พอคิดมาถึงตรงนี้ ผมก็รู้สึกขำขึ้นมา เมื่อนึกถึงคนหน้ามึนบางคนที่พอเจอคนบ้าก็ชิ้มออกมาง่ายๆ อย่างผิดปกติสูดๆ
"แล้วเตยล่ะ" ผมถามขึ้น พร้อมกับวางกระทิงที่น่าสงสารไว้บนโต๊ะรับแขก
"กูไปส่งที่ห้องแล้ว" ตินตอบ พลางรื้อของออกมาจากถุงที่เพิ่งหิ้วกลับมา ซึ่งก็เป็นอุปกรณ์สำหรับวาดรูประบายสีอย่างที่มันชอบ
"ว่าแต่มึงไปรู้จักน้องเขาได้ยังไง" ผมถามต่ออย่างสงสัย
"ก็เคยเจอกันตอนที่กูยังเรียนอยู่ที่นี่" ตินตอบ พร้อมกับมองแปรงทาสีที่อยู่ในมือ
"ก็นานแล้วนี่หว่า" ผมพูดขึ้น แล้วเปลี่ยนช่องในโทรทัศน์ไปเรื่อย "คงจะสนิทกันมากล่ะสิ"
"ก็พอสมควร" ตินตอบเหมือนไม่ใส่ใจนัก เมื่อสายตายังคงสนใจแต่สิ่งของที่เพิ่งซื้อมา
"อืม มิน่า...ตอนนั้นถึงได้ยืนกอดกันกลม" ผมพูดขึ้นอย่างไม่จริงจัง แล้วมองพี่ชายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"มึงอย่าเอารสนิยมของตัวเองมามองคนอื่นสิวะ" ตินว่า พร้อมกับชักสีหน้าใส่ "กูไม่ได้ชอบผู้ชายแบบมึง แล้วก็แค่เอ็นดูเหมือนน้องชายเฉยๆ”
"จริงอ่ะ?" ผมแกล้งถามต่อ แล้วถอนหายใจออกมา "พี่น้องกันไม่จำเป็นต้องปิดบังหรอกน่า"
"ไอ้นี่! ก็จริงสิวะ" ตินว่าต่อ แล้วมองผมเหมือนคนไม่สบอารมณ์
ผมแค่ยิ้มรับ เพราะรู้ดีว่าตินไม่ได้ชอบผู้ชาย แล้วก็คงเอ็นดูอย่างที่บอกจริงๆ พี่ชายของผมไม่เคยโกหกหรอกครับ แต่ผมว่าคนที่มันเอ็นดูคงไม่ได้คิดแบบนั้น
"มองกูอย่างนี้ทำไม" ตินหันมาถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นผมมองมันไม่ละสายตา
"กูแค่อยากรู้ว่า มึงมีดีอะไรให้คนอื่นชอบวะ" ผมบอก แล้วทำสีหน้าครุ่นคิด
"กูหล่อไง แถมยังเป็นคนดี มีเงินอีกต่างหาก" ตินตอบอย่างมั่นใจ แล้วหัวเราะเบาๆ
ผมเองก็ได้แต่ยิ้มรับคำพูดหลงตัวเองของมัน จะทำอย่างไรได้ ผมเองก็มั่นใจในตัวเองเหมือนพี่ชายของผมนั่นแหละ คนมีดีทำอะไรก็ไม่ผิดครับ
"จริงสิ! กูเพิ่งนึกได้ว่า เตยก็เรียนที่เดียวกับมึงนี่ เคยเจอกันบ้างหรือเปล่า" ตินถามตอ ผมก็เลิกคิ้วมอง
"แล้วเด็กของมึงว่าไงล่ะ" ผมถามกลับ ผมยังไม่กล้าตอบทันทีหรอกครับ กลัวน้องเขาไม่อยากเคยเห็นหน้าผมมาก่อน ถ้าเป็นแบนนั้นผมก็ไม่อยากเคยเจอมาก่อนเหมือนกัน
"กูยังไม่ได้ถาม" ตินตอบ
"งั้นหรือ ก็คงไม่เคยเห็นมั้ง" ผมบอกอย่างไม่ได้สนใจนัก
"อืม...ช่างเถอะ พอดีช่วงนี้เตยมันมีปัญหา กูก็เลยเป็นห่วง" ตินพูดขึ้น แล้วถอนหายใจออก
"อะไรกันครับคุณพี่ชาย" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย "น้องชายนั่งหน้าหล่ออยู่ไม่ห่วง กลับไปห่วงคนอื่น สรุปน้องชายเฉยๆ จริงหรือวะ"
"เดี๋ยวกูต่อยปากแตก" ตินว่ากลับ แล้วมองผมด้วยสายตาเอาเรื่อง "พอดีน้องชายกูมันทำตัวไม่ให้น่าห่วง ชอบหายหัวเงียบ"
"มึงนี่ขี้ใจน้อยจริง" ผมแกล้งบ่น "แล้วที่สำคัญ ดูเหมือนน้องเขาไม่ค่อยชอบหน้ากููเท่าไร"
"จะไม่ชอบได้ยังไง ไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย" ตินพูดขึ้น พร้อมกับมองผม "อาจจะดูเข้ากับคนยากไปนิค แต่ก็เป็นเด็กที่น่าสงสารมากเลยนะ"
ผมแค่เลิกคิ้วตอบ คนที่น่าสงสารมันคือน้องชายองมึงต่างหาก นอกจากจะโดนเมินอย่างไม่ไยดีแล้ว ยังเคยโดนอัดโดนด่า แถมตอนนี้ยังถูกมองว่าเป็นคนแปลกหน้าอีก
เย็นชาจริงๆ...
"ที่จริงก็เป็นลูกคนมีเงินอยู่ แต่ดันมีปัญหากับที่บ้าน เลยโดนตัดเงิน ตอนนี้เลยต้องมาทำงานพิเศษ หาเงินเอง" ตินพูดขั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมรู้ดีอยู่แล้ว
"ก็ดีแล้วนี่ ลูกผู้ชายก็ต้องเติบโตด้วยหนทางของตัวเอง" ผมบอก แล้วมองตินอย่างพิจารณา "ธรรมดามึงชอบแบบนี้ไม่ใช่หรือไง"
"มันไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นมึงก็ว่าไปอย่าง" ตินบอก แล้วมองด้วยสายตาเหยียด
"แล้วทำไมกูต้องไปลำบากแบบนั้นด้วย" ผมย้อนถาม พลางเอนหลังอย่างขี้เกียจ
"มึงมันไม่ได้เรื่อง" ดินว่า แล้วถอนหายใจออกมา "กูปล่อยวางเรื่องของมึงแล้ว แต่กูไม่สบายใจเรื่องของเตยเท่าไร ยิ่งมาเห็นสีหน้าทีทำเหมือนมีความสุขดี กูก็ยิ่งกังวล"
"ห่วงกันจริง จะให้เลิกทำงาน แล้ารับมาเลี้ยงดูอย่างเป็นทางการดีไหมล่ะ" ผมถามขึ้นทีเล่นทีจริง
"ว่าแต่กู มึงเองก็ชอบประชดประชันเหมือนเด็กขี้อิจฉา " ตินพูดขึ้นพร้อมกับผมที่ชักสีหน้าใส่ "คืนนี้กูจะไปดูที่ทำงานของเตยสักหน่อย มึงรู้จักผับชื่อสตาร์ไลท์หรือเปล่า"
"ก็รู้จัก แต่กูไม่ว่างพามึงไปหรอกนะ" ผมตอบอย่างรู้ทัน แล้วเมินไปทางอื่นอย่างไม่สนใจ
"ไม่ใด้ มึงต้องไปกับกู" ตินหันมาบอก แล้วเข้ามากอดคอของผมเอาไว้ "อ้อ...แล้วก็เรียกเพื่อนมึงมาด้วยล่ะ กูจะจัดการเรื่องของวีนัสด้วย"
+++++++++
เสียงเพลงในผับยังดังต้อนรับอย่างทุกครั้งที่เข้ามา วันนี้ผมไม่ได้มาคนเดียวอย่างทุกที แต่พ่วงพี่ชายและเพื่อนสนิทที่มีทั้งเต็มใจมาและถูกบังคับให้มา
“คนเยอะว่ะ” ตินพูดขึ้นพลางมองไปรอบร้าน
“อืม” ผมตอบรับ แล้วนั่งลงบนโซฟา
“น่าเสียดายที่ไมค์ไม่มา” ตินพูดขึ้นอีกครั้ง แล้วรับแก้วที่ไอ้เก้าผสมมาให้ “แล้วพวกมึงเป็นไง”
“สบายดีครับพี่” ไอ้เก้าตอบ แล้วยกแก้วขึ้นดื่ม “พี่เลี้ยงใช่เปล่าครับ”
“ไอ้แทม มึงเลี้ยง” ตินหันมาบอกหน้าตาเฉย ผมก็ชักสีหน้าไม่พอใจ
“อะไรวะ พามาแล้วต้องมาเลี้ยงอีกหรือไง ไม่เอา” ผมบ่นออกมา แล้วมองตินอย่างไม่พอใจ “มึงเป็นพี่กูนะ ทำงานแล้ว ต้องเลี้ยงสิวะ”
“อย่ามาอ้างสิทธิ์น้องชายไม่มีเงินตอนนี้” ตินหันมาว่า แล้วมองผมด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย “เงินที่มึงใช้เลี้ยงเด็กของมึง ยังไม่ถึงหนึ่งในสามของค่าเหล้าคืนนี้ด้วยซ้ำ”
“พี่ตินแม่งพูดถูก” ไอ้เก้าพูดสนับสนุน พร้อมกับพี่ชายของผมที่พยักหน้ารับ
“มึงคิดอะไรกับพี่กูหรือเปล่าเนี่ย” ผมว่า แล้วมองไอ้เก้าอย่างจับผิด “เข้าข้างมันจริง”
“กูนับถือเว้ย! ไม่ได้มีรสนิยมแบบมึง” ไอ้เก้าตอบ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ติน “ที่นี่ผมมาบ่อย สนใจคนไหน ผมอาจจะรู้จัก”
“แล้วมึงรู้จักเตยหรือเปล่า” ติยหันไปถามเสียงเรียบ
ไอ้เก้ามองตินอยู่ครู่iดียว ก่อนจะหันมามองผม ไอ้บอสที่ยังนั่งเงียบก็เก็บควาสงสัยผ่านสีหน้าเอาไว้ไม่อยู่ ผมเองก็ลืมบอกพวกมันเรื่องที่ผมทำตัวเหมือนไม่รู้จักเตยมาก่อน
“ทำไมหรือพี่” ไอ้เก้าถามต่อ แล้วมองตินอย่างสงสัย
“ก็เห็นบอกว่ามาบ่อย ก็เลยถาม” ตินบอก แล้วมองไอ้เก้าเหมือนพิจารณาบางอย่าง “ถ้าไม่รู้จัก ก็ช่างเถอะ”
ไอ้เก้าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมก็ห้ามด้วยสายตาเอาไว้ก่อน โชคดีที่ผมกับไอ้เก้าสนิทกันมากพอจะเข้าใจความนัยที่สื่อผ่านสายตากันได้ไม่ยาก
“แล้วเงียบกันทำไม” ตินพูดขึ้นอย่างสงสัย แล้วหันมามองผมสี่ทำสีหน้าไม่ถูก “ไอ้แทม มึงเป็นอะไร”
“เปล่าๆ” ผมตอบ แล้วหันไปทางเพื่อนอีกสองคนที่กำลังมองผมอยู่ “พอดีว่าตินอยากมาดูรุ่นน้องที่รู้จัก เขาทำงานอยู่ที่นี่”
“อ้อ อย่างนี้เอง” ไอ้เก้าพูดขึ้น ก่อนจะมองมาทางผม
“ไหนมึงบอกจะถามพวกมันเรื่องวีนัสไง” ผมรีบพูดเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากให้ไอ้เก้ากับไอ้บอสทำเสียเรื่อง
"เออใช่!! กูก็มัวแต่คิดเรื่องของเตย” ตินพูดขึ้น แล้วปรับสีหน้าตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองเพื่อนของผม “พวกมึงมาห้องไอ้แทมครั้งสุดท้ายเมื่อไร”
“ก็นานแล้ว” ไอ้บอสตอบ ก่อนจะมองไปทางผมในทำนองที่ว่า...มีอะไรวะ
“ใช่ๆ ช่วงนี้ไม่ได้ไปหามันเลย” ไอ้เก้าพูดขึ้น “มีอะไรหรือ”
ผมมองตินที่กำลังมองไอ้บอสกับไอ้เก้าอย่างจับผิด แต่สีหน้าของเพื่อนสนิทของผมก็แสดงความงุนงงอย่างชัดเจน
"พอดีว่ามีคนทำลายวีนัสของภู" ตินพูดขึ้น พร้อมกับมองผู้ต้องสงสัยอย่างกดดัน “มึงรู้ไหม มันคืออะไร”
“ไม่รู้” ไอ้บอสตอบ แล้วมองผมในทำนองที่ว่า...พูดเรื่องอะไรวะ
“ใครจะกล้าไปแตะต้องผลงานของพี่ ผมไปแต่ละทีแทบไม่กล้าจับอะไรที่วางอยู่ในห้องของมัน” ไอ้เก้าตอบ แล้วเหล่ตามามองผมเล็กน้อย
พวกมันต่างรู้ดีว่า ตินบ้าศิลปะขนาดไหน รวมไปถึงความคลั่งไคล้ในผลงานของตัวเอง แน่นอนว่าผมบอกพวกมันก่อนจะไปที่ห้องของผมครั้งแรกแล้วว่า นอกจกโซฟากับรีโมต ห้ามพวกมันหยิบจับอะไรโดยพลการ
“งั้นหรือ” ตินตอบรับเสียงเรียบ แล้วมองเพื่อนของผมอีกครั้ง “ถ้าไม่ใช่พวกมึง แล้วจะเป็นใคร”
“เด็กที่มันหิ้วไปนอนหรือเปล่าพี่” ไอ้เก้าบอก แล้วหันมามองผม “มันเลยโยนความผิดมาให้พวกผม”
“ไอ้ห่าเก้า มึงก็รู้ว่ากูไม่หิ้วเด็กเข้าห้อง” ผมว่า แล้วหันไปมองติน “กูไม่เคยเอาใครมานอน มึงก็รู้”
ถึงผมจะดูมั่วไปหน่อย แต่ผมก็ไม่เคยพาคู่ขามานอนที่ห้องของตัวเองหรอกครับ นอกจากตินจะสั่งห้ามแล้ว ผมเองก็ไม่ชอบด้วย แบบว่า...ผมค่อนข้างหวงห้องนอของตัวเอง โดยเฉพาะเตียงนอน ถ้าไม่ใช่พี่ชาย ผมก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับมัน
“แม่บ้านหรือเปล่าพี่” ไอ้เก้าเสนอควมคิดอีกครั้ง
“อาจจะเป็นไปได้” ผมตอบรับ เมื่อไอ้เก้าชี้ทางไปยังบุคคลอื่นที่หลุดจากวงโคจร “เหมือนจะจำได้ว่า แม่บ้านเก็บซากเอาไว้ให้ล่ะมั้ง”
“จริงหรือวะ!” ตินพูดขึ้นอย่างตกใจ แล้วขมวดคิ้ว “ซุ่มซ่ามแบบนี้ มึงไล่ออกไปเลยนะ”
ผมได้แต่มองสีหน้าบูดบึ้งของพี่ชาย แล้วมองไอ้บอสกับไอ้เก้าที่กำลังมองอย่างเหนื่อยใจไม่แพ้กัน
“เอาแค่หักเงินก็พอมั้ง” ผมบอก พร้อมกับนึกขอโทษแม่บ้านจ้้าประจำอยู่ในใจ
"ไม่ได้! มังคิดว่าวีนัสของกู ไม่มีค่าเลยใช่ไหม?!" ตินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ถ้าไล่แม่บ้านออก แล้วใครจะมาทำงานบ้านให้กู" ผมบ่นออกมา ไม่ใช่อะไรหรอกครับ สงสารแพะรับบาปเท่านั้น
“โง่จริงๆ เลยมึง เพราะอย่างนี้ไง กูถึงไม่อยากบอกว่ามีน้องชาย” ตินว่า แล้วถอนหายใจออกมา “ไล่คนเก่าออก ก็หาคนใหม่สิวะ”
“แต่กูไม่เอาแบบซี้ซั้วนะมึง” ผมว่า แล้วขมวดคิ้วขึ้น
กูก็ไม่อยากบอกคนอื่นว่า มีพี่ชายแบบมึงเหมือนกัน
“เออๆ เดี๋ยวกูหาใหม่ให้” ตินบอกอย่างตัดรำคาญ พร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม
“ไอ้แทม มึงมีบุหรี่ไหม กูอยากสูบว่ะ” ไอ้เก้าพูดขึ้น แล้วหันมามองผม
“เหมือนกัน” ผมตอบ แล้วหันไปมองไอ้บอส "นั่งฟังตินพล่ามไปก่อนนะมึง"
“ไอ้น้องเวร! มึงเองก็อย่าสูบเยอะล่ะ” ตินหันมาว่าผมอีกครั้งด้วยสีหน้าตำหนิ
“รู้แล้วครับคุณพี่ชาย” ผมบอก ก่อนจะเดินตามไอ้เก้าที่ลุกจากโซฟา
TBC ++++++++++
Marionetta ::: สวัสดีค่ะ ^^ ตอนใหม่มาแล้วค่ะ แฮะๆ
ไม่รู้ว่ามีใครจำแจกันใบนั้น เมื่อนานมาแล้วได้ไหม ฮ่าๆ
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก นอกจากเรื่องพี่น้องของพี่ตินกับพี่แทมนั่นแหละค่ะ อารมณ์อึนแบบเบาๆ กันนะคะ
ขอบคุณที่ยังติดตามมาจนถึงตอนนี้ สามารถแนะนำและติชมมาได้ เพราะยังอ่อนหัดอยู่ค่ะ แฮะๆ
ยังไงก็ฝากติดตามไปด้วยกันจจบเลยนะคะ
ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ
ปล. ตอนพิเศษฉลองสมาชิกแฟนเพจ มิ้นขอสงวนให้เฉพาะสมาชิกเท่านั้นนะคะ ส่วนรายละเอียด ถ้าครบ 100 เมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกทีจ้า อิอิ
ปล. 2 ตอนหน้าก็จะได้รู้อะไรดีๆ กันด้วยล่ะ ฮ่าๆ และอาจจะทำให้เข้าใจอะไรมากขึ้น ติดตามกันด้วยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
