-33-
ผ่านมาเพียงวันเดียวที่ไม่มีเขา แค่ผมนอนคนเดียวโดยที่ไม่มีคิดคอยคิดถึงผมอีกต่อไปใจมันก็ปวดจนทนไม่ไหว ...นอนแทบไม่หลับ....
วันนี้เย็นผมจึงตัดสินใจไปหาเขาที่ทำงานพิเศษของเขา คิดยังคงขยันเหมือนเดิม น่าแปลกที่เกิดเรื่องขนาดนั้นแท้ๆแต่เขากลับยิ้มร่ารับแขกได้เหมือนไม่เคยมีเรื่องทุกข์ใจอะไรเลย... ใจเขาเจ็บแค่ไหนผมไม่อาจรู้ได้หรอกครับ แต่ที่แน่ๆผมจะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้ว
คิดวิ่งวุ่นรับออร์เดอร์แต่พอมาถึงโต๊ะผมกลับไปขอร้องให้ลูกจ้างคนอื่นมารับออร์เดอร์ผมเสียอย่างนั้น ไม่เป็นไรครับ... ขอแค่ผมได้อยู่ดูเขาแบบนี้ก็ดีแล้ว...
ผมพยายามกินช้าๆ ช้าให้มากที่สุดเพื่อที่จะได้นั่งมองเขาแบบนี้ต่อไป สั่งเครื่องดื่มมากินบ้างเพื่อถ่วงเวลาไปเรื่อยๆจนเขาเลิกงาน... จริงๆก็นึกเกรงใจลูกค้าท่านอื่นอยู่เหมือนกันนะครับที่ผมมานั่งแช่นานไม่แบ่งที่ให้คนอื่นแบบนี้ แต่ขอเถอะนะครับผมจำเป็นจริงๆ... ผมนึกขอโทษลูกค้าท่านอื่นในใจ
พอคิดเลิกงานผมก็แอบตามเขาไปหลังร้านเพื่อพบว่าซีซังมารอรับเขากลับ...
ทำไมผมใจแป้วอย่างนี้ล่ะ นึกอิจฉาซีซังขึ้นมา และผมยังหึงเค้าอีกด้วย....ไม่ นั่นเพื่อนเขานะ..โถ่
สุดท้ายวันนี้ผมก็กลับบ้านมือเปล่า คิดไม่แม้แต่จะหันมามองผมสักนิด...ไม่เป็นไร ยังเหลือวันอื่นๆให้ผมได้ขอคืนดีเขา ได้ง้อเขาอีกตั้งเยอะ ผมไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอกครับ
....
“คิดเอาน่าอย่างอแงสิคนมันขาดเนี่ย”
“แต่......แต่.......”
“คิด..”
“ครับ..”
ผมแอบเห็นเขาคุยอะไรกับผู้จัดการร้านอยู่สักพักก่อนเดินตรงมายังโต๊ะผม! นี่เขายอมมาหาผมแล้วหรอครับเนี่ย! หรือว่าโดนบังคับมากันนะเพราะหน้าบูดบึ้งของเขาทำให้ผมคิดอย่างนั้น
“รับอะไรครับ”
“....สปาเกตตี้หมูครับ”
“เครื่องดื่มล่ะครับ”
“น้ำ..เอ่อ...โกโก้ละกันครับ”
“เท่านี้ใช่มั้ยครับ มีสปาเกตตี้หมูกับโกโก้นะครับ ขอตัว..”
“คิดครับ...”
“...” เขาชะงักไปแปปนึงก่อนตั้งท่าจะเดินหนีผมใหม่
“เอ่อออ ยังสั่งไม่หมดครับ...”
“...” นั่นทำให้เขาต้องหันมาหาผมอย่างช่วยไม่ได้แม้ผมจะรู้จากสีหน้าเขาว่าเขาคงไม่อยากอยู่กับผมนานๆนักหรอก....
“เอ่อ......คือ....” เพราะไม่ได้คิดเมนูไว้ก่อนทำให้ผมอึกอักจนเขาถอนหายใจก่อนเสมองวิวรอบข้างแทน
“...เอ่อขอ...เฟรนช์ฟรายชุดนึงด้วยครับ...” สุดท้ายผมก็จำใจรีบสั่งเมนูอาหารทานเล่นที่โผล่มาหน้าแรกของเมนู คิดพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป
“คิดครับ...คิดถึงนะครับ...”
“....”
ผมไม่ได้คุยกับเขามาสองวันแล้ว แม้ครั้งนี้จะได้คุยกับเขาแค่ไม่กี่ประโยคแถมยังเป็นการสั่งอาหารอีกต่างหาก แต่แค่นี้ผมก็มีกำลังต่อไปแล้ว อย่างน้อยเสียงของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ผมมองเขาอยู่ตลอดเวลาทำให้ผมสังเกตว่าเขาดูซูบๆ...เขาผอมลงด้วยรึเปล่านะ ถาดอาหารที่เขาถือดูใหญ่ขึ้นกว่าคราแรกที่ผมเห็น คงไม่ใช่ว่าเจ้าของร้านเปลี่ยนถาดใหม่หรอกนะครับ...
ไม่นานเขาก็ถือถาดอาหารมาเสิร์ฟโต๊ะผม ข้อแขนบางๆนั่นดูเล็กลงจนผมเอื้อมมือไปจับ
เคร้ง!!
“ขอโทษครับ..”
“ขอโทษครับ”
เขาสะดุ้งทันทีที่ผมสัมผัสเขาจนทำให้ช้อนส้อมผมหล่นลงกระทบพื้น ผมเอ่ยขอโทษพร้อมๆกับเขา คิดยังคงไม่ยอมมองหน้าผมดีๆเช่นเคย เขาก้มลงเก็บช้อนส้อมก่อนจะรีบนำมันไปเปลี่ยน... เขาทำไวมากจนผมไม่มีโอกาสได้ช่วยเขาเลยสักนิด
และอย่างที่คิด...เขาผอมลงจริงๆด้วย.. ข้อมือที่ผมเคยกุมไว้มันเคยจับถนัดมือกว่านี้ เคยหนากว่านี้...ผมนึกสงสัยว่าเขาได้ทานข้าวบ้างไหม ซีซังดูแลเขาดีหรือเปล่าทำไมเขาถึงผอมลงแบบนี้ล่ะ แค่ปกติคิดก็ตัวเล็กมากจนจะปลิวได้อยู่แล้ว
เขากลับมาพร้อมกับช้อนส้อมคู่ใหม่ให้ผม และผมก็ไม่ได้เห็นเขาหลังจากนั้นเลย...
...
วันต่อมาผมก็ยังคงมาตามเฝ้าเขาอย่างเคย เขาดูซูบผอมกว่าเมื่อวานอีก หน้าเขาขาวซีดทำท่าเหมือนจะเป็นลมได้ทุกที่จนผมนึกเป็นห่วง อยากไปช่วยพยุงเขาแล้วบอกให้ลาหยุดเสียแต่ว่าคงไม่มีโอกาสนั้นเมื่อเขาไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าผมเสียขนาดนี้ แต่ยังไงผมก็ยังคงเฝ้ามองเขาไม่ห่าง แม้วันนี้คนรับออเดอร์จะไม่ใช่เขาก็ตาม
“หวา!”
โครม!!! เพล้ง!!
“คิดครับ!”
นั่นไงล่ะให้ตายเถอะ ว่าแล้วเชียว ตัวเองเดินโงนเงนไม่ตรงเสียขนาดนั้นจะทำงานไหวได้ไงกัน คิดสะดุดก่อนล้มลงไปทั้งถาดเสิร์ฟจนลูกค้าท่านอื่นตกใจ ผมรีบลุกพรวดไปหาเขาทันที
พยุงร่างบางที่ดูเหมือนจะบางกว่าเก่าก่อนพาเขาไปข้างในร้าน ตัวเขาร้อนจี๋เลยคงมีไข้ด้วยแน่ๆ ส่วนเรื่องถาดเสิร์ฟพร้อมกับจานที่แตกเห็นพนักงานคนที่รับออร์เดอร์โต๊ะผมบอกจะจัดการให้น่ะครับ
“เกิดอะไรขึ้น”
“คือคิดเขา...”
“ผมขอโทษครับพี่เป้า เวียนหัวนิดหน่อย เดี๋ยวผมรับผิดชอบเองครับ”
“เฮ้ยๆ ไม่ต้องเลยพอเลย พอๆ พี่เห็นเราดูท่าไม่ดีมาตั้งสองสามวันก่อนแล้ว บอกให้ลางานก็ไม่เชื่ออีก เฮ้อ...ส่วนเอ่อ...คุณลูกค้า ขอบคุณมากนะครับเดี๋ยวผมดูแลต่อเอง”
“..เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ ให้ผมดูเขาเถอะ” คนที่คิดเรียกว่าพี่เป้าทำท่ามาหาผม เสียแต่ผมบอกกลับเขาไปก่อนพี่เป้าจะเลิกคิ้วสงสัย
“เอ่อ...ผมเป็น...แฟนเขาน่ะครับ”
“...ไม่ใช่!” คิดแย้งทันที ทั้งๆที่เขายังต้องให้ผมช่วยพยุงอยู่อย่างนี้
“....” ผมยิ้มอ่อนๆให้เขาก่อนหันไปมองหน้าพี่เป้า
“...ให้ผมดูแลเขานะครับ..”
“..เอ่อ เกรงว่าจะรบกวน..”
“ไม่ครับ ไม่เลย...ผมมาที่นี่เพื่อจะดูเขาอยู่แล้ว..ให้ผมดูแลเขานะครับ”
“.......เฮ้อ ครับๆ ห้องพักพนักงานอยู่ทางซ้ายมือ รบกวนหน่อยนะครับ”
“ไม่เอา พี่เป้าคิดยังไหวนะ ปล่อยสิ!”
เขาดิ้นพล่านแต่ดูเหมือนจะทำให้อาการเขายิ่งแย่ จนผมต้องจับตัวเขาให้แน่นยิ่งขึ้น ขืนล้มลงไปอีกโครมนี่เขาแย่แน่ๆ
“ไม่ต้องดื้อเลยไอ้เตี้ย กลับไปพักผ่อนก่อนไป เป็นอะไรขึ้นมาพี่รับผิดชอบไม่ไหวนา..”
“แต่พี่เป้า....ร้านพี่กำลังขาดพนักงานอยู่นี่ ถ้าผมพักล่ะก็ไอ้ดินกับไอ้ติมคงเหนื่อย”
“เออไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ดูเอง ไปพักเถอะน่า”
“...” คิดไม่พูดอะไร แต่พอพี่เป้าพยักหน้าให้ผม ผมก็พาเขาไปที่ห้องพักตามที่พี่แกบอกก่อนหน้านี้
วางคิดลงไปที่โซฟานุ่มก่อนลดตัวลงมานั่งข้างๆเขา คิดยังคงก้มหน้าไม่มองและไม่พูดกับผมเหมือนเดิม
“คิดครับ....เขาบอกว่าถ้าหน้ามืดไม่ควรก้มหน้านะครับ”
“.....” เขายังคงนั่งนิ่งก้มหน้าไม่สนคำเตือนของผม ผมเอื้อมมือไปจับมือเขาที่วางอยู่บนตัก เขาสะดุ้งก่อนพยายามชักมือกลับแต่ผมรั้งเขาไว้แน่น
“....ได้ทานข้าวบ้างรึเปล่าครับ? ผอมลงไปเยอะเลยนะครับ...”
“...ยุ่งอะไ-”
“คิด!” ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจบประโยค คนตัวเล็กก็เอนวูบไปทั้งตัว ผมรีบเข้าไปประคองเขาและพบว่า...เขาหมดสติไปแล้ว...
ผมรีบเดินหาพี่เป้าก่อนบอกอาการของคิดให้ทราบ พี่แกบอกให้ผมพาคิดกลับได้เลยพลางกำชับให้ผมดูแลคิดดีๆ ให้หายดีก่อนค่อยมาช่วยงานใหม่ ผมรับปากพี่เป้า แม้พี่แกจะไม่บอกให้ผมทำผมก็จะทำแน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ
ผมอุ้มเขาไปยังรถของผมก่อนพาเขากลับคอนโดผมไป...
….
พอมาถึงคอนโดผมก็จัดแจงวางร่างบางลงบนเตียงเบาๆ เช็ดตัวให้นิดหน่อยก่อนห่มผ้าให้เขาไป ผมถือวิสาสะค้นหามือถือเขาจากกระเป๋ากางเกงเพื่อหาเบอร์ซีซัง และไม่ช้าก็เจอ คิดเมมชื่อเพื่อนตามปกติครับไม่เหมือนนัน...รายนั้นแต่งชื่อให้เพื่อนใหม่ในรายชื่อโทรศัพท์เสียจนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
จะว่าไปผมยังไม่ได้ติดต่อหานันเลย รวมถึงเพื่อนคนอื่นๆด้วย
ผมกดโทรหาซีซันโดยใช้โทรศัพท์ของตัวเอง ไม่ช้าปลายสายก็มีคนรับ
/สวัสดีครับ/
“อ่า...ซีซังใช่ไหมครับ ผมแรมนะครับ”
/อือ มีไร/
“คือ...ผมเห็นซีซังมารับคิดตอนเลิกงานเลยอยากจะบอกว่าวันนี้คิดค้างคอนโดผมนะครับ”
/ทำไมมันไปอยู่ที่นั่นได้ล่ะวะ/
“เอ่อ...คิดเขา ไม่ค่อยสบายและก็วันนี้เป็นลม...น่ะครับ”
/เอ้า จริงดิ! นั่นไงกูว่าแล้วเชียวไอสัดนี่ พอกูไม่อยู่ด้วยแม่งก็ไม่ยอมดูแลตัวเอง/
“เอ่อ...ที่ว่าไม่อยู่ด้วยนี่....?”
/อ่อ... คือหอกูมีญาติมาค้างเมื่อสองวันก่อน ไอ้คิดเลยขอกลับไปนอนหอมันทั้งที่แม่งค้างกับกูต่อก็ได้ แต่มันคงเกรงใจบ้าบออะไรไม่รู้มัน/
ผม...ไม่ได้สังเกตเขาอีกแล้ว จริงอยู่ที่ว่าวันแรกๆที่ผมไปหาเขาเขากลับกับซีซัง แต่วันต่อๆมาผมรอจนเขาเลิกงานจนพี่เป้าปิดร้านผมก็ยังไม่เห็นเขา คาดว่าคงออกไปทางไหนสักแห่งของร้านนี่แหละครับ... ผมละเลยเขาอีกแล้ว..... ถ้าพยายามมองหาเขาก็คงจะรู้ว่าคิดไม่ได้กลับกับซีซังแล้ว
“ละ..แล้ว....ตอนนี้คิดก็เลยอยู่หอของเขาน่ะหรอครับ?”
/อือ ดื้อจะอยู่ให้ได้แถมกูไม่มีเวลาไปรับส่งมันแล้วด้วย ญาติกูแม่งธุระเยอะชิบหาย/
ซีซังบ่นยาว ผมแอบได้ยินเสียงคนในห้องตะโกนด่าเขาแวบๆ คงจะเป็นญาติอย่างที่เขาว่านั่นแหละครับ
“งั้น...ผมขอให้เขามาอยู่กับผมสักพักนะครับ...” ยิ่งพอรู้ว่าเขาอยู่คนเดียวแบบนี้ด้วยแล้วยิ่งน่าเป็นห่วงกันใหญ่
/.........ถามมันเอาเองละกัน แต่คงยาก/
“ม..ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ ผมโทรมาหาเท่านี้แหละครับ”
/อือ/
แล้วซีซังก็ตัดสายผมไป ยังไม่ทันได้บอกลาทางโทรศัพท์ดีๆเลย
พอคุยกับซีซังเสร็จแล้วผมก็หันมาสนใจเจ้าของดวงใจตรงหน้านี้ต่อ คิดหลับตาพริ้ม แม้ว่าเขาจะดูซูบซีดไปเยอะ ใต้ตาเขาคล้ำเหมือนเพิ่งผ่านไฟนอลโปรเจคมาเสียอย่างนั้น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความรักของผมที่มีต่อเขาลดลงไปเลยสักนิด เขาน่ารักสำหรับผมเสมอ
ผมฉวยโอกาสตอนเขาหลับลูบหัวเขาอย่างเบามือ เส้นผมที่นุ่มพอดีมือลู่ตามแรงจับ คิดไหวตัวน้อยๆแต่ยังไม่ตื่นนั่นทำให้ผมได้ใจใหญ่....
ก้มจูบหน้าผากเขาลงไปอย่างอาจหาญ
คิดของผมยังคงหลับตาหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ผมหยุดการลักหลับเขาไว้เท่านี้ก่อนจัดแจงตัวเองให้นอนข้างๆเขา ก้มมองเจ้าของดวงใจตรงหน้าพร้อมลอบยิ้มออกมา ไม่ต้องห่วงนะครับที่รัก ผมจะอยู่ดูแลคุณไม่ว่าที่ไหนต่อให้ไกลแค่ไหนก็ตาม...
จะไม่ปล่อยให้อยู่คนเดียวอีกแล้ว...
....
“...อือ..” เวลาผ่านไปสักพัก ผมหาหนังสืออ่านเล่นมาอ่านฆ่าเวลาและนอนอยู่ข้างๆเขา คิดครางอือขึ้นมาท่ามกลางความเงียบจนผมต้องหันไปดู
เจ้าตัวขยับตัวเข้ามาซุกผมเหมือนหาไออุ่น น่ารักจังเลย...ผมอดไม่ได้ที่จะลูบหัวเขาเบาๆอีกครั้ง
“....แรม...”
“...อ่ะ?” หูฝาดไปรึเปล่านะ เขาเรียกชื่อผมหรือ?
แต่ก็ไม่มีเสียงอื่นใดดังขึ้นอีก ผมหยิบผ้าชุบน้ำที่เอามาโปะหน้าผากเขาออกก่อนลองเช็คอุณหภูมิในร่างกายเขา เหมือนว่าเขาจะตัวเย็นลงแล้วนะครับ เดินไปเปลี่ยนผ้าใหม่ให้เขาล้างน้ำแล้วบิดให้ผ้าหมาดๆก่อนนำไปวางที่หน้าผากเขาใหม่ คนตัวเล็กก็ยังคงหลับได้ไม่รู้ร้อนรู้หนาว สงสัยว่าเขาคงไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาหลายคืนแน่ๆเลย เขาถึงได้ดูเพลียๆขนาดนี้
ผมนอนพิงหัวเตียงข้างๆเขาก่อนนึกครึ้มอะไรไม่รู้จึงหยิบโทรศัพท์มาเล่น เปิดเนตดูสักพักก็มีไลน์เด้งขึ้นมา... เป็นไลน์กลุ่มที่ไอ้นันสร้าง มีผม มัน เปเปอร์ โคม โฟร์ ซิง ฟุ้ง ส้น รวมไปถึงตู้กับโรลด้วยไม่มีคิดอยู่ในกลุ่มเพราะเขาไม่มีไลน์ มือถือเขาเป็นซัมซุงรุ่นเก่าๆอย่างที่เคยบอกนั่นแหละครับ ด้วยความสงสัยว่านันสร้างกลุ่มนี้มาทำไมผมเลยเลื่อนขึ้นไปดูบทสนทนาเก่าๆก็จับใจความได้ว่าเป็นกลุ่มที่สร้างเพื่อรวมตัวกันไปขอโทษคิด
...และรู้แล้วว่าทำไมนันถึงชวนทุกคนออกมาโดยไม่ชวนคิด
...เพราะอีกสามวันจะวันเกิดเขา....ไม่ใช่ว่าผมลืมหรอกนะครับแต่เรื่องมันยุ่งเสียจนผมไม่ได้นึกถึงวันเกิดเขาเลย อีกสามวันอย่างที่นันว่าจริงๆด้วย ของขวัญที่ทีแรกซื้อแหวนให้เขากะไว้ให้เป็นมัดจำไว้ก่อนแต่ของกลับส่งไม่ถึงมือคิดเสียอย่างนั้น ผมคงต้องหาของขวัญวันเกิดให้เขาใหม่เสียแล้ว นันตั้งชื่อกลุ่มว่าง้อคิด สั้นๆง่ายๆได้ใจความดีครับ ผมเลื่อนอ่านข้อความนั้น
< ง้อคิด (10)
…
GodHnun : ขอโทษนะ ที่ชวนมาวันนั้นเพราะอยากชวนเซอร์ไพรส์วันเกิดมันอ่ะ
FungFF: ทำไมมึงไม่รีบบอกพวกกูก่อนวะ!!
GodHnun : ก็กูเมาก่อนอ้ะ
TreeSon : แม่งเอ้ยยยย แล้วใครผิด
GodHnun : กูขอโทษษษษษษษษษษษษษ *สติ๊กเกอร์ร้องไห้รัวๆ*
GodHnun : กูไม่คิดว่าคิดจะมาเจอพวกเรานี่นา กูกะจะเก็บไว้บอกพวกมึงตอนท้ายๆอ่ะเรื่องวันเกิดมัน
GodHnun : แต่กูเมาก่อนง่า
GodHnun : ปีแล้วมันก็เกิดปิดเทอมใช่ม้า กูเลยคิดว่าปีนี้น่าจะทำอะไรเซอร์ไพรส์วันเกิดมันหน่อยง่า
GodHnun : ทีแรกว่าจะชวนมันไปบ้านไอ้เปอร์ ไปจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ไอ้คิดมันแต่แบบ มันมาเจอก่อนง่า
FungFF : เออ เซอร์ไพรส์จริงๆเลย
Treeson : เซอร์ไพรส์สมใจมึงเลย
GodHnun : กูขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ ผิดไปแล้ววววววววววววววววว กูเลยมาตั้งกลุ่มไลน์เนี่ยยยย ไปขอคืนดีไอ้คิดกันนนนนนนนนนน
Four4 : จะเอาไง กูไม่กล้าไปเจอหน้าคิดแล้วเนี่ย TT
GodHnun : กูแค่คิดว่าวันเกิดมันปีนี้จะไปง้อครั้งยิ่งใหญ่
FungFF : ยังไงวะ
GodHnun : ยังไม่รู้กูคิดได้แค่นี้อ่ะ ไม่งั้นจะตั้งกลุ่มทำเหียกไรวะ
Treeson : สัสสสสสนันนนนนนนนนน มึงอ่ะต้นคิด ลากพวกกูซวยรับผิดชอบด้วยดิวะ
GodHnun : รู้แล้ว
Paperman : อย่าไปด่ามันเยอะดิวะแค่นี้แม่งก็ร้องไห้ตาบวมเป็นบ้าแล้วเนี่ย
GodHnun : ไม่ได้ร้อง ไอ้สัด!!!!!
FungFF : ว้าย น้ำตาไอนัน อยากเห็นว่ะถ่ายรูปให้ดูหน่อยดิเปอร์
TreeSon : พวกมึงอยู่ด้วยกันดิ?
Paperman : กูเห็นได้คนเดียว
Paperman : เออ ตอนนี้อยู่ด้วยกัน
TreeSon : มึงจะมาจีบห่าอะไรกันตอนนี้วะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
Paperman : กูเห็นมันนั่งหน้าเครียดเล่นมือถือเนี่ย พวกมึงก็เลิกว่ามันได้ละดิ สัดนี่เครียดจะตายห่าอยู่แล้ว
Four4 : เออ เอาเหอะ ยังไงก็ผิดกันแม่งทั้งวงอยู่แล้วนี่ หลอกไอ้คิดแม่งหมด
Treeson : แต่ไอ้นันแม่งเริ่มเรื่อง
Paperman : กูบอกให้พอได้แล้วไงไอ่สน มานั่งคอยหาว่าคนนู้นคนนี้ผิดแล้วไอ้คิดมันจะดีใจขึ้นมั้ย ห่า!!
Treeson : โทษที...
Treeson : กูขอโทษ ไอ้นัน เดี๋ยวกูเอาเยลลี่ที่พ่อกูซื้อมาจากเมกาไปฝาก
GodHnun : กูจะรอ....................
ผมอ่านข้อความเงียบๆแล้วยิ้มออกมา อย่างน้อยพวกนี้ก็ไม่ได้ทิ้งคิดอย่างที่เขานึก
(GodHnun : นัน, Treeson : ส้น, FungFF:ฟุ้ง, Four4: โฟร์, Paperman:เปเปอร์)
________________________________________________________________
เฉลยแล้วว่าทำไมนันถึงชวนทุกคนออกมาโดยไม่บอกคิด
(มีคนเดาถูกด้วยอร๊า เซงจุง )
นันชวนทุกมาเพื่อปรึกษาเรื่องวันเกิดคิดค่ะ เลยไม่ได้ชวนคิดมาและห้ามทุกคนชวนคิด ไม่งั้นมันก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ..
ไม่รู้ว่าจะเป็นเหตุผลที่ดีพอสำหรับทุกคนรึเปล่า แต่นันก็ไม่ได้ทำเพราะอยากให้คิดเสียใจหรอกนะคะ
นันเองก็รู้สึกแย่เหมือนกันที่เป็นส่วนทำให้คิดร้องไห้
แต่ตัวนันเองก็แย่จริงๆนั่นแหละ
//ใครใช้ให้เมาก่อนล่ะ!
ส่วนแรมยังคงง้อต่อไปปปปป
ไม่ใช่ว่าคิดไม่ยอมฟังเหตุผลของแรม แต่อย่างที่รู้ว่าคิดเจออะไรมาเยอะแล้ว
คิดคงเหนื่อยและอยากพักแล้ว... แต่แรมของเราไม่ยอม
แรมเองก็พยายามปรับปรุงตัวเองแล้วนะคะ งี๊ด...
ถ้ายังไงคืนนี้จะเอามาลงให้อีกตอนนะคะ
กลัวไม่ทันจบดราม่าก่อนจะหายตัวนาน 555ขอบคุณทุกการติดตามค่ะะ
__________________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
fuku ได้มาง่ายๆไม่ชอบเนอะ เลยต้องแสดงความพยายามให้เห็นซะแล้ววว
~ณิมมานรฎี~ ยังคงง้ออย่างต่อเนื่องงงงิงิงิ
Still_14OC เสียดายที่ซันเริ่มไม่มีบทมาขัดแล้วค่ะ ค่าตัวแพง 5555
route rover ขอโทษเพราะเป็นคนผิด ตอนนี้แรมก็พยายามอยู่น้าาา
LEksUp เรตติ้งซันดีจริงๆวุ้ย 555
KoBKaB ละลายความโง่ของแรมช้าๆ... 5555
simiach เรื่องครอบครัวต้องรอแปปนึงน้าาา ตอนนี้เอาให้ง้อคิดได้ก่อนน
Tennyo_Y เฮฮฮฮ พระเอกถอดเขาแล้ววว 5555 //เหตุผลของนันฟังขึ้นมั้ยเนี่ยย
Pupay กำลังง้ออย่างต่อเนื่องเลยครับบ ซีซังนี่เรตติ้งพุ่งดีจริงๆ
//ช่วงนี้มาบ่อยค่ะเพราะอาทิตย์หน้าจะไม่อยู่ยาวแล้ววว
Sar2288 มาเป็นเพลง TT^TT แรมผิดก็จริงค่ะ แต่ก็พยายามขอคืนดีคิดอยู่น้าาา
oreena กำลังปรับปรุงตัวแล้วค่า
B52 ตอนนี้ก็ตามง้อคิดอยู่ค่ะ ฮึบ
kunt ไม่ใช่ว่าคิดไม่เข้าใจนิสัยแรมค่ะ แต่ทั้งที่คิดเชื่อใจแรมมากแต่แรมกลับทำให้คิดเสียความเชื่อใจไป ตอนนี้แรมเลยต้องพยายามทวงความเชื่อใจของคิดคืนมาค่ะ ส่วนเหตุผลของนันก็เฉลยแล้วน่ออ
AMINOKOONG ตาแรมก็ง้อสุดๆอยู่เหมือนกันน้าา ตอนของพ่อคิดและเมคงอีกไกลค่ะ ไม่ใช่เร็วๆนี้แน่ ง๊าก... อนุญาตให้รุมกระทืบตามใจในจินตนาการก่อนนะคะ แง..555
kboom แว๊ก...พระเอกเราพยายามอยู่น้าา
ตีสี่ แหม่ะ เราก็ลุ้นเหมือกันค่ะ
kenghan จงตามต่อไปปป คิคิ
minjeez งืออ นานๆทีมีคนเชียร์แรม..555 //ช่วงนี้มาต่อทุกวันค่ะเพราะอาทิตย์หน้าจะไม่อยู่ยาว
item แหม...อีกไม่นานหรอกค่ะ อุ๊ป...
omuya นายข้างแรมพยายามง้อคิดอยู่ค่า รักคนอ่านเหมือนกันนน ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า
nolirin พอ่ตาโหดด้วยนะเออ 5555 ส่วนเรื่องครอบครัวแรมยังไม่ใช่เร็วๆนี้ค่ะ
รอง้อคิดให้เสร็จก่อนเนอะ
boong086 แรมเอาจริงแล้วค่า
IIIA คิดไม่ได้ยอมนะ แค่ขัดขืนไม่ได้ 555555
_KKawfang แรมเขาเปลี่ยนไปแล้ววววว
ตอนนี้ง้อคิดแบบสู้สุดชีวิตแล้วค่ะ
MK ไม่ง้อแค่แปปเดียวแน่ๆ หุหุ แต่ก็ไม่นานเกินรอค่ะ //ไม่เชิงว่าเป็นคนอ่านคนเดียวที่เชียร์แรมค่ะ แต่น่าจะเป็นส่วนน้อยมากกว่า โถ
omyim_jjj กรี๊ดดด มีคนเชียร์แรมแล้ววว
GintoniC แรมเขาปรับปรุงตัวแล้วค่าาาา //จริงๆตั้งให้ซีซังไม่มีคู่นะ ออกมาแค่ช่วยคิดเฉยๆ แต่อย่ายุเค้านะ
บ๊ายบายโพ ซึ้งใจมีคนเชียร์พระเอก 555 //ซีซังไม่มาแย่งคิดค่ะ แต่ถ้าจะเอาต้องต่อคิวนานหน่อยนะ 555
ekonut ไม่เลิกค่ะไม่เลิก ตาแรมยืนยัน แค่ต้องพยายามง้อมากๆหน่อยยยย
kongxinya แรม : *ระเบิดพลังพระเอกกกกก!!* (?)
ormn อย่างน้อยก็ดีที่ยกโทษให้นิดนึงค่ะ
Newtun_TD ลุ้นต่อปายยยย (ติดเรื่องนี้แล้วหรอ ดีใจจุง งิงิงิงิ
) จุ๊ฟด้วย จุ๊ฟฟฟฟ
mystery Y แรมถอดเขาแล้วค่าและยังคงต้องสู้ต่อไปปป
Ali$a฿eth ไม่ไว้ใจเรื่องหรือไม่ไว้ใจแรมคะ งืออ
meeoldly ไม่คืนดีกันง่ายๆแต่ไม่นานหรอกค่ะ โอ้ะ....
mild-dy คิดฟังนะคะ แต่อย่างที่บอกว่าไม่กล้ากลับมาไว้ใจแรมแล้ววว เง้ออออ
tsundere แรมยังชัดเจนไม่พอค่ะ คิดเลยยังไม่กล้ากลับมาวางใจแรม ต้องพยายามให้มากๆแล้วตาแรม..
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่า
__________________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 545547 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก