เฮียก๋วยเป็นคนดีและน่ารักมากๆ เลยนะคะ ขนาดว่าแอบชอบน้องรักอยู่ยังเข้าหาด้วยวิธีการแปลกๆ อย่าง..กีดกันไม่ให้น้องรักมองหมี่ แล้วก็เสนอตัวเองเข้าไปอยู่ในสายตาของน้องรักเสียแทนเลยแบบนั้น มันเป็นวิธีการที่น่ารักสุดใจไปเลยล่ะค่าา~ .. แถมยังถ่อมตัวเป็นที่หนึ่งแบบนี้อีกต่างหาก ถ้าคนอ่านอย่างเราไม่หลงรักเฮียก๋วยก็คงจะบ้าแล้วล่ะเน้ออ~ เฮียก๋วยนี่เปรียบได้ดั่งของหายาก (?) ที่มีน้อยชิ้นในโลกใบนี้เลยจริงๆ นะคะเนี่ย
ตอนแรกๆ ที่อ่านก็หวั่นใจว่าน้องรักจะไม่ตอบรับเฮียกลับมา แต่พอทั้งคู่เปิดใจที่จะคบหากันฉันท์คนรัก เราก็กังวลเรื่องครอบครัวของทั้งสองฝ่ายขึ้นมาอีกเสียอย่างนั้นล่ะค่ะ แต่ถ้าพูดถึง 'น้ำตา' นี่มาตั้งแต่ตอนที่เฮียก๋วยนั่งรอน้องรักที่หน้าห้องจนถึงตีสามแล้วล่ะค่ะ แล้วยิ่งมาไหลเอาพรากๆ ก็ตอนที่น้องรักจะไปทำงานที่บางประกง แล้วเฮียก๋วยพูดประมาณว่า 'ถ้าน้องรักเจอใครที่ถูกใจกว่า ดีกว่า และเหมาะสมกว่า ให้ไปกับใครคนนั้นได้เลย อย่าได้ตะขิดตะขวงใจเพราะเฮีย เฮียจะไม่ไปไหน เฮียยังจะอยู่ตรงนี้ และพร้อมที่จะยินดีไปกับความสำเร็จของน้องรักตลอดไป' ยาวไปจนถึงตอนที่น้องรักพาเฮียไปเจอกับคุณพ่อที่บ้าน แล้วถูกปฏิเสธกลับมา เป็นตอนที่เรียกน้ำตาออกมาได้ดี๊ดีเเหลือเกินค่ะ นี่ถ้าเกิดคุณพ่อไม่ยอมใจอ่อน แล้วศึกษานิสัยใจคอของว่าที่ลูกเขยดูก่อนก็น่าเสียดายแทนอยู่เหมือนกันนะคะ เน้ออ~
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะค้าา..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
