ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--  (อ่าน 30842 ครั้ง)

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
Re: ไม่น่าใช่..รัก [12] 26/3/14
«ตอบ #60 เมื่อ26-03-2014 23:44:19 »

 :hao6: เอ็นซีใสๆ เหอๆ  :oo1:

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [13] 27/3/14
«ตอบ #61 เมื่อ27-03-2014 21:38:29 »

Chapter 13



“ปูนตื่นได้แล้ว” มันเรียกแล้วเขย่าตัวผม



“โอ๊ย” แค่มันแตะตัวผมนิดเดียวก็ปวดไปทั้งตัว



“กูไม่ไหวหรอก” ผมเริ่มงอแงไม่อยากไปทำงานครับ เพราะสภาพผมตอนนี้แค่ขยับตัวยังลำบากจะแย่แล้ว



“งั้นพักก่อนก็ได้” มันลูบหัวผมเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ



“เดี๋ยวเรื่องงานกูจัดการให้”



เรื่องงาน..!!



จริงสิ..วันนี้ผมต้องไปคุยเรื่องโปรเจคที่จะต้องทำกับมัน  แล้วที่สำคัญโปรเจคนี้ก็มีวินด้วย  ถ้าไม่ไปมันก็ต้องมาเกาะแกะแฟนผมดิ!!



“รอเดี๋ยว  กูไปด้วย” ผมบอกก่อนพยายามยันตัวลุก



แปร๊บ!!  ทำไมมันปวดแบบนี้ว่ะ.ปวดทั้งตัวเลย T^T



“ไม่ไหวก็อย่าฝืนเลย” ผมมองมันตาขวาง แม่งทำตัวน่าสงสัยนะมึง!!



“กูจะไป  มาช่วยพยุงกูไปอาบน้ำที” ผมว่า



“ชวนกูอาบน้ำ  เดี๋ยวก็มีต่ออีกรอบหรอก” มันว่าทะเล้น



“กูจะเจี๋ยนมึงวันนี้แหละ  ลองทำดูสิ”  มันมองผมขำๆ ก่อนจะเข้ามาช่วยพยุงผมไปอาบน้ำแต่งตัว






“เพลงเดี่ยวคนละสองเพลงนะครับ  ที่เหลือเพลงรวม” เสียงพี่โปรดิวเซอร์สรุปสิ่งที่พวกเราคุยกันในวันนี้  ก่อนที่พวกพี่ทีมงานคนอื่นๆ จะทยอยแยกย้ายกันออกไปจนหมด



“แมก..ไปคุยเรื่องคิวงานอาทิตย์หน้าหน่อยสิ” พี่ฟ้าบอกก่อนจะเดินนำมันออกไปอีกห้องตอนนี้ก็เลยเหลือผมกับวินแค่สองคนในห้องนี้



“ทำไมถึงมาด้วยกัน” ผมมองหน้าวินก่อนจะหันไปรอบๆ




“ถามมึงนั่นแหละ”โหขึ้นมึงเลย..กูไปสนิทกับมึงตอนไหนว่ะ



“พอดีเป็นทางผ่าน  มันเลยแวะรับ” ผมตอบมันไป



“ตอแหล  คอนโดมึงอยู่คนละทางกับคอนโดพี่แมก” ด่ากูตอแหลด้วย!!



“ไม่เชื่อก็ตามใจ  อีกอย่างมันเป็นเรื่องส่วนตัวของกู” หมดความอดทนครับ  ปีนเกลียวกูชัดๆ



“แต่เรื่องส่วนตัวของมึงมันมีพี่แมกของกูเข้าไปเกี่ยวด้วย” มันพูดแล้วตบโต๊ะเสียงดัง



“รู้ได้ไงว่ามันเป็นของมึง”ผมถามกวนประสาทมัน



“เขาเป็นของกู” มันยังคงเถียงครับ



“ถามมันหรือยัง  หรือว่าทึกทักไปเอง” ผมว่า




“เขาเป็นของกู” ไอ้วินว่าแล้วเริ่มกำหมัด

“แสดงออกเยอะไปป่าวว่ะ  ไม่กลัวคนอื่นรู้หรือไงว่าเป็นอ่ะ” ผมถามเตือนสติมัน

ยังไงมันก็เด็กกว่าผม..



“ทำหยั่งกับมึงไม่เป็น” มันพูดแล้วจ้องมาที่คอผม ผมรีบหันไปดูกระจกที่ติดอยู่บนพนังทันที



“เชี้ย” ไอ้แมกไพแม่งทำรอยไว้เต็มคอผมเลย  ว่าแล้วว่าทำไมพวกพี่ๆ ทีมงานเขามองผมแปลกๆ



“ดูจากหน้าแล้วมันคงไม่ใช่เมียทำหรอก  อย่างมึงคงมีผัวได้อย่างเดียว” โห!! พูดมาไม่ดูหนังหน้าตัวเองเลยนะ สัด!!



“เออ  ผัวกูทำ”ผมตอบแล้วจ้องหน้ามัน



“ไปคว้าผู้ชายเหี้ยๆ ที่ไหนมาทำผัวล่ะ ”มันพูดแล้วยิ้มออกมาเหมือนเยาะเย้ย



“ก็ไอ้เหี้ยที่เดินออกไปกับพี่ฟ้าเมื่อกี้แหละ  ผัวกู” มันถึงกับทำหน้าเหวอ สะใจว่ะ!!



“กูไม่เชื่อ”มันพูดแล้วเตะเก้าอี้จนล้ม



“พี่แมกไม่ใช่เกย์  มึงโกหก” มันชี้หน้าผม



“กูไม่ได้โกหก”ไอ้ผมมันพวกชอบเอาชนะด้วยสิ



“กูไม่เชื่อ” มันว่า



“เรื่องของมึงดิ”ผมเริ่มเบื่อที่จะเถียงกับมัน ถ้าตอนนี้ผมลุกไหว คงเดินออกไปจากห้องนี้แล้วละ  แต่ดันเสือกขยับตัวไม่ได้นี่สิ  แม่ง!!



“อีเปียกปูน” มัน เรียกผม อี ด้วย  อีกสักพักคงเดินมาตบผม  เหมือนนางร้ายในละครแหง่  แล้วมันก็เดินเข้ามาใกล้ผมจริง


“กูจะตบให้มึงหายตอแหลเลย” พูดจบก็ง้างมือขึ้น



“ซวยแล้วไงกู” ผมบ่นกับตัวเองก่อนจะดันตัวลุก  แต่กลับทรุดลงไปที่เดิม



ไอ้แมกไพ..ไอ้หื่นเอ๊ย..เพราะมันคนเดียวเลย  แม่ง!!



เพี๊ยะ!!



ผมรู้สึกชาๆ ที่แก้ม  แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเท่าเมื่อคืนหรอกนะ  (ยังมีอารมณ์มาตลก)




“โทษฐานที่มึงโกหกว่าเป็นเมียพี่แมก” มันพูดแล้วแสยะยิ้ม



“แล้วถ้า ที่มันพูดเป็นความจริง”เสียงของใครบางคนเรียกความสนใจจากพวกเรา



“พี่แมก” วิน



“มึง” ผม




Ma-NuD_LaW


 :pig4:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
Re: ไม่น่าใช่..รัก [13] 27/3/14
«ตอบ #62 เมื่อ27-03-2014 23:00:45 »

 :sad4: ตัดฉับเลยอ่ะ แง

ออฟไลน์ Phut

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: ไม่น่าใช่..รัก [13] 27/3/14
«ตอบ #63 เมื่อ28-03-2014 13:50:47 »

ตบเมียพี่แมกได้ไง  ปกป้องเมียอย่างด่วน!!!!! :angry2:

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14] 28/3/14
«ตอบ #64 เมื่อ28-03-2014 15:01:04 »

Chapter 14



มันจ้องหน้าวินนิ่ง..ในขณะที่วินมีสีหน้าตกใจ




“ผมเปล่าเริ่มนะครับ” วินว่า




“พี่ปูนบอกว่าพี่แมกเป็นเกย์ ผมเลยโมโห” มันว่าแล้วมีน้ำตาคลอๆ  ทีงี้..มาเรียกกูพี่นะมึง





“แล้วยังบอกว่า…. พี่กับเค้าเป็น…” มีสะอึกสะอื้นด้วยครับ




“มันเรื่องจริง”มันพูดแทรกขึ้น




“ไม่จริง” วินมันยังคงเถียง (หรือหลอกตัวเอง) ต่อไปครับ




ผมควรจะพูดอะไรไหม  แต่ไม่ดีกว่าครับ  ขืนพูดเดี๋ยวมันก็โมโหอีก  สภาพผมตอนนี้แค่ปกป้องตัวเองยังทำไม่ได้เลยอ่ะ  อย่าหาเรื่องดีกว่า..




“ไหนพี่บอกว่าไม่ชอบผู้ชายด้วยกันไง” วินถามมันเสียงดัง




“เออ กูเคยบอก” มันหันมามองผม




“แต่นั่นมันก่อนที่กูจะเจอมัน” มันว่าต่อ




“แต่ผมชอบพี่!!!” วินตะโกนสุดเสียง




“อืม..กูรู้  แต่กูไม่ได้ชอบมึง” มันว่า




“มันมีดีกว่าผมตรงไหน” เสียงวินสะอื้น




“ทำไมพี่ทำกับผมแบบนี้” วินยกมือขึ้นปาดน้ำตา




“มันไม่ได้มีอะไรดีกว่ามึงหรอก” ผมจ้องหน้ามัน




“กูก็แค่รักมัน” มันบอกแล้วสบตาผมนิ่ง




“กูอยากกลับแล้ว” ผมบอกมัน  (แก้เขิน)




“อืม” มันเข้ามาช่วยพยุงผมลุก




ตุ้บ!!



ผมรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัวเลย..



ก็ไอ้วินดิ..เข้ามาผลักจนผมล้มไปกองกับพื้นเลย




“ทำบ้าอะไรของมึงว่ะ” มันกระชากแขนวินแล้วตะคอกเสียงดัง




“มันอยากสำออยทำไมล่ะ” มาว่ากูสำออยอีก




“มึง” มัน




“มาช่วยกูก่อนดีไหม” ผมบอกมัน นี่ผมกองอยู่บนพื้นนะโว้ย..ทำไม่สนใจแบบนี้ได้ไงว่ะ!!




“ตอแหลจริงๆ” วินมันยังไม่ยอมจบครับ




“ไปหาคนอื่นเหอะ” ผมพูดแล้วเมื่อลุกขึ้นมาได้แล้ว




“เพราะกูคงยกมันให้มึงไม่ได้” ผมพูดต่อ




“กลับกันเหอะ” ประโยคนี้หันไปบอกมันครับ  มันก็มองผมยิ้มๆ





“หวังว่ามึงคงเข้าใจนะ  เราต้องร่วมงานกันอีกนาน  กูไม่อยากมีปัญหา” ผมหันไปบอกมันอีกครั้ง  ก่อนจะเดินออกมา

















“ยิ้มอะไรของมึง” ผมถามหลังจากขึ้นมาบนรถแล้ว




“เปล่า”มันตอบ




“เปล่าอะไร  ก็มึงยิ้มอยู่เนี้ย”ผมถามมันอีก




“กูมีความสุขมั้ง” มันตอบ




“มีความสุข  ทั้งที่กูเพิ่งโดนตบมาเนี้ยนะ” ผม




“หึหึ” เอาอีกแล้ว  ไอ้เสียงหัวเราะแบบนี้




“ทำไมถึงยกกูให้วินไม่ได้ว่ะ” มันหันมาสบตาผม




“ไม่รู้” ผมไม่อยากตอบคำถามมันเลย




“บอกหน่อย”มันพูดแล้วโน้มตัวเข้ามาหาผม




“จะทำอะไร” ผมขยับตัวหนีมัน  แต่...




“โอ๊ย” เจ็บโว้ย..เจ็บ!!




“รู้ว่าเจ็บ แล้วไม่เจียมว่ะ” มันเยาะเย้ยผม  แม่ง!!




“ฮึ้ย” หันหน้าหนีมันครับ




“บอกกูหน่อยนะ” มันพูดเสียงอ้อนๆ




ลองคิดสภาพผู้ชายตัวควายๆ อ้อนนะครับ  ขนลุก~!




“ปูน” มันเรียกผมอีก




“หวงกูใช่ไหม” มันถามอีก




“หลงตัวเองว่ะ” ผมว่ามัน




“กูทำตามหน้าที่ต่างหาก” ผมพูดต่อ




“หน้าที่อะไร”มันถาม




“ก็กูเสียตัวให้มึงแล้ว” ผมรู้สึกเขินๆ เมื่อพูดประโยคนี้




“มึงต้องรับผิดชอบชีวิตกู  แล้วกูจะยกมึงให้คนอื่นได้ไง”




“หึหึ” มันขำผมอ่ะ 




“ขำไร  นี่มึงคิดจะฟันกูแล้วทิ้งใช่มั๊ยว่ะ” ผมว่าแล้วทุบๆๆๆๆๆๆๆ มันรัวเลย




“พอๆ” มันบอกแล้วรวบแขนผมเอาไว้




“ถ้ากูจะทำแบบที่มึงว่า  กูคงไม่อยู่กับมึงที่นี่  ตอนนี้หรอก” มันจ้องตาผม




“เพราะกูฟันมึงมานานแล้ว  แถมมึงยังไม่รู้ตัวอีกต่างหาก” มันว่าต่อ




“ไอ้ๆๆ” ด่าไม่ออกเลยครับ  เจอกวนตีนแบบนี้!!




“เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นเหอะ” มันบอกก่อนจะออกรถ




ว่าแต่ทำอย่างอื่น..คือทำอะไรอ่ะ?




อย่าบอกนะว่า..!?




ผมสลัดหัวตัวเองไล่ความคิดทะลึ่งๆ ออกไป  นี่ผมกลายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน??






3  อาทิตย์ผ่านไป~



วันนี้พวกผมต้องมาคุยเรื่องอัดเพลงใหม่กันแล้ว  นั่นหมายความว่าพวกผมต้องเจอกับวิน  หลังจากที่ไม่ได้เจอกันเลย..ตั้งแต่วันนั้น




“วินมันจะอาละวาดไหมว่ะ” ผมถามลอยๆ ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไร




“มันคงเข้าใจ” มันตอบก่อนจะดันหลังผมให้เดินเข้าไปในลิฟต์




“ขอให้มันจริงเหอะ”ผมได้แต่ภาวนาให้เป็นแบบที่มันว่า








“ตกลงตามนี้นะ  ..  พักซักยี่สิบนาทีละกัน”พี่โปรดิวเซอร์พูดจบก็เดินออกไปพร้อมแก้วกาแฟของตัวเอง  ก่อนที่พี่ทีมงานคนอื่นๆ จะทยอยเดินตามออกไป




“เอ่อ..เราไปมั้งไหม” ผมหันไปถามมัน  เพราะเริ่มทนสายตาวินที่มองมาไม่ไหว




“ผมไปด้วยสิครับ” วินพูดแล้วลุกตามมา




“เอ่อ..” ทำตัวไม่ถูกเลยผม  มันจะมาไม้ไหนว่ะ?




“อย่าห่วงเลยครับ  ผมไม่ทำอะไรหรอก” มันบอก




ผมหันไปมองแมกไพเป็นเชิงปรึกษา  มันก็พยักหน้าเป็นคำตอบ




“ไปสิ” ผมหันไปบอกวินยิ้มๆ




“ขอบคุณครับ” มันยิ้มตอบกลับมา




“ผมคิดๆ ดูแล้ว  ผมคงทำให้พี่แมกรักผมไม่ได้” สีหน้าวินดูเศร้าๆ




“เรายังต้องร่วมงานกันอีกนาน  ผมไม่อยากทำให้พวกพี่ลำบากใจ” วินก้มลงมองพื้น




“ผมจะพยายามตัดใจนะครับ” ผมเห็นน้ำตาวินไหล  ก็เริ่มสงสาร




“เออ” มันตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินนำหน้าพวกผมออกไป




“ไปกินกาแฟกันนะ” ผมเอ่ยปากชวนวิน




“เออ” มันตอบแล้วเดินกระแทกไหล่ผมออกไป




แบบนี้หมายความว่าไงว่ะ!!!





Ma-NuD_LaW


ทวนๆ ก่อน  เดี๋ยวทยอยอัพเท่าที่มีเวลา ((อยากให้จบแล้ว))

 :hao7:



 :pig4:

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #65 เมื่อ28-03-2014 15:27:30 »

Chapter 15


“พี่ปูนลองชิมของวินสิครับ” วินพูดแล้วเลื่อนจานของตัวเองมาใกล้ๆ ผม



“ครับ” ผมตอบรับวินแบบงงๆ ก่อนจะตักเค้กเข้าปาก



“อร่อยไหมครับ” วินถามผม



“ครับ”ผมตอบแบบงงๆ อีกรอบ



ไอ้น้ำเสียงแข็งๆ กับกริยาก้าวร้าวเมื่อก่อนหน้านี้หายไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้น 
และตลอดเวลาที่อยู่ในร้านกาแฟวินก็ไม่ได้มีท่าทีจะสนใจแมกไพเท่าที่ควร  แต่กลับเลือกมานั่งเอาใจผม  พอมีใครจะบอกผมได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น???


“เดี๋ยววินไปสั่งเค้กเพิ่มนะครับ” วินบอกแล้วลุกไป


“มึงว่ามันแปลกๆ ไหม” ผมหันไปถามมันทันที

“อะไรแปลก” มันย้อนถามผม



“ก็วินไง” ผม



“ยังไง”อ้าว..กูมีแฟนโง่เหรอเนี้ย?



“ก็มันนั่งเอาใจกู  แทนที่จะวุ่นวายกับมึงไง” ผมบอกมัน



“ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน” มันยกกาแฟขึ้นดื่มก่อนจะพูดต่อ



“คงอยากขอโทษที่ตบมึงมั้ง” ผมเริ่มคล้อยตามที่มันพูดแล้วครับ..



คงจะจริง..วินคงสำนึกผิดแล้วจริงๆ



“เค้กมาแล้วครับ”ผมหันไปยิ้มให้วิน



จากนี้ไปผมจะทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีของวิน  เพื่อตอบแทนที่มันยอมเข้าใจพวกผมละกัน!!




“ตั้งใจหน่อยดิปูน  หลายรอบแล้วนะ” ผมก้มหน้าเป็นเชิงขอโทษพี่โปรดิวเซอร์



ให้ตายสิ..ตอนนี้ผมไม่มีสมาธิเลย  ก็วินกับไอ้แมกไพดิคุยอะไรน่าตลกกันนักหนาก็ไม่รู้  ถึงได้หัวเราะต่อกระซิกกันแบบนั้น  แถมยังถูกเนื้อต้องตัวกันอีก



ผมมองพวกมันที่กำลังยิ้มและหัวเราะไปด้วยกัน  แล้วรู้สึกโหวงๆ  กับผมมันยังไม่เคยหัวเราะแบบนี้เลย



“เอ้า..ลองดูใหม่นะ”เสียงพี่โปรดิวเซอร์ช่วยดึงผมให้หลุดจากความคิด



“ครับ” ผมขยี้หัวตัวเองไล่ความคิดแย่ๆ ออกไป  ผมควรจะเลิกระแวงพวกเขาแล้วตั้งใจทำงานนะ!!


แต่สายตามันก็ยังหันไปมองที่พวกเขาอยู่ดี..




“โอเคผ่าน!” พี่เขาบอกผมก่อนจะโบกมือเป็นคำสั่งให้แมกไพเข้ามาอัดเสียงเป็นคนต่อไป



“วันนี้เป็นอะไร  ดูไม่มีสมาธิเลยนะมึง” มันหันมาถามผมระหว่างที่เดินสวนกัน



“เปล่า”  ผมบอกมันยิ้มๆ จะให้ผมพูดได้ยังไง..ว่าผมไม่พอใจที่มันทำตัวสนิทสนมกับวิน  ในเมื่อวินบอกแล้วว่าจะตัดใจ  ผมก็ควรจะเชื่อใจพวกเขาใช่ไหมครับ?



“ความจริงวินน่าจะเข้าไปอัดก่อนนะ  เลยต้องมาเสียเวลารอพี่เลย” ผมบอกวินเมื่อเดินมานั่งข้างๆ เขาเรียบร้อยแล้ว



“ไม่เป็นไรครับ..ได้นั่งคุยกับพี่แมกก็สนุกดี” วินตอบ


“แล้วคุยอะไรกันเหรอ”ในที่สุด..ผมก็ถามออกไปจนได้



“ถามทำไม  หวงเหรอครับ” วินหันกลับมาจ้องตาผม



“เปล่าๆ พี่แค่ลองถามดู” ผมบอกแล้วหันไปมองแมกไพที่กำลังอัดเสียง



“ชะล่าใจแบบนี้  ระวังถูกแย่งไปแบบไม่รู้ตัวนะครับ” ผมหันไปมองวิน  นี่ผมหูฝาดไปหรือเปล่า  ที่ได้ยินวินพูดเหมือนกำลังหาเรื่องผมแบบนี้?



“เมื่อกี้…..ว่าอะไร?”ผมถามวิน



“ผมก็พูดไปเรื่อยน่ะครับ ฮ่าๆ” วินตอบแล้วหัวเราะออกมา 


ขอให้พูดเล่นจริงๆ เถอะ  เพราะถ้ามันไม่เล่น..แล้วคิดจะทำจริง  ผมคงจะไม่อยู่เฉยเหมือนคราวก่อนแน่!!




“ทางผู้ใหญ่ให้เปิดตัวซิงเกิ้ลแรกภายในสิ้นเดือนนี้” พี่โปรดิวเซอร์บอกพวกเราเมื่อวินอัดเสียงเสร็จแล้ว



“พรุ่งนี้..พวกเรามีคิวต้องไปถ่ายเอ็มวีตัวแรกกัน” พี่เขาบอกต่อ



“แล้วถ่ายที่ไหนเหรอครับ” วินถามพี่โปรดิวเซอร์



“ชายทะเล” พี่เขาพูดยิ้มๆ



“ลองให้ปูนกับวินใส่บิกินี่ดีไหมน้า” พูดจบพี่เขาก็หัวเราะเสียงดังเลย

ไอ้ผมน่ะชินกับการถูกล้อแบบนี้แล้ว  แต่แฟนผมดูท่ามันคงยังไม่ชิน  เพราะมันหันไปมองพี่เขาตาเขียว



“แล้วทะเลแถวไหนหรอครับ” ผมถามเปลี่ยนเรื่อง



“ที่ระยอง”พี่เขาตอบ


หลังจากนัดเวลากันเรียบร้อย  พวกเราก็แยกย้ายกันกลับ  แต่วินมันขอติดรถกลับด้วย (แล้วรถมันไปไหน?)  แถมยังแย่งนั่งเบาะหน้าคู่กับแมกไพด้วยเหตุผลที่ว่า  ผมเมารถ!!



“พี่แมกครับ” เสียงวินมันชวนแมกไพคุยไปตลอดทาง



แถมยังทำเหมือนลืมว่าผมอยู่บนรถด้วยอีกต่างหาก  ชักอารมณ์เสียแล้วนะ!!



ผมมองแมกไพที่มองผมผ่านกระจกเป็นระยะๆ แล้วรู้สึกหมั่นไส้  เลยแกล้งหลับตาลง  ให้พวกมันคิดว่าผมหลับละกัน..




“ขอบคุณนะครับ” วินเอ่ยปากขอบคุณเมื่อถึงหน้าบ้านมัน



“เจอกันพรุ่งนี้นะครับ”

“อืม” มันก็ตอบสั้นๆ เหมือนเคย



ผมหรี่ตามองว่าเมื่อไรมันจะลงจากรถสักที  แต่ดันเห็นภาพที่วินจุ๊บเบาๆ ที่แก้มมัน  ก่อนจะรีบวิ่งลงจากรถไป



นี่พวกมันทำอะไรกันว่ะ!!




Ma-NuD_LaW


ที่แต่งไว้มันเป็นตอนๆ อ่ะครับ.. ผมขี้เกียจเอามารวม  ขออนุญาตลงๆ ไปตามที่แบ่งไว้นะ ((แค่ 20 ตอนเอง))
ขอบคุณครับ

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #66 เมื่อ28-03-2014 15:28:33 »

Chapter 16



“ปูนตื่นเถอะ  ถึงแล้ว” มันหันมาปลุกผมเมื่อถึงคอนโดแล้วแต่ผมก็แกล้งหลับอยู่แบบนั้นจนมันต้องแบกผมขึ้นหลัง  เพื่อพาเข้าห้อง



“ขี้เซาจริงๆ” มันพูดแล้วหัวเราะเบาๆ



ผมรู้สึกอยากจะบีบคอมันมากเลยตอนนี้  อยากรู้จริงๆ ว่ามันหัวเราะความขี้เซาของผม  หรือหัวเราะเพราะมีความสุขกับฉากสวีทบนรถของมันกับวินกันแน่



“ปูนตื่น..ถึงห้องแล้ว” มันปลุกผมอีกครั้ง  เมื่อวางผมบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว



“มึงต้องลุกมาอาบน้ำนะ ตัวเหม็นขนาดนี้” มันบีบจมูกผมเบาๆ



เดี๋ยวนี้มันเหม็นผมแล้วเหรอ..คงเบื่อผมแล้วสิ  เพราะถ้าเป็นปกติมันคงเอาผมไปวางที่เตียงแล้ววุ่นวายกับผมได้ทั้งที่ยังไม่อาบน้ำแล้ว



“มึงไปอาบเหอะ  คืนนี้กูนอนตรงนี้แหละ” ผมบอกมันทั้งที่ยังไม่ลืมตา



“ขี้เซาแล้วยังขี้เกียจอีกนะมึง” ผมหันหลังให้มันทันที



“ลุกเร็วๆ ไม่ลุกกูปล้ำนะเว้ย” มันขู่



“อยากเหรอ..อารมณ์ค้างมาจากไหน” ผมพูดประชดมัน



“เป็นอะไร” มันถาม



“..............” แต่ผมเงียบไม่อยากตอบ



“มึงไม่พูดแล้วกูจะรู้เรื่องไหม” มันว่าเสียงทุ้มๆ



“........” แต่ผมก็เลือกที่จะยังเงียบ



ทำไมผมไม่โวยวายงั้นเหรอ?  ก็ผมอยากให้มันสารภาพเอง  ถึงจะเป็นแค่คำแก้ตัวหรืออะไรก็แล้วแต่  ผมก็อยากให้มันพูดออกมา  ไม่ใช่เงียบ..เพราะคิดว่าผมไม่เห็นแบบนี้



“ตามใจมึง  ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด” พูดจบมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย



ผมนอนฟังเสียงน้ำที่ดังออกมาเงียบๆ จนเผลอหลับไป...







“ปูนตื่นได้แล้ว”


“วันนี้มีถ่ายเอ็มวีนะมึง” มันบอกแล้วเขย่าตัวผม  ผมรีบเด้งตัวขึ้นมานั่งทันที



“รีบไปอาบน้ำดิ” มันว่าต่อ ผมหันไปมองหน้ามัน  ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนอนอยู่ที่โซฟา  นี่มันปล่อยผมนอนตรงนี้จริงๆ เหรอ?



“เร็ว มันสายแล้ว” ผมลุกเข้าห้องน้ำทันที  โมโห!!หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ไม่ปริปากพูดกับมันอีก จนมาถึงที่บริษัท




“ขึ้นรถเลยครับ” พี่ทีมงานบอกให้พวกเราขึ้นรถ 



ทุกๆ คนก็ทยอยกันไปขึ้นรถ  ผมก็เดินตามแมกไพกับวินเพื่อไปขึ้นรถตู้ที่จัดไว้สำหรับพวกเรา  นึกหมั่นไส้วินที่เกาะแฟนผมไม่ยอมห่าง มันเหลือบมองผมเป็นระยะๆ ผมเลยเบือนหน้าหลบสายตามัน  เผื่อมันอาจจะรู้ตัวบ้าง..



“โทษทีครับ  ผมมาสาย” ผมหันไปมองพี่คนหนึ่งที่วิ่งลงมาจากรถเก๋งสีดำที่เพิ่งมาจอด



“เออๆ แล้วเอากล้องมาด้วยแล้วใช่ไหม” อ่อ..สงสัยจะเป็นตากล้อง



“เรียบร้อยแล้วครับพี่  อยู่ในรถ” พี่ตากล้องคนนั้นตอบ



“งั้นก็รีบไปช่วยกันขนขึ้นรถสิ” พี่ทีมงานคนเดิมออกคำสั่ง



“อย่าเสียเวลาเลยครับ  เดี๋ยวผมขับรถตามไปเลยดีกว่า” พี่เขาบอก



“เออๆ งั้นขึ้นรถเลยทุกคน” สิ้นเสียง..ทุกๆ คนก็ทยอยกันขึ้นรถผมมองแมกไพที่ถูกวินดันหลังให้ขึ้นรถก่อนที่ตัวเองจะตามไปนั่งประกบข้างๆ



“ทุกคนไปเลยครับ  ผมไปนั่งกับพี่ตากล้องละกัน” ผมบอกแล้วรีบวิ่งไปขึ้นรถพี่เขาทันที



“ขอไปด้วยคนนะครับ” ผมบอกแล้วขึ้นไปนั่งคู่กับเขา



“เอ่อ..ครับ” พี่เขาทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมให้ผมไปด้วยครับ


ผมยิ้มให้เขาก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัย  ไปกับพี่เขาคงดีกว่า..ยังไงก็ดีกว่าไปนั่งดูวินมันออดอ้อนแฟนผมแหละ  ถึงตอนนั้นผมอาจจะเป็นบ้าอาละวาดจนงานพังก็ได้!!





“พี่ๆ ผมปวดฉี่” ผมหันไปบอกพี่เขา



“แวะปั๊มหน่อยดิ” ผมว่าต่อ



“จะดีเหรอ  เดี๋ยวขับตามคันอื่นไม่ทัน” พี่เขาบอก



“จะให้ผมฉี่แตกในรถเลยไง” ผมขู่พี่เขา  จนพี่เขายอมเลี้ยวรถเข้าปั๊ม  พอรถจอดปุ๊บผมก็วิ่งเข้าห้องน้ำทันที




“กาแฟครับ” ผมบอกแล้วยื่นแก้วกาแฟไปให้


“เข้าห้องน้ำยังไงได้ขนมมาเยอะแยะแบบนี้”พี่เขาพูดแซวๆ ก่อนจะยื่นมือมารับแก้วไปจากผม



“กองทัพต้องเดินด้วยท้องไงพี่” ผมพูดแล้วกัดขนมปังคำใหญ่ๆก็ตั้งแต่เช้าผมยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นา  หิวจะแย่!!



“แล้วพี่เคยฟังเพลงผมป่ะ” ผมเริ่มชวนคุย



“ไม่อ่ะ” เขาตอบ



“พี่แม่งเชยว่ะ” ผมพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง



ตั้งแต่ออกรถมาผมคุยกับพี่เขาไม่หยุดเลย  ทั้งที่ปกติผมไม่ค่อยชอบคุยกับคนแปลกหน้าแท้ๆ  แต่พี่เขาดูเฮฮาดี..ผมชอบ




ครืดๆๆๆ~ เสียงโทรศัพท์ผมดังสั่นติดๆกันไม่หยุด



“ไม่รับโทรศัพท์อ่ะ” พี่เขาถามเมื่อเห็นว่าโทรศัพท์ผมมันดังหลายรอบแล้ว



“พวกโรคจิต”ผมบอกแล้วกดตัดสายอีกครั้ง



ติ๊ดๆ


ผมกดเปิดข้อความที่เพิ่งถูกส่งเข้ามา



[รับโทรศัพท์กูเดี๋ยวนี้!!]



จะมีใครล่ะครับ.ก็แฟนผมแหละ  ผมกำลังจะกดข้อความส่งกลับไป  แต่หน้าจอมันดับไปเลย



“เชี้ย  แบตหมด” ผมบ่น



“เอาของพี่ไปใช้ดิ” พูดแล้วก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม



“ขอบคุณครับ”ผมเอ่ยปากขอบคุณก่อนจะหยิบโทรศัพท์พี่เขามา  แต่..มันก็มืดสนิทเหมือนของผม!!



“ของพี่ก็แบตหมด”ผมบอกพี่เขาด้วยสีหน้าเอือมๆ  พี่แกก็รับกลับไปยิ้มๆ



“ขับมาตั้งนานแล้ว  ทำไมยังไม่เจอรถตู้ทีมงานเลยอ่ะ” ผมตั้งข้อสังเกต



“เหะๆ พี่มีไรจะบอก” ผมหันไปมองหน้าพี่เขา 



“พี่ว่าเราหลงว่ะ” เขายิ้มแหยๆ



“ห๊ะ”ผม



“พอดีพี่ไม่ชินทาง” แล้วทำไมไม่บอกกูให้มันเร็วกว่านี้ว่ะ!!




Ma-NuD_LaW

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #67 เมื่อ28-03-2014 15:29:17 »

Chapter 17



“นี่พี่พาผมหลงทางเหรอ” ผมถาม



“ก็เราบอกให้พี่แวะปั๊มเองนะเว้ย  พี่เลยตามคันอื่นไม่ทัน” พี่แกแก้ตัว




“แล้วทำไมพี่ไม่บอกผมล่ะ  ว่าพี่ไม่รู้ทาง” ผมโวยครับ



“เราเปิดโอกาสให้พี่พูดป่ะว่ะ” อ้าว..ว่าผมพูดมากงั้นดิ แต่มันก็จริง = =”



“แล้วเราจะทำยังไงกันต่อ” ผมถามพี่เขา  เมื่อเห็นว่ามัวแต่เถียงกันมันเสียเวลาเปล่าๆ



“ไม่รู้ดิ”ดูพี่แกตอบ



“งั้นจอดรถก่อนเลย  เดี๋ยวมันจะหลงไปไกลกว่านี้” ผมบอกพี่แก



“แบตก็หมด  แถมยังหมดพร้อมกันอีก” ผมบ่นต่อ




“ทำไมขี้บ่นจังว่ะ” พี่แกถามแล้วหัวเราะ



“แล้วทำไมพี่ดูเซ่อๆว่ะ” ผมก็กวนตีนกลับครับ



“ว่าแต่พี่ชื่อไร” ผมถามต่อ



“เพิ่งจะมาถาม”พี่เขา



“พี่ชื่อต่อครับ” พี่เขาบอกทันที  เมื่อเห็นว่าผมไม่เล่นด้วย

“พี่ต่อออกรถเลยพี่” ผมบอกเมื่อนึกอะไรออก



“เดี๋ยวแวะถามร้านค้าข้างหน้าก็ได้”พี่แกก็ออกรถทันทีที่ผมพูดจบ  แต่..


ตึกๆ



รถมันกระตุกสองสามครั้ง  ก่อนจะดับไป




“เอ่อ..พี่มีไรจะบอก” ผมโบกมือให้พี่แกหยุดพูด  ไม่ต้องบอกผมก็รู้แล้วครับ




“ชีวิตพี่ยังเหลืออะไรดีอีกไหมว่ะเนี้ย  มือถือก็ดับ  รถยังเจือกมาดับตามอีก”ไม่น่าเลยกู..ไม่น่ามานั่งรถพี่แกเลย


“ใจเย็นๆ”  พี่ต่อพยายามปลอบผม



“โคตรอยากฆ่าพี่เลยว่ะ” ผมขยี้หัวตัวเอง



“ซ่อมรถเป็นป่ะ” ผมถาม



“ไม่อ่ะ”เขาตอบง่ายๆ



“เจริญเหอะ” ผมยกนิ้วโป้งให้ในความเจ๊ง เอ๊ย เจ๋งของพี่แกเลย



“พี่ลองสตาร์ทอีกทีดิ๊  เดี๋ยวผมลงไปเข็นรถให้” ผมบอกแล้วทำท่าจะลงรถ



“เฮ้ย..จะดีเหรอ  เดี๋ยวพี่ลงไปเข็นเอง” พี่ต่อบอกผม



“นี่มันรถพี่ พี่ต้องรู้ใจมันดีที่สุดสิ” ผมบอกแล้วเปิดประตูรถลงไปทันที


“เอ้า..พร้อมนะ”แล้วผมก็เริ่มเข็นรถพี่แกครับ




บรื้น!!


แค่กๆ




รถมันติดแล้วครับ  แต่ผมสำลักควันเต็มๆ เลย



“ไม่เป็นไรนะ” พี่ต่อวิ่งลงมาดูผมทันที



“ถามไม่ดูสภาพผมเลยนะพี่” ผมบ่นแล้วก้มดูสภาพตัวเอง



“ดูเสื้อผมดิ” คิดสภาพเสื้อขาวๆ โดนเขม่าควันสีดำๆ นะครับ



“เสร็จงานแล้วเอารถไปเช็คสภาพมั้งนะ”ผมบ่นๆ  ยังดีนะที่ผมใส่กางเกงสีดำอ่ะ



“ในรถพี่มีเสื้อ  เอามาเปลี่ยนก่อน” พี่ต่อบอก



“อือ”ผมตอบแล้วอ้อมไปขึ้นรถ



“ตัวใหญ่ไปหน่อย  แต่คงใส่ได้” พี่ต่อยื่นเสื้อมาให้ผม



“สีแม่งหวานเว่อร์ๆ” ผมพูดประชดก่อนจะดมๆ เสื้อสีชมพูของพี่แก



“ยังไม่ได้ใช้หรอก  ใส่ๆ ไปเหอะ”พี่แกพูดดักคอผม



ผมเลยจัดการถอดเสื้อตัวเองออกก่อนจะเอามาเช็ดๆ กางเกงที่เปื้อน  สุดท้ายมันคงเป็นได้แค่ผ้าขี้ริ้วแหละ T^T

“รีบๆ ใส่เสื้อซะ” ผมหันไปมองพี่ต่อที่ก้มหน้าอายๆ



พี่แกเป็นไรว่ะ???




“ไปได้ยัง” นี่ผมใส่เสื้อเสร็จตั้งนานแล้วนะเว้ย  ทำไมพี่แกยังก้มหน้าอยู่อ่ะ




“พี่..พี่ต่อ”ผมสะกิดพี่แกเบาๆ



“ครับๆ”พี่แกทำท่าทางตื่นๆ ก่อนจะออกรถ



“พี่ต่อจอดๆ” แม่ง..ลืมแล้วหรือไง  ว่าตัวเองไม่รู้ทางอ่ะ




“เอ่อ..เดี๋ยวพี่มานะ”พี่แกบอกแล้ววิ่งลงไปถามทางคนในร้านค้า

“เป็นไรมากเปล่าว่ะ”ผมบ่นกับตัวเอง



หลังจากที่พี่ต่อถามทางเสร็จก็กลับขึ้นรถมา  แล้วขับรถอย่างเดียวไม่ยอมพูดยอมจาเหมือนทีแรก  นี่ผมทำไรให้พี่แกไม่พอใจเปล่าอ่ะ?



กว่าจะมาถึงก็เกือบๆ บ่ายโมง  พวกพี่ๆ ทีมงานวิ่งกรูกันเข้ามาหาพวกเราเลย  ผมได้ยินพี่ต่อแกโดนบ่นซะยืดยาว  ส่วนผมมีแต่คนมาปลอบขวัญ (เกิดมาน่ารักก็ดีอย่างงี้แหละ)



“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเสียเวลานะครับ” ผมบอกพวกพี่ๆ เขา



“ไม่เป็นไรค่ะ  น้องปูนไม่ผิดหรอก  ไอ้ต่อต่างหากที่ผิด” พี่เขาหันไปกัดพี่ต่อเบาๆ ครับ




“โห..เจ้  ไม่ค่อยจะลำเอียงเลยนะ” พี่ต่อแกบ่นๆ ขณะขนกล้องลงครับ




“น้องปูนไปแต่งหน้าทำผมก่อนนะค่ะ” พูดจบพี่เขาก็ดึงมือผมไปที่เต็นครับ  (เรามาถ่ายที่ชายหาดโรงแรมครับ)



ผมเห็นวินแต่งตัวเกือบเสร็จแล้ว  ส่วนแมกไพคงจะเสร็จนานแล้วเหมือนกัน  นั่งจ้องผมตาเขียวเลยครับ  สยอง~!



“พี่ปูนไปทำไรมาครับ” วินหันมาถามผม



“หลงทางว่ะ  แถมรถเสียด้วย” ผมตอบมันไป



“หลงทางไปซะไกลเลยสินะครับ  ถึงได้มาเอาป่านนี้” เหมือนมันกำลังหาเรื่องผมเลยอ่ะ!!



“ต๊าย..เสื้อน่ารักจังเลยค่ะ” ผมก้มมองเสื้อตัวเอง



“เหอๆ ของพี่ต่ออ่ะครับ” ผมบอกพวกพี่เขาไปยิ้มๆ  นึกสภาพพี่ต่อตอนใส่เสื้อตัวนี้ไม่ออกเลย  แม่งเถื่อนซะขนาดนั้น!!




พรึ่บ!!



ตัวผมปลิวตามแรงกระชาก



“จะทำอะไร” ผมถามมันงงๆ



“หึ!” มันตอบแค่นั้นแล้วลากผมออกมาเลย



“แมกไพจะไปไหนค่ะ  น้องปูนยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย” พี่ๆ ช่างแต่งหน้ารีบเข้ามาห้าม



“ผมมีธุระต้องคุยกับมัน  ค่าเสียหายทั้งหมด  ผมรับผิดชอบเอง” แล้วมันก็ลากผมเข้าไปในโรงแรมทันที

“จะทำอะไรของมึง” ผมถามแล้วพยายามจะดึงแขนออก



“รู้ไหมมึงกำลังทำให้คนอื่นเขาเสียเวลา” ผมถามมัน



“รวยนักหรือไง  ถึงได้เอาเงินมาทำอะไรไร้สาระแบบนี้” คราวนี้ผมตะคอกมันเลยครับ




“ไร้สาระ!” มันหยุดแล้วหันมาตะคอกผมกลับ




“เมียกูมีชู้  มันไร้สาระมากเลยใช่ไหม ห๊า!!”




Ma-NuD_LaW

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #68 เมื่อ28-03-2014 15:30:07 »

Chapter 18



“เมียกูมีชู้  มันไร้สาระมากเลยใช่ไหม ห๊า!!”



ผมอึ้งไปชั่วขณะ  มันว่าผมมีชู้เหรอ?



ผมเนี้ยนะมีชู้..!!



“เข้าไป” มันว่า ส่วนผมยืนนิ่งไม่ยอมขยับ  มันก็ผลักผมเข้าไปในลิฟต์ 



“ถอดเสื้อออก” มันสั่งผม



“กูบอกให้ถอดเสื้อออก” มันไม่รอให้ผมถอดเองแล้วครับ  กระชากเสื้อออกไปเลย


“ไม่ให้มันทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้ ฉลาดดี” มันว่าผม



“รอยอะไร  มึงคิดอะไรอยู่” ผมถามมัน



“จะให้กูคิดอะไรได้  เมียกูวิ่งไปขึ้นรถใครก็ไม่รู้แล้วหายไปกับมันตั้งนานสองนาน  กลับมาก็ใส่เสื้อผู้ชายคนอื่น” ผมพุ่งหมัดเข้าใส่มันทันที



“โอ๊ย!!” มันจับแขนผมบิดไปข้างหลัง



“กูเจ็บ” ผมบอกมัน  นี่ครั้งที่สองแล้ว  ที่มันทำรุนแรงกับผม



“ปล่อยกู”ผมโวยวายอีกแต่ดูเหมือนมันไม่สนใจคำพูดผม  แต่ใช้มืออีกข้างของมันที่ว่างปลดกางเกงผมจนลงไปกองกับพื้นทันที



“สัด  ปล่อยกูนะ”ผมดิ้นจนสุดแรงแต่ก็ไม่หลุด  แม่ง..แรงควายจริงๆ

“จะทำอะไร” ผมถามมันเสียงสั่นๆ


ก็ตอนนี้มันเล่นเอามือมาลูบน้องชายผมผ่านกางเกงในตัวเดียวที่ยังหลงเหลือไว้ปกปิดร่างกายผม


“พวกมึงไปทำอะไรกันมา” มันกระซิบถามเบาๆ ที่ข้างหูผม



“กูแค่หลงทาง”ผมบอกมันเสียงสั่นๆ



“กูไม่เชื่อ” มันบีบน้องชายผมไม่แรงนัก  แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกเสียวมาก



“ทำไมมันตื่นตัวไวขนาดนี้” มันพูด



“สัด” ผมจะไปรู้ได้ยังไง  สงสัยติดนิสัยหื่นมาจากมันมั้ง



“มึงจะไม่พูดใช่ไหม..ได้” มันว่า แล้วมันก็จับผมนอนคว่ำกับเตียง  ก่อนจะตามขึ้นมาทับตัวผมเอาไว้



ผมรู้สึกถึงความร้อนจากตัวมัน..แม่งถอดเสื้อตอนไหนว่ะ  ไวชิบหาย!!



“กูให้โอกาสมึงพูดแล้ว แต่มึงเสือกไม่พูดเอง” แล้วมันก็จัดการดึงกางเกงในผมออก



“ปล่อยกู” ผมออกแรงดิ้นอีก



“กูจะลงโทษ ที่มึงกล้านอกใจกู” สิ้นสุดคำพูด  มันกระแทกแก่นกายเข้ามาในตัวผมทันที



ไม่มีตัวช่วย..ไม่รอให้ผมเตรียมตัว มันเจ็บ เจ็บมากจริงๆ



“สัด..กูเจ็บ” น้ำตาผมไหลออกมา



“ปล่อยกู”



มันไม่ฟังเสียงผมอีกต่อไป  เอาแต่ออกแรงกระแทกเข้ามาในตัวผมนับครั้งไม่ถ้วน  ทุกๆ ครั้งมันช่างรุนแรงเหมือนต้องการระบายความโกรธออกมา  ผมได้แต่จิกหมอน..เพราะหวังว่ามันจะช่วยให้ผมเจ็บน้อยลงบ้าง



“อื้อ” มันกระตุกสองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยมาในตัวผม



“เอาออกไปสักที” ผมบอกมัน



“ไม่” มันบอกแล้วจับผมขึ้นมานั่งบนตัวมัน  ทั้งที่ยังไม่ถอดแก่นกายมันออกไปจากตัวผม



“เชี้ย..กูเจ็บ” ผมด่ามัน



“เจ็บก็ดี”มันพูดแล้วรูดน้องชายผมขึ้นลง



ผมรู้สึกเสียวๆ แต่ก็ยังมีสติพอจะรับรู้ว่า  ไอ้แท่งที่อยู่ในตัวผมมันเริ่มขยายออกมาเหมือนกัน



“กูไม่ไหวแล้ว” ผมบอกแล้วงอตัวลง  เลยได้เห็นคราบเลือดตัวเองที่เปื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอน



ทำไมมันซาดิสแบบนี้ว่ะ!!



“กูเจ็บ” ผมบอกเมื่อมันเริ่มขยับอีกครั้ง



“อื้อ...อืม..” เสียงมันร้องครางอย่างพอใจ  ทั้งที่ผมแสบรูตูดแทบตาย  ผมพยายามดึงตัวออก  แต่มันกลับล็อคเอวผมไว้แน่น 


แม่ง..อีกนิดกูจะมีอารมณ์ร่วมอยู่แล้วนะ  เมื่อไรจะดิ้นหลุดสักทีว่ะ!!


“อ๊ะ..อ่า..” แล้วเสียงครางของเราก็สอดประสานกันไปครั้งแล้วครั้งเล่า..ตลอดบ่ายนั้นเลย




“กูลงไปเข็นรถ..แล้วเสื้อกูก็เปื้อน..บลาๆๆๆ” ผมนั่งอธิบายทุกอย่างให้มันฟังหลังจากเรี่ยวแรงเริ่มกลับมา



“แล้วไปขึ้นรถมันทำไมตั้งแต่แรก” มันถามผม



“กูหมั่นไส้มึงกับวิน”ผมตอบ



“แล้วทำไมไม่บอกกูตรงๆ” มันถามแล้วดันหัวผมให้ไปซบไหล่มัน



“ทีมึงยังไม่บอกกูเรื่องที่วินมันหอมแก้มมึงเลย” ขุดครับ  ต้องขุดออกมาพูดให้หมด


“หอมแก้ม” มันทำหน้างงๆ ก่อนจะกระตุกยิ้ม “หึ”


“ขำเหี้ยไร”


“กูไม่ทันตั้งตัว  และไม่คิดว่าจำเป็นต้องพูด  เพราะพูดไปมันก็ทำให้มึงไม่สบายใจเปล่าๆ”


“...”


“แต่มึงน่าจะถามกู  มากกว่าทำตัวประชดแบบนี้”



“กูกลัวมึงว่ากูหึงไม่เข้าท่า ”ผมบอก



“คิดเอง”มันบีบจมูกผม

“กูแคร์มึงมากกว่าทุกคน  กูจะทำทุกอย่างที่มึงพอใจเท่านั้น” มันบอกผมด้วยน้ำเสียงหนักแน่น



“จะทำอะไร” ผมถามเมื่อมันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา



“นอกเวลางาน ห้ามมึงเข้าใกล้กูอีก” ผมนิ่งฟังสิ่งที่มันพูด



“มันไม่เคยพูดอะไร”



“กูแค่ไม่อยากทำให้มันเข้าใจผิด”



“เรื่องของมึง  แค่ช่วยอยู่ห่างๆ กูก็พอ” แล้วมันก็กดตัดสายทันที





Ma-NuD_LaW

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #69 เมื่อ28-03-2014 15:31:03 »

Chapter 19



เช้าวันนี้ผมสามารถมามาถ่ายเอ็มวีได้ปกติครับ  เพราะเมื่อวานมันโมโหเลยเอาๆๆๆ อย่างเดียว  ไม่ได้ทำรอยอะไรไว้บนตัวผม  ซึ่งถือเป็นข้อดีในเหตุการณ์ร้ายๆนั้นครับ



ผมนั่งคำนวณเงินที่มันจะต้องจ่ายแล้วคงไม่น้อยเลย  ทั้งค่าห้องพักของทีมงานทั้งหมด  ค่าเสียเวลา  ค่าบลาๆๆ  คิดแล้วเสียดายเงินจริงๆ ครับ



“พยุงกูไปนั่งที” ผมบอกมันเมื่อจบคิวที่ผมต้องถ่ายแล้ว  (ไม่มีรอยแต่ก็เจ็บนะครับ  ตูดระบมเลยทีเดียว)



“มึงพูดแรงไปหรือเปล่าว่ะ  วินมันดูซึมๆ ไปเลย”ผมถามมันเมื่อเรามานั่งพักอยู่ในเต็น  รอวินถ่ายต่อ



“เจ็บ..แต่จบ” มันบอกแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือของมันต่อไป  หรืออาจจะจริงอย่างที่มันพูด  เจ็บแต่จบ!!



หลังจากถ่ายงานเสร็จ  พี่ๆ ทีมงานก็แยกย้ายกันกลับ  รวมทั้งวินด้วย  ส่วนผมกับแมกไพอยู่ต่ออีกคืนครับ  เพราะสภาพผมตอนนี้คงนั่งรถกลับไม่ไหวหรอก  ช่วงล่างมันพังครับ..




“กูจะนอนแล้ว”ผมบอกเมื่อมันเริ่มวุ่นวายกับผมอีกแล้ว



“กูง่วงแล้ว”หันหลังหนีมันเลยครับ



“โอ๊ย” แม่ง..บีบตูดผมอีก



“กูอยากว่ะ” ดูมันพูดดิ  แม่งหื่นไม่ดูเวล่ำเวลาเลย!!



“ไม่ได้กูเจ็บอยู่” ผมแกะมือมันที่กำลังวุ่นวายอยู่บนตัวผม



“แค่ข้างนอกก็ได้” มันยังเอาแต่ใจไม่เลิกครับ

“กูทำไม่เป็น” ผม



“ก็ใช้มือเหมือนที่กูทำให้มึงไง” มันบอกผม



“กูเพลีย ”ผมหาข้ออ้างไปเรื่อยๆ



“กูอยาก” มันยืนยันคำเดิม  ก่อนจะจับผมนอนหงายแล้วย้ายตัวมาคร่อมผมเอาไว้



“ทำไมมึงหื่นจังว่ะ” ผมด่ามัน



“ก็หื่นกับมึงคนเดียว” พูดจบก็ซุกไซร้ซอกคอผม



“นี่มึงจะเอาให้ได้เลยใช่ไหม” ผมถามมัน



“เออ!!” มันตอบ



“แค่ข้างนอกจริงๆ นะ” ผมถามมันอีก



“อืม”เหมือนมันจะรำคาญผมนิดๆแ ล้ว



แล้วผมก็ต้องใช้ทั้งมือและปากช่วยจนมันพอใจนั้นแหละครับ  ถึงได้นอน








วันรุ่งขึ้น~*




“กินไรดี” มันถามผมเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว

“อะไรก็ได้” ผมตอบแล้วยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า



“ค่อยแวะหาไรกินข้างทางก็ได้นี่นา”ผมพูดตามหลังมันไป



“ถ้าเจอแฟนคลับจะวุ่นวายจนไม่ได้กินอะดิ” ผมพยักหน้าหงึกหงัก  เห็นด้วยกับมัน



“เมื่อคืนเสียน้ำเยอะไปหน่อย” ผมหันไปมองมันทันที



“เสียน้ำอะไร”ผมถาม



“ฮ่าๆๆๆๆ” มันไม่ตอบได้แต่หัวเราะ  ก่อนจะเดินออกไปหยิบโทรศัพท์กดสั่งอาหาร



“อะไรของมันว่ะ” ขี้เกียจคิดแล้วว่าน้ำอะไร..เก็บของต่อดีกว่าครับ



“เปิดทีวีด้วยดิ” ผมบอกมัน



“เรื่องมากจริงมึง” บ่นแต่ก็เดินไปเปิดให้ครับ



..นักร้องชื่อดังเป็นเกย์ค่ะ  //  จริงเหรอค่ะ  //  จริงสิค่ะคุณน้อง..เรามีภาพมายืนยันค่ะ..



ผมฟังรายการสามสาวอะไรซักอย่างนี่แหละครับ..


อึ้ง..!!



รูปไอ้แมกไพกำลังหอมแก้มผม  และเป็นรูปที่ตั้งเป็นรูปภาพหน้าจอมือถือผม 



มันหลุดออกไปได้ยังไง???



“หึ!!!” ผมหันไปมองมัน



ทำไมมันดูไม่ตกใจอะไรเลย..แถมยังหัวเราะออกมาอีก



“ขำอะไร  นั่นมันรูปกูกับมึงนะเว้ย” ผมถามมัน



“ก็มันเรื่องจริง” ดูมันตอบ แบบไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย
 


“แล้วรูปมันหลุดออกไปได้ยังไง” ผมถามมันเสียงดัง



“กูจะรู้ไหม  รูปอยู่ในมือถือมึง” มันตอบ



“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่ามันจะเป็นเรื่องเข้าสักวัน” ผมพยายามโยนความผิดกลับไปให้มันครับ



“กูอ่ะไม่เท่าไร  แต่มึงกำลังดังนะเว้ย”ผมพูดอีก



“ช่างมันสิ  กูมีแค่มึงก็พอแล้ว”มันตอบนิ่งๆ



ผมซึ้งนะ..แต่มันใช่เวลาไหม สัด!!



ครืดๆๆ



ผมกดรับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา  เพราะคิดว่าคงเป็นพี่ฟ้า



[ไงมึง  ชอบของขวัญกูไหม]ผมดูหน้าจอทันที



วิน!!



“ฝีมือมึงเองเหรอ” ผมถามมันเสียงดัง



[เออ  กูทำเอง]





Ma-NuD_LaW

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
« ตอบ #69 เมื่อ: 28-03-2014 15:31:03 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-....] 28/3/14
«ตอบ #70 เมื่อ28-03-2014 15:32:26 »

Chapter 20  End…



“ทำแบบนี้ทำไม” ผมถามมัน



[กูเกลียดมึงไง]



“แต่มันทำให้ไอ้แมกไพเดือดร้อนไปด้วย”



[มึงก็เลิกกับพี่แมกซะสิ  บอกกับทุกคนว่ามึงคิดไปเองฝ่ายเดียว]



“กู..” ผมพูดไม่ออกครับ



“เลิกยุ่งกับพวกกูสักที” มันแย่งโทรศัพท์ผมไปพูดเองครับ



“มึงจะทำอะไร”ผมพยายามจะแย่งกลับมา  แต่มันก็กดปิดแล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อมันเลย



“รีบๆ กินข้าวสิ  จะได้กลับ” มันสั่งผม



“มึงคิดว่ากูจะกินลงเหรอ” ผมว่า



“ปูน” มันเรียก


ผมโผเข้ากอดมันทันทีไม่คิดว่าจะมีวันนี้จริงๆ  ผมกลัว..กลัวทุกคนไม่ยอมรับ  ผมกลัวไปหมด



“แค่มีกูก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ” มันถามผม



“อืม” ผมพอแล้วครับ  ผมพอจริงๆ



“กินข้าวแล้วรีบๆ กลับเหอะ” ผมบอกมัน  เมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้ว





“รูปหอมแก้มแค่นี้  แก้ไขไม่ยาก” พี่ฟ้าบอกพวกผม



“บอกนักข่าวไปว่า  ถ่ายกันเล่นๆ แบบเพื่อน” พี่ฟ้าบอกต่อ



“พูดความจริงไปซะก็จบ” มันว่า ผมหันไปมองมัน



“ทำตามที่พี่บอกเถอะ อย่าให้เรื่องมันวุ่นวายไปมากกว่านี้” พี่ฟ้าหันไปเหวี่ยงมัน  ก่อนจะหันกลับมาปลอบผม



“อย่าคิดมากนะปูน  ทุกอย่างมันแก้ไขได้” ผมยิ้มให้พี่ฟ้า  แต่ในใจกลับนึกกลัว ว่ามันจะไม่ง่ายอย่างที่คิด



ผมสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง  อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าผมต้องออกไปเผชิญหน้ากับทุกคน  เพื่อโกหก..


“แมกไพ  อย่าสร้างเรื่องนะ” พี่ฟ้ากำชับมันเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่รู้

“ไม่ต้องกลัวนะปูน” แล้วก็หันมาปลอบผมครับ



พวกเราสามคนเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะแถลงข่าว  คนมาเยอะมากจริงๆ  จนผมรู้สึกกลัวขึ้นมาอีกแล้ว



“พูดตามที่พี่บอกนะ  ไม่ต้องกลัว” พี่ฟ้ากระซิบเบาๆ



“เราไม่เปิดให้ซักถามนะค่ะ” พี่ฟ้าบอกพวกพี่ๆ นักข่าว  แล้วย้ายไมค์มาให้ผม



“ขอบคุณที่มากันในวันนี้นะครับ” ผมรู้สึกหวั่นๆ ในใจ



“รูปที่ทุกคนเห็นนั่น  เป็นรูปของพวกเราจริงๆ ครับ” เสียงฮือฮาขึ้นมาทันทีที่ผมพูดจบ



“แต่  พวกเราแค่ถ่ายกันเล่นๆ  สนุกๆ แบบเพื่อน  ไม่คิดว่ามันจะหลุดออกไปจนกลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้”ผมพูดต่อ

“แต่รูปนั้น..ดูยังไงก็ไม่เหมือนเพื่อนกันนะค่ะ” พี่นักข่าวคนหนึ่งถามขึ้น



“เราไม่อนุญาตให้ถามค่ะ” พี่ฟ้าย้ำอีกครั้ง  ก่อนจะพยักหน้าให้ผมพูดต่อ



“มันเป็นความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของพวกเรา” ผมหันไปมองด้านหลังทันที  เมื่อเห็นว่าพวกพี่ๆ นักข่าวกำลังจ้องมองอะไรบางอย่าง



รูปผมกับแมกไพในอิริยาบถต่างๆ ทั้งกอด หอมแก้ม  และรูปที่มันอุ้มผมขึ้นห้องเมื่อเร็วๆ นี้  ถูกฉายออกมาทีละรูปช้าๆ



“ใครทำแบบนี้”เ สียงพี่ฟ้าโวยทีมงานทันที



“รีบไปปิดซะสิ”พี่ฟ้าสั่งอีก



“เปิดไว้งั้นแหละ”ผมหันไปมองแมกไพ

“ผมจะพูดความจริงให้ฟังเอง” มันลุกขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง



“ผมเป็นเกย์” ผมดึงแขนมันให้นั่งลง  แต่มันกลับเป็นฝ่ายดึงผมขึ้นไปยืนเคียงคู่มันแทน



“ผมรักปูน  เราสองคนกำลังคบกัน” มันบอกแล้วบีบมือผม



“หวังว่าทุกคนจะเข้าใจความรักของผม  แต่ถ้าไม่..ผมก็พร้อมจะยอมรับผลที่ตามมา”พูดจบมันก็ดึงแขนผมให้เดินตามมันออกมาทันที



“ทำแบบนี้  คิดดีแล้วใช่ไหม” ผมถามมัน



“ชีวิตกู  มีแค่มึงก็พอแล้ว” มันบอกทั้งที่ยังไม่หยุดเดิน



“กูรักมึงนะ” ผมพูดออกไปแล้ว..



คำว่า..รัก..ที่ควรจะพูดออกไปนานแล้ว  แต่กลับไม่เคยบอกมันเลย



เพราะผมไม่แน่ใจ..ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกมันคืออะไร?



“กูรักมึงมากกว่า” มันบอกแล้วลากผมเข้าไปในห้องน้ำ



มันจูบผมทันทีที่เข้ามาถึง..


เราจูบกันอยู่แบบนั้น..นานมาก



ตอนนี้ผมมีความสุข  และไม่แคร์ว่าจากนี้ชีวิตผมและมันจะเป็นยังไงแค่เรามีกันแบบนี้ตลอดไป..ก็พอแล้ว  



“กูอยากลองในห้องน้ำอ่ะ..ได้ไหม”


เชี้ย..!!  หื่นจนนาทีสุดท้ายเลยนะมึง





Ma-NuD_LaW




พอดีวันนี้ผมว่าง .. ว่างสุดๆ  มีเวลาทวนเลยอัพให้หมดไปเลย

ขอบคุณครับ  :pig4:

ออฟไลน์ Phut

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +128/-3
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #71 เมื่อ28-03-2014 17:08:44 »

จบ?? :z10: :z10:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #72 เมื่อ29-03-2014 02:01:24 »

 :mew1: มีตอนพิเศษไหม

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #73 เมื่อ29-03-2014 10:20:49 »

อิวิน มันต้องรับผลกรรม!
จัดให้มันซักสิบยี่สิบคนซิ จะได้หายอยาก

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3355
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #74 เมื่อ29-03-2014 10:52:08 »

จบแล้ว???
ค้างๆพิกล555

Rat8p9um

  • บุคคลทั่วไป
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #75 เมื่อ29-03-2014 13:26:17 »

 :sad4: จบแล้ว.....  น่าจะมีต่อ นะ นุกดีๆๆ

ออฟไลน์ Niinuii

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #76 เมื่อ29-03-2014 21:50:00 »

เรื่องนี้กรุบกริบน่ารัก สนุกสนาน
มีสเปด้วยป่าว :katai2-1:

ออฟไลน์ runrunna29

  • ก็แค่คนบ้า
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 217
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +59/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #77 เมื่อ30-03-2014 03:22:11 »

จบน่ารักอ่ะ

ชอบแมกไพรที่สุดในเรื่อง เกลียดอิวินแต่ก็รู้สึกขอบคุณ

ชอบปูน แต่ก็นะ กว่าจะรู้ตัวเองนี่นานมากมาย  มีตอนพิเศษหวานๆ แถมมิคะ คริคริ :hao7:

ออฟไลน์ kamikame

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #78 เมื่อ30-03-2014 10:35:41 »

สนุกมากเบยยย
ขอบคุงนะฮ๊าฟฟฟฟ
^^"

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #79 เมื่อ30-03-2014 16:27:54 »

 o13 สนุกนะคะ แต่จบสั้นไปนิด น่าจะต่ออีกสักหน่อย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
« ตอบ #79 เมื่อ: 30-03-2014 16:27:54 »





ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #80 เมื่อ30-03-2014 17:48:45 »

น่ารักนะ สนุกดี
 :mew1:

ออฟไลน์ Meen_Emp

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-2
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #81 เมื่อ30-03-2014 21:06:13 »

จบ แฮปปี้ดีค่ะ
น่ารัก

ออฟไลน์ rije

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 138
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-0
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #82 เมื่อ30-03-2014 21:12:37 »

 :-[ น่ารักมากเลยค่ะ
ชอบปูนจังเลย ใส ใส อิอิ

แต่จบแบบนี้เหรอ แล้วยังไงต่อหลังจากนี้คะ ค้างอ่ะ
จะมีตอบพิเศษเพิ่มไหมคะ  :impress2:

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #83 เมื่อ30-03-2014 23:45:30 »

เกลียดวิน!!!

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3862
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ไม่น่าใช่..รัก [14-20] 28/3/14 --จบ--
«ตอบ #84 เมื่อ31-03-2014 19:35:59 »

จบแล้วเหรอคะ

ออฟไลน์ ลิงภูเขา

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 816
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-4
Re: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
«ตอบ #85 เมื่อ31-03-2014 23:08:02 »

Special thanks


“เลิกกองครับ” สิ้นเสียงผู้กำกับ  พวกพี่ๆ ทีมงานเฮกันลั่นเลยครับ


ผมอมยิ้มดีใจไปกับพวกเขา  ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้พระเอกหน้าใหม่ที่กำลังเดินมาหาผม


“รอนานไหมครับ” มันถามพร้อมส่งยิ้มมาให้


“ไม่นานหรอกครับ” ก็ผมเพิ่งมาถึงเอง


“แมกหิวแล้วอ่ะ  ปูนกินไรมาหรือยังครับ” มันว่า


เราตกลงจะพูดกันเพราะๆ เมื่อวันครบรอบสองปีของเราน่ะครับ


“ยังครับ  รอกินพร้อมแมกครับ” ผมตอบ

สงสัยคำตอบผมจะถูกใจ  เพราะมันทำท่าจะดึงผมไปกอดเลย  ดีนะที่ผมหลบทัน  ไม่งั้นได้เป็นข่าวใหญ่แน่  คนเยอะขนาดนี้  แค่เรื่องตอนที่มันประกาศตัวว่าเป็นเกย์  แถมยังบอกว่าเราเป็นแฟนกัน  กว่าจะทำให้ใครๆ เข้าใจได้ก็ตั้งนาน  แถมยังเกือบต้องออกจากวงการกันแล้วทั้งคู่  แต่เพราะมัน  เพราะความจริงใจของมันอีกนั่นละครับ  ที่ทำให้เราผ่านมาได้  แถมมันยังกลับมาดังกว่าเดิมด้วยซ้ำ (แต่ผมก็ยังเหมือนเดิม  ดังสู้มันไม่ได้สักที)


“ทำอะไรระวังหน่อยดิ  คนเยอะแยะเนี้ยมองไม่เห็นเหรอ” ผมบอกมันเบาๆ


“ก็คิดถึงอ่ะ” มันบอกผมเสียงอ้อนๆ


“คิดถึงไร  ห่างกันยังไม่ถึงวันเลย” ก็เมื่อเช้าผมเป็นคนขับรถมาส่งที่กองเอง แฟนผมมันเว่อร์จริงๆ


“ห่างนาทีเดียวก็คิดถึงแล้วครับ” ทำไมแฟนผมมันปากหวานอย่างงี้นะ


“รู้แล้วน่า กลับถึงห้องค่อยกอด” ผมกระซิบบอกมันเบาๆ


“จริงเหรอ  งั้นขอมากกว่ากอดได้ป่ะ”แต่ความหื่นยังเหมือนเดิมครับ


“หิวข้าวไม่ใช่เหรอ” ผมบอกตัดบทมัน


“อยากไปร้านไหนครับ” มันถาม

“กลับไปกินที่ห้องครับ” ผมบอก


“โห..สามทุ่มแล้วนะ  แมกยังต้องกลับไปทำกับข้าวอีกเหรอเนี้ย” บ่นใหญ่เลยครับ  ไม่ถามผมเลยสักคำ


“ปูนทำไว้ให้แล้ว  แมกไม่อยากกินฝีมือปูนหรอ” ทำเสียงน้อยใจครับ


“ทำเองซะด้วย  โอกาสพิเศษอะไรหรือเปล่าครับ” ดูมันถาม  จำไม่ได้จริงๆ เหรอเนี้ย


“วันเกิดแมกไง  จำวันเกิดตัวเองไม่ได้เหรอครับ” สงสัยแฟนผมจะทำงานหนักเกินไปแล้ว  ลืมแม้กระทั่งวันเกิดตัวเอง


“ลืมไปเลย  งั้นรีบกลับกันเถอะครับ” พูดจบก็จูงมือผมไปที่รถเลย


ผมเลยขับรถพาว่าที่พระเอกดังกลับมาที่คอนโด  ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่กับแมกไปแล้วครับพอถึงห้อง  ผมก็จัดการไล่ให้ไปอาบน้ำ  แล้วปลีกตัวมาจัดโต๊ะอาหารรอ


“โรแมนติกนะเนี้ย” มันแซว  เพราะผมจุดเทียนด้วย  แบบกินข้าวใต้แสงเทียนไงครับ  โรแมนติกดี


“วันเกิดแฟนทั้งที”ผมพูดแล้วส่งยิ้มให้มัน


“มีแต่อาหารง่ายๆ นะ” ผมบอกต่อ  ก็ผมเพิ่งจะหัดทำเองนี่นา


“ปูนทำอะไร  แมกก็กินได้หมดแหละครับ” หลังจากนั้นพวกเราก็กินอาหารง่ายๆ ฝีมือผมไป  คุยกันไป  มีความสุขมากๆ เลยครับ


“พรุ่งนี้ค่อยล้างก็ได้  แมกง่วงแล้วอ่ะ” พูดแล้วกอดผมจากด้านหลัง


“ง่วงแล้วเหรอครับ  ปูนขออาบน้ำแปบนะ  มีของขวัญจะให้” ผมบอกไป


“ไม่เป็นไรหรอกครับ  ค่อยให้พรุ่งนี้ก็ได้  แมกไม่ได้อยากได้อะไรหรอก”


ผมรู้ครับว่ามันมีทุกอย่างแล้ว  ไม่มีอะไรที่มันอยากได้หรอก  นอกจาก..ของที่ผมจะให้มันเนี้ย


“รอแปบนึงนะครับ  รับรองแมกต้องชอบแน่ๆ” พูดจบผมก็วิ่งเข้าไปอาบน้ำเลย


แต่พอออกมา  กลับเจอมันนอนหลับสบายอยู่บนเตียงซะงั้น  เซ็ง!!

ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ เตียงก่อนจะงับจมูกมันเล่น


“อื้ม เสร็จแล้วเหรอครับ” ถามผมทั้งที่ยังไม่ลืมตา


“บอกว่าอย่าเพิ่งนอนไง  ปูนมีของขวัญจะให้” ผมว่า มันพลิกตัวไปอีกด้านหนีผมอ่ะ  แม่ง!!


“ตื่นเลยนะ  ปูนบอกว่ามีของขวัญจะให้ไง” มันยังเฉยครับ  ผมเลยจับมันนอนหงายก่อนจะขึ้นไปคร่อมตัวมัน


“เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้นี่ครับ  แมกง่วงมากเลยอ่ะ” มันบอกผม  ทั้งที่ยังไม่เปิดตาอีกแล้ว


“พ้นวันนี้ไปก็ไม่ให้แล้ว” ผมตบหน้ามันเบาๆ


“ลืมตาขึ้นมาเร็วๆ” ผมย้ำ


“ครับๆ ”มันตอบแล้วลืมตาแบบไม่เต็มใจนัก


“เล่นงี้ใช่ไหม  ได้!” พูดจบผมก็ถอดเสื้อกล้ามของตัวเองออกเลยครับ

อุตส่าห์ใส่มาอ่อยแล้ว  ดันไม่สนใจเราซะงั้นถอดออกแม่งเลย  ดูดิจะทำยังไง


“อืม” แค่นั้นครับ  แล้วมันก็หลับต่อเฮ้ย..นี่มึงเห็นไหมว่ากูโป๊เนี้ย???


ผมค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อมันออกเรียกร้องความสนใจ  ได้ผลครับ..มันลืมตาขึ้นมาเลย  ยิ่งตอนที่มันเห็นผมนะ  ตาโตเลยอ่ะ  แม่งหื่น!!


“เมาหรือเปล่าเนี้ย” ดูมันถามดิ  เซ็งอีกรอบ


“ก็กำลังจะให้ของขวัญ  ตกลงไม่เอาใช่ไหมจะได้นอน” บอกแล้วทำท่าจะลุกครับ  มันเลยรีบดึงแขนผมจนล้มไปทับตัวมันเลย


“ให้ตัวเองเป็นของขวัญเนี้ยนะ”มันถาม


“อือ..ถ้าไม่เอาก็จะนอนแล้ว”งอนครับ  อายด้วย


“เอาดิ อยากได้ที่สุดเลยครับ” มันพูดแล้วดึงผมไปจูบ


“อื้อๆ” จะขาดอากาศหายใจตายแล้วครับ  แม่งจูบนานเกิน

“แล้วทำไมมาแกะของขวัญก่อนแมกล่ะเนี้ย” มันว่าแล้วลูบหลังเปลือยเปล่าของผม


“ก็เห็นไม่ยอมตื่นสักที” บอกแล้วก้มหน้างุดกับอกมัน  อายอ่ะ


“ถ้ารู้ว่าของขวัญถูกใจขนาดนี้คงหลับตาไม่ลงเลยครับ” พูดจบมันก็พลิกตัวมาคร่อมผมแทน


“น่าจะผูกโบว์มาด้วยเนอะ” ดูมันพูด  หน้าผมต้องแดงมากๆ แน่เลยตอนนี้


มันถอดเสื้อออกก่อนจะก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง  มันส่งลิ้นเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นของผมอย่างใจเย็น  มือก็ลูบไล้อยู่แถวต้นขาผม


จูบของมันอ้อยอิ่งเนิ่นนานจนพอใจ  มันถอนจูบไปก่อนจะกระซิบเบาๆที่หูผม


“แมกรักปูนนะครับ”


“ปูนก็รักแมกครับ”


มันยิ้มแล้วพรมจูบไปทั่วใบหน้าผม  ก่อนจะค่อยๆ ใช้จมูกโด่งๆ ของมันลากไล้ลงมาที่คอ  ขบเม้มที่ลำคอเบาๆ แล้วลากลิ้นเลียลงมาจนถึงยอดอก  ในขณะที่มือก็ลูบไล้ไปมาทั่วตัวผม


“อื้ม”


ผมส่งเสียงออกมาเมื่อปากมันครอบครองยอดอกผม  ยิ่งตอนที่มันใช้ลิ้นละเลงบนหัวนมผม  ยิ่งเสียวซะจนผมครางไม่เป็นเสียงเลย


“ตั้งใจจะยั่วเลยสินะ  เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์เนี้ย” มันพูดก่อนจะดึงบ๊อกเซอร์ผมออก


“ทำไมของขวัญมันน่ารักขนาดนี้เนี้ย”


ตอนนี้ปูนน้อยของผมกำลังชี้หน้ามันอยู่ครับ


“บ้า” พูดแล้วทุบไหล่มันแก้เขิน


“รู้ใช่มั๊ยว่ารักมาก” มันจ้องตาผมเหมือนต้องการยืนยันคำพูดของมัน


“อืม รู้” ผมตอบกลับมันไป


“รวมถึงตรงนี้ด้วย” พูดจบก็ก้มลงไปจุ๊บปูนน้อยของผมเบาๆ ทำเอาผมเขิน


“เอาเปรียบอะ” ผมว่า


“หืม” มันมองผมแบบสงสัย


“ก็ให้ปูนโป๊คนเดียวอีกแล้ว”


“เข้าใจแล้วครับ” มันว่าแล้วลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองแล้วมันจะยืนอวดหุ่นของตัวเองอีกนานไหมเนี้ย?


“หนาวจังครับ”ผมพูด


“ปูนหนาวอ่ะ” พูดขนาดนี้แล้วมันยังทำหน้า งง อยู่อีก แม่งหน้าด่าจริงๆ


“กอดปูนหน่อยดิ” แล้วมันก็โถมลงมาทับตัวผมเลยอ่ะบอกให้กอดนะไม่ใช่โดดมาทับ  ไอ้บ้าเอ๊ย!!


“จุกอ่ะ” ผมบอกมัน  หน้าเขียวแล้วมั้งเนี้ย


“เดี๋ยวจะจุกมากกว่านี้อีก” มันพูดแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์


“อยากจุกซะแล้วดิ” ท้ามันไป  ไม่เคยกลัวอยู่แล้วครับ


“หึๆ” มันหัวเราะในลำคอก่อนจะก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอผมอีก


“ห้ามทำรอยนะ  พรุ่งนี้มีงาน” ผมว่า


แล้วคิดว่าแฟนผมมันจะฟังไหมครับ?


คำตอบคือไม่ครับ  ดูดคอผมเสียงดังจ๊วบเลย  พรุ่งนี้ผมโดนพี่ฟ้าฆ่าแน่ๆ  โทษฐานที่ปล่อยให้ไอ้หมาบ้ามันกัด


คือมันถูกพี่ฟ้าเรียกแบบนี้ตั้งแต่สร้างวีรกรรมงับคอผมจนเป็นรอยไปทำงานไม่ได้เมื่อสองเดือนก่อนครับ


“แมกอะ  ปูนบอกว่าอย่าทำรอยไง” นอกจากจะไม่ตอบแล้ว  ยังไม่สนใจด้วยซ้ำเอาเถอะ  อยากทำไรก็ทำครับ  ห้ามมันไม่ได้อยู่แล้ว   แฟนผมมันเอาแต่ใจ


“อ๊ะ!!” ผมร้องออกมาเมื่อมันเอามือมาจับน้องชายผม


สงสัยมันจะรำคานที่ผมพูดมาก  มันเคยบอกว่าผมชอบถามนู้นถามนี่เวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม (?)  เพราะฉะนั้นเวลาทำกิจกรรมเข้าจังหวะมันจะทำให้ผมไม่มีสติ  จะได้ไม่พูดมาก


มันจูบปิดปากผมในขณะที่มือมันก็รูดแกนกายผมขึ้นลงไปด้วย


“อื้มมม”


ผมครางออกมาเมื่อมันปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ  ก่อนจะหันไปสนใจกับยอดอกทั้งสองข้างของผมแทน  มันทั้งดูดทั้งกัดจนสติผมแตกกระเจิงยิ่งตอนที่มันลากลิ้นลงไปที่สะดือนะ  ทำเอาผมขนลุกซู่


เก่งนักนะ  เรื่องบนเตียงเนี้ย!!  แต่..เรื่องบนโซฟา  หรือ  เรื่องบนโต๊ะกินข้าวมันก็เก่งเหมือนกันนี่นา (?)


จากนั้นมันก็ใช้ปากครอบน้องชายของผมจนมิด  ก่อนจะเริ่มขยับ


“อื้อๆ” ผมกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้  ส่วนมือก็จิกผ้าปูที่นอนแน่น


แฟนผมมันก็น่ารักครับ  แกะมือผมออกจากผ้าปูแล้วเอาไปจิกหัวมันแทน  ผมเลยจัดการคุมจังหวะเองเลยครับ

“อะ อ๊ะ อ่าาาาา” ผมก็เร่งจังหวะกระแทกแกนกายเข้าออกปากมันเต็มที่
บทเพลงรัก ดำเนินไปได้สักพักก็ถึงเวลาระเบิดครับ  เต็มปากมันเลย  มันก็กลืนลงคอไปหมดเหมือนทุกครั้ง  แต่สงสัยวันนี้มันจะหิวน้ำครับเพราะไม่เหลือเล็ดลอดออกจากปากให้เห็นสักนิดเลย


“หวานจังครับ” ของผมหวานกว่าอยู่แล้วครับ  ไม่เหมือนของมัน >w<


“ช่วยแมกบ้างนะ” มันว่าต่อ ผมมองดูน้องชายมันครับ  พร้อมออกศึกเต็มที่เลย



“ครับ” ตอบแล้วหันหน้าหลบสายตามัน  อายมาก


มันค่อยๆ จับขาผมแยกออกแล้วแทรกตัวเข้ามา


“อย่าเกร็งนะ” มันบอก  แต่ผมก็ยังกลัวอยู่ดี


มันค่อยๆ ยกก้นผมขึ้นก่อนจะสอดใส่ของมันเข้ามาช้าๆ


“โอ๊ยยยยยยยยยย!!” ผมแหกปากลั่น มันหยุดนิ่งเมื่อได้ยินเสียงร้องของผม


“ยะ..หยุดทำไม  แกล้งกันเหรอ” ผมว่า ขอผมเจ็บรวดเดียวไม่ได้หรือไงนะ  ในเมื่อสุดท้ายมันก็ต้องเสียวแทนอยู่แล้ว!!


“ไม่ทำปูนจะนอนแล้วนะ” ขู่มันครับ  ชักช้าดีนักการขู่เป็นผลครับ  มันกระแทกเข้ามาจนสุดรวดเดียวเลยครับ  จุก!!


“ไอ้บ้าเอ๊ย!!” ผมด่า มันไม่รอให้ผมด่าต่อจัดการจูบปิดปากผมเลย  ในขณะที่ส่วนล่างมันก็เริ่มขยับไปด้วย



“อื้อ..อื้ม”



แล้วห้องทั้งห้องก็มีแต่เสียงครางของผมกับมัน  ดังจนกลบเสียงเนื้อกระทบเนื้อด้านล่างเลยครับ >w<


หลังจากนั้นผมก็จำอะไรแทบไม่ได้  สมองขาวโพลนไปหมด  ก่อนจะรู้สึกถึงแรงกระตุกภายในตัวผม


มันถอนตัวออกไปก่อนจะล้มลงนอนข้างๆ ผม  แล้วดึงผมเข้าไปกอดเอาไว้เหมือนทุกครั้ง  แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ...


“แมกลืมอะไรหรือเปล่าครับ” ผมถามทั้งที่แทบจะลืมตาไม่ไหวแล้ว


“ไม่ลืมครับ” พูดแล้วจูบเบาๆ ที่หน้าผาก


“ไม่ใช่แบบนี้ครับ  ลืมอะไรหรือเปล่า” ผมพูดแล้วเงยหน้ามองมัน


“อะไรล่ะ หืม” มันถามกลับแบบเนือยๆ


“แมกยังไม่ได้บอกรักปูนเลยนะ  ตกลงกันแล้วนี่ว่าจะบอกทุกครั้งหลังจาก...”พูดไม่ออกแล้วครับ


“แมกรักปูนมากนะครับ” มันครางต่ำในลำคอ แล้วจุ๊บปากผมอีกทีผมยิ้มให้มันเป็นสัญญาณว่านอนได้


ผมซีเรียสเรื่องนี้นะ  เพราะผมไม่อยากเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ของมันอ่ะ  ผมยอมเจ็บ  แถมยอมปวดเมื่อยไปทั้งตัวก็เพราะรักมัน  มันก็ต้องตอบแทนผมบ้าง จริงไหมครับ?


“งั้นขออีกรอบแล้วกันนะ” มันว่าเสียงเจ้าเล่ห์


พูดจบก็ลุกขึ้นจัดการผมต่อเลยครับ  จำได้ว่าคืนนั้นมันบอกว่า “รัก” ผมสี่รอบนะ  ผมเหนื่อยจริงๆ เลยครับ  เฮ้อ...


Ma-NuD_LaW



มีพาร์ทสองด้วยนะครับ ((เรื่องของวิน))  ไม่รู้มีใครอยากอ่านหรือเปล่า..

เห็นเกลียดวินกัน  :laugh:

ออฟไลน์ Serioz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
Re: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
«ตอบ #86 เมื่อ01-04-2014 05:44:59 »

ปูนเป็นนายเอกที่ซื่อและตลกเท่าที่เคยอ่านมา :laugh:

ออฟไลน์ PhInNoI

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 175
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-0
Re: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
«ตอบ #87 เมื่อ01-04-2014 15:15:24 »

 :haun4: :jul1: :m25: :hao6:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3862
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
«ตอบ #88 เมื่อ01-04-2014 17:11:49 »

อ้าวไหนบอกว่าง่วงไงแมกไพ

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ--
«ตอบ #89 เมื่อ05-04-2014 03:11:16 »

เจอของขวัญแบบนี้ตาสว่างถึงเช้าอ่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด