หัวข้อ: “Someday We'll Know”

[B52]

 เกียเนี่ยตะลอมคนเก่งจัง เหมือนพูดคุยเรื่อยเปื่อยธรรมดาแต่ก็มีคำสอนอยู่ตลอดและก็คอยเก็บข้อมูลทุกคำพูดและการกระทำอีกต่างหาก เก่ง

[MiSS-U]

ตัวละครอย่างพ่อของไทนี่จะเป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยมั้ย รึตัวหลอก 

ตอนนี้หวานเบาๆพอยิ้มกรุบกริบ 

บวกเป็ด

 

[puppyluv]

เกียร้ายยยยยยยย
ยิ่งอ่านยิ่งร้ายยยยยยยยยย
'นายร้ายมากเกีย'
บวกและเป็ดขอบคุณ
 
ไทนี่ๆๆๆๆๆ fc ไทนี่

[aehJTS]

 :z1:หึ.หึ.ชอบอารมเวลา พี่เกีย กับข้าวพองอยู่ด้วยกันจริง ๆ
บางทีหวานเหมือนแฟนกัน บางที่มีง้องแงง แต่บางอารมเหมือน พ่อลูก 

มีความรู้สึกว่ามันงายไปที่จะมองว่าไทนี่เป็นตัวร้าย ตอนนี้คิดว่าไทนี่แค่เด็กมีปัญหา
ส่วนคนที่ร้ายจริง ๆ นั่นยังไม่แสดงตัวเนื่องจากร้ายจริง ๆ เลยเนียน อืมมม.....คิดไปไกลมาละตอนนี้

  คะ

[dahlia]

ตกลงไทนี่ ขายยาเองจริงป่าว หรือโดนบังคับให้ทำ หรืออะไร อย่างไง มีแต่เรื่องน่าสงสัยเกี่ยวกับไทนี่ 

[=นีรนาคา=]

น่ารักกันเบาเบา
 

[piggyfree]

บอกเลยว่า "อาย" ไม่ควรเดาเรื่องเลย
น้องน้ำชาบอกว่า เรื่องมันซับซ้อนมากกว่านั้น
สรุปว่า ไม่เดาแล้ว รออ่านดีกว่า งานสืบสวนไม่ใช่ทางเรา
แต่สนับสนุนอยากอ่านเรื่อง ผี ลึกลับ นะคะ
เรื่องนี้ คิดว่า เกียเข้ามาถูกจังหวะสำหรับข้างพองนะ
เพราะหากเป็นพี่เลี้ยงคนอื่น ข้าวพองอาจเตลิดไปมากกว่านี้
ขอบคุณ น้องน้ำชากะคุณไจฟ์ นะคะ เรื่องนี้สนุกมาก

[river]

แหม ข้าวพองไม่ได้ชอบเกียจริงๆเหรอ
บรรยากาศออกจะใช่นะ

[lizzii]

ทำไม่เด็กๆ ดูไม่น่าไว้ใจซักคน

[donutnoi]

ก็คิดว่ามันซับซ้อนกว่าที่เห็นนะ เลยรอให้เวลาเฉลยเอง 

แต่เกียตอนนี้อบอุ่นมาก ข้าวพองจะรู้ตัวเมื่อไหร่นี่

[malula]

อย่างน้อยข้าวพองก็ไว้ใจเกียมากขึ้น
เรื่องจะเป็นยังไงก็เดาไม่ออกใครร้ายจริงใครร้ายปลอม
ขออย่างเดียวอย่าให้พระเอกกลายเป็นผู้ร้ายเป็นพอ

[Love U All]

โอยยย   อิพี่เกียร้ายมาก  หยอดข้าวพองตลอดเวลา
ว่าแต่ข้าวพองยังไม่ใจอ่อนจริง ๆ อ่ะ

ตอนนี้ดูเหมือนเกียจะพุ่งเป้ามาที่ไทนี่ อาจเป็นเพราะสนิทกับข้าวพอง
แต่คนเขียนบอกว่ายังไม่มีใครทายถูก  มันสนุกก็ต้องนี้แหละ
อ่านไป  คิดตามไป  ลุ้นดี  ^^

[cinquain]

บอกเขาเองว่าพองไม่ชอบเกีย
แล้วที่นัวเนียกับเขาคืออะไรคะ 
แต่ที่ใกล้ชิดกันนั่นอ่านแล้วเหมือนน้องชายอ้อนพี่ชายอ่ะค่ะ
เพียงแต่เกียได้กำไรไปนิด! แล้วพองก็ไม่เห็นว่าอะไรนี่เนอะ!
ขอไม่เดาอะไรแล้วค่ะ เริ่มมึน และขอบคุณที่ห่วงใยเรื่องแผ่นดินไหวค่ะ 

[little_nok]

เจอกันไม่เท่าไร ทำไมเกียรักข้าวพองมากมายนัก

[Solar cell]

ทำไมข้าวพองถึงไม่รักเกีย
ทำไมข้าวพองถึงยอมให้เกียกอดจูบง่าย ๆ ทั้งที่ไม่ได้ชอบเค้า
ทำไมข้าวพองไม่ใช้วิธีอื่นถ้าจะหลอกใช้เขา
ทำไมข้าวพองต้องเอาตัวเองเข้าแลกกับความอยากรู้อยากเห็น (ในกรณีสาว ๆ อย่างไอรีน)
ทำไมในหัวมีแต่คำถามก็ไม่รู้ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Gokusan]

เก็บอ่านถึงตอนนี้...คุณพี่เกียว้านหวาน แถมดูอบอุ่นด้วย ^^
ส่วนข้าวพองนี่ก็...ยังไม่ได้ชอบเขา แต่ยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวมากกกก ;p
ไม่ใช่แค่อยากให้ตามคดีให้แล้วมั้ง...แต่แค่กำแพงส่วนตัวสูงจากการปลูกฝังเท่านั้น

ข้อดีของการปลูกฝังเรื่องเพื่อนของแม่ก็คือ
ทำให้ระวังตัวมากขึ้นกว่าคนวัยเดียวกัน เลยยังยั้งตัวเองได้อยู่

น้องเริ่มติดพี่...มีอะไรก็ปรึกษา
แถมอยากรู้จักมุมอื่นมากขึ้นด้วย...ใกล้มากขึ้นแล้วเกีย
ทั้งที่ระวังตัวกระทั่งกับคนในครอบครัว แต่กับพี่นี่ยอมเพราะอยากให้เขารักไปเรื่อยๆ ใช่มั้ยล่ะ ^^

เอาใจช่วยเกียให้ดูแลน้องได้ง่ายขึ้นและชนะใจเขาเร็วๆ...ฮิ ^^

อ่อ ปล.ถ้าให้เดาแบบระแวดระวังมากๆ ก็คือ...อะไรก็เกิดขึ้นได้ อย่าไว้ใจกระทั่งแฝด!! หุหุ

[dekying kukkig]

ข้อ 1 เริ่มมีขาใหญ่ให้ติดตามมาอีก...หรือว่าที่ข้าวพองเข้าไปพัวพันกับยาเสพติดเพราะอยากสืบเรื่องแม่กับพี่ด้วย อย่าเลยนะข้าวพองให้เป็นหน้าที่ของเกียไปเถ่อะ ..แค่ให้กำลังใจเกียแยะๆ เท่านั้นเอง 

ข้อ 2 เกียร้ายยยยยกาจ ...อ๊ากกก!!!! จีบน้องซะเขิลลลลลเลยอ่ะ เล่นมาจีบแบบนี้ วุ้ยๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆ 

ข้อ 3 น้องไม่ได้ชอบพี่ แต่ท่าทีของน้อง....น่ารักไปแล้วววววว 

ข้อ 4 ขอบคุณครับJiveTea 

[mystery Y]

ตอนนี้เกียมาเต็ม ชอบเวลาเขาสองคนอยู่ด้วยกันจังบรรยากาศผ่อนคลายดี

[nongrak]

เราก็ว่าไทนี่น่าจะร้ายนะ

[Yร้าย]

น่ารักมา...ไม่ว่าป้าจะอ่านเรื่องไหนของหนูทั้ง 2 ..
มันน่ารักอ่ะ...  ไม่ว่าจะคำแทนตัวเอง..  วิธีการ
กล่อมของพี่  มันโดนใจจริง ๆ......
คิดไว้ก็ดีนะ ภาค 2 ของนายรักอ่าน....
คิดถึงคอส  คิดถึงหนูกลบท....  อ่านทุกเรื่อง
แต่ติดใจคอสมาก ๆ.... แต่เรื่องนี้ก็โอนะ....

[natalee22]

วันนี้จะได้อ่านพี่เกียกะน้องข้าวพองแล้ว อิอิอิ

[@PurPle SuN@]

เหมือนจะลืมมาเม้นท์ ตอนนี้มันมุ้งมิ้ง แต่มีเด็กบอกว่าไม่ และแอบซ่อนบางสิ่งอย่างไว้ โอ๊ยเครียดดดด

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 16
 
พ่อของไทนี่หว่องไม่ใช่ไอ้เหลียง คนร้ายในคดีค้ามนุษย์ที่เคยดวลปืนกันจนทำให้เกียต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลนานนับเดือน
คนที่ยังไม่มีความแน่ชัดว่าตายไปแล้วหรือไม่
มีแต่ลางสังหรณ์อย่างเดียวที่ยังคงร้องเตือนว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเกี่ยวข้องกัน
และที่เหลืออยู่ก็คือเงามืดตามมุมนั้นมุมนี้ในใจ

เรื่องจากฝั่งตะวันตกที่เป็นการปะทะกับขบวนการค้ามนุษย์ที่คนร้ายส่วนหนึ่งหนีรอดไปได้
กับเรื่องจากฝั่งตะวันออกที่เกี่ยวข้องกับเพชรและยาเสพติด
ไอ้เหลียง ไทนี่หว่อง ไอรีน นิรมล และนักเรียนนักเลงในโรงเรียน

คนตัวโตยืนกอดอกมองข้าวพองเดินเข้าโรงเรียนแล้วหันมาหาธีระ นั่งรถกลับมาบ้านแล้วก็ขับรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ไปซุ่มอยู่แถวหน้าบ้านของไทนี่
ไม่ว่าจะมาเวลาไหน บ้านนี้ก็จะอยู่ในสภาพเงียบเหมือนบ้านร้างเหมือนเดิม
ต่อไปคือย่านที่พักของเบลค คนที่เกียปักหมุดไว้ในใจ ว่าที่นี่คือแหล่งมั่วสุม
นั่นคือเรื่องของยาเสพติดที่อยู่รอบตัวข้าวพอง

ส่วนเรื่องคดีของพวงเพชรและเพชรแท้ แม่กับพี่สาวของข้าวพอง
คดีที่เหมือนไม่ต้องทำอะไรเพราะทุกอย่างอยู่ในแฟ้มรายงานข้างหน้า แต่ที่มันยากก็เพราะคนที่ไม่พอใจการค้าขายเพชรล้วนแต่เป็นคนในระดับมืออาชีพ ที่ไม่มีทางสาวคดีไปถึงได้โดยง่าย

บ่ายวันถัดมาแมรี่ส่งข้อความมาบอกว่าได้ภาพของคนร้ายแล้ว แต่ภาพนั้นแทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย
“เจาะข้อมูลตำรวจมา มีภาพของมือปืนที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์มาซุ่มยิงทั้ง 2 คนแม่ลูก แต่ก็อย่างที่รู้รถถอดทะเบียน คนขับกับมือปืนใส่หมวกนิรภัย และปัญหาสำคัญก็คือ มือปืนเอเชีย 3 ใน 4 ไม่ได้อยู่ในแฟ้มของทางการ”
แมรี่พูดทันทีที่เกียเชื่อมต่อระบบผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตจากห้องพักที่คอนโดฯ
“ได้เค้าหน้า รูปร่างเอามาเปรียบเทียบกับประวัติคนร้ายที่มีอยู่ หยิบอาวุธแล้วออกไปลากตัวมันมาเข้าแถวให้พยานชี้ตัว”
หญิงสาวพูดระเบียบการทำงาน ด้วยท่าทีเบื่อหน่าย
“เปรียบเทียบภาพ 3 รอบไปถึงระบบของจีน ถึงญี่ปุ่นไม่เจอใครที่เข้าเค้าเลยสักนิด ทั้งที่ดูจากวิธีการลงมือแล้ว มืออาชีพแน่ๆ”

เกียส่ายหน้า คิดอยู่เหมือนกันว่าผลต้องออกมาแบบนี้
คุ้นเคยกับมือปืนและเครือข่ายอิทธิพลแบบตะวันตก แต่พอเป็นเอเชียกลับดูเหมือนกันไปหมด
“มันมีข้อสงสัยอีกเรื่อง ที่เคยคุยกับโบรนี่” หนุ่มลูกครึ่งหมายถึงหัวหน้าทีม “ข้าวพองอาจรู้เรื่องเพชรที่ไม่ได้ส่งให้กับพวกฮ่องกง”
หญิงสาวจากอีกฝั่งไม่ค่อยเข้าใจข้อสงสัยของเกีย “เธออยู่กับเขาตลอด เขาไม่พูดอะไรเลยหรือ”
“ไม่” เกียยิ้มขำ จนแมรี่ต้องแซว
“แค่พูดถึงก็ยิ้มได้แล้ว”
“เขางอแงแบบน้องคนเล็ก แต่เก็บความลับได้ดี”
แมรี่พลอยยิ้มตาม “เธอหลงรักเจ้าชายน้อยเข้าแล้ว”
เกียยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิม แมรี่ก็แซวต่อ “ที่แน่ๆ เจ้าเสน่ห์มากเลยใช่มั้ย”
เป็นอีกประโยคที่เกียยอมรับ “แต่เท่าที่มองจากมุมผม ผมว่าคนที่ข้าวพองชอบน่ะคือเบซซี่รุ่นน้องที่โรงเรียน แต่ไอรีนน่ะไม่ใช่”
“แล้วเธอล่ะ”
“เขาไม่ได้ชอบผมหรอก เขาแค่ขี้เหงา ต้องการคนเอาใจ”
แมรี่ทำหน้าตาสงสารเกีย
“ถ้าเขาไม่ได้ชอบไอรีน เธอเจาะที่ไอรีนไม่ง่ายกว่าหรือ อ้อ..ยังมีพี่สะใภ้ที่เป็นคนขายเพชรที่เหลืออยู่ มาตามหามือปืนทำไมให้เสียเวลา”
“ผมอยากตอบคำถามเรื่องที่ตำรวจรีบปิดคดีนี้ โดยอ้างว่าไม่มีพยานหลักฐานก่อน ส่วนเรื่องไอรีน...กำลังคิดอยู่”
“ทำไม” แมรี่ถามซ้ำ ทั้งยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าจอ เพื่อมองหน้าเกียชัดๆ แต่มันทำให้รูปหน้าของแมรี่บิดเบี้ยว “เคยเจอเขาแล้วไม่ใช่หรือ”
“เคยเจอแล้ว แล้วก็บอกให้ข้าวพองตัดการติดต่อกับเขาไป เพราะไม่อยากให้ยุ่งกับเรื่องยาเสพติด หรือเที่ยวกลางคืน”
แมรี่นิ่งฟัง ขณะที่เกียพูดต่อ
“ส่วนพี่สะใภ้ นิรมลน่ะเขาจะมาบ้านนี้ตอนวันอาทิตย์ แต่ผมต้องมาคอนโดฯ ไง”
หญิงสาวจากฝั่งลอนดอนหัวเราะหึหึ “ตาซื่อบื้อ”
“อะไร” เกียทำหน้าตาไม่รู้เรื่อง
แมรี่จิ้มที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ “เธอน่ะซื่อบื้อ เรื่องง่ายไม่ทำ กลับมาเลือกเดินทางยาก แค่เพราะว่าพวกเขาเป็นผู้หญิง”
“ผมไม่ใช่คนเหยียดเพศนะ” เกียทำโวยวาย  “แต่ตอนนั้นพูดไปแล้วว่าให้ตัดขาดการติดต่อ แล้วนิรมลนี่เขาเป็นพี่สะใภ้ ไปจับตามากๆ อาจไปทำให้คุณเพียงเข้าใจผิด”
“อย่ามาโยกโย้ แก้ตัว กลัวไอรีนจะจับได้ล่ะสิ ว่าเธอหลงรักเจ้าชายน้อย”
คนตัวโตถึงกับใช้ข้อมือกระแทกหน้าผากตัวเอง
“ผมเก็บอาการไม่เก่ง”
“ใช่ สอบตกตลอด” แมรี่หัวเราะเยาะผ่านการสื่อสารทางไกล

…ยิ่งถ้าไอรีน หรือนิรมล เป็นผู้ต้องสงสัยตัวจริง แล้วรู้ว่าเรากำลังคิดอะไรอยู่ เธออาจเปลี่ยนแผนลงมือ หรือไม่ก็เร่งรัดลงมือ
โดยไม่ลังเล.....

“ผมรู้ว่ายังไงก็หลีกเลี่ยง 2 คนนี้ไม่ได้ แต่ก็อยากถ่วงเวลาออกไปอีกนิด”
“ไม่มีเวลาให้ถ่วงแล้ว” แมรี่บอก ขณะที่หันไปมองด้านข้าง เป็นโบรนี่ที่เดินเข้ามาทักทาย
“ว่าไงลูกชาย แก๊งฮ่องกงที่เคยขอซื้อเพชรจากเพชรแท้ขยับตัว” หัวหน้างานเข้าประเด็นทันทีที่ปรากฏตัว “ข้ามถิ่นมาเวกัสที่ยูเอส ลักพาลูกสาวเจ้าของบ่อน แลกกับเครื่องเพชรที่เมียเจ้าของบ่อนได้มาเมื่อสัก 5 ปีก่อน”
เกียและแมรี่ฟังข่าวเรื่องนี้พร้อมกัน
“มันได้เพชรไป เด็กปลอดภัยกลับมา แต่ตำรวจเวกัสแทบคลั่ง”

…เพราะทุกสิ่งทุกอย่างตกลงกันระหว่างเจ้าของบ่อนกับคนร้าย ตำรวจรู้เรื่องก็เมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว...

“ก็สมควร” แมรี่หันมาพยักหน้ากับเกีย “พอจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องคุ้มครองเจ้าชายน้อยชนิดใส่กล่องนิรภัยฝังไว้ใต้ดินมั้ย”
เกียถอนหายใจแรงๆ ขณะที่แมรี่พูดต่อ
“อย่ามัวแต่เดินอ้อม เชื่อสิว่า เด็กๆ น่ะ หลงรักฮีโร่ทั้งนั้นแหละ”

ใช่ว่าไม่อยากเป็นฮีโร่ในสายตาน้อง แต่การที่จะต้องไปปะทะกับผู้หญิง
.....มันไม่ง่ายเลยสักนิด....

กลุ่มของข้าวพองที่เดินออกมาจากโรงเรียนวันนี้มีสมาชิกมากกว่าเคย แถมไทนี่กับป๋อมยังถือกระเป๋าเสื้อผ้ามาคนละใบ ธีระรีบเข้าไปรับกระเป๋าเสื้อผ้า
เกียส่งยิ้มทักทายทุกคน รวมถึงสาววัยรุ่นที่เดินจับมือมากับข้าวพอง
“อ้าว แป๋มไม่มานอนบ้านข้าวพองหรือครับ” เกียหันไปทักสาวแว่น
“ไม่ค่ะ” แป๋มตอบพร้อมยิ้มกว้าง “ปกติเย็นวันนี้เราเรียนเคมีกัน แต่วันนี้แจ้งยกเลิกครูไปแล้ว แป๋มจะได้ทบทวนแบบฝึกหัดได้เต็มที่ เพราะถ้าป๋อมอยู่เขาจะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเขียนๆๆๆ คำตอบไม่ยอมอธิบาย”
“เรียนอยู่ด้วยกัน ฟังมาด้วยกัน ต้องให้อธิบายอะไร” ป๋อมเถียง
ข้าวพองส่ายหน้า “คนเรียนเก่ง พูดภาษามนุษย์ต่างดาวตลอด”
“อะไร” ไทนี่ยังคงฟังบทสนทนาระหว่างเพื่อนคนไทยไม่ทันเหมือนเคย
“Human Star” ป๋อมหันไปบอกทันที
แม้แต่ธีระยังหัวเราะภาษาอังกฤษของป๋อม
“อย่าบอกใครนะ ว่านั่นเป็นภาษาของนักเรียนทุนเหรียญทองน่ะ” แป๋มทำหน้าเบี้ยวใส่แฝดพี่
เกียต้องหันไปอธิบายกับไทนี่ ว่าหมายถึงประโยคหรือคำพูดที่มันฟังเข้าใจยาก
“ป๋อมพูดแบบนั้นตลอดเวลา เพราะป๋อมเป็น Human Star” ไทนี่ย้อนขำๆ
เกียยิ้มรับ แล้วหันไปส่งยิ้มให้กับสาววัยรุ่นหน้าตาน่ารัก
“เบซซี่” ข้าวพองแนะนำแบบเก้อๆ

เกียคือคนที่ต้องพยายามรักษาองศาของมุมปาก และควบคุมแววตาไม่ให้แสดงอาการ

“ไม่ไปบ้านข้าวพองหรือครับ”
เบซซี่เหลือบตามองข้าวพอง “พี่ข้าวพองไม่ให้ไปค่ะ บอกว่า พี่แป๋มไม่ไป เบซซี่จะไปคนเดียวได้ไง Conservative สุดๆ”

เกียหันไปมองแป๋ม ที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
“งั้นคราวหน้าเบซซี่ต้องพาเพื่อนไปด้วย”
“ค่ะ ที่จริงเบซซี่เพิ่งรู้วันนี้เอง ก็เลยจะไปชวนเพื่อนไปด้วย ก็...จะกลับไปเอากระเป๋าที่บ้านแล้วตามไปน่ะค่ะ แต่เพื่อนเบซซี่เขาก็มีธุระกัน”
“ไว้ รอวันเกิดข้าวพองก็ได้” ไทนี่บอก
ข้าวพองทำหน้าเมื่อย ถามว่าเมื่อไหร่จะได้ไปกันสักที เมื่อบทสนทนาชักจะยาวออกไปเรื่อยๆ

เมื่อมาถึงบ้าน ข้าวพองรีบดึงมือเกียไปกระซิบถาม
“วันเกิดไม่เอานะ ไปเลี้ยงสวนสนุกหรือที่ไหนก็ได้ ทัวร์บ้านครั้งนี้ครั้งเดียวพอ”
“ครับ แต่มันคือมารยาท ถ้าเบซซี่เป็นคนพิเศษ เราก็ต้องตามใจให้สมกับที่เขาเป็นคนพิเศษสิครับ” เกียยิ้มอ่อนๆ จนข้าวพองสงสัย
“ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”
“รู้สึกเรื่องอะไรละครับ”
“เบซซี่น่ะ”
เกียยอมรับทั้งที่ยังคงยิ้มเหมือนเดิม “พี่ปวดใจมาก แต่ถ้าเทียบกับไอรีนแล้ว เบซซี่มีความเหมาะสมกับข้าวพองมากกว่า”
“ไม่ได้ถามเรื่องใครเหมาะ ใครไม่เหมาะ” ข้าวพองหงุดหงิด หันไปมองเพื่อนๆ ที่ตรงไปที่โต๊ะของว่างที่อุบลเตรียมไว้ให้ “เกียน่ะ เห็นพองอยู่กับเบซซี่แล้วหึงมั้ย”
“ไม่ครับ” เกียตอบ “ปวดใจมาก แต่ยอมรับได้ และไม่หึง”
ข้าวพองยิ้มไม่เปิดปาก พยักหน้าช้าๆ “ไม่มีไอรีน ไม่มียาเสพติด พองเอาไทนี่มาแล้ว ต่อไปเกียก็ต้องตามหาคนที่ฆ่าแม่กับพี่เพชรให้พองนะ”
“ครับ”

*-*จบตอนที่ 16*-*

พ่อของพี่ไจฟ์เคยบอกว่า "รักกับชอบไม่เหมือนกัน เวลาที่เรารักดอกไม้ เราจะรดน้ำ พรวนดิน ใส่ปุ๋ยต้นไม้ บางคนถึงกับเปิดเพลงให้ต้นไม้ฟัง เพื่อให้ออกดอกสวยงาม ส่วนคนที่ชอบดอกไม้ เขาจะตัดดอกไม้ไปใส่แจกัน"

พบกันวันอาทิตย์ครับ
..น้ำชากับพี่ไจฟ์ครับ..

[puppyluv]

"ครับ" ตอนจบนี่มัน 555
 
หลงรักเจ้าชายน้อยเต็มเปาจริงไรจริงนะนี่
แต่ไม่น่าเชื่อว่ามาดนิ่งๆ อย่างเกียจะกลัวไอรีนรู้
รู้ตัวเองดีแบบนี้
เกีย นายร้ายยยยยยยยมว้ากกกกกกก
 
fc ไทนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ข้าวพองเอามาไว้เร็วๆ
บวกและเป็ดขอบคุณ

ปล. เบซซี่ต้องให้ขึ้นบัญชีดำไว้มั้ย
ไม่กล้ากับผู้หญิงเดี๋ยวตามเก็บให้เอง

[natalee22]

ตอนนี้แอบสงสารเกียแฮะ แต่เอาน่ะ ข้าวพองคงแค่ชอบเบซซี่เฉยๆ คงยังไม่ถึงขนาดรักหรอก เอาใจช่วยเกียนะ

ส่วนเรื่องคดี ยิ่งอ่านก็ยิ่งซับซ้อน ข้าวพองรู้อะไรแล้วไม่ยอมบอกเกียหรือเปล่าน้ออออออออ

[malula]

รักของเกียก็คงเป็นอย่างนั้นสินะ
แล้วรักของข้าวพองล่ะเป็นยังไง

[B52]

ความเหงาเล่นงาน

[dekying kukkig]

ข้อ 1 เบซซี่น่ะแค่คนพิเศษ........แต่เกียคือคนที่ใช่นะข้าวพองใช่ไม๊เอ่ย

ข้อ 2 ส่วนคดีเริ่มเข้มข้นแล้ว ตำรวจยูเอสพลาด.......รอดูฝ่ายอังกฤษบ้าง ต้องแบบบู้กระหน่ำแน่ๆๆ   

ข้อ 3  JiveTea
 

[lizzii]

เด็กป๋อมแป๋มน่าจะเป็นตัวช่วยที่ดีนะเนี่ย

[dahlia]

ท่าทางพระเอกเราจะเป็นได้แค่ อัศวิน อดเป็น เจ้าชาย ซะล่ะมั้ง