“Someday We'll Know”
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: “Someday We'll Know”  (อ่าน 191540 ครั้ง)

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #210 เมื่อ21-04-2014 08:43:21 »

เหลียง??? อย่าบอกนะว่าพ่อของเพื่อนพอง (เอากลับไปเดาไปคิดอีกแล้วเรา)

 :pig4: คะ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #211 เมื่อ21-04-2014 09:13:38 »

เกียต้องทำให้ข้าวพองเชื่อใจให้ได้ แต่หมั่นไส้ยัยไอรีนยัยนี่ชอบโผล่มาขัดประจำเลย

ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #212 เมื่อ21-04-2014 09:43:52 »

เราชอบเรื่องนี้นะ เป็นอีกเรื่องอีกแนวดี
เราตามอ่านเรื่องของพวกคุณมากเกือบทุกเรื่องในบ้านนี้นะ ชอบทุกเรื่องที่อ่าน
เราให้คอมเม้นท์ไม่เก่ง เพราะเราชอบอ่านแต่ไม่ได้มีความรู้ที่จะไปติติงอะไรคนแต่งได้
เดี๋ยวนี้มีคนแต่งนิยายเพื่อขายมาก และราคาทำเล่มก็สูง
เรายังเคยคิดสงสัย ทำไม jivetea ไม่เห็นรวมเล่มเหมือนคนอื่นบ้าง ทั้งที่นิยายก็เยอะ และก็สนุกด้วย
แต่ไม่ได้ทักอะไร พอมาอ่านตอนนี้แล้วท้ายบทกล่าวถึงเรื่องนี้ เลยขอพูดบ้าง (^_^)
จากที่อ่านมาหลายเรื่อง ทุกเรื่องที่เราอ่านชอบนะ แนวไม่ค่อยซ้ำ แล้วก็ไม่ได้บังคับเม้นท์ สบายใจที่ได้อ่าน
ไม่รวมเล่ม? บางทีเราก็เสียดายนะ ทีนิยายดีๆ หลายเรื่องในบอร์ด เจ้าของไม่ทำเล่มขาย แต่หลายๆเรื่องที่ไม่สนุก บางทีลงยังไม่จบก็ทำขาย และส่วนใหญ่มักจะจูงใจด้วยการเพิ่มตอนพิเศษที่ไม่ลงในบอร์ดมีเฉพาะรวมเล่ม ทำให้คนที่ติดตามอ่านก็ต้องซื้อนะเพื่ออ่านเรื่องราวที่มีต่อ ดังนั้นสำหรับเรา ถ้าคุณ jivetea คิดรวมเล่มเมื่อไหร่ เราหนึ่งคนที่จะเก็บคอลเล็คชั่นผลงานของพวกคุณ
และต้องขอโทษด้วยถ้าความเห็นของเราไปกระทบใคร เราบอกเลยมิได้มีเจตนาจะว่าใคร แค่อยากพูดถึงสิ่งที่เกิดขึั้นในปัจจุบันเท่านั้น เพราะเราเองก็เป็นคนอ่านและซื้อนิยาย boylsove นะจ๊ะ (^_^)


ปอ.ลอ.  เราอยากบอกคนเขียนเหมือนกันแบบนี้นะจ๊ะ .... :mew1:

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #213 เมื่อ21-04-2014 11:05:24 »

เห็นใจเกียเบาเบา
นายเหลียงนี่จะเกี่ยวข้องกับไทนี่หรือพ่อไทนี่หรือเปล่าหว่า??

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #214 เมื่อ21-04-2014 21:39:45 »

ข้าวพองไม่เชื่อใจเกียแล้ว
เพราะงั้นเกียต้องความเชื่อมั่น เชื่อใจขึ้นมาใหม่


ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #215 เมื่อ22-04-2014 06:58:14 »

 :hao5:
ข้าวพองเด็กน้อยจริงๆ แหละ
ครูเกียโปรดทำใจ
ถึงขนาดราดน้ำแกล้งรถก็คงไม่แปลกหรอกที่จะเบาจากลมปากหญิง (เถาวัลย์ เช่น ไอรีน)
ใช้พี่ทุกคำงี้รักตายเลย
ชูป้ายไฟเชียร์ครูเกียต่อ
บวกและเป็ดขอบคุณ

 ปล. กดบวกและเป็ดให้ Annko ด้วยคน
ที่บอกว่า...จะเก็บคอลเลคชั่นของ jivetea เป็นคนอ่านและซื้อนิยาย boylsove นะจ๊ะ (^_^)
ชื่นชม
 :L1:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-04-2014 07:03:06 โดย puppyluv »

ออฟไลน์ @PurPle SuN@

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #216 เมื่อ22-04-2014 08:05:22 »

แม้จะสงสารพี่เกีย แต่นาทีนี้ก็แอบสมน้ำหน้านิดๆที่รุกเร็วจนน้องไม่มั่นใจ พยายามทำให้น้องเข้าใจนะ เชื่อว่าน้องก็มีใจให้บ้างแหละเพียงแต่หลายๆอย่างในชีวิตทำให้น้องหวั่นใจ เรื่องนี้ผู้ร่วมเหตุการณ์เยอะจริงๆ ผู้ต้องสงสัยก็เยอะตามไปด้วย

ปล. ไม่รวมเล่มไม่เป็นไร เค้าก็อปใส่ไอแพดไว้อ่านก็ได้เหอะ

ออฟไลน์ natalee22

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-3
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 8 หน้า 7(20 เมษา 57)
«ตอบ #217 เมื่อ22-04-2014 09:04:09 »

สวัสดีค่า คุณไจฟ์น้องที หายไปนานเลย ตอนเห็นเรื่องนี้นึกว่าตาฝาดซะแล้ว

กว่าจะเข้ามาเจอก็ตอนที่ 8 ไปแระ คิดถึงนิยายของคุณไจฟ์น้องทีจัง ชอบที่พล็อตเรื่องสนุกและหลากหลายดี

ตามมาเชียร์พี่เกียกะน้องพองด้วยคนค่ะ

น้องพองเฮี้ยวมากกกกกกกกกกกกก ตามประสาวัยรุ่นใจร้อน แต่พี่เกียก็ใช่ย่อยเหมือนกันนะ แอบมือไวอ่ะ เพิ่งเจอกันไม่เท่าไหร่ เดี๋ยวกอดเดี๋ยวจูบ สมควรที่น้องจะระแวงแหละ

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
“Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #218 เมื่อ22-04-2014 09:06:53 »

ตอนที่ 9

หลังสามทุ่มเล็กน้อย เกียก็พบการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ จากสัญญาณที่ส่งมาจากอุปกรณ์ชิ้นเล็ก ก็เลยหันไปปิดโทรทัศน์ที่กำลังดูอยู่ อีกนาทีถัดมาสัญญาณโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“ครูคะ คุณข้าวพองออกไปแล้ว ไม่ได้ให้ธีระไปส่ง แล้วก็ไม่มีรถมารับด้วยนะคะ” อุบลรายงานมาตามสาย
“ครับ”
“ให้ยอดมันตามไปห่างๆ แล้วค่ะ” แม่บ้านยังคงรายงานทุกสิ่งทุกอย่างต่อไป
พอเกียเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แม่บ้านบอกว่า ยอดกลับมาแล้ว หลังจากที่เห็นข้าวพองเรียกแท็กซี่ไปเอง แต่เพราะอยู่ห่างเกินไป ก็เลยไม่ได้ยินว่าข้าวพองเรียกรถให้ไปส่งที่ไหน
หนุ่มลูกครึ่งยิ้มให้กับความตั้งใจของทุกคนในบ้านหลังใหญ่
“ครับ ไม่เป็นไรครับ รับรองว่าคืนนี้ผมจะพาคุณข้าวพองกลับมาบ้านเอง”
“ครูรู้หรือคะว่าคุณข้าวพองไปไหน”
เกียตอบกลางๆ “ก็พอรู้ครับ แต่คงต้องไปงมหาอีกทีว่าอยู่ตรงไหน”
“ให้ตาธีระไปด้วยดีมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องร้อนใจไป ยังไงก็ต้องปล่อยให้เขาสนุกกับเพื่อนๆ ก่อนสักพักแล้วค่อยพากลับบ้าน ถ้าตามเข้าไป แล้วพากลับทันที จะยิ่งต่อต้านไปกันใหญ่”
“นั่นสินะ” อุบลเห็นด้วย “พี่ก็คิดแต่ว่าพรุ่งนี้วันอาทิตย์ ถ้าคุณท่านกับคุณเพียงมากินข้าวเช้าด้วยแล้วคุณข้าวพองยังเมาค้างอยู่จะทำยังไง”

เกียหยิบกุญแจรถมอเตอร์ไซค์ แล้วหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตู ขณะที่กำลังคิดว่า ถ้าปล่อยให้เมาขนาดที่อุบลว่า แล้วพาขึ้นมอเตอร์ไซค์กลับบ้านคงไม่ปลอดภัย แต่ก็ไม่อยากให้ธีระต้องไปพบกับเพื่อนๆ ของข้าวพองในสภาพแบบที่เขาเคยเจอที่ผับ
ยังไงเราก็แค่มาดูแลเขาช่วงหนึ่งแล้วก็จะจากไป
แต่ธีระกับทุกคนในบ้านยังต้องอยู่ดูแลข้าวพองไปอีกนาน

“ผมจะรีบพากลับมาก่อนเที่ยงคืน ฝากบอกพ่อยอดยิ่งด้วยนะครับ”
เกียเรียกชื่อ 2 พี่น้องยามของบ้านหลังใหญ่ด้วยการรวบชื่อเหมือนกับอุบลและธีระ จนทำให้แม่บ้านวัยกลางคนคลายความเครียด
“ค่ะจะบอกให้ค่ะ”
 
เกียใจเย็นพอที่จะแวะกินบะหมี่แถวหน้าคอนโดฯ ก่อนจะออกรถตรงไปตามเป้าหมายที่อุปกรณ์จีพีเอสระบุไว้
คอนโดฯ หลังนั้นไม่ได้อยู่ห่างจากโรงเรียนมากนัก ตำแหน่งในจีพีเอสไม่ได้ย้ายไปที่ไหนอีก
เกียรอนานกว่า 2 ชั่วโมงนับจากที่มาถึง ก็เดินไปซื้อเหล้าที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ เดินถือเข้าไปในคอนโดฯ ต้องขอบคุณพ่อที่ให้ยีนฝรั่งมาเยอะ แถมด้วยสีหน้านิ่ง เปล่งรังสีของความเป็นตำรวจต่างชาติเต็มที่ ยามรักษาความปลอดภัยแค่เงยหน้าขึ้นมอง แล้วปล่อยให้เดินเข้าไปโดยง่าย
ดูมั่นใจ ทั้งที่ภายใต้ความมั่นใจคือคำถาม ห้องไหน ชั้นไหน เพราะเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรก
ใช้ทั้งประสบการณ์ ลางสังหรณ์ และความพยายามอีกเล็กน้อย เวลาผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีเกียก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องพักที่มีเสียงเพลงและเสียงพูดคุยดังเล็ดลอดออกมา
กล้องวงจรปิดติดอยู่ที่สุดทางเดินด้านหนึ่งของชั้น
เกียยืนล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีสบายๆ ลองเปิดประตู
ไม่น่าเชื่อว่า เจ้าของห้องจะประมาทถึงขนาดที่ไม่ล็อกห้อง
กลิ่นฉุนทั้งเหล้า บุหรี่ และยาเสพติดปะทะจมูก แสงไฟในห้องสลัวเพราะเจ้าของห้องเปิดไฟที่มุมห้อง
คนตัวโตยังคงรักษายิ้มกว้างไว้เมื่อหนุ่มวัยรุ่นเดินตัวเอียงเข้ามาทักทาย
ดวงตาปรือ และกลิ่นฉุนที่นำหน้ามาก่อนทำให้เกียรู้ว่า หนุ่มคนนี้ไม่ได้เมาเหล้า แต่เมาสารชนิดอื่น
เกียส่งขวดเหล้าให้ เจ้าของห้องก็ยิ้มรับ “มาเลยเพ่ ตามซาบาย--”

คนตัวโตกวาดตามองส่วนที่เป็นห้องรับแขก เดินผ่านห้องนอน 3 ห้องที่เปิดประตูกว้าง แล้วเดินต่อไปถึงส่วนที่เป็นห้องครัว ผู้ที่พบเจอมีทั้งหญิงและชาย หลายคนมีอายุมากกว่าข้าวพอง จนน่าจะอยู่มหาวิทยาลัยแล้ว และก็มีอีกหลายคนที่น่าจะมีอายุน้อยกว่า
ไทนี่นั่งซบไหล่หนุ่มคนหนึ่ง ท่าทางเมาหนัก
เกียเดินผ่านไปจนถึงประตูระเบียง คนที่ตามหานั่งอยู่กับพื้นพิงประตูระเบียงที่ปิดอยู่ ส่วนที่นั่งเบียดกันจนแทบจะเกยขึ้นมาอยู่บนตักเป็นสาวรุ่นอีกคน
ท่าทางกำลังคุยกันสนุกสนาน แต่เป็นการคุยแบบที่ต่างคนต่างพูด ไม่มีใครฟังใคร

เกียเดินเข้าไปหาแล้วแทรกกลาง ก้มลงหอมแก้มหนุ่มตัวเล็ก
กลิ่นสารเสพติดปะทะจมูก...แต่ไว้ก่อน
“กลับบ้านกันนะครับ พี่มารับแล้ว”
ข้าวพองหันมามองด้วยดวงตาหรี่ปรือ แต่น้ำเสียงกลับร่าเริง “หือ โรงเรียนเลิกแล้วเหรอ”
“ครับ กลับบ้านนะครับ”
“อือๆ”

เกียพยุงข้าวพองให้ลุกขึ้นยืน
เวลาเมาแล้วยังคงว่าง่ายผิดปกติจนน่าเป็นห่วง
คนตัวโตโอบเอวพาข้าวพองที่โบกมือทักทายทุกคนไปตลอดทางตั้งแต่ที่ห้อง จนมาถึงด้านล่างแล้วตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์ จับให้นั่งซ้อนท้ายแล้วจับมือไว้

“กลับบ้านนะครับ”
“อือๆ”

ข้าวพองหัวเราะร่าเริงไปตลอดทางจนถึงบ้าน ขณะที่เกียต้องใจหายใจคว่ำมาตลอดทาง เพราะกลัวว่าคนข้างหลังจะหล่นลงไป จะกระโดดลงไปร้องเพลงเวลาที่รถติดไฟแดง รถคันข้างหลังจะกดแตรไล่ จะโดนตำรวจจับ จะโดนแก๊งซิ่งปาดเข้ามาทักทาย ฯลฯ สารพัดจะกังวลจนกระทั่งเลี้ยวเข้าบ้านแล้วช้อนอุ้มขึ้นมาถึงห้องนอน ถึงได้ถอนหายใจยาวหันไปบอกให้พี่น้องยอดยิ่งไปพักได้
จากนั้นก็เช็ดหน้าเช็ดแขนให้ด้วยความยากลำบาก ทั้งที่ใจจริงอยากจับอาบน้ำมากกว่า เพราะสารเสพติดชนิดนี้ทำให้มีเหงื่อออกมากกว่าปกติ

หลังจากที่กระโดดร้องเพลงอยู่ครู่หนึ่ง ข้าวพองก็หันไปเปิดเพลง เกียช่วยเลือกเพลงที่มีจังหวะช้าลง ข้าวพองก็เริ่มลดความแรงลงเรื่อยๆ
คนตัวโตปล่อยให้ข้าวพองออกฤทธิ์เต็มที่อยู่ในห้องนอน
ถ้าเมาเหล้ามันคงไม่เท่าไหร่ แต่นี่มันครั้งที่ 2 แล้วที่ไปพากลับมาในสภาพที่เมายา และคราวนี้ไม่ใช่เหล้าแห้งอย่างที่ไอรีนเคยใช้....
คราวนี้เป็นยาอีอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ใช้ในปริมาณไม่มากนัก อาจไม่ถึง 1 ใน 4 แต่มันก็น่าเป็นห่วงอยู่ดี
ยานี้ออกฤทธิ์ภายใน 40 นาทีหลังจากเสพ แต่ออกฤทธิ์นานถึง 24 ชั่วโมง เกียปล่อยให้ข้าวพองอาละวาดไปเรื่อย จนกระทั่งเกือบตี 4 เจ้าตัวก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วก็หลับไปง่ายๆ 

เกียเดินไปหยิบอ่างน้ำกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก แล้วถอดเสื้อของข้าวพองออก เช็ดหน้า เช็ดตัวให้อีกรอบ

“ข้าวพองครับ พี่รู้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ มันอาจเป็นเหมือนความฝันเมื่อข้าวพองตื่นขึ้น แต่ข้าวพองรู้มั้ยครับ ว่ายาที่ข้าวพองใช้ มันเป็นยาของคนขี้เหงา คนที่ต้องบังคับตัวเองให้สนุก เพื่อที่จะสามารถเปิดเผยตัวเอง เพราะในเวลาปกติแล้วเขาทำไม่ได้ เป็นยาของคนที่มีช่องว่างในหัวใจแล้วก็เอาแต่มองช่องว่างนั้น แทนที่จะให้ความสนใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ แล้วพอรู้ตัวอีกที ยาเสพติดก็จะเอาทุกสิ่งทุกอย่างไป”
มือใหญ่บิดน้ำในอ่างแล้วเช็ดใบหน้าอ่อนใส “ถ้าปาร์ตี้มันไม่สนุก เราก็แค่เดินออกมา ไม่มีความจำเป็นเลยสักนิดที่จะต้องไปบังคับตัวเองให้สนุก ถ้าคนที่เราเรียกว่าเพื่อน ไม่สามารถรับฟังเรื่องเล่าของเราได้ เราก็เปลี่ยนไปเล่าให้หมาแมว หรือต้นไม้ฟังก็ได้ ดีเสียอีก เพราะหมาแมว หรือต้นไม้ไม่หัวเราะเยาะเรา”

เกียเดินไปหยิบเสื้อนอนที่อุบลเตรียมไว้ให้ที่ปลายเตียงมาสวมให้คนที่นอนหลับตาพริ้ม
“พี่รักข้าวพอง ตั้งแต่เห็นรูปที่หัวหน้าพี่ส่งให้ดู ข้าวพองทำให้พี่เลือกที่จะมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะแม่พี่อยู่เมืองไทย หรือเหตุผลเรื่องงาน แต่เพราะพี่อยากอยู่ใกล้”

........และยิ่งอยู่ใกล้ ก็ยิ่งทำให้รู้ว่าข้าวพองโหยหาความรักในครอบครัว

“ทุกครอบครัวแตกต่างกัน และเรื่องของพี่น่ะ มันไม่ได้หงอยเหงา หรือมีปัญหาอย่างที่ข้าวพองคิดหรอกนะครับ จริงอยู่ว่ามีอยู่ช่วงหนึ่งที่พี่คิดว่าตัวเองแตกต่าง แต่เมื่อเราเปลี่ยนมุมมอง หันไปมองคนอื่นบ้าง เราก็จะพบว่า ปัญหาของเราไม่ได้พิเศษหรือสำคัญไปกว่าใคร รอบตัวพี่มีคนจากหลายเชื้อชาติ มีสีผิวต่างกัน พูดจาสำเนียงต่างกัน มีพ่อแม่ที่มีลักษณะนิสัยและความชอบต่างกัน”
จู่ๆ ข้าวพองก็พลิกตัวมามอง ดวงตาดูง่วงงุน รอยยิ้มน้อยๆ เมื่อพี่ห่มผ้าให้ แต่กลับดึงมือพี่ให้นอนกอด
“เล่าอีก”
เกียดึงแก้มเบาๆ “พอเล่าเรื่องที่ลอนดอนก็ตื่นเลยนะ”
“อือ...เล่าอีก”

คนตัวโตรู้ดีว่าเล่าไปเจ้าตัวก็จะลืม หรืออาจคิดว่านี่ความฝัน แต่ถ้าการเล่าเรื่องทำให้ข้าวพองเย็นลง หรือหลับไปได้มันก็น่าจะดี

“พี่ติดนิสัยชอบฟังคนพูดกัน จะทะเลาะกันหรือซุบซิบนินทา พี่ก็ฟังได้เรื่อยๆ ทำให้รู้ว่าตอนที่พ่อจะมารับพี่ที่ภูเก็ตน่ะ แม่ไม่ได้เต็มใจยกพี่ให้เลยสักนิด ถึงจะพ่อเลี้ยงคนไทย เขาก็ไม่ได้อยากให้ไป เขาว่าพวกฝรั่งวิปริต”
คนในอ้อมแขนหัวเราะเบาๆ เกียก้มลงหอมหน้าผากแล้วเล่าต่อ
“พ่อกลับไปลอนดอน เพื่อพาทั้งแม่เลี้ยง กับน้องสาวอีก 2 คนมาด้วย เขาต้องการยืนยันว่า พวกเขาจะเลี้ยงดูพี่เป็นอย่างดี จะส่งเสียให้เรียนอย่างเต็มที่ เพราะพูดเรื่องเรียนนี่แหละ แม่ของพี่ถึงได้ยอมให้ไป แล้วตอนที่พี่ไปลอนดอนครอบครัวที่ภูเก็ตก็ไปด้วย ไปดูว่าที่ลอนดอนเป็นยังไง พออายุ 14 พี่ก็เริ่มออกลาย” เกียยิ้มขื่นๆ ให้กับคนที่นอนมองพี่เล่าเรื่อง “ทำทุกอย่างที่แม่เลี้ยงบอกว่าไม่ให้ทำ จำได้ว่าแม่เลี้ยงนั่งร้องไห้อยู่ในครัว แล้วพ่อเข้าบ้านมา แม่เลี้ยงก็รีบเช็ดน้ำตาแล้วบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี เด็กๆ ทุกคนไม่ปัญหา แต่พี่ก็ไม่ได้สำนึก ถ้าพ่อไม่อยู่พี่จะหนีไปอยู่ข้างนอก วันหนึ่งแม่เลี้ยงออกไปตามหาพี่จนดึก แต่ตอนที่กลับมาถึง เห็นขโมยกำลังงัดประตูบ้าน ในบ้านมีน้องสาว 2 คนอยู่กับพี่เลี้ยง ก็ช่วยกันร้องโวยวาย แล้วก็คว้าไม้ไล่ตีมันจนมันหนีไป ก็คิดได้ว่า เพราะแม่เลี้ยงมัวแต่ไปตามหาเรา ถ้าเราเลิกเรียนกลับบ้าน แม่เลี้ยงคงไม่ต้องเรียกพี่เลี้ยงมาดูแลน้อง แล้วก็คนร้ายก็คงไม่มา แล้วถ้าเรากลับมาช้าจะเกิดอะไรขึ้น”
“เพราะเด็กไม่ดีหนีเรียน”
“ใช่ เด็กไม่ดีหนีเรียนไปอยู่กับเพื่อน ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้น พี่ก็คงไม่ได้หยุดคิด ว่าการเป็นพี่ชายคนโตของบ้านสำคัญอย่างไร พี่มีคนที่ต้องปกป้องดูแล”
“เลยเป็นตำรวจ”
“ครับ พี่อยากเป็นตำรวจตั้งแต่ตอนนั้น ไม่ใช่เพราะอยากเสี่ยงอะไรหรอก แต่เพราะนี่คือการที่เราได้ทำหน้าที่ปกป้องคนที่เรารัก”
“รักพองมั้ย”
เกียยิ้มไม่เปิดปากให้กับคนที่ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้น
“รักสิ รักมาก”
“แต่พองไม่รักพี่”
“ครับ”

คนตัวโตรู้ดี ว่านี่คือความจริง แม้สารเสพติดจะทำให้โลกของข้าวพองบิดเบี้ยว แต่นี่คือความจริงที่อยู่ในใจ

“แต่พองชอบเวลาที่พี่กอด”
“ครับ”
“ชอบจูบด้วย จูบได้มั้ย”
“ไม่ได้”
“หือ”
“ถ้าจะให้พี่จูบ พองต้องไม่ใช้ยาเสพติดอีก”
ข้าวพองพยักหน้า “อือๆ” ผ่อนลมหายใจยาว ตามมาด้วยเสียงฟรี้เบาๆ
เกียมองคนที่หลับไปแล้ว ขณะที่รู้สึกกังวล
เวลาที่เมายา ข้าวพองพูดอะไรให้ไอรีนและคนอื่นๆ ฟังบ้าง....

*-*-*จบตอนที่ 9*-*-*

อากาศร้อนจัด มีคนป่วยเป็นหวัดแดด เป็นมาทุกหน้าร้อนตั้งแต่พบกันตอนม.1 จนถึงวันนี้ก็ยังไม่พลาด
ตอนที่ 10 มาวันพฤหัสบดีนะครับ

ขอบคุณทุกคำแนะนำครับ
.ไจฟ์ครับ.



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-04-2014 11:40:20 โดย jivetea »

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #219 เมื่อ22-04-2014 09:32:43 »

มีคนมากมายรายล้อมแต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย
ถ้าข้าวพองไม่คิดจะหยุดเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงกับปัญหาอยู่อย่างนี้
ไม่อยากจะคิด นอกจากเสพย์ยาแล้วอาจเสี่ยงกับเพศสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสมอีก
ครูเกียจะฉุดดึงกลับมาได้ไหม เสียดายเด็กใส ๆ

ปล.ขอให้น้องทีหายหวัดไวไวนะจ๊ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
« ตอบ #219 เมื่อ: 22-04-2014 09:32:43 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1462
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #220 เมื่อ22-04-2014 10:19:14 »

นักเรียนเกเร อยากจะให้คุณครูกอดซะแหล่วววววว ฮุ ฮุ ฮุ ........... เจ้าชายน้อยก็ชอบฟังเรื่องเล่า งั้น ครูก็ต้องหาเรื่องมาเล่าให้นักเรียนฟังเรื่อย ๆ จิ......(ขัดใจหน่อยเดีียะ ยอมจูบๆๆ นักเรียนให้คนอ่านกระชุ่มกระชวยหน่อยก้อม๊ะด๊ะ :ling1:)
 
เด็กแบบข้าวพองต้องเจอคนรักแบบครูเกีย รู้ไปหมดว่าต้องทำอย่างไรกับพฤติกรรมของนักเรียนคนนี้ .... แต่อย่าปล่อยให้นักเรียนเค้าใจแตกมากไปกว่านี้นะครู เราไม่ย้อมมมมมม งื้ดดดดด   :sad4:

ขอบคุณครับ




little_nok

  • บุคคลทั่วไป
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #221 เมื่อ22-04-2014 11:02:03 »

ชอบที่เกียบอก สอน บอกรักข้าวพอง ตื่นมาขอให้บอกอีกที ตอนนี้เมา ไม่รู้ตื่นมาจะจำได้ไหม 
ปล. น้องทีป่วยเป็นหวัด มีไข้ด้วยไหม พักผ่อนเยอะๆ ดื่มน้ำมากๆ หายป่วยไวๆ นะคะ
ปล.2  ชอบตรงตั้งแต่เจอกันตอน ม.1นี่แหละ แสดงว่ามันนานมาก

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #222 เมื่อ22-04-2014 11:26:06 »

อยากให้ข้าวพองจำที่พูดจังเลย เกียต้องทำให้น้องไปยุ่งกับสิ่งไม่ดีเร็วๆ

ขอให้เด็กหายป่วยไวๆ นะจ้ะ
 :mew3:

ออฟไลน์ Ginseng

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #223 เมื่อ22-04-2014 11:45:26 »

เหตุผลที่เกียมา ดูโรแมนติกดีจัง คิดว่าความรักที่เกียมีให้ คงทำให้ข้าวพองรับรู้ได้สักวัน

ขอให้น้องทีหายไวไวนะคะ ของพี่เป็นทั้งไข้หวัดใหญ่ หายได้ 2 อาทิตย์เป็นไข้หวัดธรรมดาอีก
โอย เบื่อมากกกกก

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #224 เมื่อ22-04-2014 11:47:22 »

ทุกๆเหตุการณ์เกียมีคำสอนให้ข้าวพองตลอด และเห็นว่าข้าวพองเองก็เรียนรู้และปรับเลี่ยนนิสัยบางอย่างกลายเป็นดีขึ้นมากเลย
*อ่านข้างบนแล้วมาฟินต่อกับข้อความข้างล่าง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-04-2014 12:01:09 โดย B52 »

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #225 เมื่อ22-04-2014 12:19:38 »

ตอนนี้เกียพูดเยอะมากกว่าทุกตอนที่ผ่านมารวมกัน 555

และกังวลแทนเกียเรื่องข้าวพองจริงๆ น่าเป็นห่วง

บวกเป็ด

รอตอนต่อไปค่ะ

 :pig4:

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #226 เมื่อ22-04-2014 12:36:51 »

ตอนบอก ไม่รัก
เงื้อออออ จริงดิ
 :mew4:
เชียร์ข้าวพองให้ไม่ใช้ยาจะได้จูบพี่บ่อยๆ
บวกและเป็ดขอบคุณ
(ติดบวกไว้แป๊บ ให้ตอนเช้าไปเมื่อกี้)

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #227 เมื่อ22-04-2014 12:40:24 »

อยากได้แบบเกียซักคน ><

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #228 เมื่อ22-04-2014 14:42:06 »

น้องจะแบดบอยเกินเหตุแล้วใช้ยาด้วย เพิ่งรู้ว่ายาอีเป็นยาของคนขี้เหงา น้องจะรับรู้มั้ยเนี่ย ว่าพี่มันสารภาพรักจนหมดเปลือก  เจ็บใจจี๊ดๆมั้ยล่ะเกียน้องบอก ไม่รักน่ะ รอตอนต่อไปจ้า
ปล. ขอให้น้องทีหายเร็วเน้อ เจอกันที่facebook

ออฟไลน์ piggyfree

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #229 เมื่อ22-04-2014 15:35:17 »

จะว่าไปข้าวพองมีทุกสิ่งอย่างแล้วแต่เจ้าตัวรู้สึกขาดรัก
แล้วแสวงหารักจากคนอื่นๆ ซึ่งไม่แน่ใจว่าคนอื่นๆ ที่เข้ามาหวังดี หรือประสงค์ร้าย
เด็กอย่างข้างพอง จะแยกแยะได้หรือเปล่า...
กลับกันเด็กๆ ในสังคมทุกวันนี้ อาจขาดหลายสิ่ง หรือมีเต็มจนล้น อบอุ่นจนร้อน
น่าเป็นห่วงจริงๆ นะ

ขอให้เด็กน้อยหายไวไวนะคะ <3

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
« ตอบ #229 เมื่อ: 22-04-2014 15:35:17 »





ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #230 เมื่อ22-04-2014 16:25:55 »

มีความรู้สึกว่าพองน่าสงสาร
ที่เกียบอกว่ารัก รักมากนี่จริงใช่ไหม
ชอบเวลาที่พองว่างาย ๆ ตอนอยู่กับเกียเพราะมันดูอบอุ่น

ปล.อ่านตอนเดียวหลายความรู้สึกเกิ๊น5555++++

 :pig4: คะ

ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #231 เมื่อ22-04-2014 17:24:16 »

ข้าวพองงงงงงงง
ทั้งน่าเห็นใจและน่าเป็นห่วง
ทำไมถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ กอด :กอด1:

แต่.......เราได้ยินคำสารภาพของใครบางคนด้วยแหละ คริคริ
หวังว่าพรุ่งนี้ตื่นมาข้าวพองจะจำมันได้ รึป่าวหว่า?

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #232 เมื่อ22-04-2014 17:40:51 »

มีแต่คนร้ายๆวนอยู่รอบๆตัวสินะ
แม้จะมีคนดีจริงใจอยู่ด้วย แต่ก็มเลือกที่จะมองจข้าม
 :เฮ้อ:
ปล.เพชรอยู่ในตัวข้าวพองรึป่าวนะ  o8

Love U All

  • บุคคลทั่วไป
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #233 เมื่อ22-04-2014 18:00:21 »

อันตรายจากยาเสพติดเนี่ย  มันน่ากลัวจริง ๆ เนอะ โชคดีที่มีเกียอยู่ เลยพาข้าวพองออกมาจากสิ่งพวกนี้ได้
ว่าแต่ ตอนที่พองบอกไม่ได้รักเกีย  แต่ชอบเวลาเกียกอดจูบนี่คืออะไร  พี่เกียต้องรีบทำคะแนนอย่างหนักเลยน้อ
เสียดายนะ  ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วพองจะจำสิ่งที่เกียพูดไม่ได้ เพราะเกียปากแข็งจะตาย ถ้าเป็นตอนปกติ จ้างให้เกียก็ไม่พูดอ่ะ
ปล. ขอให้คนป่วย  หายป่วยไว ๆ น้า   :กอด1:

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #234 เมื่อ22-04-2014 19:29:53 »

ข้าวพองอย่าไปปาร์ตี้อย่างนี้อีกเลยนะ กลัวแทน
ถ้าได้เริ่มแล้วเดี๋ยวถ้าติดยามากขึ้นจะยุ่งแน่ๆ
หวังว่าสลึมสลืแต่ก็ได้ยินทุกอย่างที่เกียพูดให้ฟังนะคะ
เกียก็อย่าน้อยใจง่ายๆน้องเหงาอยู่เป็นเพื่อนใกล้ชิดนะคะ

ช่วงนี้อากาศร้อนมากๆ น้องทีดูแลตัวเองดีๆ หมั่นกินยา แล้วหายไวๆนะคะ

ออฟไลน์ Yร้าย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #235 เมื่อ22-04-2014 22:30:05 »

คนขี้เหงาโหยหาอ้อมกอดจากคนเกือบเหงา......
นี่แหละชีวิต.......ทานส้มเยอะ ๆ จะได้หายหวัดเร็ว ๆ นะจ๊ะ....หนูน้ำชา...

ออฟไลน์ konnarak

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-0
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #236 เมื่อ22-04-2014 22:52:14 »

เด้กดื้อ จิงๆๆๆ

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #237 เมื่อ23-04-2014 09:17:37 »

น่าห่วงข้าวพองที่เมาแล้วเชื่องๆว่าง่ายมากๆ  พี่จะใช้วิธีการไหนปราบพยศนะ

ขอให้เด็กชายน้ำชาหายเร็วๆนะ  อยากอ่านตอนพิเศษ

ออฟไลน์ natalee22

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-3
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #238 เมื่อ24-04-2014 03:58:18 »

ไหงข้าวพองยิ่งรู้จักยิ่งเด็กลงเรื่อยๆน๊า ตอนนี้เป็นเด็กขี้เหงาไปแล้ว

แถมขี้อ้อนด้วย ขอให้จำได้ก็แล้วกันนะว่ารับปากอะไรพี่ไว้ ถ้าอยากให้พี่จูบต้องไม่ใช้ยาอีกนะ

ข้าวพองสู้ๆ พี่เกียสู้ๆ

ออฟไลน์ @PurPle SuN@

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
Re: “Someday We'll Know” ตอนที่ 9หน้า 8(22 เมษา 57)
«ตอบ #239 เมื่อ24-04-2014 09:29:57 »

เด็กน้อยผู้น่าสงสาร ท่าทางขี้เหงาแบบสุดๆ ว่าแต่หายเมาแล้วจะจำได้มั้ยเนี่ย ว่าพี่สารภาพรักน่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด