ผมนั่งคุยกับมันต่อด้วยเรื่องเครียดๆได้ไม่นานเสียงรถยนต์หน้าบ้านก็จอดลงพร้อมกับคนที่เข้ามาในภาย ไอ้เทมชะงักก่อนจะยกมือไหว้ผม
“ มึง วันนี้ไฟท์จะนอนที่บ้านเรา "
“ เอาจริงดิ " มันหันมาถามผมที่เอื้อมมือไปกอดไอ้ไฟ " ใช่ ขอนอนกอดน้องชายกูหน่อยแล้วกัน "
“ อัลเลนไปไหนวะ " ไม่ตอบแต่เสี่ยงถามหาอัลเลน มันเบือนหน้าใส่ผมตอนที่ผมกอดไอ้ไฟไว้
“ อยู่บ้านไอ้หยุ่น " บอกแบบนั้นมันก็พยักหน้า
“ งั้นกูก็ไปหาอัลเลนก่อน "
“ อื้ม " ไอ้ไฟตอบรับแค่นั้นมันก็เดินออกไปนอกบ้าน ผมหัวเราะในคอเบาๆ เลยโดยมันกระทุ้งศอกใส่ " มึงแม่ง ไฟท์ "
“ ไอ้เทมแม่ง ขี้หึงสัดๆ กูพี่ชายมึงนะเว้ย ทำไมกูจะกอดน้องชายกูไม่ได้ "
“ มึงก็นะ " ส่ายหน้าให้ผมหน่ายๆมันเดินไปหยิบกระป๋องน้ำอัดลมที่ทั้งผมกับมันกินไม่หมดไปไว้ในตู้เย็น
“ ทำไมวะ "
“ ก็ไม่ทำไม " เดินตามไปกอดคอมันเข้ามาใกล้ หอมแก้มน้องไฟของผมไปเต็มฟอด มันเบือนหน้าหนี
“ อ๊ากกกกก ไอ้ไฟท์แม่ง "
“ ฮ่าๆ ขอหอมหน่อย " หอมแก้มมันอีก ผมกอดมันไว้ " หอมแก้มกูหน่อยไฟ "
“ ไอ้เชี้ย ฮ่าๆๆ " หัวเราะกลบเกลื่อนมันหอมแก้มผม
“ มึงรักกูเปล่า "
“ รัก ไม่ได้ไงมึงพี่ชายกูนะ " หอมแก้มมันอีกที คิดถึงน้องไฟชะมัด น้องไฟไม่ได้ทำครับ น้องไฟรักไฟท์นะ น้องไฟอย่างงั้น น้องไฟอย่างนี้ ตอนนั้นผมที่รู้สึกทั้งรักทั้งหมั่นใส้มันสุดๆ น่ารักครับ น่ารักมาก แล้วก็น่าหมั่นใส้ด้วย มันชอบสร้างปัญหาให้ตลอดแต่ก็แก้ตัวด้วยคำพูดที่มันน่ารักๆ
“ แต่ได้ข่าวรักไอ้เทมมากกว่ากูไปแล้ว "
“ กาลเวลาเปลี่ยนอะไรๆมันก็ต้องเปลี่ยนกันบ้างวะ "
“ หึ จริงๆเลย " ขยี้หัวมันจนยุ่ง เราได้แต่มองหน้ากัน ต่างคนต่างหลุดหัวเราะออกมา ผมรู้ว่ามันเองก็คงคิดถึงตอนมันเป็นเด็กเหมือนกัน
“ วันนี้มีอะไรกินบ้างวะ " ไอ้เทมเดินเข้ามา พร้อมกับอัลเลน มือเล็กๆถือไอติมช๊อคโกเล็ตเข้ามา ผมถาม
“ จะกินข้าวแล้ว อัลเลนยังจะกินไอติมอีกเหรอครับ " พยักหน้าหงึกๆให้เป็นการตอบรับ
“ อาฮิมซื้อให้หนู เพราะว่าอาฮิมก็ซื้อให้ออสติน " ว่าแบบนั้นไอติมเท่งเล็กๆก็หายเข้าปากไปอีกคำใหญ่
“ ก็เหมือนอย่างเดิมๆ " บอกแค่นั้นผมเดินออกมาจากครัว สวนกับไอ้เทมที่เดินเข้าไป มันกอดไอ้ไฟก่อนจะหอมแก้มน้องชายผม ทุกอย่างเงียบ เช็คปากเลอะๆให้ออสตินพลางเหล่สองคนที่ยืนซุบซิบอะไรกันสักอย่าง มันก็หอมแก้มไอ้ไฟอีก เสียงในลำคอของไอ้ไฟเอ่ยห้ามแต่เหมือนไม่เทมจะไม่ได้ฟัง
“ อาไฟกับป๊าหอมแก้มกันใหญ่เลย " อัลเลนบอกผม
“ เหรอ แล้วอัลเลนชอบมั๊ย " พยักหน้าหงึกๆรอยยิ้มกว้างๆก็ผูดขึ้นบนหน้า
“ ก็ป๊ารักอาไฟมาก ป๊าเลยชอบหอมแก้มอาไฟ อาไฟก็รักหนูมากเลยชอบหอมแก้มหนู ป๊าก็ด้วย ป๊าชอบหอมแก้มของหนู "
“ งั้นขอพ่อหอมแก้มหนูที " หอมแก้มคนที่หัวเราะคิกคัก " พ่อหอมแก้มอัลเลนก็เพราะ พ่อรักอัลเลนนะ "
“ กินข้าวได้แล้ว พ่อลูก " ไอ้ไฟว่า กับข้าวสองอย่างตั้งอยู่บนโต๊ะ อัลเลนวิ่งไปล้างมือที่อ่างล้างจาน
“ ป๊าอุ้มหนูหน่อย หนูล้างมือไม่ถึง หนูดึงเก้าอี้ไมไ่ด้ เดี๋ยวเก้าอี้ของหนูจะเปื้อน "
“ มาครับ อึ้บ " ล้างมือให้สะอาด ผมช่วยไอ้ไฟขนกับข้าวมาไว้ที่โต๊ะ ทุกวันมันจะได้กินกับข้าวฝีมือร้านแม่แล้วแต่มันจะสั่งครับเพราะว่าที่นี่ไม่มีใครทำกับข้าวเป็นสักคน
“ วันนี้มีไก่ทอดของโปรดใครก็ไม่รู้ "
“ ของโปรดของหนู ของหนู " ยกมือขึ้นสูงเดินมานั่งบนเก้าอี้ของตัวเอง ข้าวตรงหน้าพร้อมแล้ว เทมนั่งลงไอ้ไฟนั่งลง ทุกคนก็เริ่มกินข้าว
“ อะ ของโปรดของมึง " ไอ้ไฟตักตับผัดขิงมาใส่ในจานของผม
“ ขอบใจ "
“ อันนี้ก็ของมึง " ผมตักทอดมันกุ้งใส่จานมันบ้าง ไม่มีใครพูดอะไรต่อ โดยเฉพาะไอ้เทมมันเงียบผิดปกติ ผมเอ่ยถามน้องเขยตัวเองก่อนที่มันจะอารมณ์เสียในตัวผมไปมากกว่านี้
“ แล้วงานมึงเป็นไงบ้างวะเทม "
“ ก็ดีพี่ ยุ่งนิดหน่อยแต่ก็ดี ไฟมึงตักตับผัดขิงให้กูหน่อย " จานอยู่ตรงหน้า แต่เหมือนแขนหดลงกระทันหัน
“ ทำไมไม่ตักเองวะ " เหล่ไอ้เทมที่ยังนิ่ง มันยอมตักให้
“ ตักเองแล้วแดกไม่อร่อย "
“ อาไฟ อาไฟตักให้หนูหน่อย หนูอยากของกินอร่อยๆ " ยื่นจานของตัวเองไปหาอาไฟ ไอ้ไฟหัวเราะก่อนจะตักทอดมันกุ้งให้
“ มึงนี่นะ เด็กมันตามเลยเห็นมั๊ย "
“ อัลเลนน่ารัก " หยิกแก้มยุ้ยๆของอีกคนที่ยิ้มจนตาปิด
“ งั้นกูป้อนมึง มึงจะได้อร่อยกับเค้าบ้าง " ยื่นช้อนไปให้ไอ้ไฟ มันลุกขึ้นรับอาหารที่ผมป้อน ตาของมันโตขึ้นตอนที่มองไปที่อัลเลน
“ หื้มม อร่อยจัง "
“ พ่อๆ พ่อป้อนหนูบ้าง " เจ้าตัวเล็กหันมาหาผมทันที ปากเล็กอ้างออกกว้างผมเอาช้อนของอัลเลนตักกุ้งป้อนอีกคนไป
“ อร่อยมั๊ยครับ "
“ อร่อย อร่อยจริงๆด้วย "
“ มึงป้อนกูหน่อยดิ " ไอ้เทมสะกิดไอ้ไฟที่มองมันแบบทำหน้าไม่ถูก มันเหลือบมองผม ก่อนจะมองเทม
“ คือเทม นั่นพี่ชายกูโอเคนะ คือกูจะแสดงความรักกับพี่ชาย ใส่ใจกันบ้างกูว่ามันไม่แปลก "
“ หึงยันพี่ชาย กูเชื่อเลย " ผมเสริม
“ แต่กูก็แฟนมึง มึงจะใส่ใจกูให้พี่ชายมึงเห็นบ้างมันก็ไม่แปลก "
“ เชี้ย " สถบออกมาเบาๆ มันเขี่ยข้าวในจานตัวเองก่อนจะกินเข้าไปคำโต เหลือบมองไอ้เทมที่ยังมองอยู่ สุดท้ายก็ตักข้าวใส่ช้อนจนพูนมีตั้งแต่ตับยันทอดมันชิ้นโต มันป้อนไอ้เทมเข้าไปทั้งคำนั้น " เอาไป อยากแดกนัก "
“ ปากป๊ากว้างจังอาไฟ "
“ ป๊ามึงเป็นสัตว์ประหลาด มึงไม่รู้เหรอ " ไอ้เทมก็อ้างจนกว้างเลยครับ ป้อนเข้าไปทั้งช้อนเศษข้าวทะลักติดมุมปาก ไอ้ไฟมันเช็ดให้ก่อนจะยิ้ม " ฮ่าๆๆ เคี้ยวดิ เคี้ยว "
“ อื้มม " ไอ้เทมครางออกมาแค่นั้นมันเคี้ยวจนหมด คราวนี้มันป้อนไอ้ไฟบ้างแต่คำเด็กนิดเดียวครับ ท่าทางแบบไม่ค่อยอยากจะแดกทำเขินเป็นมองนู้นมองนู้น แต่ก็อ้าปากรับ
“ พวกมึงนี่ มีความสุขดีนะ "
“ แต่กว่าจะมีวันนี้ น้ำตาออกมาหลายลิตร เสียเลือดเสียเนื้อมาก็เยอะนะพี่ "
“ พูดมาก ไอ้สัดพอ " ไอ้ไฟยัดข้าวเข้าปากไอ้เทมไปคำโต
“ แต่สุดท้ายพวกมึงก็มีรักกันดี "
“ ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆหรอก ของที่เราได้มาง่ายๆ เรามักไม่ค่อยเห็นค่าของมัน บางทีรู้ว่ามันมีค่าก็ตอนไม่มีมันแล้ว "
“ พูดเหมือนรู้ " ไอ้ไฟสถบแค่นั้นก่อนจะตักกับข้าวให้ผม " กูว่ามึงรู้จักตัวเองดีที่สุดไฟท์ มึงรู้จักมันดีกว่าใคร ถ้าคิดว่าอยากทำอะไร ก็ทำไปเถอะ เพราะกูเชื่อว่ามึงก็ต้องคิดมันอย่างดีแล้ว เอาที่มึงสบายใจแต่ต้องทำให้มันกระจ่าง "
“ อื้ม ..ขอบใจ "
“ ดูเหมือนเชี่ยวชาญ ทำไมเมื่อก่อนเรื่องตัวเองเอาตัวแทบไม่รอด "
“ นั่นมันเรื่องกูไง คนเรามักโง่เรื่องของตัวเองแล้วฉลาดเรื่องของคนอื่นทั้งนั้น มึงก็เหมือนกันนั่นละ จะจีบกูทีแม่งเงียบไปเป็นเดือนไม่ส่งข้อความไปก็ไม่กล้ามาหา ทำทีว่ามีซื้อเค้กร้านแม่กู ปัญญาอ่อนชิบหาย ไม่แน่จริงเลยไอ้สัด จะเข้ามาตรงๆก็ไม่ได้ "
“ พอแล้วพอ กูอายเป็น " ปิดปากไอ้ไฟก่อนจะดึงเข้าไปกอด ผมยกยิ้มขึ้นมาตอนที่เห็นภาพความสุขของน้องชายตัวเองอีกครั้ง
อาหารเย็นจบลงพร้อมกับเสียงหัวเราะของอัลเลน มันคุยจ้อไม่หยุดเล่าว่าที่โรงเรียนเป็นยังไง เราล้างจานกันเสร็จเรียบร้อยต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปนอน อัลเลนเข้าไปนอนในห้องของตัวเองพร้อมกับไอ้ไฟที่เดินตามเข้าไป แอบดูอยู่ที่กำแพงมันกอดกันแน่นตอนที่อัลเลนกำลังหลับ
“ หลับแล้วเหรอวะ " ผมถามไอ้ไฟที่ลุกเดินออกมาจากเตียง
“ ยัง กำลังจะหลับ "
“ มึงไม่ต้องกล่อมให้มันนอนเหรอวะ " เด็กวัยนี้ส่วนใหญ่จะติดให้กล่อมให้ถึงจะนอนครับ น่าแปลกที่อัลเลนไม่ใช่แบบนั้น
“ ก็แค่บางวัน บางวันอ้อนๆก็ต้อง บางวันก็ไม่ ลองเข้าไปกล่อมลูกนอนดิ กูว่ากับอัลเลนมึงคงยังไม่เคย " เดินเข้าไปใกล้ผมนั่งลงบนเตียงของคนที่ดูดนมนอนอยู่บนเตียง
“ คืนนี้ของพ่อนอนด้วยได้ไหม "
“ ได้ " คายขวดนมที่กินอยู่ออกมาตอบ อัลเลนขยับตัวให้ผมนอนลงใกล้ๆ " หนูจะให้ตุ๊กตากับพ่อหนึ่งตัว หนูจะให้ตัวนี้ " ยื่นไปตุ๊กตาลิงมาให้ผม " พ่อกอดน้องด้วยนะ"
“ ขอบคุณครับ " กอดตุ๊กตาลิงเอาไว้เอื้อมมือไปกอดอัลเลนที่หันมายิ้มให้ผม เราจ้องตากัน " อัลเลน หนูเหมือนแม่มากเลยนะ "
“ คุณแม่ " เสียงใสๆพูดแบบนั้นก่อนจะทำท่าคิด " แล้วแม่ไปไหนอะ ย่าบอกว่า แม่อยู่บนนู้น " ชี้ไปบนเพดานผมก็พยักหน้าให้
“ ใช่ครับ แม่อยู่บนนู้นกำลังมองดูอัลเลนอยู่ อัลเลนต้องเป็นเด็กดีของอาไฟของป๊าเทมมากๆนะ เพราะแม่นะรักอัลเลนมากเลยนะ "
“ อัลเลนจะเป็นเด็กดีของอาไฟของป๊าเทม แล้วก็ของพ่อด้วย " เข้ามากอดผมไว้ ตอนนี้ทำได้แค่กอดเจ้าตัวเล็กเอาไว้ในอ้อมกอด
“ พ่อรักอัลเลนนะ "
“ อัลเลนก็รักพ่อ " ไม่มีอะไรจะดีไปมากกว่านี้ ก้มลงหอมแก้มนุ่มของคนในอ้อมกอดคนนี้ ผมมีความสุขมากกว่าครั้งไหนๆ รู้สึกมีเรี่ยวแรงพิเศษต่อสู้ทุกอย่างได้มากมาย
ถึงเรื่องบางเรื่องมันจะไม่ได้ดั่งใจ แต่มันคิดว่า มันก็ไม่ใช่ทุกเรื่องในชีวิต
..................................................
หลายหลายอารมณ์เหลือเกิน
ขึ้นต้นด้วยความแปลกประหลาดของตัวละครใหม่ ตามมาด้วยพี่น้องไฟท์ไฟ
ปัญหาพ่อลูกของฮัลเลนไฟท์ ความหึงหวงของพี่เทม ตามไม่ทันไม่รู้จะเศร้า จะยิ้มดี
ยาวหน่อยแต่อ่านกันนิดนึงนะจ้ะคนดี
หนมมีเรื่องจะประกาศคร่า ต่อไปนี้แท็กทางทวิตเตอร์จะขอเปลี่ยนจาก จาก #Choiceไฟท์อิน เป็น #Choiceต้องเลือก นะคะ ขออธิบายเหตุผลนิดนึง เดี๋ยวคนจะตกใจว่า “ พี่ขนมต้องให้พี่โรมคู่หมออินแน่ๆเลยเปลี่ยนแท็ก “ ไม่ใช่นะคะ ใครคู่ใครตอนนี้ยังไม่คิดเลยเอาจริงๆ เพราะตัวละครเพิ่งออกคบวันนี้ กลัวจะไม่เท่าเทียบกับทุกตัวละคร อีกอย่างหนมเขียนเรียงลำดับไปตามเหตุผล ตอนแรกหนมตั้ง Choiceไฟท์อิน เพราะมันคือเรื่องราวของหมออินและพี่ไฟท์แต่คนอ่านหลายคนเข้าใจผิดไปใหญ่ว่า พี่ไฟท์แม่งต้องคู่กับหมออินแน่ๆ แท็กนี้คือปัญหามันทำให้คนอ่าน ยึดติดว่า แท็กคู่กันมันต้องคู่กันสิค่ะพี่
เอาจริงๆ แต่งเรื่องนี้ ไม่อยากให้ทุกคนยึดติด อย่าติดว่าได้กับคนนี้ต้องเป็นของคนนี้ตลอดไป อย่าคิดแบบนั้น ให้คิดว่า ถ้าคนนี้มันไม่ดีมึงก็ไปคบคนอื่น เลือกคนที่ดีที่สุดที่ใจมึงชอบเถอะ รักที่ต้องเลือก ไม่ใช่ว่า “ เลือกคนนะ “ รักที่ต้องเลือกคือ การเลือกว่าเราจะยึดติดกับสิ่งที่เราเป็น หรือ เลือกความสุขมากกว่า มันคือเการลือกทางนิสัย ไม่ใช่เลือกในตัวบุคคล เขียนเรื่องนี้เสมอออกมาให้ด้านของ ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ล้วนๆเลย ความเห็นแก่ตัวในด้านความรัก ดูจากหมออินเป็นตัวอย่าง
พี่เตวิช คือ ตัวละครใหม่จ้ะและไม่ใช่ตัวร้าย อีกอย่าง เรื่องนี้ตัวร้ายมีตัวเดียว คือความเห็นแก่ตัวของตัวละครในเรื่องนั้นเหละ .. ร้ายที่สุดแล้ว
อย่ายึดติดกับความคิดแล้วปฎิเสธทุกอย่าง ตัวละครทุกตัวมีเหตุผลของมัน แต่บางตัวละครยังออกเหตุผลไม่ครบ คิดซะว่า ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอะไร มันยากนะไม่มีใครเลือกผู้ชายที่จะมาแต่งงานด้วยในวันเดียวหรอก มันต้องเห็นกันหลายๆด้าน
หนมอยากให้ทุกใจกว้าง และไม่อยากให้ยึดติด อย่าคิดว่าใครสักคนเป็นพระเอก คิดแค่ว่า ถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกใคร แต่บอกไว้ก่อนว่า “ ความรักไม่ใช่ความสงสาร แต่ความรัก คือความรัก อย่ารักใครเพราะความสงสาร เพราะสุดท้ายคุณเองนั่นเหละ คือคนที่จะทำร้ายเค้าอย่างเลือกเย็นที่สุด “
คุยยาวเหลือเกิน ฝากแท็กด้วยนะคะ #Choiceต้องเลือก
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เสมอๆ
ป.ล.พรุ่งนี้ เทมไฟจะอัพลงใน fb หนมมี่ผู้ใสซื่อนะคะ
หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44 (อ่าน 355733 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก