-11-
ผมพยายามทำตามที่นันบอกถึงแม้จะไม่มีอะไรมายืนยันว่านันพูดจริงก็ตาม แต่ผมก็ยังเชื่อเขา เพราะนันไม่เคยเอาเรื่องของผมไปบอกใครอีกทั้งยังคอยสนับสนุนผมอยู่เสมอทำให้ผมค่อนข้างมั่นใจว่านันจะพูดเรื่องจริง ไม่รู้ว่าผมเชื่อคนง่ายไปหรือเปล่าแต่เหตุผลของนันก็พอทำให้ผมเชื่อถือได้
ผมเริ่มเป็นฝ่ายทักเขาก่อนโดยที่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราสบตากันผมจะพยักหน้าให้เขาน้อยๆ
.....
อย่าตีผมนะ! นั่นผมทำดีที่สุดแล้วเชื่อเถอะครับ ผมไม่กล้าตะโกนเรียกชื่อดังๆแล้วโบกมือให้หรอก แต่การที่รู้ว่าคิดกำลังกังวลใจอยู่และมีสาเหตุจากตัวผมนั่นก็ทำให้ผมไม่คิดจะอยู่เฉยๆต่อไปเหมือนกันนะ อันที่จริงก็แอบดีใจที่คิดเก็บเรื่องของผมไปคิดด้วย แต่ด้วยนิสัยของเขาเขาก็คงทำแบบนี้กับทุกคนไม่ต่างกัน
ผมพยายามทักเขาด้วยคำพูดบ้างเมื่อเราอยู่ใกล้กันเช่นในเลคเชอร์คาบปอศอ
“..สวัสดีครับ”
“อ่ะ...อือ”
......
แต่ก็นั่นแหละ ไม่ค่อยเป็นผลเท่าไหร่น่ะครับ คิดของผมตอบกลับมาแค่อือ ทั้งๆที่เขาเป็นคนร่าเริงเฮฮาจะตาย แล้วจะให้ผมทำอย่างไรล่ะทีนี้ หรือผมควรเข้าไปคุยกับเขาแบบจริงจัง?
มาจนถึงเย็นวันศุกร์ที่หลังจากการตรวจแบบเสร็จแล้วเพื่อนๆผมก็มีนัดประชุมรุ่นกันครับ โดยหัวข้อก็คืองานรวมเหล่าชาวสถา มันเป็นงานที่คณะของพวกเราในจังหวัดเดียวกันจะมารวมตัวกันครับ ว่าง่ายๆก็คือเป็นการพบปะสังสรรค์ของกลุ่มชาวนักศึกษาที่พลาดพลั้งมาเรียนสถาปัตย์ ฮ่าๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ งานนี้จัดขึ้นเป็นประจำทุกปีอยู่แล้วเพื่อให้ได้รู้จักพบปะว่าที่สถาปนิกที่อื่นด้วย เพราะแต่เดิมทีคณะพวกผมก็ไม่ค่อยจะไปยุ่งกับคณะอื่นๆอยู่แล้ว แถมที่ตั้งของคณะผมก็อยู่ห่างไกลความเจริญภายในมหาลัยเหลือเกิน
งานนี้ถือเป็นกิจกรรมสนุกๆน่ะครับ มีการจัดแสดงของแต่ละคณะต่างๆ ตามคอนเซ็ปต์ที่ได้รับมา ก็เป็นการแสดงโชว์ความคิดจินตนาการของแต่ละที่น่ะครับ ปีนี้มหาลัยที่ม.L เป็นเจ้าภาพจึงต้องไปจัดที่นั่น มหาลัยผมเป็นเจ้าภาพเมื่อสองปีที่แล้วน่ะครับ มันวนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวปีหน้าก็ตามหาลัยผมเป็นเจ้าภาพ...ลืมบอกไปครับว่าจังหวัดผมมีแค่3มหาลัยที่เข้าร่วม
ซึ่ง...รายละเอียดต่อจากนี้ผมก็ไม่ได้ฟังต่อเพราะมีสายเข้าจากคุณแม่ผมทำให้ต้องออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก บวกกับผมอยากออกไปทำธุระส่วนตัวด้วยน่ะครับ ปวดปัสสาวะมาตั้งแต่รอฟังอ.คอมเม้นงานแล้ว ผมเลยถือโอกาสนี้ออกมาจากที่ประชุมซะเลย
โทรศัพท์จากคุณแม่ผมไม่ได้มีอะไรมากครับ ท่านแค่โทรมาถามสารทุกข์สุกดิบเฉยๆ เมื่อวางสายจากท่านแล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำทำธุระของผมไป พอเสร็จธุระแล้วผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ กะเดินเล่นยืดเส้นยืดสายหน่อยก่อนจะขึ้นไปฟังประชุมต่อ ขณะที่ผมกำลังเดินไปมาอยู่นั้นผมก็ได้สังเกตเห็น...
เงาของร่างบางที่คุ้นเคยกำลังนั่งคุดคู้อยู่ที่มุมตึก
เป็นใครไม่ต้องถามเลยครับ คุ้นตาเสียขนาดนั้น เป็นคนที่ผมเฝ้ามองมาตลอดสามปี คิดกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ที่ซอกมุมของอาคารซึ่งไม่ค่อยมีคนสัญจร และถ้าไม่สังเกตดีๆก็คงไม่เห็นเขาหรอกครับ ผมสงสัยที่เขามานั่งทำอะไรในที่แบบนี้จึงได้ตัดสินในเดินเข้าไปหา
“คิดครับ...” ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าเขาแล้วก้มลงไปนั่งคุกเข่า เมื่อคิดได้ยินเสียงผมเขาเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วก็สะดุ้งเบาๆ
นั่นทำให้ผมมองเขาอย่างเป็นห่วง
เนื่องจากคิดตรงหน้าผมนั้นสภาพไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ เขาไม่ได้ดูเหมือนคนป่วยแต่...ผมว่าเขาดูป่วยซะยิ่งกว่าคนป่วยจริงๆซะอีก คิดทำท่าเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตาสักหยด เขากัดปากตัวเองไว้แน่นเหมือนกำลังข่มจิตใจตัวเองบางอย่าง แล้วเขาก็เบือนหน้าหลบผม
“.....เป็น อะไรรึเปล่าครับ”
“.....”
“คิดครับ...”
การที่เขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาหลบผมนี่มันทำให้ใจแป้วอยู่เหมือนกันนะครับ แต่การที่คิดมีเรื่องไม่สบายใจแล้วทำให้เขาเป็นแบบนี้ แม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องของผมก็ตาม แต่ถ้าเมื่อผมกับเขามีความสัมพันธ์เป็นคนรู้จักกันแล้วล่ะก็ ผมก็ไม่อยากปล่อยทิ้งเขาไว้คนเดียวหรอกครับ
“คิดครับ...เป็นอะไรรึเปล่าครับ มานั่งทำไมตรงนี้”
“......เปล่า..เรา......” คิดตอบแค่นั้นแล้วก็เงียบต่อไปครับ
เขาทำท่าเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่ร้องออกมา นั่นมันดูน่าสงสารเอาเสียมากๆ ผมอยากคว้าเขามากอดปลอบชะมัด แต่ก็เป็นได้แค่ความคิดครับ ไม่บังอาจหาญกล้าขนาดนั้นหรอกครับ
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเขาอย่างอาจหาญ คิดสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผมอีกครั้ง เขาพยายามยิ้มให้ผม นี่มันรู้สึกเดจาวูยังไงไม่รู้สิ... เหมือนจะมีเรื่องคล้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นหรือเปล่านะ...
แม้ผมอยากกอดปลอบเขาแค่ไหนแต่ผมไม่ได้กอดเขา ผมไม่กล้าหรอก
“ขอบคุณนะ เราไม่เป็นไรหรอก..”
จริงหรอครับ? ผมถามคิดในใจ
.
.
.
“หึๆ แรม....กอดคิดหน่อยได้มั้ย?”
.
.
ห้ะ!อะไรนะ เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะครับ? ให้ใครกอด? ผมหรอ!? ผมมองหน้าเขาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจสุดๆ แต่คิดก็ยิ้มกลับมาบางๆ
“....ถ้าลำบากใจไม่ต้องก็ได้นะ”
“อ้ะ ไม่...ม..ไม่ใช่ครับ คือผม...เอ่อออ”
ให้ตายเถอะ ผมเคยบอกว่าชอบรอยยิ้มของเขามากก็ตาม แต่การที่เขาพยายามยิ้มนี่ผมไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก มันดูฝืนๆ เหมือนเขาอยากจะร้องไห้มากกว่าแต่ยังคงยิ้ม...ผม...ไม่ชอบ...เอาเสียเลย
...
ผมขยับเข้าไปกอดเขาเบาๆ ราวกับเขาเป็นกระจกแก้วบางๆที่หากสัมผัสแรงไปอาจจะแตกได้..
.
.
เราใช้เวลานี้ค่อนข้างนานเลยทีเดียว
.
.
“ขอบคุณครับ ...แรม”
เมื่อสิ้นคำของเขาผมก็ปล่อยมือจากเขาช้าๆ เพื่อพบว่าเขากำลังกลั้นน้ำตาที่เอ่อล้น นี่มันรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย ทั้งๆที่เขาส่งยิ้มมาให้ผมแท้ๆ ผมไม่ตอบเขาและหลบตาเขาเสีย
.
.
.
.
.
“ฮึ้บ...เอาล่ะ...”
?
“........คิด........ชอบแรมนะครับ.....”.
.
.
ห้ะ...!!!!!!!!? เมื่อกี้...เขาว่าอะไรนะ...
“เราชอบแรม.......ฮึก ชอบ..นะครับ ชอบมากๆเลย...”
คิดเอ่ยย้ำข้อความเมื่อครู่ใหม่ พร้อมกับเสียงสะอื้นแต่ไม่มีน้ำตาซักหยดที่ไหลออกมา จะบ้าตาย นี่ผมหูฝาดไปรึเปล่า ล..แล้วเขาสะอื้นทำไม
“...ค...คิดครับ...”
“ฮึก....ชอบนะ ชอบ...มาก ฮึก อย่า..เกลียดเรานะ อึก..”
“...คิดครับ...เดี๋ยวก่อน...”
“.......”
เขาไม่พูดแล้วแต่กลับสะอื้นไห้ไม่หยุด ล..แล้วผมควรจะทำยังไงก่อนดีเนี่ย ไอ้อยากจะตื่นเต้นกับที่คิดพูดก็อยาก แต่จะกังวลเพราะคนตรงหน้าจะร้องไห้ก็กังวล ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วนะ ทั้งตัวสั่นไปหมดไม่รู้นี่เป็นความจริงหรือความฝันกันแน่ หรือว่าเป็นแผนซ่อนกล้องของไอ้นัน...แต่ไอ้นันประชุมอยู่นี่นา แล้ว...แล้ว...
“....คิด”
“...”
“คิดคือ..ผมไม่ได้เกลียดคิดนะครับ เอาจริงๆ...คือผม เอ่อ...”
“ม..ไม่เป็นไร ไม่ต้องพูดอะไรหรอก เราแค่อยากบอก” คิดหันมายิ้มจางๆให้ผม นั่นทำให้ผมไม่ชอบใจเอาเสียเลย ทำไมเขาต้องพยายามฝืนยิ้มขนาดนี้ด้วยนะ
ผมรวบรวมความกล้าที่สุดในชีวิตก่อนจะ...
จะ...ทำอะไรดี ฮือ....ผมอยากทำให้คิดหายเศร้าที่สุด อยากกอด อยากจูบหน้าผาก อยากเช็ดน้ำตาให้ อยากลูบหัว อยากบอกว่าผมเองก็ชอบเขาไม่แพ้กัน ต..แต่ ผมควรทำอย่างไหนก่อนดีล่ะ...
ฮืออ ผมมันโง่....
.
.
.
ดังนั้นถ้าขอทำอะไรโง่ๆคงจะไม่ว่ากันนะครับ
.
.
.
จุ๊บ..
“...อ่ะ!”
โอ้ะ ไม่ใช่ตรงหน้าผากสินะครับ..............
.
.
.
.
“...............ร...แรม”
“..............”
ตาย ตาย นี่ผมทำอะไรลงไป นอกจากจะจูบหน้าผากแล้วยังจะกล้าไปจูบปากเขาด้วยอ่ะ ต..ตายๆ ช่วยด้วย! ผมทำอะไรลงไป! บังอาจกล้าหาญไปทำอย่างนั้นกับคิดได้ไง ย้อนเวลาได้ไหม ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ!
คิดมองผมแบบตื่นๆงงๆ ดูท่าเขาจะผวาน่าดูเลย ฮือออ ผมขอโทษครับคิดผมมันโง่
“....ผ...ผม ไม่ได้เกลียดคิด ล..ละก็ ผมก็..........”
“....”
“...............ชอบคุณ....ไม่แพ้ใคร” อ๊าก!!!!!!!!!!!!! ผมพูดออกไปแล้ว!!!!!!!! ความในใจที่เก็บมาตลอดสามปีที่ไม่คิดจะบอกให้เขาได้รู้ แต่ตอนนี้ผมพูดมันออกไปแล้ว!!
“มัน....”
“คิดครับ..”
“มัน..มันไม่ง่ายอย่างนี้หรอก” นั่นสิ ผมก็คิดเหมือนเขานะครับ แทบคลั่งแหน่ะที่ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น แต่ผมคลั่งไม่ได้ตราบที่คิดยังสะอื้นไห้ต่อหน้าผมแบบนี้อยู่
“.....ที่ผมจูบไปตะกี้..........ยังไม่ชัดเจนอีกหรอครับ?....”
ให้ตาย การบังคับเสียงไม่ให้สั่นนี่ยังไงก็ยากสุดๆ
คิดเงยหน้าขึ้นมามองผม อ่า...ตายล่ะ หน้าเขาแดงแจ๋เลย.... แต่เดาว่าสีหน้าผมเองก็ไม่ต่างจากเขานักหรอก ความร้อนในตัวที่ตอนนี้มากระจุกอยู่ที่หน้านั่นคงเป็นเหตุผลสนับสนุนอย่างดี
“ค..คือ...”
“เฮ้ย!ไอ้แรม เห็นคิดมั้ย อ้าว....มาอยู่นี่พอดี”
“อ่ะ....เอ่อ..” เสียงของเปเปอร์ครับ เล่นทำทั้งผมทั้งคิดสะดุ้งเฮือก
“อ่า...เปอร์มีไร..”
“เอ๊า ก็ที่มึงบอกไงว่าวันนี้หอมึงมีซ่อมท่อประปา น้ำไม่ไหลเลยจะมาค้างหอกูเนี่ย โทรหาก็ไม่ติด แต่เดาว่าน่าจะอยู่คณะ กูเลยมารับมึงถึงที่เลยไง สัส”
“...เออว่ะ ลืมไปเลย”
ผมกับคิดหันหน้าไปคนละทางแล้วครับตอนนี้ด้วยสีหน้าที่แข่งกันเป็นไฟสัญญาณจราจรตอนสั่งให้หยุด... ผมเหลือบไปมองเปเปอร์ก็เห็นไอ้นันยืนอยู่ด้านหลัง มันมองผมกับคิดสลับกันไปมาแล้วแสยะยิ้ม...
“เพื่อนเปอร์ครับ ผมจะบอกว่าเย็นนี้มีนัดเลี้ยงรุ่นนะครับ...”
“เลี้ยงรุ่น...อะไร?”
“สัส รุ่นม.ปลายไงไอ้เบื้อก อย่าบอกว่ามึงลืม!”
“เอ้ยยย ไหนว่าเลื่อนนัดไง เดือนหน้าไม่ใช่หรอ”
“ไม่เลื่อนแล้ว เขาตกลงกันแล้วไอ่บ้าไปอยู่ไหนมาวะ กูเดินมาตามมึงไปเนี่ย”
“อ่าวจริงดิ แล้วนัดกี่โมง”
“หกโมง....ตอนนี้เลยมาครึ่งชั่วโมงละ”
“ชิบหาย ไปดิวะ รีบไปๆ”
“แล้วเรื่องคิดจะเอาไงล่ะ”
“.............”
“เอ่อ..กู...คือ เดี๋ยว...ไปค้างหอไอ้โคมก็ได้”
“เอ้ย แต่กูรับปากมึงไปแล้ว”
“แต่มึงมีเลี้ยงรุ่นนี่....ไม่เป็นไรหรอก”
“เครียดอะไรกันว้า นี่ๆ มีคนนี้อยู่ไม่เห็นหรือไง มึงก็ทำตัวเป็นแบ็คกราวอยู่นั่นแหละ”
“ห้ะ..ผม?”
นันหันหน้ามาหาผมแล้วส่งยิ้มกวนตีนให้
“ถ้างั้นนนน.......แรม....ฝากคิดด้วยนะ”
ห้ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!_______________________________________________________
เขาบอกกันแล้วววว
สรุปคือผลัดกันรุกค่ะ 5555555
คิดบอกชอบก่อน แต่แรมชิงจูบก่อน(....)
อยากจะบอกว่าจริงๆแล้วเขียนพาร์ทนันสนุกมากค่ะ(...)
ทีนี้มาลุ้นกันว่าแรมจะทำยังไงต่อไปปปปป
ดีใจที่ยังมีคนติดตามอยู่
//แอบไปดูนิยายแนะนำมา(เพราะอยากหานิยายอ่าน55) ปรากฏว่ามีคนแนะนำนิยายเราด้วย
ขอบคุณมากนะคะะะะ เขิลจุงงง
ขอกอดดดดด
______________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
toshika ในที่สุดแรมก็กล้า(บ้าง)แล้วค่ะะะะะะ
bulldog17 โอ้ะ ท่านนันนี่มีกิ๊กนับไม่ถ้วนค่ะ ส่วนเรื่องมีเมียหรือผัวขออุบไว้ก่อน คุคุ
quiicheh. ยิ่งกว่ามหาลัยแน่ค่ะ อุอุอุ
fuku 55555555555555555 ไม่ธรรมดาจริงๆ
Maytbb ช่ายยยย แรมจะถ่อมตัวไปไหนนน
route rover ไลน์ท่านนันแลกกับเลี้ยงฟูจิหนึ่งมื้อค่ะ 5555555
yisren. โอ้ะ นันโดนจิ้นซะแล้ว คิคิคิ
tsundere เอ่อ...จริงๆด้วยค่ะ เพราะคนเขียนอวยทั้งคู่(?)555555
boong086 เค้าเริ่มรุกกันแล้วววววววว
junjou พี่แรมเป็นเงาะป่า
pockypocky ใช่ค่ะ ถ้าไม่มีนันเรื่องไม่เดินแน่ๆ55555 //มาต่อแล้วค่า
kongxinya แรมถอดรูปมีแน่ค่ะ อดใจรอๆ
meeoldly จริงๆค่ะ นันเป็นตัวช่วยที่เลอค่ามาก555
fanglest แรมคงต้องขอเวลาปรับตัวสักพักค่ะ555555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่า
______________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 545571 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก