-27-
หลังจากออกจากหมู่บ้านคิดได้สักพักผมก็ตรงไปยังตลาดใกล้คอนโดผมเพื่อที่จะเลือกซื้อของสดไปทำอาหารเย็นให้เขาตามที่เขาบอก และพอมาถึงที่นี่คิดเองก็ดูจะร่าเริงขึ้นแล้ว เขาจูงผมไปร้านนู่นนี่ไม่หยุดเลย ปากบางๆนั่นก็เอ่ยคุยกับแม่ค้าอย่างสนุกสนานจนแม่ค้าลดราคาให้เล็กน้อย เขานี่เป็นที่รักของทุกคนจริงๆเลยนะครับ
เมื่อได้ของครบแล้วเราก็ตรงกลับคอนโดกัน พอถึงห้องผมนำของสดไปไว้ในครัวเพื่อจัดเตรียมอาหารมื้อค่ำ(เลยเวลาเย็นมาพอควรแล้วล่ะครับ) แต่พอผมวางของปุ๊ปเท่านั้นแหละ คิดของผมก็พุ่งเข้ามากอดจากด้านหลังผมเสียแน่น
“คิดครับ..?”
“คิดถึง....คิดถึง............คิดถึง........คิดถึงอ่า”
“ฮะๆๆ ครับ เหมือนกันครับ” ผมขยับตัวออกจากเขาก่อนจะหันมากอดเขาบ้าง ให้เขากอดผมอย่างเดียวได้ที่ไหนกัน ผมเองก็คิดถึงเขาไม่แพ้กันนะครับ คิดถึงที่สุดเลย
“คิดถึง...” ผมพึมพำเบาๆพลางสูดดมกลิ่นแชมพูของเขา ม...ไม่ได้โรคจิตนะครับ! แค่..แค่พอกอดเขาแล้วตำแหน่งหัวเขามันอยู่ตรงจมูกผมพอดีเท่านั้นเอง....
คิดมุดหัวเขาลงไปแนบกับอกผมมากขึ้นพอๆกับที่ผมขยับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้น เขินมั้ย? เขินนะครับ แต่ความคิดถึงมันมากกว่าจนลืมเขินไปเลย ผมไม่ได้เจอเขาเกือบสองอาทิตย์เลยนะครับ แบบไม่ได้ยินเสียงไม่ได้เจอหน้า สเตตัสเฟสเขาก็ไม่อัพไม่มีอะไรเลยที่ผมจะได้รับรู้ข่าวคราวของเขา แล้วนี่จู่ๆเขาก็มาปรากฏตัวตรงหน้าผมแบบไม่บอกกล่าว จะให้ผมยืนนิ่งๆผมคงทนไม่ได้แล้วครับ
ผมกอดกับเขาค่อนข้างนานก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาคงหิวแล้ว เลยต้องยอมปล่อยอ้อมกอดนี้ไปแม้จะเสียดายอยู่เล็กๆ จัดแจงวัตถุดิบเครื่องปรุงเตรียมทำอาหารโดยมีคิดเป็นลูกมือคอยช่วยผมหยิบนู่นนี่ น่ารักมากเลยครับ อันที่จริงผมบอกให้เขานั่งรอก่อนก็ได้แต่เขากลับขอมาช่วยผมแทน เขาจะทำตัวน่ารักไปถึงไหนกันนะ แค่นี้ผมก็หลงจนไปไหนไม่รอดแล้ว
ในที่สุดอาหารที่ผมทำกับคิดก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย มีต้มยำกุ้ง หมูสามรส และก็ไข่ตุ๋นทรงเครื่อง(อันนี้คิดรีเควสมาน่ะครับ) ผมจัดโต๊ะอาหารเล็กน้อยก่อนจะลงมือทานพร้อมเขา อ่า.....ไม่เห็นหน้าเขาตั้งนาน ดูเหมือนจะผอมลงไปนิดนึงนะครับ แต่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะขุนให้เขากลับมามีเนื้อหนังเหมือนเดิมเอง!
“แรม.....ไปเที่ยวกับเมสนุกไหม” คิดถามผมเมื่อเราเริ่มลงมือทานอาหารกัน
“ค..ครับ...ก็ดีครับ...”
“หรอ...”
“แต่วันหลังไม่ต้องให้น้องมาแทนคิดแล้วนะครับ...ผมอยากเที่ยวกับคิดมากกว่าน่ะครับ” ผมรีบบอกเขาไปเมื่อเห็นเขาเริ่มก้มหน้าก้มตาอีกครั้ง
“จริงง่ะ” แล้วก็ได้ผล เขากลับมายิ้มร่าใหม่
“ครับ”
“แล้ว..ไปเที่ยวกับเมไปไหนบ้าง ได้อะไรมาบ้างล่ะ”
“ก็..เดินเที่ยวไปเรื่อยน่ะครับ มีไปดูหนังมั่ง ทานอาหาร ทานขนมอะไรประมาณนี้แหล่ะครับ...อ้อ น้องเมช่วยผมเลือกแหวนให้คิดด้วยนะครับ”
“แหวน...?”
“เอ้ะ แหวนสีเงินน่ะครับ”
“หมายถึงอันที่แรมสวมอยู่รึเปล่า?”
“ครับ มันมีสองอันอีกอันผมฝากน้องเมเอาไปให้คิด”
“.....คิดไม่ได้”
“อะไรนะครับ?”
“คิด...ไม่ได้ของอย่างที่แรมว่าเลย...”
“น้องเม...ไม่ได้เอาไปให้หรอครับ?”
“...อือ”
น้องลืมรึเปล่านะ? แต่น้องเมก็บอกแล้วนี่นาว่าจะเอาไปให้ถึงมือเลย...
“...ม..ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวผมซื้อใหม่ให้”
“ช่างมันเหอะ...กินข้าวต่อดีกว่า” คิดว่าพลางก้มหน้ากินข้าวตามที่เขาว่า ผมเองก็ลงมือทานข้าวของตัวเองต่อ ตักกุ้งให้เขาบ้างตอนเขาเหม่อๆ
“แรม..”
“ครับ..”
“...ต่อจากนี้...อย่าไปไหนกับเมอีกนะ”
“ครับ” สงสัยว่าเขาคงจะมีเวลาว่างมาหาผมแล้วใช่ไหมครับเนี่ย
ไม่นานนักพวกเราก็กินข้าวกันจนเกลี้ยง เห็นคิดกินหมดอย่างนี้แล้วอดปลื้มแทนไม่ได้ครับ แสดงว่ากับข้าวที่ผมทำอร่อยถูกปากเขาสินะเขาถึงได้กินเกลี้ยงขนาดนี้ คิดช่วยผมเก็บจานชามไปล้างและเช็ดโต๊ะอีกนิดหน่อย เมื่อทุกอย่างเข้าทีแล้วผมก็บอกให้เขาไปอาบน้ำได้เลย
“เอ้ะ...คิดนอนนี่ได้หรอ?”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ?”
“ก็...ก็...แบบว่า เอ่อ...ไม่รู้ดิ”
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเขาเบาๆ เดี๋ยวนี้ผมชักจะเสพติดการลูบหัวเขาไปโดยไม่ขออนุญาตเสียแล้วสิ ผมเขานุ่มมือขนาดนี้
“มาอยู่ได้ มานอนได้เสมอครับ”
คิดไม่พูดอะไรแต่ผมแอบเห็นเขาอมยิ้มนะ เขาก้มหน้าก่อนเอาหัวมาพิงอกผมแบบที่เขาชอบทำประจำ
“ขอบคุณนะ คิดถึงนะครับ....คิดถึงจนแทบบ้า...” เขาว่าเบาๆ
“ครับ คิดถึงเหมือนกัน” ผมตอบเขาพลางลูบผมนิ่มๆนั่นอย่างเพลินมือ และดูเหมือนเขาเองก็ชอบให้ลูบๆแบบนี้ด้วยนะครับ ไม่นานนักเขาก็ไปอาบน้ำ ไม่ต้องห่วงเรื่องเสื้อผ้าแล้วครับเพราะเขาเอาเสื้อมาเขามาทิ้งไว้ที่นี่สามสี่ชุดรวมถึงแปรงฟันและอุปกรณ์อาบน้ำ แม้ว่าผมจะบอกให้เขาใช้ของผมก็ได้จะได้ไม่ต้องซื้อใหม่แต่เขาก็ไม่ยอมครับ
ไม่นานเขาก็อาบน้ำเสร็จก็ถึงตาผมเข้าไปอาบบ้างละครับ ผมใช้เวลาทำความสะอาดร่างกายสักพักก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย เปิดประตูห้องออกมาก็เห็นคิดนอนกลิ้งอยู่บนเตียง หัวใจจะวายเอาครับจู่ๆก็มาทำท่าน่ารักแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ผมนึกว่าเขาจะนั่งดูทีวีอยู่ข้างนอกเสียอีก
“แรม มามะๆ”
พอเขากลิ้งมาเห็นผมยืนมองอยู่ก็ทำท่านอนชันหัวพร้อมตบมือปุๆที่นอนข้างๆ เล่นเป็นอาเสี่ยหรอครับ ผมกลั้นยิ้มไม่ไหวและยอมเดินไปนั่งข้างๆเขาแต่โดยดี คิดดึงแขนผมให้ลงมานอนข้างๆเขา เหวอเลยครับ มันใกล้มากใกล้เกินไปหน้าผมกับเขาห่างกันแค่ปลายจมูก ใจผมเต้นอย่างบ้าคลั่งอีกแล้วเมื่อเขาเข้ามาใกล้ขนาดนี้
จุ๊บ...
.....เกือบลืมหายใจ... เขายื่นหน้ามาจุ๊บตรงปลายจมูกผมก่อนล้มตัวนอนแล้วยิ้มเผล่ อ๊ากกกกกก เขาน่ารักเกินไปแล้วววว นับวันผมยิ่งคลั่งเขามากขึ้นเรื่อยๆจนนึกกลัวตัวเอง เขาขยับเข้ามากอดผมแน่นอย่างที่ชอบทำเอาหัวมุดๆกับอกผมจนผมแทบสติหลุด
“คิดครับ..จะนอนแล้วหรอครับ?”
“ฮื่ออ ทำไมหรอ ยังไม่ง่วงหรอ”
“เปล่าครับ งั้นเดี๋ยวผมไปปิดไฟแปปนึงนะครับ”
ผมว่าพลางเขยิบออกจากเตียงลุกไปปิดไฟ นึกสงสัยหน่อยๆเพราะตอนนี้มันแค่สี่ทุ่มสี่สิบห้าอยู่เลย แต่ถ้าเขาง่วงแล้วผมง่วงด้วยก็ได้(ดูท่าจะเป็นคิดริซึ่มจริงๆแล้วล่ะครับ)
ผมปิดไฟเสร็จเรียบร้อยก็เดินตรงมายังเตียงตามแสงไฟข้างนอกที่พอส่องให้เห็นเงาลางๆ เตียงยวบลงไปตามน้ำหนักของผม ยังไม่ทันได้จัดท่านอนดีคิดก็ลากผมไปกอดแน่นมีการยกขามาพาดเสียด้วย ร่างกายเขากับผมแนบชิดกันมากขึ้นจนผมคิดไปไกลจนเตลิด ยิ่งกลิ่นหอมๆจากตัวเขายิ่งทำให้ผมต้องข่มใจมากกว่าเดิมจนต้องท่องพุทโธอยู่ในใจแม้จะนับถือคริสต์... อ๊ากกกก สงสัยว่าสติบินหายไปแล้วล่ะครับ!
***
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพื่อพบว่าคนตรงหน้านอนจ้องผมตาแป๋ว แถมยังไม่ปล่อยอ้อมกอดนี่อีกต่างหาก ใจผมกระตุกวูบในความน่ารักของเขา ...ตื่นมาก็มีความสุขเลยครับ
“อรุณสวัสดิ์ จุ๊บ”
คิดว่าพลางยิ้มแป้นก่อนจูบผมเบาๆที่ปาก...........................
แทบไหม้แล้วครับ!! ละลายได้ละลายไปแล้ว ทำไมเขาน่ารักมากขนาดนี้ หรือเพราะผมไม่ได้เจอเค้ามาเป็นอาทิตย์เลยคิดว่าเขาน่ารักขึ้นรึเปล่า? แต่ที่แน่ๆตอนนี้หัวใจเต้นเร็วจนแทบหลุดออกมาจากอกแล้วครับ
ผมนอนตัวเกร็งในขณะที่เขาเอาแต่นัวเนียผมไม่ห่าง หึ้ยยย เป็นแมวหรอครับหื้ม? ทำไมชอบอ้อนขนาดนี้นะ ผมลูบหัวลูบหลังเขาเบาๆหวังให้เขาเคลิ้มแล้วหยุดเบียดผมเสียที กลัวแรมน้อยจะตื่นมาทักทายนี่สิครับ แต่มันไม่ได้ผลคิดดูจะเคลิ้มก็จริงแต่เขาซุกผมมากกว่าเดิมอีก ฮือออออ ผมจะกล่อมน้องยังไงไม่ให้ตื่นดีนะ
“แรม.................รัก”
“...............ค..ครับ” จู่ๆก็เล่นบอกรักกันผมก็เขินสิครับ!
“แรม...จุ๊บหน่อย...”
“ค..ครับ...” ผมหลับตาแน่น
“งื้อออ ไม่ใช่ แรมจุ๊บคิดหน่อย จุ๊บคิดบ้างนะๆ”
“อ่ะ เอ่อ......” คิดครับบบบ!! กะเอาให้ผมเขินตายหรอครับ!!
คิดไม่รอผมค้านอะไรทั้งนั้น เขาหลับตาพริ้มยื่นหน้ามาเตรียมพร้อม เล่นเตรียมตัวขนาดนี้ผมก็มีแต่ต้องทำล่ะครับ... แต่ขอตั้งสติแปปนึงนะครับ
“แรมมมม เร้ววว”
“ค...ครับ....” ขออีกสามวินาทีนะครับ ฮืออออ ผมเขินนะ
.
.
....จุ๊บ
ว๊ากกกก เขินแทบคลั่ง ไม่คิดว่าเป็นฝ่ายทำเองมันจะเขินเป็นบ้าขนาดนี้ ถึง..ถึงผมจะเคยจูบเขาตอนที่สารภาพความในใจไปแล้วก็เถอะ แต่มันก็นานมากแล้วนะครับและผมก็ไม่ค่อยได้ทำแบบนี้บ่อยด้วย เขินเป็นบ้าเลย!ให้ตาย
จุ๊บ
อ๊ะ!!
คิดครับ!! หยู้ดดดดดด!! ดูเหมือนผมจะไม่ทำให้เขาพอใจเสียเท่าไหร่เจ้าตัวเลยขยับเข้ามาจูบปลายจมูกผมแทน ...ยังไม่ทันได้ร้องห้ามต่อเขาก็ขยับมาขึ้นคร่อมแล้วพรหมจูบผมทั่วหน้าอีก คิดครับ! เดี๋ยวก่อน! เดี๋ยวๆ! นี่ผมทำอะไรผิดหรอครับ ทำไมเขาถึงลงโทษผมแบบนี้ล่ะ
“คิด อุ๊..” พอเอ่ยปากจะร้องห้ามเขาก็จะจุ๊บที่ปากผมทันที แล้วแบบนี้ผมควรทำยังไงดีล่ะ!
ผมหลับตาแน่นปล่อยให้เขาทำตามใจชอบแต่นั่นเป็นความคิดที่ผิดมหันต์เพราะเมื่อหลับตาลงแล้วประสาทรับสัมผัสส่วนอื่นๆมันรับรู้ดีขึ้นแบบคาดไม่ถึง สุดท้ายแล้วแรมน้อยก็ถูกปลุกจากภวังค์จนได้....ฮือออ เพราะตอนเช้าๆนี่ด้วยแหละครับ อารมณ์มันแปรรวนง่าย...หวังแค่ว่าเขาจะไม่สังเกตเห็นมันนะ
ตุ๊บ
เฮือก!!
“โอ้ะ...”
คิดครับ!! กะฆ่ากันใช่ไหมครับ จะฆ่ากันใช่ไหมครับนี่!! ใครสั่งใครสอนให้ไปนั่งตรงนั้นเล่าครับ!! คิดครับ โฮฮฮฮ อีกแล้วหรอ นี่ผมหื่นต่อหน้าเขาอีกแล้ว แทบอยากจะมุดลงกับเตียงหนี แน่นอนว่าผมต้องการเขาตลอดแหละ แต่ว่า..แต่ว่าคบกันได้แค่เกือบสองเดือนเอง มันเร็วไปรึเปล่าครับ
“แรม...”
“เอ่อ....คิดลุกแปปนึงนะครับ...” โอยยย อายจนไม่รู้จะเอาหน้าร้อนๆนี่ไปไว้ที่ไหนแล้วครับ
“แรม...คิดทำให้มั้ย...”
ห้ะ!!!! ไม่ ไม่ไม่!! ไม่นะครับ! ผมส่ายหน้าหวือ ม..ไม่ใช่ไม่อยาก แต่...แต่ผมยังไม่คิดถึงขั้นนั้นจริงๆ แค่เขามานอนซุกๆอยู่อย่างนี้ก็ดีแล้วครับ จริงๆแค่มีเขาอยู่ข้างๆแบบนี้ก็เหมือนฝันแล้วครับ ทุกวันนี้ยังนึกว่ฝันไปอยู่เลยใครจะไปคิดว่าคนอย่างผมจะได้คบกับเขากันล่ะครับ ผมไม่เคยคิดไปถึงขั้นนั้นเลยนะพอเราคบกันจริงๆ
ผมดันตัวคิดออกช้าๆก่อนจะขอตัววิ่งเข้าห้องน้ำ(ด้วยความเร็วแสง) อายจนแทบมุดดินหนีเป็นอย่างไรตอนนี้รู้ซึ้งแล้วครับ
จัดการตัวเองในห้องน้ำสักพักก่อนรวดอาบน้ำไปด้วยเลย พอออกมาจากห้องก็เห็นคิดปิ้งขนมปังให้พร้อมกับทอดไข่ดาวอีกต่างหาก แฟนใครครับเนี่ยน่ารักจัง!! เมื่อคิดหันมาเห็นผมเจ้าตัวก็ยิ้มแป้น
“แรมมากินข้าวเช้ากันเร็ววว”
ผมอดฉีกยิ้มไม่ได้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่คิดจัดแจงเตรียมไว้อย่างดี เรานั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน แม้ไม่ได้มีบทสนทนากันมากมายแต่แค่เขานั่งอยู่ตรงหน้าผมแค่นี้ผมก็มีความสุขมากพอแล้ว หัวใจมันพองโตไปหมด
“แรม คิดไปก่อนนะ”
“ห้ะ?”
เขาว่าเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพ เขาจะไป...ไหน?
“ป...ไปไหนหรอครับ?”
“พอดีรับปากอ.ไว้ว่าจะช่วยงานวิจัยแกอ่ะ ละก็ตอนเย็นคิดมีทำงานพิเศษ แหะๆ โทษทีนะที่ไม่ได้บอกก่อน”
“เอ่อ...ครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”
“ไม่มีหรอก แรมพักผ่อนเถอะปิดเทอมยาวทั้งที แต่เห็นทีคงจะมานอนด้วยยากแล้วล่ะ”
“ทำไมล่ะครับ”
“ก็คิดมีทั้งงานที่ต้องช่วยอ.กับงานพิเศษที่ต้องทำนี่”
“แล้วเลิกงานกี่โมงหรอครับ”
“สี่ทุ่มเศษ บางทีก็ห้าทุ่มโน่นน่ะ”
“ให้ผมไปรั-”
“ไม่ ไม่เป็นไรครับ มันดึกแล้วไม่อยากรบกวนน่ะ”
“แต่ว่า...” รบกวนอะไรกัน
“คิดไปก่อนนะสายมากแล้ว”
แต่ว่า...อยากให้อยู่ด้วยกันนานๆกว่านี้นี่ครับ..... ผมได้แต่นึกในใจ
“แรม”
“?”
จุ๊บ
“ไปละนะ” เขาว่าพลางยิ้มแป้นหลังจากขโมยจุ๊บที่แก้มผมไปทีนึง ปล่อยให้ผมยืนตัวค้างอยู่อย่างนั้น...
________________________________________________________
ปล่อยให้หวานกันก่อนเตรียมไปตั้งหม้อ
ดูเหมือนพระเอกของเราจะโดนด่ายับไปหลายยกเลย 55555555555555
โอ๋ๆ แรมไม่ร้องนะลูก *ลูบหัวทุยน้อย*
เพราะนิสัยแรมเป็นอย่างนี้อยู่แล้วค่ะ จะให้แรมฉลาดขึ้นมาก็ไม่ใช่แรมสิ ก๊ากกกกกก
ตั้งใจให้ทั้งคู่ๆค่อยๆปรับนิสัยจูนเข้าหากันเนอะ ใครที่รำคาญก็ทนหน่อยนะคะ แรมมันบื้อมากจริงๆ 555
(บางทีก็เพลียในความโง่บริสุทธิ์ของแรมเหมือนกันค่ะ โถ่)
แต่แรมจะบื้ออย่างนี้ต่อไปได้ไม่นานหรอกค่ะ
ตอนนี้เม้นกันเยอะมากเลย คนเขียนปลื้มปริ่ม
(แม้จะเม้นด่าแรมกันซะตรึม กร๊ากกก)
มาถึงตอนนี้แล้วเราเริ่มอยากรู้ว่ามีผู้อ่านคนไหนงงเรื่องอะไรบ้างมั้ยคะ
เพราะบางจุดเราอาจจะไม่ได้อธิบายอะไรเท่าไหร่ อาจจะงงๆกัน
หรือสงสัยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้อะไรยังไง
คือถ้ามีอะไรสงสัยถามได้นะคะ เพราะเราอยากตอบ(?) 5555
สอบเสร็จแล้ว(หนึ่งตัวค่ะ 5555555555555555) เหลืออีก2วิชา
แต่ถ้าเม้นเยอะๆ จะเอาตอนต่อไปมาลงเร็วๆให้ได้เลยค่ะ
กำลังใจในการปั่นสูงงง
ขอบคุณทุกการติดตามนะคะะะะะ
___________________________________________________
ตอบเม้นค่า
บ๊ายบายโพ ตอนต่อไปรู้แน่ค่ะ หุหุหุ
route rover ใจเย็นค่ะะ 5555
ﾟﾟღ✿ศิลินส์✿ღﾟﾟ บื้อเกินทนจริงค่ะ
anarshy น้องเมออกจะน่ารักใสๆน้าาา
Donaldye สงสัยเหมือนกันค่ะว่าโตมาได้ไงแบบนี้5555555555555555555555
fuku น้องเมออกจะใสใส..
shockoBB บอกได้อย่างเดียวว่าลางสังหรณ์ถูกค่ะ...อุ
B52 บื้อเกินคน...เอ้ย บื้อเกินทน
mild-dy เมมาแบบน่ารักใสๆค่ะ...
Sar2288 แรมบื้อเฉยๆเองนี่ถึงกับหาพระเอกใหม่เลยหรอคะ55555555555555 //จับปลายัดปากแรมด่วน
Gapompom แรมซื่อบริสุทธิ์ค่ะ ใครบอกอะไรก็เชื่อโม้ดด
k_U_K_K_I_K พระเอกเราเขาซื่ออออ
wickedwoman ตอนนี้คิดมาทั้งตอนละน้า หุหุ
narunarutoboyz (เม้นยาวมาก ขออนุญาตปลื้มปิติแปปนะคะ 555) เป็นเม้นที่ไม่รู้จะฮาหรือสงสารแรมดี 555 อยากที่รู้ๆว่าพระเอกเราบื้อ ใครทำอะไรให้ก็ไม่รู้หรอก ใครบอกอะไรก็เชื่อโม้ดดด (น่าตีจริงๆ) อีกทั้งเพราะเป็นคนดีพร่ำเพรื่อ คือทำดีกับทุกคนที่ผ่านเข้ามานั่นแหละค่ะทำให้มันเป็นปัญหา ส่วนน้องเมนี่เดี๋ยวตอนหน้ารู้แน่ค่ะว่ามาดีหรือมาร้าย คึคึ เดาเรื่องนิสัยของทั้งคู่ได้ตรงประเด็นมากค่ะ
(ปลื้มปริ่ม) ปัญหาของทั้งคู่คือไม่พูดกันแล้วคิดไปเอง ต่างคนต่างยังเกรงกันอยู่ค่ะ
เป็นเม้นที่เข้าถึงอารมณ์ได้มากเลย55555 เราชอบอ่านนะคะๆ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้มากๆค่า และก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ส่วนเรื่องรวมเล่ม......(สาบานได้ว่าไม่เคยคิดถึงขั้นนี้เลยจริงๆ) ไม่แน่ใจว่าจะได้รวมเล่มไหมนะคะ แต่ขอบคุณมากจริงๆค่ะ แง้งงงง
ปล. เม้นยาวกว่านี้เราก็ไม่ว่านะคะ 5555
ernnnxx โอ๋แรมมม *ป้อนหญ้า* 55555 ของไม่ถึงมือคิดจริงๆค่ะะะะ
BAKA ช่ายยย แรมจะบื้อไปไหนน้อออ
::UsslaJlwaJ:: ...อาจจะทั้งคู่ค่ะ555555555555 //สงสารคิดที่รับกรรมไป
mumumim *ป้อนหญ้าแรม*
Pupay อุ้ย อ่านแล้วได้อารมณ์มากๆค่ะ55555 ให้นันจัดคอร์สอบรมแรมท่าจะดี
//ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า
boong086 ขำที่อยากเตะน้องเมไปแตะขอบฟ้านี่แหละค่ะ 555555555555555555555555
KoBKaB พระเอกซื่อบื้อต้องทำใจค่ะ
MK แรมไม่เคยรู้ตัวเองเล้ยยยย
PetitDragon โอ้ะ เดาได้ถูกค่ะ 555555
hoshinokoe คิดก็มีสาเหตุที่ไม่อยากเล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังนะคะ ต้องรอต่อไปนะ คิคิคิ
Ali$a฿eth พาร์ทนี้คิดก็บอกแรมแล้วนิดนึงนะคะ 5555
//รักเหมือนกันค่าาาา
kongxinya แรมบื้อมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นภาษาได้เชียว55555555 ขอบคุณค่า ตอนต่อไปมาแล้วววๆ
Aommie อย่าเพิ่งเบื่อกันนะะะ
Still_14OC บางทีแรมอาจจะเลยเส้นบางๆนั้นมาแล้วก็เป็นได้ค่ะ 555
minjeez น้องเมมาดีมาร้าย เดี๋ยวมีเฉลยแน่ค่ะะะ หุ
mystery Y น้องเมออกจะใสๆออก
NY_JK คิดคงไม่กล้าระเบิดออกมาเท่าไหร่น่ะค่ะ อุอุ
phana_qbz โฮฮฮฮฮฮ เป็นหนึ่งในไม่กี่เม้นที่ไม่ด่าพระเอกของเราาาาาาา 55555
kenghan จริงหยออออ
tsundere โอ้ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ อิอิ เรื่องแหวนแรมฝากเมไปให้คิดแล้วน่ะค่ะ เลยไม่มีไว้ให้เอง เมมาดีมาร้ายเดี๋ยวได้รู้กันค่ะ คึคึ
ormn ตอนแรกอ่านเป็น อิน-อ้ง อินอ้งไหน อินอ้งคือใคร อินอ้งคืออะไร?5555
Newtun_TD ใจเย็นนนนนนนน 5555
CheeTah คิดว่าถ้าไม่บอกแรมคงจำไม่ได้แน่ๆค่ะ
แรมบื้อเฉพาะเรื่องการใช้ชีวิตนี่แหละค่ะ บื้อบื๊อ
BeeRY ตอนนี้น้องเมก็น่ารักนะคะ
คิดทนเพราะรักมากค่ะ
GintoniC คิดไม่ตบแต่จูบแทน โฮะๆๆๆ
~มือวางอันดับ1~ แรมไม่ได้มีดีแต่หน้าตานะะะ
อย่างน้อยแรมก็รักคิดมากนะเออ
malula เจอจูบรัวๆๆๆ เป็นการสั่งสอนแบบคิดแล้วค่ะ 55555
ตีสี่ ใช่เลยค่ะ แรมไม่นอกใจคิดแน่ๆ แต่จะเป็นปัญหาเพราะความบื้อของแรมเองเนี่ยแหละค่ะ กฏน่าสนมากค่ะเดี๋ยวจะปริ้นไปฝากคิดให้นะคะ555
nutty ตอนนี้ก็หวานนะคะ อุอุอุ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะะะะะะะ
_____________________________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 544030 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก