หัวข้อ: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--

[mtd]

โอ้ยยยยยยย ฮาาาาาาาาา
น้องปูนซื่อมากอะ งือออออออออออ
น่าร้ากกกกกกกก 

[MK]

นายเอกใสๆอ่ะ แต่พระเอกเราไม่ใช่     

ถึงขั้นปั๊มกุญแจไว้ คราวหน้าไม่รอดแน่ปูนเอ้ยยยยยย   

[bulldog17]

ดูท่าจะหนีไม่พ้นชัวร์

[♠DekDoy♠]

น้องปูนนี่นักร้องหรือดาราตลกเนี่ยอย่างฮาอ่ะ

[meeoldly]

สงสัยน้อปูนจะเกิดมาจาไม้ไผ่ 

[Jthida]

ปูนคือน่ารัก

[ลิงภูเขา]

Chapter  6



“ขะ..เข้ามาในตัวผมสิ”



“ผมรักพี่นะครับ”



“อื้อ...อ่า”



ผมกดปิดคลิบที่ตัวเองอุตส่าห์ลงทุนนั่งโหลดเป็นชั่วโมงๆ แต่กลับทนดูได้ไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ



“ลองโหลดแบบอนิเมะดูดีกว่าว่ะ” ผมบ่นกับตัวเอง


ถึงมันจะไม่สมจริงสมจังเท่าแต่ก็น่าจะแทนกันได้แหละน่า..รู้สึกร้อนๆ ที่หน้ายังไงไม่รู้หลังจากดูคลิบ xxx นั่นไปแล้วผมล่ะสงสัยจริงๆ เลยว่าทำไมพวกเพื่อนๆ ผมมันชอบดูกันนัก  ไม่เห็นจะมีอะไรน่าดูเลย


“อึ้ย..ขนลุก” ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะกดเปิดคลิบที่เพิ่งโหลดเสร็จดู



“อนิเมะคงไม่น่ากลัวเท่าของจริงมั้ง” บอกตัวเองเหมือนให้กำลังใจ




~10 นาทีผ่านไป~


ผมยังคงนั่งดูอยู่แต่ลากตุ๊กตาแมวเน่าๆ ที่ผมตั้งชื่อให้ว่า ‘ไอ้เอ๋อ’ มาดูด้วย  แต่ไอ้เอ๋อมันคงไม่อยากดูด้วยเท่าไร..เพราะมันเอาแต่นั่งคอตกไม่มองจอ  สงสัยจะโกรธที่ผมไปงับหูมันตอนดูฉากจูบเมื่อกี้แน่ๆ



“ฮึ้ย..มันกัดคอกันเหมือนที่ไอ้แมกไพมันทำกับกูเลย”



“แบบนี้มันก็เคยทำ”ผมบอกไอ้เอ๋อเป็นระยะๆ



ก็คนมันเขินนี่นา..แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยว่ะ  แค่การ์ตูนเองหรือจะเขินเพราะมีประสบการณ์หว่า...



“งื้อ..กูก็เคยโดนกัดหัวนม” พูดแล้วตบหัวไอ้เอ๋อจนมันตกเก้าอี้ไปเลย



“ขอโทษๆ” บอกมันก่อนจะอุ้มมันกลับมาวางบนตัก  เอาคางไปวางบนหัวมันแล้วดูต่อไป



“โห..พุ่งทะลุหลังคาเลย  เว่อร์ชะมัด”



ขนาดฉี่ยังไม่พุ่งแรงขนาดนั้นเลย..การ์ตูนแม่งเว่อร์!!แล้วผมก็เต้นแรง  รู้สึกร้อนที่หน้าขึ้นมาเฉยๆ



“ฮึ้ย..ไอ้บ้า  กะจะทำแบบนี้กับกูสินะ” ตอนนี้มันมาถึงฉากสำคัญแล้วครับ..ฉากรวมร่างอ่ะ


โอ๊ย! ผมอยากจะบ้า  ตกลงไอ้แมกไพมันจะทำแบบนี้กับผมสินะ!!


“ฝันไปเหอะมึง” พูดจบก็ขว้างไอ้เอ๋อกลับไปบนเตียง



“เอาไงดีว่ะ..อยู่นี่ไม่ได้ละ  มันมีกุญแจ” เดินวนไปวนมาหาทางเอาตัวรอดพ่อกับแม่ก็อยู่เมืองนอก  ญาติในเมืองไทยก็ไม่มีสักคน



‘ถึงเลิกดึกก็จะไปนอนกับเมีย  อาบน้ำรอเลยนะครับ’ คิดถึงข้อความที่มันส่งมาแล้วก็หวั่นใจ



ไม่รอด..ไม่รอดแน่กู



ทำไงดี..ผมจะทำไงดี



“ก๊อกๆ”



ผมกระโดดไปหมอบอยู่ข้างเตียงโดยอัตโนมัติ



“ใช่มันเปล่าว่ะ” ผมว่า



แต่มันบอกจะกลับดึกๆ นี่หว่า  หรือมันเปลี่ยนใจกลับมาไวว่ะ  แต่มันต้องทำงานนี่นา  แล้วผมจะมานั่งคิดมากไปเองคนเดียวทำไมฟ่ะ..ออกไปดูเลยสิจะได้รู้ว่าเป็นใคร



ผมลุกออกไปแบบกล้าๆ กลัวๆ สูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกความกล้าก่อนจะเปิดประตู



“น้องปูน”เรียกซะหวานแถมยังกระโดดกอดผมด้วย



“ดีครับ  พี่ฟ้า” โล่งอกสุดๆ ที่เป็นพี่ฟ้า  นึกว่าไอ้บ้านั่นมันจะโดดงานเพื่อกลับมารวมร่างกับผมซะอีก!!



“แมกไพฝากกุญแจมาให้เราแน่ะ” บอกเสร็จก็ยื่นพวงกุญแจมาให้ผมดูมันดิ..เอาไปแม้กระทั่งกุญแจห้องน้ำ  โคตรนับถือมันเลย!!



“ส่วนนี่..ของแมกไพจ๊ะ” พี่แกยื่นกุญแจให้ผมอีกพวงหนึ่ง



“ผมไม่เอาได้ไหมอ่ะ” ปากบอกแบบนั้น..แต่มือรับมาครับอย่าเข้าใจผิดผมแค่ไม่อยากเสียเปรียบ  ไม่ได้คิดอยากจะได้กุญแจห้องมันหรอกนะพี่ฟ้าหัวเราะแบบชอบใจก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โซฟา (ทั้งที่ยังไม่ได้เชิญ)



“พี่ฟ้ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ” ถามแบบเสียมารยาทเลย 



เพราะปกติผมไม่ค่อยชอบให้ใครมาวุ่นวายในที่ส่วนตัวของผม  ข้อนี้เจ้ผึ้งรู้ดี..ตอนที่เจ้แกดูแลผมก็มาห้องผมนับครั้งได้เลย



“คิวงานน่ะ..ผู้ใหญ่อยากให้เปิดเอ็มวีตัวใหม่  นัดถ่ายอาทิตย์หน้าเลย  นางเอกก็หาได้แล้วด้วย  พี่เลยยกเลิกอีเว้นปูนบางงานนะ”



“ครับ..แล้วแต่พี่เห็นสมควรเลย”ผมบอก


ผมไม่ค่อยเรื่องมากอยู่แล้วครับ..ในเมื่อพี่ฟ้าดูแลผม  พี่เขาก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ผมอยู่แล้ว  อยู่กันบนพื้นฐานของความไว้ใจครับ



“อ่อ..แล้วทานอะไรหรือยัง  แมกไพบอกให้พี่พาปูนไปหาไรทานด้วย  เพราะห้องปูนมีแต่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป” พี่ฟ้าว่า



เออ..เอาผมไปเผาซะเกรียมเลยนะมันอ่ะ  กลับมาเมื่อไรจะทุบให้  เง้อ..ผมดูเหมือนภริยาที่กำลังรอสามีกลับมาบ้านเลยอ่ะ 



บ้าจริง!!  ลืมไปเสียสนิท  ว่ากำลังหาทางหนีมันอยู่



“พี่ฟ้ามีธุระต่อหรือเปล่าครับ” ผมถาม



“ไม่มีแล้วนะเสร็จจากนี่ก็ว่าจะกลับบ้านเลย  ปูนมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” พี่ฟ้าถาม



“อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยดิ” พี่ฟ้าทำหน้างงๆตอนแรกก็ถามเหมือนไล่ แต่พอตอนนี้กลับขอให้อยู่เป็นเพื่อนซะงั้น  เป็นผมก็คงจะงงเหมือนกัน



“เท่าที่พี่คุยกับผึ้งมา  ปูนชอบความเป็นส่วนตัวไม่ใช่หรอ” พูดจบพี่ฟ้าก็ยิ้ม  ยิ้มแบบแปลกๆ



“ก็วันนี้ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายอ่ะ  อยากมีคนอยู่เป็นเพื่อน” ผมว่าแกล้งเอามือกุมขมับ



“ตายจริง แล้วเป็นไรมากมั๊ยเนี้ย” พี่ฟ้าว่าแล้วเอามือมาแตะที่หน้าผากผม



“ไม่เป็นไรนะ อีกเดี๋ยวแมกไพก็มาอยู่เป็นเพื่อน” พี่ฟ้าว่าต่อ



นั่นแหละที่ผมกลัว..พี่ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่  ผมล่ะสงสัยไอ้รอยยิ้มแบบนั้นของพี่จริงๆ



“อยู่เป็นเพื่อนผมหน่อยนะครับ”ท่าไม้ตายครับ..อ้อน~*




“เล่นละครเก่งเหมือนกันนี่หว่า” ไม่ใช่เสียงพี่ฟ้านี่ผมหันไปมองตามต้นเสียง..ไหนมันบอกจะกลับดึกๆ ไงว่ะ  นี่เพิ่งจะบ่ายเองนะ!!



“ไหนมึงบอกเลิกดึกไง” ผมถามมัน



“ก็คิดถึงเมีย..เลยรีบกลับ” ดูมันตอบ..ผมอยากจะบ้า



“สัด” ผมด่ามันแบบไม่มีเสียง



“ปากนี่ก็จัดเหมือนผู้หญิง” มันว่าผมอีก



“น่ารักอ่ะ” พี่ฟ้าพูดแล้วเอาแต่หัวเราะ ขำอะไรเนี้ยขำที่ผมโดนว่าเหรอ  แล้วไอ้ที่บอกน่ารักอะไรน่ารักว่ะ  งงวุ้ย!!


“แล้วซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย” พี่ฟ้าถามมัน  ผมเองก็เพิ่งสังเกตว่ามันถือถุงมาเต็มมือเลย



“พวกของสดน่ะ พอดีเห็นตู้เย็นมันโล่งๆ” แล้วจะมองหน้าผมทำไม หาเรื่องกันนี่หว่า



“ซื้อมาถมที่หรือไงว่ะ เยอะขนาดนี้”ผมแขวะมัน



“ซื้อมาขุนเมีย จะได้อ้วนๆ น่ากอด” มันตอบกวนตีน



“ฮะๆๆๆ งั้นพี่กลับก่อนละกัน” พูดจบพี่ฟ้าก็ทำท่าจะลุก  ผมเลยรีบคว้าข้อมือพี่ฟ้าเอาไว้



“อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิครับ” อ้อนเข้าไว้ปูน..เพื่อความปลอดภัย



“ไม่ดีกว่าจ๊ะ พี่อยากกลับบ้าน” พี่ฟ้าว่า ทำลายความหวังผมหมดสิ้น


ที่พึ่งสุดท้ายของผม..เดินออกไปแล้วครับ  แถมยังหันมาขยิบตาให้ไอ้แมกไพด้วย  ทำไมทำกับผมแบบนี้..



“เสียใจด้วยว่ะ คืนนี้มึงคงไม่รอดแน่” ขู่ผมเสร็จมันก็ขนของเดินเข้าครัวไปเฉย



ผมจะทำไงดีเนี้ย..คงเหลืออยู่แค่ทางเดียว  คือเจรจาสงบศึก  คิดแล้วก็เดินตามมันเข้าไปในครัว



“มีไรให้กูช่วยไหม” ยิ้มหวานๆ เข้าไว้



“เหอะ”มันเมินใส่ผมอีก



“เย็นนี้จะทำไรให้กินอ่ะ” ยังไม่ยอมแพ้หรอกครับ



“ไข่ลวกไหมมึง” พูดจบมันก็ขำ  ส่วนผมงง


“ไม่ชอบไข่ลวกอ่ะ แต่ถ้ามึงอยากกินกูกินก็ได้” พูดเอาใจมันครับ



“ว่าแต่ทำไมมึงกลับมาเร็วจัง อย่าบอกว่าโดดงานมานะมึง”ผมถามมัน



“งานมันเสร็จแล้ว” มันตอบ



“ไหนมึงส่งข้อความมาว่าเลิกดึกไง” ผมถาม



“ส่งมาให้มึงดีใจเล่นๆ” มันว่า



“กวนตีน” อยากตบปากตัวเอง..เผลอปากเสียอีกแล้ว



“นางแบบป่วยกะทันหัน พอใจยัง”มันว่า


“กินผัดผักละกัน มึงกินผักได้ใช่ไหม”



“เออ” ผมตอบมันไป



นี่กูโตแล้วนะ..ดูมันถามหยั่งกะผมสามขวบ



กวนตีน!!




Ma-NuD_LaW


นั่นสินะ.. มันโตมาได้ยังไง 

ใสๆ ใสๆ ใสๆ ใสๆ ใสๆ

เริ่มแก่แดดนิดๆ ละตอนนี้   

ขอบคุณทุกความเห็นครับ

[♠DekDoy♠]

ไม่รอดแหง ๆ 555

[Jthida]

คุยกับไอ้เอ๋อซะน่ารักเลนอ่ะ 5555555

[iammoonoi]

 

เชียร์น้องแมก..ทำให้สำเร็จนะลูก..

[bulldog17]

ทะเลาะกันบ่อยๆลูกดกนา

[MK]

ถึงกับต้องหาหนังศึกษาดูก่อน  ไม่ต้องทำอะไรหรอกหนู

นอนเฉยๆ เดี๋ยวแมกไพจัดให้   

[ลิงภูเขา]

Chapter  7


ผมนอนมองลูกแมวสีขาวที่กำลังไต่ขึ้นมาบนตัวผม  เท้าเล็กๆ ของมันที่บรรจงเหยียบลงบนหน้าท้องของผมเบามาก  จนผมรู้สึกจั๊กจี้


มันหยุดนิ่งเอียงคอจ้องมองผม  ท่าทางของมันดูน่ารักจนผมอดยิ้มไม่ได้  และเมื่อมันเห็นรอยยิ้มของผม มันก็ค่อยๆ ไต่ขึ้นมาอีก  ก่อนจะเอาหัวมาคลอเคลียที่แก้ม ขนของมันนุ่ม แถมยังหอมอีกด้วย


ผมรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดแก้มผมก่อนจะย้ายมาที่จมูก  แล้วก็ปาก  มันจ้องผมตาแป๋วก่อนจะแลบลิ้นเลียปากผม


ว่าแต่ที่นี่มันห้องผม  แล้วผมก็ไม่ได้เลี้ยงแมว  แล้วแมวมันมาจากไหน???


ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอกับแมกไพ  มันนอนเท้าแขนมองผมยิ้มๆ


“มอนิ่งครับ  เมีย” ผมเบือนหน้าหนีเพราะรู้สึกขนลุกกับคำทักทายยามเช้าของมัน


เมื่อกี้ผมฝันไปสินะเรื่องลูกแมวน่ะ  แต่ทำไมรู้สึกเหมือนโดนแมวเลียปากจริงๆ เลยแฮะ  หรือว่า...

“เมื่อกี้มึงทำอะไรกูรึเปล่าเนี่ย”ผมถามมัน


“มอนิ่งคิสไงครับ” มันยิ้ม  ส่วนผมยี้


“แม่ง..แปรงฟันยังว่ะ  ตื่นมาก็จูบกู” ผมว่ามันก่อนจะเอามือมาถูปากตัวเอง


“แค่จุ๊บเอง  ยังไม่ได้ดิพคิสเลย” ดูมันเถียงหน้าด้านๆ


“แค่จุ๊บก็ไม่ได้  วันหลังไปแปรงฟันก่อนนะมึง” ตกใจตัวเอง..นี่ผมพูดเหมือนอนุญาตให้มันจูบเลย


“กะ..กูหมายถึง  อย่ามาจูบกูตอนที่เพิ่งตื่นอีก” โอ๊ย..ยิ่งพูดยิ่งส่อว่าอยากโดนมันจูบ


ผมลุกขึ้นขยี้หัวตัวเองก่อนจะหันไปว่ามัน


“ตื่นแล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำแต่งตัวว่ะ  มีงานไม่ใช่เหรอมึง” ผมว่า


“รออาบพร้อมเมีย” มันตอบแล้วยักคิ้วกวนตีนอีกที


“หื่นแต่เช้าเลยนะมึง”ผมว่ามัน


“หื่นกับเมียกูคนเดียวแหละครับ” ทะเล้น..ทะเล้นจริงนะมึง


นี่มันใช่ไอ้นักร้องชื่อดังที่ผมรู้จักไหมเนี้ย?


“เลิกเล่นแล้วรีบไปอาบน้ำซะที” ผมว่าแล้วดึงแขนมันให้ลุก


มันก็ลุกครับ  แต่อย่านึกว่ามันจะง่าย มันดึงผมมากอดหน้าตาเฉย สภาพตอนนี้ไม่ค่อยน่าดูเท่าไร  ผู้ชายหัวยุ่งๆ ฟูๆ สองคนนั่งกอดกันอยู่บนเตียง  ผมล่ะอยากรู้จริงๆ ถ้าแฟนคลับมันมาเห็นเข้ายังจะตามกรี๊ดมันอยู่ไหม  เมื่อรู้ว่านักร้องที่พวกเขาชื่นชมเป็นเกย์น่ะ


“อึดอัดโว้ย  นอนกอดทั้งคืนยังไม่เบื่อหรือไงว่ะ”ผมบ่น แต่มันก็ไม่ยอมปล่อย  ไอ้บ้านี่แม่งมือเหนียวสุดๆ แกะยังไงก็แกะไม่ออก


“ไม่เบื่อหรอก อยากกอดทั้งวันเลยอ่ะ”พูดเฉยๆ ได้ไหม  จะยุ่งกับแก้มกูทำไม


“วันนี้มึงมีงาน  แล้วมันก็กำลังจะสายแล้วด้วย  ลุกได้แล้ว”พูดไปเอามือดันหัวมันไป


แม่ง..จะขโมยหอมผมอยู่เรื่อย

“ก็ได้ๆ ป่ะไปอาบน้ำ” ไม่พูดเปล่า  ฉุดผมลุกตามมันด้วย


“เฮ้ย..มึงจะอาบก็ไปอาบดิ  เกี่ยวอะไรกับกู” ผมถามมัน


“ก็อาบพร้อมกันจะได้ไม่เสียเวลาไงว่ะ  มันสายแล้ว” พูดจบก็ดึงเสื้อผมขึ้น


“อย่าดึงเสื้อกูดิ๊  แล้วทำไมกูต้องอาบด้วยวันนี้กูไม่มีงาน” ผมโวยวาย


“อย่ามาทำเนียน  มึงบอกจะไปกับกูวันนี้” มันว่า


“กูบอกเมื่อไร”ผมถามมัน 


งง ครับ งง!!


“เมื่อคืนไง” มันตอบ


พอจำได้..ก็เถียงไม่ออกครับ  ผมรับปากจะไปดูมันถ่ายแบบวันนี้  และจะตามมันไปทำงานทุกครั้งที่ว่างเลย  เพื่อแลกกับการที่มันจะไม่ทำอย่างว่ากับผมเมื่อคืน  ดูไม่ค่อยยุติธรรมแต่ผมต้องเอาตัวรอดนี่หว่า  ยอมๆ มันไปก่อนแล้วกัน

“ไม่เถียงแสดงว่าจำได้  งั้นก็ไปอาบน้ำกัน” แล้วเสื้อผมก็หลุดติดมือมันไปเลย


“ฮึ้ย..ไอ้หื่น  ไหนมึงบอกจะไม่ทำจนกว่ากูจะยอมไง” ผมยกมือปิดอกตัวเองก่อนจะโวยวายใส่มัน


“กูรับปากเรื่องเซ็กส์  แต่นี่มันอาบน้ำ” ดูมันตอบ  แถเห็นๆ


“เชี้ย  ข่มขืนกับทำอนาจารมันไม่ได้ต่างกันเลยนะ  แค่มันไม่ได้..”แล้วผมก็พูดไม่ออก


“ไม่ได้อะไร”มันถามแล้วเดินมาใกล้ผม


“มันต่างกันยังไง...หืม” คราวนี้มันกระซิบข้างหูผมเลย  ขนลุก..


“เออๆ อาบก็อาบ  แต่มึงห้ามทำอะไรกูเด็ดขาด  ไม่งั้นกูเอามึงตายแน่” ผมว่า


“เป็นคำขู่ที่โคตร…….น่ากลัวเลยว่ะ ฮ่าๆ” พูดจบมันก็ลากผมเข้าห้องน้ำ












ในที่สุดก็ได้เวลาเดินทางสักที  หลังจากที่ผมต้องเสียเวลาจัดการกับไอ้หื่นที่เอาแต่ลวนลามผมตอนอาบน้ำ  จนผมเกือบพลั้งมือฆ่ามันตอนแต่งตัว


แต่งตัวเสร็จแทนที่จะได้ไปมันก็เอาแต่สั่งๆ ให้ผมเปลี่ยนชุดเป็นสิบๆ รอบ  แถมยังบังคับให้ผมใส่หมวกที่ปิดถึงตาจนแทบจะไม่เห็นทางเดินแล้วเนี้ย


หาหมวกไอ้โหม่งมาให้กูใส่เลยดีไหม!! 


แค่คิดครับไม่กล้าพูด  กลัวมันเอาจริง


“กูขับให้เอาไหม” อยากลองขับรถมันอ่ะ  รุ่นนี้ผมชอบนะแต่ตัดใจซื้อไม่ลงอ่ะ  มันแพง


“เป็นเมียดีๆ ไม่ชอบ  อยากเป็นคนขับรถซะงั้น” มันยิ้มก่อนจะโยนกุญแจรถให้ผม


“จ่ายเงินเดือนด้วยก็ดี” ประชดครับ..หมั่นไส้  มาว่าผมเป็นคนขับรถ


“รถติดแบบนี้จะไปทันไหมว่ะเนี้ย” ผมว่า


“เป็นเพราะมึงคนเดียวเลยเอาแต่เล่นอยู่นั่นแหละ” ผมบ่นมันหลังจากที่รถมันไม่ขยับมาเกือบๆ สิบนาทีแล้ว

แม่งจะติดทำสถิติโลกใช่ไหมเนี้ย!!


“วันหยุดกูแท้ๆ ทำไมกูต้องมาติดแหง็กอยู่บนถนนแบบนี้ด้วยว่ะ” นี่กูบ่นมึงนะเนี้ย  ยังเสือกมายิ้มอีก


“ยิ้มไรมึง” ผมถามมัน


“กูกำลังคิดว่าทำไมเมียกูมันขี้บ่นจัง” มันว่า


ผมเกลียดรอยยิ้มของมันชิบ  แม่งจะดูดีไปไหนว่ะ


“เลิกเรียกกูแบบนั้นสักที” ผมว่า


“ทำไม  อยากให้เรียกภริยาเหรอครับ” แม่งกวนตีนได้อีก


“อะไรกูก็ไม่เอาทั้งนั้น  กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงซะหน่อย” รู้สึกอยากกวนประสาทมันขึ้นมาครับ



“พอกูจะทวนความจำให้  มึงก็ไม่เอา”มัน


เมื่อคืนมันบอกผมแล้วล่ะครับ  เรื่องคืนนั้นที่ผมเมา  บอกหมดทุกอย่างว่ามันทำอะไรกับผมบ้าง
ตอนได้ยินผมแทบช็อคอ่ะ  แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่ได้รู้สึกโกรธหรือโมโหอะไร  ทำแค่คิดและปลอบตัวเองว่า  ของมันเสียไปแล้ว  มันเรียกคืนไม่ได้ (ดูปลงอ่ะ  แต่ผมคิดแบบนั้นจริงๆ)


“ก็แค่เซ็กส์  ไม่ใช่ผัวเมียก็ทำได้” ผมบอกมัน


“มึงคิดว่ากูนอนกับใครก็ได้งั้นเหรอว่ะ” หน้ามันนิ่งมากครับ  เห็นแล้วรู้สึกกลัวนิดๆ  แต่ขำมากกว่า


“กูจะไปรู้มึงเหรอ” พูดจบก็ออกรถครับ ไฟเขียวแล้ว


“แล้วมึงคิดว่าแบบไหนถึงจะใช้คำว่าผัวเมียได้” มันถาม


ผมเหลือบตาไปมองมันนิดหนึ่งก่อนจะหันมามองถนนต่อ


“กูถามได้ยินมั๊ยว่ะ!!!!” มันเสียงแข็งใส่  ขำชะมัด


“ความรู้สึกกูมั้ง  แบบว่ารู้สึกว่ามันเป็นอ่ะ” ผมตอบมันไป


คำตอบงงๆ ไหมครับ  ผมอยากให้มันงง ฮะๆๆๆๆๆ


“...”มันเงียบครับ  สงสัยจะงงจริงๆ


“เลี้ยวซ้ายข้างหน้าใช่ไหม” ผมถามแต่มันไม่ตอบ  พอหันไปมองก็เห็นมันทำท่าคิด


นี่ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันคิดมากขนาดนี้นะเนี้ย  แค่งงๆ ก็พอแล้วมั้ง


“กูถามว่าเลี้ยวซ้ายข้างหน้าใช่ไหม” ผมถามย้ำ


“อืม”มันตอบสั้นๆ


ผมหันกลับมาสนใจถนนข้างหน้าต่อ  ก่อนจะเลี้ยวเข้าซอยตามที่มันบอก  เจอกับลุงขับซาเล้งอยู่ข้างหน้าช้าๆ ย้ำว่า  ช้ามาก..!!


แซงดีไหมว่ะ???


“งั้นเริ่มจากแฟนก่อนดีไหม” จู่ๆมันก็ถามขึ้น


เอี๊ยด!!


ผมเบรกรถกระทันหัน  ก่อนจะหันไปมองมัน


“มึงว่าไงนะ”ถามให้แน่ใจ  เผื่อหูผมจะฝาด


“กูถามว่า  มึงมาเป็นแฟนกูไหม” มันตอบ





Ma-NuD_LaW



รอดจนได้  ((โดนคนอ่านถีบ  ))

+เป็ด 

[IsDeer]

อยู่ๆคุณสามีก็ยอมลดขั้นมาเหลือแค่แฟน 
จับกดอีกสองสามทีน้องมันน่าจะยอมรับสถานภาพนะ ฮ่าฮ่าฮ่า

[Jthida]

ซึนๆทั้งคู่ 55555555555555555

[My_yunho]

เป็นแฟนกันๆๆๆๆ

[mtd]

น้องปูนตอบไปเลยลูก
เป็นแฟนกัน 

[meeoldly]

 เข้าใจทำเนอะ 

[ลิงภูเขา]

Chapter  8


ตอนนี้ผมกำลังนั่งดูไอ้บ้าแมกไพที่กำลังถ่ายแบบลงหนังสือวัยรุ่นชื่อดังเล่มหนึ่ง  ซึ่งผมเองก็เคยนึกอยากขึ้นปกเอามากๆ แต่กลับไม่เคยได้รับการติดต่อมาเลยสักครั้ง


พอลองถามพี่ผึ้งก็ได้รับคำตอบที่ทำให้ผมต้องปวดใจเล่นๆ ว่า


“เล่มนี้เขาเอาแต่ผู้ชายขึ้นปกจ๊ะ”


แล้วผมไม่ใช่ผู้ชายเหรอ?


“พี่หมายถึงหล่อมาดแมนน่ะ”


แล้วผมเหมือนตุ๊ดหรือยังไง? ผมได้แต่คิดในใจ


“เอาน่าๆ รอขึ้นปก...นะ  เขาติดต่อมาแล้ว”


ไอ้หนังสือ....นี่  ชอบเอาผู้หญิงน่ารักๆ ขึ้นปกไม่ใช่เหรอ?


นั่นแหละครับ..ผมก็เลยไม่มีโอกาสได้อวดความหล่อ (?) ของตัวเองบนหนังสือเล่มนี้เลยสักครั้ง  ต่างจากแมกไพที่ขึ้นปกมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว

ได้แต่ทำใจครับ  เพราะหล่อสู้แฟนตัวเองไม่ได้..ฟังไม่ผิดหรอกครับ  ผมเป็นแฟนกับมันแล้วจริงๆ เป็นแบบงงๆ เลย





[ย้อนกลับไปบนรถ]


“กูถามว่า  มึงมาเป็นแฟนกูไหม” มันถาม  ผมอึ้ง


“ตอบมาเร็วๆ”มันเร่งผมอีก


จะให้ผมตอบว่าไงว่ะ  ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย  พอจะมีก็ดันเป็นผู้ชายซะอีก


“เงียบไม่ตอบ  แสดงว่าตกลง” มันพูดเองเออเอง



“เฮ้ย!! เดี๋ยวดิ” ผมรีบค้าน



“นับแต่นาทีนี้ไป  มึงเป็นแฟนกูแล้ว  จบ” มันว่างั้น ตัดบทกูดื้อๆ เลย


“ออกรถดิ เดี๋ยวกูก็ไปทำงานสาย” พูดจบมันก็เปิดเพลงแล้วร้องคลอไปตลอดทางจนถึงที่นี่แหละครับ






“หวัดดีค่ะน้องปูน” พี่ทีมงานคนหนึ่งเข้ามาทักผม  ผมก็ยิ้มๆ ตอบกลับพี่เขาไป


“ไม่ยักรู้ว่าปูนสนิทกับแมกไพนะค่ะเนี้ย” ไม่แปลกหรอกที่พี่ไม่รู้  ผมเองยังไม่รู้ตัวเลย


“พอดีมีผู้จัดการคนเดียวกันน่ะครับ” ผมตอบแบบกลางๆ ไว้ก่อนครับ


“จริงเหรอค่ะ  นักร้องดังระดับแมกไพต้องใช้ผู้จัดการร่วมกับใครด้วยเหรอค่ะเนี้ย” มันระดับไหนกันล่ะครับ  พี่ถึงพูดกับผมแบบนี้


“น้องปูนก็โชคดีนะค่ะ  ได้ใช้ผู้จัดการคนเดียวกับแมกไพด้วย” ผมรู้ครับว่ามันเป็นซุปตา  ส่วนผมมันโนเนม


“แต่น้องปูนไม่ค่อยมีงานเท่าไร  พี่ฟ้าคงไม่เหนื่อยมากใช่ไหมค่ะ” พูดงี้..พี่เหยียบผมให้จมพื้นไปเลยไหมครับ 


“พี่รู้จักพี่ฟ้าด้วยเหรอครับ” ผมถาม


“แมกไพขึ้นปกเราหลายครั้งแล้วค่ะ  พี่ฟ้าก็มาด้วยเกือบทุกครั้งเลยสนิทกันน่ะ”


“น้องปูนยังไม่เคยขึ้นปกเราเลยใช่ไหมค่ะ  แต่ก็นะหนังสือเราคัดแต่หล่อๆ แมนๆ นี่นา” นี่พี่เขามีปัญหาอะไรกับผมหรือเปล่า  เล่นกัดผมไม่หยุดเลยแบบนี้


“ว่าแต่วันนี้พี่ฟ้าไม่มาด้วยเหรอค่ะ”


“พี่ฟ้าไม่ว่างครับ”
 

“อ่อ..” พี่เขาลากเสียงยาวๆ ก่อนจะถามต่อ


“น้องปูนสนิทกับแมกไพมานานหรือยังค่ะ” ผมหันไปมองเขาแบบเอือมๆ แต่เหมือนเขายังไม่รู้ตัว  นั่งยิ้มรอคำตอบอยู่อย่างนั้น


“ก็สักพักแล้วครับ” สุดท้ายก็ต้องตอบพี่เขาไปตามมารยาท (อีกแล้ว)

“งั้นก็ต้องรู้สิค่ะว่าแมกไพชอบผู้หญิงแบบไหน” พี่จะมาถามผมทำไม ทำไมไม่ไปถามมันเอาเอง


“ไม่ทราบครับ  น่ารักๆ ละมั้งครับ”ใจจริงอยากจะตอบว่า  มันไม่ชอบผู้หญิงหรอกครับ  มันเป็นเกย์!!


“แล้วแมกไพมีแฟนหรือยังค่ะ” ผมหันไปมองพี่เขา


“ไม่เห็นจะมีข่าวหรือภาพหลุดกับใครมาเกือบๆ สองปีแล้วนะค่ะ  ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นมีข่าวควงสาวไม่ซ้ำหน้าเลย” พี่แกยังพล่ามไม่หยุด


ตอนผมมาออดิชั่นเมื่อสองปีก่อนก็เจอมันกอดกับผู้ชายในลิฟต์แล้วนะ  น่าเสียดายที่ตอนนั้นผมไม่รู้จักมัน  ไม่งั้นจะแอบถ่ายรูปมันมาขายให้พวกหนังสือซุบซิบดาราแล้ว


“น้องปูนค่ะ  น้องปูน” พี่เขาเรียกแล้วเขย่าแขนผม


“ครับๆ” ผมตอบยิ้มๆ


“ตกลงน้องปูนรู้ไหมค่ะว่าแมกไพเขามีแฟนหรือยัง” ก็ผมนี่ไงแฟนมัน  บอกไปพี่อาจจะช็อคได้

“ยังมั้งครับ  ไม่เห็นมันจะควงใครเลย” ผมตอบไป


“ดีจังเลย  คือพี่ชอบแมกไพอ่ะค่ะ  อยากจะจีบ” สรุปนี่คือเหตุผลที่แท้จริง  นึกว่าจะถามเพื่อเอาข่าวไปขายซะอีก


ว่าแต่..มาบอกว่าจะจีบแฟนผมต่อหน้าผมเนี้ยนะ!!


“หึหึ” ผมหัวเราะในลำคอ


“หัวเราะอะไรค่ะ” ยังจะมีหน้ามาถามอีกผมก็แค่รู้สึกเคืองนิดๆ แต่พี่เขาไม่รู้อะไรด้วยนี่หว่า


“ช่วยพี่จีบแมกไพหนอยสิค่ะ” ยัง..ยังจ้อไม่หยุด  เห็นไหมว่าหน้าผมมันกระตุกแล้ว  เดี๋ยวลากไปอัดซะดีไหม


นี่ผมกำลังหึงมันอยู่เหรอ!!!!


“กลับเหอะ” จู่ๆแมกไพเดินเข้ามาชวนผมกลับ  ผมหันไปมองมันตาขวางก่อนจะลากสายตามามองพี่เขา  ก็เห็นนั่งทำตาเยิ้มใส่มันอยู่

“บ่ายโมงแล้วมึง กูหิวข้าว  เร็วๆ ดิ” มันเร่งผมอีก


“ไปร้านตรงข้ามไหมค่ะ  อาหารอิตาเลียนอร่อยมาเลยค่ะ” พี่เขาเอ่ยปากชวนมัน ผมหันไปมองมันทันที


ถ้าตอบตกลงนะ  มึงโดน!!


“พอดีวันนี้ผมอยากกินอาหารญี่ปุ่น  ขอตัวนะครับ” พูดจบมันก็ลากผมออกมาเลย


ตอนแรกผมอยากสะบัดมือมันออกนะ  แต่มันตอบพี่เขาถูกใจผมอ่ะ  ยกให้ละกัน






“อยากกินไร” มันหันมาถามผมหลังจากขึ้นรถแล้ว (ตอนนี้มันขับ)


“มึงหิวก็คิดเอาเองดิ” ขอกวนหน่อย  หมั่นไส้มัน


“งั้นสั่งที่คอนโดละกัน  ง่ายดี” มันบอกก่อนจะออกรถ

ผมก็ไม่แย้งอะไร  อาหารที่คอนโดผมก็รสชาติใช้ได้  ไม่ต้องเสี่ยงไปเจอแฟนคลับ (ของมัน) ก็ดีเหมือนกัน


ผมนั่งฟังเพลงที่มันเปิดไปเรื่อยๆ ก่อนจะสะดุดใจ  เมื่อมันขับรถเลี้ยวไปอีกทาง  ที่ไม่ใช่ทางไปคอนโดผม


“มึงจะไปไหน” ผมถามมัน


“กลับไง” มันตอบ


“นี่มันไม่ใช่ทางไปห้องกู” ผมว่า


“ใครบอกจะไปห้องมึง  ไปห้องกูต่างหาก” มันบอก


“ทำไมกูต้องไปห้องมึง  ห้องกูก็มี” เถียงมัน


“ตอนนี้ห้องมึงไม่ว่าง  ไปกินข้าวก่อนเย็นๆ ค่อยกลับ”


“แล้วทำไมห้องกูถึงไม่ว่าง มึงทำไรว่ะ!” เสียงดังใส่มันเลยครับ

“แค่ตกแต่งนิดหน่อย” มันบอกแล้วยิ้มอารมณ์ดี


“กูจะกลับห้อง  พากูกลับห้องเดี๋ยวนี้” ผมว่า


“กูบอกแล้วไงว่าเย็นๆ ค่อยกลับ  อย่ามาเรื่องมาก  ไม่งั้นมึงจะไม่ได้กลับ” มันว่าเสียงเรียบ


“กวนตีน!” ผมว่า สุดท้ายก็ได้แค่ด่าครับ  ทำอะไรมันไม่ได้


พอถึงห้องมัน  ผมก็ได้แต่นั่งๆ นอนๆ ดูทีวี  ส่วนมันเข้าไปจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า  เห็นบอกว่าจะเอาไปไว้ที่ห้องผมเผื่อไปค้างหลายวัน (ค้างทำไมว่ะ?)


พอข้าวมาส่ง  ผมก็รีบๆ กินก่อนจะเร่งให้มันพากลับ  มันก็ลีลาอยู่นานกว่าจะยอมพาผมกลับ  ตลอดทางผมรู้สึกใจคอไม่ดี  ไม่รู้มันทำปู้ยี่ปู้ยำอะไรห้องผมบ้าง


“เปิดประตูดิ  กระเป๋ามันหนักนะ” ได้ข่าวว่ามันเสื้อผ้ามึง  อดทนหน่อยกูกำลังทำใจอยู่  ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเปิดประตู


“เฮ้ย!!!” ผม


“ชอบไหม” มันถาม


ผมอยากจะบ้า  แม่งเอารูปมันมาติดเต็มห้องผมเลย  วิ่งไปดูในห้องนอนก็มีแต่รูปมันทั้งที่ผนัง  หัวเตียง  บนโต๊ะผมอยากจะบ้าตาย!!


“เอารูปมึงมาติดทำไมเนี้ย” ผมวิ่งออกมาถามมัน


“ก็กูเป็นแฟนมึง  คนเป็นแฟนกันมันต้องเห็นหน้ากันตลอดเวลาดิ” มันว่า


 “จะได้ไม่กล้านอกใจ” มันว่าต่อแล้วยักคิ้วกวนตีนมาให้


“ส่วนในกระเป๋าตังค์แล้วก็มือถือมึงก็ต้องมีรูปกูด้วย  เข้าใจไหม” มันยังคงเพ้อของมันต่อ


มึงกลัวกูนอกใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ  นี่มึงจะขี้หึงเว่อร์ไปไหมตกลงผมคิดผิดหรือเปล่าที่ยอมเป็นแฟนมันเนี้ย!!!!




Ma-NuD_LaW


อีกตอนนะจ๊ะ ..

[ลิงภูเขา]

Chapter  9




“งี้ห้องมึงก็ต้องมีรูปกูด้วยดิ” งานนี้ต้องเท่าเทียมครับ



“กูให้คนไปจัดการแล้ว” เฮ้ย..มันเอาจริงดิ



“มือถือล่ะ  กระเป๋าตังค์ด้วย” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผมก่อนจะชูกระเป๋าตังค์ขึ้น

อึ้งครับอึ้ง  รู้แล้วว่ามันเอาจริง!!



หน้าจอโทรศัพท์มันเป็นรูปผมตอนกำลังกินบะหมี่ (ที่มันต้มแหละ)  ส่วนในกระเป๋าตังค์เป็นรูปผมตอนหลับอ่ะ  แอบถ่ายตอนไหนว่ะเนี้ย?



“ถ้านักข่าวเห็นจะทำไงว่ะเนี้ย  มึงเคยคิดมั้งป่ะ” ผมถามมัน


“ก็ดี  จะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเมียกู”ดูคำตอบมันครับ  แล้วผมจะพูดอะไรได้  ในเมื่อซุปตาอย่างมันยังไม่กลัว  แล้วผมจะต้องกลัวอะไร?



“ไหนกระเป๋าตังค์มึง” มันถามแล้วยื่นมือมา



ผมเลยส่งกระเป๋าตังค์แถมโทรศัพท์ไปด้วยแบบไม่ต้องขอเลย  มันก็จัดการหยิบรูปตัวเองมายัดลงไปในกระเป๋าตังค์ผม



“เตรียมพร้อมเชียวนะมึง” ขอกัดหน่อยครับ  หมั่นไส้



“มานั่งข้างๆ กูดิ” มันบอกหลังจากเดินไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวซึ่งมันนั่งคนเดียวก็เต็มแล้วอ่ะ



“จะให้กูนั่งตรงไหน  บนตักมึงหรือไง” ถามประชดครับ  แต่มันดันตอบว่า



“เออ”



“เร็วๆ”มันเร่งผมอีก ผมเลยเดินไปนั่งหมิ่นๆ ตรงที่พักแขน  แต่มันก็ดึงผมไปนั่งบนตักมันจนได้



“จะทำไรอ่ะ” ผมถามเมื่อเห็นมันกดเข้าโหมดถ่ายรูป



“ถ่ายรูปไง” มันตอบ



เออ..กูรู้แล้ว  แต่ที่กูไม่รู้คือมึงจะให้กูนั่งตักมึงทำไม  ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากถามต่อ  มันก็หอมแก้มผมแล้วกดถ่ายรูปอย่างรวดเร็ว



“เฮ้ย..กูไม่เอารูปนี้นะ” ไม่ทันแล้วครับ  มันจัดการตั้งเป็นรูปภาพหน้าจอเลย จบกันชีวิตผม  ชาตินี้คงหาเมียไม่ได้แล้ว 



“ถ้าเปลี่ยนมึงโดนดีแน่”มีขู่สั่งท้ายด้วย


“เอาแต่ใจว่ะ” ผมบ่นก่อนจะแย่งมือถือคืนมาขอเช็คแฟนเพจตัวเองสักหน่อยว่ามีใครมาไลค์เพิ่มไหม?



“ลบรูปนี้ออกเลยมึง” จู่ๆมันก็พูดขึ้น ผมหันไปมองหน้ามัน



“ลบทำไม” ผมถาม เพราะแฟนคลับผมออกจะชอบ  กดไลค์เยอะขนาดนี้



“กูบอกว่าให้ลบไง” มันสั่งอีก



“แล้วทำไมกูต้องลบด้วยว่ะ” ผมถามกลับ



“มึงดู  ใส่แค่เสื้อกล้ามตัวเดียว” มันขึ้นเสียงใส่



“แล้วยังไง  ใครๆ เขาก็ใส่กัน”ผมตอบ

“แต่ใครคนนั้น ต้องไม่ใช่เมียกู” มันตอบกลับ



“ทำไม” ผมจ้องหน้ามัน



“ทำไมๆๆๆๆๆๆๆ” ผม



อุ๊บ!!



มันคงรำคาญที่ผมเถียงมัน  เลยจูบปิดปากซะเลย!! แล้วผมจะขัดขืนดีไหมเนี้ย  แต่มันก็เพลินดีนะครับ  >w<


จูบไปสักพัก  มือมันก็เริ่มเลื้อยเข้ามาในเสื้อผม  ถึงตอนนี้ผมเห็นควรจะต้องขัดขืนจริงๆ แล้ว  ลืมไปสนิทว่านั่งอยู่บนตักมัน  เดี๋ยวเรื่องมันจะยาวครับ..



“อื้อๆ” มันปล่อยให้ผมเป็นอิสระ  เมื่อผมร้องประท้วง


“ลบเถอะ  กูหวงไม่อยากให้ใครเห็น” มันบอกผมอีก แบบนี้เขาเรียก  เอาน้ำเย็นเข้าลูบ  ใช่ไหมครับ?


“เออๆ ลบก็ได้” เห็นแกที่มันลงทุนขอร้องครับ



“เมียกูน่ารักว่ะ  มากูมีรางวัลให้” พูดจบก็อุ้มผมตรงเข้าห้องนอนเลย



“มึงจะทำอะไร” ผมถาม อย่าบอกนะ..ว่ามันอารมณ์ค้างจากเมื่อกี้อ่ะ!!



“พาไป..เอา..รางวัลไง” มันตอบ



ว่าแต่ทำไมมันต้องเน้นคำว่า  “เอา”  ขนาดนั้นด้วย  ชักไม่น่าไว้ใจแล้วดิ



“ไม่เป็นไรหรอก  เรื่องแค่นี้เอง” ผมรีบปฎิเสธไม่รู้ว่ารางวัลคืออะไร  แต่สังเกตจากสีหน้ามันแล้ว  ดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ


“เอาๆ เถอะน่า  รับรองมึงต้องชอบ” แล้วมันก็วางผมลงบนเตียงแบบไม่เบามือเท่าไร  ก่อนจะตามขึ้นมาทับตัวผมเอาไว้


“ของขวัญอะไรอยู่บนเตียง” กูว่าแล้ว..แม่งคิดไม่ซื่อจริงๆ ด้วย


“ของขวัญแบบนี้ไง”แล้วมันก็จัดการปล้ำจูบผมเลย


แรกๆ ผมก็เคลิ้ม  แต่พอมันล้วงมือเข้ามาในเสื้อผมนี่แหละ  ผมเลยทุบๆ ไหล่จนมันได้สติยอมปล่อยผม



“มึงแม่ง..”ไม่รู้จะด่ามันยังไงแล้วครับ



“กลับห้องมึงเลยไป  กูจะอาบน้ำละ” ไล่มันไปดีกว่า..เพราะผมรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว



“กูจะค้าง” มันบอก



“เฮ้ย..จะค้างทำไม  ห้องมึงก็มี” ผมว่าเพราะเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจมันแล้ว



“ลุกดิ  จะไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอ”มันพูดแล้วดึงแขนผม



“มึงไม่กลับจริงดิ”ผมถามย้ำมัน



“เออ”



“แล้วจะลากกูทำไมเนี้ย” ผมพยายามแกะมือมันออก



“ลากไปอาบน้ำไง” มัน



“กูอาบเองได้”



“แต่กูจะอาบให้” มันตอบแล้วลากผมเข้าห้องน้ำเลย



และแล้ว..มันก็จัดการผมจนเสร็จ  (หมายถึงอาบน้ำนะ)  ก่อนจะจับผมแต่งตัว  ใส่เสื้อกล้ามตัวที่ผมใส่ในรูปนั้นแหละครับ 


ก่อนจะลากผมมานอนกกหยั่งกับกกไข่มันคิดว่าผมจะฟักตัวออกมาเป็นลูกเจี๊ยบหรือเปล่าว่ะ?ไอ้กกอ่ะพอทนครับ  แต่มือมันที่เลื้อยอยู่บนท้องผมนี่ดิ  แม่ง!!



“มึงหยุดลูบสักทีได้ไหม  กูง่วงจะตายอยู่แล้ว” หมดความอดทนแล้วครับ



“กูกล่อมมึงนอนไง” เชี้ยนี่..แถเก่งมากครับ



“เพราะมึงกล่อมนี่แหละ  กูถึงนอนไม่หลับ” ผมบอกก่อนจะปัดมือมันออก



“นอนไม่หลับก็อย่านอนเลย  ทำอย่างอื่นดีกว่า” มันว่ากวนๆ



“ทำอะไร  เวลานอนก็ต้องนอนดิ” ผมบอกแล้วหันหลังให้มันเลยครับแม่ง..ไว้ใจไม่ได้



“หันหลังให้แบบนี้  น่าคิดว่ะ” ไม่พูดเปล่า  เอามือมาบีบก้นผมด้วยอ่ะ



“ไอ้หื่น  ไอ้ลามก  ไอ้ไว้ใจไม่ได้” ผมด่าแล้วลุกขึ้นระดมทุบมัน โทษฐานหื่นดีนัก!!



“ล้อเล่นน่า  นอนเหอะ  กูไม่ทำอะไรแล้ว” มันว่า



“ขืนทำอีก  กูไล่ออกนอกห้องแน่มึง” ผมว่า



“ฝันดีนะครับ”มันบอกแล้วจุ๊บเบาๆ ที่หน้าผากผม



แล้วคืนนั้นผมก็หลับในอ้อมกอดมัน  ถึงจะรู้สึกเหมือนโดนลวนลามทั้งคืนก็เหอะ  แต่มันง่วงมาก  ไม่มีอารมณ์ลุกขึ้นมาด่าหรอกครับ


หลังจากนั้น  1  อาทิตย์..



“ห๊ะ..พี่ว่าไงนะครับ  จะให้ผมออกอัลบั้มพิเศษร่วมกับมันเนี้ยนะ” ผมถามพี่ฟ้าเสียงดัง  ก่อนจะเอามือชี้หน้ามันไปด้วย



“มึงจะตกใจเว่อร์ไปไหม” มันว่าก่อนจะดึงมือผมให้นั่งลง



“ใจเย็นนะค่ะน้องปูน  ตามที่ผู้ใหญ่บอกมา  โปรเจ็คนี้มันมีสามคนค่ะ” พี่ฟ้าบอกผม



“แล้วอีกคนคือใครล่ะครับ”ผมถาม



“น้องวินค่ะ”



“วินงั้นเหรอ”มันถามเหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่า

“ใช่วินเอง  ดีจังเลย..ได้ทำงานกับเด็กน่ารักๆ ตั้งสองคนแน่ะ  อีกอย่างพี่ก็คิดถึงวินม๊าก..มาก”



แล้วพี่ฟ้าก็พาตัวเองเข้าสู่หมวดเพ้อฝันส่วนตัว  ส่วนไอ้บ้าข้างๆ ผมก็หันมายักคิ้วกวนตีนให้ซะงั้น


ผมอยากร้องไห้จริงๆ  จากนี้ไปผมคงต้องอยู่กับมันตลอดเวลาเลยดิ 


ห้องตัวเองก็ไม่ยอมกลับ  แค่นี้ผมก็โดนไอ้หื่นอย่างมันลวนลามทุกวันอยู่แล้ว  ยังต้องทำงานกับมันอีกแบบนี้ผมก็แย่อ่ะดิ  แม่ง!!



“หวัดดีครับพี่ฟ้า” เสียงทักทายของวินดึงผมออกมาจากความคิดของตัวเอง



“ดีจ๊ะวิน  มาเร็วจังเลยนะ  นี่แมกไพส่วนนี่ปูนจ๊ะ”พี่ฟ้าแนะนำพวกเราให้วินรู้จัก



“ดีครับ”ผมทักทายวินพร้อมส่งรอยยิ้มให้


“ดีครับพี่แมกไพ  ฝากตัวด้วยนะครับ”วินหันไปฝากเนื้อฝากตัวกับแมกไพ  ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ มัน



เอ่อ..นี่ผมคิดไปเองหรือเปล่า  ว่าเขาจงใจเมินผมอ่ะ???




Ma-NuD_LaW


ขอบคุณครับ 

[mtd]

เจ๊คะมาจีบแฟนเค้าต่อหน้า
เดี๋ยวโดนตอกหน้าแล้วจะเงิบ
แต่แมกปฏิเสธได้โดนมาก 
แมกกลัวน้องปูนจะนอกใจขนาดนั้นเลย
น่าร้ากกกก 
------------------------------------------------------------------------
อีกนานมั้ยกว่าแมกจะได้กินขนมเปียกปูน 
วินคะมาแล้วห้ามทำครอบครัวเค้าแตกแยกนะคะ 

[IsDeer]

โมเมนต์พวกเธอนี้เลยคำว่าแฟนไปเยอะแล้วนะ ขาดแต่ 

วินนี่จะมาแย่งพระเอกจากนายปูนเหรอ
ระวังนะ คู่นี่ของเขาแรง

[ลิงภูเขา]

Chapter  10


“วินขอเรียกพี่แมกเฉยๆ ได้ไหมครับ”



“ดีใจจังเลยที่ได้ทำโปรเจ็คร่วมกับพี่แมก”



“ผมชอบเพลงของพี่มากเลยครับ  โดยเฉพาะเพลง..”



ปึง~!! สายตาทุกคู่หันมามองผมทันที



“เป็นไร” มันเอ่ยปากถาม  ในขณะที่พี่ฟ้ากับวินอึ้ง..



“ปวดเยี่ยว”ผมบอกแล้วเดินออกมาทันทีรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้  เหมือนผมอยู่นอกวงสนทนาของพวกเขาเลย



ปัง!!



ผมปิดประตูห้องน้ำก่อนจะใช้มือขยี้หัวตัวเอง



“พี่ครับๆ  น่ารักตายแหละ” ผมบ่นก่อนจะปิดฝาชักโครกแล้วนั่ง




“ชอบล่ะสิ  ไอ้หื่นเอ๊ย” ผมบ่นๆกับตัวเองหงุดหงิดจริงๆ เลยโว้ย!!




ก๊อกๆ



“มีคนอยู่ครับ” ผมบอกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู



ก๊อกๆ



“ผมใช้อยู่ครับ”



ก๊อกๆๆ



“ใช้ห้องอื่นก่อนสิครับ” ชักเริ่มรำคาญไอ้บ้าข้างนอกแล้วสิ



ก๊อกๆๆๆๆ



ผมลุกขึ้นเปิดประตู



“ก็บอกว่า..”



ตุ้บ..ปัง!!



มันผลักผมจนชิดพนังก่อนจะใช้เท้าดันประตูปิด



“ไอ้บ้าเอ๊ย” นึกว่าใครที่ไหนซะอีก



“เป็นอะไร” มันถาม แต่ตอนนี้..หน้ามึงใกล้กูเกินไปแล้ว



“เปล่า” ผมตอบแล้วเบือนหน้าหนีมัน



“จริงเหรอ” มันถามแล้วเอาจมูกมาคลอเคลียแก้มผม



“เออ..มึงออกไปห่างๆ หน่อยได้ป่ะ” ผมผลักมันออกไป



“ขอพื้นที่ให้กูหายใจบ้างเหอะ” ผมว่า



“ไม่เป็นไรแล้วหนีออกมาทำไม” มันถาม



“กูไม่ได้หนี” ผม



“อย่าโกหก” มัน



“กูเปล่า” ผมปฎิเสธ



“หึงเหรอ” คำถามมึงโดนใจกูมากอ่ะ



“อะไรๆ ใครหึงมึง”หรือผมจะหึงมันจริงๆ ว่ะ



“ก็มึงไง”



“อย่าหลงตัวเองว่ะ” ไม่ยอมแพ้ครับ  เพราะผมไม่ได้หึงมัน



“แน่ใจ ว่าไม่ได้หึง” มันถามแล้วจ้องหน้าผม



“เออ” ผมตอบอย่างหนักแน่น แล้วจ้องตามัน



“ฮึ!!” แล้วมันก็เปิดประตูออกไป



“อะไรว่ะ”ผมไม่เข้าใจมันเลยอ่ะ











ณ ร้านอาหาร



“พี่แมกลองทานนี่สิครับ” วินพูดแล้วตักอาหารใส่จานมัน



“ขอบคุณครับ” มัน



“กินไก่มากระวังเป็นเก๊านะมึง” ผมกัดมันไปเบาๆ



“ฮึ” มันหัวเราะในลำคอ  ก่อนจะหันไปพูดกับวิน



“น้องวินลองชิมแกงจืดสิครับ” แล้วมันก็ตักใส่จานวิน



“ขอบคุณครับ” วิน



“ง่อยแดกเลยนะมึง” ผมแขวะมันเบาๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก



“น้องปูนว่าไงนะค่ะ” พี่ฟ้าหันมาถามผม 



“เปล่าครับ” ผมตอบพี่ฟ้าแต่ส่งสายตาพิฆาตไปให้มัน ทำไมผมถึงทำแบบนี้งั้นเหรอ? ขอบอกว่าไม่มีเหตุผลครับ  แค่หมั่นไส้เฉยๆ



“พี่แมกทานเยอะๆ นะครับ” แล้ววินก็ตักใส่จานมันอีก



“ป้อนพี่หน่อยสิครับ” บอกวินแต่มองหน้าผมครับ



แม่งจงใจกวนตีนชัดๆ ผมหันไปมองวินที่ทำท่าเขิน (มาก) ก่อนจะเอื้อมมือไปป้อนมัน



“อร่อยครับ” ผมบอกหลังจากดึงมือวินให้มาป้อนผมแทน


“คิกๆ” เสียงพี่ฟ้าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะมองผมสลับกับมัน



“ฮึ”<--เสียงหัวเราะของมันแหละครับ



“ตักเองไม่เป็นหรือไง” ส่วนนี่เสียงบ่นของวินครับ



“ผมตักให้ใหม่นะครับ” ยังๆ ยังไม่หยุดเอาใจแฟนกูอีก



“อิ่มแล้ว”ผมพูดก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม



“กลับเหอะ”ผมบอกมัน



“ฮึ” เกลียดเสียงหัวเราะของมันจริงๆ



“กูบอกว่าอิ่มแล้ว” ผมเน้นทีละคำ  เมื่อมันทำท่าไม่สนใจผม



“กูจะกลับแล้ว” ผมบอกมันอีก



“กลับก็กลับไปสิครับ” ผมหันไปมองวิน  นี่เป็นประโยคแรกที่เขาพูดกับผม



“เอ่อ..แมกกับปูนกลับไปก่อนได้เลยนะ  เดี๋ยวพี่ไปส่งวินเอง” พี่ฟ้า



“ลาครับพี่ฟ้า”พูดจบผมก็ลากมันออกมาเลย



“หึงกูชัดๆ” มันพูดเมื่อพวกเราเดินมาถึงรถ



“กูไม่ได้หึง”พูดจบก็ขึ้นรถเลยครับ



มันก็เดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับแล้วออกรถเลย  ตลอดทางมันไม่เอ่ยปากพูดกับผมอีกเลย






“เน้!!! มึงจะเงียบอีกนานไหม” ในที่สุดผมก็ต้องเป็นฝ่ายพูดก่อน



“ฮึ” แล้วมันก็เดินเข้าห้องไป (ซะงั้น)



“อย่าเดินหนีดิว่ะ”ผมเดินตามหลังมันไป



“มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”ผมไม่ชอบอะไรค้างๆ คาๆ แบบนี้เลย



“กูบอกว่าให้มาคุยกันให้รู้เรื่องไง”ผมกระชากแขนมัน  แต่มันกลับสะบัดผมจนกระเด็นไปกระแทกหลังโซฟา กูจุก!!



“สัด  กูเจ็บ” มันไม่พูดอะไร  ตรงเข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น


“โทษที  กูลืมตัวไปหน่อย” มันบอก



“ไปพักก่อนละกัน”พูดจบมันก้ออุ้มผมไปวางบนเตียง  ห่มผ้าให้  แล้วเดินไปเฉยๆ



“แม่งโกรธจริงเหรอว่ะ” ถ้าเป็นปกติมันต้องลวนลามผมแล้วดิ  แต่นี่มันกลับเดินไปเฉยๆ



“แล้วกูต้องง้อมึงไหมว่ะเนี้ย” โอ๊ย..เซ็งโว้ยไม่เข้าใจไม่รู้ต้องทำยังไง????




“กูขอโทษ  ขอโทษทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่ากูทำอะไรผิด” ผมว่าเสียงอ่อยๆ



“มึง...คุยกับกูหน่อยดิ  กูขอโทษแล้วไง” ผมเรียกมัน แต่มันนิ่งใส่


หลังจากผมหายจุกก็ออกมานั่งง้อมันได้เกือบๆ ครึ่งชั่วโมงแล้วครับ  แต่มันก็ยังเอาแต่สนใจหนังสือในมือ  ไม่มองผมด้วยซ้ำ


“ทำไมไม่หายงอนสักทีว่ะ  กูง้อมึงนานแล้วนะ”



เงียบ..ไม่มีสัญญาณตอบรับจากมันอยู่ดี



“ต้องให้กูคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนเลยป่ะ มึงถึงจะหายงอน” ผมว่า



“ไอ้แมกไพ”หมดความอดทนแล้วครับ



“เออ! แล้วแต่มึง กูไม่สนใจละ” ผมว่าแล้วลุกเดินได้สองก้าวก็โดนมันดึงจนหล่นลงไปนั่งตักมัน



“ยอมรับดิ  ว่ามึงหึงกู” ผมหันไปมองหน้ามัน



“มึงงอนกูเรื่องนี้เนี้ยนะ”มันไม่ตอบอะไร



“โคตรปัญญาอ่อน”ผมว่า ส่วนมันก็เงียบไม่พูดอะไรอีก  แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวผม



“เออๆ กูหึงก็ได้”ในที่สุดผมก็ทนอึดอัดไม่ไหว



“แต่กูมีสิทธิหึง  เพราะกูเป็นแฟนมึง” ผมว่าต่อท้าย



“ก็แค่เนี้ย”  พูดจบมันก็หอมแก้มผม



ติ๊ดๆ~~


เสียงมือถือเตือนว่าข้อความเข้า  หลังจากพวกเรานั่งกอดกันได้สักพัก



“ข้อความเข้าอ่ะ”ผมบอกมัน



“ช่างเหอะ”มัน



“เกิดเป็นเรื่องงานทำไงอ่ะ  เปิดดูก่อนดีกว่า” ผม



“ถ้ามันด่วน  เดี๋ยวพี่ฟ้าก็โทรมาเองแหละ” มัน



“งั้นกูดูให้”ผมหยิบมือถือมันขึ้นมาดู



“ข้อความภาพว่ะ”บอกมันก่อนจะกดเปิด


  อึ้ง  O[]O!!


วินส่งรูปมาให้มันอ่ะ  แล้วรูปมันแบบเอิ่ม..



“หมายความว่าไง”ผมถามมัน

“กูจะไปรู้เหรอ”มันตอบหน้าตาย



“ไม่รู้แล้วทำไมมันส่งรูปมาแบบนี้” พูดแล้วฟาดแขนมันไปหนึ่งที  ระบายอารมณ์



“มึงคงต้องไปถามมันแล้วละ  ว่าส่งมาทำไม” ดูมันตอบสิครับ



“พวกมึงเป็นอะไรกัน  ทำไมมันถึงกล้าส่งรูปแบบนี้มาให้มึง” แล้วก็ฟาดแขนมันรัวโมโหว่ะ!!



“กูไม่รู้  เพิ่งจะคุยกันจริงจังก็วันนี้แหละ” มันบอกแล้วจับมือผมเอาไว้  ไม่ให้ฟาดมัน



“กูไม่เชื่อโว้ย” ผมว่า




Ma-NuD_LaW




หวานๆ เบาๆ 

ขอบคุณครับ 

[IsDeer]

  เป็นแฟนกัน แต่ดันไปอิอ๊ะกะคนอื่นต่อหน้า
มันใช้ได้เรอะ

[AMINOKOONG]

แมกแม่มโคตรกวนบาทาว่ะ น่าจะตบซักทีสองทีนะ
ไม่ง้อมันทำเชี่ยไร ฮึ่ยส์!!!!! 

[ลิงภูเขา]

Chapter  11


“ไม่เชื่อกูปล้ำ” มันขู่



“มึงปล้ำกูเลิก” ผมขู่กลับ



“มึงกล้าพูดคำว่าเลิกเหรอ” มัน



“แล้วทำไมกูต้องไม่กล้า” ผมว่ากลับ



“มึง..” มันพูดแล้วหยุดไปซะเฉยๆ



“ทำไม  มึงจะทำอะไรกู” ผมถามมัน



“ทำแบบนี้ไง” พูดจบมันก็ดึงผมไปจูบ

ผมทั้งทุบ  ทั้งตีมันตั้งนานกว่ามันจะยอมปล่อย



“สัด  อย่าเข้ามาใกล้กู” ผมบอกก่อนจะหนีมันเข้ามาในห้องนอน  แต่มันก็ตามมาดันประตูไว้ไม่ให้ผมปิดได้



“ถ้ามึงเข้ามา  กูจะเลิกกับมึงจริงๆ ด้วย” ผมขู่อีกครั้ง  ก่อนจะปิดประตูใส่หน้ามันเพื่อให้มันรู้ตัว  ว่าผมโกรธมาก!!



“มีเหตุผลหน่อยสิว่ะ” มันตะโกนเสียงดัง



“มึงก็บอกมาสิ  ว่าพวกมึงเป็นอะไรกัน” ผมตะโกนถามมันกลับ



“กูไม่ได้เป็นอะไรกับมัน” มันตอบ



“โกหก” ผมว่า

“กูไม่ได้โกหก  แล้วเมื่อไรมึงจะออกมาคุยกับกูดีๆ” มันถามผม



“เมื่อมึงยอมพูดความจริง” ผม



“กูพูดไปหมดแล้ว” มันยังคงยืนยันคำเดิมผมเลยเงียบ เบื่อที่จะเถียงกับมัน   คนไม่สนิทกันจะกล้าส่งรูปตัวเองใส่แต่ผ้าขนหนูผืนเดียวมาให้ดูทำไม???



ผมไม่เชื่อหรอก!!



“ปูน” มันเรียกเมื่อเห็นผมเงียบ



“เลิกทำตัวเป็นเด็กๆ แล้วออกมาคุยกัน” มันว่าผมเด็ก  แม่ง!!



“ตกลงมึงจะเอาไงปูน”น้ำเสียงมันเหมือนรำคาญผมเต็มที




ถ้ารำคาญก็อย่ามายุ่งกับผมสิ!!



“เออๆ กูบอกก็ได้  ออกมาได้หรือยัง” ผมเปิดประตูออกทันทีที่มันพูดจบ  ก่อนจะเดินออกไปนั่งที่โซฟา  (แบบคุยในห้องนอนมันอันตราย)



“ก็พูดดิ  กูรอฟังคำแก้ตัวของมึงอยู่” ผมบอกเมื่อมันเอาแต่ยืนมองหน้าผม มันถอนใจแรงๆ ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ



“กูไม่ได้เป็นอะไรกับวิน”



“ถ้ามึงจะพูดแก้ตัวซ้ำซากแบบนี้กูไม่ฟัง” ผมพูดสวนออกไปทันที



“อย่าใช้แต่อารมณ์  ฟังกูก่อน” ดูมันด่าผมดิ แม่ง!!



“กูไม่ได้เป็นอะไรกับมัน  แต่มันเคยมาสารภาพว่าชอบกู” มันบอก




“นานแค่ไหนแล้ว” ผมถามมัน



“สองปีก่อน” มันมองตาผมก่อนจะพูดต่อ



“ตอนนั้นมึงก็เห็น”



“ห๊ะ..กูเนี้ยนะเห็น” ผมถามมันแบบงงๆ



“เออ ในลิฟต์ไง  แต่มึงคงจำไม่ได้หรอก” มันพูดต่อ  ในลิฟต์.เมื่อสองปีก่อน มันก็ตอนที่ผมมาเดบิวอ่ะดิ แสดงว่าผู้ชายที่มันกอดก็คือ ... วิน!!!!



“เมื่อก่อนพี่ฟ้าเคยดูแลวิน  ก่อนที่จะมาดูแลกู” ผมเงียบตั้งใจฟังสิ่งที่มันพูด



“แรกๆวินก็มาแวะมาคุยกับพี่ฟ้าเป็นบางครั้งบางคราว  แต่หลังๆ มาบ่อยจนผิดปกติ  แต่กูก็ไม่ได้คิดอะไร” มันบอกต่อ



“ทำไมไม่คิด  ในเมื่อวินออกจะน่ารัก” ผมอดที่จะแขวะมันไม่ได้



“จะให้คิดอะไร  ในเมื่อมันกับกูก็ผู้ชายเหมือนกัน” มันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนผมแปลกใจ



“มึงพูดเหมือนตัวเองไม่ใช่เกย์” ผมคนตรงๆ ครับ



“กูไม่ได้เป็น  จนกระทั่งมาเจอมึง” สีหน้ามันดูจริงจัง



“หมายความว่าไง  ในเมื่อกูเจอมึงครั้งแรกก็เห็นมึงกอดกับผู้ชายในลิฟต์” ผมว่า



“ตอนนั้นกูไม่ทันได้ตั้งตัวมันเข้ามากอดกูเอง  นี่มึงจำได้ด้วยเหรอว่ะ” มันพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงดังจนผมตกใจ



“เออ  แล้วมึงจะเสียงดังทำไมเนี้ย” ไม่เข้าใจมันเลย




“กูแค่แปลกใจที่มึงจำได้  ไม่เห็นมึงจะมีท่าทีอะไรเลย”มัน



“แล้วจะให้กูป่าวประกาศว่ามึงเป็นเกย์รึไง” ผมว่า



“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้เป็น” มันเถียง



“เออๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” ขี้เกียจจะเถียงกับมัน  ไร้สาระ



“มึงทำให้กูต้องกลายเป็นแบบนี้ มึงไม่สิทธิมาพูด” มันบีบแขนผมแน่น



“มึงทำกูเจ็บ” ผมพยายามแกะมือมันออก



“กูเบื่อที่มึงทำเหมือนไม่รับรู้อะไร  ในขณะที่กูต้องเป็นบ้าอยู่คนเดียว” มันพูดเสียงดัง



“หมายความว่าไง” ผมถามมัน



“มึงมันไม่เคยรับรู้อะไรเลย” มันว่า



“แล้วอะไรล่ะ  ที่กูไม่รู้” มันคิดจะบอกผมมั้งไหมเนี้ย



“กูเกลียดรอยยิ้มที่มึงมีให้ใครต่อใครรอบๆ ตัวมึง  แต่กลับหน้าบึ้งทันทีที่เห็นกู” มัน



“กูเกลียดสีผมมึงด้วย” มันว่า



“ทำไม  สีผมกูมันเป็นไง” สีน้ำเงินออกจะสวย..ผมโคตรชอบอ่ะ!



“กูเกลียดที่มันสะดุดตากู” มันว่า



“แล้วไง” ผมเชื่อว่าทุกคนก็ต้องไม่เข้าใจ



“เพราะมันทำให้กูต้องมองมึง  และมองแค่มึงมาตลอด” มันพูดเบามาก  แต่ผมได้ยินครับ



“นี่มึง แอบชอบกูเหรอ” ผมถามก่อนจะหลบตามัน



“เออ!!” แม่งจะตอบให้มันโรแมนติกหน่อยก็ไม่ได้ 
 


“กูอึ้งว่ะ” ผมบอกมันก่อนจะนั่งขำ



“ขำไร” มันถาม



“เปล่าๆ” ผมเอามือปิดปากตัวเองไว้ไม่ให้เสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมา



“กูบอกมึงหมดแล้ว  คราวนี้ถึงตามึงพูดบ้าง” มันว่า



“กู..กูไม่รู้” ทำไมชอบทำให้ผมเขินว่ะ!!



“เร็วๆ” มันเร่งผม   คือผมไม่รู้จะต้องบอกหรือพูดอะไร  ผมยังไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำ




“ถ้าไม่พูด  กูจะถามเอาจากตัวมึง” มันพูดก่อนจะขยับเข้ามาใกล้ผม




“มะ..มึงจะทำอะไร” ผมว่าอย่างหวาดๆ



Ma-NuD_LaW

ตอนหน้า NC

[Phut]

 

[IsDeer]

  เตรียมเลือด เหอๆๆ

[Jthida]

ถ้าจะหึง จะน่ารักง่องแง้งกันขนาดนี้ น่ารัก

[ลิงภูเขา]

Chapter 12



ผมไม่รู้ว่ามันจะหาคำตอบยังไงจากตัวผม  รู้แต่ว่าตอนนี้บนตัวผมไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นแล้ว!!



“นี่มึงหาเรื่องจะ...”




“เออ” มันตอบทั้งที่ผมยังถามไม่จบด้วยซ้ำ



“ไหนมึงบอกจะรอให้กูพร้อมก่อนไง” ผมถามมันด้วยน้ำเสียงร้อนรน




“กูเปลี่ยนใจแล้ว” มันตอบก่อนจะซุกไซร้ซอกคอผม



แล้วผมควรจะทำยังไง???



ขัดขืนหรือยอมมันดี???




“กูขอนะ” มันกระซิบเบาๆ ข้างหูผม



“กะ..กูกลัว”ผมกลัวจริงๆนะ



“กูสัญญาจะไม่ทำให้มึงเจ็บ” มันจ้องตาผมแล้วพูด



ผมรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา



“แมกขอนะครับ”


“คือ..กู”

กลัว..
แต่ก็อยากลอง..

สุดท้ายผมก็พยักหน้าอนุญาตให้มันทำได้ตามใจ ผมจะลองเชื่อทุกอย่างที่มันพูด  และผมจะลองเชื่อในความรักของมัน



มันก้มลงมาจูบผม  ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือลงไปไล้วนรอบๆ สะดือ  จนผมรู้สึกขนลุกแปลกๆ



“อื้อ..” ผมร้องเมื่อเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก



“หึๆ” มันหัวเราะในลำคอ



“ต่อนะ” มันบอกก่อนจะจูบผมอีกครั้ง



มือที่เคยลูบไล้อยู่บนหน้าท้องค่อยๆ เลื่อนลงไปลูบน้องชายผมเบาๆ  ส่วนมืออีกข้างก็คอยหยอกล้อกับยอดอกผมไม่ห่าง



“แมกรักปูนนะครับ” มันพูดก่อนจะเลื่อนลงมาซุกไซร้ซอกคอผม


“อื้ม..” เหมือนเสียงครางของผมจะกระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวมันจนลุกขึ้นมาดันต้นขาผม



“อย่าหลับตาปูน” มันบอกเมื่อเห็นผมหลับตาลงเพราะความกลัว



“ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก” มันบอกแล้วดึงผมขึ้นไปกอด มันคงอยากปลอบให้ผมหายกลัว



“ทำต่อเถอะ” ผมบอกเมื่อรู้สึกว่ามันคงไม่ไหวแล้วจริงๆ ก็น้องชายมันเล่นดันขาผมหนักขนาดนี้!!



เมื่อมันคลายอ้อมกอด  ผมก็ช่วยมันปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด



“อย่ากลัวนะ” มันบอกเมื่อเห็นผมมือสั่น




“อื้ม” ผมตอบในขณะที่มือกำลังปลดตะขอกางเกงของมัน



มันใช้มือจับน้องชายผมแล้วรูดเบาๆ  ก่อนจะใช้ปากครอบครองยอดอกผมดูดดุนจนมันแข็งเป็นตุ่ม  ผมใช้มือจิกลงไปบนบ่ามันเพื่อหาที่ระบายความรู้สึกแปลกๆ นี้



ความรู้สึกที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน..



มันใช้มืออีกข้างจับมือของผมเพื่อให้ไปสัมผัสน้องชายของมัน  สอนให้ผมทำกับน้องชายของมัน  แบบเดียวกับที่มันทำให้ผม



“อืม..แบบนั้นแหละ” มันร้องออกมา



เหมือนมันจะพอใจที่ผมเริ่มเข้าใจและทำได้ดี  จนมันยอมปล่อยให้มือของผมทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ..ไม่ต้องมีมันคอยควบคุมอีกแล้ว



“พอแล้วครับ” มันบอกก่อนจะค่อยๆ แกะมือผมออก



“ให้แมกเข้าไปนะ”ผมพยักหน้าอย่างอายๆ



มันค่อยๆ แยกขาผมออก  ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างในลิ้นชักหัวเตียงออกมา



“อะไรอ่ะ”ผมถาม



“ตัวช่วยให้ปูนไม่เจ็บไง” มันบอกก่อนจะป้ายอะไรเย็นๆ ที่ก้นผม



“ไม่ต้องกลัวนะ”



เหมือนมันจะบอกผมหลายครั้งแล้ว  แต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดี มันจับขาผมยกขึ้น  ก่อนจะค่อยๆ ดันน้องชายมันเข้ามาในตัวผม



เจ็บ!!

โคตรเจ็บเลย!!



“อย่าเกร็งนะ” มันพูดเสียงแหบๆ



“พูดได้แต่ กูทำไม่ได้โว้ย” ผมโวยวาย



ทั้งเจ็บ  ทั้งจุกเลย  สัด!!



มันหยุดนิ่งสักพักเมื่อสามารถเข้าไปได้จนหมดแล้ว  ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวเมื่อผมหยุดโวยวาย  จากความรู้สึกเจ็บก็กลายเปนรู้สึกดีแปลกๆ



“อื้อ..อืม” มันใช้มือช่วยน้องชายผมที่กำลังงอแงไม่แพ้ของมัน



“อื้ม...อือ..”



แล้วผมกับมันก็ร้องออกมาพร้อมๆ กันเมื่อต่างคนต่างถึงฝั่งฝัน  ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไหลเข้ามาในตัวผม  มันอุ่นๆ จนทำให้ผมรู้สึกดี



“ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดใช่ไหม” มันถามเมื่อล้มตัวลงมานอนอยู่ข้างๆ ผม



“อืม” ผมตอบมันไปแบบอายๆ



“งั้นขออีกรอบนะ” มันว่าเสียงเจ้าเล่ห์


“มะ..ไม่เอาแล้วนะโว้ยยยยย”




Ma-NuD_LaW



NC กากๆ 

ขอบคุณครับ