-20-
หลังจากที่ผมฟังไอ้นันเล่าจนจบผมก็ยอมปล่อยมันไปแต่สดุสดี แม้ว่าจะรู้ว่ามันน่าจะยังกั๊กๆเรื่องบางอย่างเอาไว้ เพราะตอนที่มันเล่าเนื้อหามันค่อนข้างไม่ค่อยปะติดปะต่อกันน่ะครับ แต่ไม่เป็นไร ไว้ผมไปถามเปเปอร์เองก็ได้ หึหึ
ผมกลับมาพร้อมซื้อข้าวกล่องให้คิด หลังจากนั้นผมก็พยายามหาทางช่วยงานเขาแม้ว่าจะเป็นงานเล็กน้อยอย่างยิ่งก็ตาม เช่นลบรอยดินสอ.... หักใบมีดคัตเตอร์.... ออกไปซื้อกาวยู้ฮูหลอดใหม่ให้..... โอเค ในที่สุดผมก็ยอมแพ้เมื่อผมไม่ค่อยได้ทำตัวเป็นประโยชน์ให้กับเขาเท่าไหร่ ประจวบกับที่คิดเริ่มไล่ให้ผมกลับไปทำงานของตัวเองบ้าง แม้จะมีอิดออดเล็กน้อยแต่สุดท้ายผมก็ยอมไปแต่โดยดีโดยที่ทิ้งไอ้หมานันที่นั่งตัดกระดาษอยู่งกๆไว้อย่างนั้น
...
และแล้วก็ถึงช่วงมรสุมเข้า......เมื่ออาทิตย์นี้อาจารย์กลุ่มผมเกิดไฟแรงอะไรขึ้นมาไม่รู้ สั่งงานพรวดๆซะอย่างกับว่าพวกผมไม่มีงานตัวนอกต้องทำน่ะ คงเพราะอาทิตย์หน้าผมโปรฯแล้วล่ะมั้งอาจารย์ถึงได้เพิ่มปริมาณงานมหาศาลนี้มาให้ โฮ่ยยยย อยากตายมากครับ แทนที่จะได้ไปช่วยคิดแต่กลับต้องมานั่งงมงานตัวเองแทนซะงั้น ดังนั้นการที่คิดกำลังมุ่งมั่นกับการทำงานไฟนอลโปรเจคนี้แล้ว ผมเองก็มีงานถล่มทับอยู่ไม่ต่างกันทำให้....
ผมไม่ได้เจอกับเขาแบบส่วนตัวเลย...
จะมีก็แค่เห็นผ่านๆไม่ก็ในคาบเลคเชอร์ปอศอเช่นเคย จะว่าไปช่วงนี้ก็มีคนนอกคณะเข้ามาแวะเวียนที่คณะผมอยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าจะมากันทำไม เพราะคณะผมค่อนข้างปลีกวิเวก อยู่ห่างไกลชุมชน เป็นคณะที่แยกตัวออกมาในมุมลับๆของมหาลัย ซึ่ง...ถ้ามีคนบอกว่าไม่รู้จักคณะผมก็ไม่แปลกเลยล่ะครับ แต่ที่แห่มากันนี่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเพราะบรรยากาศคณะร่มรื่น(?) เลยถือเป็นโลเคชั่นในการถ่ายรูปรึเปล่า
แต่ที่น่าสงสัยที่สุดก็คือมีคนแปลกหน้าแวะมาหาผมบ่อยๆ...?
ผมได้แต่นึกว่าไปทำวีรกรรมอะไรมารึเปล่าทำไมพวกเขาถึงได้นึกอยากมาหาผมกัน ลองถามดูแล้วว่ามาหาผิดคนรึเปล่าคำตอบก็คือไม่ เขามาหาคนที่ชื่อข้างแรม ซึ่งก็คือผม....(มั่นใจว่าชื่อไม่ซ้ำกับใครแน่ๆในคณะนี้ครับ) แต่ก็ไม่รบกวนมากหรอกครับ พวกเขาแค่มาขอถ่ายรูปกับเฟส ไลน์ บางคนก็ขอเบอร์ สไกป์(ซึ่งอันนี้ผมไม่มี) ผมก็ให้ๆไปแบบงงๆว่าพวกเขาจะเอาไปทำอะไร และพอพวกเขาได้มันไปแล้วพวกเขาก็ไม่มายุ่งกับผมอีก ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดีครับถ้าจะแลกอะไรพวกนี้ให้กับการที่พวกเขาไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับผมในช่วงมรสุมงานนรกนี่ล่ะก็
ช่วงนี้เห็นนันแวบๆไปมาน่ะครับ หน้าตาดูอิดโรยพอดู เดาว่าคงเพราะต้องไปช่วยเปเปอร์แน่ๆ อีกทั้งงานของตัวเองก็ต้องทำอีก เปเปอร์นี่ก็ใจร้ายใช่เล่นนะครับ ใช้งานไอ้นันจอมกวนตีนซะหนักจนมันไม่ค่อยมากวนตีนผมเท่าไหร่แล้ว (ใจจริงอยากจะขอบคุณเปเปอร์น่ะครับ)
วันเวลาผ่านไปจนถึงวันศุกร์ วันสุดท้ายของไฟนอลโปรเจคของคิด และเป็นวันเริ่มไฟนอลโปรเจคของผม... เชื่อไหมว่าผมแทบไม่ได้เจอเขาเลยอย่างที่บอกจริงๆ พอมีเวลาว่างๆกะจะแอบแวบไปหาเขาสักหน่อยเป็นต้องเจอรุ่นพี่รุ่นน้องที่บางคนผมก็ไม่รู้จักมาดักชวนคุยตลอด นึกแล้วเศร้าเลยครับ ไม่รู้ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้าง แต่เพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของไฟนอลโปรเจค ได้ยินมาว่าคิดต้องส่งงานเขาก่อนห้าโมงประจวบกับที่ผมตรวจแบบเสร็จพอดีผมจึงตรงไปหาเขาที่สตูฯครับ
“...สามครับ เห็นคิดมั้ยครับ”
“โอ้ะไอ้แรมมม เดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนี่ ..คิดหรอ เห็นอยู่แถวๆโน้นน่ะ ลองไปคุ้ยๆดู อาจจะแปรสภาพเป็นศพไปแล้วก็ได้ฮ่าๆๆ”
“ขอบคุณครับ”
นึกสงสัยว่าคิดคงทำงานหนักมากแน่ๆ ฮึ่มม...ถ้าอาจารย์ไม่โหมสั่งงานหนักล่ะก็นะ ผมคงมีเวลาไปช่วยเขาได้อยู่แท้ๆเชียว
“โว้ว แรมๆ คิด แรมมาเว้ย ตื่นๆ”
เสียงเพื่อนคิดที่ชื่อฟุ้งสะกิดกองกระดาษแถวนั้นทำให้ผมนึกสงสัย แต่ก็สงสัยไม่นานเมื่อใต้กองนั้นมีร่างของเจ้าของหัวใจของผมซุกอยู่ คิดครับบบบบ!! ไปอยู่ในนั้นทำไมกันเล่า!
“อ๋า แรมมมม แรมมมม กอดหน่อยยยย”
ไม่ว่าเปล่าร่างบางตรงหน้าก็ผุดจากที่นอน(?)แล้วพุ่งมาคว้าผมไว้หมับ
“เหนื่อยไหมครับ?”
ถามอะไรโง่จังเลยผมนี่ เห็นชัดๆว่าเขาอดนอนมากกว่าสามวันติดแน่ๆ แต่ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วนี่
“เหนื่อยยยยยยสุดดดๆๆๆ ฮืออออ ง่วงง่า”
“เออ ไม่เหนื่อยให้แม่งรู้ไป ใครใช้ให้เป็นคนดีวิ่งไปช่วยชาวบ้านไปทั่วล่ะ”
“ก็....งานไอ้โฟร์ก็จะไม่ทันนี่ งานพี่รหัสก็ดูวิกฤตแล้วด้วยยย ละก็มีเพื่อนขอให้ช่วยนิดหน่อยก็เลย...”
นี่เขายังเป็นคนอยู่หรอ? เขาทำได้ยังไงกันนะ การที่ทำงานตัวเองไปด้วยช่วยงานคนอื่นที่ดูแล้วท่าจะช่วยไปหลายคนอยู่ได้ขนาดนี้ เขาเป็นเทพเจ้าจริงๆใช่มั้ย?
“ไอ้เพื่อนนิดหน่อยของมึงพอมันรวมๆกันแม่งก็โคตรมหาศาลแล้วสัด อยากจะโบกกะโหลก มีที่ไหนไปช่วยงานชาวบ้านแล้วงานตัวเองจะไม่เสร็จเนี่ย!”
“ก็แหม....นิดหน่อยเอง งานกูดูจะเสร็จกว่าชาวบ้านนี่นา”
“เออไอ้เก่ง ไอ้ห่า ไอ้ลูกชัชชาติ เริ่มงานก็ช้ากว่าชาวบ้านมีหน้ามาเสร็จก่อนอีกแม่งเอ้ย ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน”
“บ่นจังวะ หนวกหู กูง่วงงงงงงง”
“เออ ดูก็รู้น่า แรมกูฝากเอามันไปเก็บด้วยละกัน เดี๋ยวไปดูสภาพไอ้โฟร์กับไอ้ส้นก่อน หวังว่าจะยังมีชีวิตอยู่นะ..”
“...ครับ”
“....แรม.......”
“ครับ?”
ผมก้มมองคนตัวเล็กที่ยังคงกอดผมไว้แน่นเขาทิ้งน้ำหนักตัวลงมาแบบไม่ยั้งเลย คิดว่าน่าจะเพราะสภาพที่สามารถชัตดาวน์ตัวเองได้ทุกเมื่อทำให้เขาทำแบบนี้
“....ไปนอนด้วยนะ..”
“ครับ..ห้ะ”
“......ไปนอนด้วยนะ คืนนึงๆ เดี๋ยวไปช่วยโปรนะๆ”
โอ้ยยย คิดครับไม่ต้องมาช่วยผมหรอกครับ!! หลับพักผ่อนให้สบายดีกว่า ไหนๆก็ว่างวิชาสตูดิโออาทิตย์หนึ่งแล้วทั้งที ฮือออ เขาจะเป็นคนดีไปไหนนะ ผมไม่ได้หวังให้เขามาช่วยผมเลยนะเพราะดูแล้วเขาควรจะอยู่ในสภาวะจำศีลสักสองสามวันถึงจะมีแรงเหมือนเดิม
แต่ผมยังไม่ทันได้ปฏิเสธเรื่องช่วยงานเขาก็หลับไปแล้วครับ... หลับจริงๆ หลับจริงจังเลย โถ่ เด็กน้อยของผม
ผมแบกคิดขึ้นหลังอย่างทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะคนตรงหน้าหลับเป็นตายก่อนจะพาออกนอกสตูไป เห็นไอ้นันนอนตะกายผนังอยู่แวบๆแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมัน ผมพาเขามาที่คอนโดผมได้ในที่สุด จัดการให้เขานอนบนเตียงไป ดูจากสภาพชุดแล้วเขาน่าจะใส่ซ้ำไม่ต่ำกว่าสองวัน อยากจะเปลี่ยนชุดให้เขาจะได้หลับอย่างสบายๆแต่ใจไม่กล้าพอครับเลยได้แต่หาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวเขา(เช็ดแค่ส่วนที่โผล่มาจากเสื้อผ้าน่ะครับ มากกว่านั้นก็ไม่กล้า) จัดการเปิดเครื่องปรับอากาศและห่มผ้าให้เสร็จสรรพ....
ฝันดีนะครับที่รักของผม...
...
ผมนั่งร่างแบบคร่าวๆบนโต๊ะทำงานในห้องนอนของผม ร่างของเจ้าของดวงใจกำลังหลับพริ้มทำให้หยุดกลั้นยิ้มไม่ได้ น่ารักจังเลยน้า... ผมนั่งแก้แบบไปตามคอมเม้นอาจารย์ครั้งสุดท้ายเพื่อให้งานออกมาได้ดีที่สุด โดยมีการแอบเล่นคอมเป็นพักๆน่ะครับ ช่วงนี้มีใครไม่รู้แอดเฟสมาเต็มเลย โดยปกติแล้วผมไม่ค่อยรับแอดคนไม่รู้จักน่ะครับก็รับบ้างไม่รับบ้าง ครั้งนี้ก็เหมือนกัน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะทักแชทกับผมแทน... ไม่รู้ว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า แต่ผมก็ตอบๆเขาไปนะครับส่วนมากเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก แค่ประมาณว่าถามผมว่าสบายดีไหม เขาคือใคร อยู่คณะอะไร อ้ะ..มีบางคนถึงขนาดบอกว่าชอบผมด้วยล่ะ! แต่คงจะโดนใครแกล้งมาล่ะมั้งครับ นึกแล้วตลก ใครจะมาบอกชอบผมจริงๆกันเล่า(เว้นคิดไว้นะครับเพราะผมรักสุดใจ เขาพูดอะไรผมก็เชื่อหมดแหละ)
“แรม...คุยกับใครอ่ะ...”
“อ้ะ คิด..ตื่นแล้วหรอครับ”
“อือออ”
จากหกโมงตอนนี้ก็เกือบๆห้าทุ่ม คิดนอนไปแค่ราวๆห้าชั่วโมงแล้วฟื้นกับการอดนอนมาตลอดเกือบอาทิตย์....เขานี่สุดยอดจริงๆเลย ถ้าเป็นผมนะ นอนไม่ตื่นจนกว่าจะเที่ยงของอีกวันแน่ๆ
“...คิดหิวข้าวมั้ยคับ เดี๋ยวผมไปซื้อให้” อย่างที่บอกแหละครับพอใกล้ช่วงไฟนอลโปรเจคแล้วของสดในตู้เย็นผมก็ถูกทำการเนรเทศออกไปไม่เหลือซาก
“..ไม่หิวเท่าไหร่หรอก แรมคุยกับใครอ่ะ”
“เอ่อ... ผมก็ไม่รู้จักอ่ะครับ”
“ขอคิดดูนะ..” ไม่ว่าเปล่าเจ้าตัวเอาคางมาเกยไหล่ผมแล้วเรียบร้อย อ๊ากกกกกกก เกร็งสุดๆเลยครับ แก้มเขาจะชนกับแก้มผมอยู่แล้วอ่ะ!!!!
ไม่ใช่แค่เอาคางมาเกยๆไหล่ผมเฉยๆ แต่มือเขาก็โอบผ่านผมไปคลิกเมาส์เพื่อเลื่อนดูข้อความ
“แรม...”
“อ่ะ ครับ ครับ?”
“....คิดขอตอบได้มั้ย?”
อ๊ากกกกก อย่าหันมามองผมด้วยระยะใกล้เท่านี้นะครับ!! ใจจะวายตายเลยรู้รึเปล่า หน้าเขาใสชะมัดเลยยยย ฮือออออออ
“...ค ครับ..”
“งั้น แรมลุกแปปนะ”
“อ่ะ ครับ” ลุกพรวดให้ทันทีเลยครับ กลัวว่าถ้าอยู่ในท่านี้นานกว่านี้จิตอกุศลผมจะต้องเริ่มทำงานแน่ๆ คิดมองหน้าผมแวบหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจหน้าจอโน้ตบุ๊คตรงหน้า มือเรียวเริ่มพิมพ์ข้อความตอบกลับทำให้ผมนึกสงสัยเลยแอบมองอยู่ด้านหลังเขา...
‘ดีจ้ะ แรมใช่มั้ย’
‘ครับ’
‘เราชื่อตาลนะ อยู่บริหาร แรมอยู่สถาปัตย์ใช่มั้ย?’
‘ครับ’
‘มีแฟนยัง?’
*สติ๊กเกอร์แมวเขิน*
‘มีแล้วครับ น่ารักด้วย’
เอ่อ.....ไม่เถียงกับข้อความที่เขาพิมพ์ไปครับ....
คิดเริ่มเปิดหน้าต่างแชทของคนต่อไปเรื่อยๆ
...
‘จีบได้ป้ะเนี่ย <3’
‘ไม่ได้ครับ แฟนหวง’
…
‘เราชอบนายอ่ะ’
‘ขอบคุณครับแต่มีแฟนแล้ว ไม่คิดนอกใจแฟนด้วยครับ’
...
‘สนใจหากิ๊กมั้ยคะ? อิอิ’
‘ไม่ครับ รักแฟนมากครับ’
...
‘คนนี้มีแฟนยังเนี่ยย’
‘มีแล้วครับ รักแฟนมาก’
…
‘น่ารักจังเลยค่ะ รักได้มั้ยคะ? >///<’
‘ขอโทษครับ มีแฟนแล้ว’
เอ่อ....ไม่รู้จะตอบคิดยังไงเหมือนกัน ผมไม่ได้โกรธเลยนะครับที่เขาเอาเฟสผมไปตอบคนอื่นแบบนั้น แต่ก็งงๆครับว่าทำไมเขาถึงตอบอย่างนั้น ร่างเล็กตรงหน้ายังคงพิมพ์ตอบข้อความอย่างไม่ย่อท้อ พอหมดแล้วเขาก็เปิดไล่หาเฟรนด์ ถามผมบ้างว่าคนที่มาโพสหน้าวอล์นี้รู้จักไหม ซึ่ง...ผมไม่รู้จักครับ ได้ยินดังนั้นเขาก็กดอันเฟรนด์ทันที..... จนเขาพอใจล่ะครับถึงได้หยุด
“แรมนี่..... ไปให้คนอื่นเขาจีบอยู่ได้”
“ห้ะ ใครจีบผม? ไม่มีนี่ครับ” ที่ผ่านมาผมไม่เคยถูกใครจีบเลยนะครับ ดอกไม้สักช่อหรือขนมหวานก็ไม่เคยได้มาก่อน เขาเอาที่ไหนว่าผมมีคนจีบเนี่ย?
“แรมมมม โอ้ยยยยย บื้ออ!!! เนี่ยยยย เขาจีบแรมอยู่ไม่รู้หรอไง”
“เอ้ะ....”
“ห้ะ ไม่รู้จริงดิ...”
“เอ่อ ครับ..?”
“ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี้ยยยย คนที่แรมบอกว่าไม่รู้จักอ่ะที่แอดเฟรนด์มาอ่ะ ที่มาโพสหน้าวอล์แรมอ่ะ ที่ส่งข้อความมาอ่ะ เขาจีบแรมอยู่รู้ไหมมมมม”
“....เอ่ออ......จริงหรอครับ?”
“จริงสิ ฮึ่ม..... เอามือถือมานี่เลย...”
?
ถึงจะงงๆอยู่แต่ผมก็ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้เขาโดยดี
“.........หึหึ ไลน์ตรึมเลยนะ”
“?”
“สาวแอดมาหาตรึมเลย..”
“อ้ะ แต่ผมไม่ได้...”
“รู้แล้วน่า ไม่ต้องไปตอบนะ ห้ามตอบนะ ห้ามตอบสักคนเลย”
“ครับ”
“....”
“..?”
“....รำคาญ....มั้ย?”
“เอ้ะ รำคาญอะไรครับ??”
“รำคาญคิดมั้ย.....”
“เอ้ะ ทำไมผมต้องรำคาญล่ะครับ”
“ก็....ก็คิด....ทำแบบนี้......ก้าวก่าย เรื่องส่วนตัวไปรึเปล่า...บังคับมากไปรึเปล่า”
โถ่เอ้ย นี่เขาคิดมากอะไรล่ะนี่ เขาทำอะไรให้ผมก็ยอมหมดแหละ ไม่เคยคิดว่าเขาก้าวก่ายเลยสักนิด
“....ไม่เลยครับ..” ผมตอบพลางส่งยิ้มให้เขาให้ไม่ต้องคิดมาก
“.............................หวงนะ”
“ครับ?”
“บอกว่าหวง ใครใช้ให้ทำตัวหล่อขนาดนี้เล่า! มีสาวมาติดตรึมก็ยังไม่รู้ตัวอีก เห็นนันบอกว่ามีสาวมาหาถึงคณะเลยด้วย!”
....
เอ่อ......... เขาบอกว่าหวงผมด้วยล่ะ อัดเสียงทันไหมเนี่ย ยังไม่ทันคิดว่าจะหยิบมือถือตัวเองมาอัดเสียงเขายังไงดี คนตรงหน้าก็เข้ามาซุกตรงหน้าอกผมพร้อมกับแขนสองข้างที่โอบตัวผมไว้... เจอเขานัวใส่แบบนี้จะไปไหนรอดเล่าครับ ทำไมทำตัวน่ารักอย่างนี้นะ
“.....แรมเป็นของคิดนะ....”
“.......ครับ...”
“ฮึ่ม....อย่าให้ใครมาจีบเซ่!”
“เห อ้ะ เอ่อ..ครับ....”
ดูเหมือนเขาค่อนข้างที่จะ เอ่อ...โมโห? เดาจากแรงที่เขารัดผมมากขึ้นเรื่อยๆน่ะครับ แต่เฮ้! เขาจะรู้ไหมนะว่ายิ่งทำแบบนี้ร่างกายเรามันก็จะยิ่งแนบกันมากขึ้นน่ะ สติแทบหายเลยครับ...
_________________________________________________
แรมนี่บื้อจริงๆ แต่เพราะแรมไม่เคยมีคนมาจีบแบบนี้มาก่อนน่ะค่ะมันเลยไม่รู้ว่าโดนจีบอยู่
คิดเลยปวดหัวน่าดู
ยังคงเป็นการคืบหน้าไปอย่างช้าๆ.... แรมไม่ค่อยเขินเท่าเมื่อก่อนแล้วนะ
(แต่ยังบื้อเหมือนเดิน ก๊ากกกก)
คิดจบโปรเจคแต่แรมก็มีโปรเจคต่อ โฮ....งานคณะนี้หนักหนาจริงจัง
อย่าพึ่งทิ้งเค้าไปนะ
ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
*เนื่องจากตอนที่แล้วเป็นตอนของนัน เลยหยิบไอ้หมานันมาตอบเม้นแทนละกันค่ะ55*
(นัน:คนเขียนแม่งอู้อ่ะ โยนงานเฉย!)
mild-dy ผมเปล่าเล่นตัวสักหน่อย!!!
Ali$a฿eth วันเวย์ยังไงก็เป็นทางวันเวย์ครับ
บ๊ายบายโพ ขอบคุณที่ชมนะครับ วันหลังชมว่าหล่อดีกว่านะ //เปลี่ยนจากชอบนันเปอร์เป็นชอบนันคนเดียวดีกว่านะครับ*ยิ้ม*
tsundere ค..คิดอะไรน่ะ!!! คำอวยพรนั่น ผมขอไม่รับนะครับ......
Sar2288 ผมไม่ได้ซึน!! //หยิบไม้หน้าสามออกมา
Maytbb โดนอะไร ผมปกติดีเหอะ
phana_qbz อย่าไปยุไอ้เปอร์อย่างนั้นสิครับ!!
B52 ผมไม่ยอมหรอก ผมเป็นผู้ชายนะ!
MK ขอบคุณที่เข้าใจผมนะครับ T_T แต่ไปให้กำลังใจไอ้เปอร์ทำไม...
IIIA *หยิบไม้หน้าสาม*
fc_fic
prueksa คนมันเด่นกว่าก็งี้แหละครับ หึหึ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
_________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 543690 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก