แว๊บมาอัพเพิ่มเติม เดี๋ยวคนอ่านขาดใจซะก่อน
ตอนนี้ เฮียก๋วยน่าสงสารหรือเปล่าเนี่ย?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ตอน ไปไหนมา เจ็บคอ แล้วก็ไอมาตลอดหลายวันนี้ ทำยังไงก็ไม่หาย ไปหาหมอแล้ว หมอบอกว่าเป็นหลอดลมอักเสบ เซ็งจริง ๆ ไปที่ไหนก็ไอค่อก แค่ก ค่อก แค่ก กลัวคนอื่นรังเกียจด้วย
แล้วยิ่งวันนี้ด้วยแล้วนะ จะเข้าไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวก็ไม่ได้ เดี๋ยวน้องหมี่เห็นเข้าจะรังเกียจเอา
รักชาติเดินผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวตลอดสองสัปดาห์นี้ ทั้งที่คิดถึงน้องหมี่คนสวย แต่ก็ต้องจำใจอดทนเอาไว้
โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครที่กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะการไม่ได้เห็นหน้าของรักชาติ
“เฮียก๋วย....พี่รักชาติเขาอาจยุ่ง ๆ ก็ได้นะ เลยไม่ได้มา”
เสียงของน้องสาว ทำให้ก๋วยที่กำลังชะเง้อคอมองหาคนที่มักจะมากินก๋วยเตี๋ยวทุกวัน
แล้วก็ต้องหันไปจัดการลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวต่อไป เก็บอาการเอาไว้ ทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายที่รักชาติไม่มาหา แต่น้องสาวก็สังเกตเห็นได้ชัด
เฮียหนอเฮีย รอพี่รักชาติอยู่ไม่ใช่หรือไง
แล้วก็ทำเป็นเฉยทั้งที่เฮียคอยมองแต่ถนนตลอดเวลาไม่เป็นอันขายของแล้วนั่น
พอทักไป ก็ทำเป็นตั้งหน้าตั้งตาทำก๋วยเตี๋ยวไม่สนใจ
แล้วพี่รักชาติหายไปไหนของเขากันล่ะ ปล่อยให้เฮียชะเง้อคอรอคอยแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหนกันเนี่ย
“เฮีย ไม่คิดถึงพี่รักชาติเหรอ” หมี่เอ่ยถามพี่ชายที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็ได้เห็นว่าพี่ชายส่ายหน้าแล้วก็ทำเป็นไม่สนใจต่อไป
คิดถึงเขาจะแย่แล้วไม่ใช่หรือไงเฮีย แล้วทำเป็นวางฟอร์มไปได้
“เฮียพี่รักชาติมาแล้ว”
แค่เพียงได้ยินที่น้องสาวบอก ก๋วยแทบจะวิ่งไปรอที่หน้าร้าน แต่ถูกน้องสาวดึงแขนเอาไว้
“ล้อเล่นน่ะเฮีย ไหนว่าไม่คิดถึงไง แล้วทำไมต้องรีบด้วยล่ะ” เมื่อก๋วยหันมาเห็นหน้าน้องสาวที่ยืนส่ายหน้าแล้วก็ไม่รู้จะทำยังไง
“คิดถึงพี่รักชาติเหรอเฮีย” น้องสาวยังคงถามคำถามเดิม แล้วก็ได้คำตอบเป็นท่าทางของพี่ชายที่เดินมายืนก้มหน้าเงียบ ๆ อยู่หน้าหม้อน้ำซุป ก๋วยยังคงส่ายหน้า ทั้งที่จิตใจว้าวุ่นกระวนกระวาย
เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ไม่ยอมมาที่ร้านสักที
หรือว่ารักชาติจะเบื่อแล้ว หรือว่ารักชาติจะไม่มาจีบหมี่แล้ว หรือว่ารักชาติ ย้ายหอพักไปแล้ว
หรือว่า................หรือว่า
ใบหน้าที่หมองเศร้า ท่าทางที่เหม่อลอยเป็นพัก ๆ ทำให้หมี่ต้องเดินมายืนข้าง ๆ และจ้องหน้าของพี่ชายด้วยความสงสาร
“ทำไมเฮียไม่บอกชอบเขาไปเลยล่ะเฮีย เก็บไว้อย่างนี้มันดีเหรอ ถ้าเกิดวันหนึ่ง อยู่ดี ๆ พี่รักชาติเขาหายไป เฮียของหมี่ได้ทำหน้าเศร้าตลอดชีวิตกันพอดีนะเฮีย เฮียก็อย่าไปทำหน้าโหดใส่พี่รักชาติเขาสิ เขาอาจจะกลัวเฮียจนไม่อยากเข้าร้านก็ได้นะ”
กลัวจนไม่กล้าเข้าร้านงั้นเหรอ กลัวจนไม่กล้าเข้าร้าน
แต่เมื่อก่อนไม่ได้กลัวนี่ ไม่ได้กลัวแน่ ๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงหายไป
ไม่รู้จริง ๆ
“เฮียมันไม่คู่ควรหรอกหมี่.....ถ้าขืนบอกว่าชอบ....รักชาติคงรังเกียจเฮีย...ถ้าเขาเป็นผู้หญิงเฮียก็อาจจะกล้าจีบ
แต่นี่ เป็นผู้ชาย ........จะให้เขามารักมาชอบเฮียมันเป็นไปไม่ได้หรอกหมี่ ... ช่างมันเถอะ เฮียไม่คิดอะไรแล้ว อย่างมากก็แค่เศร้า ๆ ไม่กี่วัน เดี๋ยวมันก็คงหาย”
คำพูดของพี่ชายทำให้น้องสาวหน้านิ่วคิ้วขมวด ก็เฮียเอาแต่คิดแบบนี้ ทั้งที่ไม่ลงมือทำ
ถ้าเกลียดก็จะได้รู้ไปเลยว่าเกลียด แต่นี่ .......... เฮียนะเฮีย จะดูถูกตัวเองไปถึงไหนนะ
พี่ชายกับน้องสาว ที่ถกเถียงกัน ต้องหยุดไปชั่วขณะ เมื่อมีลูกค้าเข้าร้าน
น้องสาวเป็นคนยกชามไปเสริฟ ในขณะที่พี่ชาย เป็นคนปรุง
“เฮีย เฮีย เกาเหลาไม่ใส่ผักบุ้ง ถุงหนึ่ง”
รักชาติยกมือปิดปาก แล้วเดินมาสั่งก๋วยเตี๋ยวที่หน้าร้าน ที่นั่งไม่มีว่างเลยสักที่ แต่อยากเห็นหน้าน้องหมี่สักนิด
ก๋วยเงยหน้าขึ้นมองคนที่มายืนสั่งก๋วยเตี๋ยว แล้วแทบจะทำที่ลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวหล่นด้วยความตกใจ
ก้มหน้าก้มตา หยิบผักมาลวกเกาเหลาให้
ทั้งที่หัวใจเต้นระรัว มือไม้สั่น ไม่คาดคิด ไม่คาดคิดว่ารักชาติจะมา
ใบหน้าที่พยายามจะข่มรอยยิ้มเอาไว้ แต่ข่มไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
รอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้าของตี๋หน้าโหด ดวงตาเรียวรีเหลือบมองคนที่ยืนปิดปากอยู่หน้าร้าน
เก็บอาการดีใจเอาไว้ไม่อยู่
“แค่ก แค่ก แค่ก “ เสียงไอของคนที่ยืนอยู่หน้าร้านทำให้ก๋วยต้องเงยหน้ามองแบบเต็ม ๆ ตา รักชาติไม่สบายเหรอ
ไม่สบายแล้ว แล้ว กินยาหรือยัง ทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง ทำไมถึงไม่รู้จักดูแลตัวเองแบบนี้ แบบนี้มันน่าห่วง
น่าเป็นห่วง ลื้อไม่ได้เรื่องจริง ๆ นะรักชาติ ทำไมต้องทำให้อั๊วเป็นห่วงด้วย
“ไม่ต้องกลัวน้ำลายกระเด็นลงหม้อก๋วยเตี๋ยวหรอกเฮีย อยู่ซะห่างขนาดนี้”
ถ้าไม่ปากกล้าคงไม่ใช่รักชาติ แต่กล้าพูดแบบนี้ก็แสดงว่ารักชาติตัวจริง
ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าชะเง้อคอมองเข้าไปในร้าน
เพื่อมองหาน้องสาวของเจ้าของร้านแบบไม่เกรงใจเจ้าของร้านเลยสักนิด
“ลื้อมองอะไรรักชาติ”
เสียงเคาะที่ลวกก๋วยเตี๋ยวทำให้รักชาติต้องสงบท่าทีลงหน่อย แล้วก็หันมามองตี๋หน้าโหดที่พยายามกลั้นรอยยิ้ม และทำหน้าดุเหมือนเดิม ไอ้ก๋วย ไม่ได้ดีขึ้นเล้ยยยยยยยยยย ดุยังไงก็ดุอย่างนั้น หน้าก็โหด ตาก็ดุ
แม่งเซ็งเลย
“ไปไหนมาตั้งนาน ไม่รู้บ้างหรือไงว่ามีคนคิดถึง”
เพราะว่ารถวิ่งสวนไปสวนมา เพราะว่าคนในร้านเสียงดังหรือเพราะว่า รักชาติไม่ตั้งใจฟังก็เป็นได้
ใบหน้าที่หันมาหาคนที่ยืนลวกก๋วยเตี๋ยวและค่อยยิ้มออกมา ก่อนจะตอบคำถามที่ทำให้
ก๋วยต้องยืนนิ่งอึ้งอย่างคาดไม่ถึง พร้อมกับหัวใจที่วูบไหวด้วยความยินดี รู้สึกเหมือนตัวลอย รู้สึกเหมือนว่าบังคับให้ใบหน้าไม่ยิ้ม ไม่ได้อีกแล้ว ดวงตาเรียวรีไหวระริก เมื่อจ้องมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยหัวใจพองโต
“อ๋อ เหมือนกันเลยเฮีย”
TBC….
------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้า เมื่อเฮียก๋วยชวนรักชาติไปเดท โครตจะโรแมนติก (?) เลย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
