วันศุกร์สุข นั่งทำงานไปยิ้มไป ดีใจหวะ วันนี้ไอ้น่ารักบอกว่าจะมาที่อู่ กูก็ไม่รู้ว่ามันโกหกไหมแต่มันดีใจไปแล้วทำไงได้
"ยิ้มไรอ่ะพี่ เปลี่ยนยางมันมีความสุขขนาดนั้นเลย?" ไอ้อ้น เด็กที่อู่อีกคนพูดขึ้น มันคงมองหน้ากูนานละเลยถามออกมา เป็นรุ่นน้องกูปีหนึ่ง นิสัยก็โอเคติดที่ว่ามันบื้อๆนิดนึง555
"อือ มึงอยากลองป่ะ"
"จริงดิ ผมยังไม่เคยทำเลย" มันว่าแล้วขยับตัวมาใกล้ๆ เด็กใหม่ก็เงี้ยะ แมร่งอยากทำไปหมด ตอนกูมาใหม่ๆก็ฟิต ขยันขันแข็ง มาดูตอนนี้ดิ แทบไม่อยากกระดิกไปไหน แต่ถ้าแต่งรถอันนี้กูชอบนะ55
"มาๆ ลองทำดู" กูป่าวอู้นะ แค่อยากให้เด็กมันเรียนรู้ ไอ้นี้ก็บื้อเกิน เสือกมาทำจริงอีกทั้งๆที่งานตัวเองก็ยังไม่เสร็จ ดูโฉดชั่วมากกู หวังดีกับรุ่นน้องเหอะ จะได้ทำงานเป็นเร็วๆงี้ไง
ผิง: อยู่ไหน
ว่างๆทักไอ้ปุ่นไปแต่ก็ยังคอยจับตาดูไอ้อ้นอยู่เหมือนกันกลัวมันทำผิดแล้วเจ๊ง
ญี่ปุ่น :ไม่บอก
กวนตีน....คงจะรู้กันดีถ้าไม่ใช่ไอ้น่ารักกูคงจับทุ่มลงดินไปละไอ้คนตอบแบบเนี้ย กวนตีนสัด
ผิง: นึกว่าอยู่ในใจกู
หยอดแมร่ง อยากเห็นหน้าหวะ นับวันกูก็ยิ่งสาวน้อยขึ้นทุกที
ญี่ปุ่น :มุขแป้ก
:ถึงละ
ถึงอะไรวะ ยังไม่ทันที่จะพิมพ์ถามกลับไปก็มีรถหรูสีดำแล่นเข้ามาจอดหน้าร้านพอดี อ๋อ ไอ้ปุ่นมันคงมาถึงละ สัด ตื่นเต้นฉิบหาย เกือบจะลุกเดินไปหาแต่ชะงักตัวไว้ทันแล้ววางฟอร์มเป็นทำท่าบิดขี้เกียจแทน ก็อะไรซะอีกหละถ้าไม่ใช่แม่ไอ้น่ารักมันเดินลงมาจากรถด้วยอะดิ! เพิ่งเห็นตัวเป็นๆครั้งนี้ครั้งแรกเนี่ยแหละ! แต่งตัวโคตรเนี๊ยบ ท่าทางจะเคร่งนิดๆด้วยแต่สุดท้ายกูว่าก็ตามใจลูกตัวเองเหมือนพี่มันนั่นแหละ แต่ที่ทำกูแปลกใจมากกว่านั้นคือ ไอ้สุกี้ ปุ่นมันอุ้มหมาที่ท่าทางจะเป็นไอ้สุกี้มาด้วย ตัวจริงแมร่งอ้วนกว่าในรูปอีก5555 ไอ้หมาอ้วน
"อ่าวน้าแพร ทำไมมาไม่บอกผมก่อนหละ" เป็นจังหวะเดียวกันที่เฮียหนึ่งเดินออกมาหน้าอู่พอดีทำให้จะเอ๋กัน
"ก็ปุ่นหน่ะสิ อยู่ดีดีก็มารบเร้าให้พามาหาหนึ่งทั้งๆที่น้าต้องรีบเข้าบริษัทเนี่ย" แม่มันว่าแล้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ไอ้ย้ะ อยากมาหาเฮียหนึ่งรึมาหากูกันแน่555 มองหน้าไอ้น่ารักยิ้มๆจนมันเหลือบตามามองแล้วย่นจมูกใส่ สาดดด น่ารักไปนะ รอแม่มึงไปก่อนเหอะ กูก็นะนั่งเก้าอี้ไม้หน้าเปื้อนน้ำมันมือก็เป็นอะไรไม่รู้ดำๆ รู้สึกต่างกันแปลกๆแต่แคร์รึ ก็ไม่
"ใครอ่ะพี่" ไอ้อ้นมันสะกิดถามเบาๆ เอ่ออมึงไม่รู้ซักเรื่องได้ป่ะ คงเพราะมันเพิ่งเข้ามาทำงานวันนี้เป็นแรกเลยไม่รู้จักใคร
"ว่าที่เมียกูสัด"
"เห้ย พี่ชอบแบบแก่กว่าก็ไม่บอก"
ใช้หางตามองมันก่อนจะพ่นลมหายใจออกมายาวๆ
ไอ่บื้อเอ้ย!
"กูหมายถึงคนซ้ายเว้ย!"
"อ่าว ผู้ชาย!?" กูมองหน้ามันแล้วไม่พูดอะไร รำคาญมากอ่ะตอนนี้ อย่างจะหันไปบอกว่าเรื่องของกูแต่ก็ไม่ใช่กงการอะไรที่จะต้องมานั่งอธิบายให้มันฟังเลยหันไปสนใจบทสนทนาตรงหน้าต่อ แม่มันดูท่าทางรีบแต่ก็ยังมัวแต่คุยกับเฮียหนึ่งอยู่
"นี่ก็บอกแล้วว่าจะเอาสุกี้มาทำไม เอามาพะวงหน้าพะวงหลังป่าวๆ"
"ก็สงสารมันอ่ะ อยู่บ้านคนเดียว" ไอ้ปุ่นตอบแม่มันแล้วงุ้งงิ้งๆกับหมาต่อ เอ่อเอาเข้าไป ถ้าอยู่ต่อหน้ากูแล้วทำงี้นะจับหมาเขวี้ยงทิ้งแมร่ง
"งี้ทุกที ได้ของใหม่อ่ะเห่อตลอด ถ้ามันโตแล้วไม่ดูแลอย่างเดิมนะจะไม่ซื้อให้แล้ว" ฟังคำนี้แล้วกูคิ้วกระตุก แปลกๆ
"ไม่ใช่ซักหน่อย สายแล้วแม่ ไปทำงานเร็วๆเดี๋ยวไม่ทัน" มันรีบไล่แม่ไปครับ สงสัยขี้เกียจฟังบ่น แม่มันก็บ่นเรื่องลูกตัวเองกับเฮียนิดหน่อยก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป
"หยุดมึง ไม่ต้องลุกมา ทำงานให้เสร็จก่อนโอเค้" เฮียหนึ่งพูดแล้วชี้หน้า สัดดด รู้ทันกูอีก จำใจนั่งลงที่เดิมทำหน้าเซ็งๆ ไอ้ปุ่นก็ทำหน้าเล่นหูเล่นตาใส่แล้วเดินตามพี่มันเข้าไปในอู่ เพิ่งสังเกตว่าแผลที่ขามันพันผ้าพันแผลไว้ กูว่าก็ดีละเชื้อโรคจะได้ไม่เข้า
รู้สึกว่าระหว่างที่ทำงานไอ้อ้นมองหน้ากูแปลกๆเหมือนจะถามอะไรแต่ก็ไม่กล้าถามอาจเป็นเพราะสีหน้ากูด้วยหละมั้งที่ทำหน้านิ่งสุดๆมันเลยไม่กล้าพูดอะไรด้วย
.
.
.
.
.
.
ในที่สุดงานก็เสร็จ ลูกค้าก็ไม่มีแล้วด้วย แต่กูนี้เหงื่อท่วมตัว
"เฮีย ผมกลับบ้านก่อนนะ" เดินเข้าไปบอกข้างในแล้วหันไปมองไอ้น่ารักที่เอาหมาวางให้บนตัก เอ้อๆ เดี้ยะหมามึงเป็นอัมพาตแมร่งเดินเองไม่ได้
"อ่าวกลับแล้วเอ่อ"
"อือ ไปอาบน้ำก่อน ร้อน เดี๋ยวมาใหม่"
"555 ไม่พลาดนะมึง"
"55นานๆเจอทีเฮีย เดียวกูมานะ" ประโยคหลังนี้หันไปบอกไอ้ปุ่นมัน
"ใคร"
"กูไง ไม่ต้องมาเล่นมุข ใครถาม" ไอ้ปุ่นหัวเราะคิกเลยครับ โห่วมุขโครตกากเนี่ย เมื่อก่อนกูเล่น เพื่อนๆหมั่นไส้กันเป็นแถว
"ไปๆๆ รีบไปแล้วมาก่อนกูปิดอู่หละ วันนี้จะปิดเร็ว"
"พี่ผิง ไปส่งผมที่บ้านด้วย" อยู่ดีดีไอ้อ้นโผล่มาจากไหนไม่รู้ เมื่อเช้ามึงแมร่งมาไงหละวะ
"เอ่อๆ บอกทางกูด้วย ให้เร็วสาด" ขี้เกียจต่อสาวความยืดกับมัน กูอยากกลับมาเจอไอ้น่ารักเร็วๆ วันนี้ยังไม่ได้แหย่มันเลย วันไหนกูไม่ได้ทำจะรู้สึกกระสับกระส่ายเหมือนเป็นไข้55 ส่งบ้านไอ้อ้นเสร็จก็รีบบึ่งกลับบ้านตัวเอง อ้อมโลกได้อีกกว่าจะได้อาบน้ำเหงื่อท่วมตัวเป็นครั้งที่สอง โคตรร้อนเลยวันนี้ อาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว มองนาฬิกา สาดด สี่โมงกว่า ไม่ใช่เฮียปิดอู่หนีกูไปละนะ
.
.
.
.
.
.........ทำไมทั้งสองคนต้องทำหน้าอึ้งๆตอนกูเดินเข้ามาด้านในด้วยวะ
"มึงมาถึงนานรึยัง" เฮียถามขึ้นทำหน้าแปลกๆ
"มาถึงก็เดินเข้ามา มีไรเนี่ย" ทำไมต้องทำหน้างั้นกันด้วยวะ เหมือนกูอะไรผิด รึปิดบังอะไรอยู่?
"ป่าว แล้วได้ยินไรป่ะ" คิ้วเริ่มกระตุก มันต้องนินทาอะไรกันตอนกูไม่อยู่แน่ๆ รู้งี้ย่องๆมาแอบฟังก่อนก็ดี
"ได้ยินอะไร? แล้ว ทำไมทำหน้างั้นกันอ่ะ"
"ป่าวๆ เอ่อมาๆ มึงอยู่นี่เป็นเพื่อนน้องกูหน่อยเดี๋ยวกูออกไปทำธุระแป๊ป" โหยเปลี่ยนเรื่องหวะ แต่ให้อภัยเพราะจะได้อยู่กับไอ้ปุ่นสองต่อสอง555
"ไปด้วย" ตามเคยครับ
"อยู่นี่แหละ ไปด้วยแล้วจะเอาไอ้สุกี้ไว้ไหน"
ใช่ๆพูดถูกที่สุด ไปด้วยแล้วจะเอาไอ้เวรนี่ไว้ไหน เพราะฉะนั้นอยู่กับกูดีที่สุด 555
"จะมาช้าไหมหละ" ปุ่นว่าทำหน้าหงอยๆ สราดดดไม่อยากอยู่กับกูขนาดนั้นเลย กูยืนเงียบ รอสองพี่น้องเค้าตัดสินใจกัน
"ไม่รู้ เดี๋ยวก็คงกลับ อยู่ๆนี่ไปนั่นแหละ ใช้เวลานี้คิดๆดูก็ได้ กูไปละ" เฮียว่าแล้ววิ่งออกจากอู่ไป แต่แอบแฝงคำพูดอะไรบางอย่างไว้ตอนท้ายที่กูไม่สามารถเข้าใจได้แต่ไอ้ปุ่นคงเข้าใจเพราะมันยืนเงียบโดยที่ไม่ได้ยื้อพี่มันไว้
อยู่ด้วยกันสองต่อสองละเว้ยยย
ปิดซอยเลี้ยงแมร่ง55
"เดี๋ยวพี่มึงก็กลับมา"ว่าแล้วหย่อนตัวนั่งตรงโซฟา ตอนแรกกะจะแกล้งทำเป็นน้อยใจแบบว่าไม่อยากให้กูอยู่กูก็จะไม่อยู่แต่คิดไปคิดมาไอ้ปุ่นแมร่งจะง้อหรอวะ มันจะปล่อยให้กูไปดิไม่ว่า โอกาสงี้มีน้อยไม่อยากปล่อยหลุดมือ
"สุกี้กินหนมไหม หือออ หนมไงหนม" มันหันมามองหน้าก่อนจะหันกลับไปคุยกับหมานั่นต่อ สนใจกูมากกกก
"อุ้มทั้งวันโปริโอแดกขาแมร่ง"
"ขามึงดิ" โหหห เห็นขากูแห้งงี้แตะก้านคอคนหักมาแล้วนะคร้าบ กูจะทำไงให้มันเลิกสนใจไอ้หมาน้ำลายยืดนั่นดีวะ จะว่าไปกูก็งงอยู่เรื่องหนึ่งคือทำไมตอนคุยโทรศัพท์แมร่งพูดน้ำไหลไฟดับ(ถึงจะเป็นแค่ช่วงหลังๆก็เถอะ) แต่ทำไมพอเจอหน้ากันจริงๆกูพยายามจะชวนคุยแค่มันชอบพูดตัดบท ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ใช้หางตามอง ประมานนี้ คือมึงไม่ชอบคุยกับกูแบบเห็นหน้าว่างั้น?รึเสียงในโทรศัพท์กูมันหล่อกว่าตัวจริงมึงเลยไม่อยากมอง?
"ขาเป็นไงบ้าง"
“อย่างที่เห็น" ตอบดีดีไม่ได้รึไงวะ กูก็พูดดีดีด้วยนะเว้ย เคยบอกกับตัวเองหลายรอบว่าจะพยายามใจเย็นและตอนนี้กูก็กำลังทำมันอยู่ ไอ้ปุ่นมันคงเห็นกูเงียบไม่ตอบอะไรกลับเลยหันมาดู ซักพักก็เดินเข้ามาหาแล้วยื้นไอ้ยืด(กูตั้งชื่อให้ใหม่ น้ำลายแมร่งอยากกะน้ำตก)มาตรงหน้า
"ลองอุ้มไหม" อยากจะตอบกลับไปว่าอุ้มแล้วกูจับมันทุ่มลงพื้นต่อได้ไหมแต่ก็ไม่ได้พูดออกไปเพราะกลัวมันโกรธ เอาใจหน่อยละกันวะ ยื้นมือไปรับไอ่ยืดมาอุ้มไว้แต่ก็แบบเก้ๆกังๆ อยากจะบอกว่า...ตัวหนักโคตรรร โคตรพ่อโคตรแม่แห่งความหนัก แมร่งแดรกอะไรลงไปวะ แล้วเจ้าของมันไม่เมื่อยมือบ้างรึไงเห็นอุ้มทั้งวัน ไอ้ปุ่นมันนั่งลงข้างๆแล้วเอามือลูบหัวหมาตัวเองเบาๆ สาดดด ฉากนี้ฟินไปนะ อย่างกะครอบครัวสุขสันต์ กูเริ่มชอบไอ้ยืดขึ้นมา1%
"ตัวหนักชิบ"
"ก็คนเค้าเลี้ยงดี กินดีอยู่ดี"
"หรอ" ว่าแล้วหันไปมองหน้าคนข้างๆเป็นจังหวะที่มันเหงยหน้าขึ้นมาพอดีทำให้สายคาประสานเข้าหากันโดยบังเอิญและก็เป็นมันอีกนั่นแหละที่หันหน้าหนีหลบสายตาไปก่อน
"เหี้ย!"
ป๊อก!
กูสะบัดมือตัวเองออกจากปากไอ้หมาเวร ที่จริงมันก็ไม่ได้กัดแรงอะไรมากคงจะกัดเพราะคันฟัน แทะนู้นแทะนี่ตามภาษาแต่เพราะกูตกใจไงเลยเผลอตบหัวมันไปเต็มๆ แบบไม่ยั้งแรงเพราะความตกใจ อารมณ์มันพาไปล้วนๆ กูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย
"เหี้ย!! สุกี้" ไอ้ปุ่นผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบดึงหมามันกลับไปแล้วโอ๋ใหญ่ มีการลูบหัวที่ถูกกูตบไปมาด้วย สาดดด กูรู้สึกผิดหวะ เสียง ป๊อกเมื่อกี้โคตรดัง มันยังเด็กอยู่เลย จะเป็นเอ๋อไหมวะ
"ไปไกลๆหมากูเลย!" มันอุ้มหมาให้ออกห่างกู
"เห้ย ไม่่ได้ตั้งใจ มือมันไปเอง"
"มึงไม่เห็นรึไงหัวมันเล็กแค่นี้ยังตบลงมาได้ จิตใจแมร่ง!" คำแก้ตัวใดใดคงไม่ขึ้นแล้วหละงานนี้ จากที่ไม่มีคะแนนความดีอะไรเลยจนถึงตอนนี้คงติดลบแล้วหละมั้ง
"โอ๋ ไม่เป็นไรนะ เจ็บมากไหม" ไอ้สุกี้แมร่งทำหน้าหงอยเลยครับ ความรู้สึกผิดแล่นขึ้นมาจุกที่อกกูทันที แมร่งทำอะไรลงไปวะ มันเป็นแค่หมาตัวเล็กๆนะเว้ยกูเล่นตบไปซะเต็มแรง ไม่ใช่ว่ากลายเป็นเอ๋อจริงๆนะ กูไม่มีเงินไปซื้อคืนนะเว้ย
"โทษ กูไม่ได้ตั้งใจ"
"ทำไมต้องตีมันด้วยอ่ะ มึงไม่สงสารมันหรอ"
"แล้วจะให้ทำไง กูบอกไม่ได้ตั้งใจ"
"....."
กูก็สงสารมันดิ รู้สึกผิดด้วยที่ทำไป
"มานี่มะ" เอื้อมมือจะไปดึงให้ขยับมาใกล้ๆแต่ไอ้ปุ่นดันเอี่ยวตัวหนี
"บอกให้มานี่" ครั้งนี้ไม่พลาด เอื้อมมือทั้งสองข้างดึงแขนให้ขยับมานั่งข้างๆซึ่งครั้งนี้ไม่พลาด มันปลิวตามแรกมาแทบจะทันที นี่กูออกแรกเยอะไป? เริ่มคิดถึงแรกที่ตีหัวหมา มันจะแรงขนาดไหนวะนั่น
"ปล่อยยย!!" นั่งปุ้ปก็แผลงฤทธฺ์เลยนะไอ่นี่ แต่มันก็ดิ้นแรงได้ไม่มากนักเพราะดันอุ้มไอ้สุกี้ไว้บนตัก
"ขอโทษ"
"ปล่อยเว้ยย! ไอ้คนไม่มีศีลธรรม!!"
"อยู่นิ่งๆ"
"ก็ปล่อยสิวะ!" ว่าแล้วก็ดิ้นแรงกว่าเดิมด้วยท่าทางเก้ๆกังๆ
""อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นจูบนะ" พูดจบไอ้ปุ่นก็ชะงักแต่เหมือนเดิม ซักแป๊ปเริ่มดิ้นต่อกูเลยเอามือที่กอดเอวมันไว้เริ่มล้วงเข้าไปใต้สาบเสื้อ ตอนแรกก็ยังไม่รู้ตัวหรอก หลังๆเริ่ม เกร็ง แขม่วท้องตัวเอง
"ฟังหน่อย บอกว่า ขอโทษ"
"...."
"ขอโทษนะ" ว่าแล้วเอามือขออกจากสาบเสื้อขึ้นมาลูบหัวไอ้สุกี้เบาๆ ท่าทางมันจะเคลิ้มใช่ย่อย
"หมาท่าทางจะหายโกรธแล้ว เจ้าของหละหายยัง"
"..."
“ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"
"มันไม่เป็นอะไรหรอก" กูพูดไปงั้นแหละ เป็นไม่เป็นค่อยว่ากันอีกที
"...รู้ได้ไง"
"ตอนเด็กกูก็เคย ลูกหมาเด็กกว่านี่อีก กลิ้งตกบันได ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร เจอแถววัดบ่อยๆ"
"มึงเอามันไปปล่อยวัดหรอ"
"เห้ย ป่าว มันเป็นหมาวัดอยู่แล้ว กูแค่เอามาเล่นที่บ้าน" ช่วงนั้นเป็นช่วงเพื่อนที่โรงเรียนมีสัตว์เลี้ยงกันหมด กูคนเดียวที่ไม่มี ตอนแรกก็ร้องจะเอาจากย่านะ แต่ย่าบอกมันสิ้นเปลือง เอามาแล้วจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยง กูเลยแอบเอาลูกหมาที่วัดมาเล่นที่บ้านบ่อยๆย่ามาค่อยแอบเอาไปคืน ทำไมต้องถ่อเอามาเล่นที่บ้านหนะหรอ คงเพราะว่ามันจะได้เหมือนว่าเป็นหมาของตัวเองละมั้ง ตอนเด็กแมร่งคิดอะไรก็ไม่รู้55
"...ถ้ามันเป็นอะไร.."
"ห้ะ?" คืออยู่ดีดีไอ้น่ารักมันก็พูดเสียงเบาๆงุบงิบๆออกมาไงกูเลยฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง
"บอกว่าถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมามึงตายแน่!!"
โอ้ เต็มๆสองรูหูเลยครับที่รัก จะตะโกนเสสียงดังทำเพื่อ อยู่ใกล้กันแค่นี้
"ครับ"ว่าแล้วแอบหอมหัวมันนิดหนึ่ง โอเควันนี้กลิ่นผ่าน ไม่เหม็นเหมือนเมื่อวาน เอียงหัวดูไอ้สุกี้ที่กำลังแทะนิ้วเจ้าของอย่างเมามัน
"ทำไมถึงชื่อสุกี้?"
"กูชอบ"
"ชอบกิน?" ไอ้คนข้างๆมันพยักหน้าหงึกๆแทนการพูด กูอยากฟัดเว้ยยย ให้ตายเหอะ
"ปล่อยได้แล้ว"มันดิ้นนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้แรงอะไรมาก ก็เหมือนเดิมคือกูไม่ปล่อยหรอกรอให้ได้ยินเสียงรถเฮียมาก่อน ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที คงรู้ตัวแล้วแหละว่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อยแน่มันเลยเงียบแล้วก็นิ่งแทน เงียบๆอย่างนี้ทำให้กูคิดขึ้นมาว่า บรรยากาศอย่างนี้สินะแถมยังอยู่กันสองต่อสองด้วย มันน่าจะลองเสี่ยงดู ซักครั้ง.....
"ปุ่น"
"..." ไม่พูดอะไรแต่มือที่หยุดจากการเล่นกับไอ้สุกี้บ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังตั้งใจฟังอยู่ กูสูดหายใจเข้าลึกๆรวบรวมความกล้ารู้สึกหัวใจเต้นถี่และแรงกว่าปกติ เอาวะเป็นไงเป็นกัน
"เริ่มชอบกูบ้างรึยัง" สาดดดด ถามได้แค่นี้แหละวะกู ไม่กล้าแมร่งกลัวมันปฏิเสธ ไม่อยากผิดหวัง ไอ่ปุ่นแมร่งเงียบเหมือนประโยคที่กูถามเมื่อกี้คือสายลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น กูลุ้นนะเห้ย ช่วยตอบอะไรที่เห้อออ ยิ่งมึงทำงี้กูก็ยิ่งหวัง ชีวิตมันก็ไม่รู้ว่ามีใครเข้ามาบ้าง อาจจะดีกว่ากู ฐานะ หน้าที่ การงาน อนาคต จะว่าไปกูก็ไม่มีอะไรสู้ได้ซักอย่างเลยนี่หว่า จีบมันมากี่เดือนก็ไม่ได้นับรู้แต่ว่านานพอดู แค่สองเดือนกูก็ว่านานละนะ ไม่รู้ถึงรึเปล่า กูค่อยๆปล่อยมือที่คล้องเอวมันเอาไว้ออก ความเงียบคงเป็นคำตอบของทุกสิ่ง โอเค เข้าใจ กูอาจรวบรัดมันเกิน ช่วงเวลาอาจจะนานสำหรับกูแต่สำหรับมันอาจจะแค่น้อยนิด ยังพิสูจน์อะไรไม่ได้ กูเคยคิดนะว่าถ้าคนมันชอบทำยังไงมันก็ชอบแต่ถ้าคนมันไม่ชอบมึงจีบให้ตายมันก็เดินหนีอยู่ดี ไอ้ปุ่นมันลุกขึ้นไปนั่งโซฟาข้างๆโดยเอาไอ้สุกี้วางบนพื้นให้เดินเล่นบ้างแทน กูก็นะ ไม่ได้ตัดใจแต่อยากกลับไปตั้งหลักก่อน อยากกลับไปคิดอะไรต่างๆอย่างเช่น ถ้าที่กูทำอยู่เนี่ยมันเสียเวลา แล้วกูจะเสียเวลาอีกนานไหมว ไม่ได้จะเลิกชอบ กูก็บ่นๆตามอารมณ์ผิดหวังไปงั้นแหละ อย่ามาสนใจเลย
ตี้ดๆ
สาดดโทรศัพท์ดังกู้สถานการณ์ โทรมาได้ประจวบเหมาะมาก ถ้าไม่โทรมาตอนนี้กูกับไอ้ปุ่นคงเงียบบกันอีกนาน
"โหล" เฮียหนึ่งโทรมา
(ผิง มาๆๆ จะได้ครบๆ)
"มาไรเฮีย" งงนะเห้ย รับสายปุ๊ปก็พูดไรไม่รู้เรื่อง
(เนี่ยยกูเจอสายรหัสแมร่งทั้งโครต)
"เฮียอยู่ร้านไร" เสียงงี้คงจะกึ่มๆละชัว ธุระที่ว่าคือไอ้นี่?
"ร้านไรไม่มี้ มีแต่บ้านเหี้ยหมื่น พี่รหัสมึงอ่ะ อย่าบอกนะจำไม่ได้ หมื่นโว้ยยน้องมึงแมร่งจำพี่รหัสตัวเองไม่ได้หวะ" นั่นไง อยู่ดีไม่ว่าดีดันหาเรื่องให้กูอีก ยังไม่ได้บอกเลยว่าจำไม่ได้ เสียงปลายสายเหมือนคุยเอะอะๆอะไรกันซักพักเริ่มมีเสียงใหม่กรอกเข้ามาแทนเสียงเฮียหนึ่ง
"ไงไอ้น้อง จำกูไม่ได้?"
"อยู่ไหนเนี่ย" ไม่ตอบคำถามแต่ถามกลับไปแทน เอนตัวพิงโซฟา เมื่อยชิบ เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้กูนั่งเกร็งมาตลอด
(บ้านกู มาดิอยู่กันครบถึงรุ่นทวดมึงอ่ะ) อย่างที่บอก ทวดรหัสกูก็คือเฮียหนึ่ง แสดงว่าปู่รหัสป้ารหัสพี่รหัสอยู่บ้านไอ้หมื่นหมด วันรวมสายหรอวะ
"แล้วไปรวมกันบ้านมึงหมดได้ไงวะ" อย่างงว่าทำไมกูถึงไม่เรียกมันว่าพี่ ที่จริงแค่ห่างเดือนกันเองแล้วมันก็ไม่ได้ว่าไรที่ถูกเรียกงี้ด้วย
"เอ่อน่า ถามมากวุ้ย ตกลงจะมาป่ะ ไม่มามึงโดนทั้งสายน่วมแน่" มันมีทางเลือกให้กูด้วยหรอที่จะไม่ไปนอกจากเซย์เยส
"อือ เดี๋ยวไป ขอคุยกับเฮียหนึ่งก่อน" ไอ้หมื่นมันบ่นอะไรไม่รู้ประมาณว่าอย่าช้าก่อนที่จะส่งโทรศัพท์คืนให้เฮียหนึ่ง
"เร็วว อี่มามี่โป๊ะโกะอยากเห็นหน้ามึงใจจะขาดละ" รับสายมาเฮียแมร่งเร่งกันเลย ลืมไรไปไหม น้องเฮียนั่งหัวโด่อยู่เนี่ย จะเอามันไปไว้ไหน แล้วไอ้มามี่โป๊ะโกะที่ว่านี้คงเป็นพี่มี่ ป้ารหัสกูเอง ผู้หญิงคนเดียวในสาย ตอนแรกเฮียมันเล็งคนนี้ไว้ไงแต่เสือกไม่ได้ ดันไปได้เพื่อพี่มี่คือเจ๊วานั่นเอง ส่วนพี่มี่ก็เสร็จเหี้ยหมื่นไปละ กินกันเองในสาย สวยไม่สวยคิดเองแต่สายกูถูกขนานนามว่าสายหน้าตาดี 555
"แล้วไอ้ปุ่นอ่ะเฮีย" ทันทีที่กูพูดจบไอ้คนที่ถูกพาดพิงถึงหันขวับมามองด้วยความสนใจแต่เมื่อเจอสายตาที่กูมองก่อนอยู่แล้วเลยหันหน้าหนี เลิกชอบมึงกูว่าคงยากหวะแค่มองหน้ามันแค่นี้แต่กลับรู้สึกว่าทุกอย่างที่กูท้อกลับมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง
"ปุ่น ไอ้ญี่ปุ่นอ่ะนะ เอ่อหวะ" ไหนบอกน้องรัก เหล้าเข้าปากทีนี้ลืมหมด
"เอามันมาด้วยก็ได้ น้องไอ่หมื่นก็เพื่อนมันนั่นแหละ" อ่าว ถ้าโลกจะกลมขนาดนี้นะ รู้ว่าหมื่นมีน้องชื่อแสนแต่ไม่เคยเห็นหน้าและไม่คิดว่าจะรู้จักกันด้วย "แต่ถ้ามันไม่อยากมาก็ฝากส่งบ้านหน่อย ไม่รู้จะอยู่ได้ไหมพ่อแม่ก็ไม่อยู่" กูตอบรับคำก่อนที่เสียงภายนอกจะดังล้งเล้งๆอะไรไม่รู้ เฮียเลยเป็นฝ่ายกดตัดสายไป หันไปมองไอ้ปุ่นที่นั่งกดโทรศัพท์ยิกๆ
"เฮียโทรมาถามว่าจะไปบ้านไอ้หมื่นเปล่า" มันหยุดกดโทรศัพท์แล้วเหงยหน้าขึ้นมามองงงๆ
"พี่หมื่น? บ้านไอ้แสนอะนะ"
"อือ สายรหัสกูนัดก๊งเหล้าที่นั่น จะไปป่ะ"
"แล้วพี่หนึ่งบอกว่ายังไง"
"แล้วแต่มึงอ่ะ อยากมาก็มา ไม่อยากมากูไปส่งบ้าน"
"จะไปหาไอ้แสน" มันพูดน้ำเสียงธรรมดาแต่ไม่มองหน้า หน้ากูโหดขนาดนั้นเลย?
"เอาสุกี้กลับไปฝากลุงยามก่อน"
"ยามไหน"
"ที่บ้าน" มันว่าแล้วอุ้มไอ้สุกี้ไว้แนบอก กูก็พยักหน้าหน่อยๆ เห้อ โอเคๆ ก็เข้าใจอะนะแต่ทำไมประโยคแต่ละประโยคของไอ้ปุ่นแมร่งเหมือนคำสั่งไปหมดเลยวะ ขอกูดีดีไม่ได้หรอ จะโกรธก็โกรธไม่ลง วันนี้แดรกเหล้าย้อมใจเว้ยยย
ขี่มอไซค์เอาไอ้หมามาฝากลุงยามที่บ้านไอ้ปุ่น ลุงแกก็ท่าทางใจดีนะ แถมยังบอกว่ามืดค่ำให้ขี่รถระวังๆ อะไรยังไม่มืดเลยแค่หกโมงกว่าๆเอง ระหว่างเดินทางไม่มีบทสนทนาใดใดเกิดขึ้น ไม่ใช่ว่ากูโกรธมัน แต่อยากไปถึงบ้านไอ้หมื่นเร็วๆ กูอยากแดกเหล้าแล้วเว้ยย
.
.
.
.
.
"ไอ้ย้ะเว้ยย น้องญี่ปุ่นมาได้ไงวะ มึงรู้จักกันด้วย" มาถึงปุ๊ปเสียงไอ้หมื่นก็เห่าหอนก่อนใครเพื่อน กูไม่ได้ตอบอะไรแค่เดินไปนั่งในวงแล้วหวัดดีพี่กี้เท่านั้น ส่วนไอ้ปุ่นคงเดินเข้าไปหาเพื่อนมันในบ้าน ที่ที่่ใช้ก๊งเหล้าเป็นสนามหญ้าข้างบ้าน ที่จริงม้าหินอ่อนก็มีแต่ไม่รู้ทำไมมันต้องเอาเสื่อมาปูกินกันตรงสนามด้วย
"โหย มาถึงก็กระดกเอาๆเลยเว้ย หล่อไม่เปลี่ยนนะมึง555"
"มี่เดี๋ยวมึงเจออับเปอร์คัด เดี๋ยวๆ" ไอ้หมื่นชี้หน้าคาดโทษแฟนตัวเอง พวกกูก็ฮาๆกัน รู้ว่าพี่มี่มันพูดเล่นชอบแซวอะไรเทือกนี้ตลอด
"แล้วพี่หินอ่ะ" ถามหาปู่รหัสตัวเอง ตั้งแต่มายังไม่เห็นหน้า
"มันไปซื้อเหล้าเพิ่ม ตัวเขมือบมาต้องซื้อตุนไว้"
"ไม่ได้กินเยอะขนาดนั้น"
"หรออออ มึงอ่ะตัวแดกเลยไอ้เชี่ยผิง มาช้าสุดแต่แดกจะเท่าพวกกูละ" หัวเราะนิดๆ ที่จริงก็ไม่ได้กินเร็วอะไรขนาดนั้นก็บอกแล้วไงวันนี้กูมาย้อมใจ แล้วพี่มันคุยสัพะเรเหระเรื่องเหี้ยไรกันไม่รูแล้วยิ่งพี่หินมานะ ไอ้เนี่ยแมร่งตัวทำเหี้ยเลย กูเรียกเฮียหนึ่งว่าเฮียคนเดียวนั่นแหละ แก่สุดไงเลยให้อภิสิทธิ์พิเศษ ส่วนสายรหัสตั้งแต่เฮียหนึ่งขึ้นไปจำหน้าไม่ค่อยได้ ไม่ค่อยได้เจอ
"เอ่อไอ้ผิง ถ้าปีหน้าน้องรหัสมึงหน้าตาแย่นี้มึงโดน เสียชื่อสายหน้าตาดีหมด" ไอ้พี่หินเริ่มไปละ เมาเละ พี่หินแมร่งโคตรเถื่อนแต่ชอบทำตัวกากๆแบบมึนๆ กูก็นะเริ่มมึนๆแต่ยังพอมีสติอยู่ กินตั้งแต่ทุ่มหนึ่งจนตอนนี้จะสามทุ่มอยู่ละ ยุงแทบจะหาม
"ยุงเยอะหวะ ไปกินต่อในบ้านป่ะ" พี่มี่ผู้ที่มีสติเยอะที่สุดในวงพูดขึ้น คนอื่นเลยอือๆออๆแบบมึนๆไปด้วย ถ้าพี่มี่มันบอกว่าไปกินกันข้างถนนป่ะ เชื่อดิไอ่พวกนี้ก็ไป รวมทั้งกูด้วย555
"ปุ่นเป็นอะไรวะ" ระหว่างที่ต่างคนต่างช่วยกันขนของเข้าไปในบ้าน เฮียหนึ่งมันก็เดินมาคุยขนาบข้างถามกู ถามมาได้ เพิ่งถูกสะลัดรักมาเว้ย พี่มันก็แมร่งงงงงงไม่ช่วยกูเล้ยยยย
"ก็เปล่า ทำไม?" ตอแหลไปก่อน อุส่าห์มากินเหล้าจะได้ลืมๆไป ไม่อยากพูดถึงมัน
"ดูมันแมร่งซึมๆตั้งแต่ตอนที่มึงพามาละ" ยักไหล่หน่อยๆเป็นเชิงว่าก็ไม่รู้สินะ ณ จุดๆนี้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ กูไม่อยากจะพูดถึงในตอนนี้
"เอาหนะ น้องมันยังเด็ก" กูรู้สึกว่าได้ยินคำนี้จนเอียน อะไรก็ เด็กอยู่ นู้นก็เด็ก นี่ก็เด็ก อยู่กับเฮีย ไอ้ปุ่นแมร่งเด็กทั้งชาติอ่ะเชื่อกูดิ สปอยน้องเหลือเกินคนนี้ น้องรักเลยขอบอก ไม่เค้ยย ความผิดอะไม่เคยทำ ทำอะไรก็ไม่ผิด เพราะไรหนะหรอ ก็เพราะยังเด็กอยู่ไงหละ เหอะ พอๆ ขอเปลี่ยนเรื่อง ยิงพูดกูยิ่งพาลจนจะพาลผู้ไม่เกี่ยวข้องไปด้วย ตกลงมากินเหล้าให้ลืมหรือมาเพิ่มสกิลการพาลกันแน่วะ
---------------------------------------
กรี๊ดดดด พี่ผิงอยู่ในอารมณ์บอบช้ำทางจิตใจ55555
คนเค้าน้อยใจอ่ะ ทำไปเท่าไหร่ปุ่นมันก็ไม่เห็นค่า
ใช่ที่ไหน น้องมันแค่ไม่ทันตั้งตัวเฉยๆเว้ยยยยยยย
5555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
