ตอนที่40-เราและเรา
เนปจูนนอนถลึงตาใส่คนพูดทะลึ่งแล้วทุบแขนมันไปที
คำพูดอาจดูเล่นๆ
แต่การกระทำที่มันพยายามเอาตัวเข้ามาแทรกกลางหว่างขาแล้วบดเบียดน้องชายให้เสียดสีกันไปมาก็ทำให้รู้ว่ามันไม่ได้จะเล่นๆเหมือนที่พูด
“อยากเอาจริงเหรอ” เขาทำใจกล้าหน้าด้านถามเสียงเบา โชว์หน้าแดงซ่านใส่
มึงเล่นเอาช่วงล่างเบียดกูขนาดนี้ก็เริ่มมีอารมณ์หน่อยๆแล้วเหมือนกันนะเว้ย
“อืม จริงๆ.. กูขอได้มั้ย” ติณถามเสียงพร่าเพราะแรงอารมณ์ ปากก้มลงไซร้ซอกคอแฟน ส่วนมือทำหน้าที่ไต่ขึ้นไปบดขยี้เม็ดตุ่มหน้าอกใต้เสื้อยืด
“ติณ..” จูนครางออกมาเสียงดัง ทำหน้าเหยเก
“หืม เป็นอะไร” คนทำกระซิบถามข้างหู ไล่จูบขึ้นไปจนถึงแก้มแล้วผละออกมามองตา
“เสียว” จูนขมวดคิ้วบอก พยายามไม่มองตอบคนข้างบนเพราะแม่งจ้องกูเหมือนอยากแดกไปทั้งตัว
สายตามึงนี่! กูยอมแพ้เลย เชื่อมได้อีก ..
ติณณภพก้มลงจูบปากจูนอีกรอบแบบผิวเผิน
จูบแล้วผละออกมายิ้มมองหน้าหลายครั้งจนคนนอนใต้ร่างหน้าแดงลามไปถึงคอ
นาทีนี้ประโยคที่ถามไปไม่รอคำตอบอะไรทั้งนั้นแล้วเพราะตอนนี้ความรู้สึกแม่งล้ำไปแล้ว
ถ้ามันบอกไม่ได้ ไม่ให้ หยุดเดี๋ยวนี้ เขาก็ทำให้ไม่ได้แล้วว่ะ
หนุ่มเจ้าของห้องดึงมือแฟนตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อยืดมันออกโยนลงข้างเตียง
ก่อนจะดันมันนอนลงอีกครั้งแล้วตามไปคร่อมยันมือไว้ไม่ให้ล้มทับไปทั้งตัว
ติณก้มลงดูดปากล่างจูนก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหยอกล้อสับเปลี่ยนกันดูดจนมันหายใจไม่ทัน
เขาเลยเปลี่ยนเป้าหมายไปเลียหัวนมที่แข็งเป็นไตจากการลูบก่อนหน้านี้แทน
“อ่าติณ” จูนบิดหน้าคราง หอบหายใจแรง ความเสียวซ่ายกระจายไปทั่ว
“ซิ๊ด..” ยิ่งลงลิ้นมากเท่าไหร่ เสียงครางยิ่งดังมากขึ้นเท่านั้น
จุดอ่อนกู...จุดอ่อนกู
คนข้างล่างนอนขมวดคิ้วเงยหน้าครางจนเหนื่อย มึงจะเชี่ยวมากไปละ ..
ยังไม่ทันถึงไหน กูก็เกือบไปแล้ว
“เหนื่อยเหรอ หึหึ” ติณเงยหน้าถามยิ้มๆ
ลุกขึ้นคุกเข่าถอดทั้งบ๊อกเซอร์และกางเกงในของจูนออกรวดเดียวจนเจ้าของนอนอายเอามือมาจับน้องชายแทบไม่ทัน
“ไอ้ติณ!” เขาตวาดมันเสียงแข็ง ไม่รู้จะปิดหน้าหรือส่วนตรงกลางก่อนดีเลยแม่ง
คนถูกเรียกเลิกคิ้วตอบกวนๆ
คลานไปหยิบเจลและถุงยางจากหัวเตียงอีกฝั่งก่อนจะมาแทรกตัวอยู่ตรงกลาง
แล้วพยายามดึงมือจูนออกแต่มันขืนไว้เลยต้องเปิดศึกกันชั่วคราว...ผลสุดท้ายมันก็แพ้อยู่ดี
“มึงอ่ะ” จูนค้อนหน้าง้ำ นอนกัดปากหันไปทางอื่นเมื่อเห็นมันกำลังเปิดฝาเจลบีบใส่มือ
“ไม่ต้องกลัวนะ” ติณก้มจูบหน้าผากปลอบแล้วลงมายังปากเรียกร้องความสนใจจากจูนให้ดึงมาอยู่ข้างบนแทนที่จะกังวลอยู่ข้างล่าง
เขาเบิกทางให้มันเริ่มจากนิ้วแรกยังดูโอเคแต่นิ้วที่สองมันดันไหล่เขาออกขมวดคิ้วบ่นว่าเจ็บเบาๆ
เขาเลยช่วยด้วยการปลุกน้องมันพร้อมๆกับขยับนิ้วเข้าออกด้านหลัง
“โอเคยัง” ติณณภพถาม ดึงนิ้วออก ไอ้ยินเสียงถอนหายใจโล่งจากคนนอนอยู่
“อือ โอเค” จูนตอบเบาๆแล้วยิ้มให้มองดูติณฉีกถุงยางด้วยปากทั้งใจเต้น
มึงดูหล่อมากเลยง่ะ...
เขาคิดในใจแล้วต้องหน้าแดงอีกรอบเพราะมันลุกขึ้นถอดบ๊อกเซอร์ออก
คือ...กางเกงในมึงก็ไม่ใส่แล้วพอถอดปุ๊บอะไรที่มันแข็งอยู่ในนั้นเด้งออกมาทักทายคงไม่ต้องบอกนะ
“พร้อมยัง” มันคร่อมตัวลงมาถาม จับน้องเขาและของมันรวบด้วยมือเดียวชักเข้าออกช้าๆ
ง่า... “ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมละดิ” เขาพูดบอก กอดคอมันแน่น ไม่อยากให้มองหน้าเลย
กูเขิน ..
“จะค่อยๆใส่นะ”
“อื้ม”
สิ้นเสียงเขา จูนก็รู้สึกถึงของแข็งแต่สามารถหดได้แตะมาข้างหลัง นาทีนั้นใจเขาเต้นเกือบไม่เป็นจังหวะ
มันเต้นจนแทบจะหลุดออกมานอกอกเหมือนตอนกำลังจะโดนฉีดยาครั้งแรกไม่มีผิด
สัมผัสแรกที่รู้สึก ทำให้เขาต้องนิ่วหน้ากัดฟันอดทนไว้แน่น
แล้วคอยตอบคำถามติณซ้ำๆว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องหยุด ทั้งที่อยากให้มันเอาออกใจจะขาด
“อ่า...เสียวว่ะจูน” ติณครางบอกหลังจากกดน้องใส่เข้าไปได้ครึ่งเดียว
“อือ อึดอัดอ่ะ” คนนอนใต้ร่างขยับสะโพกไปมา ยิ่งทำให้ติณน้อยสามารถสอดเข้าไปได้จนเกือบสุด
เนปจูนผ่อนลมหายใจยาวพยักหน้าบอกติณว่าขยับเลย เพราะยิ่งแช่ไว้ก็ยิ่งอึดอัด
“โอ๊ย...ติณ...”
คนข้างบนหยุดขยับรีบถามจูนว่าเจ็บเหรอแต่มันกลับส่ายหน้ารัวบอกว่าเสียว
เขาเลยก้มลงจูบให้รางวัลเด็กดีไปหลายทีแล้วขยับเอวพร้อมๆกับช่วยปลุกปั้นอารมณ์มันไปด้วย
เนปจูนบอกติณให้ขยับแรงอีกในตอนใกล้ปล่อยมันเป็นอะไรที่หยุดแค่จังหวะเดียวก็ไม่ได้
พอมันทำตามคำขออีกไม่นานเขาเลยพ่นน้ำออกมาเลอะเต็มท้อง
“ซิ๊ดด..” ติณครางยาวเมื่อรู้สึกถึงแรงตอดของคนที่เพิ่งเสร็จไป
เขารีบขยับเอวเร็วขึ้นและปล่อยน้ำออกมาเต็มถุงยางตามติดๆ
“เสียว” ติณพูดแล้วดูดปากแลกลิ้นกับจูนอีกเดี๋ยวจึงดึงน้องชายออกมา
ถอดถุงยางแล้วหยิบกระดาษทิชชู่มาห่อโยนทิ้งลงถังขยะข้างเตียง
“เหนื่อย” จูนพูดบอกนอนหอบหายใจเข้าออกแรงๆ
“รอบสองมั้ย” ติณถามยิ้มๆ ล้มตัวลงนอน ดึงมันเข้ามากอด มองดูเวลา
เกือบบ่ายสอง...นี่กูลวนลามแฟนตัวเองมาเกือบสองชั่วโมงกว่าเลยเหรอ ทำไมรู้สึกว่ามันแปปเดียวว่ะ
“เอาดิ ถ้าอยาก” จูนหยั่งเชิง รู้หรอกว่ามันไม่ทำ
ถ้ามันอยากให้เขาเจ็บอีกก็ลองดูสิ
“หึหึ ไม่ทำหรอก” ติณบอกแล้วจูบหน้าผาก นอนกอดแฟนตัวเองแน่น
เห็นมะ... มันหล่อเนอะ ..
“นอนที่นี่มั้ย”
“ไม่อ่ะ”
“โห้ไรว่ะ เมื่อคืนน้องมึงยังไปนอนหอเพื่อนเลย”
“เรื่องของมันดิ”
“ไม่รู้อ่ะ คืนนี้กูไม่ให้มึงกลับบ้าน” คนเอาแต่ใจพูดแล้วยกขารัดจูนจนอะไรๆที่มันเพิ่งหดไปเสียดสีผ่านกันไปมา
“อือออ ไม่กลับก็ไม่กลับ ออกไปก่อนดิ อึดอัด” จูนผลักมันออก ขยับตัวออกห่างเล็กน้อยเว้นช่วงซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรานอนหมอนคนละใบมองหน้ากันทั้งที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นแต่ทั้งร่างห่มผ้าห่มอยู่
“คืนพรุ่งนี้ด้วยครับ”
“อ้อนวอนกูสิ”
“นะครับ..”
เนปจูนรีบดึงผ้าห่มมาปิดครึ่งหน้าเหลือไว้แต่ตาจ้องกับมัน
หยุดทำกูเขินอายสักเดี๋ยวได้มั้ย ..
เขายังไม่ได้ตอบอะไร ยิ้มตาปิดอย่างเดียว ติณเลยอ้อนวอนทางสายตาไม่หยุด
มันจ้องเหมือนต้องการสะกดไม่ให้เขาส่ายหน้า ซึ่งถ้าถามว่ามันทำสำเร็จมั้ย
คำตอบก็คือ...สำเร็จครับ
“น่ารักว่ะ” ติณเปิดยิ้มกว้าง ชวนแฟนคุย “ที่ทำไปเจ็บมั้ย”
“อือ นิดหน่อย ไม่เป็นไร”
“ต้องกินยามั้ย”
“ยาอะไร”
“พารา อักเสบงี้ป่ะ เห็นมีคนบอกต้องกิน”
“ใครบอก” จูนรีบขมวดคิ้วถาม รู้สึกแปลกๆตั้งแต่มึงขยายรูให้กูแล้วนะ!
“ก็...” ติณพูดแค่นั้นแล้วเงียบ ทำหน้าลำบากใจ “...ก็เด็กขายอ่ะ” เขาบอกเสียงเบา นอนดูอาการคนฟัง
“เด็กขาย?” จูนเลิกคิ้วถาม
เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆ
“ก็เคยลองกับเด็กขายที่เป็นผู้ชายอ่ะ ไอ้กานต์พาไป”
เนปจูนอึ้ง ไม่คิดว่าไอ้ติณจะเคยทำอะไรแบบนี้ด้วย ทั้งเด็กขาย ทั้งเคยเข้าโรงแรมบ่อยๆ หึหึ
หึหึ...ประสบกามเยอะดีนะมึง
“มันเป็นอดีตจูน มันเป็นอดีตครับ” ติณรีบพูดบอก ยกมือลูบแขนจูนใต้ผ้าห่ม ยังดีมันไม่สะบัดออก
“อืม กูก็ไม่ได้ว่าอะไร” เขาบอก นอนมองหน้าติณเงียบๆ
ผู้ชายคนนี้ที่เขาเคยเป็นพ่อสื่อให้ คนนี้ที่เคยแอบชอบ คนนี้น่ะเหรอที่ตอนนี้มันเพิ่งเอาเขาไปเมื่อกี้
คิดไปคิดมาก็ไม่น่าเป็นไปได้ แต่พอหลับตาแล้วลืมตามองดูอีกที มันก็เป็นไปแล้วจริงๆว่ะ
“มึงเคยคิดมั้ย ว่าชีวิตนี้จะมารักกู” จูนถามน้ำเสียงปรกติ รอฟังคำตอบจากมัน
“หึ ไม่เคยว่ะ” ติณส่ายหัวตอบ ยิ้มให้คนมองบางๆ
ก็ถ้าจูนมันเป็นผู้ชายร่างบึกหุ่นใหญ่และไม่เป็นที่น่าสนใจของใครหลายๆคนจนเขาต้องสนใจตาม และแอบดูมันอยู่เงียบๆ
เขาก็ไม่คิดหรอกว่าจะได้เป็นแฟนมัน
แถมยังรับรู้ไปถึงพ่อแม่อีกด้วย แต่ก็ดีแล้วว่ะ เพราะมันทำให้เขาได้รู้ว่าผู้ชายอย่างติณณภพก็เพ้อได้ร้องไห้เป็น
“ไม่โกรธกูนะ อดีตของกู” ติณเอามือออกมาเกลี่ยแก้มจูน ปัดเป่าอดีตของตัวเองที่ตามรังควานมันอยู่ในใจ
“อื้ม” เนปจูนตอบแล้วยิ้มให้ พยักหน้าขึ้นลง “แต่ตอนนี้กูหิวแล้ว ไปหาไรให้กินหน่อยดิ”
“แน่ใจนะกูหาให้แล้วจะกิน”
“เอ้อ...” จูนอ้าปากค้าง ครางเสียงยาว
ลืมไปเลย ว่ามันทำอะไรไม่เป็น ถ้าจะหาให้กิน เขาคงได้กินมาม่าก่อนกินยามากกว่า
“เดี๋ยวโทรไปสั่งข้างล่างให้” ติณบอกแล้วลุกขึ้นนั่ง หยิบโทรศัพท์หัวเตียงมาโทรสั่งข้าวรวดไปถึงมื้อเย็น
พอเสร็จแล้วจึงชวนจูนไปอาบน้ำ แต่รายนั้นก็นอนหน้าแดงซ่านจนเขาได้แต่ส่ายหัวขำ
“กูไม่ทำอะไรหรอกหน่า”
“ไปเอาผ้าเช็ดตัวมา” จูนสั่ง ชี้มือไปทางตู้เสือผ้า
แล้วไอ้คนตกเป็นเบี้ยล่างอย่างติณณภพจะทำอะไรได้ครับ ..
นอกจากทำตามคำสั่งเมีย!
—(••÷[โปรดติดตามตอนต่อไป]÷••)—
ฉากเราและเรา อ่อนด๋อยมาก
หัวข้อ: —(••÷[พ่อสื่อ]÷••)— ตอนที่45-..รักนะ.. END P.15 140215 [รบกวนย้ายไปห้องจบเลยคะ] (อ่าน 153199 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก