-12-
ตลกน่า ไอ้นันบ้าไปแล้ว!
ให้คิดมาอยู่กับผม...ผมเนี่ยนะ? ไม่ ไม่เอาจริงๆ หวา...ไม่เอาหรอก แบบนี้มันแย่แน่ๆ ผมตั้งตัวไม่ทันกันพอดี ...ทำยังไงดีครับ แม้ว่าสุดท้ายผมจะถูกไอ้นันรับปากคิดว่าให้มาอยู่คอนโดผมแบบเออเองก็ตาม
แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธอยู่ดี..
และตอนนี้ผมก็กำลังนั่งแท็กซี่อยู่กับเขาหลังจากที่นั่งไปหอของคิดเพื่อไปเอาของค้างคืนเสร็จแล้วก็กำลังเดินทางไปคอนโดผมครับ เหตุการณ์คุ้นๆจนไม่กล้านึกถึง....
ผมนึกสงสัยที่คิดเช่าหอโทรมๆอยู่นิดหน่อย อ้ะ..คือผมไม่ได้จะบอกว่าสถาปนิกที่สร้างหอนี้มาออกแบบแย่หรอกนะครับ แต่หมายถึงสภาพมันผ่านมาหลายปีมากจนสังเกตได้ แม้ว่าผมจะไม่ได้ขึ้นไปถึงห้องเขา แต่นั่งอยู่ตรงที่รับแขกก็สังเกตเห็นได้ถึงความเก่าแก่ของสถาปัตยกรรมน่ะครับ ผมสงสัยว่าทำไมคนฐานะดีอย่างเขาถึงมาเช่าอยู่หอโทรมๆแบบนี้ เขาน่าจะมีเงินพอที่จะอยู่คอนโดหรูหราด้วยซ้ำ แต่ก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้นแหละครับ ไม่กล้าเข้าไปก้าวก่ายเขาหรอก
เมื่อมาถึงคอนโดผม พวกเราขึ้นมายังห้องพักของผมอย่างเงียบๆ คิดดูเกร็งๆและผมเองก็ไม่ต่าง...อันที่จริงพูดได้ว่าเรายังไม่ได้คุยกันเลยครับตั้งแต่เปเปอร์มาทักคิด ใจจริงผมอยากถามเขาจะตายว่าที่เขาพูดนั่นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า หรือเขาอาจจะใช้ผมเป็นคู่ซ้อมสารภาพรักกับใครคนอื่น...ซึ่งอย่างหลังดูน่าจะเป็นไปได้มากกว่าที่เขาจะมาชอบผมเสียอีก แม้ว่าผมคงต้องเจ็บอยู่ลึกๆถ้ามันเป็นจริง
ผมไขห้องเข้าไปพร้อมกับคิดที่เดินตามมาอย่างเงียบๆ บรรยากาศน่าอึดอัดพอดูเลยครับ ผมว่าผมควรจะชวนเขาคุยเพื่อแก้ไขบรรยากาศอึมครึมนี่เสีย
“...คิดครับ เอาของไปวางในห้องนอนก่อนก็ได้นะครับ”
สาบานเลยครับว่าคิดดีแล้วถึงพูดไปเนี่ย ฮือออ ผมไม่รู้จะชวนเขาพูดอะไรดีอ่ะ คิดพยักหน้ารับคำก่อนเดินเข้าไปวางของในห้องตามที่ผมบอก พอคิดออกมา สภาพบรรยากาศชวนอึดอัดนี่ก็กลับมาอีกครั้ง...
...
ผมเงียบ...
เขาเงียบ...
...
“โอ้ย พอทีเถอะ! แรม ฟังนะ เราเขิน...ตอนนี้เราเขินมาก! ไม่รู้นายคิดอะไรอยู่ แต่ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่เราทนไม่ได้แน่”
“...อ่ะ คิด..”
“ฟังนะ ฟังใหม่อีกรอบ เราชอบนาย เราชอบแรม เข้าใจไหมครับ! ล..แล้ว ไม่รู้ตอนนั้นนายหมายความว่าไง ตอนนั้นแม่ง..เบลอ เขินด้วย เขินเหี้ยๆ ตอนนี้ก็ยังเขิน แต่เราว่าเราควรจะมาพูดคุยกันแบบจริงจัง!”
คิดเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก ก่อนหน้านี้เขายังทำตัวอึกๆอักๆอยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับตะโกนคุยกับผมหน้าแดงแปร๊ด และผมก็คงหน้าแดงไม่แพ้เขา...ตะกี้เขาพูดอีกแล้วอ่า...เขาพูดว่าชอบผมอีกแล้ว คราวนี้ได้ยินชัดเลยครับ ฮืออออ ผมไม่รู้ควรจะตื่นเต้นหรือดีใจก่อน สมองรวนไปหมด
“แรม.....ตอนนั้นที่ทำหมายความว่ายังไง”
“อ่ะ เอ่อ....คือผม ผม..”
“...”
“...ชอบคุณ....ค ครับ..”
“....”
“....”
“อึก นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นจริงๆได้ด้วยหรอ” คิดว่าก่อนจะลงไปนั่งกุมขมับ เออ...อันที่จริงผมก็คิดไม่ต่างกันนะครับ
“แรม...ชอบเราจริงๆหรอ”
“ครับ...ผมสิต้องเป็นคนถาม...ว่าคิด ชอบผม..จริงๆรึเปล่า...”
“เราชอบแรมเป็นเรื่องจริงนะ แล้วแรม...ชอบเราตอนไหนหรอ?”
“..............................................................สมัยมัธยมน่ะครับ”
“!”
คิดเงยหน้ามามองผมพร้อมเบิกตากว้าง เอ่อ....ขอโทษนะครับที่ตามสตอล์กเกอร์มาโดยตลอด
“...จริงหรอ มัน..เป็นไปได้ด้วยหรอ ที่เรา...ใจตรงกัน” เขาลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าผม คำถามนั้นผมเองก็อยากเป็นฝ่ายถามเหมือนกันนะครับ ผมในตอนนี้สับสนพอๆกับเขานั่นแหละ ซึ่งผมก็ให้คำตอบที่ดีกับเขาไม่ได้เหมือนกัน แต่ถ้าจะตอบก็คง..
“....คงจะเป็นอย่างนั้น...น่ะครับ”
เราแข่งกันเงียบอีกครั้ง และยังมีแข่งกันหน้าแดงเป็นอีกรายการ
“แรม....เรา...กอดได้มั้ย..”
สิ้นเสียงคิดใจผมกระตุกวูบเลยครับ หยา...คิดขอผมกอดอ่ะครับ ทุกคนได้ยินใช่ไหมครับ! คิดขอผมกอด! คิดขอผมกอด!! คิดขอผมกอด!! และเขาก็ไม่ได้เมาด้วย!!
ผมไม่ตอบเขาแต่อ้าแขนตอบรับแบบเงอะๆงะๆนั่นทำให้คิดส่งยิ้มกว้างละลายใจให้ผมครั้งหนึ่งกอดจะพุ่งเข้ามาหาตัวผม อึก เขิน เขินชะมัดเลย! เขินจะตายอยู่แล้ว!! คิดจะต้องรู้แน่ๆว่าผมตื่นเต้นแค่ไหน ก็หัวใจเล่นเต้นดังเสียจนผมยังรู้สึกได้ยินเสียงมันเลย
“ดีใจชะมัดเลย..” คิดส่งเสียงอู้อี้ออกมา
อ่า...ผมก็ไม่ต่างกันหรอกครับ อยากตะโกนออกมาดังๆชะมัดเลยว่าผมในตอนนี้มีความสุขที่สุด!
“รู้ไหม....เรากลัวแทบแย่....นึกว่าแรมจะเกลียด..”
“ผม..ผมไม่...” ไม่มีวันรู้สึกอย่างนั้นหรอกครับ
“..ที่จูบไปวันนั้น....ขอโทษนะ..”
“อ่ะ...คือ..............งั้น...ที่ผมจูบคิดวันนี้ ก็ขอโทษด้วยเหมือนกันนะครับ”
“ขอโทษทำไม”
“ก็...ก็คิดขอโทษผมก่อน”
“ก็ตอนนั้นเราเมาอ่ะ...”
“แต่ผมไม่ได้โกรธเลยสักนิดนะครับ”
“.....ต...แต่นาย ทำเหมือน...”
“ผม..แค่ตกใจ เฉยๆ...”
“จริงอ่า...”
“จริงครับ..”
“.....ที่แรมจูบเราวันนี้เราก็ไม่ได้โกรธนะ..”
“อ่ะ...” หวา เขาพูดถึงมันทำไมเนี่ย ผมพยายามลืมมันไปแล้วนะ เขารู้ไหมว่าผมเขินมากแค่ไหน
“...........ชอบนะ....”
“ครับ?”
“...ที่แรมจูบ...ชอบนะ”
“..............”
ผมคงตายเพราะหัวใจเต้นแรงเกินไปเข้าสักวันแน่ๆ เขินแทบบ้าแล้วนะครับ จะทำให้เขินไปถึงไหนกัน ใจมันเต้นแรงยิ่งกว่าดื่มเอ็มร้อยโหลนึงเสียอีก
เรากอดกันอยู่สักพักพอคิดเริ่มขยับตัวผมจึงคลายอ้อมกอด
“....หิวรึยังแรม อยากกินอะไรมั้ย เดี๋ยวเราทำให้” คิดว่าพลางฉีกยิ้มกว้างให้ นี่มันกระแทกใจผมจริงๆ
“อ่ะ...ก็นิดนึงครับ คิดทำอาหารเป็นหรอครับ?”
“ก็พอได้น่ะ แฮ่ อยากกินไรป่าว”
“เอ่อ...ผม แล้วแต่คิดเลยครับ..”
“....โอเค แรมพอมีของสดในตู้เย็นมั้ย เดี๋ยวเราทำให้ แรมนั่งรอก่อนแปปนึงนะ”
“เอ่อ...ครับ พอมีอยู่” จริงๆของสดที่ว่านั่นก็มีแค่ไข่ หมูสับ ผักอีกนิดหน่อยและก็ข้าวน่ะครับ ถ้าวันไหนว่างๆผมจะชอบทำกินเองมากกว่า แต่ก็ซื้อของพวกนี้มาไม่เยอะหรอกครับ ที่อยู่ในตู้นั่นก็เป็นของเหลือๆจากที่ทำข้าวต้มให้คิดวันก่อนน่ะครับ เพราะงานที่คณะหนักหนาสาหัสมากอย่างที่บอก แค่เวลาหายใจทิ้งเฉยๆยังแทบไม่มีเลย ผมมักจะทำอาหารก่อนเวลาเข้าช่วงไฟนอลโปรเจค ในตอนนั้นมีอะไรเหลือก็จะใส่ให้หมด ทำให้หมดเท่าที่ของในตู้เย็นจะมีเพราะทิ้งไว้มีหวังเน่าแน่ๆ ดังนั้นถ้าเข้าถึงฤดูกาลปั่นงานจริงๆล่ะก็ตู้เย็นผมจะมีแค่น้ำเปล่าครับ และทานอาหารสำเร็จรูปแทน....
คิดจัดแจงที่นั่งให้ผมก่อนจะเข้าครัวไป อ่า...นี่มันอดคิดไม่ได้จริงๆว่ามันดูราวกับคู่สามีภรรย..อุ๊บ หวา...นี่ผมคิดอะไรออกมาน่ะ น่าอายชะมัด เอ่อ..ถ้าผมซื้อผ้ากันเปื้อนมาใช้ด้วยก็ดีสินะ ถ้าคิดใส่ผ้ากันเปื้อนจะเป็นยังไงนะ แน่นอนเขาต้องน่ารักมากๆ....
...
อุ่ก!! ทำไมผมต้องจินตนาการให้คิดใส่แค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวเหมือนอย่างในหนังเอวีนั่นด้วยล่ะ โอ้ย! ผมนี่คิดอะไรสกปกรกจริงๆ นึกโชคดีที่มนุษย์ไม่สามารถอ่านใจกันได้ ไม่งั้นคิดมองผมเป็นไอ้โรคจิตหื่นกามแน่ๆ
ผมนั่งมองเขาหยิบนู่นผสมนี่อย่างเพลินๆ ดูแล้วน่ารักชะมัดเลย เขาตัวเล็กมากๆถ้าเทียบกับผู้ชายด้วยกันแล้ว นั่นทำให้เวลาเขาทำอะไรก็ดูจะดุ๊กดิ๊กไปเสียหมดเหมือนลูกหมาน้อยๆไม่มีผิด อ่าน่ารักจังเลยน้า... เขาขาวมากแต่ก็ยังมีส่วนที่พอรู้ว่าโดนแดดมา เขาเป็นคนขาวแบบสุขภาพดีน่ะครับ ไม่ดูซีดเกินไป แล้วยิ่งย้อมผมสีน้ำตาลอ่อนยิ่งทำให้หน้าเขาดูอ่อนลง เหมือนเด็กมัทธยมเลย ผมนึกดีใจที่เขาหันหลังให้ผมอยู่เพราะผมสามารถมองเขาได้โดยที่เขาไม่รู้ว่าผมแอบมองอยู่ อ่า...เอวเขาบางชะมัดเลย ผมว่าผมรวบเขาด้วยแขนเดียวยังได้เลยมั้ง... ผมเริ่มจินตนาการถึง...
ไอ้แรมหยุด!!!
คิด ผมขอโทษครับ ผมเผลอคิดอะไรสกปรกอีกแล้ว ผมข่มใจตัวเองไม่ให้คิดถึงเขาด้วยการไม่หันไปมองเขาอีก ผมนั่งก้มหน้าดูมือตัวเองประหนึ่งเป็นของหายาก แต่ก็ไม่ค่อยจะเป็นผลเท่าไหร่ บางทีผมควรเข้าวัดทำสมาธินะ ถ้าผมจะฟุ้งซ่านเรื่องเขาได้มากขนาดนี้
“แรม...แรม ฮัลโหล้ววว”
“อ่ะ ค..ครับ ครับ” ผมสะดุ้งตัวโยนเมื่อเขาเรียก ผมเพิ่งตั้งสติไม่ให้คิดเรื่องลามกกับเขาได้ไม่นานนี่เองนะครับ
“ข้าวเสร็จแล้ว กินกันๆ”
“อ่ะ ครับ”
ผมลุกจากโซฟาไปยังโต๊ะทานข้าวที่มีข้าวสวยบนจานสองใบจัดวางไว้เรียบร้อย พร้อมกับกับข้าวอีกสองอย่าง
“ไข่น้ำกับผัดผัก กินได้มั้ย” คิดถามผม
“ได้ครับ”
อันที่จริงเขาทำอะไรมาให้ผม ผมก็ทานได้หมดแหละ อาหารที่คิดทำเชียวนะครับ! พวกคุณไม่รู้หรอกว่าผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่คิดจะทำอาหารให้ผมเนี่ย อันที่จริงผมไม่คิดตั้งแต่แรกแล้วว่าจะมีวันที่ผมกับเขาใจตรงกันด้วย
นึกถึงผู้คนที่รายล้อมคิด ที่ชอบเขา ที่จีบเขา พวกคุณไม่มีโอกาสแบบผมหรอก ผมได้ทั้งกอดทั้ง..เอ่อ...จูบ ทั้งได้ทานอาหารที่คิดทำเองด้วย! ผมรู้สึกโชคดีชะมัด จริงๆผมอยากถ่ายรูปเก็บไว้นะครับ เป็นที่ระลึกที่ได้ทานอาหารของคิดครั้งแรก แต่ดูเหมือนผมไม่ต้องทำแล้วล่ะ...ก็คิด กำลังทำในสิ่งที่ผมคิดอยู่นี่ คนตัวเล็กจัดแจงมุมกล้องแล้วกดถ่ายรูปลงมือถือของเขา เมื่อเขาสังเกตว่าผมจ้องเขาอยู่ คิดก็หันมายิ้มเผล่ให้ผม
“ฮิ อาหารมื้อแรกที่เราทำให้แรม..” คิดว่าก่อนจะหยุดถ่ายแล้วนั่งลงตรงข้ามผม ให้ตาย เขาน่ารักชะมัด เขาคิดไม่ต่างกับผมเลย
เขาเอ่ยปากชวนผมทานซึ่งผมก็ลงมือทานไปพร้อมเขา อา...อาหารที่เขาทำถึงแม้ว่าจะไม่ได้อร่อยเหมือนเชฟในโรงแรม แต่สำหรับผมมันอร่อยมากครับ แม้ว่าจะเป็นอาหารบ้านๆก็เถอะแต่อะไรที่เขาทำล่ะก็ผมว่าอร่อยหมดแหละ
“..เป็นไง กินได้ไหม?”
“ด..ได้ครับ อร่อยมาก”
“จริงหรอ ดีจัง แต่สู้ฝีมือแรมไม่ได้หรอก”
“เอ้ะ?”
“ก็....ข้าวต้มวันนั้นแรมทำเองใช่มั้ย”
“ทำไมถึงรู้ล่ะะครับ”
“ก็ ก็ตอนเรากลับไม่เห็นมีร้านข้าวต้มแถวนี้สักร้านเลยนี่ เลยเดาว่าแรมน่าจะทำเอง...รึเปล่า?”
“...ครับ ผมทำเอง...”
“นั่นไงล่ะ จะบอกว่าอร่อยมากเลย...............รู้งี้น่าจะถ่ายรูปไว้ก่อนก็ดี” คิดบ่นอุบอิบก่อนจะลงมือทานข้าวตรงหน้าต่อไป
ผมเขินนะที่เขามาชมผมแบบนี้อ่ะ เราลงมือทานข้าวไปพลางพูดคุยไปพลาง...อันที่จริงต้องบอกว่าคิดชวนผมคุยต่างหาก เขาพูดได้ไม่หยุดเลยและเสียงของเขาทำให้ผมเคลิ้มได้ตลอดเวลา
เมื่อกินเสร็จผมก็อาสาเก็บจานและทำความสะอาดครัวให้แม้ว่าเขาจะขอช่วยก็ตาม แต่ผมก็ให้เขาไปอาบน้ำให้เรียบร้อยเสียก่อน ...สาบานได้ว่าตอนได้ยินเสียงน้ำกระทบตัวเขาหรือพื้นห้องน้ำก็เหอะ ผมพยายามไม่จินตนาการถึงเรื่องพรรค์นั้นแล้วนะ...แต่ว่ามัน..... ผมพยายามเลิกคิดฟุ้งซ่านโรคจิตก่อนจะหันไปเปิดโทรทัศน์แล้วเร่งเสียงให้มันดังกลบเสียงน้ำไหลแทน
ไม่นานนักคิดก็อาบน้ำเสร็จ เขามานั่งข้างผมด้วยกลุ่มตัวหอมฟุ้ง ให้ตายสิ ผมอยากจะจับเขาฟัดตอนนี้ชะมัด อ่ะ...หยุด หยุดคิดอะไรแบบนั้นซะทีเถอะ ทำไมผมถึงคิดเรื่องลามกกับเขาได้ตลอดเวลากันนะ
ผมปล่อยให้เขาดูทีวีไปตามลำพังแล้วขอตัวปลีกมาอาบน้ำให้ใจสงบลงบ้าง เมื่อผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกไปเจอเขา คิดกำลังนั่งดูช่องการ์ตูนที่เขาเอาหนังอนิเมชั่นของดิสนีย์มาฉาย เห็นฉากแล้วผมก็รู้ได้เลยว่าคิดกำลังดูเรื่องฟรอสเซน... ภาพยนต์อนิเมชั่นที่กำลังโด่งดังอยู่ในช่วงนี้ คิดตั้งใจดูมากโดยที่ไม่รู้ว่าผมเข้ามาใกล้เขาขนาดนี้ เมื่อคิดเห็นว่าผมทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเขาก็หันหน้ามามองผมแล้วชะงักไป?
“......แรม...หรอ?”
“ครับ ทำไมหรอ?”
“เปล่าๆ ถอดแว่นแล้วไม่คุ้น..”
“อ่ะ อ่อ ครับ”
ปกติแล้วถ้าผมกลับมาถึงคอนโดผมมักจะถอดแว่นทันทีน่ะครับ เพราะผมว่ามันไม่จำเป็นต้องใช้สายตาอะไรมากแล้ว อีกทั้งผมไม่ได้สายตาสั้นมาก 200กว่าๆเองครับ ที่ไอ้นันด่าผมว่าแว่นหนาเทอะอยู่บ่อยๆนั่นคงเป็นเพราะกรอบแว่นล่ะมั้งครับ คิดจดๆจ้องๆผมอีกสักพัก แล้วผมก็สังเกตว่าหน้าเขาเริ่มขึ้นสีขึ้นเรื่อยๆ คิดจ้องผมอีกครั้งก่อนสะบัดหน้าไปดูการ์ตูนของเขาต่อ
“ตะกี้เอลซ่าสร้างปราสาทได้ด้วย แค่กระทืบเท้าเองได้ปราสาทมาเป็นหลัง น่าอิจฉาชะมัด”
“ฮะๆ นั่นสิครับ” นั่นสิ ขี้โกงจริงๆ พวกผมใช้เวลาเป็นวันๆกะอีแค่ตัดกระดาษให้เป็นรูปร่างเนี่ย
“เดี๋ยวตอนไฟนอลโปรเจคจะโทรจ้างมาเสกโมให้หน่อย”
“ฮะๆๆๆ”
ผมนั่งขำความคิดของเขา ผมก็ดูเป็นเพื่อนเขานั่นแหละครับ จริงๆผมเคยดูเรื่องนี้มาแล้วรอบหนึ่งนะแต่ไม่ได้ไปดูในโรงหรอกครับ หาโหลดเอาน่ะครับ เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆก็ถึงตอนจบ เมื่อมองเวลาก็พบว่าน่าจะได้เวลาเข้านอนแล้ว ดูเหมือนคิดเองก็จะคิดแบบนั้นเหมือนกันเขาถามผมว่าจะดูอะไรต่อไหม พอผมตอบปฏิเสธเขาก็กดปิดโทรทัศน์ แล้วนั่งอยู่อย่างนั้น เอ่อ...
“เอ่อ...คิด เข้าไปนอนในห้องได้เลยนะครับ”
“แล้วแรมนอนไหนอ่ะ?”
“เดี๋ยวผมนอนโซฟาเอง..”
“เห้ย ไม่เอา! แรมเป็นเจ้าของห้องนะ มานอนโซฟาได้ไง เดี๋ยวเรานอนนี่เอง”
“แต่คิดเป็นแขก ผมก็ไม่อยากให้แขกนอนโซฟานะครับ”
“เรานอนได้ไม่ต้องห่วง แรมนอนห้องแรมเถอะนะ”
“..ไม่เอา คิดไปนอนบนเตียงดีๆเถอะครับ”
“ไม่เอา...”
“.....คิดครับ” คิดครับนอนในห้องเถอะครับผมขอร้องล่ะฮือ ผมไม่อยากให้เขามานอนลำบากบนโซฟาแคบๆนี่หรอกนะ
“ไม่เอา”
“คิด..”
“ก็ครั้งก่อนเราก็แย่งเตียงแรมนอนไปแล้วนี่ ครั้งนี้ไม่ยอมหรอก”
“เอ้ะ..” อ๋อ เขาคงหมายถึงตอนที่เขาเมาแน่ๆ แต่เชื่อเถอะผมไม่ได้คิดว่าเขาแย่งที่นอนผมเลยสักนิดนะ ผมเต็มใจให้เขานอนต่างหาก ครั้งนี้ก็เช่นกัน
“แรมไปนอนเถอะ เรานอนนี่แหละ”
“.....แบบนี้ผมก็ไม่เอาเหมือนกัน”
“แรม!”
“ถ้าคิดจะนอนตรงนี้ผมก็จะนอนตรงนี้เหมือนกัน เดี๋ยวผมเอาผ้ามาปู”
“แรมม!!!”
“...”
“ทำไมดื้ออย่างนี้”
“คิดดื้อก่อนนะครับ”
“เราไม่....โอเค เอางี้นะ..”
“...ครับ?”
“ไปนอนเตียงด้วยกัน”
ไม่เอาครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!_______________________________________________________
สารภาพว่าเพราะตอนนี้ทำให้ต้องลงนิยายช้ากว่าเดิม แต่งนานมากค่ะเพราะเขิน(....)
จริงๆแล้วแรมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งแหละค่ะ มีหื่นบ้างตามประสา แต่แอบหื่นอยู่เงียบๆ
เห็นแรมจิ้นคิดเตลิดเปิดโปงแล้วขำดีค่ะ 555555
เริ่มหวานกันขึ้นมาหน่อยนึงแล้ววว หุหุ
ตาแรมจะทำยังไงต่อนะ
__________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
boong086 ในที่สุดก็บอกกันซะทีเนอะ
pannixz ใจเย็นค่ะๆ 55555555 รอคิดสั่งซื้อยาปลุกแปปนึง (....)
slurpee04 เขินคอมเม้นนี้เหมือนกันนนน
meeoldly ติดตามๆ 5555
prueksa มาต่อแล้วค่าา
BeeRY 5555 แรมออกจะใจกล้าาา
bulldog17 //นันค้อมตัวรับรางวัล 555
toshika เขินน ขอบคุณที่ชอบนะคะ //นันมีคู่ไหมขออุบไว้ก่อน ต้องติดตามค่ะ(โฆษณาแฝง5555)
hoshinokoe แรมรุกก่อนค่ะ(ในใจ)5555555
Jthida เขายังไม่ขอเป็นแฟนกันซะที
Toon_TK เขินคอมเม้นนี้ด้วยคนนนนน
iamnan แรมบอกแล้วค่ะบอกแล้ว ใจเย็นๆนะคะ55555
yisren. บอกแล้วว่านันจะคอยช่วยเพื่อนแรมจนตลอดฝั่ง ฮิฮิ
kongxinya โอ้ะ...สงสัยเปเปอร์โดนนันลากไปอบรมแล้วล่ะค่ะ555
tsundere แว้บมาอ่านก็ดีแล้วค่า ติดเกมไรแนะนำเรามั่ง เราว่างอยากเล่น55555
KhunMay คืบหน้านิดนึงละกันค่ะ555
phana_qbz ขอบคุณที่ชอบนะคะ
mystery Y ในที่สุดก็บอกกันซะที
fuku แรมเขินคอมเม้นนี้น่าดูเลยค่ะ
PetitDragon มีแน่ๆ รอหน่อยนะคะ
Maytbb แข่งกันหน้าแดงด้วย แอร๊ยยย
quiicheh. โอ้ะ เสียแต่แรมไม่กล้าเท่าไหร่ ไม่งั้นคิดโดนจับกดไปนานแล้ว5555
ดาวโจร500 ขอบคุณค่า
ReiSei โอ้ะ แรมนัน จริงๆคนเขียนก็จิ้นลับๆ(....)
AMINOKOONG กดไลค์ให้เม้นนี้เลยค่ะ โดนมาก ที่กล่าวมามันจะเป็นปมปัญหาในชีวิตคู่ของทั้งสองคนนี้เลยค่ะ ดีใจจังมีคนดูออก5555 ต้องดูต่อไปว่าทั้งคู่จะแก้ไขจุดๆนี้อย่างไรรรรรร(โฆษณาแฝง)
omyim_jjj ขอบคุณที่ชอบค่า มาแล้วๆๆ
mild-dy
เอาแล่วๆๆ5555
junjou เพราะมีคนชอบคิดเยอะค่ะแรมเลยบอกว่าชอบไม่แพ้ใคร5555555 //น่าสงสารแรมกลายเป็นฮาซะงั้น55555
maemix มาลุ้นต่อเยย
NY_JK นั่นน่ะสิเนอะ คุ้มค่าจริงๆ ^^
Ali$a฿eth ขอบคุณที่ชอบนะคะ เขินนนนนน
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ
____________________________________
ปล. เปิดเรียนซัมเมอร์แล้วเราอาจจะไม่ได้มาลงบ่อยเท่านี้ แต่สัญญาว่าจะพยายามลงถี่ๆให้ได้ค่ะ(จะพยายามค่ะ555)
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 545529 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก