวนำโชคให้พี่ชนะ”น้องพยักหน้าแล้วยิ้มกว้างอย่างมั่นใจ
เกมโป๊กเกอร์เป็นเกมปกติมีเล่นทุกคาสิโนบนเรือสำราญแต่ที่นี่แปลกว่าที่อื่นเพราะการแข่งขันและการเดิมพันสูงมาก ผู้ชนะสามารถขออะไรจากใครก็ได้บนเรือลำนี้หนึ่งอย่าง อะไรก็ได้แม้แต่ขอเรือลำนี้เอง เพราะฉะนั้นมันเสี่ยงที่คุณจะหมดตัวหรือรวยเละก็ได้
เกมค่อยๆเริ่มจากจำนวนผู้เล่นมากมายหลายโต๊ะ ค่อยๆคัดตัวคนที่แพ้ออกไปเรื่อยๆ แล้วนำผู้ชนะมาเล่นด้วยกันคนจนเหลือห้าคนสุดท้ายในรอบไฟนอล รอบนี้เป็นเป็นรอบที่โหดหินและกดดันสุดๆ ผมเคยเล่นถึงรอบนี้แต่ก็ไม่เคยชนะสักทีที่ผมเสียมากสุดเห็นจะเป็นเงินสดหลายร้อนลานเหรียญ รถสปอร์ตคันหรูที่มีไม่กี่คันบนโลก เพ้นท์เฮ้าท์สามสี่ที่ ผมแสบติดการพนันครับมันเสี่ยงดี ผมได้มากกว่าเสียเพราะฉะนั้นที่พูดมาจิ๊บๆ
เกมกำลังจะเริ่มขึ้น น้องผูกสร้อยข้อมือเล็กรอบแขนผมก่อนวิ่งไปหาพ่อของเขา เป้าหมายของผมคือเข้ารอบไฟนอลเพราะฉะนั้นผมก็เลยเล่นแบบชิวๆ จากคนสองร้อยคน เริ่มเหลือหนึ่งร้อย และห้าสิบตามลำดับ
น้องพายสั่งบรั่นดีชั้นดีมาให้ผมมีโน๊ตเขียนมาว่าสู้ๆด้วยน่ารักที่สุด ผมเล่นจนถึงเข้ารอบสิบคนสุดท้าย ผมเพิ่งสังเกตว่าบอดี้การ์ดหน้าโหดของน้องก้เล่นเกมนี้ด้วยแล้วมันก้เข้ามาถึงรอบสิบคน
เราได้หยุดพักสามสิบนาทีเพื่อทำธุระส่วนตัว ผมเดินไปล่างหน้าในห้องน้ำระหว่างที่ออกมาดันสวนกับบอดี้การ์ดของน้องเสียด้วย
“ไม่รู้มาก่อนว่าที่นี่ให้พนักงานใช้ห้องน้ำรวมกับแขกได้”ผมเปรยขึ้นเบาๆ เขาหยุดชะงักแล้วหันมาเถียงผม
“ห้องน้ำนี้สำหรับผู้ชนะโป๊กเกอร์ทั้งสิบคน ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน”มันบอกด้วยท่าทางยียวน
“หึฉันรู้นะว่า แกกำลังจะทำอะไร”ผมเดินไปกระชากคอเสื้อมันอย่างเหลืออด มันแสยะยิ้มแล้วหัวเราะโรคจิต
“แกไม่รู้หรอก ว่าฉันจะทำอะไร”มันส่งสายตาท้าทายมา ผมยกมือค้างอยากต่อยมันอีกสักป้าบ
“ถ้าพายเป็นอะไร มึงตายแน่”ผมคาดโทษแล้วปลดแขนลง จากนั้นก็ปล่อยมันเป็นอิสระ มันปัดสูทแล้วขยับให้เข้าที่
“รอดูก็แล้วกัน”มันเดินหันหลังแล้วปิดประตูห้องน้ำไล่ผมดังปัง
ไอ้ชั่ว ผมเดินฟึดฟัดกลับเข้ามาในห้อง นักธุรกิจและสาวๆหลายคนเดินมาจับมือแสดงความยินดีกับผม ผมพยักหน้าให้พวกเธอแต่ไม่ได้ยิ้ม เดี๋ยวน้องงอนครับ รอยยิ้มของผมเป็นของน้องคนเดียวนิ
“ขอประทานโทษนะครับ ขอเชิญน้องพายไปนั่งเพื่อนได้ไหมครับ”ผมเดินไปขอน้องต่อหน้าพ่อเขา
“เชิญครับๆ ไปสิลูก”พ่อน้องพายผายมือบอก น้องเดินมานั่งกับผมช้าๆ น่ารักมากจริงๆ อยากหอมแก้มจริงๆ
บอดี้การ์ดน้องกัดฟันมองแล้วกระดกเหล้าลงคอหลายแก้ว ผมยิ้มอย่างผู้ชนะ
น้องกระซิบบอกผม เราจับมือกันอยู่ถ้าเขาดึงมือเมื่อไหร่แสดงว่าห้ามเปิดไพ่ ถ้าบีบมือแสดงว่าเรียกไพ่ ถ้าประสานมือแสดงว่าเปิดไพ่ได้
ด้านขวาผมคือมิสเตอร์จอร์นมหาเศรษฐีนักพนันผู้มีชื่อเสียงมาก ด้านซ้ายคืออาหวังเซียนพนันล่ารางวัลจากฮ่องกง และคนอื่นๆอีกมากมายเกือบสิบคน แปดคนในที่นี้ผมพอจะรู้มือมาบ้าง แต่บอดี้การ์ดของผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย
“ชอเชิญผู้เล่นเกม บอกความปรารถนาในการไดรับชัยชนะด้วยคะ คนแรกมิสซิสแคทเธอรีน”
พิธีกรสาวบอกแล้วใช้ไมค์ยื่นให้แต่ละคนพูด
“ฉันอยากได้เพ้นเฮ้าท์ของฉันคืน”ผู้เข้าแข่งขันคนแรกสาวน้อยแคทเธอรีนคนสวยจากนิวยอร์คเธอเสียเพนเฮ้าท์ราคาแพงจากการแข่งขันครั้งก่อนให้มิสเตอร์จอร์นผู้แข่งขันในครั้งนี้ เธอกลับมาเพื่อต้องการทวงมันคืน แขกในงานปรบมือให้กำลังใจเธอเสียงดัง
“คนต่อไปคะ แชมป์เก่าปีที่แล้วมิสเตอร์จอร์นคุณอยากได้อะไร ถ้าคุณได้รับชัยชนะในคืนนี้คะ”
“แน่นอน ว่าผมมีบ้านแล้ว ปีผมก็อยากได้รถสวยๆ ปีที่แล้วผมได้เพ้นเฮ้าท์จากเธอ ปีนี้ผมต้องการแลโบกินีสีแดงเพลิงคันนั้นของเธอครับ”เสียงเป่าปากแซวดังทั่วห้อง แคทเธอรีนหน้าตึง เมื่อผู้ชายคราวพ่ออย่างจอร์นต้องการรถหูที่สั่งทำพิเศษของเธอเป็นของรางวัลอีกแล้ว
“มิสเตอร์หวังละคะ อยากได้อะไร ถ้าคุณได้รับชัยชนะในคืนนี้คะ”
“ถ้าไม่รังเกียจคุณพอจะยกเรือลำนี้ให้ผมได้ไหมครับ คุณไมเคิล”พ่อน้องพายพยักหน้าแล้วยิ้มอย่างชอบใจ
“โอโห้ ฉันอาจได้เปลี่ยนเจ้านายใหม่ในคืนนี้แน่เลยคะ”พิธีกรสาวพูดติดตลกทำเอาทุกคนหัวเราะครืด
“มาถึงม้ามืดของเรา บอดี้การ์ดหนุ่มสุดฮอตของ บอกสิคะ ถ้าคุณได้รับชัยชนะในคืนนี้คะ คุณอยากได้อะไรเป็นของรางวัล”ทุกคนในห้องเงียบกริบ เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของคนข้างตัว ผมกระชับแขนเอวน้องเข้ามากอด
บอดี้การ์ดจ้องหน้าผม แล้วลุกขึ้นยืน
“ผมต้องการ คุณพายครับ”..............................................................................
มาแล้วค่าาหายไปสองวันไปแต่งตอนพิเศษมา ^O^ อัพแล้วนะคะ
มาลุ้นๆกันเรื่องชักวุ่นวายชุลมุนเหลือเกิน โฮะๆๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
