ตอนที่ 13 เรื่องจริงของคนโง่
“อ้าว มาแล้วเหรอ” ไอ้เดย์เอ่ยทักไอ้เป้ราวกับเพื่อนทักเพื่อนดังเช่นปกติ กระตุ้นต่อมสงสัยในใจผมที่คิดว่าพวกมันไม่ถูกกันขึ้นมาตะหงิดๆ ไอ้เป้ชะงักปากค้างคล้ายอยากจะพูด แต่พูดไม่ได้ พลางทำหน้าขัดอกขัดใจหันมามองผมแวบหนึ่งก่อนจะหันหัวเลี้ยวหายออกไปจากห้องน้ำ ผมเลยได้แต่ยืนงงกับอากัปกิริยาที่มันแสดงทิ้งไว้
ผมหันไปหาไอ้เดย์แบบมึนๆ “รู้เหรอ ว่าไอ้เป้มันจะมางานวันเกิดฝน”
มันยักไหล่แล้วเดินทำหน้าสบายๆ เข้าไปเปิดน้ำล้างมือที่อ่าง
“แล้ว...มึงรู้มั้ยว่ามันกำลังตามจีบฝน” ผมถามอีก ไม่แน่ใจว่ามันจะรู้เรื่องพวกนี้ด้วย
“ไม่ดีเหรอ?” ไอ้เดย์ยกยิ้มมุมปากให้ผมในกระจกอย่างยียวน
“ดูมึงไม่สะทกสะท้านเลยนะ ที่เพื่อนกูจะจีบน้องสาวมึงเนี่ย” แต่ตัวผมอ่ะ โคตรแปลกใจกับท่าทีตอบสนองเรียบๆ ของแม่งมาก เป็นพี่ชายประสาอะไรไม่แสดงอาการหึงหวงน้องสาว ทั้งที่ออกจะสวยปานนั้น
“ก็ถึงได้ถามว่าไม่ดีเหรอไง” มันหันมาพูดย้ำ
“มันไม่ใช่ว่ะ มึงน่าจะหวงฝนมากกว่านี้สิ ก่อนหน้านี้ยังทำตัวติดกันต้อยๆ รู้สึกแปลกๆ มึงคิดจะทำอะไรไม่ดีกับเพื่อนกูป่ะ” การตอบสนองธรรมดาเกินไป จนผมหวาดระแวง
“หึ ห่วงตัวเองก่อนดีกว่ามั้ง” ไอ้เดย์ตอบแล้วเดินย่างสามขุมเข้ามาหาผม รอยยิ้มที่เปื้อนหน้ามันบ่งบอกถึงความคิดชั่วร้ายสุดๆ ผมผวาก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณการระวังภัย และเพียงแค่ไม่กี่ก้าวผมก็โดนไล่ต้อนติดกำแพงห้องน้ำ ไอ้เดย์ยกมือขึ้นขนาบกำแพงบริเวณเหนือหัวไหล่ผมทั้งสองข้าง เหยด! สถานการณ์ก็เป็นใจดีแท้ ไม่มีลูกค้าคนอื่นมาเข้าห้องน้ำกันสักคน
“จะทำอะไรกู” ผมยืนตัวเกร็ง
“ทำในสิ่งที่มึงไม่คิดว่ากูจะทำ...” ไอ้เดย์ตอบพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชนิดที่เรียกว่าขยับตัวนิดนึงก็แทบจะจูบกันได้ ผมเบ้หน้านึกแหยงลมหายใจที่ผสมกลิ่นเหล้าของมัน ไอ้เดย์มองผมนิ่งแล้วหลุดยิ้มขำ “ฮ่ะๆ หน้ามึงตลกดีว่ะ” ก่อนจะผลักหัวผมให้โขกเข้ากับกำแพงเสียงดัง *โป๊ก!*
“ไอ้เหี้ยเดย์ เจ็บนะเว้ย!” ผมกุมหัวพร้อมกับร้องตะโกนไล่หลังมันที่เดินหัวเราะหายออกไป จากนั้นก็เลื่อนมือลงมาจับอกซ้าย หัวใจเต้นตูมตามเสียจนเจ็บ คิดว่ามันจะจูบจริงๆ หรือไงวะไอ้สาม ไอ้บ้า ไอ้ปัญญาอ่อน ฮึ๊ย!
.
.
.
ผมหัวเสียเดินหน้าหงิกออกจากห้องน้ำมานั่งลงข้างไอ้เป้ที่อยู่โต๊ะฝน เห็นไอ้เดย์เหล่มองมาจากทางโต๊ะเพื่อนๆ มันนะ แต่ผมไม่สนครับ ในเมื่อมันอยากมาทำเรื่องที่เข้าใจยากกับผมก่อนทำไม
“มานั่งไรนี่” ไอ้เป้กระซิบถามผมทั้งๆ ที่ยิ้มให้ฝน สามารถมากไปมั้ยมึง?
“นั่งด้วยไม่ได้ไง มึงขอให้กูทำอะไรกูก็ทำให้ แค่มานั่งด้วยมึงจะตายหรือไง” ผมกระซิบตอบหน้าบูดๆ
“ไปนั่งนู้นไป๊” ไอ้เป้พยักเพยิดหน้าไปที่กลุ่มโต๊ะเพื่อนไอ้เดย์ ผมขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม
“ทำไมกูต้องไป มึงนี่น่าสงสัยนะ มีอะไรปิดกูป่ะเนี่ย”
“มีเหี้ยไร กูบอกให้มึงไปกันไอ้เดย์ให้หน่อย”
“เขาพี่น้องกัน มึงจะกลัวไรวะ” ผมว่า
“เออ เรื่องนั่นกูรู้...” ไอ้เป้หลุดตอบ ผมจ้องหน้ามันเขม็ง สมองเริ่มประมวลเรื่องราวปะติดปะต่อกัน
“อย่าบอกกูนะว่ามึงรู้ตั้งแต่แรก แต่ก็ยังขอร้องให้กูไปช่วยกันไอ้เดย์” ผมถาม ไอ้เป้หน้าเสียไปในทันใด
“เอ่อ...สาม กูมีคำอธิบายนะเว้ย”
“อ้อเหรอ แต่กูไม่ใจเย็นพอที่จะฟัง” ผมสวน คนทั้งโต๊ะหันมองมาเป็นตาเดียว ไอ้เป้จับแขนผมไว้แน่น พลางหันไปส่งยิ้มให้กับทุกคน
“ขอโทษครับ พอดีเพื่อนผมมีปัญหานิดหน่อย เออฝน พี่เป้ขอตัวไปคุยกับเพื่อนที่ข้างนอกเดี๋ยวนะ แล้วจะรีบกลับ”
“พี่สามไม่เป็นไรนะคะ?” ฝนไม่สนใจฟังคำเป้ ทว่าหันมาถามผมด้วยสีหน้าเป็นกังวลแทน
“ครับ ขอโทษนะ” ผมยิ้มตอบแล้วลุกขึ้นเดินนำไปเป้ซึ่งยังจับแขนผมแน่นออกมาที่ลานจอดรถ พอถึงที่โล่งๆ คนน้อยๆ ผมก็ใส่แม่งเลยหนึ่งหมัด
*ผัวะ!* เต็มกราม ไอ้เป้ปล่อยมือที่จับแขนผมล้มลงไปนั่งบนพื้นทันที
“มึงก็รู้ว่ากูกับไอ้เดย์ไม่ถูกกันเรื่องน้ำ แล้วมึงที่รู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นพี่น้องกันจะมาขอร้องกูทำห่าไร” ผมว่า
“แล้วที่กูขอร้องให้มึงช่วยมันไม่ทำให้มึงรู้อะไรดีๆ หรือไง” ไอ้เป้เงยหน้ามองผมอย่างแค้นฝังหุ่น “พวกกูพูดมึงไม่เคยฟัง ถ้าไม่รู้จากปากเจ้าตัวมึงก็คงเถิดทูลเขาเป็นนางฟ้านางสวรรค์ต่อไปสิ”
“ไม่เห็นเกี่ยว ยังไงกูกับน้ำก็เลิกกันอยู่แล้ว”
“เลิกเหี้ยไรไอ้สาม มึงน่ะโง่เรื่องผู้หญิงชิบหาย เงินที่มึงเอาไปพนันบอลน่ะ อย่าหาว่ากูไม่รู้ว่ามึงทำไปทำไม”
“กูเล่นของกูเอง” ผมเบาเสียงลงในระดับหนึ่ง
“ไอ้คนที่เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ การพนันไม่เคยแตะ จู่ๆ คิดจะมาเล่นพนันบอลตอนคบกับหญิงให้ตายกูก็ไม่เชื่อ ถามหน่อยก่อนหน้าที่มึงจะเสียเป็นหมื่นมึงได้ไปเท่าไหร่ และหมดไปเท่าไหร่กับผู้หญิงที่หลอกมึงมาเป็นเดือนๆ”
“กู...” อึ้งครับ ไอ้เป้ลุกยืนทำหน้าละเหี่ยใจ
“ถ้ามึงยังไม่ตาสว่าง แล้วน้ำกลับมาขอคืนดีกูก็ว่ามึงก็คงหมดอีก เชื่อกูสิ”
“แต่มึงก็ไม่น่าให้กูมายุ่งเกี่ยวกับไอ้เดย์นี่หว่า”
“ก็ช่วยได้เยอะไม่ใช่ไง ไม่มีมันมึงก็โง่ไม่ส่างเสียที” อุ้ย แรงอ่ะ
“ทำอย่างกับมึงรู้จักมันดี” ผมมองหน้าไอ้เป้
“นิสัยมันดีกว่าที่มึงคิดเยอะ จะเสียก็แค่อย่างเดียว...” ไอ้เป้มองหน้าผมแล้วหน้าตาขัดใจของมันก็กลับมาอีก “เห็นความรักตัวเองมาก่อนทุกที” 
ครึ่งเรื่องละ อีกนิสนึง ปล.คนเขียนฝากมาบอกว่า คู่ลูกกลิ้งกับวิทยามีนะคะ แต่จะเป็นคล้ายๆ ตอนพิเศษ งึมๆ เหนื่อยง่ะ 
รักคนอ่าน อวยคนเม้นต์นะจ๊ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
