“Someday We'll Know”
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: “Someday We'll Know”  (อ่าน 191322 ครั้ง)

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7697
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
อ๊า!! ลุ้นสุดๆ

ออฟไลน์ piggyfree

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
 :mew4: ที่นี่มีคนตาย และตายมาหลายศพแล้ว
คุณไจฟ์ กะ น้องน้ำชา ขอร้อง  "พอแล้วมั้ง"
หัวใจคนอ่าน ห่อเหี่ยว...
อยากรู้จัง โคตรเพชรนี้ราคาสักเท่าไหร่ มันคุ้มกับชีวิตคนไหม
แต่..เค้าขอเศษๆ มันสักเม็ดสองเม็ดละกัน
ขอบคุณ คุณไจฟ์ กะ น้องน้ำชานะคะ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
ตกใจตอนแมรี่โดนยิง โหดมากเลยยิงแบบนี้
แล้วเกียจะมาช่วยเพียงได้หรือเปล่า ว่าแล้วตำรวจพวกนี้มันเลว

ออฟไลน์ eaey

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 280
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-0
ยิ่งใกล้จบยิ่งขมวดปม เครียดเลยนะเนี่ย

เกียอยู่ไหน???

รีบๆมาหน่อย :katai4:

ออฟไลน์ Yร้าย

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 732
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1
 :hao7: :hao7: :hao7:
แมรี่ต้องใส่เสื้อเกราะซิ...
แมรี่ต้องไม่เป็นไรนะ....
เกียเอ๊ย!!!!.. ฆ่าแ_่งให้หมดเลย....

ออฟไลน์ jiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1567
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +175/-2
บทจะเนิบก็เนิบซะ บทจะเร็วก็เร่งเป็นแทงโก้......อ๊าก  ลุ้นอ่ะ

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
แมรี่!!! โอยยยยย ทำไมมันลุ้นบีบหัวใจยังงี้  :z3:

Aommie

  • บุคคลทั่วไป
ดูจากสถิติแล้วเกียไปช่วยไม่เคยทันเลยซักงาน
ไหนว่าห่วงพองเวลาพองอยู่ในอันตรายหายหัวตลอด

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
ตายเป็นเบือเลยอ่ะ  รออ่านต่อค่ะ 

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
เย้ย เจอเรื่องช็อกอีกแล้ว แมรี่ตายแล้ว ข้าวพองถูกใครพาไปหวังว่าจะเป็นเกียนะ อันตรายอยู่รอบตัวจริงๆ ความโลภนี่มันอันตรายเนอะ จากที่เริ่มมั่นใจว่าเราจะคลายปมได้แล้ว กลับกลายเป็นเราเดินมาผิดทาง เดาต่อไปๆๆๆๆ เอหรือว่าคนร้ายเนี่ย มันอยู่ที่ปลายจมูกของเรา จนเรามองข้ามไปนะ อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ =นีรนาคา=

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +296/-6
โอ๊ะ แมรี่
อึ้ง!! ลุ้น!! เครียด!!

ออฟไลน์ dekzappp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
แมรี่~~~~~~ แต่แบบเป็นตำรวจน่าจะใส่เสื้อเกราะไว้อยู่ม้างงงง อย่าเพิ่งรีบตายนะ!!
เอาใจช่วยข้าวพอง คิดว่าที่เกียสอนไป คงได้ใช้บ้างละน่าา

จากที่เพิ่งมาอ่านเห็นคุณน้ำชาถามความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในความรู้สึกของเรา เรื่องนี้มีพล็อตที่ดีมาก สลับซับซ้อนดี
แต่เพราะช่วงแรกไปถึงกลางเรื่อง คุณjiveหลอกให้เราโฟกัสแต่เรื่องที่ข้าวพองติดยา ทำให้เราตกอยู่ในสภาวะเดียวกับข้าวพอง คือแทบไม่รู้อะไรเลย โดนอิตาเกียวกไปวนมา มันเลยทำให้เรื่องเหนือยๆ มันดูไม่หวือหวา
คือต้องเป็นคนอ่านที่ต้องไม่ไหลตามข้าวพองในเรื่อง ต้องฉุกคิดในจุดแปลกๆที่ใบ้มา ซึ่งมันดีนะ
ถามว่าน่าเบื่อมั๊ยก็ไม่นะ แต่มันเรื่อยๆ แล้วเรื่องนี้ก็ไม่มีตัวละครที่สร้างความฮาด้วยแหละ เลยทำให้อยู่ในบรรยากาศที่อึมครึมๆ
แล้วก็เหมือนเรื่องมันตื่นเต้นๆช่วงแรกๆ และเข้าโค้งสุดท้ายก่อนปิดเรื่องนี่แหละ

ถึงยังไง เราก็ชอบเรื่องนี้นะ เพราะได้บรรยากาศที่แปลกดี ไม่ค่อยมีคนแต่งแนวนี้เท่าไหร่
และเรารู้สึกเหมือนมีลายเซ็นของคนแต่งในเรื่องนะ ไม่เหมือนใครดี ซับซ้อนดี :)

ออฟไลน์ natalee22

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-3
ตอนนี้แล้วสินะ ที่จะได้รู้เรื่องราวทั้งหมด โอยตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆ

นอนไม่หลับ มาปูเสื่อนอนเล่นรอเกียกับข้าวพองดีกว่า อิอิ

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
ตอนที่ 36

เกียสอนว่า อย่าหันหลังให้คู่ต่อสู้ อย่าหลับตาเมื่อเผชิญหน้ากับคนร้าย ต้องตั้งสติให้ดี เตรียมพร้อมอยู่เสมอ
แต่ตอนนี้ข้าวพองกำลังนอนหลับตาแน่น ทั้งหันหลังให้คนที่อยู่ในห้อง แถมการตั้งสติคิดว่าจะต้องทำอย่างไรยังยากเต็มที
มีเพียงหูที่ทำงานอย่างเต็มที่!
ก็ตอนที่มโหธรเดินออกไป ข้าวพองแกล้งหลับอยู่ มาถึงตอนนี้จะให้ลุกขึ่นยืนเตรียมพร้อมได้อย่างไร
ทำได้แต่นอนฟังเสียงฝีเท้าของคนๆ นั้นที่ก้าวไปมาอยู่รอบห้อง
กับกลิ่นบุหรี่แทรกซึมอยู่ในกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อโรคที่เป็นกลิ่นประจำของโรงพยาบาล

ทำเป็นเพิ่งตื่นแล้วลุกขึ้นมาถามถึงพี่เพียงดีไหม หรือจะทำเป็นปวดแผลเพื่อให้อีกคนไปตามหมอ
ทำไงดี!!!
มีเสียงเปิดประตูเบาๆ และเสียงฝีเท้า
มีอีกใครอีกคนเข้ามาในห้อง!
หัวใจของข้าวพองเต้นแรง สมองคาดเดาไปเรื่อยว่าคนที่เข้ามาเป็นใคร
มีเสียงดังกร๊อบ เหมือนวัตถุแตกหัก ตามมาด้วยเสียงประตูปิดห้อง
ข้าวพองพลิกตัวหันมาดู เห็นเกียยืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ
คนตัวโตยกนิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากหนา บอกว่าอย่าส่งเสียง แล้วเข้ามาถอดสายน้ำเกลือ ช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วโยนชุดผู้ป่วยใส่ตู้ใบเล็กในห้อง พาออกไปทางบันไดหนีไฟอีกด้าน

เกียไม่ได้ใช้รถจักรยานยนต์คันที่ใช้ประจำ และไม่ได้ใช้รถบ้าน แต่เป็นรถญี่ปุ่นคันเล็ก
เมื่อเข้ามาอยู่ในรถ เกียช่วยข้าวพองรวบผมแล้วสวมหมวกให้

“เกียน่าจะใส่หมวกมากกว่าพองเสียอีก”
เกียเพียงแค่ยิ้มมุมปาก สวมแว่นกันแดด แล้วขับรถออกจากโรงพยาบาล พร้อมกับโทรศัพท์หาแมรี่ สั่งงานสั้นๆ
“เอาข้าวพองออกมาแล้ว มีศพคนร้ายอยู่ในห้อง แต่ไม่เจอมโหธร”

ข้าวพองฟังเกียพูดขณะมองพลาสเตอร์ปิดรอยแผลจากเข็มน้ำเกลือ จนเมื่อเกียพูดจบก็หันมาถาม
“เวียนหัวหรือเปล่า”
“พี่เพียงจะเป็นไรมั้ย”
“ไม่หรอก เพราะเป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่คุณเพียง”
หนุ่มตัวเล็กถามต่อ “เรากำลังจะไปไหน”
“พี่จะพาข้าวพองไปอยู่กับท่านทูตที่สถานทูตอังกฤษ ระหว่างที่เราเตรียมตัวไปลอนดอน ที่นั่นข้าวพองจะปลอดภัย”
ข้าวพองหลับตา เม้มปากสนิท แล้วคลายออก
“ตอนที่ถูกไทนี่จับไว้ ตอนที่นอนอยู่โรงพยาบาล ข้าวพองคิดอะไรได้หลายอย่าง มองทุกอย่างแบบคนนอก อย่างที่เกียเคยสอน” ข้าวพองลืมตามองตรงไปข้างหน้า “จำที่พองบอกกับเกียเรื่องที่พองไม่เชื่อคำว่ารักได้ไหม”
เกียพยักหน้า ข้าวพองพูดต่อ
“พองเกลียดคำโกหกว่ารัก แต่เกียย้ำหลายครั้งว่าเกียรักพอง และทำทุกอย่างให้พองเชื่อว่ารัก พองก็เชื่อนะ แล้วเกียก็บอกเสมอว่า การเก็บความลับที่ดีที่สุดคือ ต้องไม่พูดมันออกมา แต่ตอนนี้พองอยากพูด เพราะพองไม่รู้แล้วว่า พองจะมีลมหายใจถึงวันพรุ่งนี้ไหม”
เกียจับมือผอมไว้ เพื่อให้กำลังใจ “ข้าวพองจะมีวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไป”
“แค่แป๋มแยกจากกลุ่มไปห้องสมุด แป๋มก็ตาย แล้วพองจะแตกต่างจากแป๋มตรงไหน” ข้าวพองมองตรงไปข้างหน้า แล้วพูดต่อ “พองไม่ใช่เพชร แต่เป็นกุญแจของเพชรที่แม่รักมากที่สุด”
เกียพยักหน้า ขณะที่ข้าวพองหันมามองแล้วยิ้ม
“พอจะรู้อยู่แล้วใช่ไหม แล้วก็ยังทำตามเกมอย่างที่พ่อบอกอยู่อีก”

...ถ้าเขาบอกว่าไม่รู้ นั่นแหละคือคำโกหก คนๆ นี้รู้ว่าอะไรอยู่ในห้องนั้น และรู้ว่าเรามีความสำคัญอย่างไร...

“การทำให้ศัตรูลังเล คือวิธีที่ที่ดีที่สุดสำหรับการคุ้มครองข้าวพอง ถ้าเขาแน่ใจว่าว่าข้าวพองสำคัญอย่างไร พวกเขาจะลงมือโดยไม่ลังเล”
ข้าวพองไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไหร่ กลับไปเริ่มต้นเล่าใหม่อีกครั้ง
“ตอนที่แม่ได้เพชรมา ใครๆ ก็อยากได้ แต่แม่ไม่ขาย วันหนึ่งมีคนแปลกๆ มาที่บ้านเขาเอากล่องใบเล็กใส่เพชรแล้วซ้อนกันไว้ แล้วก็เก็บไว้ที่บ้าน”

การเคลื่อนไหวเพื่อแย่งชิงเพชรเริ่มขึ้นตั้งแต่พวงเพชรได้เพชรมาจากลอนดอน

....ไอรีนเคยอยู่ที่บ้านนี้
....เกียเคยพบนิรมลเข้าไปที่ห้องนอนใหญ่
....ไทนี่พยายามขอมาค้างที่บ้าน
....และเกียเองก็พบความผิดปกติที่โต๊ะกระจกในห้องนอนใหญ่

“หลังจากนั้นวันเดียว รถที่ธีระขับไปรับพองกลับบ้านถูกชน และมีคนพยายามจะเข้ามาจับพองไป แต่ธีระช่วยพองไว้”

เกียนึกออก ว่าแม้อุบลจะเป็นแม่บ้าน แต่ธีระเป็นเพียงคนเดียวในบ้านที่ข้าวพอง-ค่อนข้าง-รับฟังมากกว่าคนอื่น
“ตอนที่เจ็บอยู่ที่โรงพยาบาล แม่บอกความจริงกับพ่อ รวมถึงเรื่องที่แม่ทำกับพอง ทำให้ทุกคนโกรธแม่” ข้าวพองยิ้มเศร้า “แม่บอกว่าที่ทำอย่างนี้เพราะรักพอง แม่คือเพื่อนคนเดียวของพอง เพชรที่แม่รักที่สุดคือเพชรของพอง ทั้งที่มันทำให้พองตกอยู่ในอันตราย พ่อ พี่เพียง พี่เพชรทุกคนบอกว่ารักพอง จะปกป้องให้ดีที่สุด แต่กลับไม่มีใครสักคนที่คิดจะถือกุญแจเปิดกล่องเพชร พ่อบอกกับทุกคนว่า เป็นความเข้าใจผิด แม่ไม่มีเพชรนั่น ต่อมาแม่กับพี่เพชรตาย พ่อกับพี่เพียงก็ยังไม่คิดที่จะเปลี่ยนมาถือกุญแจเอง ไม่ขายมันไป อ้างนั่นอ้างนี่สารพัด”
เกียช่วยเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มใส
“รักของพวกเขาเป็นแค่คำโกหก” ข้าวพองสูดจมูก “พ่อของเกียทั้ง 2 คนน่ะ เขาเดินทางไปกลับภูเก็ต-ลอนดอนกันตั้งหลายรอบ กว่าจะยอมให้เกียไปลอนดอน เกียเองที่อยากเป็นตำรวจก็เพื่อที่จะคุ้มครองครอบครัวของตัวเองใช่ไหมล่ะ แล้วพ่อกับพี่เพียงทำอะไร แม่ทำอะไรกับพอง พี่เพชรทำอะไร ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ มีแต่จะชี้ว่า เพชรอยู่กับพองทั้งนั้น”
“ข้าวพองครับ แต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน”
“มันก็เลยทำให้ความรักของพวกเขาไม่เหมือนกับคนอื่นด้วยหรือเกีย”
     
เกียอับจนคำพูด
เพราะทุกคำพูดมันคือการแก้ต่าง และจะยิ่งทับถมความทุกข์ของข้าวพองมากยิ่งขึ้น
“พี่ขอโทษที่มักจะบอกให้ข้าวพองเก็บทุกอย่างเป็นความลับ ไม่พูดมันออกมา”
“แต่มันทำให้พองยังมีชีวิตอยู่” รู้สึกถึงความเจ็บจากแผลถูกยิง “ข่าวลือที่พ่อปล่อยออกไปทำให้พวกเขาไม่แน่ใจ”

ข้าวพองยังไม่รู้ว่า ส่วนหนึ่งที่ทำให้คนร้ายไม่ลงมือก็คือ ความที่พวกเขาไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องเพชร และไม่รู้เรื่องระบบรักษาความปลอดภัยที่เพชรแท้ใช้ เพราะพวกเขากำจัดพวงเพชร และเพชรแท้เร็วเกินไป ส่วนข้าวพองคนที่ถูกจับตาก็ไม่ระมัดระวังตัว กลุ่มคนร้ายที่ล้อมรอบข้าวพองมานานหลายเดือน ถึงไม่รู้ว่าจะเริ่มลงมือจากที่ไหน

เกียพูดอย่างระมัดระวัง “พี่เคยเห็นนิรมลเดินออกมาจากห้องคุณอัครา ขณะที่ไทนี่ก็พยายามที่จะขอมาบ้าน แต่เขาไม่มีโอกาสได้อยู่ตามลำพัง”
ข้าวพองหันมามอง “ไอรีนน่ะเคยอยู่ที่บ้านนี้นะ ถึงจะนอนห้องรับแขกชั้นล่างก็เหอะ แล้วถ้าจะพูดถึงห้องนั้น ยังมีอีกคนหนึ่งที่เกียน่าจะสงสัย”
“นวลพรรณ ภรรยาใหม่ของคุณอัครา”
หนุ่มตัวเล็กพยักหน้า ภรรยาใหม่ของอัครา ที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในการเข้าบ้านนี้ แบบที่ทุกคนเล่าว่า ข้าวพองอาละวาดจนสุดท้ายอัคราต้องแยกไปอยู่อีกบ้าน
หากเธอแต่งงานกับอัครา เธอย่อมนอนที่ห้องนั้นอย่างแน่นอน!

“เกียเคยเจอเขาไหม”
เกียยิ้มที่มุมปาก ทำให้ข้าวพองพลอยยิ้มตาม
....รู้ได้เองว่า เกียสืบเรื่องของนวลพรรณโดยที่ไม่บอกให้ใครรู้
“แล้วทำไมเกียถึงสงสัยเขา”
“เริ่มจากลางสังหรณ์ครับ” สิ่งที่เกียใช้นำทางก่อนการวิ่งตามหาหลักฐานอยู่เสมอ “เพราะไทนี่กับพ่อของเขา ทำงานรับจ้าง พวกเขาอยากได้เงินค่าจ้าง เหมือนไอรีน”
“พวกเขารับจ้างทั้งนั้นหรือ”
“เพชรที่คุณพวงเพชรได้มา มีมูลค่าสูงมาก คนที่อยากได้คือนักสะสม และผู้มีอิทธิพล”
ประเด็นนี้เกียเคยบอกอยู่หลายครั้ง
“แล้วได้ผลว่าไง”
“ผู้ต้องสงสัยตัวจริงอยู่ในเงามืด และแทบไม่มีเบาะแสอะไรเลยจนกระทั่งเกิดเรื่องกับแป๋ม”

พอพูดชื่อแป๋ม ข้าวพองก็ยิ่งรัวคำถามไม่หยุด
“ไอรีนฆ่าแป๋ม แมรี่ได้อะไรจากคอมพิวเตอร์กับโทรศัพท์แป๋มบ้าง”
“คืนนั้นแป๋มโทรหาไทนี่ก่อน แล้วก็โทรหาไอรีน เราไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน รวมถึงไม่รู้ว่าคนที่ป๋อมบอกว่า ทะเลาะกันเสียงดังมากคือใคร ข้อมูลจากคอมพิวเตอร์นอกจากเรื่องเรียนก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับยาเสพติด ส่วนหนึ่งสือเล่มเล็กที่ข้าวพองบอกพี่ เป็นหนังสือเกี่ยวกับขบวนการอาชญากรรมข้ามชาติ”
ข้าวพองทำหน้าตาไม่อยากเชื่อ
“ทำไมแป๋มถึงสนใจเรื่องพวกนี้”
“พี่วิเคราะห์ว่า แป๋มมองเห็นปัญหายาเสพติดในโรงเรียน จากนั้นเธอก็คุยกับไทนี่ และไอรีน”
ข้าวพองหลับตาลง “แป๋มบอกพองหลายต่อหลายครั้ง แต่พองก็ไม่เคยสนใจ”
“อย่าโทษตัวเอง” เกียให้กำลังใจอีกครั้ง “เรื่องนี้คนลงมือคือไอรีน ส่วนไทนี่คือคนที่เข้าไปตรวจดูว่าไอรีนลงมือจริง”
“จากนั้นไทนี่ก็ให้พ่อเขามาลักพาตัวข้าวพอง”
“เรื่องนี้ต้องแยกออกมาก่อนนะครับ” กลับมาที่ข้อสันนิษฐานเดิม “ไทนี่หว่องกับพ่อมาเมืองไทยเพื่อลงมือเรื่องเพชร ส่วนเรื่องยาเสพติดน่ะเป็นผลพลอยได้ กลุ่มอาชญากรทุกกลุ่มมียาเสพติดเข้าไปเกี่ยวข้องทั้งนั้น อยู่ที่ว่าจะยึดเป็นรายได้หลักหรือไม่ ย้อนไปที่แก๊งค์อันโตนิโอที่ไอ้เหลียงอยู่เป็นแก๊งค์ค้ามนุษย์และลักพาตัว ส่วนแก๊งฮ่องกงส่วนใหญ่จะเป็นยาเสพติดและการลักพาตัว”
เกียเล่าเรื่องของขบวนการอาชญากรรมที่เคยสู้กันมา
“งานถนัดคือลักพาตัวเหมือนกัน”
“ครับ แต่เขาไม่ถนัดเรื่องเพชร ไม่แน่ใจเรื่องระบบรักษาความปลอดภัย ทำให้รีรอไม่กล้าลงมือ”
“เดี๋ยวนะ” ข้าวพองยกมือ เมื่อเรื่องเพิ่มความซับซ้อน “เริ่มคิดไม่ทันละ”
เกียต้องสรุปเรื่องอีกครั้ง “แต่เดิมมีบุคคล และกลุ่มอิทธิพลอยู่ 5 กลุ่มที่ต้องการเพชร จากการสืบสวนพบว่า มิสเตอร์จางผู้มีอิทธิพลจากฮ่องกงที่มีปัญหาขึ้นศาลกับคุณเพชรแท้ มีความเป็นไปได้มากที่สุด” คนขับรถเหลือบมองคนที่กำลังตั้งใจฟัง “แน่นอนว่า เขาต้องส่งคนมาลงมือ เริ่มจากไอรีน แต่เมื่อทำงานล่าช้าถึงต้องส่งไทนี่ กับพ่อของเขาเข้ามา และตรงเข้ามาหาข้าวพอง เพื่อหาโอกาสลักพาตัว”
“แล้วนิรมลกับนวลพรรณ”
“นิรมลรู้เรื่องเพชรพร้อมๆ กับทุกคนมีความอยากได้อยู่แล้ว จนถึงตอนนี้ พี่ก็ยังหาความเกี่ยวข้องของเธอกับคนอื่นไม่ได้ ส่วนนวลพรรณเข้ามาหลังจากที่คุณเพชรแท้เสียใช่ไหมครับ”

...ข้าวพองพยักหน้า
อัคราพบกับนวลพรรณผ่านการแนะนำของเพื่อนฝูง แล้วอัคราก็แต่งงานกับเธอย่างรวดเร็ว จนทำให้ข้าวพองโกรธมาก
“นึกออกแล้ว!”
ข้าวพองร้องขึ้น
“อะไรครับ”
“ตำรวจคนนั้น! คนที่เจอในงานศพแป๋มน่ะ” ข้าวพองทั้งตกใจ และตื่นเต้นมาก จนเกียต้องจับมือไว้ให้ใจเย็นลง “เขามางานศพแม่ด้วย เขาเป็นคนที่พานวลพรรณมาหาพ่อ!”
เกียพูดเสียงต่ำๆ “รองขจรกับนวลพรรณ”
“ใช่ๆ คนนั้นคือท่านรองขจร” คราวนี้ข้าวพองแน่ใจ
“ส่วนนวลพรรณ พี่ไม่เคยพบเธอโดยตรง และทุกคนต่างก็บอกว่าเธอเข้าบ้านนี้ไม่ได้ ได้แต่ฟังเรื่องของเธอจากคนนั้นคนนี้”
“เพราะพองไม่ชอบ” ข้าวพองทำหน้างอจนเกียต้องหยิกแก้มเบาๆ
“พี่ไปที่บริษัทคุยกับคุณเพียง หรือคุณอัครา ก็ไม่เคยเจอ ไปดักที่บ้านก็ไม่เจอ”
คราวนี้ข้าวพองตั้งใจฟังมากขึ้น ..... แบบนี้มันเจตนาหลบหน้ากันอย่างชัดเจน
“แล้วรูปล่ะ”
“พี่เห็นรูปครับ แต่เดี๋ยวนี้คนทำศัลยกรรมกันมากมายจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม มันจึงสำคัญมากที่จะสืบเรื่องของเธอ จนกระทั่งแมรี่พบว่า เธอมีสัญชาติจีน”
ข้าวพองแทบหยุดหายใจ
เท่าที่เคยเห็น นวลพรรณก็ไม่ได้แตกต่างจากคนไทยเชื้อสายจีน ไม่เคยรู้เลยว่าแท้จริงเธอมีสัญชาติจีน
“ข้าวพองมองเห็นจุดเชื่อมต่อของเรื่องนี้แล้วใช่ไหมครับ”
หนุ่มตัวเล็กพยักหน้าช้าๆ

เกียจับมือของข้าวพองเพื่อให้กำลังใจ
“ดังนั้น พี่จึงจะพาข้าวพองไปที่สถานทูตก่อน”
“ไม่” ข้าวพองตอบทันทีด้วยความดื้อรั้น

แม่ได้เพชรมาจากลอนดอน แล้วทำให้ข้าวพองกลายเป็นกุญแจของกล่องเพชร
ข้าวพองถูกคนร้ายพยายามลักพาตัว
ไอรีนเข้ามาทำหน้าที่ครูสอนพิเศษ
แม่ถูกคนฆ่าตาย
รองขจรแนะนำนวลพรรณให้พ่อรู้จัก
พี่เพชรตกลงขายเพชรให้พ่อค้าฮ่องกง แต่ผิดนัดทำให้ต้องไกล่เกลี่ยหน้าศาล
พี่เพชรถูกยิงตาย ไอรีนถูกไล่ออก
พ่อแต่งงานใหม่ แต่พาเมียใหม่เข้าบ้านไม่ได้
พี่เพียงขายร้านเพชร แล้วให้พี่นิขายเพชรที่มีอยู่
ไทนี่ย้ายเข้ามาเรียน
เกียเข้ามาดูแล
แป๋มตาย
ไอรีนถูกตำรวจจับ
ไทนี่ตาย…

“พ่ออยู่กับเขาทุกวัน”
มือของข้าวพองสั่นแรง จู่ๆ ก็อยู่ในสภาพแก้วบางที่ใกล้จะแตกร้าว
“ข้าวพองครับ”
เกียต้องหยุดรถในที่สุด แล้วหันมากอดข้าวพองไว้แน่น
“เราตกลงกันแล้วว่า จะเชื่อตามหลักฐานที่ปรากฏไงครับ”
“พองเจอไทนี่ ที่โรงเรียนยังรู้ว่าคนนี้ไม่ใช่คนไทย แล้วทำไมพ่อถึงไม่รู้ เขาไม่คิดอะไรเลยหรือไง ถึงเรื่องแม่จะไม่ชัดเจน แต่เรื่องพี่เพชรน่ะ เขามีเรื่องอยู่กับคนฮ่องกงนะ”
“นวลพรรณคือคนที่อยู่ในเงามืดมาตลอดนะครับ คู่ความของของคุณเพชรคือมิสเตอร์จาง แต่นามสกุลเดิมของคุณนวลพรรณคือ จางเหมือนกัน คนจีนมีนามสกุลเหมือนกัน แต่ไม่รู้จักกันมากมาย คุณเพียงเคยพยายามสืบเรื่องนี้แต่มันติดขัด”
“ที่มันติดขัดก็เพราะไอ้รองขจรนั่นไง”
เกียพยักหน้า
เมื่อรองขจรเป็นพวกเดียวกับนวลพรรณ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่การสืบสวนจะมาถึงนวลพรรณ
“ขอเวลาให้พี่หาคำตอบได้ไหมครับ ตอนนี้ไอรีนหนีออกมาจากเรือนจำที่ฝากขัง แล้วนิรมลยังหายไป ส่วนนวลพรรณเราก็แทบไม่รู้จักเธอเลย” มือใหญ่ลูบแผ่นหลังบาง “ไปอยู่สถานทูตก่อนนะครับ ขอเวลาให้พี่อีกนิดนะครับ”
ข้าวพองผละจากอ้อมอกกว้าง บอกให้เกียขับรถต่อไป

เมื่อเรื่องราวทั้งหมดถูกนำมาเชื่อมต่อกัน และคิดทบทวนหลายครั้ง ข้าวพองก็มองเห็นเครือข่ายขนาดใหญ่ที่รุมล้อมอยู่
“เพชรนั่นมันมีค่าขนาดที่นวลพรรณ ยายจางอะไรนั่น ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากขนาดนี้เชียวหรือ”
คนที่กำลังขับรถพยักหน้า บอกเรื่องที่เคยคุยกับรุ่นพี่ที่ไปเป็นองครักษ์ให้เจ้าชายซาอุฯ 1 ในกลุ่มคนที่เคยอยากได้เพชร แต่ถอนตัวออกไปเพราะไม่ชอบเพชรที่เปื้อนเลือด
“เขาบอกว่า คนที่น่าสงสัยที่สุดอยู่ใกล้ตัวเรา และมิสเตอร์จางเป็นแค่หุ่น”

กระทั่งเข้าสู่เขตกรุงเทพฯ ข้าวพองก็พูดขึ้น
“พองไม่ไปอยู่สถานทูต”
“มีแต่ที่นั่นที่ปลอดภัยนะครับ”
ข้าวพองกำลังกลั้นหายใจก่อนพูด
“พองจะไปเอาเพชรที่บ้านก่อน แล้วจะไปอยู่ที่สถานทูต”
“ยังไปไม่ได้ครับ”
เกียตอบทันที เริ่มเป็นกังวลที่แมรี่ไม่ติดต่อกลับมา
“แต่พองจะไป พองมีเรื่องที่ต้องทำ!” ข้าวพองเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “แม่ตาย พี่เพชรตาย แป๋มตาย ส่วนพ่อกับพี่เพียงกลายเป็นคนไว้ใจไม่ได้ การไปเอาเพชรที่บ้าน อาจทำให้พองไม่มีวันกลับออกมา! แต่พองก็ต้องทำ! เกียเข้าใจไหม จะรอให้มีใครตายอีกหรือไง!”
เกียไม่เห็นด้วย “พี่เข้าใจที่เข้าพองคิดนะครับ แต่พี่ตามใจไม่ได้”
“แล้วจะรออะไรอีก ไปเอามันมาให้จบๆไปน่ะ” ข้าวพองพูดพลางสะอื้น “ตอนที่ถูกพ่อของไทนี่จับไว้ พองคุยกับไทนี่ เขาบอกว่า เขาไม่รู้ว่าตำรวจอังกฤษคนไหนฆ่าลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาอาจไม่ฆ่าข้าวพอง อาจเพราะ...เพราะต้องการให้พองเปิดเซฟนั่น แต่เขาจะไม่ปล่อยเกียไปแน่ๆ”

ข้าวพองถึงได้ใช้มือเปล่าปัดปืนของไทนี่ แล้วทำให้ตัวเองโดนยิง และไทนี่กับพ่อถูกยิงตาย

“พอง...ไม่รู้ว่ารักหรือไม่รัก รู้แต่ว่า พองจะไม่ยอมให้เกียไปจากพอง ถ้าวันนั้นมาถึง....”
“ขอบใจมาก” เกียจับมือเย็นของข้าวพองไว้ “ถึงแม้ว่าการเสี่ยงอันตรายเพื่อปกป้องพี่แบบนั้นจะไม่ถูกต้อง แต่ขอบอกอีกครั้ง ว่าพี่รักข้าวพอง และพี่จะทำทุกทางเพื่อให้ข้าวพองปลอดภัย”
แม้ข้าวพองจะยังคงฝ่าฝืนคำสั่ง พาตัวเองเข้าไปอยู่ในอันตราย แล้วเกียก็จะต้องไปตามแก้ไขสถานการณ์อยู่เสมอ
 
เกียตั้งสติอีกครั้ง “ข้าวพองไปสถานทูต ขอพี่เคลียร์ที่บ้านก่อน แล้วข้าวพองค่อยกลับมาเอาเพชร คืนให้เจ้าของ แล้วพี่จะพาข้าวพองไปภูเก็ต”
“เกีย ขอร้อง ถ้าเกียไปเจอพวกเขาคนเดียว มันจะต้องมีใครตายอีกแน่ๆ แอนดรูว์ แมรี่ พ่อ พี่เพียง ป๋อม หรือ...เกีย” น้ำตาที่อาบแก้ม มักทำให้เกียใจอ่อน
แต่ไม่ใช่ครั้งนี้
“พี่ไม่ได้ต่อรองครับ ข้าวพองต้องเชื่อว่าพี่ทำได้”
ทุกคำของเกียคือคำสั่ง ไม่ใช่การต่อรอง
“ยังไงเราก็ต้องไปที่บ้าน”
“ครับ หลังจากที่พี่เจอนวลพรรณ นิรมล และไอรีน”
ข้าวพองปาดน้ำตาหันไปมองตรงๆ
“งั้นก็ไปเจอพวกเขาพร้อมกัน”
“ไม่ครับ” เกียเพิ่มความเด็ดขาดลงในน้ำเสียง
“พองไม่ไปสถานทูต พองยังเป็นผู้เยาว์ และเกียไม่มีสิทธิ์อ้างความรักเพื่อกักขังพองไว้ที่นั่น พองจะทำให้เรื่องนี้มันวุ่นวายให้ถึงที่สุด! จะสร้างปัญหาให้มีเกียอีก 100 คนก็วิ่งตามแก้ไขไม่ได้!”
เกียได้แต่ส่ายหน้าให้กับความดื้อรั้น
“เกียรู้ว่าพองทำได้”
“พี่รู้ แต่พวกเขารอเราอยู่”
“พวกเขาต้องรออยู่แน่ๆ รวมถึงไอ้คนที่พยายามจะทำอะไรพองกับพี่เพียงที่โรงพยาบาลนั่นด้วย” ข้าวพองหันมาท้าทาย “หรือเกียจัดการพวกเขาไม่ได้”
เกียคำนวณคู่ต่อสู้ในเวลานี้
ไม่เพียงคู่ต่อสู้ที่มีจำนวนมาก ทั้งบางคนยังอยู่ในเงามืด ส่วนข้าวพองเองก็ยังบาดเจ็บ

“ลูกฝรั่งสกปรกกับเมียเช่า มันก็ทำได้แค่วางท่าว่าฉลาด ว่าเก่งกว่าคนอื่นเท่านั้น พอถึงเวลาเข้าจริง ไม่เห็นทำอะไรนอกจากวิ่งหนี”
เกียไม่ได้ตกหลุมพรางของข้าวพอง รู้ดีว่าข้าวพองโจมตีจุดอ่อนเข้าตรงๆ เพื่อกระตุ้นให้ทำในสิ่งที่ข้าวพองอยากให้ทำ
แต่ก็ยังโกรธ
“โกรธแล้วไง ก็ยังคิดแต่จะหนีอยู่ดีน่ะแหละ ไอ้หมาพิการ”
เกียจอดรถข้างทางแล้วหันมาหา
“พูดคำว่าขอโทษ”
“ไม่! เพราะหมาพิการอย่างแกไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากพูด แล้วก็หนี”
เกียจ้องมองดวงตากลมที่ยังคงแดงเรื่อจากการร้องไห้ แล้วหยิบโทรศัพท์พูดภาษาอังกฤษอย่างสุภาพ คาดว่าอาจจะพูดกับคนที่สถานทูต ไม่ใช่แอนดรูว์หรือแมรี่
พอวางสายก็หันมาดุคนดื้ออีกครั้ง
“ขอโทษพี่เดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้น ทุกอย่างยกเลิกหมด จอดรถไว้ตรงนี้ ข้าวพองจะไปต่ออย่างไร พี่ก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ว่าใครจะเป็นอะไร จะเพชรนั่น จะครอบครัวของใคร เพื่อนใครอยู่หรือตาย ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่ก็ได้เงินค่าจ้างมาหมดแล้ว”
 คำพูดหมดสิ้นเยื้อใย
แต่ข้าวพองรู้ว่า เกียพูดอะไรกับคนปลายสาย ยกเลิกการไปสถานทูตและเรากำลังจะไปบ้าน
...รู้ดีว่า ครั้งนี้เป็นแค่คำขู่ เกียไม่มีวันปล่อยเราไว้อย่างนี้แน่นอน...
...แต่เมื่อเกียยอมถอย....

“พี่ครับ ไปบ้านของเรากันนะครับ พองเชื่อว่าพี่จะคุ้มครองพองได้ จะไม่มีใครทำอะไรพี่ได้ เอาเพชรออกไปให้สถานทูต แล้วเราไปภูเก็ตกัน”

ถ้าเป็นคนอื่นนี่คือประโยคธรรมดา แต่เมื่อเป็นข้าวพอง กับแก้มแดง ท่าทางเขินๆ แววตาไม่มั่นใจว่าที่พูดไปจะใช่อย่างที่เกียต้องการหรือไม่
ข้าวพองทั้งลังเล เขิน และประหม่าเมื่อต้องร้องขอ
เกียใช้หัวแม่มือไล้ที่มุมปากสวยแล้วก้มลงจูบที่ริมฝีปาก
“แล้วจะทำให้ดู ว่าหมาพิการน่ะแข็งแกร่งกว่าที่เด็กดื้อคิดไว้” เกียทบทวนเรื่องที่เคยสอนกันได้ “จำที่พี่สอนเรื่องการประเมินคู่ต่อสู้ได้ไหมครับ”
เมื่อข้าวพองพยักหน้าว่าจำได้ เกียก็บอกอย่างจริงจัง “ในกรณีที่ตกอยู่ในความเสี่ยง และเราเป็นรอง พี่ขอให้ข้าวพองหลบจากวิถีการต่อสู้”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ครับ ข้าวพองในเวลานี้ไม่พร้อมที่จะสนับสนุนพี่ ก็ต้องไม่ขัดขวางพี่”

แววตาของข้าวพองดื้อดึงเต็มที่ จนเกียต้องพูดซ้ำ
“อย่าอยู่ติดผนังห้อง หรือผนังตู้ ที่กระสุนหรืออาวุธใดๆ อาจทะลุเข้าไปได้ ถ้าสามารถหลบเข้าห้องน้ำได้ ก็ทำ”
ข้าวพองกำลังนึกถึงภาพยนตร์ฆาตกรรมที่มักมีคนตายในอ่างอาบน้ำ เกียก็ขัดขึ้น
“ข้าวพองครับ”

...ไม่แน่ใจเลยจริงๆ ว่าข้าวพองจะทำตามที่บอก เกียได้แต่คาดหวังว่าที่บ้านจะไม่มีใครอยู่....

...จบตอนที่ 36...

ใครคือ "Aommie" >>> ดูจากสถิติแล้วเกียไปช่วยไม่เคยทันเลยซักงาน
ไหนว่าห่วงพองเวลาพองอยู่ในอันตรายหายหัวตลอด<<<< เป็นรีที่ทำคนเขียนถึงกับเงิบ มารับรางวัลจากคนโพสต์ เร้ว

ตอนหน้ามาวันอาทิตย์นะจ๊ะ
.

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
เอิ่มมมมมมมมม
เงิบเบาๆ

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7697
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ...

ออฟไลน์ dekying kukkig

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1464
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +87/-1
เกียมาทันจริงๆๆๆๆๆๆๆด้วย     o13 o13 o13   

เห็นป่ะล่าๆๆๆๆ รักแล้ว ข้าวพองเอ้ยยยย รักแล้ว อาการแบบนี้คือรักนะจ๊ะ ตัวเอง  :m3: น่าสงสารเด็กน้อยไม่รู้ใจตัวเองที่ซู๊ดดดด  :teach:

ส่วนที่เกียสัญญาว่าจะทำให้ดูว่าหมาพิการน่ะแข็งแกร่งขนาดไหนนั้น ... คนอ่านก็รอน๊ะจ๊ะ แต่รอว่าจะปราบเด็กดื้อยังไง คริ คริ  :laugh3:

หากคำอธิฐานมีจริงอีกรอบ คนที่ตายขอให้ไม่ใช่ มโหธร กับอัครา สาธุ สาธุ :call: :call:

 :pig4: :pig4: :pig4: JiveTea

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ลุ้นอีกแล้ว

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
คนร้ายอยู่ใกล้ตัวมาก พ่อของพองจะปลอดภัยไหม

ออฟไลน์ natalee22

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-3
ข้าวพองทำไมดื้ออย่างงี๊ ดื้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่าจับตีก้น(ด้วย??)ซะให้เข็ดเลย

พากันเข้าไปเสี่ยงอันตรายแท้ๆ แมรี่ก็ยังไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตาย พี่เพียงอีก พ่ออีก โอยๆๆๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปๆๆๆๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น ใกล้จบเข้าไปทุกทีแล้ว





ปล.ขอตอนพิเศษหวานๆ เอาตอนข้าวพองอายุเกิน 20 พอให้กระชุ่มกระชวยซักตอนนะคะ  :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
อยากจับข้าวพองฟาดก้น  คำพูดคำจางี้  น่ามาก  :beat:

แต่ก็นะ รู้หรอกว่าแกล้งพูด สุดท้ายเด็กเอาแต่ใจก็ชนะ

จะดูสิว่าตอนหน้าจะมีใครร้องไห้ขี้มูกโป่งป่ะ  :katai1:

บวกเป็ด

 :pig4:

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ไม่รู้จะอยากได้กันไปทำไมไอ้เพชรเลือดนั่น ใส่โชว์ก็ไม่ได้
ทำให้คนตายตั้งไม่รู้เท่าไหร่ ทั้งคนที่เกี่ยวและไม่เกี่ยว

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
ถึงกับพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ กับตอนนี้รู้สึกโลงเลย
แต่พออ่านจบถึงกลับเกรงเพราะตอนต่อไปคงไม่ธรรมดา
แต่นะพอเอ่ยถึงแมรี ก็คิดสงสารขึ้นมาอีก ถ้าเกียรู้จะรู้สึกยังไงนะ :mew6:

 :pig4: คะ

pahpai

  • บุคคลทั่วไป
ตัวบอสกำลังจะเผยตัวแล้ว ลุ้นๆ

ออฟไลน์ piggyfree

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
ข้าวพองเอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ
แต่จริงๆ แล้ว ควรหันหลับมารุกไล่คนร้ายบ้าง คอยแต่หนี ไม่ไหว
รอลุ้นต่อไป
ขอบคุณ คุณไจฟ์กะน้องน้ำชานะคะ

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
หมาแก่พิการ แพ้เด็กปากหมาตลอดๆ

ออฟไลน์ saruwatari_guy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
เพียงไม่รู้ แต่ พ่อ คือ แบบบบบบบบบบ no comment

ออฟไลน์ eaey

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 280
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-0
พองยังคงปากร้าย

แต่คงลืมไปว่า

เล่นกับหมา หมาเลียปาก :hao7:

Aommie

  • บุคคลทั่วไป
 ใครคือ "Aommie" >>> ดูจากสถิติแล้วเกียไปช่วยไม่เคยทันเลยซักงาน
ไหนว่าห่วงพองเวลาพองอยู่ในอันตรายหายหัวตลอด<<<< เป็นรีที่ทำคนเขียนถึงกับเงิบ มารับรางวัลจากคนโพสต์ เร้ว

มีไรจ้ะ

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
เฉลยแล้วผู้หญิงในเงามืด คิดว่ายังมีคนบงการใหญ่กว่านี้อีกไหม อยู่แค่ปลายจมูกรึเปล่าน้า เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ นี่ไม่ใช่นิยายรักสินะ มันคือ แอคชั่นระห่ำเลือดสาด (เว่อร์ล่ะ) รอกันต่อไปใกล้จะจบแล้ว ไม่หวังว่าจะได้เห็นฉากหวานแหว๋ว ขอแค่จับคนบงการให้ได้ก็เป็นพอนะ 5555 

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด