หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[narajasing]

สนุกมากจริงอ่านจนตีหนึ่งจบ  นอนก่อนละ ชอบมากครับ

[mutyamania]

ประกาศจากทางเพจ สนพ. https://www.facebook.com/scarletology
.
.
.
.
.
.
.



ข่าวดีสำหรับผู้ที่จองไม่ทันค่า เฮียยศฮีใจดี ขยายเวลาเปิดจอง+โอนเงินให้ถึงวันที่ 10 ธ.ค.นี้ค่ะ

รอบยืดระยะเวลานี้ยังได้สิทธิ์ฟรีค่าส่ง และของแถมน่าหยิกทั้ง 8 ตัวเหมือนรอบพรีออเดอร์ก่อนหน้านี้ทุกประการนะคะ

ใครที่พลาด จองไม่ทัน หมุนเงินไม่ทัน งานนี้มีเฮแล้วจ้า ╮(╯▽╰)╭ โอกาสสุดท้ายแล้ว อย่าพลาดกันนะค้า~

http://scarletpublishing.lnwshop.com/product/3/the-boy-who-came-back-from-the-dead-กลับมาจากนรก

ป.ล. ใบสั่งซื้อเดิมยังใช้การได้อยู่นะคะ สามารถแจ้งโอนด้วยใบสั่งซื้อเก่าที่ชำระไม่ทันได้เลยค่ะ

...................................................
ประกาศสั้น ๆจากเฮียยศ

ระหว่างนี้ข้าจะจิบน้ำองุ่นรอ.....

....................................................

[torae]

พล็อตแจ่มมากกกกกกกกค่ะ
ปลื้มมมม ชอบบบ ไม่ซ้ำซาก ไม่จำเจ
ชอบคาแรคเตอร์พี่ยศมากด้วย ไม่ดราม่า ฮาตลอด
อ่านเรื่องนี้กับเรื่องสัตว์ประหลาดแล้วนึกนิยมในตัวนักเขียนมากค่ะ
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆนะคะ เพราะแนวนี้หาคนเขียนยาก และเขียนให้ออกมาดีก็ยากเช่นกัน คงความเป็นตัวเองแบบนี้ไปเรื่อยๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ 

[kamikame]

อั้ยยะ แหวกแนวสุด ๆ ไปเลยเรื่องนี้
แต่พลอตเรื่องสนุกมาก ๆ แอบสยองไปในตัว คริคริ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ

[Nbear]

จบแล้ววว
เป็นเรื่องแปลก แหวกแนวมาก แต่สนุกดีนะ

[GuoJeng]

   

[real port]

แปลกและสนุกดีครับ

[Poes]

นักเขียน ลงไอดีซื้อขายของ สนพ ด้วยนะคะ รบกวนอ่านกฏการซื้อขายของเล้าด้วยค่ะ

[mutyamania]

นักเขียน ลงไอดีซื้อขายของ สนพ ด้วยนะคะ รบกวนอ่านกฏการซื้อขายของเล้าด้วยค่ะ

โอเครับทราบ

[cinpetals]

สนุกมากๆอ่ะ
พล็อตเรื่องแปลกดีน่ากลัวปนสยอง 55555
แต่หลังๆก้มีหวานบ้างไรบ้าง อุอิ

[Lichtmonz]

เรียนพี่มัท(ขอเรียกแบบนี้แล้วกัน เค้าตามเพจอยู่ ถถถถถถถถ) กว่าจะได้สมัครและมาเม้นต์เรื่องก็จบไปแล้ว จะบอกว่า ชอบเรื่องแบบนี้มากกกกกกกกกกกก อ่านเรื่องของหนูจ่อยมาก่อน ก่อนไปเจอพี่โจ๊ก แล้ววกกลับมาเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
โดยท้องเรื่องคือเป็นคนชอบแนว Twincest อยู่แล้วส่วนหนึ่ง (เขิน ///3////) แล้วยิ่งพอเป็นแนวแบบนี้ยิ่งหนัก 555555555 ตอนแรกที่อ่านนึกว่าจะจบไม่ดีเพราะแอบใจเสียตอนบอกว่าหยกเป็นนายเอกแล้วก็ ห้ะ!? (นี่เชื่อคนง่ายนะ อุอิ) แต่ก็ยังปันจว่า พี่ยศสิ พี่ยศสิ แล้วอ่านต่อจนความฝันเป็นจริง (ฮา) ดราม่าเรื่องนี้กระจุ๋มจระจิ๋มประปรายนั่ลล้ากกกกกกกกก ยิ่งตอนหลังๆ อ่านไปขำไป ขำหนักมากกับความป่วงของเฮียยศ กับเรื่องของพ่อหนุ่มหน้ามลคนส่งพิษซ่า 5555555555555555555 ทั้งหมดทั้งมวลก็ไม่ใช่อะไร แค่จะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากกกกกก แนวนี้แปลกดี รักมาก เค้ารอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ อยู่อีกนะ จุ๊ฟฟฟฟ 

[Anyann]

นะ นี่ มัน.. พี่แมวตาเดียวจากเรื่องพี่โจ๊กนี่!!! 
โอ้โห พี่แมวก็ไม่ธรรมดาเหมือนกันนะนี่ มิน่าล่ะ อยู่กะต้นกล้ากะโจ๊กได้

สำหรับเรื่องนี้นะคะ อยากบอกว่า.. สนุกอีกแล้ว!! อ่านแล้วเราฮาเป็นส่วนมากนะคะ
แต่ช่วงที่มีหยกเข้ามานี่จะเศร้าและหงุดหงิดเป็นส่วนใหญ่ อิจฉาแทนเฮียยศค่ะ!
แต่ยังไง ตอนจบแฮปปี้ดี๊ด๊าแบบนี้ กลางเรื่องจะดราม่าแค่ไหนก็ให้อภัยได้ค่ะ
ทั้งเฮียยศ ภูมิ ไมเคิล ละก้พ่อหนุ่มพิซซ่านี่ รั่วพอกันทั้งนั้น 5555 ชอบค่ะ!
 

[Mintny14891]

 

[heaven13]

แหวกแนวดี
ชอบๆ

[Aumy8059yaoi]

สนุกมากกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทั้งฮา ทั้งสยอง ปนๆกันไป ทำเอาวางไม่ลงเลยค่ะ

ใจจริงอยากอ่านน้องแมวไมเคิล กะ พี่แมวยู อีกสักหน่อยแหะ อยากรู้ตอนต่อๆไปของสองตัวนี้ 555

ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆค่ะ เนื้อเรื่องไม่ซ้ำคัยดี
 

[valentinesmile]

ชอบนะๆๆชอบมากๆๆ

[am_am]

สนุกมากกกก มีหลากหลายแนวมาก ๆ
ขนาดเป็นคนขี้กลัว ยังอ่านจนจบ
ขอบคุณนะคะ 

[kun]

เป็นแนวเรื่องที่แปลกมากกกก
สนุกมากกกกกกก
ดีใจที่ได้อยุ่ด้วยกัน

[cartoons]

บอกตรงๆตอนแรกไม่กล้าอ่าน มันแอบหลอนๆและกลัวจะเศร้า แต่พอมาเห็นชื่อคนแต่ง เห๋ยแบบ!! แต่ละเรื่องที่เคยแต่งนี่มีแต่แบบเด็ดๆทั้งนั้น!! แล้วก็อ่านมาหมดทุกเรื่องแล้วด้วย เลยตัดสินใจอ่าน..
พออ่านแล้วแบบ!! อร๊ายยยยย วางไม่ลง ต้องอ่านต่อ ทั้งหลอน ทั้งเศร้า ทั้งฮา แบบชอบบบบบบบบ ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องดีๆที่แต่งมาให้อ่านนะคะ จะติดตามผลงานต่อไปคร่าาาาา

[sine]

คุณรู้ไหมคะ เราไม่ชอบอะไรสยองแหวะๆเลย



แต่!!!ทำไมเรื่องนี้ของคุณถึงทำให้เราหยุดอ่านไม่ได้!!  ปัดท่อ!!! ฮ่าๆๆๆ
คือ  ภึงจะสยองแต่ว่าสนุกมากจริงๆค่ะ หยุดอ่านไม่ได้เลย  เสียใจที่มาเ
เรื่องนี้ช้าไปเลยอดรอบจองเลยค่ะ  เอ  แต่ว่า เหมือนเราจะเห็นที่เพจไหนยังมีขายนะ??  ต้องไปตามหาซะแล้ว    เป็นพล๊อตเรื่องที่แปลกแหวกแนวดีค่ะ 5555
ชอบมากกกกกกก

จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ

[thelittlemaster]

ยอมรับเลยว่าแนวนี้ไม่ใช่นิยายที่ชอบอ่าน ทีแรกกะว่าจะปิดไป

แต่ว่าพอได้เริ่มอ่านไปแล้วก็พบว่า ลึก ลับ หลอนอะไรอย่างนี้ 

เนื้อเรื่องให้ได้ลุ้นอยู่ตลอด ใจเต้นระทึกไปด้วย

ชื่นชมคนแต่งมาเลยค่ะ สนุกจริงๆ ชอบตอนจบที่เป็นแฮปปี้เอ็น ทีแรกนึกว่าจะแบดเอ็นซะอีก

ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านนะคะ 

[КίmY]

เป็นเนื้อเรื่องที่แปลกดี เราชอบ ฮ่าๆ 
 
 

[Flowerrice13]

จิ้ม

[duckka]

ฮ่าหักมุมได้ตลอด แอบมาดราม่านิดๆ แค่นิดเดียวจริงๆ
ภาษาของเกียรติยศแนวมากต้องสะกดดีๆ เป็นตัวของตัวเอง
พี่น้องคู่นี้น่ารักจริงๆ แอบอมยิ้มเวลาอ่านตอนหลังๆ
แรกๆนี่เลือดกระจายโหดจริง เป็นอีกแนวนึงที่พึ่งเคยอ่าน
ขอบคุณนักเขียนค่ะ

[kaewvahaha]

สนุกนะ แปลกดีท้าทายมาก

แต่อ่านจบแล้วรู้สึกตัวเองไม่ปกติ5555555
กรี๊ดดด ต้องไปหาความน่ารักใส่หัวละ!!!

[gayraygirl]

สนุกมากเลยค่าาาาาาา
แปลกแหวกแนวมากๆ
พี่ยศน่ารักจริงอะไรจริง

[wargroup]

ชอบมากๆเลย สนุกจริงๆ ฮาและรู้สึกถึงความเหวอะหวะดีมาก
คืออ่านแล้วน่าเชื่อด้วย รู้สึกถึงความสมจริง เป็นแฟนตาซีที่มีความเป็นเหตุเป็นผลสูง

สิ่งที่ถูกใจที่สุด ก็คือเรื่องการเก็บรายละเอียดในแต่ละการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร
พอตัวไหนเป็นภาวะใด ก็จะมีการบรรยายลักษณะและนำเสนออะบิลิตี้นั้นอย่างน่าสนใจ คิดได้ไงเนี่ย เจ๋งมาก!
ขนาดเขียนความเป็นแมวยังเป๊ะเลย ...ชอบต้นไทรมากๆด้วย ไม่คิดว่าจะย้อนไปแซะโจรอีก ชอบๆๆๆ

สนุกที่ทำให้คอยนึกตามว่า อาการนี่มันคล้ายกับอสุรกายตัวไหนหนอ ใกล้ตัวประหลาดในหนังเรื่องอะไรบ้าง
เห็นบอกว่ามีศีรษะมารเป็นแรงบันดาลใจ สงสัยจะมีซอมบี้ เดอะ วอล์คคิ้ง เดด, เอเลี่ยน (ตอนเข้าไปในตัวหยกแล้วท้องปูดอ่ะ),
พรีเดเตอร์, แดร็กคูล่า / นอสเฟราตู / อินเทอร์วิว วิธ เดอะ แวมไพร์, รี-อะนิเมเตอร์ คนเปลี่ยนหัวคน,
เพ็ท เซมาแทรี่ สุสานสัตว์เลี้ยง ...อะไรอีกนะ นึกไม่ออกแล้ว ลืมจด
นึกถึงไทยๆด้วย ตอนหลังที่พี่ยศทำตัวเป็นทาก ใช้คางเคลื่อนร่างกาย ได้อารมณ์ ป๊อก...ครืด มาก 5555

อยากให้มีคนมาซื้อไปทำหนังจัง มันต้องเป็นความฮาที่มีระดับและเท่ห์มากแน่ๆ
ปล. คนเป็นทวินเซสแล้ว แมวยังทิ้งกลิ่นบราเธอร์เซสให้จิ้นต่ออีกด้วย ดีอ่ะ ยืนปรบมือรัวๆ (+1)

[mutyamania]

ชอบมากๆเลย สนุกจริงๆ ฮาและรู้สึกถึงความเหวอะหวะดีมาก
คืออ่านแล้วน่าเชื่อด้วย รู้สึกถึงความสมจริง เป็นแฟนตาซีที่มีความเป็นเหตุเป็นผลสูง

สิ่งที่ถูกใจที่สุด ก็คือเรื่องการเก็บรายละเอียดในแต่ละการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร
พอตัวไหนเป็นภาวะใด ก็จะมีการบรรยายลักษณะและนำเสนออะบิลิตี้นั้นอย่างน่าสนใจ คิดได้ไงเนี่ย เจ๋งมาก!
ขนาดเขียนความเป็นแมวยังเป๊ะเลย ...ชอบต้นไทรมากๆด้วย ไม่คิดว่าจะย้อนไปแซะโจรอีก ชอบๆๆๆ

สนุกที่ทำให้คอยนึกตามว่า อาการนี่มันคล้ายกับอสุรกายตัวไหนหนอ ใกล้ตัวประหลาดในหนังเรื่องอะไรบ้าง
เห็นบอกว่ามีศีรษะมารเป็นแรงบันดาลใจ สงสัยจะมีซอมบี้ เดอะ วอล์คคิ้ง เดด, เอเลี่ยน (ตอนเข้าไปในตัวหยกแล้วท้องปูดอ่ะ),
พรีเดเตอร์, แดร็กคูล่า / นอสเฟราตู / อินเทอร์วิว วิธ เดอะ แวมไพร์, รี-อะนิเมเตอร์ คนเปลี่ยนหัวคน,
เพ็ท เซมาแทรี่ สุสานสัตว์เลี้ยง ...อะไรอีกนะ นึกไม่ออกแล้ว ลืมจด
นึกถึงไทยๆด้วย ตอนหลังที่พี่ยศทำตัวเป็นทาก ใช้คางเคลื่อนร่างกาย ได้อารมณ์ ป๊อก...ครืด มาก 5555

อยากให้มีคนมาซื้อไปทำหนังจัง มันต้องเป็นความฮาที่มีระดับและเท่ห์มากแน่ๆ
ปล. คนเป็นทวินเซสแล้ว แมวยังทิ้งกลิ่นบราเธอร์เซสให้จิ้นต่ออีกด้วย ดีอ่ะ ยืนปรบมือรัวๆ (+1)

ขอบคุณค่ะ หนังที่คุณกล่าวมาเกือบทั้งหมดล้วนเคยผ่านตา 5555 บางเรื่องตั้งใจหยิบยืม แต่บางเรื่องก็ได้รับอิทธิพลมาโดยไม่รู้ตัว 555

อยากให้เป็นหนังเหมือนกัน เป็นชายหญิงก็ได้ หรือรักแบบพี่น้องก็ดี นักแสดงอยากได้ผู้ชายใส่แว่นตัวใหญ่ๆหน้าจิตๆ แสดงเป็นภูมิ
ขอแบบหน้าใหม่ เล่นแข็งๆดิบๆ ให้อารมณ์อินดี้ เน้นเอฟเฟคทำมือมากกว่าซีจี ขอโทนสีแบบหนังยุค 90's ต้นๆ

[mutyamania]

ตอนพิเศษนี้เป็นตอนหนึ่งที่รวมอยู่ในหนังสือนะคะ เหตุผลที่เอามาลงประการแรกเพราะเคยรับปากคนอ่านเอาไว้ ว่าจะลงตอนพิเศษให้อ่านอีกหลังจากทำรวมเล่มเสร็จแล้ว สองคือในอนาคตอาจแต่งเรื่องสั้นหรือยาวเกี่ยวเนื่องกับตอนพิเศษตอนนี้

อนึ่ง ตอนพิเศษอื่นๆที่มีเฉพาะในเล่ม เป็นเหตุการณ์หลังจากนิยายจบ เนื้อหาเน้นความผ่อนคลายของตัวละคร (เบาสมองและค่อนข้างไร้สาระ 5555+) ทั้งตัวละครหลักและตัวประกอบ ซึ่งเป็นของแถมพิเศษสำหรับคนที่ซื้อหนังสือ จึงขอไม่นำมาลงในเล้า
เว้นแต่ตอนนี้ที่เป็นปมใหม่ของตัวละครที่ถูกกล่าวถึงน้อยมากในตอนหลัก ซึ่งคนแต่งมองว่าน่าสนใจดีที่จะทำโปรเจ็คท์ใหม่ในอนาคต

ไปอ่านกันเลยค่ะ
*************************************
ล่องลอย


เราล่องลอยมานานแสนนาน.....
นานนับล้าน ๆ ปี
เราคือความว่างเปล่า......

................................................................
ผมทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต
วันนั้นเป็นวันเกิดของผมเอง
และผมตัดสินใจบอกเลิกคนที่รักผมมากที่สุด
เขารักผม......แต่.......
“เราเลิกกันเถอะ”
“อื่อ.....ได้สิ”
“กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนดีกว่า.....”
“อื่อ”
“โอเคใช่มั้ย ?”
“อื่อ....เราโอเค.....เราเองก็ทำใจเอาไว้แล้ว”
“ขอโทษนะ”
“ไม่เอาน่า  เราไม่เป็นไร.....อย่าห่วงเลย  แล้วก็ไม่เห็นต้องรู้สึกผิดอะไร.....”
ผมไม่เคยรักเขาเลย
ไม่เคยเลยสักนิดเดียว


................................................................
เราเคยมีกันมากมาย  เมื่อนานมาแล้ว  ที่เรายังคงเป็นเพียงความว่างเปล่า  เป็นแค่พลังงาน  ไม่สามารถจับต้องหรือมองเห็น
ถือกำเนิดมาจากไหน.....
ถือกำเนิดขึ้นเมื่อใด....
เราเองก็ไม่รู้
เรารู้เพียงว่าเรา ‘รู้สึก’ ว่าเรามีตัวตน  ก็เป็นตอนที่โลกใบนี้ถือกำเนิดขึ้น  เรากับโลก  ต่างก็เติบโตขึ้นพร้อม ๆกัน
เมื่อก่อนเรามีกันมาก
แต่ตอนนี้เหลือเพียงแค่เรา
แค่ตัวตนเดียวเท่านั้น
ล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย


................................................................
ไม่น่าเชื่อ  แค่ไวน์ไม่กี่แก้ว......
จะทำให้มึนได้ขนาดนี้
หลังแยกย้ายกับเพื่อน ๆ ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของผมเอง  โดยไม่ลืมล่ำลากับเขาคนนั้นเป็นครั้งสุดท้าย  ผมขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วเหมือนอย่างเคย
มีรถคันหนึ่งขัดปาดหน้าผมแบบประชิด  เสียงแตรรถคันนั้นดังขึ้นอย่างท้าทาย
ผมเป็นคนแบบนี้....
แบบที่ไม่ชอบให้ใครมาหยาม
ไม่ชอบให้ใครแซงหน้า
และไม่ชอบเป็นผู้แพ้
“เหี้ยเอ๊ย.....ขับปาดหน้ากู....ไอ้สัตว์”
เอี๊ยดดดดดดด......
โครมมมมม!!!!!
รถของผมกับมันคนนั้น  ตีลังกาหลายตลบ  นับครั้งไม่ถ้วน  สติของผมเลือนราง  แต่กระนั้นความเจ็บปวดที่ผมได้รับ  กลับรู้สึกซึมซาบไปทุกอณู  เสียงแตกหักของกระดูกหัวไหล่  ภาพสโลว์ของกระจกรถที่แตกเป็นเสี่ยง  ประกายไฟ  และเสียงระเบิดดังสนั่น  กลิ่นคาวของเลือดที่ไหลอาบหน้า  ดวงตาของผมดับมืดลง  แต่ยังคงรู้สึกเจ็บไปอีกพักหนึ่ง
ผมนึกถึงความตาย
และผมหวังว่าผมคงต้องตายแน่ ๆ


................................................................
พวกเราโดยส่วนใหญ่  ต่างก็วิวัฒนาการกันไปเป็นสิ่งมีชีวิตหลากสายพันธุ์  บ้างก็แปรสภาพเป็นเชื้อไวรัส  บ้างก็เป็นปรสิตกัดกินร่างกายและวิญญาณสิ่งมีชีวิตอื่น  บ้างก็อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนในร่างกายของมนุษย์
มีเพียงเรา  กับพวกพ้องเพียงไม่กี่ตัวตน  ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงอะไร  คงไว้ซึ่งความดั้งเดิมอันแสนเรียบง่าย  ทำเพียงล่องลอยไปเรื่อย ๆ เฝ้าดูความเคลื่อนไหว  และความเป็นไปบนโลก  ไม่คิดที่จะพัฒนา  หรือแฝงเร้นกายกับสิ่งใด  พึงพอใจเพียงเท่านี้  เป็นแค่พลังงานที่จับต้องไม่ได้......
ทว่านานไป.....
พวกพ้องของเราเริ่มถอดใจกันไปทีละคน  บ้างก็เบื่อที่จะมีอยู่  บ้างก็อ่อนแอเกินกว่าจะล่องลอย  สุดท้ายแล้วพวกพ้องของเราก็ค่อย ๆแผ่วจางลงไป 
กลายเป็นเพียงสายลมบางเบา
เป็นเพียงส่วนหนึ่งของอากาศ
แต่เรายังล่องลอยต่อไปอย่างมีความหมาย


................................................................
ในความมืด
ผมแหวกว่ายอย่างอิสระ  ในลำธารสีดำ......
สรรพเสียงมากมายเกิดขึ้นโดยที่ผมไม่สามารถมองเห็น  และบางครั้งมันก็เงียบเสียจนน่ากลัว
ผมหยุดพักเมื่อเหนื่อยที่จะว่าย
ปล่อยตัวเองให้จมดิ่งลงไป 
ในน้ำเย็นเฉียบ
ดิ่งลึกลงไปอย่างไร้ที่สิ้นสุด 
ความเจ็บปวดที่ไม่เคยหายไป  ณ ตอนนี้  ผมรู้สึกชาชิน
“มาร์ช.....ดาราคนที่นายชอบน่ะ....เขาแต่งงานไปแล้วนะ....แล้วก็พอล วอร์คเกอร์  พระเอกหนังที่นายชอบ  เขาก็ตายไปแล้ว  ความตายมันน่าเศร้า  แต่คนที่ยังอยู่นี่สิ  มันช่างทรมานเหลือเกิน”
“เราเสียใจ....เสียใจที่นายต้องมีสภาพแบบนี้....แต่มันก็เพราะนายทำตัวเอง....นายชอบขับรถเร็ว  เราเคยเตือนนายแล้ว”
“ถ้านายไม่คิดจะบอกเลิกเรา.....นายก็ไม่ต้องพบกับจุดจบแบบนี้  ต้องมานอนนิ่งแบบนี้คงทรมานแย่เลยสินะ  ได้ยินทุกอย่างที่เราพูดใช่ไหม  ได้ยินใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้  โดยที่นายไม่มีโอกาสได้เห็น”
“แค่ใส่ยาลงไปในไวน์นิดหน่อย.....ให้สมองนายเสียการควบคุม”
“แค่ให้คนขับรถปาดหน้านาย....เพราะเรารู้ว่ายังไงคนอย่างนายคงไม่มีทางยอมให้ใครหยาม....ผลลัพธ์ออกมาเกินคาด  มันคนนั้นตายคาที่  ส่วนนายกลายเป็นแค่ก้อนเนื้อที่มีชีวิต  หึหึหึหึหึ”
บางครั้งผมอ่อนแรงเกินกว่าแหวกว่าย
ในลำธารแห่งฝันที่ไม่มีวันสิ้นสุด
ผมอยากตื่น  แต่ไม่อาจทำได้
บางอย่างในจิตวิญญาณของผมกำลังต่อสู้กัน
ขณะที่ผมคนหนึ่งปรารถนาที่จะตาย
ผมอีกคนกลับกระหายที่จะอยู่
ผมทรมานเหลือเกินแล้ว
เมื่อไหร่มันจะจบลงเสียที
เสียหัวเราะของคน ๆนั้น  ยังคงดังก้องในความมืดมิด


................................................................
เราคือดวงจิต
ไม่มีเพศชาย....หญิง
ร่างกายของเด็กหนุ่มที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงคนไข้  ดึงดูดให้เราหยุดเพื่อมองดู  จากที่เคยล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย  มานานนับหลายล้านปี  เรากลับถูกมนุษย์เพียงคนเดียวตรึงเราไว้ให้อยู่กับที่
ใบหน้าของเขาจัดว่างดงาม  แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นมากไปกว่าเด็กหนุ่มอีกหลายล้านคนบนโลกที่เราเคยพบเจอ
ใบหน้าของเขาดูเศร้าแม้ยามหลับ  แต่ก็มีอีกหลายสิบล้านคนที่ดูเศร้ากว่านี้มากมายนัก  เราล่องลอยผ่านประเทศที่แร้งแค้น  และภาวะสงคราม  มาหลายยุคสมัย  ความเศร้าของเขาถือเป็นเรื่องที่เล็กน้อยจนแทบไม่มีความสำคัญ 
จิตวิญญาณส่วนลึกของเขาพยายามที่จะมีชีวิต  แม้ร่างกายไม่ตอบสนอง  แต่ก็อีกเช่นกัน  ไม่ได้พิเศษผิดแผกไปกว่าใครอีกหลาย ๆคนที่เราเคยเจอ  ในสภาวะเข้าใกล้ความตาย  ทุกชีวิตโดยส่วนใหญ่มักดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอดกันทั้งนั้น  ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เซลล์เดียวที่ดูโง่เขลา  สัตว์ป่าที่ดำรงชีพอยู่ตามสัญชาติญาณ  หรือแม้แต่มนุษย์ที่มีกระบวนการความคิดที่ซับซ้อน  และคิดว่าตนนั้นฉลาดที่สุด  ล้วนรังเกียจความตาย  ทั้งที่ความตายนั้นเป็นหนทางเดียว  ที่จะจบปัญหาทุกอย่าง  ความตายคือการสิ้นสุด  ทั้งความเจ็บปวดและความหิวโหย
ไม่มีอะไรพิเศษ.....แต่เขากลับดึงดูดเราเหลือเกิน
ราวกับมีกระแสบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเรา
กระแสไฟอ่อน ๆ ไม่ก็พลังแม่เหล็ก 
โชคชะตา
ถูกที่ถูกเวลา
บางทีก็ใช้เวลานับหลายล้านปี
สิ่งที่เราตามหา
สิ่งที่ทำให้เรายังคงตัวตนอยู่จนถึงวันนี้  ไม่ดับสูญลงไปเหมือนอย่างพวกพ้องคนอื่น
นี่อาจเป็นพรหมลิขิต
และเขากำลังจะตาย
อย่างโดดเดี่ยว
ในห้องสี่เหลี่ยมแห่งนี้


................................................................
ความทรมาน....ดำเนินมาถึงขีดสุด
ผมไม่รู้ว่าผ่านไปกี่วัน
เดือน
หรือปี
ความเจ็บปวดในชั่วขณะนี้มันมากกว่าทุกครั้ง
มากเกินกว่าที่ผมจะชินกับมัน
แม่น้ำที่ผมล่องลอยอยู่  เย็นยะเยือกกว่าทุกที
ความเหน็บหนาวเข้าเกาะกุมผม
พลังบางอย่างพยายามจะฉีกกระชากดวงวิญญาณของผม  ให้แตกออกเป็นเสี่ยง
มาเยือนแล้วสินะ
สวัสดีความตาย


................................................................
เราต้องทำอะไรสักอย่าง  ดวงจิตดวงนี้กำลังพุ่งเข้าไปในร่างกายของเขา  แทรกซึมไปทั่วทุกเซลล์ในร่างกาย  สมองคือส่วนที่เสียหายมากที่สุด  และเป็นสาเหตุที่ทำให้เขานอนหลับอยู่แบบนี้  เราใช้พลังงานทั้งหมดที่มีฟื้นฟูก้อนสมองของเขาให้กลับมาใช้งานได้อีกครั้ง  ขณะที่เขานั้นกำลังจะตาย
ในขณะเดียวกัน  เราก็ใช้ร่างกายของเขา  เพื่อเป็นแหล่งพลังงานต่อพลังชีวิตของเราเอง  เรากินเขาก็เพื่อช่วยชีวิตของเขา 
พลังงานของเขา  หรือที่มนุษย์เรียกกันว่าวิญญาณรวมเข้ากับเราซึ่งเป็นดวงจิต  วิญญาณอาจจะดูคล้ายคลึงกับเรา  แต่พวกเขาอ่อนแอกว่า  และแตกดับลงในเวลาอันสั้น  เว้นแต่วิญญาณที่มีพลังความอาฆาตแค้นสูง  ก็จะกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่าผี  ดำรงอยู่ด้วยพลังงานของความแค้น  อันเป็นแหล่งอาหารที่ไม่มีวันหมด
จะบอกว่าเรากินเขาก็ได้  นั่นก็มีส่วนถูก
แต่มันคือการหลอมรวมมากกว่า
เพราะนับต่อแต่นี้  เราจะไม่ใช่แค่พลังงานที่ล่องลอยในอากาศอีกต่อไป


................................................................
มีบางอย่างกำลังแทรกแซงร่างกายของผม
กัดกร่อนดวงวิญญาณของผมอย่างนุ่มนวล  ทว่ารวดเร็ว
ฉับพลัน  แม่น้ำดำมืดที่ผมแหวกว่าย  กลับกลายเป็นลำธารใสอันแสนอบอุ่น
มีเพียงท้องฟ้าสีฟ้า
กับผืนน้ำใส  ทั้งสองสิ่งล้วนทอดยาวออกไปไม่มีที่สิ้นสุด
น้ำอุ่นจัง
ความเจ็บปวดทรมานพลันถูกชะล้างออกไปจนหมด
บางอย่างดูดกลืนผมเข้ามา
นี่คงจะเป็นสวรรค์แน่ ๆ....แต่เอ๊ะ.....ผมไม่ใช่คนดีอะไรเลยนะ  ตอนที่ยังมีชีวิต  ผมเป็นแค่วัยรุ่นเลือดร้อน
ผมนึกถึงเขาคนนั้น  เด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารัก  ที่เข้ามาสารภาพรักกับผมอย่างกล้าหาญ
ผมกับเขาคบกัน
ทั้งที่ผมไม่เคยรักเขาเลยแม้แต่น้อย
ผมทำให้เขาเสียใจ
ผมมองเห็นมันในแววตาคู่นั้น  วันที่ผมบอกเลิกเขา  วันเกิดของผม  วันที่ทุกอย่างในชีวิตผมจบสิ้นลง
ผมควรจะต้องลงนรกสิ
ผมอยากหลับ
ผมหมายถึงหลับจริง ๆ ไม่ต้องว่ายน้ำอย่างไม่รู้จุดหมาย
ไม่ต้องตื่นขึ้นมาพบกับความวุ่นวาย
แล้วที่แห่งนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกสบายจริง ๆ
ร่างกายของผมกลายเป็นมวลพลังสีขาวขุ่น  เรืองแสง
มีมวลพลังสีขาวทว่าดูสะอาดกว่า  ห่อหุ้มตัวผมอีกที
ผมหลับตาลง
ไม่คิดฝืน
และผมก็หลับไป
ตลอดกาล


................................................................
ตอนนี้วิญญาณของเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว  ผมใช้คำแทนตัวเองว่า ‘ผม’ เพราะตอนนี้ผมดำรงชีพอยู่ในร่างของมนุษย์เพศชาย
ผมกลายเป็นเขา
ส่วนเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของผม  นอนหลับอย่างสงบในตัวผม  หลังจากเหนื่อยมานาน
ผมประมวลผลจากความทรงจำในสมองก้อนนี้  ต่อไปนี้ผมคือมาร์ช  เด็กหนุ่มที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา  ใบหน้าของพ่อกับแม่  เพื่อน ๆ  และใครอีกมากมายผุดขึ้นมาเต็มไปหมด  ผมใช้เวลาครู่ใหญ่  จัดเก็บข้อมูลพวกนั้นอย่างเป็นระบบ
สมองของมาร์ชฟื้นแล้ว  แต่ร่างกายของมาร์ชยังคงอ่อนแอ  เขานอนมานานแค่ไหนแล้ว.....หนึ่งปี....สองปี
“มาร์ช.....ลูก.....หนูฟื้นแล้ว....โฮ.....ลูกแม่.....”
มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้องนี้  และเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย  เมื่อเห็นว่ามาร์ชนั้นฟื้นขึ้นมา  ผมมองหล่อน.....ผู้หญิงคนนี้คือแม่ของมาร์ช  และตอนนี้หล่อนเป็นแม่ของผม
“แม่”
“นอนนิ่ง ๆก่อนนะลูก  เดี๋ยวแม่ไปตามหมอให้”
หล่อนจะรู้ไหม  ว่าลูกของหล่อนไม่มีวันกลับมาแล้ว  มีแต่ผม....ในร่างกายของมาร์ช  กับความทรงจำของเขา
ที่โรงพยาบาลเต็มไปด้วยสรรพเสียงมากมายไปหมด  ผมในร่างกายนี้ยังไม่ค่อยชินกันดีนัก  สมองที่เพิ่งฟื้นยังคงมึนงงและสับสนเกินจะรับ  ผมหลับตานิ่ง  และพยายามทำตัวแบบมนุษย์  ปล่อยให้ความจอแจเหล่านั้นค่อย ๆเงียบลงไปเอง 
ตอนนี้ที่โรงพยาบาลมีเรื่องวุ่นวาย  เด็กหนุ่มที่ควรจะเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ  อยู่ ๆก็ฟื้นขึ้นมาเดินได้อีกครั้ง  และหายตัวไปอย่างลึกลับ  ทำให้ทุกคนปั่นป่วนกันไปหมด  ผมไม่อยากสนใจอะไรมากนัก  นับแต่นี้ไป  ผมคือมนุษย์  จะมาใช้พลังพร่ำเพรื่ออย่างแต่ก่อนเห็นทีคงจะไม่ได้
ไม่นานนัก
พวกเขาก็เข้ามาปลดสายระโยงรยางค์ที่พันธนาการร่างกายของผม  ตรึงกับเตียงเหล็ก  ผมได้กลิ่น  กลิ่นเหม็นอับ  และกลิ่นยา  พวกเขาแปลกใจไม่น้อย  ที่อยู่ ๆผมก็ฟื้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมนอนนิ่งเป็นผัก  แต่หมอก็ยังขอให้ผมนอนพักรักษาตัวเพื่อดูอาการไปอีกระยะหนึ่ง
“ก่อนหน้านี้หยกเขามาเยี่ยมหนูทุกวันเลยนะลูก  แต่ว่าตอนนี้......”
“ผมขอนอน”
“จ้ะ”
วันหนึ่ง  ผมตัดสินใจพาร่างของมาร์ช  เดินออกมาจากห้องที่แสนจะคับแคบ
การเป็นมนุษย์มันดีแบบนี้นี่เอง
ผมสามารถสัมผัส
ได้กลิ่น
รับรส
มองเห็นในแบบที่มีขีดจำกัด  ภาพต่าง ๆในเลนส์ตามนุษย์  ดูงดงามต่างไปจากเคย

“เฮ้อ.....เจ้าเด็กบ้าเอ้ย  ทำเรื่องให้อาเรื่อยเลย  ทั้งคนพี่คนน้อง.....โอ้ยยยยยยยยยย”
ผมชนกับอย่างจังกับผู้ชายคนหนึ่ง  เป็นเขาที่ล้มลงไปกองกับพื้น  แผ่นกระดาษในกระเป๋าของเขากระจายเกลื่อนเต็มพื้นหญ้า  เขาเงยหน้ามองอย่างเอาเรื่อง  แต่พอเห็นชุดผู้ป่วยของผม  ท่าทีของเขาก็อ่อนลง
“เดินระวังหน่อยสิหนุ่ม.....เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอก”
“เจ็บ?.....”
“ก็ใช่นะสิ”
“คุณต่างหาก.......ที่ล้ม????.....ผม.....ไม่เป็นอะไร”
“เหมือนเจ้ายศไม่มีผิดเลย”
“ยศ.......ใครหรือ?”
“เอ่อ.....ฉันหมายถึงเธอพูดจาเหมือนหลานของฉันเลย.....ช่างเถอะ.....เอาเป็นว่าขอโทษทีนะ.....ต้องรีบไปทำธุระน่ะ.....โชคดีพ่อหนุ่ม”
ชายวัยกลางคนตบบ่าผม  พร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่ง  เขาเป็นชายตัวเล็ก  สูงแค่อกของผม  ผิวขาว  และผมของเขาก็ขาวเช่นกัน  แต่เขาก็ยังดูไม่แก่หรอกนะ  บางอย่างในตัวเขา  เหมือนเด็กเสียด้วยซ้ำไป
มีบางอย่างเกิดขึ้นในร่างกายของมาร์ช
หัวใจที่สูบฉีดเร็วกว่าปกติ
เหงื่อออกจนชื้น
ใบหน้าร้อนผ่าว
หายใจติดขัด
ทว่าเป็นความรู้สึกที่บวกมากกว่าลบ
สิ่งนั้นมันคืออะไร
ผมต้องหาคำตอบให้ได้

end

[whitelavenders]

เราแอบซุ่มอ่านเรื่องนี้สมัยยังไม่มีล็อกอิน 55555
บรรยายได้ดีเหมือนเคยเลยค่ะ ตอนพิเศษนี้ทำให้เราขนลุก
ชอบการตัดสลับบรรยายสองคน(?)ในเหตุการณ์เดียวกัน
เรารู้สึกเหมือนตอนหลอมรวมนี่คือการได้เจอโซลเมตจริงนะ
 
อ่านกี่ทีก็รู้สึกว่าหนูหยกนี่น่ากลัว แต่พอนึกไปถึงนางตอนเป็นวิญญาณแล้วก็อดขำขึ้นมาไม่ได้จริงๆ 5555
ตอนจบเหมือนจะมีทิ้งท้ายอะไรไว้นะ เราอ่านบรรทัดหลังๆตั้งสามรอบ
อย่าบอกนะว่าคุณอา...