“วันนี้น้องขิงจะอาบน้ำกับอาเป๊าะเสร็จแล้วเราจะได้ไปอ่านหนังสือกัน”
ช่วงนี้เจ้าขิงน้อยชอบไปหมกตัวอยู่ที่ห้องหนังสือกับอาป๊าของเขา หนังสือกายวิภาคที่มีรูปร่างมนุษย์ถูกเจ้าเด็กแก่นดูไปซี้ดปากไปไม่รู้ว่ากลัวหรือว่าชอบใจกันแน่ เพราะบางทีก็แอบเห็นว่าหัวเราะชอบใจเวลาดูรูปหัวกระโหลกคน
ตัวเล็กลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าแล้ววิ่งหลุน ๆ ไปรอที่อ่าง วารินถือผ้าเช็ดตัววิ่งตามจนเกือบล้มดีที่มือแกร่งของใครบางคนคว้าแขนเขาไว้ได้เสียก่อน
“ค่อยเดินครับพี่ทราย มานี่เดี๋ยวผมจัดการเจ้าขิงเอง”
“แต่ธารเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่”
“ไม่เป็นไร เล่นกับลูกถือว่าพักผ่อน” เขาว่าแล้วยิ้ม โน้มตัวเข้ามากระซิบ “นอนกับเมียก็ถือว่าพักผ่อนเหมือนกันนะ หึหึ”
วารินฟาดตนแขนเปลือยเปล่าไปที เขาขโมยจูบแก้มใสแล้วรีบเลี่ยงเดินเข้าห้องอาบน้ำไปด้วยผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว
“เจ้าอ้วนหันหัวมาทางนี้ ป๊าจะสระผมให้เร็วเข้า” เขากดแชมพูกลิ่นเมลอนรูปเป็ดแล้วขยี้ลงบนหัวเล็ก เจ้าขิงหัวเราะร่าเสร็จแล้วมุดๆ ดำผุดดำว่ายอยู่ในอ่าง เขาชอบพาเด็กแสบไปว่ายน้ำเพราะฉะนั้นจินเจอร์ตัวน้อยจึงไม่กลัวน้ำเลย ออกจะชอบมากเสียด้วยซ้ำ
“อาป๊ะ ที่โรงเรียนน่ะกอหญ้าชอบมาแกล้งน้องขิง น้องขิงไม่ชอบเลยน้องขิงไม่ชอบเล่นกับเด็กผู้หญิง” มือเล็กจับเป็ดตัวน้อยที่ลอยอยู่ในอ่างเล่นทำเป็นเรือ
“แล้วขิงชอบเล่นกับใครล่ะครับ” เขาตะล่อมหลอกถามกิจวัตรต่าง ๆ ที่ขิงทำที่โรงเรียน
“ขิงชอบเล่นกับอชิ อชิเป็นคนญี่ปุ่น แต่วันนี้น้องขิงเสียใจนิดหน่อย”
เจ้าอ้วนทำจมูกย่น พอธาราธารถามว่าเสียใจเรื่องอะไร เด็กดื้อก็ตอบว่าเขาไปขอดูก้นของอชิ บอกว่าจะตรวจดูให้ อชิเลยตบหน้าขิงมาทีแต่น้องขิงอดทนไม่ร้องเดี๋ยวคุณครูจะหาว่าน้องขิงอ่อนแอไม่แมน ธาราธารถึงกับหัวเราะขำ
“สมควรแล้ว มีอย่างที่ไหนไปขอดูก้นเพื่อน”
“ก็ขิงอยากเป็นคุณหมอเหมือนอาป๊ะ อาป๊ะเท่ ตัวก็สูง หล่อก็หล่อ โตขึ้นน้องขิงก็จะสูงแล้วก็เท่เหมือนกัน”
“อยากเหมือนป๊าขนาดนั้นเชียว?”
“อยากเหมือนสิค๊าบ อยากเหมือนทุกอย่างอยากมีหนอนน้อยตัวใหญ่ ๆ แบบอาป๊ะด้วย ขิงจะดึงมันทุกวันมันจะได้ตัวใหญ่เท่าของอาป๊าไวๆ ขิงเลี้ยงมาตั้งนานมันก็ไม่ยอมโตขึ้นสักที ขิงโชว์ให้อชิดู อชิแลบลิ้นให้บอกว่าของขิงเล็กจิ๊ดเดียวสู้ของคุณพ่ออชิก็ไม่ได้ ขิงเสียใจ”
ธาราธารอมยิ้มส่ายหัวรู้สึกว่าเด็กสมัยนี้เหลือเกินจริง ๆ แค่เตรียมอนุบาลก็สนใจเรื่องเพศกันแล้ว ถึงขนาดควักมาอวดกัน เขาอุ้มเจ้าตัวเล็กออกจากอ่างแล้วใช่ผ้าเช็ดตัวพันไว้จนมิดจากนั้นอุ้มไปโยนไว้ที่เตียง วารินนั่งขัดสมาสรอทาแป้งให้อยู่แล้ว
“ไว้โตขึ้นป๊าจะบอกวิธีเลี้ยงให้หนอนมันตัวโตๆ”
เขาก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู เจ้าขิงที่กำลังนอนโรยแป้งดิ้นไปมาหัวเราะชอบใจใหญ่
ในใจกำลังคิดว่า....ถ้ามันใหญ่ได้จริง ๆ เดี๋ยวจะเอาไปอวดอชิดูใหม่
“เล่นอะไรกันพ่อลูก ไหนบอกคุณป๋าได้ไหม จะเลี้ยงอะไรกันให้ตัวโตๆ”
“ขิงไม่บอกหรอก หนอนของคุณป๋าเล็กจิ๊ดเดียว น้องขิงไม่สนใจคุณป๋าหรอก”
วารินหน้าร้อนฉ่า รีบหันหาธาราธารทันที เสียแต่พ่อตัวดีดันวิ่งหนีไปหาเสื้อผ้าที่ตู้ใส่เสียแล้ว
“ธารนี่ สอนอะไรลูกแต่ละอย่างนะ เดี๋ยวเถอะ!” วารินดุเสียงเขียว
“เกี่ยวไรกับผมอ่ะ ไอ้หมูตอนถามมากเองนี่นา”
“น้องขิงจะไประบายสี” พอแต่งตัวเสร็จตัวอ้วนจ้ำม่ำก็วิ่งทะลุไปที่ห้องหนังสือ ล้วงเอาของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าหนังสือแล้ววิ่งส่ายก้นดุ๊กๆเข้ามาหาวารินกับธาราธารที่เตียงอีกครั้ง
“คุณป๋า น้องขิงมีสีอันใหม่ สวยเลย” มือเล็กถือกล่องสีอวดให้วารินดู เจ้าอ้วนปีนขึ้นมาบนเตียงแล้วคลานเข้าไปหาอาป๊าของเขา
“ขิงเอามาจากไหนครับ สีเทียนแบบนี้คุณป๋าไม่เคยซื้อให้หนูนี่”
“อาธิปซื้อให้ขิง”
วารินหันมองธาราธารทันทีที่ได้ยินน้องขิงพูดชื่อนี้ “อาชนาธิปเหรอครับขิง” ธาราธารหยิบกล่องสีเทียนขึ้นมาดู เจ้าขิงออกจะหวงยื้อ ๆ ไว้นิดหน่อย
“อาธิปไปหาขิงที่โรงเรียน บอกว่าซื้อมาจากญี่ปุ่นอยากให้ขิงใช้ อาธิปบอกว่าขออนุญาตอาป๊าแล้ว”
เจ้าขิงว่าจบยื้อกล่องสีคืนมาปีนลงจากเตียงแล้ววิ่งไปที่ห้องหนังสืออีกครั้ง กระโดดขึ้นนั่งที่โต๊ะกอไก่มือกลม ๆ กำสีเทียนแล้วระบายเล่นไปมา
ธาราธารนึกได้ในทันที สองสามวันที่แล้วชนาธิปโทรหาเขาบอกว่าเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นซื้อของมาฝากขิง อยากจะเอาไปให้ที่โรงเรียน เขาเห็นว่าไม่น่ามีปัญหาเลยบอกอนุญาตไป แต่ที่สำคัญก็คือเขาลืมบอกวารินเรื่องนี้ไปเลย เขายุ่งกับงานมากมายจริง ๆ
“ผมลืมบอกพี่จริง ๆ เขาโทรมาเมื่อสองสามวันที่แล้ว ขอโทษนะครับ” เขายกมือขึ้นนวดขมับ เผอเรอเรื่องแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ
“ไม่เป็นไรหรอกธาร อย่าคิดมากชนาธิปเขาไปต่างประเทศทีไรก็ซื้อของมาฝากเจ้าขิงบ่อย ๆ อยู่แล้ว พี่ไม่ถือหรอก”
“ไม่มีอะไรจริงๆนะ ผมคุยกับเขาแค่เรื่องของฝาก เชื่อใจผม”
“อือ” วารินพยักหน้าให้ ไม่อยากให้เขาเป็นกังวล
ห้าปีที่ผ่านมา แม้ว่าชนาธิปจะคอยวนเวียนอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา แต่ก็ไม่เคยได้เข้ามาใกล้มากไปกว่านี้ วารินไม่อยากเพิ่มเรื่องยุ่งยากใจให้กับเขาอีกจึงคอยเลี่ยงที่จะคุยเรื่องของชนาธิปทุกครั้ง
เพราะเชื่อใจเขา....เพราะเขาพิสูจน์ตัวเองแล้ว....นับจากวันนั้น ไม่ว่าจะมีใครกี่คนที่เข้ามาขอแค่คนของเรามั่นคงแค่นั้นก็คงเพียงพอ
ธาราธารทิ้งตัวแผ่หราลงบนที่นอนอย่างหมดแรง ดึงแขนวารินไว้แล้วอ้อน “เหนื่อยอ่ะ เติมพลังนิดสิ” เขาจับมือเล็กขึ้นมาจูบ
วารินโน้มตัวลงไปหอมแก้มเขาเบา ๆ แต่เขารั้งแผ่นหลังเล็กไว้ไม่ยอมให้ลุก “นิดนึง”
“ก็หอมแล้วไง”
“ไม่ใช่แบบนั้นสิ”
“แล้วแบบไหน”
เขาแตะปลายนิ้วลงที่ริมฝีปากสวยไล้เล่นเบา ๆ มองตาอ้อน สื่อความนัยน์หลากหลาย แต่ก็คงไม่พ้นเรื่องพรรค์อย่างว่า วารินรีบหยิกพุงเขาทันที
“ไว้ลูกนอนก่อน”
แค่ชั่วโมงเดียวหลังจากนั้นเจ้าหมูน้อยก็ตาปรือคาโต๊ะ
“อาป๊ะ แอมสลีพพี่” เสียงเล็กอู้อี้ธาราธารลุกจากโต๊ะหนังสือเข้าไปสอดมืออุ้มกลับไปที่ห้อง ซึ่งมีนับดาวคอยดูแลให้อยู่แล้ว ตั้งแต่เขากับวารินมีน้องขิง เขาก็สั่งทำห้องสำหรับเด็กเพิ่มขึ้นมาที่ชั้นบน นับดาวและเตโชบางครั้งก็ขึ้นมานอนกับน้องขิง แต่ขิงจะไม่ค่อยติดจะติดเขามากกว่าคนอื่น ๆ บางครั้งงอแงมากๆเจ้าขิงก็จะได้เข้าไปนอนกับเขาและวารินที่ห้อง แต่ส่วนใหญ่แล้วจะนอนที่ห้องตัวเองมากกว่า
“พรุ่งนี้ค่ำๆ พี่กลับบ้านนะ” วารินที่นอนอยู่ในอ้อมกอดเขาพูดขึ้น
“ทำไม” เขาจูบเบา ๆ ลงที่ไหล่ขาวเนียน
“เดี๋ยวพี่ซีบ่น ช่วงนี้ติดเจ้าขิงไม่ค่อยได้กลับบ้านเลย คิดถึงพี่ซีด้วยไม่รู้อาทิตย์นี้คุณทัตมาอยู่เป็นเพื่อนรึเปล่า”
“มาสิ สองคนนั้นเขาอยู่ด้วยกันตลอดอยู่แล้วนี่ ไม่กรุงเทพก็พังงาอ่ะเห็นขึ้นๆลงๆด้วยกันตลอด”
“รู้ดี”
“เอ้า พ่อลูกเขาโทรคุยกันนี่”
หลายปีมานี่มิตรภาพระหว่างทัตพลกับธาราธารดีขึ้นมากจนน่าใจหาย ภัครจิราเองเวลาทัตพลแวะมาหาก็ไม่เมินเฉยเหมือนเก่า ฟันเฟืองที่สำคัญน่าจะมาจากน้องขิง
“อืม...งั้นไปนอนกันทั้งหมดนี่แหละ เราไปถึงที่นั่นค่ำหน่อยได้ไหมพรุ่งนี้วันศุกร์พอดี ผมมีโอพีดีเช้า ช่วงบ่ายว่างจะเข้าไปเคลียร์งานที่โรงแรม มีราวด์ตอนเย็นคงเสร็จประมาณสองทุ่ม พี่รอหน่อยได้ไหมจะได้กลับพร้อมกัน เจ้าขิงจะได้แวะไปเล่นกับคุณพ่อผมด้วยเห็นโทรมาบ่นว่าคิดถึงกันจะแย่แล้ว”
“เอาแบบนั้นก็ได้”
ความจริงถ้าเป็นเมื่อก่อนวารินคงจะพูดว่า ‘ไม่เป็นไรลำบากธารเปล่า ๆ พี่ไปเองดีกว่า’ แต่ทุกวันนี้เขาสองคนเข้าใจกันดี การพูดว่าเกรงอกเกรงใจยิ่งทำให้อีกคนลำบากใจมากกว่า มือซุกซนสำรวจไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม ส่วนเว้าโค้ง แผ่นหลังเรียบเนียน สะโพกที่ตึงแน่นไปด้วยสัมผัสอบอุ่นนุ่มนวล
“...พี่ทราย...” เขาเริ่มครางเสียงต่ำเรียกชื่อน้ำเสียงอัดแน่นไปด้วยความปรารถนาที่พุ่งพล่าน ไม่รู้ว่าเขาทำได้อย่างไร บัดนี้กระดุมเสื้อทุกเม็ดของวารินหลุดแยกออกจากกันเรียบร้อย กายหนาทาบทับขึ้นมา
“...ธาร...” วารินหน้าแดงก่ำด้วยความอายถึงเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นบ่อย แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ยังคงไม่ชินกับสัมผัสของเขาสักที
“ตัวพี่หอมเหลือเกิน” น้ำเสียงพร่าต่ำของเขา
เขาโน้มตัวเข้าหาก้มต่ำซุกไซ้ใบหน้าไปตามลำคอขาวหอมกรุ่น จมูกโด่งสูดกลิ่นกายหอมดั่งน้ำนมเข้าไปจนเต็มปอด ไม่ว่ากี่ปีผ่านไปร่างกายนี้ทำให้เขาคลั่งได้มิรู้ลืม ริมฝีปากอุ่นไล่จูบเบา ๆ ไปทั่วกายหอมจนไรขนอ่อนลุกซู่ไปทั่วสรรพางค์กาย
“...ธาร..” ลมหายใจวารินเริ่มติดขัด ร่างบางสั่นสะท้าน เผลอสอดมือเรียวเข้าใต้กลุ่มผมสีเข้มขยุ้มเบา ๆ ด้วยความลืมตัว แต่มันกลับเร้าอารมณ์ที่อัดแน่นไปด้วยความปรารถนาของเขาให้ลุกโชนยิ่งขึ้นไปอีก จูบที่เร่าร้อนขึ้น สองร่างก่ายกอดปลดเปลื้องพันธนาการของกันและกันออกจนเท่าเทียม ร่างกายของเขาที่บัดนี้เป็นชายหนุ่มเต็มตัวอัดแน่นไปด้วยความสมบูรณ์แบบสมชาย ขณะที่ผิวเนียนนุ่มของวารินผ่านไปกี่ปีๆก็ยังนุ่มเนียนไม่มีเปลี่ยน กลิ่นหอมหวานที่ทำเอาเขากระเจิงได้ทุกครั้งที่สูดดม หากว่าไม่อยากให้ทำอย่าได้มานอนให้ได้กลิ่นเสียเลยยังจะดีกว่า
“ผมชอบได้ยินเสียงพี่เวลาที่เราทำแบบนี้กัน”
ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำไปด้วยไฟเสน่หา เขาละสายตาออกมามองคนใต้ร่างอีกครั้ง อดที่จะขบขันไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางเอียงอาย ใช้มือเชยคางมนให้กลับมาสบสายตากับเขาอีกครั้ง บรรจงมอบจุมพิตหวานซึ้งให้อีกอย่างไม่รู้เบื่อ ริมฝีปากร้อนผ่าวพรมจูบไปทั่วซอกคอขาว เนื้อเนินอกไล่ลงมาตามหน้าท้องขาวเนียนสร้างความรู้สึกปั่นป่วนจากภายใน ทั้งทรมานทั้งสุขล้ำจนต้องเปล่งเสียงครางออกมาไม่รู้ตัว
เขาพลิกตัวลงแล้วจับคนตัวเล็กขึ้นคร่อมร่างกายเขาไว้ รั้งแผ่นหลังเล็กให้ก้มต่ำลงมากระซิบชิดที่ริมหู
“เอ็นดูผมหน่อยเถอะ”
อย่าคิดว่าอะไรต่อมิอะไรจะเหมือนเก่า วารินไม่รอช้าพรมจูบลงไปทั่วทุกตารางนิ้วของแผงอกกว้าง ธาราธารตัวเกร็ง สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นนุ่มนั้นวาบหวามบอกไม่ถูก ความรู้สึกเสียวสะท้านค่อยก่อตัวขึ้นอัดแน่นเติมเต็มความต้องการ ขณะที่เขาเอื้อมมือไปบดบี้ยอดอกชูชันของอีกคนเล่นอย่างต้องการระบายความกระสัน ริมฝีปากนุ่มค่อยเลื่อนต่ำลงไปจนถึงหน้าท้องตึงแน่นประดับด้วยมัดกล้ามสวยงามของเขา เขาก้มหน้ามองอย่างรอคอย กลั้นใจรอด้วยความคาดหวังว่าอีกฝ่ายจะเลื่อนต่ำลงไปอีกหน่อย เขาหลับตาพริ้ม.....รอคอย
“ธาร ง่วงนอน”
จู่ ๆ วารินหยุดแล้วพลิกตัวลงนอนตะแคงกอดเอวเขาไว้ ขณะที่อารมณ์ของเขากำลังเร่าร้อนเต็มที่ทั้งยังกระหายสัมผัสตรงส่วนอ่อนไหวนั้นจนแทบขาดใจ
“แกล้งผมรึไงครับ หืม”
ไม่มีเสียงตอบรับ วารินหลับตานิ่ง ปล่อยให้ลูกชายเขานอนชูคออยู่แบบนั้น เขาเองก็แสนอดทน ขณะที่วารินค่อยเปิดตาดูว่าเขากำลังทำสีหน้าเช่นไร เป็นคนขี้แกล้งที่อดทนไม่ไหวหัวเราะขำออกมา ธาราธารขยับคนตัวเล็กขึ้นมานั่งคร่อมเขาไว้อีกครั้ง
“สนุกไหม แกล้งกันเนี่ย”
“เปล่าแกล้ง ง่วงจริง ๆ คิคิ”
“ร้ายนักนะ” วารินซบหน้าลงที่อกกว้างแล้วหลับตาพริ้ม
“อยากนอนบนนี้ ได้ไหม ธารหนักหรือเปล่า”
“จูบผมก่อน...ตรงนั้น.....แล้วเดี๋ยวให้นอนบนนี้ทั้งคืนเลย” เขาว่าแล้วบุ้ยใบ้ไปที่เจ้าลูกชายตัวดีที่ยังไม่ยอมอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย วารินอมยิ้มแล้วส่ายหัว
“ง่วง ”
“รีบทำ รีบเสร็จดิ อยู่แบบนี้ผมไม่ให้พี่ได้นอนแน่ ๆ นะคืนนี้”
“ธารใจร้าย”
“ร้ายแล้วรักไหม ชอบไหมผู้ชายร้าย ๆ ”
“ไม่รัก................................................................................................ซะเมื่อไหร่ อยากทำๆเอง จะนอนแล้ว”
เดี๋ยวนี้วารินชอบดื้อกับเขาเรื่องแบบนี้มากจริง ๆ ไม่ใช่ว่าจะยอมกันง่าย ๆ อีกทั้งบางทีกำลังทำ ๆ อยู่ เจ้าเจนเจอร์ตัวยุ่งก็มาเคาะเรียกพวกเขาก็มี สรุปแล้วสัปดาห์หนึ่งๆได้ทำแค่สามสี่ครั้งถือว่าดีที่สุดแล้ว แต่อาทิตย์ที่ผ่านมาเขาต้องเข้าเวรแทนอาจารย์หมอติดๆกันถึงสามวัน เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่าวันนี้เขาจะยอม
.
.
ราตรีนี้เขาสองคนนำพาความรักความปรารถนาในกันและกันดำดิ่งสู่เบื้องลึกของคลื่นเสน่หาอันน่าลุ่มหลงกอดเกี่ยวโหมทะยานความต้องการในส่วนลึกขึ้นแตะเส้นขอบฟ้าที่ไร้ขอบเขตสูงสุดจนถึงฝั่งฝัน จับมือกันเกาะเกี่ยวนำพาความปรารถนาของหัวใจสู่กันและกัน.....ครั้งแล้วครั้งเล่า
Tbc.
*จริง ๆ ตอนที่แล้ว ก็ถือว่าจบภาค(อิโรติก)ไปแล้ว ตอนนี้ถือเป็นภาคครอบครัว วัยทำงาน
*เราเอาคำว่า Erotic drama ออกไปแล้วนะ จากนี้คงไม่ดราม่ามากมายแล้วมั้ง(?) ส่วนบทอิโรติก บรรยายเยอะก็เบื่อๆ คือคู่นี้มันทำมาหมดทุกท่าแล้วเหอะว่างั้น ต่อไปคงบรรยายให้พอรู้ก็พอไม่โจ่งแจ้งละเอียดเหมือนก่อนอีกแล้ว (เหตุผลอีกอย่างคือถือว่าจบภาคอิโรติกแล้ว ภาคนี้มีน้องขิงเข้ามาเลยต้องให้เกียรติเด็กน้อยเขาหน่อยเนอะ)
*เดี๋ยวลง Unseen-11(ทัตซี) ไว้ให้ สนใจตามไปอ่านนะจ๊ะ ใครยังไม่ได้อ่าน Unseen-10 (ธารทราย) ก็ไปค้น ๆ ดูนะเราลงไว้แต่ยังไม่ได้แจ้ง
*ไว้เจอกันอีกค่ะ.......เมื่อไหร่(?) 
ขอบคุณที่ตรวจคำผิดให้นะ
หัวข้อ: ...พี่เลี้ยง..THE DAY’ I was your man [15/05/57] The End. (อ่าน 432237 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก