"มาช้าตลอดดด"
"ฮึ้วววววพาใครมาด้วยอ่ะ55"
"น้องปุ่นนี่หว่า ไอ้หนึ่งไม่มาด้วยหรอคร้าบบ"
"น่ารักจังคร้าบบน้องง" และเสียงเห่าหอนมากมายเมื่อกูมาถึง ส่วนมากจะเป็นแซวไอ้ปุ่นมากกว่เพราะมีทั้งคนที่มันรู้จักและไม่รู้จัก
"จะกลับบ้าน"
"เห้ยได้ไง" กูรีบลนลานถามมันออกไปเบาๆ อยู่ดีดีก็หยุดเดินแล้วหมุนตัวกลับเฉยเลย
"ตกลงกันว่าไง"มันทวงถามข้อตกลงที่เคยให้ไว้ตอนแรก โธ่ ยังไม่ได้ทำเชี่ยไรก็จะกลับละ ไม่ๆ กูไม่ยอมอ่ะงานนี้
"รีบกลับไปไหน ไอ้หมื่นกวักมือเรียกมึงยิกๆ" กูพูดถึงพี่รหัสตัวเองที่วันนี้แอบหนีเมียมาก๊กเหล้า พี่หินก็อยู่นั่งทำหน้ามึนๆ
"มีแต่คนเถื่อน" สัด รวมกูด้วยไหนเนี่ย
"ไอ้สนกับไอ้ภีมึงก็รู้จัก"ต้องรีบหว่านล้อม อยู่ดีดีมาเปลี่ยนใจงี้ได้ไงวะ
"ไม่ได้รู้จักแค่เคยเจอ" คนอื่นในวงเหล้าคงงงกันว่าพวกกูยื้อๆยักๆอะไรไม่ยอมเดินเข้ามาซักที ไอ้ปุ่นทำหน้าบึ้งก่อนจะยอมให้กูลากเข้าไปแต่โดยดี เอ้อ ให้มันได้งี้ดิ
"โว้ะกว่าจะเดินมานะมึง"รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะมองไอ้ปุ่นตาเยิ้มๆ เชี่ย
"นั่งๆ น้องปุ่นมานั้งข้างพี่หมื่นนี่มะ เสียดายไอ้แสนไม่มาด้วย55"
"ปุ่นมันนั่งข้างกูเว้ย" กูว่าแล้วดันมันเข้าไปนั่งข้างไอ้ภีแล้วตัวเองปิดท้ายอีกที ไม่อยากให้มันนั่งขอบ ไอ้เพื่อนเชี่ขทั้งสองแมร่งส่งสายตาล้อๆมา 555กูว่ามันสองคนคงดูออกว่ากูกับปุ่นเป็นไรกัน ยักคิ้วให้ซะเลย555 มีคำถามมากมายสารพัดว่าน้องนี่ใครวะ มากับกูได้ไงอย่างกะสอบประวัติส่วนตัวและคำถามสุดท้ายที่ถามว่ากูเป็นไรกับไอ้ปุ่นทำให้กูถึงกับหลุดยิ้ม
"พี่น้องไง"
"โห่หหหหหหหหห"
555ไม่รู้ที่ทั้งโต๊ะโห่เพราะไม่ชื่อหรือเพราะหน้าตาน้ำเสียงกูก็ไม่รู้ แต่ไอ้ปุ่นหยิกขาโคตรเจ็บ! กูไม่ได้ผิดข้อตกลงนะเว้ยไอ้พวกนั้นแมร่งรู้กันเอง
"งั้นกูก็อดอ่ะดิ"
"ตามนั้น"
"55555" แล้วก็สารพัดเรื่องที่เอามาคุยอย่างกะไม่ได้เจอหน้ากันมาสิบปี พวกมันพยายามเผากูให้ไอ้ปุ่นฟังแต่กูก็เปลี่ยนเรื่องได้ตลอด ไม่เอาไม่ดี อดีตกูอย่าพูดถึงเลย55
"กลับบ้านกี่โมง"กูก้มไปถามมันใกล้ๆ มือก็พาดพนักผิงไว้ คือตอนแรกเอากอดไหลไอ้น่ารักไงแต่โดนสะบัดออก
"ไม่รู้"มันตอบเสียงแบบไงอ่ะ มึนๆเฃี้ยะ
"กวนตีน เดี๋ยวไม่พากลับเลยหนิ"
"จริง กลับกี่โมงไม่รู้"
"อ่าว ที่บ้านมึงบอกให้กลับกี่โมง"
"ไม่มีใครบอก" กูว่ายิ่งคุยยิ่งไม่รู้เรื่องหวะ ไม่รู้ตั้งใจกวนตีนรึเปล่าช่วงนี้ชอบเป็นบ่อย
"แล้วมึงออกบ้านมาได้ไง"
"เดินออกมา"
"ไม่มีคนเห็น?"
"อือ" เอากับมันสิครับ ไม่ได้แอบหนีออกจากบ้านแต่แค่เดินออกมาเฉยๆโดยไม่มีคนเห็น เจริญ! จะว่าผิดดีไหนเนี่ย
"เห้ยๆ สองคนนั้นอ่ะทำไรเกรงใจบ้างพวกกูบ้าง มาชายล้วน555"
"ไม่ได้ทำไรกันซักหน่อย" เอาละไอ้ปุ่นเริ่มปากดีเหมือนทุกที ไอ้พวกนั้นก็ได้แต่หัวเราะเอิ้กอ้ากๆแบบไม่ถือสาเด็กมัน
"ปวดฉี่"
"ไปกับไอสนดิ สนพาปุ่นไปด้วย"พอดีตอนนั้นกูขี้เกียจลุกกำลังติดล่มก๊งเหล้าเลยฝากเพื่อนพาไปแทน อยู่ดีดีไอ่ภีแมร่งขยับมานั่งข้างกูแล้วกระซิบถาม
"เป็นแฟนกันแล้วหรอวะ" เอ้าไอ่นี่
"ดูไม่ออกรึไง"
"ออกแต่กูอยากแน่ใจ แมร่งแน่หว่ะเพื่อนกู เป็นไงแจ่มไหมคนนี้"
"แจ่มพ่อมึงดิ รักจริงไม่หวังฟันเว้ย" นี่ก็พูดดีป๊าย555
"หราา น้องมันไม่ให้มากกว่า" เชี่ยดันรู้ทัน รึจะพูดอีกอย่างคือพี่ชายมันไม่อนุมัติมากกว่า เสียเชิงชายหมด กูเลยไม่ตอบมันแต่กระดกเหล้าเข้าปากแทน ที่จริงอยากซดมากกว่านี้แต่ต้องขี่มอไซค์ไงแถมยังมีไอ้ปุ่นซ้อนอีก พาล้มหล่ะซวย ซักพักไอ้ปุ่นก็เดินมานั่งแหมะลงข้างๆ
"เข้าไปนั่งข้างใน"
"ตรงนี้แหละสบาย"ว่าแล้วทำท่าบิดขี้เกียจ คงจะจริงอย่างที่มันว่าเพราะข้างในมีทั้งกูทั้งไอ้ภีขนาบข้าง คงจะอึดอัดมิใช่น้อย
"ไอ้สนอ่ะ"
"แวะโต๊ะไหนไม่รู้ บอกให้เดินมาก่อน" อ่าว กูอุส่าห์ฝากแฟนไว้ นี่ให้มันเดินกลับมาคนเดียวรึไง ถ้ามันถูกฉุดกูหล่ะจะโทษมึง
"ฮื้ออ!" ไอ้ปุ่นปัดมือผมที่ลูบตันขามันอยู่ใต้โต๊ะออก ไร้ว้าลูบผ่านกางเกงก็ไม่ได้ ไม่ได้สอดเข้าไปสักหน่อย
"เอ้ มืออ่ะอยู่นิ่งๆ!"
"ก็ดื่มเยอะทำไมหละ"
"เยอะตรงไหน แต่ละแก้วจางยิ่งกว่าอะไร น้ำเปล่าเลยไหม" 5555กูเป็นคนชงให้มันเองแหละ ไม่ได้ๆ อายุยังไม่ถึงแดรกเหล้าไม่ดี ว่าคนอื่นกูแดรกตั้งแต่ม.ต้นละ55
"เห้ยยยไอ้ผิง ปิดเทอมนี้เที่ยวไหนว้ะ”
"ไม่รู้" ทุกปีก็ไม่ได้ไปไหน รึไปก็ไปไม่ไกลตามๆเพื่อนไปแค่นั้น ปีนี้...แมร่งไม่ได้คิดไรเลย มัวแต่คิดเรื่องไอ้คนข้างๆ
"ปุ่นอ่ะ ทุกทีไอ้หมื่นเล่าให้ฟังว่าไปเที่ยวต่างประเทศทุกปิดเทอม" กูเงียบแล้วหันไปมองหน้ามัน หืม คุณหนูฉิบไปเที่ยวต่างประเทศ
"ยังไม่รู้"
"โว้ะ ไอ้สองคนนี้ กูนี่จะไปบ้านมี่ที่... " มันพูดถึงบ้านแฟนมันซึ่งพี่มี่ไม่ใช่คนแถวนี้แต่มาเรียนที่นี่เฉยๆ
"อวดสาดดดด"
"มีบ้างไปฝากเนื้อฝากตัวกับพ่อตาแม่ยาย"ไอ้แสนพูดไปยิ้มไปโดยมีคนอื่นบนโต๊ะคอยแซวแต่มันไม่อายยิ่งอวดเข้าไปใหญ่ กูหันไปมองหน้าไอ้ปุ่นที่เอาแต่ก้มกดมือถือยิกๆ เห้ออ ถ้ากูรึมันเป็นผู้หญิงก็ดีดิ จะเข้าไปไหว้พ่อแม่มันตั้งแต่วันแรกเลย แต่ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้แล้วกูก็ไม่ทำไม ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูอาจจะท้องไปตั้งนานแล้วก็ได้ใครจะรู้5555
"ยุ่นคุยกับใคร"
"เพื่อน" กูมองหน้าจอโทรศัพท์ไม่เห็นความผิดปกติไร คำพูดธรรมดาจึงหันไปกระซิบบอกไอ้ภีข้างๆแทน ตอนแรกมันก็ยิ้มแบบล้อๆแล้วทำท่าอิดออดขี้เกียจไปจนกูต้องตบหัวไปที่ถึงจะยอมไป
ไปไหนนะรึ
55555555
"มีคนแอบมาขอเพลงหลังไมค์ บอกว่ามีคนฝากมาขออีกที"
"5555" เสียงคนเมาโต๊ะรอบข้างหัวเราะนักร้องบนเวทีรวมทั้งไอ้ปุ่นที่หัวเราะหึหึแต่ยังไม่ยอมเหงยหน้าจากโทรศัพท์อยู่ดี ไอ้ภีเดินกลับมานั่งข้างๆกูแล้วยักคิ้วให้
"บอกว่ามอบให้น้องญี่ปุ่นจิบิ" จิบิพร่องงง กูหันขวับไปมองหน้าไอ้ภี มันหัวเราะ ไอ้สาดดแกล้งกู แต่พอกวาดสายตามองไปรอบๆโต๊ะก็พบว่า..........
ทุกสายตาแมร่งมองมาทางกูกับไอ้ปุ่นหมดวุ้ย!
"แหมะ!"
"555"
"เชิญรับฟังได้เลยครับ"แล้วเสียงปรบมือทุกสารทิศก็ดังขึ้นโดยเฉพาะโต๊ะกูที่ดังเป็นพิเศษ จะว่าเขินก็เขินนะ ไม่เคยทำงี้ให้ใครจะหันไปมองหน้าไอ้ปุ่นก้ไม่กล้า อายสราดดดดด ขอเองอายเองซะงั้นกู
‘อยู่คนเดียวมานานกับความเหงาใจ
วันเวลาผ่านไปก็นานแสนนาน
ก็ในหัวใจฉันเองก็ยังต้องการใครซักคน
ที่คอยดูแลและห่วงใย
จนวันนึงที่เธอได้ผ่านเข้ามา
ความอ่อนล้าที่มีก็จางหายไป
คงเป็นเธอที่ทำให้ฉันเป็นคนใหม่
เธอคือหัวใจของฉันตั้งแต่นี้
เธอคือคนที่ฉันตามหามาแสนนาน
และเป็นคนที่ฉันใฝ่ฝันในหัวใจ
แม้ชีวิตของฉันตอนนี้จะเป็นเช่นไร
แต่อยากให้รับรู้เอาไว้
อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน
แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี
แต่คืนนี้จะบอกเธอนะคนดี
อยากให้เธอเชื่อฉันคนนี้ ฉันรักเธอ
เธอคือคนที่ฉันตามหามาแสนนาน
และเป็นคนที่ฉันใฝ่ฝันในหัวใจ
แม้ชีวิตของฉันตอนนี้จะเป็นเช่นไร
แต่อยากให้รับรู้เอาไว้
อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน
แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี
แต่คืนนี้จะบอกเธอนะคนดี
อยากให้เธอเชื่อฉันคนนี้ ฉันรักเธอ
อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน
แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี
แต่คืนนี้จะบอกเธอนะคนดี
อยากให้เธอเชื่อฉันคนนี้ ฉันรักเธอ ’
กูรู้สึกว่าคนข้างๆเริ่มทำตัวยุกยิก หลังจากที่ตอนแรกนิ่งและเงียบมานาน เอาวะไม่หันไปมองเสียเชิงชายหมด คนอย่างกูมาเขินอะไรเทือกนี้เนี่ยนะ ไม่ๆ หันไปมองก็พบว่าอีกคนมองหน้าอยู่ก่อนแล้วก่อนจะหน้าแดงหันแล้วหนี มันจะได้ฟิวกว่านี้ถ้าคนในโต๊ะกูไม่ช่วยกันแหกปากร้องเพลง แต่โอเคถือว่าสนุกสนานกันไป กูเอื้อมมือใต้โต๊ะไปจับมือไอ้ปุ่นไว้ ครั้งนี้แปลกไม่ได้ชักออกอะไร แมร่งอยากจับฟัดดด ความเขินอายเมื่อกี้หายไปหมดเหลือแต่ความหื่น แล้วตอนท่อนฮุกนะไอ้ปุ่นแมร่งเขินหนักจะมุดโต๊ะหนีเพราะไอ้ห่าพวกนั้นรุมแซวกันกูเลยจับหัวมันซบไหล่กูแทน ไม่ดิ มันเอาหัวมุดไหล่กูมากกว่า จะฝังหน้าลงไปอยู่ละ555 ตอนเขินแมร่ง....น่ารักหวะ
"เอิ้ว หวานกันจริงง" เพลงจบแต่คนไม่จบ ยังไม่เลิกแซวกันอีก แฟนกูจะเอาหน้ามุดหลังกูอยู่ละ เข้าใจว่าหน้ามันคงแดงมากคงไม่อยากให้ไอ้พวกนี้เห็น แต่หารู้ไม่ ทำงี้พวกมันยิ่งแซวหนักเข้าไปใหญ่ กูปล่อยให้แซวตามใจจนพวกมันเลิกกันไปเองแล้วค่อยดึงตัวไอ้ปุ่นออก ที่จริงก็ชอบให้มันมาอิงอะไรแบบนี้นะแต่นี่กูเมื่อยละไง เลิกเขินได้ละม้างง โหหห หน้าแดงสาดด เอ่อมึงก้มงั้นแหละไม่ต้องเหงย กูไม่อยากให้ใครเห็นผิดรึไง กูก้มลงไปตามแล้วแอบหอมแก้มมันนิดหนึ่งแบบเร็วๆ ไม่มีใครเห็นหรอก55
"ชอบป่ะ"
"..เอาซะเกือบเกิดไม่ทัน" กูหลุดหัวเราะออกมานิดนึง เพลงมันเก่าไง กูชอบฟังเพลงเก่าๆมันให้อารมณ์สบายๆดี
"อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกินนน หึหึ" กูร้องทำนองเพลงเมื่อกี้ขึ้นมาเบาๆพอไห้ไอ้ปุ่นได้ยิน ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำอะไรชวนอ้วกได้ขนาดนี้ แต่พอคิดว่าถ้ามันหน้าแดงจนถึงหูคงน่ารักน่าดีก็ห้ามปากตัวเองไม่ได้ นี่กูชอบให้มันเขินหรอเนี่ย อาจเป็นเพราะกูคิดว่าถ้ามันเขินมันคงรู้สึกเหมือนกันละมั้ง
"พอแล้ว ฮึ่ย!" บีบมือกูแน่นเลยนะมึง เขินอ่ะดิ้ กูมองหน้ามันยิ้มๆ อยากให้มันเป็นงี้ตลอด ไม่กวนตีนไม่เถียงไม่นิ่งใส่
"จะกลับบ้านแล้ว"
"ไม่อยากอยู่กับกูนานๆหรอ"
"...ดึกแล้ว" กูมองนาฬิกาข้อมือก็เป็นอย่างที่มันว่า ปาไปสามทุ่มกว่า แล้วมันจะเข้าบ้านไงวะเนี่ย อย่างน้อยๆต้องผ่านยามหน้าประตูก่อนละ กูดึงมือฉุดไอ้ปุ่นลุกขึ้น
"พี่ ผมไปส่งไอ้ปุ่นก่อนนะ"
"ฮั่นแน่ ไปส่งจริงหรอว้า"
"เห้ยน้องมันกลับดึกไม่ได้"กูพูกกรัวหัวเราะ ไอ้พวกนี้แมร่งคิดเชี่ยไร ขนาดกูยังคิด ถ้าได้ก็ดีดิ55
"เอ่อๆ เดี๋ยวกลับมาอยู่อ่อ"
"กลับดิ"ยังแดรกไม่จุใจเลย ไอ้น่ารักอยู่ด้วยไงเลยกินไม่ค่อยเยอะ พอเอามันไปส่งแล้วกูกลับมาตอนนั้นแหละ ใครซักคนต้องหามกูกลับเท่านั้น กะจะเอาให้หายอยากกันไปเลย กูเดินมาขึ้นควบมอไซค์โดยมีไอ่ปุ่นขึ้นซ้อนตาม ลมพัดอากาศกำลังเย็นสบาย
"เข้าบ้านไงวะยุ่น" ถามขณะกำลังจะเลี้ยวรถเข้าซอยบ้านมัน
"ขี่ไปทางหลังบ้านอ่ะ" หลังบ้านมันกูก็ไม่เคยไปด้วยดิ รึว่ามีทางลับวะ ก็ขี่อ้อมไปหลังบ้านก่อนที่จะจอดรถลง หลังบ้านมันเป็นรั้วปูนเหมือนหน้าบ้านแต่ไม่มีประตู
"เข้าไงวะยุ่น"
"ปีนรั้ว"
"เห้ย"กูเดินตามลงไปจับแขนมันไว้ ตอนออกมานี้ออกประตูหน้าแต่ขากลับปีนรั้วเข้าเนี่ยนะ
"ตกลงมาทำไง" รั้วก็ไม่ได้ต่ำพอที่ไอ้ปุ่นจะปีนนะ ถ้าเป็นกูว่าไปอย่างแต่ต้องกระโดดจับขอบเอาเพราะสูงพอตัวอยู่
"ทุกทีก็ปีนไม่เห็นจะตก"
"แสดงว่าหนีเที่ยวบ่อย"กูดึงให้หันหน้าเข้าหากันแล้วเอามือล็อกเอวมันไว้ มันเงียบทำหน้าเบะปาก
"ตั้งแต่วันนี้ห้ามหนีเที่ยวแล้วเข้าใจป่ะ"
"จิ้ ยุ่งไร" อ่าวๆ เมื่อกี้ยังทำท่าทางน่ารักอยู่เลย ตอนนี้มันอะไรวะกลายมาเป็นไอ้ปุ่นคนเดิม
"อยากไปไหนก็บอก จะพาไปเองจะได้ไม่ต้องหนีเที่ยว" แหนะๆ เห็นนะว่าแอบกระตุกยิ้มแล้วรีบเปลี่ยนมาเป็นหน้าบึ้งกลบเกลื่อน ให้มันปากแข็งงี้ตลอดเถอะ แล้วหลังบ้านอ่ะโคตรเปลี่ยว ไม่อยากจะคิดภาพตอนมันต้องมาปีนกำแพงคนเดียวในบรรยากาศแบบนี้
"อยากให้คนแถวนี้บอกรักจังเลยน้าา"
"........"
"ไอ้เราก็พูดไปหลายรอบละแต่ไม่ยักจะเคยได้ยินบ้าง" หลังจากพูดจบกูมองหัวมันที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมสบตา อยากได้ยินนิดหนึ่งให้ชื่นใจก็ยังดี ไม่เห็นจะเคยพูด แฟนเก่ากูนะพูดกรอกหูทุกวะนจนเบื่อ แต่คนนี้ถ้าให้มาพูดทุกๆหนึ่งนาทีกูก็ไม่มีวันเบื่อ มันต่างกันตรงเนี้ย เวลาผ่านไปซักพักยังยืนกันอยู่อย่างงั้นโดยที่ต่างคนต่างเงียบ โอเค ไม่ถามก็ได้ว้ะ แอบน้อยใจแต่ช่างเหอะแค่มีมันทุกวันนี้ก็พอใจละ แต่ยังไม่ทันที่จะทำอะไรกูก็รู้สึกเย็นๆนุ่มๆที่มือด้านซ้าย มองตามไปแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา ไอ้ปุ่นแมร่งจับมือกูไว้หลวมๆแล้วบีบเบาๆทีหนึ่ง น่ารักไปละมึง! เดาว่าตอนนี้หน้ามันต้องแดงมากแน่ๆและก็ถูกอย่างที่คิด เหงยหน้าขึ้นมานี้อย่างกะลูกมะเขือ ขนาดมืดแล้วนะเนี่ย กูกดหัวมันซบอกแล้วหอมที่ผมเบาๆทีหนึ่ง ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้วะ ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา มึงทำให้กูจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วไอ้ปุ่น! หลังจากนั้นกูก็ให้มันขี่คอปีนขึ้นกำแพง ถ้าใครมาเห็นคงคิดว่าเป็นโจร ไอ้ปุ่นตะโกนกลับมาเบาๆว่าถึงพื้นโดยสวัสดิภาพ มันบอกสบายมากแค่เนียนๆเข้าบ้านไม่มีใครเห็นหรอก หึ ทำบ่อยสิมึง กูก็ไม่ได้อะไรเรื่องนี้มากวัยรุ่นต้องมีกันบ้างแต่แค่ไม่อยากให้มันทำหลังจากนี้แล้วเฉยๆ ยืนรอจนมันส่งข้อความมาบอกว่าถึงห้องแล้วถึงจะขี่มอไซค์กลับไปกินเหล้าต่อ ครั้งนี้ไม่ต้องมาพะวงใคร
กูจำไม่ได้ว่ากินไปกี่ขวด คุยเรื่องอะไรบ้างคงมีเรื่องไอ้ปุ่นนิดหน่อย จำได้ว่ามีผู้หญิงมาขอเบอร์ กูก็บอกไป บอกเบอร์ไอ้แสนแมร่งเลย เป็นของสมนาคุณเล็กๆน้อยๆในเรื่องต่างๆ55 มีมองสาวบ้าง หน้าอกสะโพกงี้แต่ก็คิดถึงหน้าไอ้ปุ่นตลอดเวลาเช่นกัน อ่าวไม่ผิดเว้ย แค่มองเหอะแค่มอง ถ้าจะเอาจริงป่านนี้ไม่รอดซักราย หลังจากนั้นภาพกลายเป็นเบลอๆเอียงๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ใครซักคนเอามือตบแก้มกูเนี่ยแหละ ไม่ได้โต้ตอบไรเพราะไม่มีแรง อยู่ดีดีฉากก็วูบขึ้นมาที่หน้ารถกระบะก่อนจะวูบลงอีกที รู้สึกตัวก็ตอนที่ใครซักคนผลักกูลงเตียง หัวถึงหมอนกูไม่สนใจไรล้ะ ขอหลับก่อนเห้อ ลืมตาไม่ขึ้นอ่ะตอนนี้ หนักไปทั้งตัว จะอ้วกก็ไม่อ้วก ช่างแมร่งงง
"เมาอย่างหมาเลยหวะ" ไม่ได้เมาเว้ยยยย กูง่วง อย่ามาคุยงุ้งงิ้งๆใกล้หูดิวะ ตบมือลงเตียงด้วยแรงอันน้อยนิดเป็นเชิงบอกให้คนที่พูดเงียบเสียงลง
"เกือบโดนหญิงลากไปข่มขืนแล้วไหมหละ ดีนะพวกกูตามไปทัน" ข่มขืนเชี่ยไรรร คนอย่างกูเนี่ยนะ ไปข่มขืนเค้าหละไม่ว่าาา กร๊ากกกก
"เอ่อฝากไว้ห้องมึงก่อนละกัน กูกลับบ้านละ"
"อือ ภาระกูชัดๆ" กูพยายามจะลืมตาขึ้นมาดูว่าใครคุยกันไม่เลิกเดี๋ยวพ่อซัดเปรี้ยงเข้าให้
"นั่น นอนไปเลยมึงยังจะมีแรงลุกมาอีก" อ๋ออ ไอ้พี่หินนี่เอง มันผลักไหล่กูให้ล้มลงไปนอนอย่างเดิม เอ่อๆจะนอนละ หยุดพูดก็ละกัน สาดดด
.
.
.
.
.
สะดุ้งตื่นมาตอนประมานเกือบเที่ยงเพราะเสียงโทรศัพท์ดัง ปวดหัวจี้ดดดดเลย ปวดตึบๆอย่างกะจะระเบิด ไอ้พี่หินเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นกูนั่งเอามือกุมขมับเลยเดินไปหยิบยากับน้ำมาให้
"แดรกละก็นอนไป กูออกไปหาเพื่อนก่อน ถ้าจะกลับล็อกห้องให้ด้วย" กูได้แต่หลับตาพะยักหน้าหงึกๆ พูดไรเข้าหูซ้ายทะลุหูหมาหมด ปวดหัวอยากนอนอย่างเดียวอ่ะตอนนี้ โทรส่งโทรศัพท์กูไม่สนใจกดปิดเครื่องแมร่งถ้ามึงไม่ดังจนดูสะดุ้งตื่นป่านนี้คงนอนสบายไปถึงเย็นแล้ว วันนี้กูขอขาดการติดต่อวันหนึ่ง เมื่อวานดื่มไปมากจริงๆ แดรกแบบควายอ่ะเป็นไงหละตอนนี้ หลับเป็นตายเลยกู
.
.
.
.
.
"ไอ่เชี่ย!!"
".....อืออ..." กูนอนกระสับกระส่ายไปมาเพราะสะดุ้งกับเสียงตะโกนเมื่อกี้ มึงดิเชี่ยย กูยังนอนไม่เต็มอื่มเลยสาดด
"กูออกไปข้างนอกกลับมาจะทุ่มหนึ่งอยู่ละมึงยังเสือกหลับอยู่อีก!" ได้ยินเสียงคนเดินวนไปวนมาก่อนจะมีเสียงเหมือนน้ำไหลแล้วกดชักโครกตามมา นี่มึงเข้าห้องน้ำไม่ปิดประตูหรอวะ
"ตื่นๆ ตื่นโว้ย ไอ้ผิง" รู้สึกมีมือมาตบแปะแถวๆหน้ากับลำตัวก่อนที่จะฟาดโบ้บมาที่หัว
"โอ้ย!" สะดุ้งเลยสิกู เจ็บสาดดด
"เรียกดีดีแมร่งไม่ตื่น"
"...กี่โมงแล้ววะ"
"ทุ่มกว่าแล้วเว้ย นอนไปได้ไง"
"...อือ ง่วงหวะ"กูสลึมสลือพูด รู้สึกมึนๆหัวไงไม่รู้
"เล่นนอนทั้งวัน"
"กี่โมงละวะ"
"ไอ้สัด กูบอกว่าทุ่มกว่าๆ"
"...อือ ง่วงหวะ"
"ไปเลย มึงลุกไปล้างหน้าล้างตาเลย อย่างกับคนโง่แมร่งถามซ้ำไปซ้ำมา" กูใช้เวลานั่งมึนอยู่ขอบเตียงซักพักก่อนที่จะโดนพี่หินที่กระโดดนอนแทนที่กูเมื่อกี้เอาเท้าสะกิดให้ลุก เมื่อน้ำเย็นๆโดนหน้าก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง มองสภาพตัวเองในกระจก
....ทุเรศฉิบหาย
"มอไซค์ผมอะพี่"
"อือ ใต้หอ กุญแจวางไว้บนโต๊ะ" พี่มันหลับตาพูดก่อนจะตะแคงข้างหนี ซกมกหวะไม่ได้อาบน้ำ พูดไม่ดูตัวเองเลย55
"งั้นผมไปล้ะ แต้งสะกิ้ว" เดินไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองที่อยู่ข้างๆหมอนมาแล้วเดินออกห้องไป อ่าวทำไมหน้าจอดับ แบตหมดหรอวะ ลองกดเปิดเคริ่องแมร่งเปิดออกนี่หว่่า
13.40น.
ญี่ปุ่น: นี่
:เห้ยๆๆ
กูอมยิ้มกับข้อความที่เห็นหน่อยๆ มันคงเห็นกูไม่ได้อ่านมั้งเลยทักมาแค่นี้
กลับถึงบ้านทำนู้นทำนี่จนสามทุ่มกูยังนอนไม่หลับ ตาค้างเนื่องจากตอนกลางวันหลับเยอะเกิน จะโทรไปหาไอ้ปุ่นก็กะไรอยู่เพราะเพิ่งวางหูไปชั่วโมงที่แล้ว ไอ้เพื่อนเวรทั้งหลายก็หายหัวไปหมด กูนอนพลิกตัวไปมาบนเตียง ไอ้สัดหลับไม่ลงวุ้ย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไล่ดูรายชื่อเผื่อมีคนที่เข้าตา ไอ้ปุ่นตัดออกคนแรก โทรไปเยอะๆเดี๋ยวแมร่งอารมณ์เสียใส่ บรรดากิ๊กกูก็ไล้ลบเบอร์ทิ้งหมด กูไล่จนมาสะดุดกับชื่อหนึ่ง
นี่ไง!
ไอ้เชี่ยนี่แหละที่กูจะโทรไปกวน กูนอนไม่หลับมึงก้อย่าหวังว่าจะได้หลับ ไอ้สมุนมือขวา555
---------------------------------------
สงกรานต์ไปเที่ยวไหนกันบ้างงงงงงงงงงงงงง
มันเป็นอะไรที่แบบว่าหันไปทางไหนก็แต่แต่ผู้ชายยืนอยู่กับผู้ชาย
55
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
