-4-
ผมมาถึงร้านที่ไอ้นันนัดไว้ตอนสามทุ่มครึ่งครับ และก็พบว่าไอ้นันแอนเดอะแก๊งค์มากันครบถ้วน
“มาๆไอ้แรม นั่งนี่ๆ” ตู้ว่าพลางขยับที่นั่งให้ผมนั่ง
ผมเห็นว่าไอ้พวกนี้เริ่มเปิดเหล้าไปแล้วส่วนหนึ่ง ส่วนผมไม่กินอยู่แล้ว เอ่อ...เอาเป็นว่ากินไม่เยอะน่ะครับ ผมมานั่งเอาบรรยากาศมากกว่า
ผมยิ้มบางให้กับพวกเขาตามปกติครับ ก่อนจะนั่งริน...โค้กใส่แก้วตัวเอง
เป็นการคาดการณ์ของผมครับว่าถ้าไอ้พวกนี้มาอยู่พร้อมหน้ากันไม่แคล้วต้องมีคนเมาแน่ๆ และผมจะเมาไม่ได้เด็ดขาดเพราะไม่งั้นจะไม่มีคนเก็บไอ้พวกนี้ แต่เหมือนเพื่อนตู้จะเห็นว่าผมเอาแต่ดื่มโค้กเพียว มันเลยจัดแสงโสมใส่แก้วผมลงไปด้วย ผมไม่ว่าครับตราบใดที่มันยังรินให้ผมน้อยๆล่ะก็นะ เห็นอย่างนี้แต่ผมก็มั่นใจในระดับความคอแข็งของตัวเองนะครับ
ผมนั่งดื่มไป ฟังไอ้พวกนี้คุยไปทั้งเรื่องงาน เรื่องไร้สาระ นินทาอาจารย์ นินทาสาวๆอะไรก็ว่ากันไป พอผมเหม่อมองไปรอบร้านก็ต้องชะงักครับ
ไม่ใช่ว่าเจอสาวสวยสะดุดตาอะไรหรอกครับเพราะที่เห็นคือ...คิดนั่งอยู่ในร้านนี้ด้วย! ห้อมล้อมด้วยเพื่อนๆมากมายเป็นเอกลักษณ์ของเขาอยู่แล้วครับ โต๊ะที่เขานั่งนั้นห่างจากผมพอควรแต่ยังอยู่ในรัศมีที่ผมมองเห็นเขาได้ครับ
“แหน้....มองของสูงอีกแล้วน้าเพื่อนแรมมมมมมมม” นันว่าพลางเอาแขนพาดคอผมครับ
“มึงมันได้แต่มองงงงง มึงไม่ลองเข้าไปคุยมึงจะรู้ได้ไงว้า คิดอาจจะชอบมึงอยู่ก็ด้ายยย”
ผมไม่เถียงนันต่อปล่อยให้เขาพล่ามอะไรไม่รู้ของเขาไปพลางแอบมองแผ่นหลังของคิดไป อ่า..เขานั่งหันหลังให้ผมครับและนั่นถือเป็นสิ่งที่ดีมากๆ
คิดนั่งโยกเก้าอี้ดูเพื่อนๆไป ในแก้วของเจ้าตัวมีแต่โค้กที่ผมสังเกตเห็นคือเพื่อนๆเขาพยายามไม่ให้คิดได้แตะเหล้าน่ะครับ พอคิดพยายามจะรินเหล้าใส่แก้วตัวเองบ้างก็จะมีคนมาขัดตลอด คิดก็มุ่ยหน้าใส่ อ่า..ที่ผมเห็นว่าเขามุ่ยหน้าอยู่เพราะว่าเขาหันข้างน่ะครับ แน่นอนว่ามันน่ารักมากๆๆ
เวลาผ่านไปจากชั่วโมงเป็นสองจากสองกลายเป็นสามจนร้านใกล้จะปิด คิดดูเหมือนจะนั่งเบื่อๆในขณะที่เพื่อนๆของเขาเฮฮากัน คงเป็นเพราะเขาไม่ได้ดื่มด้วยล่ะมั้ง แต่ไม่นานนักผมก็เห็นคิดแอบทำสำเร็จคือเขาฉวยโอกาสตอนที่เพื่อนๆหันไปให้ความสนใจกับเสียงเพลงที่ดีเจของร้านเปิด คิดรินเหล้าลงแก้วตัวเอง และ...เห้ยๆ ผมว่านั่นมันเยอะไปแล้วนะครับ เล่นรินใส่เยอะขนาดนั้นไม่ต่างจากกินเพียวๆเลยนะ
ผมนึกเป็นห่วงคิด แต่ก็นึกได้ว่าคิดเองก็มีเพื่อนในกลุ่มอยู่เยอะแยะ พวกเขาน่าจะดูแลคิดได้อยู่แล้วแหละมั้ง
นันเมาจนสร่างไปแล้วรอบนึงและกำลังจะเริ่มเมาอีกรอบแล้วครับ ตอนนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นกลุ่มของคิดเริ่มแปลกๆไป คิดพยายามจะคว้าตัวใครเอาไว้แต่ทุกคนดูพยายามหลบหลีกเขา ไม่ให้เขามาเข้าใกล้ตัวเองได้ครับ
และเพื่อนของเขาคนหนึ่งดูเหมือนจะเริ่มทำอะไรไม่ถูก เขาลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆร้าน ผมซึ่งแอบมองคิดอยู่ตลอดเผลอสบตากับเขาเข้าพอดี เขาเลยวิ่งมาหาผมแบบมึนๆ จะล้มแหล่มิล้มแหล่
“เห้ยยย มึงงง มึงอ่ะ ชื่ออะไรนะ มึงอ่า ที่กูเล็งมึงไว้ตอนแรกๆอ่า มึงจำได้ใช่ม้า” ผมว่าเขาเมาไปแล้วแหล่ะ แต่ดูท่ายังพอมีสติสินะครับถึงได้วิ่งมาหาผมเนี่ย ผมไม่รู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร เขาเล็งผมไว้ตอนไหนผมยังไม่รู้เลย
“มวึงงงงงง ดูไอ้คิดนะ ดูไอ้คิด กูจำมึงได้ว่ามึงเรียนคณะเดียวกับกูวว กูจำได้ว่ามึงเป็นคนที่ไอ้คิดเคยทัก กูจำด้ายยย สาบานด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญกูจำด้ายยย” ผมอึ้งปนตกใจกับเขามากพอดูเลยแหละครับที่เขาจำผมได้และ....เขาบอกจะให้ผมไปดูแลคิดเนี่ยนะ!!
“มึงต้องดูมันนะ นอกจากมึงไม่มีใครแล้ว เพื่อนกูมาวโหมด กูก็มาววว ไม่มีใครดูไอ้คิดไม่ด้ายย มันจะแย่อาวว มึงต้องดูมันน้า” ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าเขากำลังพูดอะไร แต่ที่จับใจความได้คือไม่มีใครดูแลคิดสินะครับ
และผมก็คงไม่ปล่อยคิดไว้คนเดียวแน่ๆ
“ครับ ครับ คิดอยู่ไหนล่ะครับ ให้มานั่งกับผมก็ได้” จริงๆผมพูดไปใจระทึกไปนะครับ ให้ตาย จะได้ดูแลคนที่ตัวเองชอบยามเมานี่มันตื่นเต้นสุดๆ ฟังดูโรคจิตพิกล..
“อยู่...อยู่โน้นนนนนนนนนนนน เด้ะกูพา พาไปหา เชี่ยคิดแม่งงง ทำวงแตกกก เหี้ยแม่งมึงเอ้ย รู้ม้ายยยตอนนี้นะทุกคนแม่งมึนกันหมดอ่ะ เพราะตอนแรกเห็นไอ้คิดไม่กินนน ทุกคนบล็อกมันไม่ให้มานกีนน ใครจะไปรู้วะ ว่ามันจาแดกกกกก รู้อีกทีไอ้เหี้ยนี้เมาแล้วววว สาดดด” เพื่อนคิดยังคงพูดไม่หยุดในขณะที่พยายามพาผมไปที่โต๊ะเขา
และผมก็เห็นเพื่อนเขาพยายามรั้งๆคิดไว้ถ้าเขาจะพุ่งเข้าหาใครซักคน
“เชี่ยเอ้ยยย ไม่ต้องมาทางนี้ ไอ้ตองมึงเอาไปดิ้”
“ไม่ว้อยยยย มึงแหละดูมันอย่าเอามันมาทางกู้ววว”
“ไอ้เชื่ยเป๊ปมันไปตามหาคนดูไอ้คิดที่ยอดหิมาลัยหรอวะสาดดด”
“เห้ยยย กูมาแล้วๆๆๆๆ ไอ้นี่ๆๆๆ ไอ้นี่แหละ เอ่อ มึงชื่อไรนะ เออ เชี่ยนี่แหละจะดูไอ้คิด มันสัญญากับกูแล้วด้วยเกียรติของลูกเสือสามัญญญญญ” เขาเป็นอะไรกับลูกเสือสามัญมากป่ะนะ แล้วผมก็ไม่ได้สัญญากับเขาด้วย ผมนึกในใจ
ผมมองหาเจ้าของหัวใจของผมตอนนี้ที่กำลังเมาแอ๋เลย อ่า...เขายังน่ารักไม่เปลี่ยน แก้มเขาขึ้นสีแดงคงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ มือไม้เขากวาดสะเปะสะปะไปทั่วเหมือนต้องการจับใครซักคนไว้ พอเพื่อนของเขาเห็นผมก็รีบคว้าปกเสื้อด้านหลังของคิดไว้แล้วโยนใส่ผม
คิดเซมาปะทะกับอกผมพอดี และนั่นทำให้เลือดผมสูบฉีดขึ้นหน้าแทบระเบิด ผมไม่เคยได้แตะตัวเขามาก่อนเลยนะ..ล..แล้วนี่เขาอยู่ตรงนี้ ติดกับตัวผม ตายๆ หัวใจผมเต้นเร็วมากแทบกระเด็นหลุดออกมาอยู่แล้วเพียงเพราะเขาทิ้งน้ำหนักมาพิงกับอกผมพร้อมกับหันหน้าเข้ากอดเอวผมไว้
“ดูคิดมันด้วยนะมึงงงง กูบอกให้ดูก็ดูนะมึง ดูอย่างเดียวห้ามทำอะไรมันนะว้อยยยยย ถ้ามึงทำ กูจาไปเผาบ้านมึงแน่ มึงจำคำกูไว้” เพื่อนคิดกล่าวด้วยสภาพมึนๆครับ ผมพยักหน้าตกลงไปนึกขอบคุณที่ผมอยู่ในส่วนของร้านที่มันมืดๆ ไม่งั้นพวกเขาต้องเห็นว่าผมหน้าแดงมากๆอยู่แน่ๆ
“เออ มึงเอามันไปเก็บได้ละ เดี๋ยวพวกกูเคลียร์ทางนี้เอง” เพื่อนคิดอีกคนนึงว่ากับผมครับ ดูเขายังมีสติดีอยู่เลย ผมว่าให้เพื่อนเขาดูแลคิดน่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าให้คนแปลกหน้าอย่างผมไปดูแลนะ
“เอ่อ..คุณยังดูมีสติดีอยู่เลย...เอ่อ ผมหมายถึงดูคุณยังไม่เมาน่ะครับ คุณน่าจะดูแลคิดได้...”
“ไม่!! ไม่มีทางงง กูไม่ดูมันแน่ๆอ่ะ กูไม่เมาแต่กูก็มึนๆ มึงควรจะรู้ไว้นะว่าถ้ามึงเป็นเพื่อนมัน ไอ้คิดน่ะถ้าลองมันเมาตอนที่คนอื่นมึนๆ รับรองว่าไม่มีใครอยากดูมันหรอก และถึงแม้ว่าจะสติดีกูก็ไม่อยากดูแลมัน!”
เอ่อ...นี่คิดเขาแย่ขนาดนั้นเลยหรอครับ
“มึง...กูจำมึงได้ ชื่อแรมอยู่ภูมิฯ คิดเคยทักมึงคาบเลคเชอร์ปอศอ ถ้ามึงทำอะไรมันล่ะก็กูเอามึงตายแน่” เพื่อนที่ดูมีสติของคิดบอกกับผมครับ และผมว่าถ้าเขาห่วงคิดขนาดนี้ทำไมเขาไม่ดูแลเองล่ะครับ
แต่ผมไม่รังเกียจที่จะดูแลคิดหรอกนะ
ผมคุยกับเพื่อนๆเขาอีกสักพักเรื่องคิด(ที่ตอนนี้กำลังนัวกับท้องผมได้ที่เลย ให้ตายมันจั๊กจี้นะครับ!) เขาแนะนำให้ผมพาคิดกลับคอนโดตัวเองไปเพราะที่พักคิดอยู่ไกลแถมผนังบาง....(ผมไม่เข้าใจอยู่ดีว่าผนังบางมันเกี่ยวอะไร) และก็ย้ำผมนักหนาว่าดูแลดีๆห้ามมีรอยขีดข่วน ห้ามลงมือทำอะไรคิดอย่างเด็ดขาด
ผมเชื่อว่าถึงเขาจะเมาแล้วเกเรแค่ไหนผมก็ไม่มีวันทำร้ายเขาลงหรอกครับ
ผมแยกจากเพื่อนๆของคิดมาโดยที่คิดยังเกาะเอวผมหนึบ...ละนั่นทำให้ผมใจเต้นไม่หยุดมาตั้งแต่ตะกี้แล้ว เขาทำให้ใจผสั่นไม่หยุด ผมพยายามพาคิดมานั่งที่โต๊ะผมด้วยสภาพทุลักทุเลสุดๆ ดูเหมือนว่าครั้งนี้โรลจะไม่เมานะครับ มันหันมายิ้มแซวใส่ผมแล้วบอกว่ามันจะเก็บไอ้นันกับไอ้ตู้เอง ให้ผมดูแลคิดไป
ซึ่งผมก็ตกลงตามนั้นครับ
ในระหว่างที่เรียกเก็บบิลนั้น ไอ้นันที่ดูสร่างเมาไปแล้วรอบนึงและกำลังจะเมาอีกรอบ ตอนนี้มันคงมึนๆน่ะครับมันเลยหันมาสนใจสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆที่เกาะเอวผมไม่ปล่อยอยู่ตอนนี้
นันลูบๆหัวคิดและนั่นทำให้คิดเงยหน้ามาซักทีหลังจากที่เอาหน้าซุกกับพุงผมอยู่นาน
“หื้มมมมม” คิดเงยหน้าพลางส่งเสียงสงสัยให้กับนัน และดูเหมือนนั่นจะทำให้นันพอใจ
“คิดนี่หว่า คิดคร้าบบบ นี่ครายๆ”
“หื้อออออ นานนนนนนนนน”
“ถูกต้องงงงคร้าบบบบบ” ผมไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่านันเปลี่ยนชื่อเป็นนานแล้ว อันที่จริงคิดคงพยายามพูดว่านันแต่ลากเสียงยาวๆมากกว่า ว่าแต่คิดเขารู้จักนันได้ยังไงกันนะ
“คิดคร้าบๆ แล้วคนนี้ชื่ออะไรเอ่ยยย” นันถามคิดพลางชี้มายังผม
“งื้ออ ชื่อ....ชื่อแรมมมม” ผมตื่นเต้นสุดๆตอนเขาพยายามทายชื่อผมเนี่ย นึกว่าเขาจะลืมผมเสียอีก
“แล้วคิดชอบแรมมั้ยคร้าบ” เห้ยยย ไอ้นันถามอะไรลงไปน่ะ!!!
“คร้าบบบ ชอบคร้าบบบบ” คำตอบของคิดทำให้ใจกระตุก หัวใจผมเต้นรัวมากหน้าผมตอนนี้คงแดงก่ำ แต่ผมก็ต้องนึกได้ว่าคิดอาจจะหมายถึงชอบแบบเพื่อนๆทั่วไป แหงล่ะ คนอย่างเขาเคยเกลียดใครบ้างไหม…
“งั้น ตอนนี้คิดเมาใช่มั้ยครับบ คิดจะให้เพื่อนแรมดูแลใช่มั้ยครับบ”
“ใช่คร้าบบบ เพื่อนแรมดูแลลล”
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้แรมไม่ต้องเป็นห่วงนะเว้ยย กูขออณุญาติคิดให้แล้วววว มึงดูแลดีๆ ไม่ต้องห่วงกรูววว กรูวดูแลตัวเองด้ายยย”
ผมไม่รู้จะตอบอะไรไอ้นันเลยพยักหน้าส่งๆไป ประจวบกับพนักงานของร้านเริ่มมาไล่แล้วเพราะจะปิดร้าน ผมเลยแยกกับพวกนันตรงนั้น...
__________________________________________________
มีเมาๆ แต่คนที่เมาไม่ใช่แรมค่ะ
จะเกิดอะไรต่อไปเน้อออ อิอิ
คงเพราะความสัมพันธ์สองคนนี้ไม่คืบหน้าซักทีเลยต้องใช้น้ำเมาเป็นตัวเร่งปฏิกริยา อุอุ
แต่ถ้าใครหวังNCบอกไว้ก่อนว่ายังไม่ใช่เร็วๆนี้ (กรี๊ด อย่าเพิ่งหนีเค้าาาา)
อยากให้รู้ว่าคิดเมาแล้วป่วนแรมแค่ไหนน่ะค่ะ
ขอบคุณที่คอมเม้นมากๆนะคะ อ่านทุกเม้น ยิ้มทุกอันเลยค่ะ
_______________________________________________
ตอบเม้นค่ะ
route rover นั่นสิเนอะๆ แรมเอาแต่ดูถูกตัวเองอยู่นั่นแหละ
yisren. เสียดายคนที่เมาเป็นคิดไม่ใช่แรมเนอะ 555
fuku ธรรมดาจริงจริ้งงงงงงง
bulldog17 มีแน่ๆค่ะ รอก่อนนะคะ ^^
phana_qbz ขอบคุณที่ชอบนะคะะะ
fanglest ขอบคุณมากค่ะ ตอนหน้ามาแล้วววว
kongxinya ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ << แรมฝากมาค่า
michiri.sama ตอนต่อไปมาแล้วค่า มุมมองของคิดมีแน่ๆค่ะ รอหน่อยนะคะ (สปอยว่าตอนที่่ 7(....))
tsundere ตอนนี้สั้นไปจริงค่ะ T_T ขอเวลาปรับปรุงแก้ไขหน่อยนะคะ
sang som มีแน่ๆค่ะ อีกไม่กี่ตอนนี้ อดใจรอหน่อยนะคะ ^^
~l3aml3ery~ ขอบคุณมากๆค่า
เด็กหญิง แรมฝากขอบคุณมาค่ะ ^^
buathongfin ทำไมแรมไม่คิดอย่างนี้บ้างเนอะๆ
KhunMay หลงแรมไม่แปลกค่ะ คนแต่งก็หลง อิอิ (อ้าว 555)
jimmyFG ขอบคุณมากๆๆค่า
meeoldly ขอบคุณค่า ตอนต่อไปมาแล้วๆ
Jthida นั่นสิเนอะ ของเค้าดีจริง
BeeRY เสียดายคนที่เมาเป็นคิดเนอะคะ อิอิ
____________________________________________________
สำหรับเนื้อหาที่ดูจะน้อยๆไปหน่อยต้องขอโทษด้วยนะคะ
อยากบอกว่าเราแต่งถึงตอนที่9แล้ว และเนื้อหายังคงมั่นคงในความน้อยตลอดมา....อุ
แต่จะพยายามปรับปรุงนะคะ ส่วนของตอนที่น้อยๆเราก็ไม่อยากจะยัดอะไรเพิ่มให้มันดูเยิ่นเย้อเกินเหตุ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ(?)รึเปล่า 5555 ที่ทำให้รู้ว่าเราแต่งสั้นเกินไปจริงๆ
ขอเวลาเค้าปรับปรุงตัวหน่อยน้าาา
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ทุกคอมเม้นมากๆค่ะ
มีใครอยากฝากบอกอะไรนิยายเรื่องนี้ ติชมได้ค่ะ เรารับฟังเสมอ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
