หัวข้อ: 【〖 ผิงปุ่น 〗】ตอนพิเศษภี-เปียวต่อ2/12/57

[ammamooty]

....ต่อ...



คือกูขออธิบายก่อนว่า หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบสามอาทิตย์ ไอ้ภีก็ไม่ได้พูดถึงไอ้เด็กนี่อีกกูก็นึกว่าคงจะล่าถอยไปแล้วเลยไม่ได้ถามอะไร แล้ววันนี้ก็เป็นวันที่พวกกูนัดกันตั้งแต่เดือนที่แล้วว่าจะไปเที่ยวกัน พวกกูๆที่ว่าได้แก่ กู ไอ้ภี ไอ้สน ปุ่นเมียรัก และเฮียหนึ่ง(ต้องเอาไปด้วยงั้นไอ้ปุ่นไม่ได้ไป) ตอนแรกไอ้หยามันจะไปด้วยแต่เมื่อเช้าอยู่ดีดีเสี่ยใหญ่โทรมาบอกว่าหยาไม่สบาย กูงงเลยดิเมื่อวานนัดแนะกับซะดิบดีไม่มีทีท่าว่าจะไม่สบายแต่เถียงไรได้เลยอือๆออๆไปตามนั้น


"ใครวะภี?" เฮียเป็นคนประเดิมถามคนแรกโดยมีไอ้สนผู้อยากรู้อยากเห็นเป็นตัวเสริม


"ควาย"


หะ?


เหมือนทุกคนติดสะตั้นโดยไม่ได้นัดหมายมีแต่ไอ้ปุ่นที่มายืนข้างกูตอนไหนก็ไม่รู้ปล่อยก๊ากออกมาเต็มที เห้ยๆ มึงช่วยดูหน้ามันหน่อย หน้าเสียแล้วนั่น กูเดินหน้านิ่งไปกอดคอไอ้ภีแล้วลากมันออกมาจากวง



"มึงจะเอาไงว่ามา" เหี้ยเอ้ย กูไม่น่านึกสนุกแกล้งมันตั้งแต่แรกเลย โดนเอาคืนเป็นไงหละ นี่จะเอามาทำให้ไอ้ปุ่นกับกูเลาะกันใช่ไหม ห่า


"ก็ไม่ไง" ไอ้ภีว่าทาทีสบายๆแล้วยักไหล่แบบไม่แคร์


"แล้วมึงเอามันมาทำไมมึงก็รู้ว่า..."


"เอ่อน่าา มันไม่ยุ่งกับมึงหรือไอ้ปุ่นหรอก"


"ห้ะ?"


ไอ้ภีไม่ว่าอะไรแค่กระตุกยิ้มซึ่งกูรู้เลย รู้ความหมายเลย คบกันมากี่ปีทำไมแค่นี้จะไม่รู้


"มึงอย่าบอกนะว่า..." แต่ก็ยังมิวายถามลองเชิงมันดู อย่าเลย ขออย่าเป็นอย่างที่กูคิดถ้าเป็นอย่างนั้นกูไม่รู้จะสงสารน้องมันรึสงสารมึงดี





"โดนครั้งเดียวแมร่งติดกูแจเลย"





สาดดดดดดดดดดดดดด


ไหนมึงบอกว่าไม่ลองคุยไง แล้วนี่อะไรห้ะ นี่มันอะไรรร เมื่อไหร่ ที่ไหน อย่างไร มึงไม่คุยแต่มึงเอากันเลยว่างั้น? กูจะบ้าตาย หันไปมองตามหลังไอ้ภีที่เดินกลับไปที่เดิมโดยมีไอ้เด็กนั่นมองตามตาไม่กระพริบ




เอ่อ.......



ขอพูดซ้ำคำเดิมนะ



กูจะบ้าตาย!


พยายามจะสะกิดถามไอ้เพื่อนเวรนี้หลายรอบแต่มันไม่ยักจะให้ความร่วมมือทำเนียนตลอด มีหลายเรื่องที่กูยังไม่เข้าใจและยังงงๆอยู่ มึงพูดให้เคลียร์ดิเห้ย กูจะเสียงดังโวยวายก็ไม่ได้เพราะมีเฮียกับไอ้สนที่ไม่รู้เรื่องอยู่ด้วยจนขึ้นรถแล้วนั้นแหละทุกคนถึงเริ่มถามกัน


"เอ้อ ว่าแต่มึงรู้จักเปียวได้ไงวะ" ไอ้สนที่นั่งข้างเฮียซึ่งเป็นคนขับเปิดประเด็นถาม คือสองคนนั้นนั่งหน้าไง ส่วนไอ้ภีกับน้องเปียวอะไรนั้นนั่งเบาะกลาง กูกับไอ้ปุ่นนั่งเบาะหลังสุดที่ไม่นั่งเบาะกลางเพราะกูอยากจับผิดไอ้ภีไง เอ่อ กูตอบว่าอยากนั่งกับไอ้น่ารักสองคนก็ได้วะ ไม่ต้องห่วงว่ามันจะไม่รู้เรื่องอะไร พอกูขึ้นรถมาปุ๊ปทั้งๆที่นั่งข้างกันเสือกพิมพ์ไลน์มาถาม กูก็พิมพ์อธิบาย(แบบที่ไอ้ภีพูด)ตอบกลับไป คือตอนนี้ทั้งกูทั้งไอ้ปุ่นอยากรู้กันหมดอ่ะ แลดูเสือก55


"เสือก"


"กูอยากรู้อ่ะ แมร่งเกย์แดกหมดละเพื่อนกู"


"มันไม่ใช่แฟนกู"


"เอ้า แล้วพามาทำไมวะ?"


"ร้องจะมา โคตรน่ารำคาญ"




"........"




แล้วทุกคนในรถก็เงียบกัน พูดจบปุ๊ปเงียบปั๊ปอะไรประมาณนี้ กูเริ่มสงสารน้องมันแล้วว่ะ หน้าเสียไปกี่รอบแล้ววะเนี่ย รู้สึกคันปากเก็บอาการไว้ไม่อยู่ อยากถามถึงความเป็นมามากเลยตอนนี้ ดูก็รู้ว่าเด็กมันไม่ได้สนใจกูแล้ว ดูหงอยๆแต่ติดไอ้ภีแจ ตั้งแต่มานี้พูดนับคำได้ ไอ้คนที่ปากดีที่เรียนพิเศษหายไปไหนวะ ช่างแมร่งเรื่องของคนอื่น เดี๋ยวก็รู้เองแหละ มาพูดถึงเรื่องไปเที่ยวดีกว่า เราจะไปเที่ยวทะเลกัน ฮี้วววววววววววว แต่ไปเช้าเย็นกลับเท่านั้นนะ เสด็จแม่ไม่ให้ค้าง ไม่สิ น่าจะบอกว่า ไม่ให้ไอ้ปุ่นค้างมากกว่า แต่เป็นอุปสรรคไหม ก็ไม่ กูจะได้ไปเที่ยวกับไอ้ปุ่นละโว้ยยยยยยยย



"ง่วง" ร่างข้างๆว่าเสียงงัวเงียกูเลยก้มหน้าลงไปดูหน้ามันใกล้ หึ น่ารักว่ะ


"เมื่อคืนทำไรไม่หลับ"


"ใครหละไม่ยอมวางโทรศัพท์"


"555ก็อยากคุยนานๆ ให้อิงไหล่เอาป่ะ"  ไอ้ปุ่นเบะปากทำท่าจะกัดไหล่กู ฮึ่ยยยยย จับฟัดแมร่งงงงง


"เห้ยๆไอ้เบาะหลังอ่ะ ทำไรเกรงใจพี่มันบ้าง ถึงจะนั่งขับรถแต่ตาก็มองกระจกหลังนะเว้ย!"


"5555555"


"ไอ้ภี มึงทำไรเกรงใจเฮียบ้าง" พูดติดตลกออกไปโดยที่น้องเปียวหันมาทำหน้าเหวอแบบงงๆส่วนไอ้ภีไม่หันหน้ามาแต่ส่งนิ้วกลางเป็นของขวัญให้แทน


"หมั่นไส้วุ้ย อย่าให้กูมีแฟนบ้าง"ไอ้สนบ่น


"เหี้ยเตยไง ที่จีบมึงอ่ะ"


"พ่อง กูขอรักษาสืบเผ่าพันธ์มนุษย์ต่อเหอะแค่นี้เกย์แมร่งเต็มโลก" จากที่ฟังคงรู้ว่า เหี้ยเตย ที่พูดถึงนี้คงไม่ใช่หญิงสาวหน้าสวยแต่เป็นหนุ่มเถื่อนต่างหาก มึงโดนละไอ้สน555 แต่กูว่าคงไม่อะไรหรอกไอ้สนมันชอบผู้หญิงอันนี้พูดจริง


ตั้งแต่คบกันมาเห็นไอ้ปุ่นใส่กางเกงขาสั้นที่ไม่ใช่กางเกงนักเรียนแทบจะนับครั้งได้ สั้นของไอ้ปุ่นนี้คือบนหัวเข่านิดหน่อย แต่ก็ดีคนอื่นจะได้ไม่มองแต่บางครั้งมันก็ต้องมีบ้างที่กูอยากเห็นแบบวับๆแวมๆพอให้ใจกระชุ่มกระชวยเลือดฉูบฉีดในร่างกาย อย่างวันนี้มันก็ใส่ยีนส์ขาเดฟมา เดฟแบบเดฟโคตรๆอ่ะแต่เมื่อมองดูน้องเปียว อึ้หือ ขาขาวไปนะ ขาเล็กด้วย กูเห็นหมดอ่ะทั้งเฮียทั้งไอ้สนไอ้ภีมองขาน้องมันหมดแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร


"เอากางเกงมาเปลี่ยนป่ะ?"


"อือ"


"อยู่ไหน" กูเห็นมันขึ้นรถมาตัวเปล่า อย่าบอกนะว่าซ้อนอยู่ข้างใน55


"อยู่ที่พี่หนึ่ง แล้วเนี่ยไม่เปลี่ยนแล้วใช่ป่ะ" ไอ้ปุ่นว่าแล้วเหล่ตามามองกางเกงกู โหย ถึงจะเห็นกูใส่งี้มาแต่กูก็จะใส่งี้ลงน้ำนั่นเหอะ5555 กางเกงสามส่วนธรรมดา เห่ย เอวไปเปลี่ยนยางยืดมาแล้วเว้ยย ห่า อย่ามองกูด้วยสายตาอย่างนั้น ส่วนกางเกงเปลี่ยนฝากไอ้สนเอามา


นั่งอีกประมาณสองชั่วโมงเราก็มาถึงที่หมายภายในเวลาบ่ายสามกว่าๆ ถือว่าโอเค คนก็มีบ้างประปราย ไอ้ปุ่นนี้จะพุ่งลงน้ำลูกเดียวจนพี่มันต้องมาบอกว่าให้ทาครีมกันแดดก่อน ถึงมึงจะไม่แคร์เรื่องพวกนี้แต่กูว่าควรทานะ ผู้ชายก็เหอะ อยากจะจับหน้ามันหันไปมองน้องเปียวเสียจริง นู้น รายนั้นเค้านั่งบนผ้าปูทาครีมกันแดดอย่างประณีตอยู่นู้น มึงมัวแต่ดิ้นแด่วๆผิวเสียหมด


"มันเหนียวอ่ะะะ ไม่เอาๆ"


"ไอ้ปุ่นอยู่นิ่งๆ ผิวลอกเดี๋ยวมาบ่นอีก" สุดท้ายก็จำใจยอมแต่โดยดีแถมทาเสร็จปุ้ปกระโดดลงน้ำปั๊ป อะไรจะว๊อนปานนั้น ส่วนไอ้สนรายนั้นก็เหมือนกัน ลงน้ำคนแรกโดยปราศจากครีมใดใดทั้งสิ้น มึงมั่นมาก ขนาดกูแตะบอลเกือบทุกวันยังรู้สึกว่าแดดที่นี่มันแรกกว่าปกติ จนอยากจะนั่งเฉยๆเฝ้าของริมหาดมากกว่า






"..พี่ผิงไม่เล่นน้ำหรอ"


กูกะจะนั่งเฉยๆแล้วเชียว มึงทักทำไม ไอ้ภีกับเฮียดันไปเดินซื้อพวกอาหารทะเลอีก


"รอปุ่นมันหายคึกก่อนแล้วค่อยไป" สายตาจับจ้องไปที่ร่างบางในทะเล หึ ทำอย่างกับเด็ก ไอ้สนก็อีกคน


"มึงอ่ะ?" มันคงเป็นมรรยาทที่ต้องถามอีกฝ่ายกลับไปเพื่อไม่ทำให้บรรยากาศเสีย ยังไงดูท่าว่าจะนั่งตรงนี้กันอีกนาน


"กำลังรอให้ครีมซึมเข้าผิวอยู่55" นั่นไงไอ้ปุ่น มึงนี่มัน...ไม่รอให้ครีมซึมเข้าผิวก่อนหละวะ หันไปมองคนข้างๆตั้งแต่หัวจรดเท้า เห้อ กางเกงขาสั้น สั้นเกินมาตรฐานของไอ้ปุ่นอีก


"ถามหน่อย ทำไมถึงกล้ามาด้วยวะ?" อีกฝ่ายดูเหมือนจะชะงักนิดหนึ่งก่อนที่จะเงียบไป


"ถ้ามึงจะมาตามกูรึอะไรก็แล้วแต่ บอกไว้ก่อนว่าเสียเวลา" ถึงไอ้ภีจะบอกว่ามันไม่มายุ่งกับกูหรือไอ้ปุ่นในตอนแรกแล้วก็เหอะแต่กูขอเน้นอีกครั้ง อาจจะดูน่าสงสารไปบ้างแต่ก็ดีกว่าทำเหมือนให้ความหวัง



"เปียวไม่ได้ตามพี่ผิงมา"



"....."


"อาจจะจริงที่ตอนแรกชอบพี่ผิงทั้งๆที่รู้ว่ามีแฟนแล้วแต่..แต่ตอนนี้..."





"มึงอย่าบอกนะว่า...."




"...."




"ไอ้ภี?" เมื่อพูดจบก็รู้คำตอบโดยทันทีเมื่อสังเกตสีหน้าของไอ้เด็กนี่ เล่นแดงเถือกขนาดนั้นทั้งๆที่กูแค่พูดชื่อ ฉิบหายละมึง นี่อย่าบอกอีกนะว่ามึงเสร็จมันไปแล้วจริงๆ กูนึกว่าไอ้ภีโม้นะนั่น


"พี่ผิงอย่าบอกใครนะ เรื่องก่อนหน้านี้เปียวขอโทษ"


"เอ่อๆเรื่องนั้นกูพอเข้าใจแต่มึงเปลี่ยนใจง่ายขนาดนั้นเลยหรอวะ" อันนี้ไม่ได้หมายความว่าให้มันมาชอบกูต่อนะเว้ยแต่คือตอนแรกเหมือนจะชอบกูแต่ไปๆมาๆกลับไปชอบไอ้ภีซะงั้น


"ง่ะ ก็..ก็ไม่รู้จะพูดไง ยังไงเรื่องพี่ผิงก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ พอดีตอนนั้นก็แง่งๆกับพี่ภี เลย..เลย.."


"เผลอใจว่างั้น"


"อ...อืม.." กรรม กูพอจะเข้าใจอารมณ์ละ คือมันไม่ได้ถลัมตั้งแต่แรกไงพอมีคนอื่นเข้ามาทำให้ใจหวั่นไหวหน่อยเลยเอนเอียงได้ง่าย แต่ที่ไม่เข้าใจอีกข้อคือ มึงหวั่นไหวกับคนนิสันอย่างไอ้ภีเนี่ยนะ ท่าทางจะชอบแบบทำร้ายจิตใจ กักขังฉันเถิดประมาณนี้ ก็นะ คนเรามันไม่เหมือนกัน ถือว่าดีไปละกันที่มันจะไม่ยุ่งกับกูสองคนแล้ว ถ้าไปไก้ดีกูก็ดีใจด้วย อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าไอ้ภีมันรักใครซักคนแบบจริงๆจะเป็นยังไง





"ผิง! ปุ่นหอยบาดตีนๆ หยิบผ้ากับน้ำในกระเป๋ามาดิ้" เสียงไอ้สนดังขึ้นมาทำให้กูสองคนต้องหันไปมอง ภาพที่เห็นคือไอ้ปุ่นนั่งอยู่ตรงชายหาดยกเท้าขึ้นส่วนไอ้สนถือเท้าไว้อยู่ นั่นไง คาดสายตาไม่เคยจะได้ หันไปค้นของที่จำเป็นในกระเป๋าเป้ที่วางไว้ข้างๆ เอาใส่ไว้ตรงไหนวะ


"พี่ผิง ฝากขอโทษปุ่นด้วยนะ"


"เอ่อๆ มึงก็เหมือนกัน ไอ้ภีอ่ะปากแข็งทำนิ่งไปงั้นแหละ ได้เป็นผัวละหนิ" เมื่อหาของที่ต้องการเจอก็ลุกขึ้นวิ่งไปทางคนเจ็บทันทีแต่ก่อนที่จะลุกขึ้นกูแอบเห็นนะเว้ย หน้าโคตรแดง แสดงว่ามึงเสร็จไอ้ภีแล้วจริงๆสินะ สาดดดด ไอ้เพื่อนเวร ที่กูด่ามันนี้ไม่ได้โกรธนะแต่อิจฉา กว่ากูจะได้ไอ้ปุ่น(ซึ่งก็เคยได้แค่ครั้งเดียว)นานเป็นชาติเศษ แต่มึงนี้แป๊ปๆได้กันเฉย เอ่อ เจริญ!


นั่งยองๆลงข้างๆไอ้สนก่อนจะส่งขวดน้ำสะอาดให้มันไปเทราดแผลตรงเท้าของไอ้น่ารัก มันน่าบาดให้ลึกกว่านี้เสียให้เข็ด ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย ดีแค่ไหนที่เป็นแค่รอยเฉือนๆ


"ไปโดนบาดได้ไงเนี่ย" แต่ที่จริงก็โทษมันไม่ได้ ใครจะไปมองเห็นตรงพื้นหละวะ ถือว่าซวยไป ไอ้ปุ่นมองหน้ากูแว๊บหนึ่งก่อนจะเบื้อนหน้าหนี




อ่าว



เอากับมันสิ


กูทำอะไรผิดอีกวะ


"เสร็จแล้วปุ่น ดีนะที่เอาผ้ามาด้วยอ่ะ"


"เล่นน้ำต่อพี่สน" ไอ้คนเจ็บเท้าทำท่าจะลุกขึ้นไปเล่นน้ำทะเลต่อแต่กูเนี่ยแหละกดไหล่มันให้นั่งลงเหมือนเดิม


"เท้าเป็นงี้มึงยังจะซ่า"


"เอ่อ ไปนั่งในร่มก่อนดิ" ไอ้สนช่วยเสริมอีกแรง


"แต่อยากเล่นน้ำ" ห่า! ไอ้ห่าปุ่น แทนที่มึงจะตอบกูเสือกหันไปตอบไอ้สนซะงั้น นี่มึงทำเมินกู? อยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆว่ามันเป็นเหี้ยอะไรอีกวะเนี่ยยย! ไอ้สนดูเหมือนจะตะหงิดๆที่ปุ่นไม่ตอบกูแต่ไปตอบมันแทนเพราะมีการเหลือบตามามอง


"มึงไปเล่นน้ำต่อเหอะเดี๋ยวกูพามันไปในร่มเอง"



"เอ่อดี สาวๆพวกนั้นเรียกกูละ" ยักคิ้วให้กูนิดหนึ่งก่อนจะวิ่งลงทะเลไปหาสาวๆที่มันพูดถึง คงรู้แหละว่ากูอยากอยู่กับไอ้ปุ่นสองต่อสอง หันมามองคนที่ไม่ยอมสบตากูตั้งแต่เมื่อกี้ว่ามันเป็นอะไรแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ


"มะ เดี๋ยวพาไปนั่งในร่ม" ว่าแล้วหันหลังให้อีกคนเป็นเชิงบอกว่าให้ขี่หลัง กูนั่งยองๆนานแล้วปวดขานะเว้ย เหลียวไปมองอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดใดเกิดขึ้น



นั่งนิ่งแถมยังหันหน้าไปทางอื่นอีก


"รึจะให้กูอุ้มแบบเจ้าสาว"



"ไม่"


"งั้นก็ขึ้นหลังมา เร็ว" ร้อนๆอย่ามาพูดไม่รู้เรื่องได้ไหมวะ


"......"


"เห้อ.." สุดท้ายกูก็ยอม ลุกเดินไปข้างๆแล้วจับแขนอีกคนพาดบ่า ครั้งนี้อีกฝ่ายยอมลุกขึ้นแต่โดยดี มือหนึ่งจับแขนที่คล้องคอกูไว้ส่วนอีกมือก็โอบเอวบางเพื่อไม่ให้ล้ม เป็นไง ลำบากกว่าเดิมไหมมึง กระเดาะๆขาเดินเนี่ย


"ดื้อ ขี่หลังตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง"


"ยุ่งไรหละ ลำบากนักก็ไม่ต้องมายุ่ง!" ว่าเสร็จก็ผลักตัวกูออก แต่ขอเหอะทรงตัวยังไม่ค่อยจะอยู่จะเอาแรกที่ไหนมาผลัก


"อย่าหาเรื่องปุ่น กูทำไรยังเหอะ" ตอนนี้คืองงมาก อารมณ์เสียไรแล้วมาลงที่กูวะ หรือมึงกินน้ำทะเลมากไปจนมันไปกระทบกระเทือนสมอง?


"รู้อยู่แก่ใจ"


"อะไร กูรู้อะไร มึงเป็นไรวะเนี่ย"


"สนกันด้วย? ไม่ไปนั่งเจ๊าะแจ๊ะกับมันต่อหละ?!"



นั่นไง กูอยากจะเอามือขึ้นมาตบหน้าผากตัวเองซักฉากหนึ่งถ้าไม่ติดว่าช่วยพยุงร่างบางอยู่นะ "มัน" ที่ว่านี้หมายถึงไอ้เปียว? ไอ้เปียวเมีย(ที่ไม่ใช่แฟน)ไอ้ภีเนี่ยนะ? เอาเข้าไป คือเมื่อกี้มึงเห็นกูกับไอ้เปียวนั่งเจ๊าะแจ๊ะกัน? เจริญ!


"กูกับไอ้เปียวเนี่ยนะ?"


"จิ๊!"


"มองหน้ากูไอ้ปุ่น อย่ามาทำตัวงี้ พูดให้รู้เรื่อง" หยุดเดินแล้วบีบเอวอีกคนหนึ่งแน่นขึ้นเป็นเชิงบอกให้มันหันหน้ามาคุยกันดีดี ยอมรับว่าที่มันหึงกูครั้งแรกที่เรียนพิเศษอ่ะดีใจ ครั้งนี้ถึงจะเป็นแค่ครั้งที่สองแต่กูเริ่มรู้สึกว่า อะไรวะ นั่งคุยกันมันเจ๊าะแจ๊ะตรงไหนแถมหัวข้อที่สนทนากว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ยังเป็นเรื่องที่กูบอกให้ตัดใจและเรื่องที่มันบอกว่าไม่ได้ชอบกูแล้ว อีกอย่างคือกูว่าวันนั้นกูพูดชัดแล้วนะ เรื่องที่กูมั่นคงกับมันมากแค่ไหน แล้วนี่มันทำเหมือนไม่ไว้ใจกู อยู่ดีดีก็โกรธ โกรธโดยที่ยังไม่ถามรายละเอียดหรือความจริงจากปากกูเลยด้วยซ้ำ ชอบคิดเองเออเองแล้วก็คิดไปเรื่อยมั่วซั่วไปหมด


"ไอ้ปุ่น"


"โอ้ยยอะไรกันนักหนาเนี่ย! พี่หนึ่งง พี่หนึ่งงงง" ทันทีที่ไอ้ปุ่นเห็นพี่มันเดินมาพร้อมไอ้ภีก็ตะโกนแหกปากเรียกไม่อายใครหน้าไหน พี่มันพอเห็นน้องยืนโดยมีกูพยุงดูจากรูปการก็รู้ว่าขา
กระเผลกก็แทบจะโยนพวกอาหารทะเลทิ้งแล้ววิ่งมาหาทันที


เห้อออออออ


ไปๆ อยากไปหาพี่มึงนักก็ไปเลย เกิดการส่งต่อร่างไอ้ปุ่นให้พี่มันพยุงแทนโดยที่ถามไม่ขาดปากว่าเท้าเป็นอะไรไปโดนอะไรมา เอ่อ ไปคุยกันเลย ไปคุยกันให้รู้เรื่องไกลๆกูยิ่งดี สัด! เผลอไปสบตาเข้ากับไอ้ภีที่มองอยู่ก่อนแล้ว มันทำหน้านิ่งๆ คงจะพอเดาออกแหละว่ามีเรื่องอะไรกัน สรุปคือกูผิด เอ่อ อยากคิดอะไรก็คิดไปแต่สุดท้ายกูก็อดห่วงมันไม่ได้ ยังยืนมองไปจนพี่มันพยุงให้นั่งกับผ้าใบใต้ร่มเสร็จนั่นแหละ จะเจ็บมากไหมวะ กูว่าคงไม่ใช่แค่หอยบาดหรอก เห็นข้อเท้าบวมๆ คงจะเท้าพลิกนั่นแหละ อยากไปนั่งดูอาการข้างๆแต่ไม่เอาดีกว่ากูขี้เกียจไปทะเลาะเรื่องไร้สาระ


"ผิง! เรียกไอ้สนมาแดกข้าว!" เฮียตะโกนมาให้กูไปเรียกไอ้สนที่กำลังลั้ลลากับสาวๆบิกินี่ในทะเล ตอนแรกบ่นอยากแดกๆแต่ไม่อยากไปกินที่ร้านเฮียก็อุส่าไปซื้อแล้วเอามากินที่ชายหาดให้ แล้วนี้มึงจะแดกข้าวรึแดกสาวกันแน่วะ


"มึงแมร่ง อะ" ไอ้สนวิ่งเหยาะโดยมีสะเก็ดน้ำติดตามผมตามตัวมาทางกูแล้วยื้นแผ่นกระดาษให้


"ขนาดมึงไม่ได้ลงเล่นน้ำสาวยังสังเกตเห็น หมั่นไส้ฉิบ!"


"มันฝากมึงมาอ่อ?"


"เอ่อดิ ไม่เอากูขอ" กูพยักพเยิดหน้าให้ไปไอ้สนยิ้มร่าเลย บอกแล้วกูสนใจใครที่ไหน เหอะ

[ammamooty]

"ว ว ว้าววววววว กุ้งตัวเท่าควายยยย"

"ไอ้เหี้ย เสียงดัง" ทันทีที่นั่งล้อมวงกันไอ้สนดูเหมือนจะออกอาการมากที่สุด มันว๊อนอาหารทะเลมาหลายวันละ

"หารกันจ่ายนะเว้ย"

"ค้าบบบ" หลังจากนั้นแหละอย่าให้บรรยาย อย่างกับห่าลง กินกันได้สถุลมากแต่เหมือนจะไม่มีใครแคร์ บางครั้งกูก็นั่งมองหน้าไอ้ปุ่น มันนั่งข้างพี่มันไงส่วนกูฝั่งซ้ายติดไอ้สนฝั่งขวาติดไอ้เปียว-"-

"กุ้งแมร่งหายไปไหนหมดวะ"

"พี่ภีๆเอาของเปียวก็ได้" ไอ้เปียวว่าแล้วหยิบกุ้งมันให้พร้อมแกะเปลือกเสร็จสรรพ

"ไอ้สนหยิบกุ้งฝั่งมึงมาดิ้แมร่งมุบมิบไว้คนเดียว"


".........."


เหมือนเดิมคือทุกคนเงียบจนกูเริ่มจับทางได้ เวลาไอ้เปียวพูดอะไรแล้วไอ้ภีมันหักหน้าทุกคนจะเงียบกันแบบไปต่อไม่ถูกซึ่งกูก็เป็นหนึ่งในนั้น อันที่จริงก็งงว่าจะเงียบกันทำไมยิ่งทำให้น้องมันหน้าเสียเข้าไปใหญ่ แล้วเหี้ยสนก็ไม่รู้เรื่องไรเล้ยยย ทำหน้าเหรอหราแล้วหยิบกุ้งฝั่งตัวเองให้ไอ้ภีไป

"มึงไม่กินกุ้งหรอวะ" หันไปถามไอ้เปียวเมื่อเห็นมันเอากุ้งวางไว้ที่เดิม

"ไม่กิน..อุส่าแกะให้" กรรม ทำเสียงหงอยอีกนะมึง กูเป็นโรคขี้สงสารด้วยสิยิ่งเพื่อนตัวเองทำสีหน้าไม่ทุกร้อนอะไรกูยิ่งสงสารมัน คืออกแนวเข้าใจไง ตอนจีบไอ้ปุ่นแรกๆเงี้ยะ อารมณ์เดียวกันเลย เหมือนกูเป็นไอ้เปียวแล้วถูกเมิน

"เอ่ออมา เดี๋ยวกูแดรกเอง ห่า ทำหน้า" หยิบกุ้งที่แกะแล้วของไอ้เปียวขึ้นมาจิ้มน้ำจิ้มแล้วเอาใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ ยักคิ้วจึ้กกลับไปให้ หล่อเลยกู

"เค็มขี้มือฉิบหาย"

"งะ ล้างมือแล้วนะ55"





"เหี้ยผิง" หันไปตามเสียงเรียกก็พบกับเฮียหนึ่งที่ทำหน้าหน่ายๆแล้วหันไปมองอีกทางทำให้กูต้องหันไปมองตาม


"แมร่งลุกไปนู้นละ"

"เฮียสอนน้องหน่อยดิ กินข้าวนิดเดียวจะไปเล่นน้ำต่อละ" กูส่ายหน้าเอือมๆ ห่วงเล่นจริงไอ้ปุ่น

"ไอ้โง่ เอากับมึงเหอะ เสือกโง่คนละเรื่องกันอีกนะ"

เอ้า กูงงละ แล้วตกลงไอ้ปุ่นมันลุกเดินไปไหนวะ

"ปุ่นโกรธพี่ผิงแน่ๆ" เสียงเล็กข้างๆดังขึ้นเบาๆ

"เรื่องห่าไรอีกหละ"

"...เรื่องที่คุยกับเปียวมั้ง" ไอ้เปี้ยวเม้มปากก่อนจะพูดออกมา อย่าบอกนะว่าโกรธที่กูกินกุ้งไอ้เปียว กรรม จะทำไงได้อ่ะ ลุกตามไปดิ ไม่รักไม่แคร์ขนาดนี้นะเว้ย เดินตามไปโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว ซักพักใหญ่ๆมันก็นั่งลงตรงโคนต้นมะพร้าวกูเลยเนียนไปนั่งข้างๆ สะดุ้งเลยสิ555

"แหมะมาที่ไม่ค่อยมีคนซะด้วย คิดไรกับพี่ป่ะเนี่ย"

"อยากอยู่'คนเดียว'เหอะ" ไม่ต้องเน้นคำว่าคนเดียวขนาดนั้นก็ได้ แต่แคร์รึ ก็ไม่

"อยากอยู่กับแฟนนน"

"ไม่ไปกินกุ้งต่อรึไง ไปดิ กุ้งอ่ะ"

"คนเราเนอะ ไล่กันก็มี ถ้าไปจริงจะหนาว"

"ก็ไปสิ ใครห้าม ไปได้ตลอดเวลานั่นแหละ"

"ไอ้ปุ่น" จากที่ตอนแรกเล่นๆกวนตีนๆแต่ตอนนี้ชักไม่ใช่อย่างนั้นแล้วสิ ไปได้ตลอดเวลาห่าไรหละ กูอุส่าไม่เอาอารมณ์เข้าใส่เพราะไอ้ปุ่นก็ร้อน เดี๋ยวร้อนกับร้อนมาเจอกันก็พังหมดพอดี

"......"


"....."


"...."




"...โอเค กูยอม พอใจยัง"







".....ก็แค่ไม่ชอบ" ร่างบางข้างกูพึมพำออกมาเบาๆ




"ไม่ชอบ..ให้ใจดีกับคนอื่น..สนใจคนอื่น..." กูยังฟังไม่ทันจบไอ้ปุ่นก็ฟุบหน้าลงกับเข่าตัวเองที่ชันขึ้นมาเสียก่อนบ่นพึมพำๆอะไรเบาๆก็ไม่รู้


หึ

เด็กน้อยเอ้ย


เอื้อมมือไปลูบหัวทุยนั้น เพลินเลยวางแหมะไว้อย่างนั้นซะเลย ดูจากท่าทางคงไม่ยอมเหงยหน้าขึ้นมาง่ายๆเป็นแน่


"นี่กูใจดีกับคนอื่น?"

"..อือ" ได้ยินแต่เสียงตอบรับในลำคอ กูเนี่ยนะใจดีกับคนอื่น อาจจะเป็นบางครั้งก็ได้แบบไม่รู้ตัว

"ใจดีกับคนอื่นแต่ยอมมึงคนเดียวนะ"

"......"

"ยอมคนนี้คนเดียวรู้ใช่ป่ะ"

"....."

"รักคนเดียวด้วย"

"อืออออออ" แหนะมีการทำเสียงกลบเกลื่อน เขินอ่ะดิ อยู่ดีดีไอ้ปุ่นก็เอามือมาจับมือกูที่วางไว้บนหัวมันมาวางทับไว้กับพื้นทรายแต่ก็ยังนั่งฟุบหน้านิ่งอยู่อย่างนั้น เอ่อ รู้สึกแปลกดีว่ะ ทุกทีกูจะเป็นคนกุมมือมันแต่ครั้งนี้มันกุมมือกูถึงจะกุมไม่มิดก็เหอะแต่รู้สึกร้อนๆอุ่นๆตรงที่มือเล็กวางทับอยู่


"....ที่จริงก็เชื่อใจ...เชื่อใจนะ..แต่.."

"......" รอฟังอย่างใจจดใจจ่อเลยดิอยู่ดีดีเล่นพูดออกมาไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียง

"แต่อารมณ์มันพาไปจนไม่อยากฟังอะไร.."

"อืม..กูรู้...เคยเป็น ยิ่งพวกที่เข้าหามึงแล้วมึงทำเป็นทองไม่รู้ร้อนว่ามันหวังอะไรกูยิ่งควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่"

"แต่ไม่ได้คิดอะไรด้วย!" ไอ้ปุ่นรีบเหงยหน้าขึ้นมาบอกโดยที่เจอกูซึ่งมองอยู่ก่อนหน้านั้นแล้วมองกลับ

"เหมือนกันแหละ อันนี้กูก็ไม่ได้คิดไร ถ้าคุยธรรมดาก็คุยได้ ไม่ได้อะไรแต่กูก็ไม่ได้ให้ความหวังถูกไหม"

"..."

"กูเข้าใจ แต่มันก็อดไม่ได้ เหมือนมึงคุยกับคนอื่นทั้งๆที่มันไม่มีอะไรแต่กูก็อดที่จะกลัวว่ามันจะมาชอบมึงไม่ได้ กูแค่ไม่อยากให้มันมาชอบมึง มึงเป็นแฟนกู"

"....."

"หวงมากรู้ไหม"

"อือ.."

"ก่อนจะงอนหัดถามก่อนบ้าง"

"ไม่ได้งอน"

"หรอออ ทั้งงอนทั้งประชด คนอะไรขี้ประชดฉิบหาย"

"ใคร? พูดดีดี"

"น้องไง"

"..ไม่ได้พูดเหอะ"

"แน่ใจ?"

"อื้อออ!"

"อะๆ ไม่ประชดก็ไม่ประชด" อยู่ดีดีไอ้ปุ่นก็หันมาถามกูว่ายังไม่ได้เล่นน้ำเลยหนิ เอ่อจริงด้วย แต่กูก็ไม่มายด์อะไรมากเล่นก็ได้ไม่เล่นก็ได้ เมื่อก่อนอาจจะอยากเล่นเพราะจะได้แต๊ะอั๋งสาวๆแต่เดี๋ยวนี้ไม่อ่ะ นั่งเฉยๆกับไอ้ปุ่นแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ อยากอยู่อย่างนี้นานๆ แต่พรุ่งนี้ก็ต่างต้องแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เห้อ ถึงจะอยากอยู่ด้วยตลอดเวลาขนาดไหนแต่ก็เพื่ออนาคตหละวะ อนาคตกูนี้ไม่ได้เพื่อใครเลย เพื่อไอ้ปุ่นทั้งนั้น สร้างเนื้อสร้างตัวจะได้ไม่ต้องมาลำบากกับกู หวังว่าอนาคตมันคงจะมีกูอยู่ในนั้นด้วย...

สักพักไอ้สนก็มาเรียกไปขึ้นรถเพราะจะกลับแล้ว กูลืมไปเลยว่าปุ่นเจ็บเท้าแต่มันก็บอกไม่เป็นไรแล้วก็ยังพอเบาใจหน่อย เราออกจากที่นั้นประมาณหกโมงกว่าๆ ฟ้าเริ่มมืดแล้วตอนนั้น ไม่อยากจะบอกว่าตอนเดินไปที่รถกูแอบเห็นรอยดูดตรงคอไอ้เปียว ถ้าจำไม่ผิดตอนขามาไม่มีนี่หว่า  มึงต้องไปไหนซักที่ตอนกูสองคนไม่อยู่แน่ๆ แต่มีแค่รอยตรงคอนะขาถ่งขาถ่างไม่มีให้เห็นแสดงว่ายังไม่มีอะไรเกินเลย ควรจะดีใจด้วยดีไหมที่ไอ้ภีก็ไม่ได้รังเกียจอะไรมึงขนาดนั้น

ตัวกูเนี่ยสิมีเรื่องที่ต้องหนักใจ มันอาจจะฟังดูไร้สาระแต่...กูไม่ค่อยได้จูบไอ้ปุ่นเลยว่ะ โอเค้ กูรู้ว่าถ้ารักกันจริงไม่ต้องเอาเรื่องนี้มาเกี่ยวก็ได้ แต่กูผู้ชายป่ะวะ ไม่ต้องไปโทษไอ้ปุ่นว่ามันไม่ให้กูจูบ คือเวลานั้นอ่ะปุ่นมันก็ยอม ยอมตลอดแหละถ้าอยู่ในที่และเวลาที่เหมาะสมแต่เป็นกูเองแหละที่พักหลังแม้จะอยู่กันสองต่อสองมักจะไม่ทำอะไรมันถึงแม้จะมีโอกาสดีๆ อาจเป็นเพราะ....



กูกลัวควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่....


ไม่อยากเห็นมันน้ำตาไหลป้อยๆแล้ว..



แต่ตอนนี้กูว๊อนมาก แล้วยิ่งทำตัวน่ารักด้วยนะกูโคตรว๊อน เห็นรอยตรงคอไอ้เปียวก่อนขึ้นรถกูก็เวรี่ๆๆๆๆว๊อนไอ้ปุ่นมาก เปล่าหื่น เชื่อดิเห็นงี้ใครจะไม่อยากจับแฟนตัวเองฟัดบ้างยิ่งตอนนี้นะนั่งเอาหัวอิงไหล่กูแล้วมองดูความมืดนอกหน้าต่างอีก เมียกูทำไมน่ารักอย่างนี้วะ ได้นานเกินจนเกือบลืมว่าเป็นเมียละเนี่ย โนๆๆ ไม่ๆ เรื่องนี้พี่ผิงจะไม่บังคับฝืนใจน้องญี่ปุ่นอีกแล้ว ตามนั้น เพราะฉะนั้นเรื่องทำเมียตกอันดับไป กูว่ากูชักจะคิดเรื่อยเปื่อยบ้าบอคอแตกมากขึ้นทุกวัน-*-


"(ปุ่น)" จัดการเอนตัวไปข้างหน้าให้หัวเกือบชนเบาะแล้วเรียกชื่อคนข้างๆให้เบาที่สุดโดยใช้แต่เพียงลมปาก อีกฝ่ายทำหน้ายังไงไม่รู้เพราะมืดมองไม่เห็นแต่ก็ยอมเอนตัวลงมาตามแต่ไม่มากนักจนกูต้องเอาแขนคล้องคอแล้วดึงลงมา

"อะ..!"

"ชูว์" โชคดีที่ในรถเปิดเพลงคลอไปด้วยเพลงออกแนวดนตรีหนักๆเอาไว้กันเฮียง่วง อันที่จริงใครจะไปง่วงตอนหนึ่งทุ่มแต่ก็นะไอ้เปียวไง หลับอุตุไปละ ท่าทางจะเพลียแดด

"อะไร?" มาอยู่ใกล้ๆงี้ค่อยเห็นหน้าชัดหน่อย ไอ้ปุ่นมีสีหน้าตื่นตระหนกสายตาหลอกแหลกไปมา ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมากจัดการจุ๊บเบาๆที่ปากมันทีหนึ่งก่อนจะสบตากัน ไอ้ปุ่นทำตาโตแต่ก็ต้องผลุบตาต่ำลงเมื่อรู้ว่าส่งเสียงเอะอะอะไรออกไปไม่ได้ ให้มันได้งี้ดิ บอกแล้วบทจะยอมมันก็ยอมเดี๋ยวเนี้ย

"(จูบนะ)" ขมุบขมิบปากแบบไม่มีเสียงออกไปเมื่อร่างบางหันมาสบตา มีการเผยปากออกนิดๆด้วยนะคงไม่รู้ตัวว่ากำลังแสดงท่าทางอะไรออกมาแน่ๆ

"...พี่หนึ่ง"

"ไม่รู้หรอก" เหมือนกูพูดหว่านล้อมพรากผู้เยาว์ยังไงก็ไม่รู้

"....."

"นะ"  ไอ้ปุ่นไม่ตอบอะไรแต่เอามือมาวางตรงหน้าตักกูแทน เยส! เปลี่ยนมือที่คล้องคอมาทาบแก้มนุ่มอีกคนหนึ่งไว้ก่อนจะประทับจุมพิตลงบนกลีบปากบาง ไม่ลุกล้ำ ไม่รีบร้อนแต่เป็นไปอย่างช้าๆเนิบๆเพื่อไม่ให้เกิดเสียงชื้นแฉะดังขึ้น ไอ้ปุ่นก็เหมือนจะรู้เพราะมันแค่จูบตอบเบาๆโดยที่กูเริ่มส่งลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากคนตรงหน้า ปุ่นมันไม่ค่อยเล่นลิ้นหรอกมีกูเนี้ยะทำอยู่คนเดียวแต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ บอกเลยตอนนี้โคตรตื่นเต้น ถึงจะเป็นจูบช้าๆเนิบๆแต่ก็รู้สึกดี ถึงจะพยายามไม่ให้เสียงดังยังไงแต่ก็ยังมีเสียงเบาๆเล็ดลอดออกมาเป็นพักๆ คือเฮียไม่ได้เปิดลำโพงหลังไงเสียงเลยดังแต่ด้านหน้ากูเลยได้ยินเสียงน้ำลายชัดกว่าปกติ ที่จริงพวกด้านหน้าอาจไม่ได้ยินอะไรเลยก็ได้

ถอนจูบจากปากแล้วมาหอมแก้มหอมหน้าผากลามไปถึงใบหูรวมๆก็ทั้งหน้านั้นแหละก่อนจะเปลี่ยนมาไซร้ซอกคอขาวนั้น ไอ้ปุ่นได้แต่ดันอกกูไว้เบาๆแต่ไม่ได้ส่งเสียงทักท้วงอะไรออกมา


ปึก!

"เหี้ย.."  สบถออกมาเบาๆแต่ก็ต้องนิ่งค้างเพราะที่มาไอ้เสียงปึกเมื่อกี้คือเสียงที่ไอ้คนที่นั่งเบาะข้างหน้ามันเอาแขนพาดมาตีหัวกูซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....


ไอ้เหี้ยภภภภภี

เหงยหน้าพรางเอนตัวขึ้นมาดูด้วยความไม่พอใจ ไอ้ภีไม่ได้หันมาแค่พาดแขนไว้ตรงเบาะเท่านั้น

"เสียงดังไอ้สัด" พูดขึ้นน้ำเสียงธรรมดาแต่ทั้งกูทั้งไอ้ปุ่นถึงกับสะดุ้ง

"กูหูดีอย่าลืม"

ครับมึง กูลืมไปว่ามึงหูดี ห่า! แสดงว่ามันคงได้ยินตั้งแต่เสียงจูบละ กูว่าทำเบาแล้วนะเว้ย! แต่ไอ้ภีก็หูดีจริงนั่นแหละ ถามว่าอายไหม? ไม่อ่ะ เพื่อนกันอายไร คนอายนู้น ไอ้ปุ่นนู้น นอนอิงเบาะหันหน้าหนีกูอีก

"ตื่นเต้นเนอะ"

"ไอ้บ้า" 555 เอาแขนสอดหลังคอมันแล้วเอามือลูบเหม่งลูบแก้มมันเล่นไอ้ปุ่นไม่ว่าอะไรแต่กัดนิ้วกูแทน

"เป็นหมารึไงกัดนิ้วคนอื่น"

"ลองดึงแก้มอีกสิจะกัดให้นิ้วขาด"

"เอาดิ เสียวดี"

"อ ไอ้หื่น!"

555555555

 (=´∀｀)人(´∀｀=)



--------------------------------------

ว้ากกกกกกกกกกกกก ตั้งแต่อ่านมาสังเกตอะไรไหม สังเกตอะไรไหม5555

ทำไมชื่อเคะมันขึ้นต้นด้วย ป หมดเลยอ่ะ 5555555

[B52]

อยากเห็นตอนปุ่นยอมผิงอีกครั้งจัง รวมถึงรายละเอียดของภีด้วยอะ Please

[nunda]

กรี๊ดดด ตอนนี้มันช่างกรุบกริบเสียนี่กระไร
ขอแบบนี้อีกนะค๊าาาาา ^^

[p.spring]

คิดถึงน้องปุ่นนน   

ภีเปียวววว 

[snowboxs]

สงสารผิงเหมือนกันนะ
เมื่อไรจะได้เมียอีกอ่ะ

ภีเปียวก็น่าลุ้น ภีใจร้ายดี

[ohho99]

คนเขียนขา ขอตอนพิเศษพี่ภีกะน้องเปียวด่วนเลยค่า
อยากรู้ว่าเค้าไปป๊ะกันได้ยังไง แล้วทำไมพี่ภีต้องใจร้ายกะน้องเปียวขนาดนี้ด้วย
หรือจะเปิดเรื่องใหม่ก็บอกด้วยนะคะจะตามไปอ่านค่ะ อิอิ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[ammamooty]

ตอนพิเศษ ภี-เปียว




"อ้ะ! พี่ภี!?"


......


เหี้ย!

รีบก้มหน้าสาวเท้าเดินไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว ไม่ๆ ไม่ใช่เรื่องจริง ที่เห็นกูแค่ตาฝาด!

"พี่ภี! พี่ภีรึเปล่า?!"

โลกนี้มีคนหน้าคล้ายกันเป็นล้าน เอาน่าาา มันอาจจะจำคนผิดแล้วหน้าคล้ายกูงี้

"หยุดก่อน! รอก่อนๆ เปียวไงพี่!" ไอ้เด็กนั่นยังไม่ลดละความพยายามที่จะเดินตามกูมา จะวิ่งหนีก็กระไรอยู่เพราะอยู่ในห้าง สัด! ตามมาพ่อมึงดิ กูไม่อยากรู้จักกับคนที่รูปร่างหน้าตาคล้ายไอ้เด็กที่มาติดไอ้ผิงนั่น! มันเป็นเด็กที่เหี้ยมากจนแฟนสุดสวาทขาดใจดิ้นของไอ้ผิงดูดีขึ้นมาทันที โคตรของโคตรตื้อ โคตรของโคตรน่ารำคาญ โคตรของโคตรแรด! คือมึงอยากได้ผัว? คือว๊อนมาก? กูบอกเป็นล้านรอบละว่าผิงมันมีเมียแล้วแมร่งก็ยังตื้ออยากได้ของคนอื่นอยู่นั่นแหละ


"พี่ภี!" สุดท้ายเดินตามกูจนถึงที่จอดรถมันคงหมดความอดทนเลยวิ่งมายืนกางแขนหน้ากู


เหี้ยยยยย


รีบเบือนหน้าหนี หน้าเหมือนไอ้เด็กนั่นสัดๆ  กูตาฝาด เชื่อดิ กูแค่ตาฝาด!

"พี่ภีจริงด้วย! เปียวไงๆ เนี่ย เปียวไง" ไอ้เด็กที่บอกว่าตัวเองชื่อเปียวเขย่งตัวไปมาตามหน้ากูที่หันหนี โอ่ยย กูหันหนีแล้วยังจะยื้นหน้ามามองตามอีก หน้าคล้ายแล้วยังชื่อคล้ายอีกนะมึง!

"โหยยยย ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง! พี่ผิงมาด้วยไหมอ่ะ"

ใช่เลย


ถามหาไอ้ผิงงี้ ใช่เลย...



วันบัดซบชัดๆ!


หลังจากนั้นไอ้เหี้ยเปียวก็มาโผล่แว๊บไปแว๊บมาในระบบวงจรชีวิตกู อยากจะเตะให้ปลิวไปดาวอังคารติดแต่ว่าเคยเตะครั้งหนึ่ง มันขาเดาะเลย อะไรจะสำออยปานน้านน ไม่รู้แมร่งแอบตามมาตอนไหน รู้บ้านกูเฉย! ยุ่งวุ่นวายกับชีวิตกูมากเหอะ ไล่ยังไงก็ไม่ไป แรกๆก็ถามอยู่หรอก เรื่องไอ้ผิงอ่ะ หลังๆแมร่งเงียบ เหมือนแค่เอาเรื่องไอ้ผิงมาอ้าง ดูออกเหอะทำไมจะดูไม่ออก ผ่านฝนผ่านหนาวมากี่ปีละทำไมจะไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เด็กก็เงี้ยะ อยู่ใกล้ใครหน่อยเป็นชอบหมด ถึงไม่ได้บอกกูก็รู้เหอะ
.
.
.

วันนี้กูมาก๊งเหล้ากับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง เนื่องในวันเกิด เกิดอยากแดรก ได้สาวมาคน มานั่งอิงเอานมถูแขนกูใหญ่ ในเมื่อจัดเต็มขนาดนี้มีรึไอ้ภีจะไม่สนองกลับ ไม่รู้กูทำอะไรประเจิดประเจ้อจนไอ้ห่าพวกนั้นบอกจะโทรจองห้องที่โรงแรมให้ พอกำลังกรึ่มๆอารมณ์มาไอ้ที่ไซร้ๆกูอยู่โทรศัพท์เสือกเข้า พอวางปุ๊บบอกว่ามีธุระต้องรีบกลับ กูก็ไม่ได้ว่าไร สงสัยผัวโทรตาม ซักพักโทรศัพท์กูก็ดัง หยิบขึ้นมารับสายโดยที่ไม่ได้ดูว่าใครเป็นคนโทรเข้า

(โทรตั้งหลายรอบทำไมเพิ่งรับ?!)

หูกู! เหี้ย! ตะโกนหาพระแสง ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเอาหน้าจอมาดูรายชื่ออีกครั้งก่อนจะแนบหูอย่างเดิม

"มีไร?"

(อยู่ไหนเนี่ย?) เว้ย! ถามอย่างกะเป็นเมียกู

"เสือก" ว่าก่อนจะกดตัดสายทิ้ง โทรมาถามว่ากูอยู่ไหนเนี่ยนะ เพื่อ? จะมารึไง มาทำไร? ถามหน่อยเหอะมีเหตุผลอะไรที่จะมา ไอ้เปียวระดมโทรเข้าเครื่องกูอีกหลายครั้งก่อนจะส่งไลน์มาแทนเมื่อกูไม่รับสาย

เปียว: ถามว่าอยู่ไหน?

อ่านแล้วไม่ตอบ กูหยิ่งอ่ะทำมะ?

เปียว: อยู่ไหน

อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน
อยู่ไหน

โอ้ย เด้งๆๆๆไลน์แมร่งสั่นอย่างกับเจ้าเข้า ดูมัน ดูมันทำ จะไม่ให้รำคาญได้ไง ดูทำตัว

ภี: เอากันอยู่

    อย่ากวน


เปียว: ไม่รู้ไม่สน

         รออยู่นั่นแหละ

          เดี๋ยวไปหา

เหมือนเดิมคือ กดอ่านแต่ไม่ตอบ มาดิ อยากมาก็มา รู้ว่ากูอยู่ไหนก็มาเล้ย ที่ตั้งเยอะแยะจะหาเจอได้ไง นั่งชิวๆกินเหล้ากับไอ้พวกนี้ต่อ ไม่ต้องรีบ คืนนี้ยังอีกยาวกินหมดไปสองขวด คงเพราะก่อนหน้านี้ก็กินไปพอสมควรแล้วมั้งเลยเห็นร่างไอ้เปียวแบบเบลอๆยืนอยู่หน้าร้านมองซ้ายมองขวาอยู่ บ้าน่า มันจะมาโผล่อยู่นี่ได้ไง สงสัยกูเมา เห็นภาพหลอนแบบสามดี แต่ก็แค่มึนๆนะเว้ย ทุกทีกินแค่นี้ไม่ยั๊กกะเมา รึวันนี้กูคออ่อนเป็นพิเศษ? เอ่อๆ ช่างมันเหอะเรื่องนั้นอ่ะ กูคงเบลอจริง เพราะมองอีกทีไอ้เปียวมันก็ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว นี่กูหลอนจนเห็นมันตัวเป็นๆเลยรึนี่

"พี่ภี! หาตั้งนานนั่งอยู่นี่เอง" นั่นไง หลอนจนได้ยินเสียง แมร่งเฮี้ยนกว่าผีอีกนะมึง ตามหลอกหลอนกูไปทุกที หันไปมองตามที่มาของเสียงเพื่อความแน่ใจที่ว่า กูหลอนไปคนเดียว แต่เมื่อหันไปแทบผงะ

เหี้ย!


คือมึงว๊าปมา!?

"ใครวะไอ้ภี" เพื่อนในกลุ่มถามขึ้น มองไปที่ร่างบางตรงหน้าสายตาวิบวับ ขณะที่กูกำลังจูนสมองใหัประมวลผล ไอ้เปียวมันก็ยกมือไหว้รอบโต๊ะก่อนจะนั่งปุ๊กลงข้างๆกู

เห้ย!

ใครอนุญาติให้นั่งวะ!?

"ทำไมไม่บอกว่ามากับเพื่อน" ไอ้เปียวมันหันมากระซิบถามกูเบาๆ ห่า! กูสิ ควรต้องถามมึง ไม่ใช่ให้มึงมาถามกูงี้!


"แหมะะะ คุณชายย เดี๋ยวนี้เล่นประตูหลังหรอมึงง" กูไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่พยายามเป่าปากแซวกันแต่หันไปจ้องหน้าไอ้คนข้างๆแทน ทำหน้าลอยไปลอยมาอีกนะมึงแถมยังแนะนำตัวกับเพื่อนกูเสร็จสัพ ไม่สนใจกูที่นั่งหัวโด่จ้องหน้าจิกกัดอยู่นี่เลยซักนิด

"มาได้ไง" ในที่สุดก็ถามออกไป อยากรู้นี่หว่า!

"หือ? ขึ้นแท็กซี่มา" ปัดโธ่! กูไม่ได้ถามถึงวิธีการมาแบบนั้น กูหมายถึงรู้ได้ไงว่าอยู่ที่นี่! เปียวมันเหมือนจะรู้ตัวว่าไม่ควรกวนตีนเลยหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาจิ้มลงไปที่แอปพิเคชั่นที่มีอักษรภาษาอังกฤษสีขาวพื้นหลังสีน้ำเงินก่อนจะชูให้กูดูเกือบทิ่มตา



....



ไอ้สัด...


เพื่อนกูดันเช็กอินแล้วแท็กชื่อติด!


เจริญ!


"มันธุระกงการอะไรของมึงที่ต้องมาหากูเนี่ยห้ะ?"

"มาเฉยๆไม่ได้รึไง"

"ไม่ได้" อยากจะกดหัวมันทุบโต๊ะแรงๆจริงๆ เด็กไรต่อปากต่อคำเก่งฉิบหายไอ้ความน่ารักบนใบหน้าไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย

"ก็อยากมาอ่ะ พี่ๆ ขอแก้วหนึ่งดิ" ไอ้เปียวว่าประโยคหลังหันไปสั่งเพื่อนกู ไอ้เหี้ยนั่นก็ทำหน้างงๆแต่ก็ยอมชงเหล้าให้


ไอ้ห่าเปียว


เอ่อๆ จะทำไรก็เรื่องของมึง ขี้เกียจมาต่อปากต่อคำด้วยละ เชิญ! ตามสบายครับ! กูพูดอะไรไปไม่เคยจะเข้าสมองอยู่แล้วหนิ! เมาแล้วจะทิ้งให้เน่าอยู่นี่แม่ง!

ไม่นานไอ้ห่านี่ก็เข้ากับเพื่อนกูได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย ดีเลยมันจะได้ไม่ต้องมาจุกจิกกับกู แต่เป็นเหี้ยไรไม่รู้ชอบหันมามองหน้ากูแล้วอมยิ้ม พ่อมึงเหอะ

"มองไร"

"หือ?" หันมาทำหน้าซื่อตาใสอีก เดี๊ยะปั๊ด...หมั่นไส้โว้ยยยย กูเบื้อนหน้าหนีเป็นเชิงบอกว่ามึงไม่ได้ยินก็เรื่องของมึง

"เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ เปียวไม่ได้ยินอ่ะ" ขว้าหมับมาที่แขนกูแล้วออกแรงเขย่าเบาๆ

"พี่ภี"

"โอ้ย ไอ้ห่าเปียว น่ารำคาญว่ะ!"สะบัดแขนออกจากการเกาะกุมจากอีกคน อะไรกันนักหนาวะ เกาะกูเป็นปลิง

"โมโหไรอ่ะ ไรวะ ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย" อีกฝ่ายเริ่มหน้าบึ้ง

"มึงรู้อยู่แก่ใจ"


"......."

แค่นั้นแหละ นั่งก้มหน้านิ่งเลย นึกว่าจะสงสารหรอ ไม่อ่ะ ไม่รู้มันรู้อยู่แล้วหรือเพิ่งรู้ว่ากูรู้แต่ก็มีค่าเท่ากันเพราะยังไงตอนนี้มันก็รู้แล้วว่ากูรู้ความคิดมัน


"เห้ยไอ้ภี เด็กมึงแมร่ง กระดกเอาๆ ปรามๆหน่อยดิวะ" เหลือบตามองไอ้คนที่ถูกกล่าวถึง เห็นตั้งแต่เมื่อกี้หละ แดรกเหล้าอย่างกะน้ำเปล่า เรื่องของมัน ทำไรก็ทำไป อยากจะเมาเป็นหมาก็เรื่องเรื่องของมัน แต่อย่ามาเดือดร้อนกูละกัน



กูพูดว่าไงนะ


อย่ามาเดือดร้อนกูละกันใช่ไหม?


เอ่อ อย่ามาทำให้กูเดือดร้อน!


แล้วนี่ทำไมกูต้องแบกร่างไร้สติของมันเข้ามาในบ้านด้วยวะเนี่ย! โอ้ยยยยย ชีวิต! ห่า แดรกไม่ดูลิมิตตัวเอง ภาระใครหละห้ะภาระใคร กูดิ! สนิทที่สุดกับมันคนเดียวเนี่ย! จะฝากเพื่อนคนอื่นก็ยังไงๆอยู่ สภาพไม่ค่อยจะต่างกันซักเท่าไหร่ ก็เป็นซะอย่างเนี้ย เมื่อไหร่จะแก้หายซักทีวะไอ้นิสัยชอบใจอ่อนตอนสุดท้ายเนี่ย! ไอ้นี่ก็ด้วย เห็นตัวเล็กงี้พอเมาหนักใช่ย่อย กว่าจะลากขึ้นบันไดแต่ละขั้นได้แทบตาย

"...พี่ภี" ละเมอชื่อกูอีก อยากจะเอาเท้าถีบตกบันไดแมร่ง ใช่เรื่องไหมห้ะใช่เรื่องไหมมม! ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย! เอามันเข้ามาในห้องได้ถึงกับหอบแฮก อย่ามองกูงั้น ห้องนอนสำหรับแขกเหอะ บ้าดิ ใครจะเอาเข้าห้องกู ไม่มีวันซะหรอก หันไปมองสภาพอีกคนที่นอนแหมะกับพื้น มีการเอามือลูบหน้าท้องตัวเองใต้สาบเสื้อด้วยนะ เชี่ย ขาวฉิบ.... ไม่ๆ ไม่ได้ๆ รีบลุกขึ้นจับตัวมันให้นอนบนเตียงดีดี  กูผู้ชายโอเคป่ะ แถมเพิ่งไปกินเหล้ามาเห็นงี้ก็มีมึนๆกันบ้าง ถามว่าเห็นผู้ชายแล้วกูมีอารมณ์ด้วยหรอ เอ่ออออ เคยเอามาหมดแล้วเหอะ! ไปๆเอามันนอนเตียงเสร็จแล้วก็กลับห้อง อาบน้ำนอนเว้ยยยย

.
.
.
.

...อือ

......


อือ..

...
ไรวะ...

รู้สึกมึนๆ สะลืมสะลือเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่นแต่ที่รู้แน่ชัดคือเหมือนมีอะไรมายุกยิกๆตรงเป้ากู

สงสัยฝัน

กูคงจะฝัน

นั่นสิ ตอนแรกที่ร้านมีคนทำกูอารมณ์ค้าง ไม่ได้เอาออก เอ่อ คงจะเป็นอย่างนั้น...

กำลังรู้สึกกึ่มๆมึนๆครึ่งหลับขึ้นตื่นอยู่ดีดีแต่เมื่อรู้สึกถึงความเปียกแฉะและอุ่นๆตรงแกนกลางเท่านั้นแหละ สะดุ้งตื่นเลยสิกู!

เหี้ย ทำไมกูจะไม่รู้ว่าความรู้สึกอย่างนี้มันคืออะไร เอามือข้างหนึ่งขึ้นก่ายหน้าผากตัวเองพรางหลับตาแน่น กัดฟันกรอดด เหี้ย เหี้ยมากๆ ไม่มีอะไรที่จะเหี้ยไปกว่านี้แล้ว ไม่อยากจะพงกหัวดูเล้ยว่าเป็นใคร คือรู้อยู่แล้วไง แต่ไอ้ความรู้สึกที่มากมายเหมือนจะระเบิดออกมานี้ทำให้กูไม่ได้ส่งเสียงห้ามอะไรออกไป เชี่ย มึงไปเรียนวิชามาจากไหนวะ อาจจะเป็นเพราะค้างตั้งแต่ที่ร้านเหล้าด้วยก็ได้ แล้วไม่ได้เอาออกด้วยไง ก็ได้แต่ชันขาขึ้นให้อยู่ในท่าที่ถนัดๆเท่านั้นแหละ ซักพักรู้สึกว่าอีกฝ่ายละปากจากตรงนั้นแล้วขึ้นมาจูบปากกูแทนสะโพกก็เสียดสีกับกลางลำตัวไปด้วย

เหี้ยยยยยย

ทนได้ก็พระอิฐพระปูนละครับ!


กูลืมตาขึ้นในความมืดแสงที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้เห็นหน้าไอ้เปียวแบบรำไร


"มึงรู้ตัวใช่ไหม กำลังทำอะไร" พูดเสียงแหบพร่าถามออกไปเพราะสะโพกมันก็ยังคงบดคลึงกับแกนกายกูอยู่ เห็นไอ้เปียวมันพยักหน้าน้อยๆก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออกกูเลยเอามือไปจับตรงสะโพกมันแทน

"รู้นะ ถึงทำไปก็ไม่ได้ทำให้กูรู้สึกอะไรกับมึงขึ้นเลย" มันชะงักนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้าเบาๆ แค่นั้นแหละ กูพลิกตัวขึ้นมาคร่อมมันแทน อยู่มุมบนแล้วเห็นหน้ามันชัดดีว่ะ จัดการถอดเสื้อตัวเองออก ไอ้คนใต้ร่างก็รู้หน้าที่ตัวเองดีเพราะมันเอามือมากุมเป้ากูอีกครั้ง

"เห้ย ใจเย็น" ทำกูโด่ขนาดนี้ไม่ต้องกลัวว่าจะหนี เดี๋ยวจะโดนจนร้องขอให้หยุด



.
.

"อ้ะ..เดี๋ยว..อืออ"

"..อย่าเกร็งดิวะ กูขยับไม่ได้.." ก้มลงไปไซร้ตามตัวไอ้เปียวเพื่อให้ผ่อนคลายมากกว่านี้ เข้าไปในตัวมันละเหอะ โคตรของโคตรแน่นจนกูแทบจะเป็นบ้า อยากจะกระแทกเข้าออกใจจะขาดติดตรงที่มันแน่นจนขยับไม่ได้เลยเนี่ยสิ


"อื้อออ เร็วๆเลยพี่ภี เปียวเสียว" กรรม กูอุส่าช้าๆเนิบๆก่อนมึงจะได้ชิน เรียกร้องหรอๆ ด้ายย อย่ามาร้องให้หยุดละกัน ชันตัวขึ้นเต็มความสูงก่อนจะกระชับสะโพกมนให้กระเถิบเข้ามาติดกันให้มากกว่าเดิมแล้วเร่งจังหวะการกระแทกให้เร็วและถี่ขึ้น

"อ๊ะ อ๊ะ..พี่ภี พ พ พี่ ภี อือ อ อ" ไอ้เปียวหัวสั่นหัวคลอนตามแรกกระแทก เสียงมันก็ขาดๆหายๆ เหงยหน้าหลับตาแน่น กูเห็นงี้ก็ยิ่งได้ใจดิ แรงมีเท่าไหร่ใส่ไม่ยั้ง ยิ่งไอ้เปียวเรียกชื่อกูวนไปวนมากูยิ่งรู้สึกเหมือนอารมณ์มันกระเจิดกระเจิงไปหมด รู้สึกดี
เหมือนเป็นคนคุมเกมทั้งหมดไว้


"..อะ.....?" ไอ้เปียวทำหน้างงเมื่ออยู่ดีดีกูก็หยุดขยับเอวกระทันหันแต่เปลี่ยนเป็นกระแทกเบาๆไม่ถี่แต่เน้นๆแทน

"อือออ! พี่ภี " นั่น ขมวดคิ้วยุ่งเลยมึง แต่ก็หลับตาทำหน้าเสียวทุกครั้งที่กูกระแทกใส่ คงจะไม่พอใจเล็กน้อยถึงปานกลางมันเลยยันตัวขึ้นมาเอามือคล้องคอกูก่อนจะบดจูบลงมาที่ริมฝีปากอย่างหนักหน่วง เอาไงอ่ะกู ก็จูบตอบดิ จูบไปหัวเราะหึๆในลำคอไปด้วย ตลกมัน ไอ้เปียวถอนจูบออกแล้วผลักกูลงนอนแทน


แหนะ


จะคุมจังหวะเองหรอน้อง ของงี้พี่ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว กูเอามือประสานกันที่ท้ายทอยมองหน้ามัน ตัวมัน และสะโพกมันที่กำลังขยับขึ้นลง อืมมม ท่านี้แมร่ง เข้าลึกว่ะ ตอนแรกกะจะให้มันคุมจังหวะเองแต่ไปๆมาๆเริ่มทนไม่ไหวต้องเอามือไปจับสะโพกมนแล้วเด้งเอวสวนขึ้นมาแทน


เปียวแมร่ง


ไอ้เปียวแมร่ง





"ดีไหม ซี๊ด..ดีไหมพี่ภี"

"อืม เสียวเหี้ยๆ"

เสียงครางระงมดังไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ไอ้เปียวดูท่าใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มทีเพราะมันหลับตาขมวดคิ้วแน่นมือก็สาวของตัวเองขึ้นลงเป็นจังหวะเร็วๆก่อนจะครางออกมาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วฟุบหน้าลงหอบหายใจแฮ่กๆตรงอกกู มันปลดปล่อยออกมาทำให้ช่องทางด้านหลังตอดรัดแน่นกว่าเดิมจนกูต้องพลิกตัวมันลงแล้วดึงขาให้มันมาเกี่ยวเอวไว้ดีดีเพราะดูเหมือนร่างข้างใต้พอตัวเองเสร็จแล่วก็เหมือนหมดแรงไปซะดื้อๆ

"เห่ย อย่าชิ่งหนีก่อนดีวะ" เอามือตบแก้มมันแปะๆเพื่อเรียกสติ

"อื่อ ก็ทำไปดิ ขอนอนเอาแรงก่อน" พูดดีนี่หว่า! แสดงว่ารู้ชะตากรรมว่าคืนนี้มึงไม่โดนแค่ยกเดียวแน่ เมื่อว่ามาอย่างนั้นกูเลยก้มไปกัดปากแดงๆนั้นหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้จนมันทุบมาที่ไหล่ดังพลั่กกูเลยกระแทกเอวแรงๆสวนซะเลย

"อ๊ะ!"

"เก็บเสียงบ้าง น้องกูนอนอยู่ห้องข้างๆ" ก้มไปกระซิบที่ข้างหูร่างบางเบาๆด้วยเสียงแหบพร่า ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าตอนนี้หน้ามันจะแดงแค่ไหน คงคิดไปถึงตอนแรกๆที่ส่งเสียงออกมา คือถ้าไม่ดังเกินมันก็ไม่ทะลุไปอีกห้องหรอกแต่ถ้าเหมือนเมื่อกี้ก็ไม่แน่

"พี่ภี! อะ ด เดี อือ เดี๋ยว " กูไม่ฟังเสียงทักท้วงใดใดทั้งสิ้น คุยกันมามากพอละมาประกอบกิจกรรมเข้าจังหวะต่อดีกว่า ไอ้เปียวเหมือนพยายามจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็มีแต่เสียงครางที่หลุดออกมาแทน ถามว่ากลัวน้องกูได้ยินเสียงไหม ไม่อ่ะ ได้ยินก็ได้ยินไปดิ อย่างมากก็แค่โวยวายกรี๊ดใส่หูกู ทำมึนกลับไปก็สิ้นเรื่อง

.
.
.
.

ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนๆ แมร่งหนักว่ะ แขนชาด้วย เหลือบตามอง ไอ้ห่าเปียวนอนทับตัวกูมาครึ่งตัวแถมยังกอดเป็นหมีโคล่าเกาะต้นยูคาลิปตัส สังเกตตามตัวมันมีแต่รอยจ้ำแดง เมื่อคืนกว่าจะได้หลับ ครั้งสุดท้ายนี้ไอ้เปียวถึงกับตาปรือ จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่ละ หลักจากผ่านกิจกรรมเข้าจังหวะกันมา กูว่าไอ้เปียวต้องเคยแล้วแน่ๆ แมร่งสุดยอดว่ะ เห็นหน้าจิ้มลิ้มงี้ร้ายนะมึง

"ห่าเปียว กูร้อนน" แกะมือที่เกาะตัวกูออก ร้อนเว้ยๆๆ หนักด้วย นอนทับมาทั้งคืนกูก็เมื่อยเป็นนะเว้ย พอแกะมือมันออกได้ก็ถีบขาอีกคนให้ไปไกลๆ ไม่ใช่ถีบอย่างนั้น กูแค่ใช้เท้าดันตัวมันออกเฉยๆ เชี่ย แอร์ดับ ก็ว่าทำไมร้อน หยิบรีโมทแอร์ที่วางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียงมากด

กรรม

ไฟดับ

-*-


"พี่ภี..." รู้สึกได้ถึงแรงกอดจากด้านหลัง คือกูนอนตะแคงข้างหันหน้าหนีมันไง ยังจะตามมากอดอยู่อีก มีการฝังหน้ากับแผ่นหลังด้วยนะ

"ไอ้สัดกูร้อน" ไม่ปล่อยแถมยังกอดแน่นกว่าเก่าอีก

"ไอ้เปียว"

"....."

"กูบอกมึงว่าไง"

"..พี่ภีได้เปียวแล้วนะ" นั่นไง กูว่าละ ที่พูดเมื่อคืนนี้ไม่ได้เข้าหัวเลยรึไงวะ

"แล้วไง กูได้มึงคนเดียวซะเมื่อไหร่ คนอื่นกูก็ได้ ได้ก่อนมึงอีก

"....."

"อย่ามาใช้ลูกไม้ตื้นๆที่พอเอากันแล้วกูต้องรับผิดชอบ" กูดูเลวหรอ ไม่ คิดว่าไม่นะ กูข่มขืนมันรึไง ก็ไม่! มาหากูที่ห้องเองด้วยซ้ำ! แหม่ จะเอาอะไรหละครับทีนี้

"กูจะคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องละกัน แต่ถ้ายังเรียกร้องห่าเหวอะไรอยู่ก็ไม่ต้องมาคุยกันละ"

"....."

"ให้มึงเลือกอะ จะให้ความสัมพันธ์เป็นอย่างนี้หรือจะเป็นแค่คนรู้จัก" ยอมรับเลยว่าติดใจไม่น้อยกับบทร่วมรักเมื่อคืน ถ้ามันตกลงกับความสัมพันธ์แบบนี้ก็ดีทั้งสองฝ่ายไม่ใช่รึไง รึเปล่า555

"พี่ก็รู้ว่าเปียวชอบพี่..เลือกได้ด้วยรึไง"

หึ ก็ไม่รู้อ่ะ กูให้มึงเลือกแล้ว กูใจดีนะเว้ย คนอื่นนี้ถีบหัวส่งมีมึงเนี่ยมีช้อยให้เลือก ให้เป็นคนตัดสินใจเองเลยนะเว้ย สิทธิพิเศษขนาดไหน ขออย่ามาจู้จี้จุกจิก งี่เง่าก็พอ


ปังๆๆๆๆ

"พี่ภี! พี่ภี! เปิดประตูให้แพมมี่เดี๋ยวนี้นะ!"


โอ้ยยยยย


"พี่ภี! ได้ยินไหมเนี่ยย!"

"เอ่อๆ! ได้ยินแล้วๆ!" ลุกขึ้นจากเตียงไปใส่บ๊อกเซอร์ที่วางเรื่อยอยู่กับพื้น ไอ้เปียวไม่ได้รั้งอะไรแต่กลับเอาผ้าห่มมาคลุมโปรงแทน เมื่อคืนจำได้ว่าไม่ได้ล็อกห้อง สงสัยไอ้เปียวเข้ามาแล้วล็อกแหงง

แกรก

"เสียงดังหนวกหูวุ้ย" ยืนเท้ากรอบประตูมองอีกฝ่ายที่กอดอกทำหน้าบึ้งหน่ายๆ แพมหรือชื่อที่มันสถาปนาตัวเองว่าแพมมี่ น้องสาวแท้ๆของกูเอง ทุกวันนี้โคตรรำคาญเสียงแว๊ดๆแปดหลอดของมันเลย

"ทีเมื่อคืนพี่ภีเสียงดังแพมมี่ไม่เห็นจะว่าไรเลย!" เอ่อ กูหละโคตรหมั่นไส้ตอนมันแทนตัวเองว่าแพมมี่ๆ ถามจริง มึงไม่อายหรอว้าา อนาถวุ้ยชีวิตกู เจอแต่คนแรดๆ

"เอ่อๆ มีไรว่ามา" มึงไม่ต้องเลย ไม่ต้องมาทำหน้าอยากรู้อยากเห็นสอดส่องเข้ามาในห้องกูเลย ไอ้แพมยิ้มแฉ่งโชว์ฟันครบ32ซี่ก่อนจะแบมือทั้งสองข้างหน้ากู

"นี่มึงใช้ตังค์รึแดรกตังค์กันแน่วะ เก็บๆบ้างดิโว้ย" ถ้าจำไม่ผิดเพิ่งให้เมื่อสามวันก่อนไป500นะเว้ย แป๊ปๆหมดอีกละ ไหนจะเงินที่พ่อกับแม่ให้อีก

"นะๆๆ ก็เค้ามีของที่อยากได้นี่~ ไม่งั้นไอ้เสียงเมื่อคืนแพมมี่ฟ้องมัมแน่"

"เอ่อๆ" สุดท้ายก็ต้องยอม ขี้เกียจฟังเสียงแป๋นๆมันพูดด้วยแหละ เดินเข้ามาหยิบกระเป๋าเงินในห้องเห็นไอ้เปียวมันโผล่หน้าออกมาจากผ้าห่มก่อนจะมีเสียงกรี๊ด18หลอดตามมาจนไอ้เปียวต้องผลุบลงใต้ผ้าห่มอย่างรวดเร็ว

"กรี๊ดหาเตี่ยมึงดิไอ้แพม!" หันไปด่าน้องสาวตัวเองที่คิดว่ายืนรออยู่หน้าประตูแต่ที่ไหนได้ เดินตามหลังมาติดๆนี่หว่า

"บัดสีบัดเถลิงที่สุด! แพมมี่รับไม่ได้ค่ะที่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้!"

-*-

"สภาพห้องที่รก เสื้อผ้ากองระเนระนาด กลิ่นคาวคละคลุ้งไปหมด โอ้ยจะเป็นลม"

"ถ้าจะเป็นลมก็ไปเป็นข้างนอกนู้น ขี้เกียจแบก เสือกเข้ามาเอง"

"พี่ภีพูดกับน้องตัวเองอย่างนี้ได้ไง"

"จะเอาไม่เอาเงินเนี่ย"

"เอา!" ไอ้แพมรีบพูดแล้วดึงแบงค์สีเทาจากมือกูไปสองใบ

"ทั้งอาทิตย์นะมึง ไม่มีการเบิกเพิ่ม"

"รู้แล้วน่า"

"แล้วกางเกงอ่ะถ้าใส่งี้ไปเปลี่ยนเป็นกางเกงในเลยมะ" ห่า สั้นได้อีก ใส่ไปล่อตะเข้ที่ไหน

"อุ้ย ทำไมไม่บอก กะจะใส่อยู่แล้วเชียว"

"เดี้ยะตบดิ้น ใส่งี้ก็ไม่ต้องออกบ้าน ถ้าจะออกก็ไปเปลี่ยน"

"ชิ!"

"จะเปลี่ยนไม่เปลี่ยน?"

"ยุ่ง"

"ไอ้แพม"

"เอ่อๆ เปลี่ยนก็ได้!" ว่าเสร็จก็เดินกระทืบเท้าปึงปังออกจากห้องไปโดยที่ไม่ลืมปิดประตูดังโครมปิดท้าย ส่ายหัวเบาๆให้กับความดื้อของมัน เห็นงี้ก็เหอะแต่พอขู่หน่อยก็หงอแล้ว ไม่ต้องห่วงเรื่องไอ้เปียว ไอ้แพมมันไม่ทำไรหรอก ปากดีไปงั้นแหละ มันรู้ว่ากูหญิงก็ได้ชายก็ดี เดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวออกมาอีกทีไอ้คนบนเตียงก็นอนอ้าปากน้ำลายยืดเข้าเฝ้าพระอินท์เป็นที่เรียบร้อย ได้ยินเสียงเหมือนคนเปิดประตูรั้วดังเอี๊ยดอ๊าดเลยเดินออกไปดูตรงหน้าระเบียง พอเห็นชุดไอ้คนที่เปิดประตูใส่เท่านั้นแหละ แทบจะกระโดดถีบยอดหน้ามัน

"ไอ้แพม!!"

"ว้าย ตกใจหมด!"

"ชุดมึงอ่ะ! กูบอกว่าไง!?"

"จิ๊ ก็เปลี่ยนแล้วไงเนี่ยๆ" ไอ้แพมว่าแล้วชี้ไปที่ขาตัวเองแบบย้ำๆ เอ่อ! กางเกงมันอ่ะเปลี่ยนจริง เปลี่ยนเป็นสกินนี่สีทองเลื่อมๆที่โคตรจะโชว์สัดส่วน คือมันหุ่นดีไงเลยกล้าใส่ แต่เสื้อนี้มัน...!

"ไม่ได้โชว์ข้างล่างก็จะโชว์ข้างบนนะมึง! ไปเปลี่ยน!" ชี้หน้ามันแล้วลากแขนเข้ามาทางบ้าน เสื้อแมร่งตัวเล็กได้อีกแถมยังเอวลอย

"ไม่! แบร่!" ไอ้แพมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ก่อนจะขึ้นรถด้วยท่าทางเชิดๆแล้วบึ่งออกไป ก่อนออกจากรัศมีรั้วมีการเปิดกระจกแล้วโบกมือบ้ายบายด้วยนะ

ให้มันได้งี้ดิ!

เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับเข้ามาในห้องกะว่าจะมาสงบอารมณ์ให้เย็นลงกลับมาเจอไอ้เปียวนั่งอิงหัวเตียงมองตาแป๋ว โอ่ยยยย ชีวิตหนอชีวิต!

"คนหวงน้อง"

"ไรมึง?!"

"เปียวว่าพี่แพมไม่เห็นจะใส่สั้นตรงไหนเลย"

"ไม่สั้นห่าไร มันเปลี่ยกางเกงแล้วแต่ดันใส่เสื้อล่อตะเข้อีก! ท้องไม่มีพ่อขึ้นมาจะเตะให้แท้งแมร่ง!" ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นใส่งี้กูจะไม่ว่าอะไรเล้ย แต่นี่เข้าใจอารมณ์ป่ะ กูเปล่าหัวโบราณ ถ้ากูหัวโบราณคงไม่เอาไอ้เปียว ไม่ใช่ให้มันใส่ชุดหม่อฮ้อมซักหน่อย แต่มึงแต่งพอดีๆบ้าง กูไม่ชอบเวลาผู้ชายคนอื่นมันมองมาอย่างละลาบละล้วงเท่านั้นเอง! ห่า!

"ห่วงก็พูดมาเหอะ"

"หุบปากไปเลยไอ้เปียว"

"ถ้าเปียวแต่งงั้นจะห่วงบ้างป่ะ?"

"ห่วงคนที่ต้องหันมาเห็นมึงมากกว่า ตาแทบบอด" ไอ้เปียวเบะปากแล้วตะแคงข้างหนีกู โว๊ะ คิดว่าจะง้อรึไง เป็นอะไรกันห้ะถึงคิดว่ากูจะทำแบบนั้น เชิญ จะนอนจนเน่าตายตรงนี้ก็เชิญ ตามสบาย กูขอตัวออกไปข้างนอกก่อน กว่าไอ้เปียวจะรู้ตัวว่าถูกทิ้งไว้ในห้องคนเดียวก็ตอนกูขับรถออกมาได้ครึ่งชั่วโมงละ โทรมาโวยใหญ่กูเลยกดตัดสายแมร่ง เอ้า งอนเองก็ต้องหายเองดิวะเว้นแต่จะมาเป็นคนสำคัญของกูเท่านั้นแหละถึงจะยอมง้อให้อ่ะ แต่ก็ไม่แน่เพราะถ้าขี้เกียจกูก็ไม่ง้อเหมือนกัน




-------------------------

เง้อออออออ หายไปนาน ยังมีคนอ่านอยู่ไหเนี่ยยย


 

[titansyui]

 

[puna]

อ่านๆๆอยู่น๊าาาาาา

#เปียวสู้ๆ

[nunda]

น้องเปียวแรงดีลูก ป้าชอบบบบบบบบบบบ ^^

[hembetaro]

#ทีมเปียว อิพี่ภี้ทำเกินไปแล้วนะ 

[GintoniC]

คิดถึงงงงงงงง

กะลังคิดว่าจะมาต่อภีเปียวอ่ะเปล่า สงสารเปียวอ่ะ ยอมเอาตัวเข้าแลก เฮ้อภีก็โหดไปเปล่าว่ะ 

[benji]

 o13สนุกๆๆๆๆๆๆๆๆ จริงอย่างคนเขียนบอกไว้ เนื้อเรื่องแนวเดียวกับ พี่เน เลยเนอะ สนุกเหมือนกัน



แต่ ปุ่น มันน่ารำคาญมากกกกกกกกก ไม่เหมืนเปย ส่วนพี่ผิง กับ พี่เน   เหมือนกันตรงที่ หล่อและจน 55555



ขอๆๆๆๆๆๆ Tbc ของคู่พี่ภีเปลียว ท่าจะเผ็ดร้อนน่าดู พี่ภีน่ะ

[boboaje]

ภีเปียว เริ่มอย่างนี้จะจบไงหล่ะ ลุ้นๆ

[ammamooty]

กูเพิ่งมารู้ รู้จักไอ้เปียวมาเกือบเดือนเพิ่งรู้ว่ามันเต้นเป็น เต้นนี้ไม่ใช่รำวงตามงานวัดอย่างที่ไอ้ผิงชอบชวนไปนะ เต้นในที่นี้คือเรียนเต้นอ่ะ จริงจังเลย ก็ว่าทำไมมันชอบเอาหูฟังยัดหูตลอดเวลา มันบอกเต้นได้ทุกแนวแต่ถ้าบีบอยหมุนตัวหมุนหัวนั้นขอบาย ทำได้แต่ได้นิดเดียวแป๊ปเดียว เห่ย อย่าคิดที่พล่ามๆมานี้กูถามมันนะเว้ย จะไปอยากเสือกเรื่องของมันทำไมวะ นู้น ไอ้แพมนู้น คือเรื่องมันเริ่มจากไอ้แพมมันไปหาซื้อแผ่นออกกำลังกายT25มาซึ่งกูไม่รู้ว่าเพื่ออะไร! คือมึงอยากเป็นไม้เสียบผี? ให้ตายกูก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงที่อยากผอมแล้วผอมอีกผอมซับซ้อนซ่อนเงื่อน แต่มันจะไม่ทำไมเล้ยถ้าไม่เอากูมาพ่วงด้วย! คือถูลู่ถูกังบังคับกูลงมาเต้นเป็นเพื่อนตรงห้องรับแขก จัดที่นู้นนั่นนี่ซักพักไอ้เปียวดันมาร่วมวงด้วยอีกคนกูเลยรวดอู้เลย จะขึ้นห้องไอ้แพมก็หันมากรี๊ดใส่โวยวายหาว่ากูไม่ให้ความร่วมมือ สุดท้ายเลยนั่งตรงโซฟามองคนบ้าสองคนเต้นตามคลิปกันเอาเป็นเอาตาย เอาเหอะ ตามสบาย เป็นลมขึ้นมากูจะเอาหมอนอุดหน้าแมร่ง


"โอ้ย....เปียว แฮ่ก เปียวไม่ไหว ล แล้วว" ไอ้เปียวทรุดลงกับพรมหน้าทีวีแล้วหงายหลังตึ่งลงไปหอบแฮกๆ ดูมัน เพิ่งผ่านไปแต่15นาทียังแทบตาย เหงื่อท่วมตัวเลย

"ว๊ายน้องเปลียว ไม่ได้นะคะ เหนื่อยๆเหงื่อออกห้ามนอน ลุกเร็วๆ"

"เปียวไม่ไหวแล้วว"

"ตูดใหญ่นะคะ" เท่านั้นแหละ เด้งตัวลุกขึ้นยืนเลย ส้นตีนมึงดิอิแพม กูเล่นบอลมาเหนื่อยนั่งเป็นสิบล้านรอบตูดกูไม่เห็นจะใหญ่ขึ้นเลย บางทีก็แอบงงกับตรรกะผู้หญิง คือเยอะอ่ะ-*-

"พี่แพมไม่เหนื่อยหรอ เปียวลิ้นห้อยแล้วเนี่ย"

"โหยน้องเปียวว อยากผอมต้องอดทน เร็วๆมาเต้นต่อเดี๋ยวขาดช่วง" ไอ้แพมพูดไปด้วยขยับแขนขาตามคนในทีวีไปด้วย

"เห้ย! เห้ย! เปียวรู้สึกว่าตัวเองผอมลง เห้ยย" ไอ้เปียวทำหน้าตาตื่นเต้นมองมือที่จับเอวจับท้องตัวเองไปมา เอ่อ เอากับมันสิ

"ไหนๆ"

"พี่แพมลองจับดิเนี่ย เหยดดดด" ไอ้เปียวดึงมือไอ้แพมมาจับเอวจับท้องตัวเองแล้วพร่ำบอกว่าผอมลงๆมันรู้สึกได้ มึงจะบ้ารึไง ทำแป๊ปเดียวมันจะเห็นผลได้ไงวะ

"กรี๊ดดดดดด ทำไมเอวน้องเปียวเล็กจังเลยอ่ะ!"

"ไม่ๆ เปียวหมายถึงมันเล็กลงไง"

"มีเคล็ดลับยังไงบอกมั่งสิๆ โอ้ย เอวบางกว่าผู้หญิงอย่างพี่ได้ยังไงง" ไอ้แพมกระโดดดิ้นไปมาอยากจะถีบซักป๊าปให้หายบ้า มึงก็ดูตัวมันดิ ตัวแค่นั้นแล้วจะให้เอวใหญ่รึไงวะ

"พี่ภีๆ ลองจับๆ เล๊กเล็กอ่ะ!" มันลากไอ้เปียวมาหน้ากูสั่งให้จับเอวยิ๊กๆกูก็ทำหน้าหน่ายๆรำคาญเสียงเลยเอามือแตะๆไป

"จับดิ! แตะแค่นั้นจะไปรู้อะไร!"




"เอ่อออออ กูเคยจับแล้วเหอะ!"



"..ห้ะ"


"ไม่ใช่แค่เอวนะที่เล็ก..."

"...."


"อย่างอื่นก็เล็กเหอะ"



"กรี๊ดดดดดดดด  ผั้วะ" เต็มๆ กูเขวี้ยงหมอนเข้าเต็มๆหน้ามัน

"เสียงดังพ่อมึงสิ"

"ก ก็พี่ภีพูดอะไรกูไม่รู้หนิ! แพมมี่เป็นผู้หญิงนะ!"

"เอ้า เสือกถามเอง กูก็ตอบละไง"

"ไม่คุยกับพี่ภีแล้ว!" ว่าเสร็จมันก็ลากไอ้เปียวที่ยืนหน้าแดงอยู่ออกไป คุยไปคุยมาเลยรู้ว่าไอ้เปียวมันเรียนเต้น ทีงี้ดี๊ด๊าใหญ่เลยนะมึง ตื้อให้ไอ้เปียวสอนเต้น ไอ้ทียี่ห้านี้แทบจะโล๊ะลงกล่องเพราะเจออะไรที่น่าสนใจกว่า

"ป๊อบปิ้งให้ดูหน่อยๆ" ไอ้เปียวมันก็ยิ้มๆก่อนจะทำตัวกระตุกๆเป็นป๊อปปิ้งให้ดู แต่มันทำเบาๆไม่แรงมาก คงจะอายด้วยแหละ

"แล้วเคยเต้นคัฟเวอร์ไหมอ่ะ"

"เอ่อ..ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ เคยเพราะเพื่อนมันมาขอให้แกะท่าให้แต่ถ้าเต้นเองนี้ไม่เคยนะ55"

"จริงดิ! แกะของวงไรอ่ะ สอนพี่หน่อยๆ"

"ก็มีอินฟินิต ...เอ็กโซ... เอ่อ.. บิ๊กแบงๆ บิ๊กแบงก็เคย โอ้ยเยอะอ่ะ จำไม่ได้"

"หน้าอย่างมึงเนี่ยนะเต้นเพลงเกาหลี"

"เงียบไปเลยพี่ภี! ไม่ต้องมายุ่ง" มีการแลบลิ้นใส่กูด้วยนะไอ้น้องคนนี้ ชักจะงงว่าตกลงใครพี่ใครน้อง

"แล้วของวงผู้หญิงหละ?"

"55555เปียวไม่เต้นผู้หญิงพี่!"

"อ่าว กูนึกว่าหน้าอย่างมึงจะโคปแต่วงผู้หญิงซะอีก"

"พี่ภี!"อันนี้เป็นไอ้เปียวหันมาทำตาขวางใส่แทน อะไร กูแค่พูดตามที่คิดเหอะ ยักไหล่แบบกวนตีนส่งกลับไป

"ช่างมันเหอะคนนั้นอ่ะ เรียกร้องความสนใจ"

"มึงว่าไงนะ?"

"ว่าแต่สอนเต้นหน่อยดิ นะๆ อยากเต้นวงซิสตาอ่ะ" เอ้อ ทำเมินกูนะมึง ว่าแต่ไอ้วงซิสตานี้มันใครวะ ยอมรับว่าเรื่องพวกนี้กูโง่ดักดานมาก

ซิสตานี่ใช่โลชั่นที่ใช้ทาผิวรึเปล่าวะ

"เห้ย เปียวไม่แกะเพลงผู้หญิง"

"เพลงมาบอยอ่ะ อยากเต้นเป็น" อ้อออออ ไอ้เพลงที่มันเล่นเวฟตรงหน้าอกอ่ะนะ กูพอจะคิดออกเพราะไอ้สนชอบส่งคลิปในยูทูปของเพลงนี้มาให้ดู แต่ละคน จัดว่าเด็ด

"เพลงนี้ยิ่งไปกันใหญ่พี้555"

"นะๆ เต้นให้ดูก็ได้" เป็นไง เจอลูกตื้นความน่ารำคาญของน้องกู คืออยากจะบอกว่ามึงก็น่ารำคาญแบบนี้แหละ

"แต่...."

"นะๆ นะน้องเปียวนะ"

"..เปียว.."

"เนี่ยๆ พี่ภีก็อยากดู" ไอ้เปียวหันมามองกูนิดหน่อยเลยยักคิ้วท้ามันไป เอาดิ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง เวอร์ชั่นผู้ชายนี้ยังไม่เคยดู ไม่แน่ใจว่าจะเป็นเสนียดตาไหม

"โอเคนะ เดี๋ยวเปิดเพลงจากโทรศัพท์ให้" ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบอะไรไอ้แพมก็วิ่งไปเอาโทรศัพท์บนโต๊ะแล้วกดเปิดเพลงทันที ไอ้เปียวก็ได้แต่ทำหน้าปะล้ำปะเหลือป กูก็เข้าใจฟิวนะ คือมันเพิ่งมาพูดคุยทำความรู้จักจริงๆจังๆกับน้องกูวันนี้วันแรกไง และด้วยความที่เป็นน้องกูด้วยหละมั้งมันเลยไม่อยากขัดใจ ยังไงถ้าจะเอากูอ่ะก็ต้องผ่านคนน้องอยู่ดีหละว้า แบบมีคนหนุนหลังไง

"จะถึงท่อนฮุกละๆ" ไอ้แพมทำหน้าตื่นเต้นมองไอ้เปียวไม่วางตา กูควรสงสารดีไหมเนี่ย แต่พอท่อนฮุกขึ้นเท่านั้นแหละไอ้แพมหลุดหัวเราะก๊ากเลยส่วนกูแค่หลุดยิ้ม นั่นคนรึปลาไหลวะ คือมันเลื้อยขึ้นเลื้อยลงแบบคนเลื้อยไม่เป็นอ่ะ ซักพักก็เปลี่ยนเป็นท่าเหมือนท่าในยูทูปที่ชื่อคลิปว่ามึงดังแน่อะไรซักอย่างเนี่ยแหละ อันนี้กูฮากร๊ากเลย ขอถอนคำพูด! กูขอถอนคำพูดที่บอกว่ามันไม่ได้เต้นงานวัด คือท่านี้งานวัดรำวงชัดๆอ่ะ! มีท่าส่องนกส่องไม้เหี้ยอะไรซักอย่างด้วยนะ ไอ้แพมนี้เดินไปใกล้ๆพยายามจะเต้นท่าลอกเลียนแบบ

"อ่าว! หยุดไมอ่ะ!"

"พอแล้วพี่ อาย"

"55555"

"อย่าหัวเราะดิพี่55"

"เห้ยชอบๆๆ พี่ภีคนนี้แพมมี่ให้ผ่าน!"

"ผ่านเหี้ยไรมึง"

"ไม่รู้แหละ น้องเปียวพี่ขอไอจีหน่อย" แล้วมันสองคนก็ทำการแลกไอจีแลกไลน์กัน จากตอนแรกที่ไอ้แพมรู้แค่ว่าไอ้เปียวเป็นเด็กที่มาติดกูมันก็ไม่ได้ว่าไรก็คุยๆเล่นๆธรรมดาแต่ตอนนี้แมร่งเห่อ เห่อของโคตรเห่อว่ะ อาจเป็นเพราะนิสัยแปลกๆของไอ้เปียวด้วยมั้งเลยถูกใจ นั่นไง มึงมีคนช่วยหนุนหลังละ-*-

"เซเลปมาฟอลเปียวด้วย ฮี่ๆ"

"บ้า ก็ไม่ขนาดนั้น" มีการบิดตัวเขินด้วยนะ จริตจริงน้องใครวะ

"โห พี่แพมเป็นดาวคณะด้วย ว่าแล้ววว"

"ก็ไม่ขนาดนั้นนน ก็นร้ะ รุ่นพี่เค้าก็เลือกๆกันมาหนะ อิอิ" จีบปากจีบคอพูดด้วยนะเออ เข้าทางไอ้เปียวดิงานนี้ ไอ้แพมยิ่งบ้ายออยู่ด้วย คือมึงจะเข้าทางน้องกูใช่มะ? เอาเลย! เชิญ! เพราะมันไม่มีผลกับความรู้สึกกูใดใดทั้งสิ้น!

[ammamooty]

ซักพักไอ้แพมมันก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะมีนัดกับพี่เจตอะไรก็ไม่รู้ของมัน คบกันมาปีนี้ก็ปีที่2ละ กูเคยเจอบ่อยๆตอนมันมาขายขนมจีบแรกๆ ถือว่าโอเค ผ่านในระดับหนึ่ง นิสัยใจเย็น สุภาพบุรุษ มีความเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็นะ ของงี้มันต้องดูไปเรื่อยๆ คบกันปีที่สามมันอาจจะออกลายก็ได้ใครจะรู้

"หูวว รถนอกซะด้วยย" ไอ้เปียวชะเง้อคอมองตามตรงหน้าต่าง หึ สุดท้ายก็เหลือมันกับกูสองคน หยิบรีโมทขึ้นมากดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจไอ้คนที่เพิ่งมานั่งแหมะข้างๆ

"พี่ภี"

"ไร"

"...เปล่า"




"ตกลงมึงมาทำไมวะ"

"มาไม่ได้หรอ?"

"เอ่อ"

"อยากมาหา" ว่าแล้วก็เริ่มปีนตัวกูขึ้นมานั่งบนตักแบบหันหน้าเข้าหาแล้วเอามือคล้องคอ

"บัง" ผลักหัวมันออกไป แมร่ง บังทีวี

"อือออออออ" ไอ้เปียวทำหน้าหงอยๆแล้วเอาหัวมาอิงไหล่กู

"พ่อแม่มึงรู้ป้ะเนี่ย"

"รู้อะไร?"

"รู้ว่ามีลูกแรด"

"แล้วพ่อแม่พี่รู้ป้ะ"

"ย้อนๆ เดี๋ยวกูเตะเข้าให้"

"อือออออออ" จั๊กจี้วุ่ย เอียงคอหนีก็เอาหน้ามาซุกอยู่นั่นแหละ



"เป็นแฟนกันนะพี่ภี"



"เฮ้อ!" ตั้งใจถอนหายใจแรงๆออกไปไอ่เปียวเลยเหงยขึ้นมามองกูเลยทำหน้าแบบรำคาญกลับไป แมร่งพูดไม่รู้เรื่องว่ะ นึกว่าเข้าใจแล้วซะอีก ตอนนี้รู้เลยว่ามันเป็นคนที่เข้าใจอะไรยาก อย่าให้กูต้องพูดซ้ำไปซ้ำมาได้ป่ะ รำคาญ กูผลักร่างมันลงจากตัวแล้วลุกขึ้นไปปิดทีวี ไม่มีอารมณ์จะดูละ ห่า ทำอารมณ์เสีย จะเดินขึ้นห้องแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะอยู่ดีดีก็มีแรงกอดรัดมาจากด้านหลัง


"เปียวขอโทษ"

"......."

"วันหลังไม่พูดแล้ว สัญญา"

"กูไม่ได้ห้ามมึงพูด"

"...."

"แต่ถ้าพูด ก็ไม่ต้องสะเออะหน้ามาให้เห็นอีก" พูดคำไหนคำนั้นดิ ไม่ชอบว่ะ ยิ่งมาขอคบหน้าด้านๆแบบนี้บอกเลย ยิ่งไม่ชอบ แมร่ง จะด่าเดี๋ยวก็หาว่าแรงไปอีก คือกูชอบคนเรียบร้อยโอเคป่ะแล้วดูมันทำตัว จะให้ชอบไปได้ไงวะ มันก็กอดกูแน่นเลย ไม่ยอมปล่อย อยู่ดีดีก็เอามือล้วงกางเกงวอร์มกูเฉย เอ่อ เอากับมันดิ อย่าบอกนะว่านี่คือวิธีทำให้กูหายอารมณ์เสีย เข้าท่าดีวุ้ย สุดท้ายก็ไปจบกันทีเตียง กูเล่นซะจนไอ้เปียวน็อกคาเตียง มันคงเหนื่อยก่อนหน้านั้นแล้วแหละแต่ไม่กล้าบอกให้กูพอไง ไม่ว่าไรกูก็จัดต่อดิ เสือกไม่บอกให้หยุดเอง ช่วยไม่ได้
----------------------

ไม่รู้งงไหนแต่เรางง อัพในมือถืออ่ะ งงว่ามันแยกกันรึเปล่า

ตอนนี้อาจจะแปลกนิดหน่อยน้าา มันคิดออกแต่เป็นช่วงๆ ณ ขณะนั้นแล้วเอามาต่อยาวๆเลยไม่รู้ว่าแปลกไหม

กลัวมาต่อช้าด้วย555

ครั้งหน้าจะพยายามไม่ให้แปลกนะะ

[B52]

รอตอนใหม่อีก

[Bb nale]

ผิงปุ่น << น่ารัก ง่องแง่งกันตลอด ชอบตอนที่ผิงไปสนิทกับแสงไม่ก็กับหยา ไม่รู้ทำไม
ส่วนภีเปียว << ได้อ่านในมุมมองของพี่ภีแล้วรู้สึกดีมากขึ้น ถ้าอ่านในมุมมองเปรียวน่า เปรียวน่าสงสารเกิน

[boboaje]

  หาใหม่เหอะเปียว หมั่นไส้ อันนี้จากใจ

[GintoniC]

เดี๊ยะๆๆๆๆ เปียวเลิกสนใจจะรู้สึก ปากนี่ขังหมาไว้กี่ตัวค่ะ 

[nunda]

น้องเปียวหาใหม่เลยลูก เอาหล่อๆรวยๆ แล้วควงมาเย้ยอิพี่ภี ชิๆ

[ammamooty]

"สัด" เสียงสบถแบบหัวเสียดังขึ้นพร้อมกับร่างหนาที่ทาบอยู่บนตัวผมผละตัวออกเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ตรงหัวเตียงมากดรับสาย

"โทรมาทำเหี้ยไร?" เสียงเหวี่ยงๆกรอกเข้าไป ได้ยินเสียงปลายสายโวยวายว่ารับช้างู้นงั้นงี้ออกมาแว่วๆ ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆแล้วลืมขึ้นอีกครั้ง อกที่ไร้อาภรณ์ปกปิดกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจที่ติดจะหอบอยู่นิดๆ รู้สึกโชคดีนิดหน่อยที่มีคนโทรขัดจังหวะ ไม่งั้นเมื่อกี้คงโดนเบิ้ลรอบสองแต่เหมือนพี่ภีจะไม่ได้คิดอย่างนั้น

"ค_ย นี่นะเรื่องสำคัญมึง เสียเวลากูฉิบหาย!"

(กูอุส่าโทรมาชวน ห่า หัวเสียงี้เอาเมียอยู่รึไง) ไม่รู้เพราะเปิดเสียงโทรศัพท์ดังเกินหรือปลายสายพูดดังกันแน่เสียงเลยทะลุออกมาขนาดนี้

"เมียมึงดิ เห้ยไปไหน?" พี่ภีหันมามองเมื่อผมทำท่าจะลุกจากเตียง เสียงปลายสายดังโวยวายมาเหมือนเดิมแต่ดูเหมือนพี่ภีจะไม่สนใจ

"อาบน้ำ..ง่วง" พี่ภีไม่ว่าไรแต่เอนตัวพิงหัวเตียงแล้วกระดิกนิ้วยิกๆทำให้ผมต้องคลานเข้าไปหาอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อสบตาอีกฝ่ายก็เหมือนจะรู้ได้ทันที ด้วยความที่..เอ่อ...ก็นะ เคยๆกันอยู่ ทำให้สามารถเข้าใจได้อย่างง่ายดายว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ผมค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสเจ้าโลกของพี่ภีก่อนที่จะเอาปากครอบลงไปรูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคนจนพี่ภีถึงกับผ่อนลมหายใจหนักๆออกมา

(เห้ย ฟังอยู่ป่ะเนี่ย?!)

"เอ่อๆ พรุ่งนี้กูโทรกลับ" พูดเสร็จก็กดตัดสายทิ้งแล้วเอื้อมมือมากดหัวผมโดยทันที เกือบสำลักแต่ก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไปได้อยู่ สุดท้ายเหมือนจะใกล้กันขึ้นแต่ก็ไม่เลย ใกล้แค่กายแต่ใจยังไกลมันจะได้อะไรขึ้นมา ทุกวันก็ซ้ำๆเดิมๆเหมือนไม่มีอะไรพัฒนา คงมีแต่ผมคนเดียวที่อยากจะเปลี่ยนความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ และผมคนเดียวอีกแหละที่นับวันยิ่งหลงพี่ภี หลงแล้วหลงอีก บอกให้ทำอะไรก็พร้อมที่จะทำตาม พี่ภีก็ยังคงเป็นพี่ภีคนเดิม แต่ละคำที่พูดออกมามีแต่แรงๆ คิดอะไรก็พูดออกมาไม่คิดถึงหัวอกคนฟังว่าจะรู้สึกยังไง ถึงจะรู้ว่าเป็นอย่างนี้กับทุกคนแต่ก็อดรู้สึกสลดทุกครั้งที่ได้ฟังคำเหล่านั้นไม่ได้




"มึงมาซุกหัวอยู่บ้านกู4วันติดนี้ที่บ้านไม่ว่า?" พี่ภีถามขึ้นหลังจากที่กิจกรรมบนเตียงเสร็จไปอีกรอบ ท่าทีนั่งอิงหมอนสบายๆกับควันบุหรี่ที่พ่นออกจากปากนั้นดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไรผิดกับผมที่นอนหมดสภาพระบมไปหมดทั้งตัว

"สนใจกันด้วยรึไง" อดที่จะตัดเพ้อออกไปไม่ได้ทั้งๆที่รู้ว่าพูดไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรแถมยังทำให้อารมณ์เสียกว่าเดิมแต่ครั้งนี้อีกฝ่ายกลับเงียบเลือกที่จะอัดบุหรี่เข้าปอดแล้วปล่อยควันออกมาแทน

"เปียวก็แค่ที่ระบายความใคร่..ไม่สำคัญอยู่แล้วหนิ" อีกฝ่ายเงียบยิ่งทำให้ผมยิ่งได้ใจเหมือนหยุดปากไว้ไม่ได้ เผื่อพี่ภีจะสนใจ ก็แค่แอบหวัง ถึงส่วนมากไอ้ที่หวังจะไม่เป็นจริงก็เหอะ


"รู้ตัวก็ดี"

บอกตัวเองเป็นรอบที่ล้านว่าให้ชินได้แล้ว แต่ไม่เคยทำได้ซักที อยากจะโทษใจตัวเองที่แค่ใกล้ชิดกับใครนิดหน่อยก็เผลอใจไปซะทุกครั้ง แค่พี่ภีพูดดีด้วยนิดหน่อยก็ทำให้ผมมีความหวัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับพี่ภีมันทำให้ผมสับสน อารมณ์ตีรวนกันไปหมด ไม่อยากเป็นแค่ที่ระบายแบบนี้แต่จะมีวิธีไหนอีกที่จะได้อยู่ใกล้ๆ


"...เปียวเป็นอะไรสำหรับพี่.."

"กูเคยบอกว่าไง?"

"..ก็แค่อยากรู้"

"มึงจะเอาไง จะให้กูพูดใช่มะ ห้ะ? มึงจะเอาไง?"

"....."

"รำคาญเว้ย แมร่งถามซ้ำไปซ้ำมา ถ้าไม่พอใจอะไรมึงก็ไปเลย ไปได้ทุกเวลา กูเคยรั้งมึงไหมหละ เชิญ!" พี่ภีว่าสีหน้าหน่ายๆเหมือนโคตรเบื่อโคตรรำคาญจนผมที่นอนอยู่ข้างๆต้องฝืนสังขารตัวเองไปคว้าเอวสอบนั้นไว้แล้วเอาหน้าซุกลงไป

"ขอโทษ จะไม่ถามแล้ว พี่ภีอย่าเบื่อเปียวเลยนะ"

"กูจะเบื่อเพราะมึงทำตัวงี้แหละ"

"ขอโทษ เปียวยอมแล้ว อย่าเบื่อกันนะ"

"....." เหลือบตามองคนที่เอาแต่ดูดบุหรี่แล้วชันตัวลุกขึ้นให้อยู่ในสภาพนั่งอิงหมอนเหมือนกันถึงจะรู้สึกระบมตามร่างกายแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร มือผมยังคงกอดเอวสอบแน่นเหมือนกลัวว่าจะหายไปพร้อมกับเอาหัวอิงอกแกร่ง

"นะพี่ภี อย่าเบื่อเปียวนะ.."

"....."

"พี่ภี..." อดที่จะครางเสียงอ่อนออกมาไม่ได้ อย่าเงียบดิ ด่ามาก็ยังดี

"เหงยหน้าขึ้น" ผมทำตามที่เสียงทุ้มสั่งแต่ก็ต้องยี่ตายู่จมูกเมื่อเหงยขึ้นแล้วดันไปปะทะกลับกลุ่มควันสีเทา ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้นมา

"อื้อออ" พยายามจะหันหน้าหนีเมื่ออีกฝ่ายพ่นควันออกมาอีกครั้ง ดูจงใจจะพ่นใส่หน้าผมด้วย

"ไม่ชอบอ่อ?" พี่ภีดูจะอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อยที่ได้แกล้งผม หันไปขมวดคิ้วยุ่งให้แต่ก็ต้องไอค่อกแค่กกลับมาอีกครั้งเพราะกลุ่มควันสีเทาเจ้าเก่า

"หึๆ แมร่งจี้ว่ะ"

"อย่ามาพ่นใส่หน้าได้ไหม"

"ทำไม มึงจะขัดใจกูอ่อ?"

"....." เงียบเลยสิครับ

"ลองๆ" พี่ภีคีบบุหรี่จากปากตัวเองส่งมาให้พร้อมกับหัวเราะแบบไม่มีเสียงเมื่อเห็นผมทำหน้ายุ่ง

"เร็ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปเที่ยว"  พอมีของมาล่อเท่านั้นแหละผมถึงกับหูผึ่ง เที่ยวกับพี่ภีหรอ หน้ามืดตามัวหมดครับตอนนั้น ถึงจะไม่ชอบสูบไอ้บุหรี่นี่แต่ก็ยื้นมือไปรับมาแต่โดยดี อีกฝ่ายพยักพเยิดหน้าให้รีบๆอมส่วนที่สูบมันเข้าไป เอาวะเป็นไงเป็นกัน

"ปื้ดเลย เอ่อ ปื้ดดดดด"


ปื้ดดดดดดด


"แค่กๆๆๆ!!" สำลักจนบุหรี่แทบพุ่ง ดีที่พี่มันดึงออกก่อน ตาจมูกนี้แสบไปหมด มีแต่ไอ้คนตรงหน้านี่แหละที่หัวเราะก๊าก

"เคยสูบบ้างป่ะเนี่ย55555 โอ้ยกูฮา"

"เคย แต่ไม่ชอบ" ไอ้เคยนี้คือเคยลองนะ ครั้งเดียวจอดเลย ไม่รู้สูบกันไปได้ไง รสชาติโคตรแย่ ตั้งแต่นั้นก็ไม่แตะอีกเลยจนพี่มันให้ลองเนี่ยแหละ พี่ภีมันไปกระเทาะๆตรงที่เชี่ยบุหรี่ใกล้ๆบนหัวเตียงก่อนจะยื้นให้ผมอีกครั้ง

"ไม่"

"น่าา อีกครั้งๆ ครั้งนี้ดูดได้กูให้พ่นควันใส่หน้าเลยอะ" ลังเลใจอยู่พักหนึ่งผมก็รับไอ้แท่งบุหรี่นั้นมาอีกครั้ง ที่รับมาคืออยากเอาคืน อีกอย่างรอบสองคงจะจับทางอะไรได้แล้วน่าจะไม่ยาก ทันทีที่คาบบุหรี่ไว้ในปากพี่ภีมันก็ยื้นหน้าเข้ามาใกล้ทำให้ผมต้องหยุดนิ่งเพื่อดูว่าจะทำอะไรต่อ และก็เหนือความคาดหมายเมื่อริมฝีปากได้รูปนั้นครอบลงตรงปลายบุหรี่ที่ผมคาบอยู่ ก่อนที่จะทันได้ทักท้วงอะไรพี่ภีก็ออกแรงเป่าลมเข้าหนึ่งปื้ดเน้นๆ รู้สึกถึงอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาในปากก่อนจะลอยขึ้นไปยังทางเดินหายใจ ลามขึ้นตาและลงมาที่คอ วินาทีนั้นผมสำลักตัวโยน แสบไปหมดทั้งคอจมูกตา แสบจนต้องเอามือมาจับคอหัวเองไว้แล้วไอโครกคราก น้ำตาพาลจะไหลซะให้ได้ ส่วนไอ้คนต้นเหตุก็เอาแต่หัวเราะชอบใจ จะห่วงกันนี้ไม่มี ไม่รู้ไปสรรหาวิธีเล่นเผลงๆนี้มาจากไหน สุดท้ายคงเห็นไอไม่หยุดเลยถูกไล่ให้ไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาดื่ม โชคดีที่ในห้องมีตู้เย็นขนาดเล็กอยู่เลยไม่ต้องเดินไกล

"อีกรอบๆ กูจะถ่ายคลิปไว้ โคตรจี้"

"ไม่ เปียวสำลักจะเป็นจะตายไม่เห็นรึไง" พี่มันทำหน้าเซ็งๆที่ถูกขัดใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

"ทำหน้า กูดิเสี่ยง มันลวกปากอ่ะทำไง"

"เล่นเองหนิ โดนบ้างก็ดี"

"เดี้ยะๆ ปากอ่ะปาก"

อันที่จริงผมรู้มาได้ซักระยะแล้วแหละว่าพี่ภีมันไม่ได้แค่ปากหมา พูดตรง(แบบไม่คิด)อย่างเดียวแต่อย่างที่เห็นคือ ชอบเล่น เล่นนี้ไม่ใช่เล่นเฮฮาติ๊งต๊องนะ โอเค ฮานี้พี่มันอาจจะฮาคนเดียวแต่ผมไม่ฮาไง ไม่สนุกด้วย แต่ละอย่างที่เล่นนะแรงๆทั้งนั้น ถึงกับเจ็บตัวเล็กๆน้อยๆก็มี อย่างชอบเอาขามาคั่นขาผมเงี้ยะ หน้าค่ำลงพื้นเลยดิ พี่มันหัวเราะชอบใจใหญ่ ไม่ใช่แกล้งแบบเอ็นดูนะ ความสะใจล้วนๆแหละคนนี้

------------

เดี๋ยวนะ คิดครึ่งหลังไม่ออก5555555

ที่เขียนนิสัยพี่ภีอย่างนี้เพราะอยากให้แบบ นิสัยผู้ชายอ่ะ ผู้ชายธรรมดาๆ
สนุกกับทุกอย่าง ไม่ค่อยแคร์อะไร วัยรุ่นๆอะไรประมาณนี้

เราว่าไม่โหดนะ55555

[hembetaro]

สงสารเปียวอ่ะ    ภีใจร้าย 

[ohho99]

งานนี้เกลียดไอ้พี่ภีเลยบอกตรง คนอะไรนิสัยไม่ดีแถมปากเสียอีก
เชียร์ให้เปียวหาคนใหม่เถอะ 5555
ยังไงช่วงเปียวเอาคืน ช่วยจัดภีให้หนักๆด้วยนะคะ กราบคนเขียนงามๆ
แต่จะว่าไปเรื่องนี้ตัวละครมันมึนๆซึนๆ ทั้งนั้น คู่หลักก็ปุ่น คู่นี้ก็ภี...


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[snowboxs]

เอ่ออ จากที่เคยหมั่นไส้เปียว
ตอนนี้รู้สึกสงสารแล้วล่ะ

[nunda]

หอบน้องเปียวหนีดีกว่า แล้วอย่ามาตามนะ ชิๆ

[boboaje]

หาผู้ชายใหม่ให้เปียวเห๊อออออ

เมื่อไหร่เปียวจะถูกรักนะ สงสารอ่ะ

[KilluaZoaldyeck]

เจ็บขนาดนี้

[snowboxs]

มาต่อได้แล้มาต่อได้แล้ว เค๊าอยากอ่าน