-23- (III)
ผมรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองคงหน้าแดงจัดแต่ยังคงไม่ละสายตาไปจากเขา แรมดูน่าดึงดูดมากเลยเวลาเขาเมาๆ เขาเบนสายตาไปยังแขกผู้ไม่ได้รับเชิญนั่น หมอนั่นทำแค่จิ๊ปากแล้วรีบเดินจากไป ท่ามกลางเสียงโห่ฮาของเพื่อนๆผม
“โว้วววว ไอ้แรมมมม เอาอีกดิ้ มึงแม่งเด็ดว่ะสาดดดดดดดด”
“เห้ยๆใครถ่ายรูปเก็บไว้ทันมั่ง”
“...กูช็อคจนลืมถ่ายว่ะ”
“กูอึ้งว่ะ ตอนนี้กูก็ยังอึ้งอยู่”
“เออ ไม่เป็นไร เพราะกูถ่ายวีดีโอไว้ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”
เชี่ยนัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยากเดินไปถีบกบาลมันนักถ้าไม่ติดว่าแรมทำท่าโงนเงนๆ พยายามจะนั่งเก้าอี้แต่เหมือนจะกะที่นั่งไม่ได้(?)หรืออะไรก็ตามเหอะ ผมเลยเลือกที่จะพยุงเขาให้นั่งลงดีกว่าไปสนไอ้นันไร้สาระ
“แรมไหวมั้ย?”
“.........ครับ”
“โว้ววว ถ้าไหวขอแบบเมื่อกี้อีกรอบได้มั้ยคร้าบบบบ”
“สัสนัน หุบปาก!!” เขินนะไม่ใช่ไม่เขิน ไอ้งี่!
ตึง!
“แรม!”
จู่ๆเขาก็ฟุบลงไปบนโต๊ะดังตึง เดาว่าวูบไปน่ะครับ เพราะเมื่อหัวเขาโขกโต๊ะปุ๊ปเขาก็เด้งกลับมานั่งตัวตรง(?)เหมือนเดิม
“เหยดด...ไอ่แรมแม่งเมาเชี่ยๆเลยว่ะ กูเพิ่งเคยเห็น”
“เออ แดกเหล้ากับมันก็บ่อย เพิ่งเคยเห็นมันเมาเนี่ยแหละ เห้ยย ไหวมั้ยเพื่อน!”
“....ครับ เดี๋ยวไป”
“ก๊ากกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เชี่ยเอ้ยยยยยย สติไปแล้ววว ไอ้เชี่ยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เพราะคำตอบของเขาทำเอาทั้งโต๊ะฮาครืน ผมเองก็อดปล่อยก๊ากไปด้วยไม่ได้ ตอบคนละคำถามแล้วแรม!
“แรมๆ นี่ใคร?” ผมลองถามลองเชิงเขาบ้าง
“....คิด....แฟน...ครับ”
“...”
ทำไมดูเหมือนผมจะโดนเล่นเองซะงั้นล่ะ
“เย้ชชชชชชชชชช สวีทกิ้วๆๆๆๆ ไอ้แรมๆๆๆ มองกูๆๆ กูใครๆๆ”
ผมเกลียดนันจริงๆแล้วนะ เกลียดเวลาเขาล้อแล้วทำหน้าทะเล้น มันน่าถีบเอามากๆ
“..แรมนี่ใคร เพื่อนมึงจำไม่ได้หรอเฮ้ยยย”
“....หมา......หมานัน ....................
เหี้ยนัน”
“.....”
ทั้งโต๊ะเงียบกริบไม่ใช่เพราะอะไรนอกจากคำพูดของแรม......เขาพูดคำหยาบอ่ะ!! เขาพูดว่าเหี้ยอ่ะ! ผมเพิ่งเคยได้ยินเขาพูดคำหยาบครั้งแรกเลยนะ และดูเหมือนคนอื่นๆเองก็คงจะเหมือนกัน เพราะทำหน้าช็อคค้างกันทั้งโต๊ะ แรมเป็นคนสุภาพมากๆถึงมากที่สุด ไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดคำหยาบออกมาด้วยอ่ะ!
“เชี่ยนัน.....มึงทำให้คนอย่างไอ้แรมหลุดศีล ไอ้คนบาป”
“เออ ชิบหายละ ทำไงดีวะ ขออีกรอบได้มะกูอยากอัดเสียงไปให้แม่มันฟัง”
ผัวะ!
“คิดมึง....พาแรมกลับเถอะว่ะ กูว่าไม่น่าไหว”
“....อ่ะ เอ่อ...ว่ะ”
เปอร์ตบหัวไอ้นันก่อนจะหันมาให้ความเห็นกับผมซึ่งผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง ผมพยุงให้แรมลุกขึ้นก่อนจะพามันออกนอกร้านไป ดีหน่อยที่อย่างน้อยเขาก็ยังเดินเองได้แม้จะโงนเงน อยากจะขี่มอไซค์พาเขากลับแทนการโบกรถเพราะมันประหยัดกว่าแต่สภาพเขาอย่างนี้ท่านั่งมอไซค์อันตรายแน่ๆ เลยจำเป็นต้องโบกแท็กซี่กลับอ่ะ
พอหารถได้ผมก็พาแรมเข้าไปนั่งข้างหลังก่อนจะนั่งตามเขาไป บอกปลายทางให้คนขับไม่นานนักแรมก็หลับซบไหล่ผม....อ่า...อยากตัวสูงกว่านี้จัง เขาซบผมแบบนี้มันต้องโน้มคอลงมาเยอะพอควรเลยอ่ะ ถ้าผมสูงกว่านี้เขาคงได้หนุนไหล่ผมนอนสบายๆ
เวลาผ่านไปสักพักรถก็มาจอดอยู่หน้าคอนโดเขา
ตอนนี้แหละ วิกฤตแล้วครับ
เพราะผมพยายามปลุกเขาตั้งแต่ก่อนจะถึงคอนโดแล้วแต่เขาไม่ตื่นเลยอ่ะ และแม้ว่าจะมาถึงที่แล้วแต่เขาก็ยังไม่ตื่นอีกอยู่ดี วิกฤติขั้นสุดยอดแล้วครับ...เขาตัวใหญ่กว่าผมมาก ผมแบกเขาไม่ไหวแน่ แต่ถึงกระนั้นก็ต้องกระเสือกกระสนพาเขาลงจากรถเพราะสายตาของคนขับที่ไม่ค่อยพอใจนั่นทำให้ผมต้องรีบออกมา
แล้วก็ลงไปนั่งตุ๊บที่ข้างฟุตบาทกันทั้งคู่...
ผมเอาแขนเขาพาดไหล่ผมไว้หมายจะพยุงเขาแต่ด้วยความสูงที่ต่างกันมากเกินไปทำให้ผมไม่สามารถพาเขาเดินไปได้ เรื่องแบกเขานี่ตัดออกจากความคิดได้เลย...
ทำไงดีเนี่ย....
“หื้อผมจ้วยก่ครับ?” (ให้ผมช่วยไหมครับ?)
“ค..ครับ” ภาษาไทยสำเนียงเหนือๆนั้นทำให้ผมต้องหันไปมอง ผู้ชายคนหนึ่งส่งยิ้มมาให้ผมและผมก็นึกออกทันที... รปภ.ของคอนโดแรมนี่นา!
“ผ่อน้องหน้าคุ้นๆน่ะครับ” (เห็นน้องหน้าคุ้นๆน่ะครับ)
“ค..ครับ เพื่อนผมอยู่คอนโดนี้ครับ”
“อ่อ บ่น่าล่ะ มาๆ เดี๋ยวอ้ายจ้วย น้องแบกคนเดียวบ่ไหวหรอก” (อ่อ มิน่าล่ะ มาๆ เดี๋ยวพี่ช่วย น้องแบกคนเดียวไม่ไหวหรอก)
“..ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณพี่ยามที่ยิ้มๆให้ก่อนจะแบกแรมให้เดินไปยังคอนโด เขาตัวเตี้ยกว่าแรมนิดหน่อยนะครับ แต่ก็ยังพอแบกไหว...อย่างน้อยเขาก็ทำได้มากกว่าผมโขเลยล่ะ
“บ่เป็นหยังๆ แล้วนี่น้องอยู่จั้นอะหยังครับ?” (ไม่เป็นไรๆ แล้วนี่น้องอยู่ชั้นอะไรครับ?)
“เอ่อ....11 ครับ” ผมบอกพี่รปภ.ก่อนพี่แกจะกดไปยังเลข11ตามที่ผมบอก คอนโดแรมมี23ชั้นน่ะครับ ผมว่าชั้นเขาก็โอเคนะ อยู่กลางๆตึก เวลาเกิดเหตุอะไรก็ออกมาได้ง่ายกว่าชั้นบนสุด (อ้าว) แถมวิวก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรด้วย
ลิฟต์เคลื่อนตัวไปยังชั้นเป้าหมาย ผมเดินนำคุณรปภ.ไปยังห้องของแรมอย่างเชี่ยวชาญ
“อ...อืม..”
“ตื่นละก๋า?”
“.......อือ”
ผมหันไปมองเสียงนั่น เหมือนว่าแรมจะเริ่มมีสติแล้วนะครับ แหม...มามีสติตอนที่พามาถึงห้องพอดีเลยนะ! ทีตอนอยู่ในรถปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น
“เอ้อ แรม กุญแจอยู่ไหน”
“...” เขาไม่ตอบ ทำแต่หน้างัวเงียๆ ผมเลยเดาว่าน่าจะอยู่ในกระเป๋ากางเกงนั่นแหละครับ ควักๆล้วงๆพอให้เสียวเบาๆก่อนจะได้กุญแจตามที่นึกไว้
ผมไขประตูห้องก่อนกล่าวขอบคุณพี่รปภ.ที่อุตสาห์เป็นภาระแบกแรมมาให้ถึงที่
“ขอบคุณมากๆนะครับ ถ้าไม่ได้พี่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเนี่ย”
“อ้ายบอกแล้วว่าบ่เป็นหยังงง หน้าที่อ้าย บ่ต้องเกรงใจ๋ แต๋ว่าบ่ดีไปกิ๋นนักเน่อเหล้ายาเนี่ย มันบ่ดี” (พี่บอกแล้วว่าไม่เป็นไร หน้าที่พี่ไม่ต้องเกรงใจ แต่ว่าไม่ต้องไปกินเหล้าเยอะนะ มันไม่ดี)
“ค..ครับ ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ขอบคุณจริงๆ”
“บ่เป็นหยังๆ โจ๊คดีๆ มีอะหยังฮื้อจ้วยก่เอิ้นอ้ายได้ตลอดเน่อครับ”(ไม่เป็นไรๆ โชคดีๆ มีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้ตลอดนะครับ)
“ขอบคุณครับ”
ผมโค้งขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนจะเข้าห้องพร้อมแรมไป แรมพอเดินได้แบบเมาๆทำให้ผมต้องออกแรงพยุงเขาไปมากเลยล่ะ
ตุบ!
“เฮ้อออออออออออออออออ” สุดท้ายก็พามาถึงเตียงจนได้ ผมเตรียมเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อจะเช็ดตัวให้เขาสบายตัวขึ้นหน่อย
“เหวอออ!!”
ตุบ!
“แรม..”
“จะไปไหนครับ?”
“เอ่อ....คิดแค่..จะเข้าห้องน้ำ”
จู่ๆเขาก็จับผมเหวี่ยงขึ้นเตียงอ่ะ!! ผมก็ตกใจสิครับ
“.....ตะกี้คุยกับใครครับ?”
“ห้ะ ตอนไหน ตะกี้ไหน??”
“..ก็เมื่อกี้นี้ ผมเห็นนะ”
“หมายถึง...รปภ.คอนโดแรมอ่ะ?”
“ผมไม่รู้จัก ไปคุยกับเขาทำไม”
“หา! เขาช่วยแรมนะ”
เอ้ะ เดี๋ยวก่อน เขาพูดอย่างนี้หมายความว่าไง? หึงหรอ หึงหรอ เขาหึงผมหรอ?
“...ก็ไม่เห็นต้องคุยขนาดนั้นเลยนี่”
“.....หึงหรอ”
“....”
“เอ้ย!!!”
เขาไม่ตอบแต่กลับพลิกตัวมาคร่อมผมไว้แล้วก้มลงซุกหน้าเข้าไปยังซอกคอผมแล้วขบเม้มเบาๆแต่ก็ทำเอาผมสะดุ้ง ผมดิ้นให้กับสัมผัสประหลาดนี่แต่เขากลับจับตรึงข้อมือผมเอาไว้ทั้งสองข้าง โดยที่ปากของเขายังคงสาละวนอยู่กับต้นคอผม อ๊ากกกกกกกก แรม ใจเย็นนะ!!
“อื่ม...หึง”
เขาเงยหน้าขึ้นมาตอบผมทำเอาผมอึ้งไปพักหนึ่ง หน้าตาเบลอๆของเขาไม่ได้ทำให้เขาดูแย่ลงเลยสักนิด กลับกันเลย...ผมหลงสีหน้าเขาในตอนนี้แทบสิ้นสติ แต่ก็ดึงสติกลับมาได้เพราะเขาเริ่มกลับมาขบเม้มที่คอผมรุนแรงขึ้น ลิ้นหนาเลียเบาๆตรงที่เขาขบไว้ทำเอารู้สึกประหลาด เขารวบมือทั้งสองของผมไว้อยู่เหนือศีรษะด้วยมือข้างเดียวของเขา มืออีกข้างเขาสอดผ่านเสื้อผ้าเข้ามาลูบผ่านลำตัวผม เท่านั้นแหละ ผมเริ่มรู้เลยว่าเขากำลังจะทำอะไร!
“ร..แรม ไม่เอา...”
ผมบิดตัวหนีจากสัมผัสนั้นน้อยๆ เล่นตัวนิดหน่อยไม่ให้น่าเกลียด เดี๋ยวเขาหาว่าผมง่าย แม้ใจจริงอยากจะแก้ผ้ากระโจนขึ้นคร่อมเขาก็ตาม
“อะ...”
มือใหญ่ลูบวนผ่านจุดอ่อนไหวบนตัวผมไปก่อนจะวกกลับมาหยอกล้อมันอีกครั้งทำเอาผมหลุดเสียงออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ปากเขายังคงทำหน้าที่เป็นอย่างดี ขบเม้มซอกคอผมไล่ไปจนถึงไหปลาร้าแล้วก็กลับขึ้นไปใหม่ เกิดเสียงดังประหลาดนั่นทำเอาผมเขินอย่างบอกไม่ถูก เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมที่หอบสั่นก่อนจะก้มลงมาครอบครองลมหายใจผมไป ลิ้นหนาตวัดไล้ไปมาในโพรงปากชื้นแฉะ สัมผัสได้ถึงส่วนมือของเขาเริ่มเคลื่อนลงไปต่ำลงเรื่อยๆ
“อื๊อ”
แรงบีบที่สะโพกผมทำเอาหลุดครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาเริ่มปลดกางเกงผมแล้วดึงมันไปอยู่ที่หน้าขา ผมขัดขืนเขาอีกเล็กน้อยพอเป็นพิธีก่อนนึกในใจ
‘เอาเลยครับ ทำให้เต็มที่ คิดพร้อมแล้ว’
หลับตาพร้อมรอรับชะตากรรม.....
.
.
.
หืมม์
“แรม?”
จู่ๆเขาก็นิ่งไปเสียอย่างนั้นทั้งๆที่ยังค้างอยู่ในท่าหวาดเสียวนี่อยู่ทำให้ผมต้องเอ่ยชื่อของเขาออกมาเบาๆ
“....”
“แรม”
“.......ฟรี้...”
.
.
.
เออ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
______________________________________________________
ใครจะยอมให้ได้กันง่ายๆกันเล่า หึหึหึหึหึ
รู้สึกมีแต่คนประทับใจเมื่อแรมเมา5555555
ในที่สุดออร่าพระเอกของแรมก็ปรากฏสินะะะะ
ใจเย็นๆค่ะ เรื่องแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปปป
อยากชี้แจงเรื่องของแรมหน่อยค่ะ...
ยังจำทฤษฏีของคิดได้มั้ยคะที่คิดเคยพูดไว้ตอนที่7 ที่คนเมามีสองประเภท...
ค่ะ แรมเป็นประเภทเหมือนคิด คือ จะกล้าทำในสิ่งที่ก่อนเมาจะไม่กล้า
จริงๆแล้วแรมหึงคิดมากนะ แต่ไม่แสดงออก มาแสดงออกเอาตอนเมา
และจริงๆแรมเองก็อยากกอดคิดมากๆเหมือนกันค่ะ สังเกตตอนที่คบกันใหม่ พี่แกจิ้นเตลิดไปไกลแค่ไหน55555555
พอเมาปุ๊ปเลยได้ใจใหญ่เลย...
เพราะงั้นแรมไม่ได้มีสองบุคลิกแต่อย่างใดนะคะ
น้ำเมานี่ทำให้นิสัยคนเปลี่ยนได้จริงๆ
เด็กดีไม่ต้องไปกินมันนะ 555555
เอาล่ะ หมดสต็อกอีกแล้ว....
ขอตัวหมักน้ำดองสักครู่นะคะ55555555555
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่ะ
____________________________________________
ตอบคอมเม้นค่า
boong086 โหมดดาร์ก.....เอาจริงๆน่าจะโหมดเมามากกว่าค่ะ5555
ernnnxx ฮี่ๆ ไปไม่เป็นทั้งคิดทั้งคนจีบคิดเลยเจอประโยคนี้
maemix ผมไม่รู้ ผมเมา(......)
kongxinya โอ๊ะ....ซื้อมาเยอะขนาดนี้เดี๋ยวเราแย่งแรมกินเองนะคะ(...................)
บ๊ายบายโพ ด้านดาร์กที่ต้องการรร5555555 โถถถถ แรมบื้อๆไม่น่ารักตรงไหนนน
slurpee04 คิดบอกยังไม่มีตังขนาดนั้น 55555
MK ความคิดแยบยลมากค่ะ5555 //ขำที่ว่าคนเขียนชอบซอย กร๊ากกกกก มันเป็นเทคนิคในการดองตอนต่อไปค่ะ(...)
nutty นานๆทีจะหึงโหดดด
IIIA สงสารตับพระเอกหน่อยค่ะ555
piposama นี่แฟนผม...
phana_qbz หลงนานๆนะคะ คนเขียนปลื้มแทนแรม5555
anarshy เขาแค่แสดงตัวตนอีกด้านเองงง555
route rover อุต้ะ
เกือบแล้ว...
Toon_TK ถูกต้องนะคร้าบบบบ น้ำเมาเปลี่ยนนิสัยคนได้
mystery Y สงสารตับแรมด้วยค่ะ55555555
Still_14OC สุดท้ายพระเอกตายเพราะตับแข็ง(....)5555555
sang som อย่าเล้ยย ลำบากคิดเขาาา555
prueksa ไม่เมาไม่ทำงี้หรอกกก
B52 อุ้ยหยา.......
BeeRY คิดบินไปฟินแลนด์แล้วค่ะ555
PetitDragon คริคริ
mild-dy โอ๊ะ....เป็นความลับค่ะ555555
GintoniC โดนจัดหนักขนาดนี้ ไม่เขินก็แย่แล้ววว
Sar2288 การกระทำของแรมออกจะชัดเจนขนาดนี้เนอะ หึหึหึหึ
malula สงสารคิดที่เป็นคนรับเคราะห์แทนค่ะ555
::UsslaJlwaJ:: อุหึหึหึหึหึหึหึหึหึ
hoshinokoe กรี้สสส รู้ได้ไงอ่ะะ5555555
Ali$a฿eth เกือบแล้วๆ
NY_JK ก่อนหน้านี้ออร่าพระเอกติดลบ5555
omyim_jjj แรมเท่ห์ตั้งนานแล้วนะะะะ555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 544000 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก