Special V-II
….
“แรมมมมมม ทำไงเงียบอ่า โกรธหรอ โกรธอะไรอ่ะ โกรธทำไมหรอ”
“......” นี่เขาไม่รู้จริงๆหรือเพราะเขากำลังเมาอยู่กันแน่?
“แรม...ฮึก อย่าเงียบสิครับ ฮึก....คิดทำอะไรผิดหรอ..”
“....แล้วคิดคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดล่ะครับ..”
“...ก็....คิดกินเหล้า...”
“......”
“ง่ะ...ก็...ก็คิด....ก็แรม...แรม ฮึก..แรมกอดกับโคโยตี้อ่า”
“ผมไม่ได้กอด เขาก้มลงมาเองต่างหาก”
“ก็...ก็นั่นแหละ คิดไม่ชอบนี่นา ฮึกกก”
“แล้วก็เลยกินเหล้าหรอครับ?”
“....ก็......”
“เลยผิดสัญญาหรอครับ”
“.......................”
“.......” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดว่าไว้รอให้เขาสร่างก่อนดีกว่า ผมขับรถไปตามถนนเพื่อที่จะกลับคอนโด ทั้งคิดทั้งผมต่างเงียบแม้จะมีเสียงสะอื้นของคิดดังมาเป็นระยะ
“...แรม....”
“.....”
“โกรธ...มากไหม?”
“มากครับ”
“....ขอโทษ....”
“.......เฮ้อ ไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะครับ”
“แต่..อึก ฮึก แรม...ยังโกรธ”
“....ไว้ค่อยคุยกันนะครับ”
“.....”
ที่ผมยังไม่อยากคุยกับเขาตอนนี้เพราะ หนึ่ง สติของคิดยังไม่ครบผมอยากคุยกับเขาตอนสติดีๆมากกว่าเราจะได้เข้าใจกันได้ถูก และสองผมโมโหมากๆจนควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่ ผมกลัวว่าจะพูดอะไรไม่ดีใส่เขาลงไป เพราะอย่างนั้นผมจึงเลือกที่จะเงียบ แม้ว่าการที่คิดจะนั่งเงียบกลั้นเสียงสะอื้นแต่น้ำตาไหลไม่หยุดจะเป็นการทำร้ายจิตใจผมมากๆก็ตาม
ใช้เวลาอีกไม่นานก็ถึงคอนโด ผมพาคิดมาถึงห้องของเรา แม้เขาจะเดินโงนเงนอยู่แต่เราก็ถึงห้องได้โดยไม่ต้องเสียพลังงานอะไรมาก คิดยอมเดินตามผมมาแต่โดยดี
“คิดไปอาบน้ำก่อนนะครับ ไหวไหม?”
“......ถ้าไม่ไหวอ่า”
“ก็เช็ดตัวเอาครับ”
“.......................”
“คิดครับ?”
“อือ...”
คนตัวเล็กว่าพลางปาดน้ำตาป้อยๆ เห็นแล้วสงสารจับใจแต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้โอ๋เขามากไป ไม่อย่างนั้นเขาก็จะทำผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก
ผมเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย แต่ยังไม่ทันเสร็จดีก็มีเสียงเคาะประตู
“แรม...”
“.....”
“ค..คิดอาบด้วยนะ”
“ไม่ต้องครับ”
ไม่! ไม่ได้เด็ดขาด ผมจะต้องจับเขาปล้ำแน่ๆยิ่งตอนเขาเมาด้วยแล้ว หน้าแดงๆตาเยิ้มๆนั่นอีกทั้งต้องมาเปลือยอาบน้ำด้วยกันอีกผมทนไม่ไหวหรอก ผมยังไม่อยากทำอะไรเขา แน่นอนว่าผมยังโมโหอยู่ ไม่อยากใส่อารมณ์น่ะครับ
“....”
เสียงคิดเงียบลงไป ผมปิดฝักบัวก่อนแต่งตัวออกไป คิดไม่ได้รอผมอยู่หน้าห้องน้ำหรือในห้องนอน ผมเดินตามหาเขาและเจอเขาที่มุมระเบียง คิดนั่งขดตัวอยู่ที่มุมระเบียงน้ำตาไหลไม่หยุดและเจ้าตัวก็ไม่ได้ปาดมันออกไป
“.....เช็ดตัวหรือยังครับ”
“....ยัง...ครับ ฮึก...”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเอาผ้ามาให้นะครับ”
“.........แรม”
“......”
“..ทำ...ต้องทำยังไงถึงจะหายโกรธหรอ....คิด...ฮึก...ไม่ชอบแบบนี้ แรมเงียบ ฮึก...ไม่ดูแลคิด ฮึก ไม่ชอบ...”
เขาเริ่มสะอื้นตัวโยนก่อนพยายามเดินต้วมเตี้ยมมาหาผม คิดทิ้งตัวใส่หน้าอกผมพร้อมกับกอดผมแน่น
“ขอโทษ...ขอโทษนะครับ ฮึก ฮืออออออ คิดไม่ดี ผิดไปแล้วครับ ฮือออออ แรม...ฮึก หายโกรธนะ คิดไม่ชอบแบบนี้เลย ฮึก”
“แล้วที่คิดทำอะไรลงไป...ผมชอบหรอครับ?”
“อึก...ก็...ก็นั่น......”
“คิดหึง?”
“อืออออออ ก็แรมกอดกับผู้หญิงคนอื่น...”
“แต่ผมไม่ได้เต็มใจนี่ครับ”
“แต่แรมก็กอดอ่ะ....ฮึก คิดเห็นเต็มๆ นมโคโยตี้โดนแรมด้วย ฮึก....ชอบใช่ไหมล่ะ ยืนนิ่งเลยอ่ะ ฮึก...”
ผมดันไหล่เขาออกมาจากอ้อมกอด ก่อนเดินเข้าห้องนอนไป
ผมกำลังโมโหอีกครั้งและโมโหมากๆ
ผมรู้ว่าคิดหึง เกือบจะหายโกรธแล้วเชียว จริงๆผมก็ดีใจที่เขาหึงนะแต่ความคิดของเขานี่มัน... คิดได้ยังไงกัน! คิดว่าผมชอบเลยยอมอยู่นิ่งๆอย่างนั้นหรอ ผมอยู่นิ่งไม่ถึงครึ่งของครึ่งนาทีด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้นไปได้ คิดไม่เชื่อใจผมเลยอย่างนั้นหรอ ที่ผมแสดงออกไปตั้งมากมายว่าผมรักเขาขนาดไหน ทำไมเขายังคิดว่าผมจะไปชอบคนอื่นได้
“แรม! ฮึก...ชอบจริงๆหรอ...แรม...”
ผมเดินหนีเขาเข้าห้องมา ถ้าอยู่ต่อผมได้ตวาดเขาแน่ๆ คิดเดินไม่กี่ก้าวก็ล้ม ก่อนจะนั่งกอดเข่าตัวเองแล้วร้องไห้ตัวโยน ผมอยากจะให้อภัยเขา แต่พอนึกถึงตอนที่เขาพูดมาเมื่อครู่ผมก็หงุดหงิดอีกครั้ง
“ขอโทษครับ...ฮึก..ฮืออออ ขอโทษ...แรม..ฮึก คิดขอโทษครับ ฮึก...แรม....แร...ม...อึก”
สุดท้ายก็เป็นผมเองที่ทนไม่ไหว ผมเดินเข้าไปหาเขา อุ้มเขาไปไว้บนเตียง
“แรม...ฮึก...จะไปไหน?”
“ไปนอนข้างนอกครับ”
“มะ..ไม่เอา นอนด้วยกันนะ นะครับ...แรม...”
“......”
“คิดจะไม่ดื้อแล้ว ฮึก....แรมอย่าไปไหนนะ...” คิดร้องพร้อมกับจับชายเสื้อผมไว้แน่น น้ำตาเขาไหลไม่หยุดตั้งแต่ที่ร้านแล้ว ผมเกรงว่าวันรุ่งขึ้นมันจะต้องบวมมากแน่ๆ
ผมสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนเดินไปหาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวเขา พร้อมกับผ้าชุบน้ำผืนเล็กๆมากโปะดวงตาเขาจะได้ไม่ช้ำมากไปกว่านี้
สุดท้ายจะโกรธยังไงผมก็หยุดเป็นห่วงเขาไม่ได้จริงๆ
ผมกดเขาลงกับเตียงเพื่อที่จะให้เขาหยุดดิ้น คิดยอมนอนนิ่งๆในที่สุดแต่มือของเขาจับชายเสื้อผมไว้แน่นจนผมต้องยอมทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขา...ไว้เขาหลับค่อยปิดไฟทีหลังก็ได้ครับ
คิดนอนสะอื้นอยู่เป็นพักๆ ไม่นานเสียงสะอื้นก็หยุดลง ลมหายใจเข้าออกของเขาเริ่มสม่ำเสมอเป็นสัญญาณบอกว่าคิดของผมเข้าสู่นิทราไปเรียบร้อยแล้ว ผมเช็ดหน้าเช็ดตาเขาอีกเล็กน้อยก่อนลุกไปปิดไฟและล้มตัวนอนข้างๆเขา
…
ตอนเช้ามาถึงคิดนอนซุกตัวอยู่ข้างผมอย่างน่ารัก เมื่อคืนเขาละเมอถอดเสื้อออกเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เขาบ่นร้อน แต่ผมก็ลุกไปสวมเสื้อกล้ามให้เขาอยู่ดีเพราะกลัวไม่สบายเอาน่ะครับ
เห็นคิดนอนฟรี้ๆแบบนี้เรื่องเมื่อคืนที่ผมโกรธแทบจะหายวับไปจากหัวเลย ผมคงโกรธเขาจริงจังไม่ได้จริงๆเสียแล้วล่ะมั้ง แต่ในระหว่างที่นอนเชยชมคนน่ารักข้างๆตัวนี้ก็มีเสียงสั่นจากมือถือข้างๆเตียง เมื่อผมหันไปดูก็พบว่าเป็นมือถือของคิดครับ ทีแรกผมก็จะไม่สนใจนักหรอกเพราะเป็นเครื่องของเขา แต่มันส่งเสียงสั่นรัวเข้าจนผมนึกรำคาญจึงหยิบมาดูเสีย และปรากฏหน้าจอเป็นการแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นไลน์
โดยน้องกล้า...
กล้ามากครับ กล้าสมชื่อจริงๆ อารมณ์โกรธเมื่อคืนมันปะทุขึ้นมาอย่างแผ่วเบาอยู่ในใจผม ผมหายโกรธคิดแล้วครับแต่โกรธคนที่ยุคิดมากกว่า เรียกได้ว่าเบนเป้าหมายไปแล้วล่ะครับ คิดไม่เคยตั้งล็อคเอาไว้ทำให้ผมเข้าไปดูมือถือเขาได้โดยง่าย
G.Brave : พี่คิดครับถึงบ้านหรือยังครับ
ตอบผมหน่อยดิพี่คิด
ผมเป็นห่วงนะ
.....
พี่คิดครับ?
G.Brave : พี่คิดเป็นไงบ้าง
ไหวมั้ย แฮงค์ป่ะพี่
ผมมียาแก้แฮงค์ดีๆนะพี่จะเอามั้ย
พี่คิด?
ตื่นยังงงงงงง
*สติ๊กเกอร์สงสัย*
G.Brave : พี่คิดอ่านแล้วไม่ตอบบบบบบบบบบ
เป็นไรมากป่ะพี่?
ปวดหัว?
ถ้าอ่านไม่ตอบอีกผมแบล็คเมย์พี่จริงๆนะ...
....
พี่คิด ตอบน้องหน่อยเด่ะเฮ้ยยย
....
*ส่งรูป*
หืม........?
ทันทีที่รูปที่กล้าส่งมาให้ผมโหลดเสร็จผมก็แทบปามือถือทิ้ง... ใจที่ตอนแรกร้อนเพียงถ่านสุมตอนนี้เป็นเพลิงไหม้แล้วครับ อีกนิดหนึ่งจะไหม้เท่าพระอาทิตย์แล้ว
รูปที่กล้าส่งมาเป็นรูปคิดหอมแก้มมันครับ
แม่ม...
กล้าดียังไง?
G.Brave : ไม่ตอบอีกแน้ะ เดี๋ยวผมส่งรูปนี้ให้พี่แรมหรอก
KID : เอามาจากไหน
G.Brave : ตอบแล้วๆๆๆ55555555555555
พี่จ่อยถ่ายไว้พอดีอ่ะ คริคริ
KID : เราทำตอนไหน?
G.Brave : อ้าวพี่จำไม่ได้หรอ
ผมยุพี่เองแหละ กิกิ
พอผมบอกว่าถ้าหอมแก้มผมแล้วพี่แรมจะมาพี่ก็ทำทันที กร๊ากกกกกกก
....
อ้าว เงียบๆ
ผมไม่ส่งให้พี่แรมหรอกพี่
อย่าคิดมากสิ
พี่คิด
โกรธหรอครับ?
ขอโทษน้า ดีกันๆๆๆ
เงียบอีกแล้ว พี่คิดดดดดดดดดดดดด
...ผมพยายามระงับความโกรธจนอยากจะบีบมือถือนี้ให้แหลกคามือเสีย กล้ามากนะครับ เดี๋ยวจะได้เห็นดีกันอยากจะรู้ว่ายังจะกล้าอีกไหม
ผมลุกออกจากเตียง เดินวนรอบห้องพักหนึ่งจนหามุมดีๆได้ก็ตั้งมือถือแบบเอียงข้างไว้ เอาหนังสือมาหนีบไม่ให้มันล้ม เดินไปหยิบหูฟังอีกมุมหนึ่งของห้องก่อนต่อมันเข้ากับโทรศัพท์พร้อมกับปิดระบบสั่นทุกชนิด กะองศาพอดีแล้วผมก็กดส่งวีดีโอคอลไปหาน้องกล้าก่อนเดินไปนอนกับคิดของผม
ผมรอจังหวะสักพักก่อนแอบสะกิดคิดให้ตื่น
“คิดครับ...”
“อืออออ แร...แรม?”
“ปวดหัวไหมครับ”
“อือ นิดหน่อย...อ้ะ แรม...หายโกรธรึยังครับ”
“.....”
“แรม...โกรธอยู่หรอ ไม่เอาดิ ไม่โกรธแล้วน้าๆ”
คิดอ้อนผมเหมือนอย่างทุกทีเวลาเขาทำผิด เอาหัวมาไถแถวซอกคอผมจนรู้สึกจี้เบาๆ ผมหันหน้าหนีเขาเล็กน้อย คิดทำหน้าบึ้งก่อนลุกขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้แล้วก้มกอดหมับ
“ขี้งอนจังเลยยยย แฟนใครเนี่ยยยยย หืมม?”
“.....นั่นสินะครับ แฟนใครไม่รู้” ผมแกล้งตอบเสียงโทนเดียวใส่เขา รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีมารยามากขึ้นยังไงไม่รู้สิครับ
“...ง่า รู้สิ นี่ไงๆแฟนคิด จุ๊บ” คิดร้องงอแงก่อนเข้ามาจูบเบาๆที่ปลายคางผม ตากลมใสนั่นจ้องผมเป๋ง
“แฟนคิดขี้งอนจังเลย ทำยังไงดี” คิดว่าพลางมุดอยู่หน้าอกผม มันจั๊กจี้นะครับ อีกทั้งผ้าห่มที่คลุมไหล่เขาก็ร่นลงไปแล้ว คิดใส่เสื้อกล้ามบางสีขาวและด้วยความที่ผมแอบวีดีโอคอลไปหาไอ้น้องกล้านั่นทำให้ผมดึงผ้าห่มมาห่มตัวเขาอย่างช่วยไม่ได้ ผมไม่รู้หรอกว่าไอ้น้องกล้านั่นกดรับหรือยัง แล้วจะดูอยู่ไหม ผมแค่กะเอาเท่านั้นและหวังว่าเขาจะฉลาดพอว่าผมเป็นคนคอลวีดีโอไป
คิดยังคงอ้อนผมอย่างต่อเนื่องเพราะคิดว่าผมยังโกรธเขาจริงๆอยู่(แม้ว่าจริงๆแล้วจะโกรธอยู่เล็กน้อยก็ตาม)และวิธีการอ้อนยอดฮิตของเขาก็คือการเข้ามานัวเนียคลอเคลียเหมือนแมวน่ะครับ คิดรู้ว่าถ้าทำแบบนี้แล้วจะใจอ่อน...ซึ่งก็ถูกต้องที่สุด ผมเจอเขาคลอเคลียใส่แบบนี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว ใจอ่อนยวบแต่ยังทำใจแข็งไว้เพราะอยากให้คนในไลน์รับรู้
ว่าผมกับคิดเรารักกันมากแค่ไหน
จุ๊บ..
“หายงอนนะ ดีกันนนน”
“....”
“แรมมม เกี่ยวก้อยๆๆๆ อ่ะๆ จุ๊บ”
โอ้ยยยย น่ารักมากจะบ้าตาย ทำไมทำตัวได้น่ารักขนาดนี้กันครับ ฮึ่มมมม
สุดท้ายผมก็ยอมแพ้จนได้ เกี่ยวก้อยกับเขาตามที่เขาต้องการก่อนก้มลงจูบประทับตราลงบนปากนิ่มเบาๆ คิดยิ้มร่าพอเห็นว่าผมยิ้มให้ คนน่ารักกระโจนกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมอีกครั้ง
“ขอโทษนะแรมม ไม่ทำแล้ววววว”
“ครับ ถ้าทำอีกจะโกรธให้มากกว่านี้เลย”
“อื้อออ ไม่เอา ไม่ชอบ ห้ามโกรธนะ แรมโกรธน่ากลัว” คิดส่งเสียงหงุง
“...ถ้าคิดทำอีกผมจะโกรธอีก โกรธมากกว่าเดิมด้วย...”
“ง่ะ”
“คิดครับ...ผมไม่ได้อยู่ติดกับคิดตลอดเวลา มันต้องมีบ้างที่บางช่วงผมไม่ได้ตามไปดูคิด เข้าใจไหมครับ?”
“อืออออ...”
“ผมอยากจะดูแลคิดไปตลอดแต่มันเป็นไปไม่ได้คิดก็รู้ ยิ่งพอพวกเราจบไปมีงานทำ เราก็ต้องมีบางเวลาที่ห่างกัน...ผมดูแลคิดทุกนาทีไม่ได้นะครับ แล้วที่คิดทำเมื่อวานผมอยากให้คิดเลิกทำได้ไหมครับ”
“ครับ...ไม่ทำแล้ว”
ผมยิ้มเบาพลางลูบหัวเขา
“ที่ผมทำไปเพราะผมไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกนะครับ ผมรู้ว่าคิดดูแลตัวเองได้ถ้าไม่เมา และอีกอย่าง...สัญญาต้องเป็นสัญญานะครับ ถ้าคิดผิดสัญญาแบบนี้ผมคงไม่กล้าสัญญาอะไรกับคิดอีก”
“งื้อออออ ไม่เอาๆ คิดไม่ทำแล้ว ไม่ผิดสัญญาแล้ว เชื่อคิดนะครับ”
“ครับ คนดี” ผมก้มลงไปจูบหน้าผากหอมคลอเคลียอยู่บนใบหน้าเขาสักพัก
“...ถึงผมจะดูแลคิดไม่ได้ทุกวินาที แต่ผมจะดูแลคิดทุกวันนะครับ”
ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองกล้าพูดประโยคเสี่ยวๆนั้นออกไปได้อย่างไร คิดอีกทีก็เขินครับ คิดเองก็ซุกหน้าแดงๆเข้ากับหน้าอกของผมเป็นที่เรียบร้อย
ผมลูบหัวเขาสักพักก่อนคิดจะกอดผมอยู่เฉยๆ ผมคิดว่าได้เวลาแล้วล่ะครับจึงถอนตัวออกจากอ้อมกอดเล็ก คว้ามือถือคิดที่ตั้งบนโต๊ะอยู่ข้างเตียงไม่ใกล้ไม่ไกลเพื่อมาดูหน้าจอและพบว่า น้องกล้าตัดสายไปแล้วครับ แต่มีข้อความหนึ่งส่งเข้ามาแทน
กล้า : ขอโทษครับพี่ ผมไม่ยุ่งแล้ว
.
.
.
หึ...ให้มันรู้ว่าใครเป็นของใคร
__________________________________________________
อยากจะอัพให้เร็วกว่านี้ค่ะแต่คอมเข้าเล้าไม่ได้ไปพักหนึ่งไม่รู้ทำไม
ขอโทษที่มาช้านะคะ
เป็นอีกตอนใสๆ(?)ของแรมกับคิดค่ะ
อยากให้รู้ว่าทำไมคิดถึงคิดมาก คิดเยอะ เมาแล้วชอบเรียกร้องความสนใจ กรั่กๆ
และก็อยากให้เห็นถึงการพัฒนาของตัวละครค่ะ แรมเราไม่บื้อแล้วน้าาาาาา
คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยค่ะ รักน้าาา
ตอบคอมเม้นค่าาา
B52 อ้อนอย่างเดียวถึงจะเอาอยู่5555
6002 เสียดายดาร์คได้ไม่นาน 55555555555
Toon_TK กรี๊ดดด มาต่อแล้วค่าาาาาาา
mystery Y มาแล้วค่าาาาา
Ticha น่ารักล่ะซี่ ...
Peung002 คิดถึงคนอ่านเหมือนกันค่ะ มาต่อแล้วน้าาา คิดอ้อนหนักเลย5555
route rover ตื้อไม่เลิกจริงๆ5555555
warin
neno.jann แอร๊ยยยย มาแล้วค่ะะะ แรมโหดได้แปปเดียวเอง5555
Whatever it is เมาทีไรเป็นเรื่องทู้กที..
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะะะ
__________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 544027 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก