หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[Money11]

จริงๆเราชอบไฟท์นะ แต่ชอบหมออินมากกว่า หมอคู่ใครเราก็จะชอบด้วยนะ 

[Lily teddy]

เย้ อ่านทันแล้ว แต่ยังเลือกไม่ได้อะ ยิ่งอ่านยิ่งสับสน
ยังเชียร์พี่ไฟท์ แต่โรมก็น่ารัก ทั้งกวนทั้งเข้ากันได้ดีกะหมออิน
อ่านด้วยความหน่วงใจ หมออินจะเลือกใครล่ะ
ส่วนน้องวาดก็น่าสงสาร แต่ก็ไม่รู้สินะ อิอิ  สนุก หน่วง เศร้า 
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า 

[Arancia]

เชียร์คู่นี้ 5555555 ออกตัวมาโดยตลอดและยังเชียร์ต่อไป มันใช่อะขอร์จ มันใช่

รออ่านนะคะ ชอบ แต่งเก่งมาก

[boonpa]

อ่านแล้วอยากชูป้ายไฟโรมอินไปเลย :m1

[i c u]

 :aยิ่งอ่านยิ่งแบบว่า  เรื่องนี้ไม่ต้องมีไฟท์ก้อได้ใช่มั้ยนะ   ปกติเป็นแม่ยกเทมไฟ  แต่เจอไฟท์เป็นแบบนี้  ไปไม่เป็นเลยอ่ะ  สงสารอินนะถ้าไม่ได้คู้กับไฟท์มีความรู้สึกว่าอินต้องสูญเสียทั้งคนที่ตัวเองรักและเพื่อนที่สนิทที่สุดไป  เพราะคงเป็นไปไม่ได้ที่คนที่เคยมีความสัมพันธ์กันแยกจากกันไปแล้วจะเป็นเพื่อนกันได้อย่างสนิทใจ  ยิ่งอ่านตอนพิเศษน้องไฟน่ารักก็ยิ่งรู้สึกรักไฟท์อินนะ  แต่ตอนนี้......#รู้สึกเหมือนเป็นแม่นางเอก#

ปล. น้องหนมแต่งนิยายสนุกนะคะ  คนอ่านอินกันไปหมด  เป็นกำลังใจให้จ้า   

[ReiiHarem]

ลิปใช้ดีมากค่ะ เราคอนเฟิร์ม หมดไปหลายแท่งละ
เอ๊ะ! มายังไง
อิอิ ชอบมุ้งมิ้ง ปากแห้งจังเลย
แต่ก็ยังหน่วงนะ ไม่เลือก ไม่ลงล๊อกกะใครซักที เข้าคอนเซปชื่อนิยาย
โอ๊ยยยยย
ลุ้น เครียดนะคะ ขอบอก

[lakza651]

โรมอินเท่านั้น  ชอบโรมน่ารักมุ้งมิ้ง  ขอบพระคุณพี่ขนมที่แต่งนิยายน๊าาาา

[shoi_toei]

เพิ่งเข้ามาอ่าน 5555

บอกคนเขียนตรง ๆ อยากให้เปลี่ยนพระเอกเป็นโรม

อินอยู่กับโรมแล้วอารมณ์แบบแฟร์ ๆ ตรงไปตรงมา

แต่พออ่านพาทไฟท์อิน แล้วอึดอัดแทน ยิ่งมีน้องวาดด้วย >> แต่น้องไม่ได้ผิดนะ

อารมณ์ แบบ ให้ความหวังไม่รู้ตัวไรเงี้ย แต่ก้อไม่ได้เชียร์ไฟท์วาดแห๊ะ รู้สึกเหมือนมันไม่ใช่

ไม่รู้สิแล้วแต่ คนเขียนจะพาไป รออ่านนะจ๊ะ

[IöLIKE]

ThankS

[PlenG]

ตั้งแต่อ่านมาไม่เคยชอบโรมเลยนะ จนมาตอนนี้แหละ
โรมอินมุ้งมิ้งมาก อ่านไปยิ้มไป แต่ไม่กล้าเชียร์โรมอินอยู่ดี
เดี๋ยวเจอคนเขียนหักมุมแล้วทำใจไม่ได้ TT  TT

เป็นกำลังใจให้นะ ขอเรื่องนี้ให้เคลียร์ก่อนอย่าเพิ่งเปิดเรื่องน้องฟู่เลย
อีกอย่างคือยังหมั่นไส้นางไม่หายมาว่าน้องไฟ

[Shadownights]

อยากจะชูป้ายไฟโรมอินสุดพลัง!!! 

[vascular]

สนุกมากครับ รออ่านต่อ เชียร์เฮียโรม

[greensnake]

งานนี้แม่ยกโรมคงได้กรีดร้องกันมั่งล่ะ มาแบบเต็มๆอ่ะ
มันคงยากไปที่จะบอกว่าใครคู่ใคร เพราะตอนนี้เราเองก็ไม่รู้
เอาน่า ถือซะว่ามีเรื่องมาให้หมออินได้ขบคิดเล่นเวลาว่างๆ
นอกจากเรื่องคนไข้ เด็ก และโรงพยาบาล อ้อ เรื่องปากแห้งด้วย
อย่าไปคิดอะไรมาก ทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะนะ ชีวิตมันสั้น
เห็นด้วยกับหมอพิงค์ ห่างๆมันซะมั่ง อาจจะมองเห็นอะไรมากขึ้น
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[naamsomm]

เค้าเชียร์โรมกับอินจ้า
ไม่รู้สิ
ชอบอ่ะ
รู้สึกบรรยากาศมันดี

ปล. เค้าอยากอ่านคู่พี่ฟู่น้องฟู่
เค้าเคยเมนท์ของตอนพิเศษของน้องฟู่ด้วย
เค้าอยากรู้  ^  ^

[sweetbasil]

ไฟท์ขืนชักช้า ระวังโรมคาบไปรับประทาน

[patwo]

ตอนที่ 11

“ แค่นั้น หมายความว่าไงแค่นั้น คือไปกินข้าวด้วยกัน ไปรับสนามบิน แค่เพื่อนเหรอ ตลก “ แพรถามผมตอนที่กลับเข้ามาทำงานต่อ ถอนหายใจพิงตัวเองกับเบาะที่นั่งก่อนจะพยักหน้า

“ แล้วจะเอาแค่ไหน “

“ เอาหมดเลย เล่าให้หมดเลย เดี๋ยวนี้ แล้วคุณไฟท์ละ ไม่สนใจแล้วหรอ แต่ก็น่า หมออินนี่ท่าจะมีดวงทางได้พ่อหม้ายลูกติดนะ ลองคิดดูว่าผู้ชายที่สนใจสองคน คนนึงเข้ามาจีบก็พ่อหม้ายลูกติดหนึ่ง คนที่ตัวเองชอบก็พ่อหม้ายลูกติดสี่ แม่เจ้า ท่าทางจะต้องมาเอาดีด้านนี้นะ “

“ พูดมาก “ บอกแค่นั้นแพรยิ้มออกมา

“ แล้วสนใจคนไหนเป็นพิเศษละ แบบว่าคะแนนนำที่สุด “

“ ไม่มี “ ก็ตามที่พูดไม่มีคนไหนที่สนใจเป็นพิเศษ คนที่อยากจะให้เสนใจก็ไม่เคยสนใจ ขนาดออกมาจากคอนโดมันตั้งแต่สองวันก่อนไอ้ไฟท์ยังไม่แม้จะส่งข้อความไลน์มาหา ทั้งๆที่วันนั้นผมเองก็ออกมารับไอ้โรมแบบไม่ได้บอกมันด้วยซ้ำ ส่วนคนที่ไม่ให้อยากให้สนใจก็ทำให้ใจสั่นได้ตลอด

“ เวลาเท่านั้นเหละ ที่จะบอกได้ว่าคุณหมอจะเลือกใคร “ ว่าแบบนั้นทำท่าทางเหมือนกูรูเรื่องความรัก “ เปิดใจคนสองคนเข้ามาดูนะ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้ชอบคุณโรมมากมาย แต่เปิดใจรับเค้าเข้ามาหน่อยก็ดีนะ อย่าจมปรักอยู่กับคนที่ทำให้เราเสียใจเลย บางทีคนใหม่มันอาจจะดีกว่า “

“ พูดมาก “

“ พูดความจริงตังหาก คนเรามันต้องเดินหน้า “

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูหน้าสองครั้งผมก้มดูนาฬิกาที่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเวรก่อนจะหันไปมองแพรที่เดินออกไปเปิดประตูให้ คนที่เดินเข้ามาก็ขาประจำที่มาแทบทุกวันเวลาพัก

“ อิน เล่ากูมา คนนั้นใครที่ออกไปด้วยกัน “

“ มึงฟังแพรเล่าแล้วไม่ใช่เหรอว่าเค้าเป็นใคร “ ไอ้พิงค์ถอนหายใจมันเหล่

“ ก็อยากฟังจากปากมึง แต่ก็แซ่บอยู่น่า คนนั้นนะ “ ส่งสายตามาหาผมที่ถอนหายใจออกมา ทำไมรอบข้างมีแต่คนอยากรู้เรื่องราวของผมทั้งนั้น

“ ก็ดูไปก่อนเถอะค่ะ ของแบบนี้ “

“ กูจะเชียร์ใครดีน้า “ ทำท่าคิดก่อนจะหันมามองผม “ ไม่ดีหรอกเหรอมึงถึงถอนหายใจออกมาแบบนั้น  บางทีกูว่าก็ดีออกนะ มึงจะไม่ได้จมปรักอยู่กับไฟท์ไง ลองมองคนอื่นบ้าง เปิดใจให้เค้ามันอาจจะดีกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ บางทีของที่เราอยากได้มากๆพอได้มาแล้วมันก็แค่นั้นละ ตอนที่ได้มาค่ามันต่างกับตอนที่อยากได้นะ “

“ พูดเหมือนกันเลย “ ผมบ่นแต่ก็ยอมรับว่าคิดเหมือนกันอยากเปิดโอกาสให้คนอื่น แต่ในใจลุกๆก็อดคิดไม่ได้ว่าไอ้โรมคงจะไม่จีบผมเป็นจริงเป็นจังผู้ชายแบบมันดูไม่ค่อยสนใจอะไร อีกอย่างผมไม่คิดว่ามันจะจีบ ก็เพราะมันเคยเห็นผมทำเรื่องอย่างว่ากับไฟท์ “ แล้วมึงมาหากูนี่คือมาแค่เสือกเหรอ “

“ ก็เปล่าหรอกจะชวนไปชอปปิ้งหลังออกเวร “

“ ชอปปิ้งอะไร “

“ เครื่องสำอาง ก็มึงบอกจะไปซื้อลิป “ พยักหน้าให้มันแอบเหล่ลิปที่อยู่ในกระเป๋าผมพยักหน้า “ ไปด้วยกันนะ “

“ ก็ เอาสิ “ ตกไปกับมันเพราะผมว่าผมมีของที่ต้องซื้ออยู่เยอะเลยนะ

  ............................................

   แผนกเครื่องสำอางของห้างนึงที่ผมมากับพิงค์ เป็นห้างที่คนเดินน้อยที่ถือว่าราคาแพงแถวพร้อมพงศ์ จอดรถก่อนจะเดินเข้าไปไอ้พิงค์ดูมีความสุขและลั๊นล๊าต่างกับตอนเข้าเวรลิบลับ มันเดินอยู่ข้างๆผมมองไปที่ร้านกาแฟที่ชอบมากินกับมันบ่อยๆ

“ เดี๋ยวช๊อปเสร็จเรามานั่งกินอะไรกันสักเล็กน้อยนะมึง “ พยักหน้าให้ผมเดินตามมันเข้าไป เคยมีคนบอกว่าผู้หญิงเวลามาซื้อของที่ชอบก็เหมือนเดินอยู่ในดงดอกไม้ มีความสุขผิดปกติ

“ วันนี้มึงจะซื้ออะไรวะ “

“ แป้งผสมรองพื้นกูหมด แล้วกูอยากได้ลิปสีใหม่ๆด้วย “ พูดไปตาก็ลอยไปตามที่ชอปต่างๆ ผมเดินตามมันที่แวะเข้าไปในชอปนึงไอ้พิงค์สั่งแป้งก่อนจะหันมาลองลิป ผมมองไปรอบๆเจอคนหลายวันที่เดินซื้อของอยู่และก็สะดุดกับป้าคนนึงที่กำลังทดสอบครีมบำรุงผิวหน้า

' รอยตีนกาตรงหางตา '

“ เชี้ย “ สถบออกมาตอนที่คิดถึงคำพูดของมัน

“ เป็นไรมึง “ พิงค์หันมาถาม มันกำลังลองลิปสีแดงอยู่

“ เปล่า “

“ นี่สวยมั๊ย สีวาเลนไทน์ “ บอกผมก่อนจะชี้ที่ปากเอียงหน้าซ้ายขวาให้ดู

“ ก็สีแดงสวยดี “

“ ไม่ใช่สีแดง สีวาเลนไทน์ “ ก็มันคือสีแดงไงครับ สีแดงก็คือสีแดงอยู่ดีจบ

“ เออ ตามใจมึงเถอะ “ ผมว่าปลงๆ “ เออ พิงค์ กูถามหน่อย “

“ ว่า “

“ คือ ตีนกากู มันชัดมากมั๊ยวะ “ หลบๆหน้าเวลาถามไอ้พิงค์หยุดเลือกลิปมันหันมาหัวเราะ “ มีอะไรตลกวะ “

“ เรื่องตีนกามึงไง ฮ่าๆ ทำไมวะร้อยวันพันปีไม่เคยสนใจหนังหน้าทำไมวันนี้สนใจขึ้นมา “

“ ก็เปล่าหรอก “

“ กูว่าคุณพ่อลูหนึ่งแม่งทักมาแน่ว่าหน้าเหี่ยว “ หันมองมันที่อมยิ้มมองผม “ หัวคิ้วเนี้ยไม่ต้องให้มันชนกันมากก็ได้ ปลงๆซะบ้างเดี๋ยวหน้าเหี่ยว “

“ หน้ากูเหี่ยวเลยเหรอวะ “

“ ก็ไม่มากแต่ก็ควรดูแลก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้ “

“ แล้วต้องทำอะไรบ้างวะ “ มองไปรอบๆ “ คือกูอยากได้ครีมลดรอยตีนกา “ ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องสนใจคำพูดของมันด้วย

“ ฮ่าๆ มึงน่ารักว่ะ “ หลุดหัวเราะออกมามันตบไหล่ผม “ ตีนกามึงกูว่ารักษายากแล้ววะ เอาตรงๆ ต้องใช้เวลานานหน่อย “

“ มึงก็พูดอยู่นั่นกูถามว่าอะไรที่ใช้ดี “ พูดออกไปแบบนั้นมันก็ชี้ไปที่ร้านเดียวกับที่ผมมองครั้งแรก ร้านสีแดงที่มีป้าคนนึงซื้ออยู่คุ้นๆว่ามันเป็ยแบรนด์ญี่ปุ่นครับ

“ กูใช้อันนั้น แต่บางคนก็แพ้นะมึง สำหรับกู กูว่ามันก็โอเคเลยนะ “

“ เหรอ งั้นมึงพากูไปซื้อหน่อยสิ มึงว่าหนังหน้ากู กูควรทำไรบ้างวะ “

“ กูคิดว่าคงต้องทำเยอะ “ พิจารณาหน้าของผมจับที่ปลายคางหันไปซ้ายขวา “ ผิวหน้ามึงแห้งๆนะ แถมตีนกาก็เยอะจนจะเป็นฝูงกาอยู่แล้ว รูขุมขนก็กว้าง อื้ม “

“ กูจะซื้อทุกอย่างเลยที่มันช่วยให้แม่งดีขึ้นเร็วที่สุด “

“ มึงคะ แดกยายังต้องรอให้มันออกฤทธิ์ ครีมก็เหมือนกันมึงก็ต้องรอให้มันออกฤทธิ์เหมือนกันนะถึงจะเห็นผลนะ “ พูดแบบนั้นก่อนจะปล่อยมือลงจากคางผม “ แต่ว่ามันจะเร็วสุดๆมึงก็ไปฉีดฟิลเลอร์ แต่ยิ้มจะเกร็งๆนะไม่ค่อยโออะกูว่า ไปทำสปาหน้าดิ ทำสปาตัวเวลาเอากันลูบตัวมึงทีคงคิดว่า ซิงอะ ผิวหนุ่มเหมือนผิวเด็ก “

“ ก็แค่ผิวไม่ใช่ท่าทาง “ พูดแบบนั้นไอ้พิงค์ออกท่าทางหมั่นใส้เล็กๆด้วยกันแบะปาก มันเดินพาผมไปที่เค้าเตอร์นั่งรอสักพักก็ถูกพนักงานบรรยาสรรพคุณครีมยาวเยียด ราคาเซ็ตนึงหมื่นนิดๆผมถอนหายใจออกมาตอนที่มองไอ้พิงค์ แต่ก็สั่งเพิ่มครีมรอบดวงตาอีกหนึ่งกระปุก

“ คุณลูกค้าจะลองเช็คสภาพผิวหน้าดูมั๊ยค่ะ ทางเราบริการฟรีสำหรับผู้ที่ซื้อผลิตภัณฑ์ “

“ ลองค่ะ ลองเลย “ ไม่ใช่เสียงผม ไอ้พิงค์ว่าออกไปแบบนั้นมันดึงตัวผมให้เข้ามาใกล้ “ เอาให้หมดเลยมึงครีมแม่งแพงไปๆ “

“ เชิญนั่งตรงนี้เลยนะคะ “ ผายมือออกให้นั่งลง ผมนั่งลงเธอเปิดเครื่อง สักพักแท่งเครื่องสี่เหลี่ยมก็ชนเข้ากับหน้าผมค้างไว้อยู่ไม่ถึงสิบนาทีผลที่ได้ออกมา ผมได้รับมันเป็นใบกระดาษ “ ใบหน้าของลูกค้ามีความแห้งนะคะ  แต่ในชุดที่คุณลูกค้าซื้อจะมีทั้งครีมกลางวัน ครีมกลางคืน น้ำเซรั่ม เวลาใช้ให้คุณลูกค้าล้างหน้าให้สะอาดเช็ดเบาๆให้แห้งแล้วก็ตบน้ำเซรั่มลงไปบนหน้ารอจนซึม ก่อนจะทาครีมแล้วก็ครีมอายตัวนี้นะคะ “

“ ครับ “ ตอบสั้นๆผมยื่นบัตรให้เธอ

“คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ “ เดินตัวปลิวไปที่แคชเชียร์ ได้เวลาก้มดูผมผิวหน้าของตัวเองแล้วครับ ไอ้พิงค์โผล่หน้าเข้ามา ตาที่เราจ้องมองตัวเองไอ้พิงค์หลุดขำออกมาน้ำลายกระเด็นเต็มกระดาษ

“ เชี้ย!พิงค์ “

“ อึก ฮ่าๆ โอ๊ย ไอ้เหี้ยกูขอโทษ โทษๆ “ ลูบมือไปบนกระดาษมันหัวเราะจนตัวโย “ เชี้ยอินมึง ฮ่าๆ เชี้ยเครื่องเหี้ยนี่แม่งโคตรทำร้ายเลยไอ้สัด “

“ กูว่าแม่งต้องมีอะไรผิดพลาดเครื่องนี้แม่งต้องตอแหลกู “ หันมองเครื่องผมรู้สึกโกรธจริงๆที่มันทำกับผมแบบนี้ ตอนนี้ผมอายุเกือบสามสิบ แต่เครื่องแม่งคำนวนออกมาว่าหนังหน้ากูตอนนี้ 45 แล้วครับ

“ โอ๊ยปวดท้อง “ ขำจนต้องกำท้องมาจับหน้าผม “ มึงไม่ต้องซีเรียสหรอก มันพิสูจน์ลึกลงไปใต้ชั้นผิวเว้ย “

“ เครื่องโกงเพราะอยากให้ซื้อครีมรึเปล่าวะ “ ผมลุกขึ้นยืนรู้สึกอาจจนนั่งไม่อยู่

“ แล้วจะไปไหน อายเหรอ “ ส่ายหน้าออกไปผมมองไปรอบๆ พยายามอยากจะออกไปสักที พาหน้าหน้าสี่สิบของตัวเองออกไป

“ จะไปซื้อลิป “

“ ไปด้วยๆ กูจะซื้อด้วย “ ลิปร้านเดินที่มาตอนกลางวันไอ้พิงค์เลือกๆดมๆของมันแต่ผมแค่หันไปหาพนักงาน

“ เอาฝาสีม่วงอันนี้ครับ “ ยื่นไปให้เธอพยักหน้าก่อนจะก้มลงเอาสิ้นค้าในสต๊อก

“ เชี้ย เลือกโคตรเร็ว “ มองหน้ามันที่ยังคงเลือกกลิ่นที่ชอบ

“ ก็มีคนบอกว่ามันหอม “

“ มีพิรุธอีกละ เอาสีนี้ค่ะ “ บอกพนักงานไอ้พิงค์หันมามองหน้าผม

“ กูไม่แน่ใจอะไรเลยวะตอนนี้ “ พูดออกไปมันก็ยิ้มอ่อนๆ “ เหมือนว่ากูไม่รู้ใจตัวเองเลย เสียใจนะเรื่องไฟท์ แต่พออยู่ใกล้ๆไอ้โรมกูก็เหมือนทุกอย่างมันหมดไป กูลืมเรื่องพวกนั้น ทำไมวะ ทั้งๆเสียใจขนาดนั้นแต่ทำไมกูถึงลืมได้ง่ายจังวะ  ยังไงกันแน่วะพิงค์ “

“ นั่นสิ แต่เรื่องแบบนี้มันต้องใช้เวลาวะ กูว่าอีกไม่นานคำตอบนั้นมึงคงหาเจอ ไม่มีใครรู้ตัวว่าตัวเองต้องการอะไรในระยะเวลาอันสั้นหรอก ความรักก็เหมือนกัน “

ไม่มีใครหาคำตอบของความรักได้ภายในวันเดียว
ไม่มีคนที่โง่ที่สุดในเรื่องของความรัก เช่นกันที่มันไม่มีคนที่ฉลาดที่สุด

   ได้ครีมกลับมาหลายเซ็ต ก่ออนหลับก็แวะซื้อที่มาร์กหน้ามาด้วย อะไรที่บอกว่าดีก็จัดการซื้อมันทั้งหมด ขับรถกลับบ้านวันนี้จะลองใช้เครื่องสำอางทั้งหมดเลยครับ ไอ้พิงค์บอกว่าจะซื้อคอร์สสปาหน้าให้ด้วย ผมอยากลองครับ ก็แค่อยากจะลอง

“ วันนี้กลับบ้านดึกทั้งๆเลิกเวรเร็ว ไปไหนมาเหรออิน..แล้วนั่นเครื่องสำอางเหรอ เดี๋ยวนี้ซื้อใช้ด้วยเหรอ “ พยักหน้าไปให้แม่ที่ทักขึ้นมา รอยยิ้มของเธอผมเบี่ยงถุงพวกนั้นหลบ

“ แล้วแม่มีอะไรรึเปล่าครับ “

“ เปล่าหรอก แต่วันนี้แม่เลิกเร็วเหมือนกันเลยคิดว่าจะกินข้าวด้วยแต่เราดันไม่กลับซะงั้น “

“ ไม่บอกละครับ ผมจะได้รีบกลับ “ พูดแบบนั้นผมกำลังจะเดินขึ้นชั้นบน

“ ดูแลตัวเองแบบนี้เจอรักแท้เข้าแล้วรึไง “ คำพูดที่ทำให้แทบจะหยุดเดิน จบจากไอ้พิงค์ก็โดนแม่แซวให้อีก ผมรู้ครับว่าการที่คนแบบผมจะมาดูแลตัวเองนั้นมันแปลก ก็ผมเป็นคนที่หน้าตาดีครับยอมรับตัวเองแบบนั้นได้เลยไม่ค่อยดูแลตัวเองเท่าไหร่ แค่ล้างหน้าธรรมดาครีมก็ทาบ้างไม่ทาบ้าง บางทีถ้าหน้าแห้งก็ทาบ่อยกว่าปกติ ไม่มีอะไรพิเศษ

“ ไม่เกี่ยวกันแล้วแม่ ก็แค่ “ เว้นเสียงลงไปสักพักผมนึกถึงหน้าใครบางคนขึ้นมา คำพูดซ้ำๆเดิมๆของมัน ปากแห้งนะ ตีนกาเยอะแล้วนะ ก้มลงมองของที่ตัวเองซื้อ ถ้าไม่แคร์กูจะซื้อทำไมตั้งเยอะแยะ

“ ก็แค่ ? “

“ อยากดูแลตัวเอง “ ไร้เหตุผลสิ้นดี แม่หัวเราะ

“ ไม่เข้าท่าเลยอิน อ้างอะไรแบบนั้นนะ “ แม่มองหน้าผมถอนหายใจ “ ขนาดนัทที่คบกันมานานยังไม่ขนาดนี้ ถ้าชัวร์เมื่อไหร่อย่าลืมพามาแนะนำบ้างละ “

“ ไม่มีหรอกครับ อะไรแบบนั้นนะ “ ตอบแค่นั้น ผมเดินขึ้นห้องนอนของตัวเอง วางถุงทั้งหมดลงบนเตียงถอนหายใจสักพักก่อนจะเปิดทุกอย่างออกมาดู “ มาร์กหน้าดีกว่า ท่าจะสนุก “

   เข้าไปอาบน้ำล้างหน้าก่อนจะเอาที่ครอบผมตรึงไว้ มาร์กสีดำที่ว่าดีผมทาครีมเหนียวๆลงบนหน้า ครีมสีดำที่ดูหน้าน่าเกลียดว่ากันว่ารอให้มันแห้งแล้วพอลอกออกมามันจะมีสิวหรือสิ่งสกปรกหลุดออกมา

“ ถ้าแม่งดีจริงแม่งก็ต้องมีสารเหี้ยอะไรสักอย่างซึมเข้าไป ช่วยให้หนังหน้ากูดีขึ้นมาบ้างละว่ะ “

[patwo]

ครืน ครืน ครืน หันมองสายโทรศัพท์ที่เข้ามา เบอร์ที่โทรเข้าเป็นเบอร์ของคนที่เกลียดขี้หน้าที่เพิ่งเจอเมื่อตอนกลางวันถ้ามันโทรมาอย่างเดียวผมก็คงรู้สึกว่าไม่เลวร้ายเท่าไหร่ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเฟสทามมา  หันซ้ายดูขวาจะวิ่งเข้าไปล้างหน้ามาร์กก็เพิ่งทาแถมแม่งยังแพงอีกกูก็ไม่กล้าสิครับแบบนี้

“ ไอ้ห่าจะโทรมาเพื่อ “ สไลค์มือถือกดรับหน้าจอของผมฉายหน้าไอ้โรมเต็มจอ ท่าทางที่กำลังงงว่า ทำไมมันถึงเห็นผมแค่เพดานขาวของห้องนอน

“ ไหนวะ โผล่หน้ามาดิ กูไม่ได้โทรมาเพื่อมองเพดานห้องมึงนะเว้ย “

“ แล้วโทรมาทำไมมีอะไร กูกำลังยุ่ง “ บอกแบบนั้นผม ผมก็ไม่ได้เสียงมันเหล่มองกล้องไอ้โรมมีท่าทางทีสงสัย

“ ทำอะไรอยู่วะ “  ผมคิดตอนที่มันพูดคำนั้น มองไปรอบๆห้องเพื่อหาข้ออ้าง

“ กูแก้ผ้าอยู่จะอาบน้ำ “

“ ไหนขอดูหน่อย “

“ ไอ้สัด “ สถบออกไปมันก็หัวเราะ

 “ นี่ ส้มวันนี้ที่เลือกให้อร่อยมากเลย “

“ อื้ม จริงๆก็มึงก็ควรไปขอบคุณป้าคนนั้นที่ช่วยกูเลือก “

“ กูต้องขอบคุณมึงเพราะมึงขอบคุณป้าเค้าไปแล้ว “ บอกแบบนั้น ต่างคนก็ต่างเงียบมาร์กของผมเริ่มเซ็ตตัวบางพื้นที่ที่แห้งก็เริ่มยึดหน้า รู้สึกขยับปากยากยังไงก็ไม่รู้ครับ 

“ งั้นก็แค่นี้ “

“ กูยังไม่อยากวาง อย่าเพิ่งวาง “

“ มีอะไรอีก “ เหล่มองมันที่มองมาที่โทรศัพท์ แต่มันก็เอาแต่เงียบ “ ไอ้โรม กูจะวางแล้วนะ “

“ กูยังไม่เห็นหน้ามึงเลย เฟสทามมา ก็อยากเห็นหน้าแต่มึงให้มองแต่เพดานแล้วจะให้กูวางสายได้ไง “

“ ถ้าเห็นแล้วมึงจะวางใช่มั๊ย ไอ้สัด “

“ ใช่ ทำไม มึงทำอะไรอยู่กันแน่วะ “ ยิ้มนิดๆออกมาผมกลืนน้ำลายมองหน้าตัวเองที่ดำไปทั้งหน้า “ มาร์กหน้าอยู่เหรอ “

“ ไม่ใช่เว้ย!” เถียงออกไปแบบทันทีไอ้โรมหัวเราะ

“ ใช่ แน่ไอ้สัด “

“ เปล่าเว้ย “

“ พูดมาก หน้าจะยิ่งเหี่ยวนะเว้ย เวลามาร์กหน้าเค้าต้องทำหน้านิ่งๆ พูดน้อยๆ ถ้ามึงยิ่งพูดหน้าจะยิ่งเหี่ยว จากที่เหี่ยวอยู่แล้วมันก็จะ..”  กดตัดสายแม่งเลยครับ กูรำคาญ แต่มันก็ยังโทรกลับมาแบบไม่ลดละ หน้าที่เริ่มแห้งได้สักพักผมลอกมันออกมาเจ็บนิดหน่อยแต่มันก็เห็นอะไรชัดขึ้น โดยเฉพาะสิวเสี้ยนที่หลุดออกมา

   ผมวิ่งเข้าไปล้างหน้าทาครีมก่อนจะถอนหายใจกับสายที่ยังโทรมา ผมกดรับมันก็หัวเราะใส่หน้าจอทันที ก็ยังจะด้านเฟสทามมานะมึง ทำตัวเหมือนเด็กมัธยมเพิ่งหัดมีความรักไปได้

“ อะไรนักหนาวะ “

“ ล้างหน้าแล้วเหรอ “

“ กูบอกกี่ทีแล้วว่าไม่ได้มาร์กหน้าไอ้สัด “

“ คราบมาร์กหน้าติดอยู่บนหน้าผากมึง “ ผมรีบหันเข้าหากระจกทันที วางมือถือลงแนบตัวเสียงไอ้โรมหัวเราะเป็นซาวด์แทรกประกอบ แต่ไม่เห็นมีอะไรติดอยู่เลยครับ ไม่มีเลย

“ ไอ้สัดโรม ไอ้เหี้ย มึงหลอกกู “

“ ไม่หลอกจะรู้เหรอ ว่ามึงมาร์กหน้าด้วย “ มันว่าหน้าจอที่เรามองกันไอ้โรมยิ้ม “ ดีใจนะที่เห็น “  ได้ยินแบบนั้นผมมองไปทางอื่น

“ ดีใจอะไรว่ะ ก็แค่กูมาร์กหน้า จริงๆ ปกติกูก็ทำ “ พูดออกไปแบบนั้นแต่ไม่มองไปที่มัน

“ ไหนหันมามองกู แล้วบอกกูใหม่ว่า ว่าปกติมึงก็ทำ “ 

“ ปกติกูก็ทำ กูมาร์กหน้าทุกวันอยู่แล้ว  “ ผมมองหน้ามันไอ้โรมนิ่งไปสักพักมันก็ไม่ว่าอะไร “ ทำไม “

“ โกหกไม่เก่งเลยนะมึง แล้วพรุ่งนี้ออกเวรกี่โมง “

“ ถามทำไม “

“ อยากไปกินข้าวด้วย มึงติดเลี้ยงข้าวกู เพราะวันนี้กูเลี้ยงมึงแล้ว “

“ มึงเสือกมาเลี้ยงกูเองนะ “ ว่าออกไปแบบนั้นมันก็ยิ้ม

“ งั้นเสือกเลี้ยงอีกรอบ ก็ได้ใช่มั๊ย “

“ รวยนักเหรอวะ ถึงชอบเลี้ยงข้าวคนอื่น “

“ ไม่รวยมากสำหรับคนอื่น แต่จะรวยเป็นพิเศษเฉพาะคนที่ชอบ “ กลืนน้ำลายคงคอหน้าที่เริ่มแดงของผมก้มหน้าลง ไม่กล้าสบสายตากับมันเลยครับ ผมรู้สึกว่ามันมีบางอย่าง อะไรสักอย่าง  “ หน้าแดงอะไร นี่กูแค่หยอด “

“ หยอดเหี้ยอะไร กูไม่ใช่ตู้โทรศัพท์ “

“ จะนอนรึยัง “

“ ก็กำลัง “ ผมขึ้นนอนบนเตียงแล้วครับ เอียงหลังลงห่มผ้าห่มก็นอนแล้วได้ “ พรุ่งนี้มึงทำงานกี่โมง “

“ เช้า พรุ่งนี้มีดูงานที่ไซต์ “

“ เหรอ “ พยักหน้าให้ผมจ้องไปรอบๆมันแบบสังเกต แค่งงๆว่าเหมือนจะไม่ใช่บ้านมันเลย “ นี่มึงอยู่ไหน “

“ ที่ทำงาน “

“ ที่ทำงาน ตอนนี้นะเหรอ สี่ทุ่มแล้ว มึงแล้วมึงไม่กลับบ้านรึไง อลิซละ “ ห่วงที่สุดก็เด็กนี่เหละครับ พ่อแม่งเฮงซวยเกิน

“ อยู่กับป้าแมว “ ผมพยักหน้าในคำตอบของมัน

“ รีบทำงานให้เสร็จแล้วกลับไปหาลูกมึงซะเถอะ “

“ เป็นห่วงเหรอ “

“ คำไหนที่แสดงให้เห็นเป็นแบบนั้น เว้นวรรคเหรอ “

“ แววตา .. “ ว่าแค่นั้นมันก็หัวเราะ “ มึงนอนเถอะ ฝันดี “

“ อื้ม พรุ่งนี้กูอยู่เวรดึก “ บอกออกไปแบบนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงพูด ผมแค่เม้มปากตัวเอง โรมก็เอาแต่มองมาอยู่แบบนั้น

“ บอกทำไม อ่อยกูเหรอ “

“ ถ้าง่วงนอนมากก็อย่าขับรถแล้วกัน “ พูดแค่นั้นมันพยักหน้า

“ ฝันดีครับ “ ผมกดตัดสายตอนได้ยินเสียงนั้น มุดตัวเองลงไปกับเตียงเอาผ้าคลุมโปงตัวเองเอาไว้ บางทีก็แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจต้องเต้นแรง ถ้าคิดว่าประโยคที่พูดไปมันก็แค่ประโยคธรรมดาที่เราห่วงใยเพื่อนมนุษย์คนนึงมันก็เท่านั้น

แต่บางที มันอาจจะไม่ธรรมดาซะแล้วละมั้ง

..........................................................

   ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ที่มีสายเข้ามา ผมลืมตาตื่นขึ้นก่อนจะพบว่าโทรศัพท์ที่สว่างอยู่บนหัวเตียงนั้นเบื้องเป็นนาฬิกาที่บอกเวลาแค่แปดโมงเช้า

“ ฮัลโหล " ไม่ได้มองเบอร์ที่โทรเข้าผมรับสายแบบเพลียๆทั้งๆที่นอนตื่นสายได้ทำไมกูจะต้องมาแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่เช้าด้วยวะ

“ นอนอยู่เหรอวะ " ขมวดคิ้วกับเสียงผมดึงโทรศัพท์มาดูเบอร์ไอ้ไฟท์เป็นคนโทรเข้ามา

“ ไฟท์ อื้ม หลับอยู่ "

“ ออกไปกินข้าวด้วยกันหน่อยสิ " เสียงเรียบๆของมัน สองวันแล้วครับที่ผมไม่ได้ไปหา ไม่แม้จะไลน์ไปหามัน ผมเงียบแทนคำตอบ " ไม่ว่างเหรอ "

“ ก็เปล่า " ว่าออกไปยังไม่ทันจะนึกอะไรออก สายโทรศัพท์สายนึงโทรซ้อนเข้ามา ชื่อที่เด่นชัดผมกรอกเสียงบอกไฟท์ " แปปนะมึงสายซ้อน "

“ ว่าไงมึง "

“ มาหาหน่อยสิ คิดถึง " หลุดยิ้มออกมาแบบกลั้นไม่อยู่  " กินข้าวรึยัง ไปกินข้าวต้มหมูทรงเครื่องกันเปล่า "

“ มึงนี่ก็ว่างนะ "

“ จะจีบใครสักคนมันต้องหาเวลาว่างๆสิวะ " มันว่า

“ เอาเวลาว่างๆของมึงไปสนใจลูกมึงเถอะ "

“ กูอยู่ตึกตรงแยกอโศกนะ อยู่ชั้นที่ 30 ฝ่ายวิศวะนะครับ " พูดเสียงล้อๆ มันหัวเราะก่อนจะเงียบไป

“ บอกกูทำไม ใครอยากจะรู้ "

“ ก็ที่เงียบอยู่นาน ไม่ใช่ว่าคิดทางมาหาหรอกเหรอ " ทำเป็นเป็นรู้ดีไปซะทุกเรื่อง ผมกดวางสายมัน ไฟท์ก็ยังรอสายอยู่

“ โทษทีมึง "

“ ใครโทรมาวะ คุยกันตั้งนาน "

“ ก็ เพื่อนนะ " เสียงของผมพอให้ดูน่าสงสัยรึยังวะ ตอนที่พูดคำนั้นออกมา อยากให้ถามว่า ใคร เพื่อนที่ไหน อยากตอบ ตอบคำถามแบบนั้น

“ เหรอ แล้วมึงจะออกมากินข้าวกับกูรึเปล่า " ไม่ตอบแถมยังย้ำคำถามเดิมๆ ผมถอนหายใจออกมา

“ ไม่ว่างว่ะ กูมีนัดแล้ว "

“ งั้นเหรอ " ตอบแค่นั้น มึงทำให้กูโกรธแท้ๆแทนที่จะง้อ จะเซ้าซี้หน่อยไม่ได้หรอวะ จริงๆก็ไม่มีนัดแค่คิดถึงไอ้โรมขึ้นมาเลยบอกออกไปแบบนั้น ก็แค่อยากให้มัน หึงบ้าง คนที่มีอะไรกันมาตลอดแบบผมกับมัน จะไม่มีความรู้สึกอะไรต่อกันเลยเหรอวะ การทุ่มเทของผมมันไม่ส่งผลอะไรจริงๆเหรอวะ

“ อื้ม " ทำไมมึงถึงไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องวันนั้นเลยนะ ' ขอโทษนะอินจริงๆกูไม่ควรพูดแบบนั้น กูน่าจะคิดถึงใจมึง ' หรือว่า ' ขอโทษนะที่ไม่ได้โทรมาหาเลย '

“ เออ งั้นว่างแล้วค่อยคุยกัน "

“ อื้ม บาย " วางสายไปแบบนั้น ผมลดมือถือลงก่อนจะตั้งลงกับเตียง เผลอยิ้มเยาะตัวเองออกมา " สำหรับมึงกูคงไม่มีความสำคัญอะไรจริงๆสินะ ไม่ได้อยากมีกู เหมือนที่กูอยากมีมึงเลยสินะ  "

   ตื่นนอนเต็มตา บางทีตัวผมก็อยากจะพาตัวเองออกจากเรื่องนี้เต็มทน การที่ไม่เป็นคนสำคัญของใครทั้งๆที่อยากเป็นนั้น มันทรมาณ ผมมีความรู้สึก เหมือนตัวผมเป็นเด็กที่อยากจะได้ของเล่นชิ้นนึงมากๆแต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางได้มา ไม่ว่าจะเก็บเงินอย่างหนักหรือทุ่มเทแค่ไหน มันเป็นความรู้สึกที่ว่า กูต้องทำได้สิ มันต้องรักกูสิกูพยายามขนาดนี้แล้วทำไมมันจะไม่รักกู แต่ผมกลับลืมไปเลยว่า ความรักที่แท้จริงมันไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย

“ คำว่าเพื่อนที่ใช้มาตลอดชีวิต จะเปลี่ยนมาเป็นคำว่า คนรัก มันยากขนาดนั้นเลยเหรอวะ "

...........................................................

เมื่อหมออินเริ่มมี ข้อเปรียบเทียบ ระหว่างพี่ไฟท์กับพี่โรม
จริงๆ เวลาที่เราเจอคนสองคนที่คนนึงเรารัก อยากได้แต่ทำให้เราเสียใจ
กับอีกคนที่คอยเต๊าะเรา ความรู้สึกตอนโดนเต๊าะที่มัน ใจเต้นรัวจริงๆ รู้สึก 14 อีกครั้ง ฮ่าๆ
เจอกันตอนหน้านะเด้อ
หนมฝากแท็ก #choiceไฟท์อิน ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า

[Money11]

พี่โรมทำคะแนนรัวๆมาก ไฟท์หายไปเลยโผล่มานิดเดียว หมออินสู้ๆน้า
กอดๆพี่หนม 

[veeveevivien]

     ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฟินสุด ๆ อ่ะ เอาใจไปเลยค่ะ ไรท์ ชอบตอนนี้มากค่ะ โรม & อิน น่ารักดีค่ะ อยากให้อินหลุดพ้นบ่วงกรรมเสียที (จะเสียใจร้องไห้ฟูมฟายมากถ้าไฟท์ได้เป็นพระเอกอ่ะ)


ปล.ช่วยกันรณรงค์เปลี่ยนแท็กจาก #ไฟท์อิน  เป็น #โรมอิน ด้วยค่ะ เราเชื่อในมวลพลังมหาประชาชน กร๊ากกกกกก

[suck_love]

รอได้คู่ที่ชัดเจนแล้วค่อยมาอ่านดีกว่าค่ะ
เรากลัวไม่ได้อย่างที่หวัง 

[naamsomm]

อินจ๋า  เราว่านี่ไฟท์ก็ง้อแล้วนะ
แต่เรื่องที่โกรธกันมันไม่ใช่เวลาง้อจะมาจ๊ะจ๊าได้ไง
เราว่านี่มันก็เป็นการง้อที่ดีสุดในฐานะเพื่อนแล้ว
เราชอบโมเมนท์โรมอินมากจ้าาาา
ขอยกป้ายไฟเชียร์ 

[nutty]

หลังๆมาโรมได้ใจกว่าเยอะ
หมออินสวยเลือกได้
อย่าได้แคร์ 555

[iforgive]

ชอบโรมนะ ..

[-west-]

โรมสู้ๆ

[Sillyfoolstupid]

เราจะไม่แท็ก #choiceไฟท์อินแล้ว เพราะมันไม่ใช่ไฟท์อินแล้วอ่ะ

 

เห็นหลายคนเชียร์โรม ที่จริงโรมก็ดีนะ แต่เพราะมันเป็น #choiceไฟท์อิน มาก่อนไง
เหมือนปักใจไปแล้วว่าต้องไฟท์อิน พอมันไม่ใช่เลยผิดหวัง เสียใจ แงงงงงงงงงงงงง

 

[boonpa]

 :serius2:ลุ้นจนตัวโก่งไม่รู้ใครเป็นพระเอกกันแน่ กลัวคนที่เชียร์พลาด

[IsDeer]

  แนะนำ #โรมไฟท์ เพื่อตัดบ่วงดราม่า ฮ่าฮ่าฮ่า // โดนตบ 

เหมือนโรมแอบหยอกๆมากกว่านะ อยู่กับโรมเหมือนอยู่กับเพื่อนสนิทเฮฮากว่าไฟท์อีกเป็นเพราะอินไม่ได้คิดอะไรมากละมั้ง
เรื่องไฟท์นี่ยังไงก็ไม่รู้ จะเชียร์ก็ไม่ได้เต็มปาก เพราะตอนนี้แค่สงสารแต่จะให้ไฟท์รักเพราะสงสารอันนี้ก็ไม่ดีแน่ๆ

อินใช้ SK-II สินะ แนะนำไลน์สีทอง แต่อินผิวแห้งไปใช้มาร์กกระชากวิญญาณได้ยังไง แห้งผากไปใหญ่

[BAKA]

มันเป็นปัญาหาโลกแตกเลยนะ คนที่เรารักกับคนที่รักเรา...

ชอบหมออินตอนอยู่กับโรมนะ ดูมิ้งมุ้งเบาๆ 5555

[oreena]

โรม & อิน   น่ารักกกกกกกกก       

[sweetbasil]

รัก ได้ รอ ได้ แต่ทำไม? ลืมไม่เป็น