ครืด...ครืดด.....
ระบบสั่นของโทรศัพท์มือถือผมทำงานอยู่ในกระเป๋ากางเกง เดาว่านันคงมาถึงแล้วล่ะมั้ง...นี่ก็เกือบหกโมงแล้วด้วย ผมเนียนเดินออกจากคิดไปที่ครัวก่อนรับสายนัน
“...ค...คือ พวกกูอยู่หน้าห้องมึงแล้วอ่ะ” นันว่าเสียงสั่น ผมไม่เคยเห็นเขาประหม่ามาก่อนเลย ขนาดที่ว่าตอนพรีเซนท์งานโปรเจคต่อหน้าอาจารย์ที่ว่าโหดๆ นันยังไม่เกร็งขนาดนี้
“ครับ ให้ผมเปิดให้เข้ามาเลยไหมครับ คิดดูหนังอยู่”
“...เอ่อ...คือ มึง...คุยกับคิดไปบ้างรึยัง...”
“ครับ คุยบ้างแล้ว นันไม่ต้องห่วงหรอกครับ”
“หรอ มันว่าไงอ่ะ”
“.......มารู้เองเลยดีกว่าครับ” ผมว่าพลางกดวางสายแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง ก็พบไอ้นันทำหน้าตื่นๆเสียซะตลกจนน่าถ่ายรูปเก็บไว้ ข้างๆไอ้นันมีเปเปอร์ตามคาดและข้างหลังเขามีพวกเพื่อนๆทุกคนยืนตาแป๋วอยู่ ฟุ้งสนโคมและก็ซิงถือถาดพิซซ่าคนละถาด โคมถือขวดโค้กและ....เอ่อ...เหล้า? โฟร์ถืออาหารทานเล่นพวกพวกน่องไก่ ขนมปังกระเทียม และอะไรอีกเยอะแยะที่ผมไม่สามารถเดาได้ ตู้กับโรลถือถุงที่บรรจุกล่องของขวัญนับสิบ
ผมยิ้มให้พวกเขาก่อนบอกให้เข้าไปได้เลยเพราะคิดดูหนัง(เรื่องใหม่)อยู่
“นันมึงเข้าไปดิ นำทัพหน่อย” สนว่าพลางถีบๆไอ้นันเล็กน้อยก่อนเปเปอร์จะมองเขาตาขวาง
“...ด..เดี๋ยวดิ เตรียมใจแปป”
“มึงเตรียมมาสามวันแล้วห่า”
“..ก...ก็แม่ง....”
“ไอ้นัน ไปดิวะ”
“..ร แรม ไอ้คิดยังโกรธกูอยู่ป่าววะ”
“มาดูเองเถอะครับ” ผมว่าพลางกลั้นยิ้ม ไม่เคยเห็นนันเป็นอย่างนี้มาก่อน เขาดูตื่นๆกล้าๆกลัวๆ ทั้งที่ปกติออกจะเป็นคนมั่นใจในทุกสิ่งอย่างแท้ๆ สุดท้ายไอ้นันก็ก้าวเข้ามาในห้องผมช้าๆ พอมันเห็นคิดนันก็กลืนน้ำลายเอื้อก หันมามองหน้าผมอย่างหวาดๆเหมือนขอความช่วยเหลือ ตลกมากจนผมหลุดขำออกมาเล็กน้อย
“...แรม อยู่ไหนอ่-”
“....เอ่อ.....แฮปปี้เบิร์ดเดย์”
“...........” จู่ๆคิดก็เรียกหาผมทำให้เขาหันมาเจอนันที่อยู่ข้างๆผมพร้อมกับเพื่อนๆทั้งหลาย คิดเบิกตากว้างเล็กน้อยก่อนเงียบ
“...อ...เอ่อ.....คือ.......พวกกู เอ่อ...”
“.......”
“....พวกกูมา...ขอโทษ......”
“......”
“....อ่ะ อย่าเงียบดิว้า ค..คือ ...คือกูผิดเองโอเค คือ...ขอโทษแบบว่า...กู....กู...”
“...ที่ไอ้นันไม่ชวนมึงเพราะมันอยากทำเซอร์ไพรส์วันเกิดมึง และก็ไม่คิดว่ามึงจะมาเจอ” เมื่อเปเปอร์เห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบพูดแทนนันที่ตอนนี้สั่นอย่างกับอะไรดี แต่คิดของผมก็ยังคงมองนิ่ง
“........”
“พวกกูขอโทษจริงๆนะเว้ย ไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงเสียใจจริงๆ.....”
“...คิด...กูเอ้ย...เรา เรา...ซื้อของขวัญมาให้นะ...คือถ้าไม่รังเกียจ...” โฟร์เองก็พูดเสียงสั่นเช่นกัน ดูเหมือนทุกคนจะกลัวๆคิดของผมกันหมด ก็แน่แหละคิดเล่นจ้องพวกเขาเป๋งแถมไม่ยิ้มไม่พูดจาด้วย
“กูขอโทษ....” เปเปอร์ว่าพร้อมกับคนอื่นๆที่พูดขอโทษตามๆกันมาแต่คิดก็ยังนิ่ง ทั้งห้องเงียบไปพักหนึ่งก่อนเปเปอร์จะเป็นคนทำลายความเงียบนั้น
“...ของขวัญวันเกิดจากพวกกู ถ้าไม่อยากได้เอาไปทิ้งก็ได้ และก็พิซซ่า...เห็นว่ามึงชอบเลยซื้อมาฝาก แต่ถ้าไม่อยากกินก็ไม่เป็นไร ขอโทษที่รบกวน”
“เปอร์เดี๋ยว...ยัง..”
“ไปได้แล้วนัน พวกมึงก็ด้วย”
เปเปอร์ว่าพลางหันหลังให้คิดเตรียจะเดินออกประตู เฮ้ๆ อย่าเพิ่งรีบไปกันสิครับ คิดอาจจะแค่ตกใจอยู่เฉยๆก็ได้ รออีกสักพัก... ผมคิดในใจแต่เปเปอร์คงไม่คิดเหมือนผม เขาดันให้นันออกไปแต่นันขืนตัวไว้ นันพยายามอ้าปากพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่มีเสียงเขาออกมา
“..ใครบอกให้ไป”
“....หือ”
“...ใครบอกให้ไป........”
“....ไอ้คิด....”
“พิซซ่าตั้งสี่ถาด.....กูกินคนเดียวไม่หมดหรอก”
“....คิด.....”
“......กินด้วยกันไหม” คิดว่าพลางยิ้มจางแวบเดียว ก่อนจะเสมองอย่างอื่นแทน เขาเขิน?
“...คิด...กูขอโทษษษ” นันร้องพลางพุ่งเข้าไปกอดเขาหมับ คิดทำหน้าเหวอก่อนนันจะพูดต่อ
“กูขอโทษ ก..กูไม่ได้ตั้งใจอ่ะ กู...ฮึก กูไม่ได้อยากให้ มึงเสียใจ ฮึก ขอโทษ อย่าร้องไห้นะ กูขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮึก....ขอโทษ อย่าโกรธกูนะ กู...กู...ให้กูทำอะไรก็ยอมอ่ะ ฮึก...อย่าโกรธกูนะ”
......ตะลึงค้างกันทั้งห้องเลยครับไม่เว้นคิด สาเหตุก็เพราะนัน...นันร้องไห้!! พระเจ้า ใกล้ถึงกาลอวสานของโลกแล้วหรอครับ! พระเจ้า นันร้องไห้อ่ะ ร้อยวันพันปีผมไม่เคยเห็นน้ำตาเขา อันที่จริงไม่เคยเห็นเขาทำท่าเสียใจเลยสักครั้ง แม้จะเคยโดนอาจารย์ด่าเรื่องแบบแค่ไหนหรือโดนเพื่อนๆด่ามันแค่ไหนมันก็ไม่เคยทำท่าเสียใจให้เห็นเลยจนผมนึกว่ามันเสียใจไม่เป็นไปแล้วเนี่ย
“ขอโทษ...ฮึก...” นันยังคงว่าเสียสะอื้น
“.....”
“หายโกรธกูนะ ให้ทำอะไรก็ยอม...”
“...อะไรก็ได้หรอ”
“...อ...อือ”
“แรม ขอยืมมือถือหน่อย” แม้จะงงๆแต่ผมก็เดินเอาโทรศัพท์ผมยื่นให้เขาแต่โดยดี คิดดันนันออกแล้ว..
แชะ
“ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
แชะ แชะ แชะ
“ฮ่าๆๆๆ ตลกชิบหายเลย คนอย่างมึงเนี่ยนะร้องไห้ ฮ่าๆๆๆ ขอกูเก็บภาพไว้เป็นความทรงจำหน่อยเถอะ”
“...ไอ้...คิด”
“อะไร หืม? โทษกูไม่ได้นะมึงบอกเองว่าทำอะไรก็ได้”
“..เออ ยอม ทำอะไรก็ทำ” นันว่าหน้าบูดพลางเช็ดหน้าตัวเอง เปเปอร์และคนอื่นๆเห็นอย่างนั้นจึงเริ่มค่อยๆเดินมาคิดทีละคนพร้อมกล่าวขอโทษ
“อื่ม ไม่เป็นไรไม่โกรธแล้ว” คิดว่าเช่นนั้นกับทุกคนทำให้บรรยากาศกลับมารื่นเริงอีกครั้ง อีกคนที่ร้องไห้ไม่ต่างจากนันคือโฟร์ เพื่อนผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม เธอร้องไห้จ้าจนหลายคนต้องรุมปลอบ คิดเองก็กอดปลอบโฟร์ไว้ไม่ต่างกัน ผมบอกแล้ว...คิดเป็นที่รักของทุกคนจริงๆ
เราเริ่มต้นทานอาหารด้วยบรรยากาศรื่นเริงอีกครั้งและเต็มไปด้วยเสียงเอิกเริก แม้จะหวั่นๆเรื่องการทำความสะอาดห้องที่จะตามมาหน่อยๆแต่ก็นะ....วันนี้วันดีผมยอมให้พวกนั้นทำอะไรตามใจละกัน
“....นันกับเปอร์เป็นไรกันอ่ะ” คิดขยับเข้ามาถามผมใกล้ๆเมื่อสังเกตเห็นบรรยากาศรอบตัวนันกับเปเปอร์แปลกตาไป เขายังไม่รู้เรื่องที่พวกนั้นคบกันผมเลยบอกเขาไป คิดทำตาโตก่อนวิ่งไปตีหลังเปเปอร์เสียงดัง
“คบกันแล้วทำไมไม่บอกกู!!”
“อ่ะ เอ่อ....”
“มึงไปคบกันได้ไงบอกกูมา เดี๋ยวนี้เลย!”
“อ่ะ เอ่อ คิดใจเย็นก่อนนะ คือ..”
“ไม่เอาดีกว่า พวกมึงคบกันแล้วใช่มั้ย จูบให้ดูหน่อยดิ” คิดว่าพลางยิ้มแป้นผิดกับสองคนนั้นที่ช็อกตาค้างไปแล้ว เพื่อนๆเองก็เริ่มหันมาสนใจทางนี้มากขึ้นเหมือนกัน ไอ้นันหน้าแดงก่อนเริ่มพูดอะไรไม่รู้ตะกุกตะกัก
“...โอเค เอาเป็นมึงนั่นแหละจูบเปอร์ให้กูดูหน่อยดิ้”
“ไม่เอา!!!!”
“...มึงบอกเองนะว่าให้กูทำอะไรก็ได้ แถม...ไม่ได้บอกด้วยว่าให้แค่ครั้งเดียว หึหึ”
“...ไม่เอา...ไอ้คิด...ให้กูทำอย่างอื่นเถอะ นะนะ”
“ทีแรกกูก็กะจะให้มึงไปขอแต่งงานไอ้ซันอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เอาละ จูบเปอร์ให้กูดูดีกว่า”
“ไม่......ฮื้ออออ อย่ามองอย่างนั้นดิ”
“เร็วๆ อยากเห็น”
“......” ไอ้นันหน้าแดงแปร๊ดจนฟุ้งแอบกดถ่ายรูปไว้จนผมขำ เป็นเพื่อนกับเขามานานพึ่งเคยเห็นเขาประหม่า ร้องไห้และก็เขินทั้งหมดก็วันนี้แหละครับ ปกติเจ้าตัวเริงร่าจนน่าถีบจะตาย
“นัน” คิดกดเสียงต่ำลงจนไอ้นันเริ่มเลิ่กลั่ก หันซ้ายหันขวาขอตัวช่วยก่อนจะวิ่งไปหยิบสมุดของผมมาแล้ว.....
จุ๊บ
หา....เดี๋ยวนะ นี่นันทำ...แล้วหรอ? พอได้สมุดของผมมาอยู่ในมือแล้วเจ้าตัวก็วิ่งกลับมาหาเปเปอร์ใหม่ก่อนจะเขย่งไป...จูบมั้ง ผมไม่แน่ใจเพราะเขาเอาสมุดที่หยิบเมื่อครู่มาบังหน้าเขากับเปเปอร์เอาไว้
คิดมองตาค้างส่วนนันก็หน้าแดงเข้มไม่ต่างกับเปเปอร์ที่ยืนหน้าแดงแข็งทื่อ
“....แม่งเอ้ย....”
เสียงสบถเสียงเดียวของนันก่อนเขาจะลงไปนั่งบนพื้นพร้อมกุมหัวตัวเอง คิดยิ้มร่าหัวเราะอย่างพอใจก่อนจะกระโดดใส่นันจนล้มกลิ้งลงไปบนพื้นทั้งคู่
ทั้งสองกอดกันกลมและทำให้ผมได้เห็นว่า...
รอยยิ้มของคิดสวยงามเสมอ
____________________________________________
จบ..
จบดราม่าแล้วค่ะ 555555
เพราะความเป็นเพื่อนกว่าจะได้มานั้นไม่ง่าย
แต่การจะเสียเพื่อนไปก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆอยู่ดี
เวลาเพื่อนทำผิดแล้วออกมาขอโทษจากใจจริง
ถ้ามันไม่หนักหนาขนาดฆ่าใครตายก็คงไม่ยากต่อการให้อภัยเท่าไหร่หรอกเนอะ
นันเองก็รู้สึกผิดจนน้ำตาไหลขนาดนี้
จะบอกว่ามาถึงตอนนี้ได้นี่คิดว่าตัวเองเก่งมากแล้ว555555
ไม่เคยเขียนเรื่องยาวขนาดนี้มาก่อนเลย
แรมคิดเองก็เดินทางผ่านครึ่งเรื่องมาแล้วเหมือนกันนะคะ
คิดว่าน่าจะแต่งเสร็จก่อนเปิดเทอมอาเซียน...
มาได้ขนาดนี้ต้องขอบคุณคนอ่านทุกคนมากๆค่ะ
(รวบมากอดดดด)
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
ประกาศค่ะคนเขียนจะไม่อยู่เป็นเวลา1เดือนนับจากวันนี้ค่ะ //ร่อนใบลา
เพราะงั้นเรื่องนี้จะอยู่ในไหดองเป็นเวลาเดือนกว่า(รวมเวลาแต่งต่อ5555)
หวังว่าจะไม่ลืมกันน้า 
แต่ถ้าที่ที่จะไปมีเนตให้เล่นพอล่ะก็น่าจะได้เอามาลงอยู่ค่ะ
ภาวนาให้มี 5555555555________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ
Sar2288 คิดไปเอาหลักการผิดๆมาจากไหนนะ 5555555
route rover ไม่โง่แล้วได้เมียด้วยค่ะ 5555555
mystery Y ขอบคุณน้าาาา
ตีสี่ ให้คิดรุกแบบเป็นเมะแรมคงไม่ทนน่ะค่ะ
kunt เพราะครอบครัวทำให้คิดดูถูกตัวเองซ้ำๆค่ะ แต่ตอนนี้คิดก็พยายามไม่คิดแบบนั้นแล้วนาา //แรมรักในแบบของแรมก็จริงแต่เป็นรักที่ไม่ค่อยแสดงออกทำให้คนอื่นเขาก็ไม่รู้หรอกว่าแรมรักยังไง ก็มีการปรับปรุงกันบ้างเล็กน้อยเนอะ ^^
Newtun_TD ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ
บ๊ายบายโพ มารีบต่อก่อนหายยาวค่ะ งือ//ทั้งกอดทั้งกดค่ะ คริคริ ทุยน้อยทวงความเป็นพระเอกคืน ส่วนนันและผองเพื่อนมาแล้วค่าาา
kongxinya กว่าจะสำเร็จจจจ
Pupay คราวนี้ดูแลอย่างดีเลยย
Ali$a฿eth
Toon_TK มาต่อใหม่แล้ววว 5555
IIIA คิดไม่อ่อยแรมคงไม่เริ่ม 55555555 //จริงๆก็เกือบทั้งห้างแล้วจริงๆ55555
GintoniC รอดตัวไปนะแรม 55555 //มาต่อไววันนี้วันสุดท้ายแล้วค่ะ แง..
omyim_jjj ดีกันแล้ววว
NY_JK ดีกันจนได้เน้ออ //คิดไปหาข้อมูลมาจากไหนนะ 55555
fuku คิดเสียความมั่นใจไปเพราะเมค่ะ
แรมเองก็พัฒนาขึ้นแล้วน้าา
PetitDragon ตัดตอนไหนก็เหมือนกันเพราะเขียนเอนซีไม่ไหวจริงๆค่ะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
B52 แพลนกล้องจริงค่ะ แงงงงงงงงงงง อย่าทำร้ายเค้าเลย เค้าแต่งไม่ไหวจริงๆ แงงงงงงงงงงงงง
oreena ตอนต่อไปมาแล้ว...คาดหวังอะไรรึเปล่าาา
omuya เอาหลักทฤษฏีไหนมากันน่ออ 55555
padthaiyen แรมเองก็ไม่อนุญาตให้คิดทำอย่างนั้นแน่นอนค่ะ 55555
k_U_K_K_I_K คอนทินิวมาก็ไม่มีเอนซีค่ะ 55555 เค้าเขียนไม่เป็นอ่าขอโทษน้า...
ormn ก็....จนได้...
DraCo_SLa13 เดี๋ยวจัดให้เลยยย ส่วนน้องเมรอไปก่อนนะคะ 5555
เชียร์คิดกดแรมให้สำเร็จ
นึกภาพหมาปอมขึ้นคร่มโกลเด้นเลย
ตลกมากกกก แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง หัวเราะไปห้านาที 5555555555555555555555555555
แบบมันใช่ มันใช่เลยอ่ะ 55555 ตลกกกกกก 55555555555555555555555
ekonut ไปเอาความคิดนั้นมาจากไหนน้ออ 555
AnimajuS อุ๊....อย่าโกรธเค้าเลยนะนะนะนะแง้งงงง เค้าแต่งไม่เป็นอ่ะะะ เค้าขอโทษษษ แงงงงง
MookYoon สุดท้ายก็ดีกันจนได้ค่ะะ
ผองเพื่อนมาแฮปวันเกิดแล้วนะงิ //ขอบคุณค่าา
nolirin ขอบคุณค่ะะ
//กล้องแลพนกลับไม่ได้แย้ว งิงิ
MK เสร็จสมเรียบร้อยค่ะ
จิ้นตามสบายเลย 55555 //นันง้อด้วยน้ำตาค่ะ
555
KoBKaB กอดแบบลึกซึ้งค่ะ หุหุหุ
mild-dy คิดไปเอาทฤษฏีนี้มาจากไหนน้อ 555555555
~ณิมมานรฎี~ ถ้าสำเร็จแรมคงอับอายไปชั่วชีวิตค่ะ 55555555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นค่ะ
แล้วเจอกันน้าาาาาาาา
รักคนอ่านทุกคนเยยยย งิงิงิ
_________________________________________________________
หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆ (อ่าน 583840 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก