ขอบคุณทุกท่านสำหรับกำลังใจนะครา บ บบ บบบบบ
ช่วงนี้ท้อนิดหน่อยครับ งานเข้า แต่ตอนนี้งานจะเสร็จแล้ว เลยโล่งใจ 55+
ก้อ ตามสัญญาครับ เหลืออีกตอนนึงที่ยังไม่ได้เล่า จะเล่าให้จบเรื่องเอครับ
(อาจจะมีติดเรทนิดหน่อย ขอสัก 15+ ละกันนะครับ)
ตอนที่ผมพูดกับเอว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน บทสนทนาของเราคล้าย ๆ อย่างนี้ครับ (คุยทางโทรศัพท์)
ผม: เออ คือกูคิดว่า...กู...ชอบมึงว่ะ...คือกูไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับผู้ชายนะ
เอ: ห๊ะ มึง...
ผม: มึงก็น่าจะรู้อยู่แล้ว ว่ากูรู้สึกยังไง
เอ: เออ ก้อรู้ มึงชอบโพสท์เพลง แบบ...แล้วมึงจะเอาไงต่ออะ เรื่องกู
ผม: กูก้ออยากเป็นเพื่อนมึงอะ...เรื่องของเรา มันเป็นไปไม่ได้
เอ: เป็นเพื่อน...ใช่ดิ มึงก้อพูดเองว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้
ผม: แล้วมึงจะให้กูทำยังไง มึงบอกกูหน่อยดิ่ ว่ามึงคิดยังไงกับกู บอกกูหน่อยดิ่ ว่าทำไมมึงต้องหลบหน้ากู
เอ: ตลอดมาแต่ต้น กูไม่ได้ชอบมึง ที่ตอนนี้กูเปลี่ยนไป ก็เพราะกูรังเกียจท่ี่มึงคิดกับกูไม่ใมช่เพื่อน มึงเข้าใจมั้ย
ผม: กูไม่เข้าใจเลย มึงเข้ามา ทำอะไรหลายสิ่งหลายอย่างมากมาย แล้วสุดท้ายบอกว่า มึงไม่เคยคิดอะไรเลย
เอ: จบนะ กูขี้เกียจพูดเรื่องพวกนี้แล้ว กูขอเหอะ อย่ายุ่งกับกูอีก
นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้คุยกัน...
ผมดูความเคลื่อนไหวเอในเฟซบุค ช่วงแรกก็ปกติครับ ไม่มีดราม่าอะไร แต่ผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ คราวนี้สเตตัสดราม่าถี่ ๆ รัว ๆ เลย เช่น "คนที่รักมักไม่บอก คนที่เข้ามาหลอกมักจะบอกว่ารัก" (โพสท์เป็นสิบครั้งได้ อันนี้เป็นคำพูดของ Calories Blah Blah บางทีแปะลิ้งค์ไว้ด้วย) แล้วก้อ "แผลถลอกกับแผลเธอหลอก แผลเหมือนกัน แต่ความเจ็บต่างกัน" (อันนี้จากเฟซ 9Gags โพสท์ประมาณห้าครั้ง บางทีใส่ ref) แล้วก้อมี "เรื่องแย่ ๆ ที่มันเกิดขึ้น คิดซะว่ามันเป็นฝันร้ายของเมื่อคืนละกัน" (อันนี้คำพูดประจำตัวมันเอง) เด็ดสุดมีเขียน Note ด้วยครับ ข้อความประมาณว่า
ถ้าบางคำถามไม่มีคำตอบ ถามไปก้อดูไม่มีประโยชน์รึป่าว (อันนี้คำพูดติดปากผมเอง)
กับ
นักวิทยาศาสตร์บอกว่า สิ่งเดียวที่หาเหตุผลไมไ่ด้คือความรัก เพราะคนเรานิยามคำว่าความรักไม่เหมือนกัน
แต่อันนี้ จนบัดนี้ ผมก็ยังไม่แน่ใจจริง ๆ ว่าหมายถึงผมหรือหมายถึงใคร
เวลาผ่านไปประมาณครึ่งปี...
มีวันนึง ออฟฟิศมีงานที่ต่างจังหวัด ซึ่งพอดีเป็นจังหวัดที่มหาลัยที่ผมจบมาตั้งอยู่พอดีครับ
ผมคิดอยู่สองสามวันว่า ไปเจอเอดีมั้ย ตอนนั้นยอมรับว่าคิดถึงมาก คิดถึงแทบใจจะขาดเลยครับ แต่กลั้นใจ ไม่พูดด้วยมาเกือบครึ่งปีละ...สุดท้าย ผมก้อแพ้ใจตัวเอง เอาโทรศัพท์สาธารณะโทรหาเอ เอรับแล้วบอกว่า ขอโทษนะครับ ตอนนี้โทรศัพท์ผมเสียอยู่ พูดได้ แต่ไมไ่ด้ยินอะไรเลยครับ...ตอนนั้น ผมนึกว่ามันเล่นลูกไม้ครับ เพราะนึกว่ามันได้ยินเสียงผมพูดแล้ว (แต่ผมมารู้ทีหลังว่าโทรศัพท์มันเสียจริง ๆ ตอนนั้น)
ผมโมโห วันรุ่งขึ้นเลยโทรหารุ่นน้องที่คณะคนนึงครับให้หาเลยว่ามันจะเข้ามาที่กองกิจกรรมรึป่าว บ่ายแก่ ๆ น้องเค้าก้อโทรมาบอกว่า พี่เอเข้ามาแล้ว ผมเลยขอบใจน้องเค้า ละบอกให้น้องเค้าออกจากกองกิจกรรมเลย เดี๋ยวมันจะหาว่าน้องมาบอกผม พอน้องเค้าบอกว่าออกแล้ว ผมก้อเดินไปหน้ากองกิจกรรม มีรุ่นน้องอีกคนเดินออกมาเจอผม เค้าก้อยกมือไหว้ถามว่า
รุ่นน้อง: หวัดดีคับ (ยกมือไหว้) พี่มาหาใครหรอครับ
ผม: บอกเอว่าพี่มาหา
รุ่นน้อง: พี่บีรู้จักพี่เอด้วยหรอครับ
ผม: ไปเรียกมันมา
รุ่นน้องเค้าก้อคงงง ๆ นะครับ อารมณ์บรรยากาศน่าจะมาคุ 55+ ไม่รู้น้องเค้าไปบอกเอว่าไง สักแปปมันก้อเดินออกมา พอเจอหน้าผม มันก้อผงะ ย้ำ ผงะ แล้วก้อเดินผ่านหน้าผมไป ไปยืนท้าวคางที่ระเบียง ผมก้อยืนอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่มีบทสนทนาระหว่างเรา ประมาณห้านาทีได้มั้ง มันก้อพูดขึ้นมาก่อนว่า
เอ: เออ กุไปเอาของที่รถหน่อยนะ
ละก้อลงไปเลย หายไปนานมาก (เกือบ ๆ สิบนาทีได้) จนรุ่นน้องหลายคนเดินมาถามว่า พี่บีจะเข้าไปนั่งก่อนมั้ยคะ จะดื่มน้ำมั้ยคับ ฯลฯ ผมก้อบอก ไม่เป็นไร ละเดินลงมาจากกองกิจกรรมก้อเจอไอ่เอเดินคุยโทรศัพท์สวนมา ผมก้อรอจนมันคุยเสร็จ
เอ: ทำไมมึงทำแบบนี้วะ
ผม: กูทำเหี้ยอะไร
เอ: ก้อมึงแบบ...มึงไม่ให้เกียรติกูอ่ะ
ผม: ไอ้เหี้ย มึงบอก กูไม่ให้เกียรติมึง เพราะกูมาหามึงเนี่ยนะ
เอ: มึงก้อบอกให้กูรู้ตัวดิ่วะ ไม่ใช่แบบ มึงมาโผล่ ปุบปับ ๆ อย่างนี้
ผม: (ชี้หน้ามัน จำได้ว่าตัวเองพูดเสียงเย็นมาก) เออ มึงจะคำพูดใมึงไว้ละกัน
ผมเลยให้เพื่อนคณะผมที่ไปส่งขับรถมาส่งที่โรงแรมแล้วเพื่อนก้อกลับไปครับ แปปนึงเพื่อนผมอีกคน (ต่างคณะ) ก้อโทรมา
เพื่อน: กุงง เกิดอะไรขึ้นวะ ไอ่เอโทรมาด่ากุยับเลย
ผม: ด่าเหี้ยอะไร
เพื่อน: ก้อมันบอกว่า มึงมาหามันที่กองกิจละมึงโวยวาย คนออกมาดูเต็มเลย มันเลยโทรมาด่ากู ว่ากูบอกมึงทำไมว่ามันอยู่ไหน
ผมเลยยิ่งโมโห ว่าแบบ เจอกูนี่มันน่าอายมากเลยหรอ แถมโทรไปด่าเพื่อนผมอีก แล้วไอ่ตัวต้นเรื่องก้อโทรมาพอดี
เอ: มึง ใจเย็น ๆ ก่อนได้ป่าววะ
ผม: ให้กูใจเย็นละมึงโทรไปด่าเพื่อนกูทำไม กูมาหามึงมึงด่ากูไม่ให้เกียรติมึงไม่พอใช่มั้ย เสือกโทรไปด่าเพื่อนกูอีก
เอ: เห้ย มึงใจเย็น ๆ ดิ่วะ มึงตะคอกกูอยู่อย่างนี้ มันก้อคุยกันไม่รู้เรื่องดิ่วะ
ผม: ใจเย็นก้อเหี้ยแล้ว ไม่ต้องคุยห่าอะไรละ สัส
เอ: ละมึงเป็นงี้ จะคุยกันได้ไงวะ
ผม: จะคุยเหี้ยอะไรอีก ไม่ต้องคุยแล้ว ไม่งั้นถ้าจะคุย มาคุยที่โรงแรมกุนี่
เอ: (เงียบไปแปปนึง) แต่ถ้าจะคุย พูดเรื่องเก่า ๆ กูขอตัวนะ
ผม: กูไม่รู้ มึงมาก่อน ไม่งั้นก้อไม่ต้องคุย
เอก้อวางสายไป สักประมาณครึ่งชัวโมงก้อมาครับ
แปลกแต่จริง คือพอมันมาถึงปุ๊บ บรรยากาศก้อเหมือนตอนอยู่ร้านกาแฟสองปีให้หลังเลยครับ คือแบบ เมื่อกี๊ผมตะคอกใส่มัน จำได้ว่าโมโหมันมากแทบจะชกหน้า แต่พอมันมาถึงปุ๊บ ผมกลับไมไ่ด้โมโหอะไรเลย มันก้อเดินไปที่เตียงแล้วก้อนอนลงไป ผมก้อเดินไปนั่งข้าง ๆ มองหน้ามัน มันก้อลืมตาหันมาถามว่า "ไหนว่าจะคุยอะไรละเดี๋ยวกุต้องไปเข้าเวรต่อนะ" ผมก้อไม่รู้นึกไง จับมันมานั่งตักแล้วก้อเอาคางเกยไหล่มันไว้ บอกแค่ว่า
ผม: ทำไมต้องไม่พูดกับกูด้วย
เอ: ก้อกูทำใจไม่ได้ คือกูแบบ เออ ไม่รู้ แบบกูมีเรื่องเครียดเยอะ ทั้งที่ทำงานอีก กุเลยรู้สึกว่า เออ ใครจะชอบใครก้อไม่ใช่เรื่องของกู
ผม: มึงพูดเรื่องอะไร ใครชอบใครอะไร กูงง กูพูดเรื่องมึงกับกู
เอ: ก้อใช่ไง ก้อคือแบบ มึงจะชอบใครก้อเออ มันเป็นสิทธิของมึง กุไม่ได้อยากรู้แล้ว
ผม: มึงเลยคิดว่าจะไม่พูดกันอย่างนี้เรื่อย ๆ น่ะหรอ
เอ: ก้อเปล่า มึงให้เวลากูทำใจหน่อยดิ่วะ ที่ผ่านมา กูไม่พร้อมอะ ตอนกูรับปินยาเดือนหน้า กุก้อตั้งใจจะชวนมึงมานะ
ผม: มึงคิดถึงกูบ้างมั้ย กูคิดถึงมึงอะ ไม่ได้พูดกัน กูทรมาน
เอ (เงียบไปแปปนึง): คำตอบ มันก้อมีแค่สองอย่างอะ คำพูดนึง มันก้อจะทำให้มึงดีขึ้น แต่ถ้ากูพูดอีกคำนึง มึงก้อจะเสียใจ กูเลยไม่อยากตอบ
ผมก้อจับมันพลิกตัวแบบ ให้นั่งตักแต่หันหน้าเข้าหาผมอะครับ ละถามใหม่
ผม: จ้องตากูละตอบดิ้ มึงคิดถึงกูป่าว
เอ (หลบหน้า): ไม่ กุไมไ่ด้คิด
มันพูดยังไม่จบ ผมก้อจับคางมันขึ้นมา ละบอก ตอบอีกทีดิ้ พูดอีกทีดิ่ ว่าไม่คิดถึงกุเลย มันก้อมองหน้าผมละบอก เออ ไม่ได้คิดถึง...พูดจบมันก้อบอกว่า หัวเหม็น ขอไปอาบน้ำหน่อยนะ มีแชมพูป่าว ละก้อลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมก้อเดินตามเข้าไปด้วย มันก้ออาบน้ำ ผมถามว่า กุถูสบู่ให้มั้ย มันก้อบอก ไม่เป็นไร อาบน้ำเสร็จ มันก้อใช้ไดร์เป่าผม ผมถามว่า ไดร์ให้มะ มันก้อว่า เสร็จพอดี
ละมันบอกว่า กูต้องไปเข้าเวรละว่ะ ผมก้อยืนอยู่หน้ามัน เชยคางมันขึ้นมาละก้มลงจะจูบ คืออีกนิดเดียวจะจูบละ มันก้อสะบัดหน้าหลบ ผมเสียความรู้สึกมาก ๆ
(หมายเหตุ ผมกับเอไม่เคยจูบกันนะครับ) แต่ก้อไซร้คอมันแทน ตัวมันหอมมาก ๆ อดใจไม่ไหวเลยกัดไปทีนึง มันก้อร้อง โอ๊ย ละเอามือมาตะปบน้องผมบอก "หือ ฟิตใหญ่เลยนะมึง" ผมก้อเลยจับมันมั่ง ละบอก "โธ่ มึงก้อขึ้นว่ะ ไม่ต่างจากกูเลย"
ก้อทำได้แค่นั้นครับ มันยืนยันว่ามันต้องไปทำงาน ผมเลยเดินลงมาส่งมันที่รถ ก่อนจะออกไปมันก้อขับวนมาหาผมที่หน้าโรงแรมก่อน ลดกระจกลง ละหันมาบอกผมว่า "เออ กูไปละนะ มึงอย่าคิดมาก"
แล้วมันก้อขับรถออกไป...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
